Drobnołuszczak zielonkawowoszary (Pluteus salicinus (Pers.) P.Kumm.) – gatunek grzybów należący do rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pluteus, Pluteaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1798 r. Persoon nadając mu nazwę Agaricus salicinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1871 r. P. Kumm., przenosząc go do rodzaju Pluteus[1]. Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003. Synonimy naukowe[2]:
W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był przez Alinę Skirgiełło jako łuskowiec wierzbowy[3].
Średnica 1,3-7 cm, początkowo jest wypukły, później szeroko i płasko rozpostarty, na środku zazwyczaj nieco uwypuklony. Powierzchnia jedwabiście błyszcząca, pokryta drobnymi, nitkowatymi włókienkami ściśle związanymi ze skórką. Włókienka te ułożone są promieniście, a na szczycie kapelusza ich odstające końce tworzą kosmki podobne do łuseczek. Powierzchnia gładka, tylko podczas wilgotnej pogody brzeg może być krótko prążkowany. Kapelusz ma barwę mysioszarą, czasami na szczycie jest ciemniejszy, z zielonkawym odcieniem. Mysioszara barwa czasami wpada w kolor oliwkowy, a nawet beżoworóżowy. Bardzo rzadko zdarzają się okazy całkowicie białe[4].
Gęste, wolne, dość szerokie, wybrzuszone. U młodych okazów białe, potem o odcieniu łososioworóżowym. Ostrze równe, nieco watowato-kosmate i tej samej barwy[5].
Wysokość 2-7 cm, grubość 0,3-0,7 cm, o podstawie nieco zgrubiałej. U podstawy widoczne są nieco ciemniejsze pasemka, a w górnej części jedwabisto błyszczący.
W kapeluszu i w górnej części trzonu białawy, w dolnej części trzonu ma kolor kości słoniowej. Zapach i smak stęchły[4].
Wysyp zarodników różowy z beżowym odcieniem. Zarodniki szerokoelipsoidalne, o rozmiarach 6-7,5 × 5-6 μm. Podstawki 2-4-zarodnikowe. Licznie występują cienkościenne i bezbarwne cheilocystydy o rozmiarach 35-50 × 15-20 μm i maczugowatym lub odwrotnie gruszkowatym kształcie. Liczne są również pleurocystydy o wrzecionowatym kształcie. Są grubościenne i mają rozmiar 60-90 × 15-18 μm. Posiadają 3-5 haków na szczycie. Strzępki w skórce kapelusza mają grubość do 10 μm, zaokrąglone końce i wnętrze wybarwione na szarobrązowo. W strzępkach kapelusza, a zwłaszcza w strzępkach skórki licznie występują sprzążki[5].
Jest szeroko rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych, na Wyspach Brytyjskich i w Europie Północnej. Po raz pierwszy został rozpoznany w stanie Illinois[6]. W piśmiennictwie naukowym opisany na licznych stanowiskach w różnych regionach Polski[3].
Saprotrof[3]. Spotykany jest stosunkowo rzadko. Występuje w lasach całej Polski, przede wszystkim w środowiskach wilgotnych, jak jary, grądy i olszyny. Pojawia się od lipca do listopada na zbutwiałych kłodach i starych pniakach drew liściastych, rzadziej iglastych[5]
Drobnołuszczaka zielonkawoszarego łatwo odróżnić po kapeluszu o mysioszarej barwie oraz po pleurocystydach na blaszkach[5]. Podobne są: drobnołuszczak czarnoostrzowy (Pluteus atromarginatus) i drobnołuszczak czarnołuskowy (Pluteus pseudorobertii).
Drobnołuszczak zielonkawowoszary (Pluteus salicinus (Pers.) P.Kumm.) – gatunek grzybów należący do rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae).
