dcsimg

Marasmius ( catalan ; valencien )

fourni par wikipedia CA
Taxonomia Super-regneEukaryotaRegneFungiClasseAgaricomycetesOrdreAgaricalesFamíliaMarasmiaceaeGènereMarasmius
Fr. (1835)[1]Tipus taxonòmic M. rotula
Modifica les dades a Wikidata
 src=

Marasmius és un gènere de fongs pertanyent a la família Marasmiaceae.[2]

Descripció

  • Mida petita.
  • Barrets no cònics, separables del peu i d'aspecte coriaci.
  • Cama fibrosa i difícil de trencar (aguanta la torsió).
  • Làmines lliures i distanciades les unes de les altres.
  • Esporada de color blanc.[3][4]

Hàbitat

Viuen damunt la fullaraca o els residus de la fusta.[3]

Espècies

Comestibilitat

No són bons per a la cuina a causa fonamentalment de la seua mida i poca consistència. Tot i així, el cama-sec (Marasmius oreades) és de qualitat excel·lent i és possible conservar-lo en bones condicions mitjançant la seua dessecació.[9][4]

Observacions

Tenen un paper essencial en els ecosistemes forestals, ja que ajuden a trencar la capa de fullaraca del sòl dels boscos (sobretot, de roures i nogueres).[3]

Referències

  1. uBio (anglès)
  2. The Taxonomicon (anglès)
  3. 3,0 3,1 3,2 MushroomExpert.Com (anglès)
  4. 4,0 4,1 Asociación micológica El Royo (castellà)
  5. BioLib (anglès)
  6. StrainInfo (anglès)
  7. Discover Life (anglès)
  8. Catalogue of Life (anglès)
  9. ZipCodeZoo (anglès)


Bibliografia

  • Antonin, V. et al., (1997). Generic concepts within the groups of Marasmius and Collybia sensu lato. Mycotaxon 63: 359-368.
  • Arora, D., (1986). Mushrooms demystified: A comprehensive guide to the fleshy fungi. Berkeley: Ten Speed Press. 959 pp.
  • Desjardin, D. E., (1985). New marasmioid fungi from California. Mycologia 77: 894-902.
  • Desjardin, D. E., (1987). The Agaricales (Gilled Fungi) of California. 7. Tricholomataceae I. Marasmioid Fungi: the Genera Baeospora, Crinipellis, Marasmiellus, Marasmius, Micromphale, and Strobilurus. Eureka, CA: Mad River Press. 99 pp.
  • Desjardin, D. E. & Petersen, R. H., (1989). Studies on Marasmius from eastern North America. II. New species. Mycotaxon 34: 71-92.
  • Desjardin, D. E., (1991). Studies on Marasmius from eastern North America. IV. Additions to Sect. Sicci. Mycologia 83: 30-39.
  • Doyle, M. F. & Sundberg, W. J., (1989). The taxonomy, ecology, and distribution of Marasmius (Agaricales, Tricholomataceae) in Illinois. Transactions of the Illinois Academy of Science 82: 109-120.
  • Gilliam, M. S., (1975). New North American species of Marasmius. Mycologia 67: 817-844.
  • Gilliam, M. S., (1975). Marasmius section Chordales in the Northeastern United States and Canada. Contributions from the University of Michigan Herbarium 11: 25-40.
  • Gilliam, M. S., (1976). The genus Marasmius in the northeastern United States and adjacent Canada. Mycotaxon 4: 1-144.
  • Gordon, S. A. et al., (1994). Mating systems in Marasmius: Additional evidence to support sectional consistency. Mycological Research 98: 200-204.
  • Halling, R. E., (1983). A synopsis of Marasmius section Globulares (Tricholomataceae) in the United States. Brittonia 35: 317-326.
  • Moser, M., (1983). Keys to Agarics and Boleti (Polyporales, Boletales, Agaricales, Russulales). Ed. Kibby, G. Transl. Plant, S. London: Roger Phillips. 535 pp.
  • Murphy, J., (2005). Trial key to species of marasmioid fungi in the Pacific Northwest. «Enllaç».
  • Phillips, R., (1991). Mushrooms of North America. Boston: Little, Brown and Company. 319 pp.
  • Shaffer, R.L., 1982. Hymenomycetes. A: Parker, S.P., Synopsis and Classification of Living Organisms, vol. 1. McGraw-Hill, Nova York: 248-256.
  • Smith, A. H., Smith, H. V. & Weber, N. S., (1979). How to know the gilled mushrooms. Dubuque, Iowa: Wm. C. Brown. 334 pp.
  • Wilson, A. W. & D. E. Desjardin, (2005). Phylogenetic relationships in the gymnopoid and marasmioid fungi (Basidiomycetes, euagarics clade). Mycologia 97: 667-679.


Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons (Galeria)
Commons
Commons (Categoria) Modifica l'enllaç a Wikidata
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autors i editors de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia CA

Marasmius: Brief Summary ( catalan ; valencien )

fourni par wikipedia CA
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autors i editors de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia CA

Špička (houba) ( tchèque )

fourni par wikipedia CZ

Marasmius (špička (houba)) je rod hub zahrnující velmi širokou škálu druhů, rostoucích především v tropech. V Evropě je prozatím známo asi 30 druhů špiček.[1] Tropické druhy bývají pestře zbarvené, evropské druhy jsou zpravidla barevně nevýrazné. Jde o drobné houby, pro něž je příznačné, že po uschnutí plodnice nezahyne, nýbrž po vydatných deštích znovu „obživne“ a je schopna dalšího růstu. Nejznámějším zástupcem této skupiny je špička obecná (Marasmius oreades).

Přehled jednotlivých druhů

Odkazy

Reference

  1. KEIZER, Gerrit J. Encyklopedie hub. Praha: Rebo Productions, 1998. ISBN 80-85815-95-8. S. 190.
  2. Podle BioLib

Externí odkazy

Literatura

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autoři a editory
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia CZ

Špička (houba): Brief Summary ( tchèque )

fourni par wikipedia CZ

Marasmius (špička (houba)) je rod hub zahrnující velmi širokou škálu druhů, rostoucích především v tropech. V Evropě je prozatím známo asi 30 druhů špiček. Tropické druhy bývají pestře zbarvené, evropské druhy jsou zpravidla barevně nevýrazné. Jde o drobné houby, pro něž je příznačné, že po uschnutí plodnice nezahyne, nýbrž po vydatných deštích znovu „obživne“ a je schopna dalšího růstu. Nejznámějším zástupcem této skupiny je špička obecná (Marasmius oreades).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autoři a editory
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia CZ

Schwindlinge ( allemand )

fourni par wikipedia DE
 src=
Dieser Artikel behandelt die Gattung. Siehe auch: Schwindling.

Die Schwindlinge (Marasmius) sind eine Pilzgattung saprob lebender Blätterpilze aus der Familie der Schwindlingsverwandten, die überwiegend kleine und dünnfleischige Fruchtkörper bilden.

Die Typusart ist der Halsband-Schwindling (M. rotula).

Merkmale

Makroskopische Merkmale

Zur Gattung Schwindlinge gehören meist kleine, seltener mittelgroße Blätterpilze mit zentralem Stiel. Kennzeichnend für die Gattung ist, dass die Fruchtkörper bei Trockenheit einschrumpfen und bei Feuchtigkeit wieder aufleben können, worauf der deutsche Name der Gattung hinweist. Die Lamellen können reduziert sein, manche Arten bilden ein Collar. Das Sporenpulver ist weiß.

Mikroskopische Merkmale

Die Sporen sind glatt, farblos und inamyloid. In der Regel sind Zystiden vorhanden. Die Hyphen weisen meist Schnallen auf.

Ökologie

Die Schwindlinge sind Saprobionten, die auf Sonderstandorten in der Streuauflage des Bodens oder als Holzzersetzer leben. Einige Schwindlingsarten sind sehr stark auf ein Substrat spezialisiert, so kommt der Stechpalmen-Schwindling (Marasmius hudsonii) nur auf abgefallenen Blättern der Stechpalme vor, der Efeu-Schwindling (Marasmius ephylloides) besiedelt ausschließlich Efeublätter.

