Mleczaj obrączkowy (Lactarius rubrocinctus Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1998 r.[2] Synonimy naukowe[3]:
Średnicy 5–10 cm, barwy ochrowo-brązowawej lub pomarańczowo-brązowawej, niestrefowany, nieco wgłębiony w centrum. Pokryty suchą, matową skórką[4].
Blaszkowy, blaszki barwy jasnocielistej lub brudnoochrowej, u młodych owocników po skaleczeniu wybarwiające się liliowo, u starszych brązowo, w pobliżu trzonu często połączone anastomozami lub rozwidlone[4].
Zabarwiony podobnie jak kapelusz, przy blaszkach z charakterystycznym, czerwonawym lub czerwonobrązowym pasem (obrączką)[4].
Zbudowany jest z kulistawych komórek powodujących ich specyficzną kruchość i nieregularny przełam. Smak łagodny, czasem nieco ostry lub gorzkawy. Zapach słaby, nieco przypominający pluskwiaki (Hemiptera). Wydziela białe, nie przebarwiające się mleczko[4].
Elipsoidalne, o wymiarach 7–10×5–7 μm, bez pory rostkowej, o brodawkowato-graniastej, amyloidalnej powierzchni[4].
Organizm mikoryzowy, rozwijający się w glebie. Występuje w lasach liściastych i iglastych, przeważnie w obecności świerków (Picea sp.) lub buków (Fagus sp.). Wytwarzają owocniki (w Europie) od lipca do października[4].
Owocniki przypuszczalnie nie są toksyczne dla człowieka, lecz ich wartość spożywcza jest niezbadana[4].
Wśród grzybów o morfologicznie zbliżonych owocnikach wymienia się gatunki: mleczaj dębowy (Lactarius quietus) i mleczaj rudy (Lactarius rufus)[4].
Mleczaj obrączkowy (Lactarius rubrocinctus Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
