Die Kurzflügelige Beißschrecke (Metrioptera brachyptera) ist eine Langfühlerschrecke aus der Überfamilie der Laubheuschrecken (Tettigonioidea).
Die Tiere erreichen eine Körperlänge von 12 bis 18 Millimetern. Sie haben eine dunkelbraune, nicht selten auch schwarze Körpergrundfarbe. Die Oberseite des Kopfes, des Halsschildes und Teile der Flügel sind meist grün gefärbt. Die Seiten des Halsschildes sind hinten fein aufgehellt. Die Flügel sind verkürzt, selten gibt es aber auch Exemplare, die voll entwickelte Flügel aufweisen. Die Legeröhre (Ovipositor) des Weibchens ist 8 bis 10 Millimeter lang und etwas nach oben gekrümmt, die Cerci der Männchen haben etwas vor der Mitte Zähnchen.
Kurzflügelige Beißschrecken kommen in Europa nördlich bis Lappland vor. Sie fehlen auf der Iberischen Halbinsel. Die Tiere besiedeln bevorzugt feuchte Wiesen, man findet sie gelegentlich aber auch in trockenen, langgrasigen Gebieten.
Die untersuchten Heuschrecken (30 Männchen, 10 Weibchen) stammen aus der Garchinger Heide nördlich von München. Die Mittelwerte für die Längen der Vorder- und Hinterflügel der Männchen betragen 8,52 Millimeter beziehungsweise 4,62 Millimeter. Bei den Weibchen sind die Vorderflügel im Mittel 7,83 Millimeter, die Hinterflügel 4,75 Millimeter lang. Der Mittelwert für die Schrillleiste des linken Flügels liegt bei 1,67 Millimeter und ist durchschnittlich mit 90,17 Schrillzähnen besetzt. Der Mittelwert für die zurückgebildete Schrillleiste des rechten Flügels beträgt nur 1,13 Millimeter und ist im Mittel mit lediglich 52,10 Schrillzähnen besetzt.[1] Auf dem rechten Flügel ist der Spiegel gut entwickelt. Seine dünne, unpigmentierte Membran ist in einen Chitinrahmen eingespannt, dessen Innenrand verstärkt ist (Bild).
Die Männchen kombinieren drei akustische Elemente zu einem kurzen „zrit“-Laut, den sie in gleichmäßiger Folge über einen längeren Zeitraum äußern. Der Gesang ist über eine Distanz von etwa zwei Metern zu hören.[2]
Die Kurzflügelige Beißschrecke (Metrioptera brachyptera) ist eine Langfühlerschrecke aus der Überfamilie der Laubheuschrecken (Tettigonioidea).
Metrioptera brachyptera is a species in the family Tettigoniidae commonly called the bog bush cricket.[1]
M. brachyptera has a body length of 12–16 mm, with color ranging from brownish, with green elements on the upper side of the head and forearm, as well as on the sides of the body. In the female, the hind legs are often partly weakly greenish. As the name suggests, The wings are usually brachypterous, although long-winged morphs may be found.
Its range extends to most of Europe, except the Iberian peninsula. It is typically found in bogs, marshes, and other wetlands. The males can be fairly aggressive and attract mates with a song consisting of a simple repeated "zirr".
,_Quellgebiet_der_Emmels_bei_Medell,_Ostbelgien_(15634042312).jpg)
female
male
nymph
Metrioptera brachyptera is a species in the family Tettigoniidae commonly called the bog bush cricket.
M. brachyptera has a body length of 12–16 mm, with color ranging from brownish, with green elements on the upper side of the head and forearm, as well as on the sides of the body. In the female, the hind legs are often partly weakly greenish. As the name suggests, The wings are usually brachypterous, although long-winged morphs may be found.
Its range extends to most of Europe, except the Iberian peninsula. It is typically found in bogs, marshes, and other wetlands. The males can be fairly aggressive and attract mates with a song consisting of a simple repeated "zirr".
Harilik niiduritsikas (Metrioptera brachyptera) sihktiivaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on Eestis kõikjal.[1]
Harilik niiduritsikas (Metrioptera brachyptera) sihktiivaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on Eestis kõikjal.