Arten

Weltweit umfasst die Gattung etwa 350 Arten. In Europa kommen rund 50 Arten und Varietäten vor bzw. sind dort zu erwarten:[1]

Systematik

Einige Arten, die früher als Schwindlinge galten, wurden inzwischen anhand phylogenetischer Untersuchungen in andere Gattungen ausgegliedert. Es stellte sich heraus, dass sie nur entfernt verwandt sind und in die Familie Omphalotaceae gestellt werden müssen. Dazu gehören zum Beispiel die nach Knoblauch riechenden Arten wie der Langstielige (Mycetinis alliaceus) und der Echte Knoblauchschwindling (Mycetinis scorodonius), sowie einige kleine Arten wie der Nadel-Stinkschwindling (Paragymnopus perforans) und der Rosshaar-Schwindling (Gymnopus androsaceus).[2]

Der Niederliegende Schwindling (Rhizomarasmius setosus) gehört in die Familie Physalacriaceae und steht dort in der Gattung Rhizomarasmius.[3]

Bedeutung

Aufgrund ihrer Größe kommen nur wenige Schwindlinge wie der Nelken-Schwindling (Marasmius oreades) als Speisepilze in Betracht. Der Nelken-Schwindling wird zuweilen wegen Bildung von Hexenringen und Verfärbungen in Zierrasen als Schadpilz betrachtet.

Quellen

Literatur

  • Svengunnar Ryman, Ingmar Holmåsen: Pilze: über 1.500 Pilzarten ausführlich beschrieben und in natürlicher Umgebung fotografiert. Bernhard Thalacker Verlag, Braunschweig 1992, ISBN 3-87815-043-1.
  • Heinrich Dörfelt, Gottfried Jetschke (Hrsg.): Wörterbuch der Mycologie. 2. Auflage. Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg/Berlin 2001, ISBN 3-8274-0920-9.
  • Josef Breitenbach, Fred Kränzlin (Hrsg.): Pilze der Schweiz. Beitrag zur Kenntnis der Pilzflora der Schweiz. Band 3: Röhrlinge und Blätterpilze. Teil 1: Strobilomycetaceae und Boletaceae, Paxillaceae, Gomphidiacea, Hygrophoracea, Tricholomataceae, Polyporaceae (lamellige). Mykologia, Luzern 1991, ISBN 3-85604-030-7.

Einzelnachweise

  1. Schwindling, Marasmius auf pilze.ch
  2. Henning Knudsen, Jan Vesterholt: Funga Nordica. Agaricoid, boletoid and cyphelloid genera. Nordsvamp, Kopenhagen 2008, ISBN 978-87-983961-3-0 (965 Seiten; Neubearbeitung von Nordic Macromycetes vol. 2, zahlreiche Mikroskizzen, inkl. CD „MycoKey 3.1“).
  3. Pierre-Arthur Moreau, Jordi Vila, M. Catherine Aime, Vladimír Antonín, Egon Horak: Cibaomyces and Cyptotrama, two new genera for Europe, and an emendation of Rhizomarasmius (Basidiomycota, Physalacriaceae). In: Mycological Progress. Band 14, Nr. 2, Februar 2015, ISSN 1617-416X, S. 4, doi:10.1007/s11557-015-1024-4 (springer.com [abgerufen am 30. März 2021]).

Weblinks

 src=
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Schwindlinge: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE
 src= Dieser Artikel behandelt die Gattung. Siehe auch: Schwindling.

Die Schwindlinge (Marasmius) sind eine Pilzgattung saprob lebender Blätterpilze aus der Familie der Schwindlingsverwandten, die überwiegend kleine und dünnfleischige Fruchtkörper bilden.

Die Typusart ist der Halsband-Schwindling (M. rotula).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Marasmius ( aragonais )

fourni par wikipedia emerging languages

Marasmius ye un chenero de fongos basidiomicetz a dintro d'a familia Marasmiaceae, que contiene quasi 300 especies de fongos que fan camparols de mida chicolona anque buena qualidat gastronomica.

