Strmělka mechová (Cantharellula umbonata (Gmelin :Fr.) Singer.1936) je nejedlá houba z čeledi čirůvkovitých.
Galerie strmělka mechová ve Wikimedia Commons
Strmělka mechová (Cantharellula umbonata (Gmelin :Fr.) Singer.1936) je nejedlá houba z čeledi čirůvkovitých.
Cantharellula umbonata is a species of fungus in the genus Cantharellula. It is common in eastern North America, particularly in summer and autumn.[1][2] It is associated with Polytrichum and other mosses found in the southeastern United States.[2] It is edible, and best when young.[2]
Cantharellula umbonata is a species of fungus in the genus Cantharellula. It is common in eastern North America, particularly in summer and autumn. It is associated with Polytrichum and other mosses found in the southeastern United States. It is edible, and best when young.
Haaraheltta (Cantharellula umbonata), aiemmin nimellä harmaa vahvero[2], on yleinen erityisesti kangasmetsissä tavattava syötävä sienilaji. Se on suhteellisen pienikokoinen, ei yleensä yli 5 cm leveä, väriltään jalka ja yläpinta ovat harmaat, toisinaan sinertävät. Heltasto on aluksi valkoinen samoin kuin itiöpöly. Haaraheltan nimitys kuvaa hyvin helttamuodostelmaa, joka on epätavallinen.
Sitkeytensä ja ulkomuotonsa vuoksi lajia on pidetty vahveroiden sukulaisena, mutta se kuuluu geneettisesti lähemmäs esimerkiksi valmuskoita.
Haaraheltta on lähes tuoksuton ja miedonmakuinen, mutta sopii ravinnoksi.[3]
Haaraheltta (Cantharellula umbonata), aiemmin nimellä harmaa vahvero, on yleinen erityisesti kangasmetsissä tavattava syötävä sienilaji. Se on suhteellisen pienikokoinen, ei yleensä yli 5 cm leveä, väriltään jalka ja yläpinta ovat harmaat, toisinaan sinertävät. Heltasto on aluksi valkoinen samoin kuin itiöpöly. Haaraheltan nimitys kuvaa hyvin helttamuodostelmaa, joka on epätavallinen.
Sitkeytensä ja ulkomuotonsa vuoksi lajia on pidetty vahveroiden sukulaisena, mutta se kuuluu geneettisesti lähemmäs esimerkiksi valmuskoita.
Haaraheltta on lähes tuoksuton ja miedonmakuinen, mutta sopii ravinnoksi.
Gūbriuotoji samanbudė (lot. Cantharellula umbonata) – baltikinių (Tricholomataceae) šeimos, samanbudžių (Cantharellula) genties grybų rūšis.
Spygliuočių miškai, tarp samanų.
Ruduo, iki užšalimo.
Kepurėlė plokščiai įdubusi, su nedideliu gūbreliu, sporos amiloidinės.
Vaisiakūniai smulkūs. Kepurėlė 1,5–3 cm skersmens, matinė, plaušuota, kartais koncentriškai zonuota, violetiškai pilka, juosvai pilka ar net pilkai ruda. Lakšteliai balti, labai tankūs, siauri, rusvai dėmėti, nuaugtiniai. Kotas 3–9×0,3–0,7 cm, kepurėlės spalvos. Trama plona, balsva, rausvai dėmėta, nekarti. Sporos 8–10,5×2,5–4 μm, verpstiškos.
Būdingi požymiai: kepurėlė, kotas pilkos plieno spalvos, lakšteliai kreminiai, jauni - balti.
Auga rudenį iki sniego, pavieniui ar grupelėmis. Valgoma, menkavertė, bet labai dažna, tinka sriuboms paskaninti.
Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, LUTUTĖ, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, 106 psl.
Gūbriuotoji samanbudė (lot. Cantharellula umbonata) – baltikinių (Tricholomataceae) šeimos, samanbudžių (Cantharellula) genties grybų rūšis.
Augimo vietaSpygliuočių miškai, tarp samanų.