Kanervatöpökatti, aikaisemmalta nimeltään vihreätöpökatti ja vihertöpökatti[1], (Metrioptera brachyptera) on Suomessa tavattava hepokattilaji. Se muistuttaa suuresti lähisukulaistaan heinätöpökattia. Lajit erottaa varmimmin siitä ettei keskiruumiin sivuilla ole selvää, vaaleaa U-kirjaimen muotoista kuviota. Lisäksi kanervatöpökatti on selkäpuoleltaan yleensä tummemman vihreä.
Kanervatöpökatti elää Suomessa soilla ja rämeiköillä sekä myös kuivissa kanervaa kasvavissa kangasmetsissä Etelä-Lappiin asti.
Kanervatöpökatti, aikaisemmalta nimeltään vihreätöpökatti ja vihertöpökatti, (Metrioptera brachyptera) on Suomessa tavattava hepokattilaji. Se muistuttaa suuresti lähisukulaistaan heinätöpökattia. Lajit erottaa varmimmin siitä ettei keskiruumiin sivuilla ole selvää, vaaleaa U-kirjaimen muotoista kuviota. Lisäksi kanervatöpökatti on selkäpuoleltaan yleensä tummemman vihreä.
Kanervatöpökatti elää Suomessa soilla ja rämeiköillä sekä myös kuivissa kanervaa kasvavissa kangasmetsissä Etelä-Lappiin asti.
Metrioptera brachyptera, la decticelle des bruyères, est une espèce de sauterelles de la famille des Tettigoniidae.
Cette espèce boréo-subalpine se rencontre en Europe dans les régions de collines et de montagnes. En France, elle réside dans les montagnes, en Bretagne et dans le quart nord[1]. Présente en Belgique[2].
Mesurant de 12 à 18 mm, elle est de couleur brun sombre, parfois presque noire, la face inférieure du corps toujours verte, la face dorsale du pronotum souvent verte et les élytres tachés de vert. Les lobes latéraux du pronotum sont ornés d'une fine bande claire vers l'arrière (voir photos). Les ailes sont réduites comme l'indique son nom d'espèce brachyptera (étymologie : ailes courtes).
L'oviscapte de la femelle, de couleur foncée, faiblement recourbé, atteint 8 à 10 mm; les cerques du mâle sont dentés à leur mi-longueur environ[3].
Elle affectionne les tourbières et les bruyères humides.
La decticelle des bruyères est active le jour, l'adulte de juillet à octobre.
Son chant est constitué d'une longue série de cliquetis uniformes répétés 2 à 6 fois par seconde[4]. Il n'est pas audible à une distance de plus de deux mètres.
Metrioptera brachyptera, la decticelle des bruyères, est une espèce de sauterelles de la famille des Tettigoniidae.
Raistinis spragtukas (lot. Metrioptera brachyptera, vok. Kurzflüglige Beißschrecke) – žiogų (Tettigoniidae) šeimos vabzdys. Kūnas 12-18 mm, rusvas, antsparnių kraštai žalsvi. Kiaušdėtis silpnai išlenktas, dvigubai ilgesnis už priešnugarėlę. Cerkai su danteliu ties viduriu. Antsparniai šiek tiek ilgesni už priešnugarėlę. Užpakalinės šlaunys vidinėje pusėje pajuosvėjusios.
Budrys E., Pakalniskis S. 2007. The Orthoptera (Insecta) of Lithuania. - Lietuvos tiesiasparnių rūšių sąrašas Vikiteka
Raistinis spragtukas (lot. Metrioptera brachyptera, vok. Kurzflüglige Beißschrecke) – žiogų (Tettigoniidae) šeimos vabzdys. Kūnas 12-18 mm, rusvas, antsparnių kraštai žalsvi. Kiaušdėtis silpnai išlenktas, dvigubai ilgesnis už priešnugarėlę. Cerkai su danteliu ties viduriu. Antsparniai šiek tiek ilgesni už priešnugarėlę. Užpakalinės šlaunys vidinėje pusėje pajuosvėjusios.
De heidesabelsprinkhaan (Metrioptera brachyptera) is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae), onderfamilie Tettigoniinae.
Mannetjes bereiken een lengte van 13 tot 17 millimeter, de vrouwtjes zijn 17 tot 21 mm lang[1]. De lichaamskleur is overwegend bruin maar het halsschild en de voorvleugels zijn grasgroen. De mannetjes hebben van doorntjes voorziene cerci, die aan de binnenzijde een uitsteekseltje hebben dwars op de cercus. Het vrouwtje is te herkennen aan de vrij lange en sterk omhoog gekromde legboor die aan het einde zeer donker tot zwart gekleurd is. De vleugels zijn vrij kort en komen niet verder dan het midden van het achterlijf, langvleugelige exemplaren komen soms voor.