Qualqunas d'as especies creixen agrupadas en fendo una ringlera, por el que en bells puntos d'a cheografía aragonesa reciben o nombre de «setas de ringlera»,[1][2] anque as denominacions predominaderas en a metat oriental de l'Alto Aragón son d'o tipo de «moixardina»[2] y «muixardina»[2] sobre tot en localidatz d'o Sobrarbe y d'a Ribagorza.[2] Se decumenta tamién a forma «muchardina» en Pandicosa[2] en a val de Tena en l'Alto Galligo, y en A Mula,[2] en A Fueva en o Sobrarbe.

Especies destacadas

Referencias

  1. (es) Información d'a Sierra de Santo Domingo., consultada lo 24 d'octubre de 2010.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 (an) VIDALLER TRICAS, Rafel, Libro de As Matas y Os Animals; Dizionario aragonés d'espezies animals y bechetals; Ed. Val d'Onsera. Zaragoza 2004. ISBN 978-84-89862-35-7

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Marasmius: Brief Summary ( aragonais )

fourni par wikipedia emerging languages

Marasmius ye un chenero de fongos basidiomicetz a dintro d'a familia Marasmiaceae, que contiene quasi 300 especies de fongos que fan camparols de mida chicolona anque buena qualidat gastronomica.

Qualqunas d'as especies creixen agrupadas en fendo una ringlera, por el que en bells puntos d'a cheografía aragonesa reciben o nombre de «setas de ringlera», anque as denominacions predominaderas en a metat oriental de l'Alto Aragón son d'o tipo de «moixardina» y «muixardina» sobre tot en localidatz d'o Sobrarbe y d'a Ribagorza. Se decumenta tamién a forma «muchardina» en Pandicosa en a val de Tena en l'Alto Galligo, y en A Mula, en A Fueva en o Sobrarbe.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Marasmius ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Marasmius is a genus of mushroom-forming fungi in the family Marasmiaceae. It contains about 500 species of agarics,[1] of which a few, such as Marasmius oreades, are edible. However, most members of this genus are small, unimpressive brown mushrooms. Their humble appearance contributes to their not being readily distinguishable to non-specialists, and they are therefore seldom collected by mushroom hunters. Several of the species are known to grow in the characteristic fairy ring pattern.

The author of the genus was Elias Magnus Fries,[2] who in 1838[3] classified white-spored agarics having a tough central stipe in this taxon if they were marcescent, i.e. they could dry out but later revive when moistened. For Fries, marcescence — by contrast with the "putrescent" (decomposing) nature of most mushrooms — was an important character for classification, which he used to separate this group from genus Collybia (which has now been split into many newer genera). The name Marasmius itself comes from the Greek word marasmos, meaning "drying out". Modern mycologists no longer consider the marcescence/putrescence distinction a reliable criterion for taxonomy, but Fries's definition of the genus is still roughly applicable.

Species

Below is a list of more prominent species (for a complete list see List of Marasmius species). Note that some well-known former members of Marasmius, such as M. alliaceus, have been moved into the new genus Mycetinis; a few others have been reclassified as Rhizomarasmius or Gloiocephala. Former M. androsaceus is now considered to belong to genus Gymnopus.

See also

References

  1. ^ Kirk PM, Cannon PF, Minter DW, Stalpers JA (2008). Dictionary of the Fungi (10th ed.). Wallingford, UK: CABI. p. 401. ISBN 978-0-85199-826-8.
  2. ^ See record in Index Fungorum
  3. ^ E. M. Fries Epicrisis systematis mycologici (1838) Uppsala: Typographia Academica
  4. ^ Twilley, Nicola "The Year in Fungi", The New Yorker, New York, 20 December 2015. Retrieved on 21 December 2015.
  5. ^ Phillips, Roger (2010). Mushrooms and Other Fungi of North America. Buffalo, NY: Firefly Books. p. 73. ISBN 978-1-55407-651-2.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Marasmius: Brief Summary ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Marasmius is a genus of mushroom-forming fungi in the family Marasmiaceae. It contains about 500 species of agarics, of which a few, such as Marasmius oreades, are edible. However, most members of this genus are small, unimpressive brown mushrooms. Their humble appearance contributes to their not being readily distinguishable to non-specialists, and they are therefore seldom collected by mushroom hunters. Several of the species are known to grow in the characteristic fairy ring pattern.