Augimo laikasRuduo, iki užšalimo.
Pagrindiniai požymiaiKepurėlė plokščiai įdubusi, su nedideliu gūbreliu, sporos amiloidinės.
Vaisiakūniai smulkūs. Kepurėlė 1,5–3 cm skersmens, matinė, plaušuota, kartais koncentriškai zonuota, violetiškai pilka, juosvai pilka ar net pilkai ruda. Lakšteliai balti, labai tankūs, siauri, rusvai dėmėti, nuaugtiniai. Kotas 3–9×0,3–0,7 cm, kepurėlės spalvos. Trama plona, balsva, rausvai dėmėta, nekarti. Sporos 8–10,5×2,5–4 μm, verpstiškos.
Būdingi požymiai: kepurėlė, kotas pilkos plieno spalvos, lakšteliai kreminiai, jauni - balti.
Auga rudenį iki sniego, pavieniui ar grupelėmis. Valgoma, menkavertė, bet labai dažna, tinka sriuboms paskaninti.
De grijze vorkplaat (Cantharellula umbonata) is een paddenstoel uit de familie Tricholomataceae en staat op de Nederlandse Rode lijst van paddenstoelen als ernstig bedreigd.
De grijze vorkplaat heeft een trechtervormige, 2-4 cm grote hoed met in het midden soms een bultje. De matte, grijze of muisgrijze tot grijsbruine hoed heeft een bleke, omgeslagen rand. De witte tot crèmewitte, wijd uitstaande lamellen zijn gevorkt en aflopend. Bij beschadiging krijgen ze rode vlekken. De holle, elastische, viltig-vezelige, grijze tot grijsbruine steel is 3-5 cm lang en 5-6 mm dik en heeft een witviltige basis. Het vlees van de hoed is witachtig tot waterig grijs. De sporen hebben een witte kleur.
De grijze vorkplaat komt voor op haarmossen in loof- en naaldbossen en heidevelden op voedselarm zand.
De grijze vorkplaat (Cantharellula umbonata) is een paddenstoel uit de familie Tricholomataceae en staat op de Nederlandse Rode lijst van paddenstoelen als ernstig bedreigd.
Capel fin a 4 cm, ancreus con pupa sentral, gris brun con arfless oliva o violet, strià radialment. Lamele ciàire. Gamba àuta fin a 8 cm e larga fin a 0,6 cm, un pòch dël midem color, fibrilosa. Carn un pòch anrossenta.
A chërs ant ij bòsch e ant le distèise.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Cantharellula umbonata (Gmel. : Fr.) Singer
Capel fin a 4 cm, ancreus con pupa sentral, gris brun con arfless oliva o violet, strià radialment. Lamele ciàire. Gamba àuta fin a 8 cm e larga fin a 0,6 cm, un pòch dël midem color, fibrilosa. Carn un pòch anrossenta.
AmbientA chërs ant ij bòsch e ant le distèise.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Pieprzniczka szarawa (Cantharellula umbonata (J.F. Gmel.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny gąskowatych (Tricholomataceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cantharellula, Tricholomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1792 r. J.F. Gmel. nadając mu nazwę Merulius umbonatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1936 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Cantharellula[1]. Niektóre synonimy naukowe:[2]:
Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten wcześniej opisywany był jako pieprznik pępiasty lub pieprznik pępkowaty[3].
Średnica 1,5-4,5 cm, za młodu łukowaty, później płaski, na koniec lejkowaty. Czasami na środku posiada brodawkowaty garbek. Powierzchnia w stanie suchym matowa z przylegającymi łuskami, w stanie wilgotnym czernieje[4]. Kolor szarobrązowy lub szary, do fiołkowego[5]
Szerokie i szeroko przyrośnięte, nieco zbiegające po trzonie. Kolor biały do kremowobiałego. Uszkodzone po chwili czernieją[4]. Są stłoczone i na końcach rozwidlone[5].
