De zomertruffel (Tuber aestivum) is een truffel.
De zomertruffel groeit op kalkhoudende grond in beukenbossen. In Nederland komt de soort niet voor. Het vruchtlichaam zit geheel ondergronds.
Het vruchtlichaam heeft een doorsnede van 2–6 cm en is grijsbruin tot zwart. Van binnen is het grijsbruinviolet. De truffel is bedekt met piramidevormige wratjes. Er bevinden zich asci in het vruchtlichaam.
De zomertruffel (Tuber aestivum) is een truffel.
Trufla letnia (Tuber aestivum Vittad.) – gatunek grzybów należący do rodziny truflowatych (Tuberaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tuber, Tuberaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi [1].
Tuber aestivum jest gatunkiem typowym rodzaju trufla (Tuber). Został po raz pierwszy zdiagnozowany taksonomicznie przez Carlo Vittadiniego w "Monographia Tuberacearum"[2] w 1831 r. Zaklasyfikowano tam rodzaj Tuber do sekcji Centrales rodziny Tubereae, należącej do podrzędu Angiogasrum w ówczesnej klasie Gasteromycetum. Gatunek ten został tam opisany m.in. jako "Rotundato-difforme, [...] polyedris exasperatum, nigro-brunneum, [...] Odor fermenti subaromaticus, vel Zeae immaturae subustae."[3]. W tej samej publikacji Vittadini opisał także Tuber mesentericum, obecnie nie rozróżnianą od Tuber aestivum.
Pokroju kulistawego, średnicy 2–7 (do 10) cm. Okrywa askokarpu jest gruba, czarnobrązowa, pokryta piramidkowymi, 5–6-bocznymi guzkami. Obłocznia początkowo biaława, potem żółtawa lub oliwkowobrązowa, z białawym, marmurkowatym wzorem na przekroju. Worki o wymiarach 67,5–87,5×65–72,5 μm, maczugowate lub niemal kuliste, zawierające od 2 do 4 (do 6) askospor każdy[4].
Szerokoelipsoidalne, o wymiarach przeważnie 25–50×17–37 μm (rozmiary zależne od ich ilości w worku), z powierzchnią pokrytą siatkowatą ornamentacją o wysokości 2,5–3 μm , początkowo bezbarwne (hialinowe), po dojrzeniu żółte lub żółtobrązowe[4].
Występowanie trufli letniej potwierdzono w: Austrii, Australii, Bułgarii, Danii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Portugalii, Słowenii, Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Węgrzech, Wielkiej Brytanii i Włoszech[5][6]. Na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski jest zaliczana do gatunków wymarłych ("Ex")[7]. Pomimo tego, w 2007 roku udało się jednak odnaleźć miejsce jej występowania na terenie południowej Polski[8][9].
Grzyb podziemny. Rozwija się w lasach liściastych (czasami iglastych), często pod bukami lub dębami, na wapiennych glebach. Wytwarza owocniki od sierpnia do grudnia (w Europie), przeważnie 10–15 cm pod powierzchnią gruntu[4].
Organizm mikoryzowy, rozwijający się w glebie i wytwarzający jadalne, bulwiaste, podziemne owocniki (askokarpy). Są one jadalne, jednak mają mniejsze walory smakowe od trufli białej (piemonckiej) czy czarnozarodnikowej (perygordzkiej)[10]. Obecnie określana jako „grzyb korzenny o średniej jakości”[11], chociaż w starszych publikacjach jako „bardzo smaczny grzyb jadalny, jeden z najcenniejszych gatunków”[12].
Trufla letnia (Tuber aestivum Vittad.) – gatunek grzybów należący do rodziny truflowatych (Tuberaceae).
Tuber aestivum (Franz Xaver von Wulfen, 1786 ex Kurt Sprengel, 1827) din încrengătura Ascomycota în familia Tuberaceae și de genul Tuber,[1][2] denumit în popor trufă neagră de vară,[3] sau trufă văratică,[4] este o ciupercă comestibilă care coabitează cu rădăcinile de arbori, formând micorize. Această cea mai comună trufă se găsește în România preponderent în regiunile mai calde din sudul țării, dar și în Ardeal.[5] Se dezvoltă subteran în soluri lutoase, argiloase, calcaroase, marnoase, bogate în humus și substanțe minerale, bine drenate și aerate, în păduri de foioase sub alune, carpeni, stejari, tei), mult mai rar în cele de conifere sub pini negri). Apare de la câmpie la munte din (mai) iunie până în septembrie (octombrie).[6][7]
În 1786, specia a fost descrisă pentru prima dată ca Lycoperdon aestivum de savantul austriac Franz Xaver von Wulfen și transferată corect la genul Tuber sub denumirea actuală (2019) de micologul german Curt Polycarp Joachim Sprengel în 1827.[1]
Totuși se tine perseverent taxonul cu același nume, descris de micologul italian Carlo Vittadini în lucrarea sa Monographia Tuberacearum din 1831.[8] Deși foarte exactă și completată prin două ilustrații, referința la acest savant este incorectă, fiindcă a fost clasificată nomen illigitimum(fr), datorită faptului că denumirea lui Sprengel este cea mai veche.[2]
Toate celelalte încercări de redenumire nu au fost folosite niciodată și sunt astfel neglijabile.
