Haliclona osiris is 'n sponsspesie in die taksonomiese indeling van die Demospongiae (gewone sponse). Die liggaam van die spons bestaan uit kieselnaalde en sponginevesels en is in staat om baie water op te neem.
Die spons behoort tot die genus Haliclona en tot die familie Chalinidae. Die wetenskaplike naam van die spesie is die eerste keer geldig gepubliseer in 1954 deur De Laubenfels.
Haliclona osiris is 'n sponsspesie in die taksonomiese indeling van die Demospongiae (gewone sponse). Die liggaam van die spons bestaan uit kieselnaalde en sponginevesels en is in staat om baie water op te neem.
Die spons behoort tot die genus Haliclona en tot die familie Chalinidae. Die wetenskaplike naam van die spesie is die eerste keer geldig gepubliseer in 1954 deur De Laubenfels.
Haliclona (Reniera) osiris adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Haliclona dan famili Chalinidae. Nama ilmiah spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1954 oleh de Laubenfels.
Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Haliclona (Reniera) osiris juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.
Haliclona (Reniera) osiris adalah spesies spons yang tergolong dalam kelas Demospongiae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Haliclona dan famili Chalinidae. Nama ilmiah spesies ini pertama kali diterbitkan pada tahun 1954 oleh de Laubenfels.
Seperti spons pada umumnya, spesies ini memiliki tubuh yang berpori dan permukaan yang keras seperti batu. Selain itu, Haliclona (Reniera) osiris juga dapat menyerap oksigen dari air melalui proses difusi.
Haliclona (Reniera) osiris is een sponssoort in de taxonomische indeling van de gewone sponzen (Demospongiae). Het lichaam van de spons bestaat uit kiezelnaalden en sponginevezels, en is in staat om veel water op te nemen.
De spons behoort tot het geslacht Haliclona en behoort tot de familie Chalinidae. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1954 door de Laubenfels.
Bronnen, noten en/of referenties