Wysokość 3-10 cm, grubość 2-6 mm, walcowaty, pełny i kruchy. Powierzchnia jasnoszarobrązowa pokryta podłużnymi białymi włókienkami, w górnej części ciemniejsza, przy podstawie pilśniowata[4].
Cienki, białawy, bez wyraźnego smaku i zapach. Uszkodzony zmienia kolor na jasnoczerwonawy[4].
Strzępki w tramie o średnicy 3,5-5,5 μm, splątane. Subhymenium dobrze rozwinięte, strzępki podobne jak w tramie, ale przeważnie zorientowane prostopadle do strzępek tramy. Podstawki wydłużone, zgrubiałe, gładkie, bezbarwne, często zawierające ciała oleiste. Mają 4 sterygmy i rozmiar 28-35 x 5-6.5 μm. Cienkościenne zarodniki mają rozmiar (7.8-) 8.5-10 (-11,1) x (2.5-) 3-3,5 (-4,2) μm i kształt od wąsko cylindrycznego do wrzecionowatego. Łysinka (apiculus) słabo widoczna. Są nieco nierównoboczne. Strzępki w trzonie są równoległe, gładkie, hialinowe i mają szerokość 5-12,5 μm[6].
W Europie i Ameryce Północnej jest szeroko rozprzestrzeniony[5]. Podano także występowanie tego gatunku w Japonii[7]. W Niemczech i Holandii znajduje się na listach gatunków zagrożonych. W Polsce jest nieczęsty, ale nie jest zagrożony. W piśmiennictwie naukowym opisano liczne jego stanowiska na obszarze całego kraju[3].
Rośnie w lasach iglastych i mieszanych, na kwaśnej ziemi, wśród mchów, szczególnie pod świerkami. Owocniki wytwarza od sierpnia do listopada[4].
Saprotrof[3]. W niektórych opracowaniach uważany za grzyb niejadalny[4][5], w innych za jadalny[3].
_Singer_176396_crop.jpg)
Pieprzniczka szarawa (Cantharellula umbonata (J.F. Gmel.) Singer) – gatunek grzybów z rodziny gąskowatych (Tricholomataceae).
Cantharellula umbonata là một loài nấm ăn được trong chi Cantharellula bản địa Bắc Mỹ. Nó có mối liên hệ với rêu Polytrichum và trái cây trong mùa hè và mùa thu.[1]
|coauthors= bị phản đối (trợ giúp)
.png){kind=small}
Bài viết liên quan đến bộ nấm Agaricales này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cantharellula umbonata là một loài nấm ăn được trong chi Cantharellula bản địa Bắc Mỹ. Nó có mối liên hệ với rêu Polytrichum và trái cây trong mùa hè và mùa thu.
Лиси́чка горба́тая, или Кантаре́ллула бугорко́вая (лат. Cantharellula umbonata) — условно-съедобный гриб рода Cantharellula.
Шляпка сероватая или синевато-стальная, с бугорком в центре. Край более светлый, у молодых экземпляров подвернут. Пластинки беловато-серые, разветвленные, низбегающие, у зрелых экземпляров заметны красные крапинки. Ножка цилиндрическая, часто светлее шляпки. Мякоть белая, на изломе краснеющая, с приятным вкусом и запахом. Споровый порошок белый.[2]
Произрастает в хвойных и смешанных лесах, на сырых почвах, среди мха. Встречается обычно группами.
Сезон: конец лета — начало осени.
Лиси́чка горба́тая, или Кантаре́ллула бугорко́вая (лат. Cantharellula umbonata) — условно-съедобный гриб рода Cantharellula.
Agaricus molliculus Britzelm. 1885 Cantharellus umbonatus (J.F. Gmel.) Pers. 1794 Clitocybe umbonata (J.F. Gmel.) Konrad 1931 Hygrophoropsis umbonata (J.F. Gmel.) Kühner & Romagn. 1953 Merulius umbonatus J.F. Gmel. 1792basionym Merulius umbonatus subsp. umbonatus J.F. Gmel. 1792