T. aestivum, gleba din apropiere
T. aestivum, secțiune longitudinală
T. aestivum în diverse mărimi
Pentru descoperirea trufelor dezvoltate adânc în pământ este nevoie de câini sau porci (aceștia cu botniță, de altfel le-ar mânca) dresați pentru această treabă, iar exemplarele care cresc mai apropiate de suprafață pot fi depistate după prezența a lui Leiodes cinnamomea (gândac de trufă) sau a muștelor de trufă de genul Heleomyza (Heleomyza serrata, Helomyza tuberivora) sau de genul Suillia (Suillia affinis, Suillia fuscicornis).[10]
Această specie poate doar fi confundată cu specii asemănătoare ale acestui gen, cu toate comestibile, cum sunt: Tuber brumale,[11][12] Tuber indicum,[13] Tuber macrosporum,[14] Tuber melanosporum,[15] Tuber mesentericum[16] sau Tuber uncinatum.[17] Începători ar putea confunda specia cu soiul otrăvitor Scleroderma verrucosum care crește la suprafață.[18]
!!Scleroderma verrucosum!!
Tuber brumale
Tuber indicum
Tuber macrosporum
Tuber melanosporum
Tuber mesentericum
Tuber uncinatum
Prețul de achiziție în țara noastră este de la 25 € per kg și poate ajunge uneori până la 220 € per kg,[19] marea diferență în preț fiind dependentă de cantitatea anuală ce se poate recolta care este influențată de nivelul anual de precipitații dar și de alți factori.
Ca valoare gastronomică trufa neagră de vară se situează după trufa neagră de iarnă, dar poate fi folosită în bucătărie în același mod.
Este cea mai puțin pretențioasă trufă comparativ cu restul trufelor, în același timp este cea mai ușoară specie de trufă care se pretează și la cultură.[20]
Materiale media legate de trufă neagră de vară la Wikimedia Commons
Tuber aestivum (Franz Xaver von Wulfen, 1786 ex Kurt Sprengel, 1827) din încrengătura Ascomycota în familia Tuberaceae și de genul Tuber, denumit în popor trufă neagră de vară, sau trufă văratică, este o ciupercă comestibilă care coabitează cu rădăcinile de arbori, formând micorize. Această cea mai comună trufă se găsește în România preponderent în regiunile mai calde din sudul țării, dar și în Ardeal. Se dezvoltă subteran în soluri lutoase, argiloase, calcaroase, marnoase, bogate în humus și substanțe minerale, bine drenate și aerate, în păduri de foioase sub alune, carpeni, stejari, tei), mult mai rar în cele de conifere sub pini negri). Apare de la câmpie la munte din (mai) iunie până în septembrie (octombrie).
Den mykologiska karaktären hos sommartryffel:
hymenium:
gleba
hatt:
inte tillämpbart
skivtyp:
inte tillämpbart
ätlighet:
delikat
varning
fot:
inte tillämpbart
sporavtryck:
svartbrun
ekologi:
mykorrhiza
Sommartryffel eller Bourgognetryffel[1] (Tuber aestivum) är en svampart som beskrevs av Carlo Vittadini 1831.[2] Sommartryffel ingår i släktet Tuber, och familjen Tuberaceae.[3][4][5] Artens status i Sverige är: Reproducerande.[5] Inga underarter finns listade.[3] I Danmark är sommartryffeln rödlistad som nära hotad,[1] i Sverige som sårbar.[5]
Sommartryffeln är delikat.
Svampen bör upphettas tillräckligt för att inte vara giftig. Eftersom den är rödlistad bör den inte plockas eller köpas om ursprungslandet inte är sådant där svampen inte är hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Sommartryffel.
Sommartryffel eller Bourgognetryffel (Tuber aestivum) är en svampart som beskrevs av Carlo Vittadini 1831. Sommartryffel ingår i släktet Tuber, och familjen Tuberaceae. Artens status i Sverige är: Reproducerande. Inga underarter finns listade. I Danmark är sommartryffeln rödlistad som nära hotad, i Sverige som sårbar.
Sommartryffeln är delikat.
Svampen bör upphettas tillräckligt för att inte vara giftig. Eftersom den är rödlistad bör den inte plockas eller köpas om ursprungslandet inte är sådant där svampen inte är hotad.
Плодове тіло (діаметр 2,5-8 см) зі слабким ароматичним запахом, бульбовидне, оливково-чорне, з великими пірамідальними виступами (діаметр 2-10 мм). Всередині біле, пізніше жовто-буре з білими жилками. Аски 60-70Х 50-65 мкм, 1-6-спорові, еліпсоїдні. Спори еліпсоїдні, у 6-спорових асках — 24Х17 мкм, в одно-спорових — до 45 мкм, з сітчастою оболонкою, коричневі. Плодові тіла гриба утворюються протягом червня — серпня. Мікоризоутворювач з дубом, грабом, буком, ліщиною. Міцелій розвивається у гумусному шарі.