Marasmius rotula

The author of the genus was Elias Magnus Fries, who in 1838 classified white-spored agarics having a tough central stipe in this taxon if they were marcescent, i.e. they could dry out but later revive when moistened. For Fries, marcescence — by contrast with the "putrescent" (decomposing) nature of most mushrooms — was an important character for classification, which he used to separate this group from genus Collybia (which has now been split into many newer genera). The name Marasmius itself comes from the Greek word marasmos, meaning "drying out". Modern mycologists no longer consider the marcescence/putrescence distinction a reliable criterion for taxonomy, but Fries's definition of the genus is still roughly applicable.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Marasmius ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

Marasmius es un género de hongos en la familia Marasmiaceae. Contiene unas 500 especies,[2]​ de las cuales solo unas pocas, como por ejemplo Marasmius oreades, son comestibles. Sin embargo, la mayoría de los miembros de este género son pequeños. Su aspecto humilde hace que los no especialistas no los distingan entre sí, y por lo tanto rara vez son recolectados.

Especies

Esta es una lista de algunas de las especies más prominentes. Es de notar que algunos antiguos miembros de Marasmius, tales como M. alliaceus, han sido mudados al nuevo género Mycetinis y que algunos otros han sido reclasificados como Rhizomarasmius o Gloiocephala. El antiguo M. androsaceus ahora se encuentra en el género Gymnopus.

Referencias

  1. «IRMNG - Collybiopsis (J. Schröter) Earle, 1909». www.irmng.org. Consultado el 18 de noviembre de 2018.
  2. Kirk PM, Cannon PF, Minter DW, Stalpers JA (2008). Dictionary of the Fungi (10th edición). Wallingford, UK: CABI. p. 401. ISBN 978-0-85199-826-8.
  3. Twilley, Nicola "The Year in Fungi", The New Yorker, New York, 20 December 2015. Retrieved on 21 December 2015.
  4. Phillips, Roger (2010). Mushrooms and Other Fungi of North America. Buffalo, NY: Firefly Books. p. 73. ISBN 978-1-55407-651-2.

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Marasmius: Brief Summary ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

Marasmius es un género de hongos en la familia Marasmiaceae. Contiene unas 500 especies,​ de las cuales solo unas pocas, como por ejemplo Marasmius oreades, son comestibles. Sin embargo, la mayoría de los miembros de este género son pequeños. Su aspecto humilde hace que los no especialistas no los distingan entre sí, y por lo tanto rara vez son recolectados.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Nööbik ( estonien )

fourni par wikipedia ET

Nööbik (Marasmius) on seente perekond, mis kuulub šampinjonilaadsete seltsi nööbikuliste sugukonda. Nööbiku perekonda kuuluvad seeneliigid on saprotroofid.

Omadused

Nööbiku perekonda kuuluvad väikesed (mõned üksikud keskmise suurusega) ja õhukeste viljakehade ning keskse seenejalaga liigid. Nende kõige väljapaistvam omadus on see, et nad vananedes ja/või kuivatades närbuvad, kuid võivad niisketes oludes uuesti elustuda. Seenekübar on kumer. Eoslehekesed on liistakukujulised ja eospulber on valge. Eosed on siledad ja värvitud. Tavaliselt on olemas tsüstiidid. Hüüfidel on enamasti pandlad.[1]

Ökoloogia

Nööbiku perekonda kuuluvad liigid on saprotroofid, mis tähendab, et nad mädandavad surnuid taimeosasid. Mõned liigid on spetsialiseerunud kindlale substraadile, näites Marasmius hudsonii, kes kasvab ainult mahalangenutel astelpõõsa lehtedel, või Marasmius ephylloides, keda saab leida ainult hariliku luuderohu lehtedel kasvades. Mõnedel liikidel tekkivad seeneringid.

