Multimedia w Wikimedia Commons Pałankowate[3] (Phalangeridae) – rodzina torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia). Obejmuje gatunki zamieszkujące środowiska leśne w Australii, Nowej Gwinei i kilku mniejszych wysp Indonezji[4][5]. Kitanka lisia została introdukowana do Nowej Zelandii jako zwierzę hodowlane, a po ucieczce z hodowli zaaklimatyzowała się, stając się uciążliwym szkodnikiem.
Są to średniej wielkości ssaki o długości ciała wynoszącej 60–120 cm[5] i charakteryzujące się obecnością długiego, chwytnego ogona, krótkim pyskiem oraz gęstym, jedwabistym, zazwyczaj ciemnym futrem. Pięciopalczaste kończyny są zakończone palcami uzbrojonymi w pazury, z wyjątkiem pierwszego, przeciwstawnego palca stopy. Dobrze rozwinięta torba lęgowa otwiera się do przodu. Samice rodzą zwykle jedno młode.
Wzór zębowy I C P M 32–34 = 3 1 1 4 2 0 1–2 4Pałankowate prowadzą nocny tryb życia, w większości nadrzewny. Niektóre są aktywne również o zmierzchu i o świcie. Większość gatunków zjada przede wszystkim liście, niektóre uzupełniają dietę bezkręgowcami. Poza okresem rozrodu żyją samotnie.
Pałankowate są blisko spokrewnione z drzewnicowatymi (Burramyidae), z którymi wydzielane są do nadrodziny Phalangeroidea[6]. Do rodziny należą następujące podrodziny[5]:
Pałankowate (Phalangeridae) – rodzina torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia). Obejmuje gatunki zamieszkujące środowiska leśne w Australii, Nowej Gwinei i kilku mniejszych wysp Indonezji. Kitanka lisia została introdukowana do Nowej Zelandii jako zwierzę hodowlane, a po ucieczce z hodowli zaaklimatyzowała się, stając się uciążliwym szkodnikiem.
