Otidea onotica (Pers.) Fuckel 1870

Uchówka ośla (Otidea onotica (Pers.) Fuckel) – gatunek grzybów z rodziny Pyronemataceae^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Otidea, Pyronemataceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1801 r. Persoon nadając mu nazwę Peziza onotica. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1870 r. Fuckel, przenosząc go do rodzaju Otidea^[1].

Synonimów nazwy naukowej ma ok. 20^[2]:

Nazwa polska według checklist^[3].

Morfologia

Owocnik jednostronnie uchowaty, zwykle ze szczeliną aż do podstawy, zagięty, trochę korzeniowaty i biało filcowaty; warstwa zarodnikonośna mocno pomarańczowa do żółtej; od strony zewnętrznej delikatnie mączysty. Do 4 cm szerokości. Miąższ biały, bez zapachu, o łagodnym smaku^[4].

Występowanie i siedlisko

Uchówka ośla notowana jest w Europie i Ameryce Północnej, poza tym podano jej stanowiska tylko w Bhutanie^[5]. W Polsce jest stosunkowo rzadka^[4].

Rośnie przeważnie małymi grupkami w lasach liściastych i iglastych.

Gatunki podobne

Znany jest cały szereg gatunków trudnych do rozróżnienia. Uchówka zajęcza (Otidea leporina) różni się tylko barwą rdzawożółtą – za młodu, a później cynamonowobrązową. W lasach bukowych występuje stosunkowo rzadka uchówka cytrynowożółta (Otidea conccinna); ma ona owocniki rosnące gęsto, mocno cytrynowożółte, zawinięte i jednostronnie szczelinowate^[4].

Uchówka zajęcza – gatunek bardzo podobne do uchówki oślej

Przypisy