Kasutamine

Nööbiku perekonda kuuluvate liikide väiksuse tõttu ainult vähesed neist kõlbavad süüa.[2]

Levila

Maailmas on teada umbes 500 nööbiku perekonda kuuluvat liiki, millest leidub Euroopas umbes 50.

Eestis esinevad liigid (vajab täiendamist)

 src=
Jõhvnööbikud. Pildistatud Lehtmetsa külas Järva vallas

Viited

  1. Gerrit J. Keizer: Seente entsüklopeedia. Sinisukk, Tallinn 2006, ISBN 9985-73-403-3, lk 190–191
  2. Henning Knudsen, Jan Vesterholt: Funga Nordica. Agaricoid, boletoid and cyphelloid genera. Nordsvamp, Kopenhaagen 2008, ISBN 978-87-983961-3-0
  3. Eesti Punane Raamat. (vaadatud 9. aprill 2019).
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ET

Nööbik: Brief Summary ( estonien )

fourni par wikipedia ET

Nööbik (Marasmius) on seente perekond, mis kuulub šampinjonilaadsete seltsi nööbikuliste sugukonda. Nööbiku perekonda kuuluvad seeneliigid on saprotroofid.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ET

Marasmius

fourni par wikipedia FR

Marasmius (les Marasmes) est un genre de champignons basidiomycètes de la famille des Marasmiacées.

Leur nom, tiré du grec ancien μαρασμός, marasmos (« dessèchement »), fait allusion à leur capacité de se dessécher sur place pour reprendre leur aspect après réhydratation[1].

Il s'agit de champignons de petite taille, voire minuscules, généralement coriaces par temps sec, souvent hygrophanes.

Définition

Revêtement typiquement celluleux, à hyphes + - isodiamétriques, lisses ou en brosse, rarement clavées. Pas de poils superficiels remarquables. Espèce type: Marasmius rotula[2],[3]

  • Les espèces de la section Marasmius ont un collarium tubulaire distinct.
  • Sous.-genre Alliacei : Espèces charnues ou élancées à odeur + - alliacée au moins avec l'âge ou la trituration; non greffées (à mycélium basal). Trame non dextrinoïde. Esp. type : M. alliaceus (Jacq.: Fr.) Fr.
  • Section Odorati : odeur alliacée complexe, nette ou + - mêlée de poireau ou d'oignon. Habitat banal. Stature moyenne ou stipe non filiforme. Pleuros nulles.
  • Section Sicci Singer: Cellules piléiques en brosse + - digitée ou divericulée (type Sicci), à diverticules jusqu'à 4(5) x 1µm, parfois ramifiées. Esp. + - sylvatiques ou graminicoles à chap. sup. à (0,5) 1cm[4].
  • Section Gliocephala (Mass.) Bon 2000 : Esp. pleurotoïdes ou excentrées, à lames pliciformes et trame gélifiée, non dextrinoïde. Habitat gen. sur plantes hygrophiles.Type Gliocephala epiphylla Mass. (non Marasmius epiphyllus Fr.[5])

44 espèces en Europe.

Le genre mondial comprend plusieurs centaines d'espèces, parmi lesquelles on peut citer :

Références

  1. donnant ainsi l’illusion de reviviscence, tel le phénix, donc de sens opposé à celui de marasme en pédopsychiatrie, ou en économie.
  2. CD 494-504, CD:44, DMHS 5: 54
  3. Imazeki R. & Hongo vol. 1: 100 hourai-take zoku (le genre Marasmius au Japon), 1987, Hoikusha publ.
  4. Doc. Mycol. Hors-Série fasc. 5 : 56, 58
  5. Doc. Mycol. Hors-Série 5 : 54, 64
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Marasmius: Brief Summary

fourni par wikipedia FR

Marasmius (les Marasmes) est un genre de champignons basidiomycètes de la famille des Marasmiacées.

Leur nom, tiré du grec ancien μαρασμός, marasmos (« dessèchement »), fait allusion à leur capacité de se dessécher sur place pour reprendre leur aspect après réhydratation.

Il s'agit de champignons de petite taille, voire minuscules, généralement coriaces par temps sec, souvent hygrophanes.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Marasmius ( italien )

fourni par wikipedia IT

Marasmius Fr., Floram Scanicam(22): 339 (1836).