De heidesabelsprinkhaan is met verschillende soorten te verwarren, zoals de greppelsprinkhaan en de lichtgroene sabelsprinkhaan. Bij deze soorten wijkt de kleur van de zijkant van het halsschild af, bij de heidesabelsprinkhaan is deze bruin gekleurd en ontbreekt een volledige witte omzoming van de rand van het gehele halsschild.
De heidesabelsprinkhaan komt voor in grote delen van Europa waaronder in België en Nederland. Hier wordt de sprinkhaan overal op zandgronden gevonden maar langs de kust en op de Waddeneilanden ontbreekt de soort echter. De habitat bestaat uit heidevelden en gebieden met hoogveen, zowel vochtige als droge biotopen zijn geschikt.
De heidesabelsprinkhaan is actief gedurende de maanden juli tot september, de mannetjes laten zich vooral horen tussen elf uur in de ochtend en zeven uur in de avond[1]. Het geluid is moeilijk hoorbaar en bestaat uit een snelle en regelmatige ratel; sri..sri..sri. De zang lijkt op die van de duinsabelsprinkhaan maar is veel sneller.
Mannetje
Nimf vrouwtje
Referenties
Bronnen
De heidesabelsprinkhaan (Metrioptera brachyptera) is een rechtvleugelig insect uit de familie sabelsprinkhanen (Tettigoniidae), onderfamilie Tettigoniinae.
Podłatczyn krótkoskrzydły[1] (Metrioptera brachyptera) – eurosyberyjski, wilgociolubny gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae) zaliczany do rodzaju Metrioptera, określanego w języku polskim zwyczajową nazwą podłatczyn.
Ten podłatczyn występuje na terenach trawiastych w środowiskach wilgotnych (torfowiska, bagna, bory bagiene i wrzosowiska)[2][3]. W Polsce stwierdzony na terenie niemal całego kraju (z wyjątkiem Wzgórz Trzebnickich, Kotliny Nowotarskiej i Tatr)[3].
Podłatczyn krótkoskrzydły (Metrioptera brachyptera) – eurosyberyjski, wilgociolubny gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae) zaliczany do rodzaju Metrioptera, określanego w języku polskim zwyczajową nazwą podłatczyn.
Ten podłatczyn występuje na terenach trawiastych w środowiskach wilgotnych (torfowiska, bagna, bory bagiene i wrzosowiska). W Polsce stwierdzony na terenie niemal całego kraju (z wyjątkiem Wzgórz Trzebnickich, Kotliny Nowotarskiej i Tatr).
Ljungvårtbitare (Metrioptera brachyptera) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen vårtbitare.
Ljungvårtbitaren har en kroppslängd på 12 till 16 millimeter. Färgen på kroppen är brunaktig, med gröna inslag på ovansidan av huvudet och framkroppen, samt på framkroppens sidor. Hos honan är även bakbenen ofta delvis svagt grönaktiga. Vingarna är korta.
Dess utbredningsområde omfattar större delen av Europa, utom Iberiska halvön. I Sverige finns ljungvårtbitaren över hela landet, på myrar och ljunghedar. Hanen stridulerar, det vill säga spelar, för att locka till sig honor och sången består av ett enkelt upprepat ”zirr”.
Wikimedia Commons har media som rör Ljungvårtbitare.
Ljungvårtbitare (Metrioptera brachyptera) är en art i insektsordningen hopprätvingar som tillhör familjen vårtbitare.
Ljungvårtbitaren har en kroppslängd på 12 till 16 millimeter. Färgen på kroppen är brunaktig, med gröna inslag på ovansidan av huvudet och framkroppen, samt på framkroppens sidor. Hos honan är även bakbenen ofta delvis svagt grönaktiga. Vingarna är korta.
Dess utbredningsområde omfattar större delen av Europa, utom Iberiska halvön. I Sverige finns ljungvårtbitaren över hela landet, på myrar och ljunghedar. Hanen stridulerar, det vill säga spelar, för att locka till sig honor och sången består av ett enkelt upprepat ”zirr”.
