Bolomyszka karaibska[3] (Necromys urichi) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w północnej Ameryce Południowej[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1897 roku przez J.A. Allena i F.M. Chapmana, jako Akodon urichi[5]. Badania molekularne wskazały, że jest on bliższy bolomyszce miłej (Necromys amoenus) i włochatoogonowej (N. lasiurus), niż trawniakom (Akodon). Miejsce typowe to Caparo na Trynidadzie. W Wenezueli były wyróżnione trzy podgatunki[4]; podejrzewa się, że jest to kompleks spokrewnionych gatunków[2].
Bolomyszka karaibska występuje na Trynidadzie i Tobago, na wyżynach północnej i południowej Wenezueli, we wschodniej Kolumbii i północnej Brazylii. Jest spotykana od wysokości 240 do 2232 m n.p.m.[2]
Jest to mały gryzoń, jego ciało z głową ma długość 121–125 mm, ogon 65–70 mm, tylna stopa ma długość 23–27 mm, a ucho 12–15 mm[5]. Według badań przeprowadzonych w górach Cordillera de Mérida w Wenezueli, osobniki złapane w porze deszczowej są większe niż w porze suchej, także samce są większe i cięższe niż samice[6].
Bolomyszka karaibska ma ciemne, kasztanoworude futro, na grzbiecie z czarnymi włosami, od spodu z żółtawymi lub szarymi czubkami, ale zawsze z ciemną nasadą; nie ma wyraźnego rozgraniczenia wierzchniej i spodniej strony. Uszy są ciemnobrązowe, ogon krótki i jednolicie ciemny (nieco ponad 1/3 długości zwierzęcia). Dłonie i stopy są z wierzchu ochrowe[6].
Prowadzi naziemny tryb życia, preferuje wilgotne siedliska. Zamieszkuje głównie wielopiętrowe wilgotne lasy równikowe, ale toleruje też lasy wtórne i jest spotykana w obszarach wycinki. Żywi się soczystą roślinnością i nasionami[2]. Jest aktywna w dzień i w nocy. Rozmnaża się przez cały rok, najintensywniej od maja do czerwca, na początku pory deszczowej. Samica średnio rodzi 3,6 miotu na rok; wydaje na świat średnio 5 młodych. Młode stają się dojrzałe płciowo mając 2,7 miesiąca[6].
Bolomyszka karaibska nie jest liczna. Występuje w kilku parkach narodowych w Wenezueli. Niektóre populacje, lub gatunki kompleksu, mogą być narażone na wyginięcie, podczas gdy inne wykazują większą tolerancję wobec zmian środowiska. Aktualnie Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje bolomyszkę karaibską za gatunek najmniejszej troski[2].
Bolomyszka karaibska (Necromys urichi) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w północnej Ameryce Południowej.