Marasmius alliaceus 20070928wb.JPG

(in figura: Marasmius alliaceus)

Il genere Marasmius è molto vicino al genere Collybia da cui non c'è un netto distacco, per cui alcune specie trovano posto nell'uno o nell'altro a seconda degli autori. Gran parte delle specie non hanno interesse alimentare perché piccole, coriacee, non comuni o con cattivo odore, con alcune eccezioni:

  • Marasmius oreades, ottimo commestibile, con odore come di mandorle amare.
  • Marasmius alliaceus, buon commestibile, con odore e sapore di "aglio", il quale può essere usato tranquillamente come condimento.

I funghi appartenenti al genere sono quasi imputrescibili, non hanno volva né anello; il cappello è poco carnoso, le lamelle non decorrenti piuttosto rade; il gambo è di consistenza cartilaginea o cornea, sottile; alcuni presentano odori caratteristici e sgradevoli; hanno dimensioni medio-piccole e portamento snello. Le spore in massa sono rosate, rossicce o bruno-vinoso; sono poligonali (cfr. Entoloma) od allungate e striate con sei solchi longitudinali (cfr. Clitopilus), e prive di poro germinativo.

Specie di Marasmius

La specie tipo è il Marasmius rotula (Scop.) Fr. (1838), altre specie sono:

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Marasmius: Brief Summary ( italien )

fourni par wikipedia IT

Marasmius Fr., Floram Scanicam(22): 339 (1836).

Marasmius alliaceus 20070928wb.JPG

(in figura: Marasmius alliaceus)

Il genere Marasmius è molto vicino al genere Collybia da cui non c'è un netto distacco, per cui alcune specie trovano posto nell'uno o nell'altro a seconda degli autori. Gran parte delle specie non hanno interesse alimentare perché piccole, coriacee, non comuni o con cattivo odore, con alcune eccezioni:

Marasmius oreades, ottimo commestibile, con odore come di mandorle amare. Marasmius alliaceus, buon commestibile, con odore e sapore di "aglio", il quale può essere usato tranquillamente come condimento.

I funghi appartenenti al genere sono quasi imputrescibili, non hanno volva né anello; il cappello è poco carnoso, le lamelle non decorrenti piuttosto rade; il gambo è di consistenza cartilaginea o cornea, sottile; alcuni presentano odori caratteristici e sgradevoli; hanno dimensioni medio-piccole e portamento snello. Le spore in massa sono rosate, rossicce o bruno-vinoso; sono poligonali (cfr. Entoloma) od allungate e striate con sei solchi longitudinali (cfr. Clitopilus), e prive di poro germinativo.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Mažūnis ( lituanien )

fourni par wikipedia LT
LogoIF.png

Mažūnis (lot. Marasmius, vok. Schwindlinge) – mažūninių (Marasmiaceae) šeimos grybų gentis.

Lietuvoje auga šios rūšys:


Vikiteka

Nebaigta Šis straipsnis apie mikologiją yra nebaigtas. Jūs galite prisidėti prie Vikipedijos papildydami šį straipsnį.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LT

Marasmius ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Marasmius Fr. (twardzioszek) – rodzaj grzybów należący do rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Marasmiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Rodzaj Marasmius został opisany po raz pierwszy przez Eliasa Friesa we "Floram Scanicam" z 1835 r., który zaliczył go do plemienia (ówczesnym odpowiedniku rodziny) Agaricini znajdującego się w rodzinie (odpowiedniku rzędu) Hymenomycetes. Twardzioszek jest typem nomenklatorycznym rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae)[1].

Synonimy naukowe: Agaricus sect. Androsaceus Pers., Androsaceus (Pers.) Pat., Chamaeceras Rebent. ex Kuntze, Collybiopsis (J. Schröt.) Earle, Discocyphella Henn., Gloiocephala Massee, Heliomyces Lév., Hymenoconidium Zukal, Hymenomarasmius Overeem, Marasmius sect. Collybiopsis J. Schröt., Polymarasmius Murrill, Protomarasmius Overeem, Scorteus Earle, Sympodia (R. Heim) W.B. Cooke, Tephrophana Earle, Vanromburghia Holterm[2].

