Multimedia w Wikimedia Commons Olsza sercowata (Alnus cordata (Loisel.) Duby) – gatunek drzew należący do rodziny brzozowatych. Występuje na południu Włoch, w Albanii i na Korsyce[2].
Morfologia
- Pokrój
- Zgrabne drzewo o szerokiej stożkowatej koronie dorastające do 30 m wysokości[4].
- Kora
- Bladoszara. U młodych drzew gładka, u starszych lekko spękana.
- Liście
- Sercowate (stąd nazwa gatunku) bądź jajowate, osiągają 10 cm długości. Jasnozielone, błyszczące. Od spodu bledsze, delikatnie owłosione w kątach nerwów[4]. Delikatnie ząbkowane na brzegach[5].
- Kwiaty
-
Kwiaty męskie zebrane w kwiatostany w postaci zwisających kotek, w kolorze żółtym do 7,5 cm długości, wiotkie. Kwiaty żeńskie w kotkach krótszych, czerwonych i wzniesionych[4].
- Owoce
- Szyszkowaty owocostan do 2 cm długości, zawierający liczne nasiona.
Biologia i ekologia
- Rozwój
- Roślina jednopienna, wiatropylna. Kwitnie wczesną wiosną przed pojawieniem się liści. Wykazuje sporą odporność na suszę. Osiąga największe wymiary spośród wszystkich gatunków olszy[4].
- Siedlisko
- Rośnie na podłożu kredowym, porasta stoki górskie do 1000 m n.p.m. Lokalnie zastępuje olszę czarną, szerzej rozprzestrzenioną na terenie Europy[5].
Zastosowanie
Przypisy