В Україні — Лісостеп (околиці м. Умані Черкаської обл.), Закарпаття. Вид поширений також у Західній Європі.
Дубові, дубово-грабові ліси, розріджені лісові насадження на вапнякових ґрунтах.
Трапляється дуже рідко, поодинці або групами з 2-7 плодових тіл.
Ущільнення ґрунтів внаслідок дії антропогенного фактора.
Високоякісний їстівний гриб. Подібних ознак з отруйними грибами немає.
Занесений до Червоної книги України (2009). Потрібно створити мікологічні заказники в місцях поширення виду.
Трю́фель ле́тний (лат. Tuber aestivum) — гриб рода Трюфель (лат. Tuber) семейства Трюфелевые (лат. Tuberaceae). Синонимы:
Плодовое тело (видоизменённый апотеций) подземное, клубневидной или округлой формы, 2,5—10 см в диаметре. Поверхность от буро-чёрного до синевато-чёрного цвета, покрыта чёрными пирамидальными бородавками.
Мякоть вначале очень плотная, у старых грибов более рыхлая, цвет с возрастом меняется от беловатого до коричнево-жёлтого и серо-коричневого со светлыми прожилками, образующими мраморный рисунок. Вкус мякоти ореховый, сладковатый, запах приятный, сильный, его сравнивают с запахом водорослей.
Споровый порошок жёлто-коричневый, споры 30×24 мкм, веретеновидные или овальные, сетчатые.
Микоризообразователь с различными деревьями, растет в смешанных и лиственных лесах в известковых почвах, обычно под корнями дуба, бука, граба, берёзы. Плодовые тела подземные, обычно залегают на небольшой глубине, старые грибы иногда появляются над поверхностью. Очень редко встречается в хвойных лесах. Распространён в Центральной Европе до юга Скандинавии, в России известен на Черноморском побережье Кавказа.
Сезон: лето — начало осени.
Съедобен, считается деликатесом, но ценится меньше других настоящих трюфелей.
Трю́фель ле́тний (лат. Tuber aestivum) — гриб рода Трюфель (лат. Tuber) семейства Трюфелевые (лат. Tuberaceae). Синонимы:
Трюфель чёрный русский Трюфель съедобный (калька с латинского названия)
一块切开的夏块菌 科学分类 
界： 真菌界 Fungi 门： 子囊菌门 Ascomycota 纲： 盤菌綱 Pezizomycetes 目： 盤菌目 Pezizales 科： 塊菌科 Tuberaceae 属： 塊菌屬 Tuber 种： 夏块菌 T. aestivum 二名法 Tuber aestivum夏块菌（Tuber aestivum），俗稱黑夏松露或夏季黑松露，是松露的一種，廣泛分布於歐洲國家[1]，其底下有很多變種。
過去夏块菌(T. aestivum)和秋季黑松露(T. uncinatum)常被認為是不同的松露，尤其是在法國和義大利。不過2004年分子分析結果指出上述兩個為相同物種，他們之間的差異可能是環境因素造成的[1][2]。分別比較、討論這兩個品種的特徵後，使用較早命名之T. aestivum來指定此物種。
子實體(ascocarps)的直徑約為2公分至10公分，秋季黑松露的子實體較夏季黑松露大。棕色或黑色的外皮(peridium) 形成似粗糙的樹皮的金字塔形突起[1]，約3~9毫米寬。而黑夏松露的產孢組織(gleba)是淡褐色的[1]。
黑夏松露較秋季黑松露早採收，大約從5月到8月為採收期[1]。常見於物種分佈區的南部，特別是在法國，意大利和西班牙的地中海氣候區。
秋季黑松露則是從9月到12月末為收穫期，有時會一直到1月下旬[1]。它們的分布比其他松露都要廣泛。秋季黑松露遍布歐洲各地，從西班牙到東歐，從瑞典到北非。主要分佈在法國的東北部和意大利北部[3]。20世紀前英國曾經很多，但現在很少見。它們的分佈可能還沒有明確確定：2007年有未經證實的中國調查報告[3]。
秋季黑松露 (法语：truffe de Bourgogne; 意大利語：tartufo nero di Fragno or scorzone, "bark"; 西班牙語：trufa de verano; 瑞典語：svart sommartryffel)，又稱勃艮第松露，具有強烈、榛果般的氣味。秋季黑松露被視為珍貴的美食，經常用在法國和義大利高級料理中，也可以作為黑松露(T. melanosporum)的替代品 。和其他松露一樣，也可以用罐裝或瓶裝出口銷售到國外[1]。
夏季黑松露(意大利語：tartufo estivo)的味道，大小和顏色類似於秋季黑松露，但它們的香氣不那麼強烈。