Nazwę polską podał Franciszek Błoński w 1889 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako bedłka lub zwiędlak[3].

Charakterystyka

Saprotrofy wytwarzające owocniki ze skórzastymi lub cienkomiąższowymi kapeluszami i blaszkowym hymenoforze. Blaszki blade, najczęściej przyrośnięte do trzonu, o regularnej tramie. Zarodniki twardzioszków są łezkowate lub eliptyczne, gładkie, pozbawione pory rostkowej, a ich wysyp jest barwy brązowej. Charakterystyczną cechą tego rodzaju jest kontynuacja dojrzewania owocników przy odpowiedniej wilgotności nawet po uprzednim ich wyschnięciu i pozornym obumarciu[4][5].

Niektóre gatunki

Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum. Obejmuje on wszystkie gatunki występujące w Polsce i niektóre inne[6]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[3].

Przypisy

  1. a b c Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-10-20].
  2. Species Fungorum (ang.). [dostęp 2013-10-20].
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 60. ISBN 83-7404-513-2.
  5. Elias Fries: Floram Scanicam. 1835, s. 339.
  6. Index Fungorum (gatunki) (ang.). [dostęp 2013-10-20].
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Marasmius: Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Marasmius ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI
Đừng nhầm lẫn với Marasmus.

Marasmius là một chi nấm thuộc họ Marasmiaceae. Nó có khoảng 500 loài nấm tán,[1] trong đó chỉ có một vài loài như Marasmius oreades, là ăn được. Tác giả mô tả chi này là Elias Magnus Fries,[2].

Các loài

Các loài chọn lọc:

Tham khảo

  1. ^ Kirk PM, Cannon PF, Minter DW, Stalpers JA. (2008). Dictionary of the Fungi (ấn bản 10). Wallingford, UK: CABI. tr. 401. ISBN 978-0-85199-826-8.
  2. ^ See record in Index Fungorum

Liên kết ngoài

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Marasmius: Brief Summary ( vietnamien )

fourni par wikipedia VI
 src= Marasmius rotula

Marasmius là một chi nấm thuộc họ Marasmiaceae. Nó có khoảng 500 loài nấm tán, trong đó chỉ có một vài loài như Marasmius oreades, là ăn được. Tác giả mô tả chi này là Elias Magnus Fries,.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia VI

Негниючник ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
Царство: Грибы
Подцарство: Высшие грибы
Подотдел: Agaricomycotina
Порядок: Агариковые
Семейство: Негниючниковые
Род: Негниючник
Международное научное название

Marasmius Fr., 1835, nom. cons.

Синонимы
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
NCBI 34448EOL 16366MB 18018

Негниючник (лат. Marasmius «увядший», от др.-греч. μᾰρασμός «увядание») — род грибов семейства Негниючниковые (Marasmiaceae).

Род Marasmius включает около 500 видов[1], из которых лишь несколько съедобны — например Луговой опёнок (Marasmius oreades). Большинство видов — мелкие, коричневатые грибы. Из-за непривлекательной внешности и размеров, их собирают очень редко. Известно, что некоторые виды образуют «ведьмины кольца».

Представители

Основная статья: Виды рода Негниючник

Род включает множество видов, самые известные из них:

Примечания

  1. Kirk P. M., Cannon P. F., Minter D. W., Stalpers J. A. et al. Ainsworth & Bisby's Dictionary of the Fungi. — CAB International, 2008. — P. 401. — ISBN 978-0-85199-826-8.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Негниючник: Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию

Негниючник (лат. Marasmius «увядший», от др.-греч. μᾰρασμός «увядание») — род грибов семейства Негниючниковые (Marasmiaceae).

Род Marasmius включает около 500 видов, из которых лишь несколько съедобны — например Луговой опёнок (Marasmius oreades). Большинство видов — мелкие, коричневатые грибы. Из-за непривлекательной внешности и размеров, их собирают очень редко. Известно, что некоторые виды образуют «ведьмины кольца».

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии