Choroš zimní (Polyporus brumalis) je nejedlá houba z čeledi chorošovitých hub. Navzdory svému názvu neroste v zimních měsících. Jedná se o dřevokaznou houbu, která od února do července parazituje na odumřelých kmenech listnatých stromů.
Klobouk o průměru 2-10 cm je zbarven do okrově hnědé až šedavé barvy, někdy s olivovým nádechem. Střední část klobouku je nálevkovitého tvaru, v okolí je ploše rozložen. Okraje bývají ostré. Pokožku má jemně plstnatou až šupinatou. Rourky jsou smetanové barvy. Centrální válcovitý třeň o rozměrech v rozmezí 2 až 7 cm na výšku a 0,5-1,5 cm na šířku má hnědou barvu. Výtrusný prach je bílý.
Choroš zimní (Polyporus brumalis) je nejedlá houba z čeledi chorošovitých hub. Navzdory svému názvu neroste v zimních měsících. Jedná se o dřevokaznou houbu, která od února do července parazituje na odumřelých kmenech listnatých stromů.
De winterhoutzwam (Polyporus brumalis) is een winterpaddenstoel uit de familie Polyporaceae die van november tot april kan worden aangetroffen op dode takken en stronken van loofbomen.[1]
De scherp gerande en wat ingekerfde hoed van deze eenjarige vlak trechtervormige gesteelde gaatjeszwam is oker- tot donkerbruin. Het oppervlak is mat tot fijn viltig. De poriën zijn met het blote oog goed te zien en lopen iets af langs de viltige of iets geschubde centraal staande steel die okerbruin gekleurd is.
De winterhoutzwam komt voor in Europa en Noord-Amerika.
De winterhoutzwam is eetbaar, maar wordt vrijwel niet gebruikt in de keuken vanwege zijn taaie, leerachtige vruchtvlees.
De winterhoutzwam (Polyporus brumalis) is een winterpaddenstoel uit de familie Polyporaceae die van november tot april kan worden aangetroffen op dode takken en stronken van loofbomen.
De scherp gerande en wat ingekerfde hoed van deze eenjarige vlak trechtervormige gesteelde gaatjeszwam is oker- tot donkerbruin. Het oppervlak is mat tot fijn viltig. De poriën zijn met het blote oog goed te zien en lopen iets af langs de viltige of iets geschubde centraal staande steel die okerbruin gekleurd is.
Żagiew zimowa (Lentinus brumalis (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lentinus, Polyporaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Persoon nadając mu nazwę Boletus brumalis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 2010 r. Ivan Zmitrovich, przenosząc go do rodzaju Lentinus[1].
Synonimów naukowych ma ok. 50. Niektóre z nich[2]:
Nazwę polską podał Franciszek Błoński w 1889 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też przez tegoż autora pod nazwą huba trzoneczkowa[3]. Po przeniesieniu gatunku do rodzaju Lentinus nazwa polska jest niespójna z nazwą naukową.
Średnica 2-8 cm, kształt okrągły i płasko rozpostarty, u starszych okazów nieco lejkowaty. Powierzchnia naga, delikatnie filcowata, lub łuskowata, brzeg kapelusza czasami owłosiony. Kolor od ciemnobrązowego do niemal czarnego[4].
Zbiegające, o długości do 1 mm. Pory białe lub kremowe, kanciaste, o przekątnej 2-3 mm[4].
Wysokość 3-6 cm, grubość ok. 0,5 cm. Jest centryczny lub niemal centryczny. Powierzchnia naga, kolor od jasnobrązowego do szarobrązowego[4].
Biały, elastyczny, cienki o słabym kwaskowym zapachu[4].
Biały. Zarodniki cylindryczne, gładkie, o rozmiarach 5-7 × 1,5-2,5 μm[5].
Gatunek na świecie szeroko rozprzestrzeniony[5]. W Polsce jest pospolity[3].
Owocniki pojawiają się dopiero późną jesienią i w zimie (stąd nazwa gatunkowa). Rośnie na obumarłych gałęziach i pniach drzew liściastych[4]. Owocniki rosną również podczas łagodnej zimy, gdy zima jest surowa powtórnie pojawiają się wiosną[6]. Stwierdzono występowanie na następujących drzewach: olsza szara, brzoza brodawkowata, brzoza omszona, grab, buk, dąb[3].
Saprotrof, grzyb niejadalny[6]. W Nepalu jednak jest uważany za grzyb jadalny[7]. Gatunek ten był używany jako modelowy obiekt w badaniach nad wzrostem grzybów w stanie nieważkości. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono antynowotworowe działanie ekstraktu z grzybni żagwi zimowej; u myszy może on w 90% przypadków hamować wzrost mięsaka[8]
.jpg)
Żagiew zimowa (Lentinus brumalis (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
Lentinus brumalis (Pers.) Zmitr., 2010
Синонимы
Трутови́к зи́мний (лат. Lentínus brumális) — вид грибов, относящийся к семейству Полипоровые (Polyporaceae).
Шляпка серо-коричневая, округлой формы, с вдавленным центром и подвернутым бахромчатым краем. Трубчатый слой высотой 2 мм, с округлыми или удлиненными порами белого или кремового цвета. Ножка бархатистая, коричневатая, с утолщенным дисковидным основанием. Мякоть белая, жесткая. Споровый порошок белый.[2]
Гименофор
Другие трутовики.
Это заготовка статьи по микологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Трутови́к зи́мний (лат. Lentínus brumális) — вид грибов, относящийся к семейству Полипоровые (Polyporaceae).
Boletus brumalis Pers., 1794 Boletus brumalis var. brumalis Pers., 1794 Boletus brumalis var. fasciculatus (Schrad. ex J.F. Gmel.) Pers., 1801 Boletus ciliatus Hornem., 1806 Boletus fasciculatus Schrad., 1792 Boletus fuscidulus Schrad., 1792 Boletus hypocrateriformis Schrank, 1789 Boletus umbilicatus Schrank, 1789 Favolus apiahynus Speg., 1919 Leucoporus brumalis (Pers.) Sacc. ex Trotter, 1972 Leucoporus brumalis (Pers.) Speg., 1926 Leucoporus vernalis (Fr.) Pat., 1900 Microporus substriatus (Rostk.) Kuntze, 1898 Polyporellus brumalis (Pers.) P. Karst., 1880 Polyporellus fuscidulus (Schrad.) P. Karst., 1880 Polyporus brumalis f. subarcularius Donk, 1933 Polyporus cyathoides Quél., 1872 Polyporus fuscidulus (Schrad.) Fr., 1838 Polyporus luridus Berk. & M.A. Curtis, 1872 Polyporus nanus F. Brig., 1840 Polyporus pauperculus Speg., 1889 Polyporus subarcularius (Donk) Bondartsev, 1953 Polyporus substriatus Rostk., 1838 Polyporus trachypus Rostk., 1848 Polyporus tucumanensis Speg., 1898 Polystictus substriatus (Rostk.) Cooke, 1886
