Aureonarius callisteus is a species of agaric fungus in the family Cortinariaceae.[2] The common name of the species is tawny webcap.[3][4][5]
It was first described by Elias Magnus Fries in 1818 as Agaricus callisteus. Two decades later he transferred it to the genus Cortinarius in his 1838 work Epicrisis Systematis Mycologici.[6]
In 2022 the species was transferred from Cortinarius and reclassified as Aureonarius callisteus based on genomic data.[7]
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) Aureonarius callisteus is a species of agaric fungus in the family Cortinariaceae. The common name of the species is tawny webcap.
Capel fin a 8 cm, fibrilos-squamos, da giàun dorà a mon. Bòrd pì o men flessos. Lamele pòch s-ciasse, giàun canela. Gamba àuta fin a 12 cm e larga fin a 2 cm, con pluch mon. Carn giàuna. Odor fòrt ëd fum ëd treno.
A chërs dzortut sota conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A peul esse velenos.
Cortinarius callisteus (Fr. : Fr.) Fries
Capel fin a 8 cm, fibrilos-squamos, da giàun dorà a mon. Bòrd pì o men flessos. Lamele pòch s-ciasse, giàun canela. Gamba àuta fin a 12 cm e larga fin a 2 cm, con pluch mon. Carn giàuna. Odor fòrt ëd fum ëd treno.
AmbientA chërs dzortut sota conìfere.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
A peul esse velenos.
Zasłonak płomienny (Cortinarius callisteus (fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus callisteus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1838 r. ten sam autor, przenosząc go do rodzaju Cortinarius[1]. Synonimy naukowe[2]:
Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1975 r[3].
Zasłonak średniej wielkości. Średnica kapelusza (3) 4–8 cm, kształt początkowo półkulisty, później wypukły, na koniec płaski. Brzeg ostry. Powierzchnia sucha, pokryta drobnymi, ciemniejszymi włókienkami. Jest mięsisty i niehigrofaniczny. Ma barwę od żółtopomarańczowej do czerwonawej, w stanie wyschniętym jest jaśniejszy[4].
Średnio gęste, dość grube, o szerokości do 1 cm. U młodych owocników mają barwę jasnożółtą, później są coraz ciemniejsze; żótobrązowe, cynamonowobrązowe,rdzawobrązowe. Ostrza gładkie[4].
Wysokość do 7 cm, grubość do 1,5 cm, kształt walcowaty, u podstawy nieco szerszy lub bulwiasty. Jest mocny, pełny. Powierzchnia łuseczkowata lub włókienkowata z żółtymi resztkami osłony, pomarańczowożółta, dołem czerwonobrązowa[4].
Gruby, mięsisty. W kapeluszu ma barwę żółtawą, w trzonie szafranową. Jest bez smaku[4], posiada natomiast nieprzyjemny zapach, nieco podobny do zapachu szamba[5]
Pod działaniem KOH miąższ barwi się na ciemnoczerwono-brązowo. Zarodniki kuliste lub niemal kuliste, o rozmiarach (6.7) 7.0-8.4 (8.8) × (5,0) 5,8 – 6,6 (7,0) μm i drobnokolczastej powierzchni. Podstawki o rozmiarach 30-36 × 9-11 μm, z 4 sterygmami. Strzępki ze sprzążkami[4].
Opisano jego występowanie tylko w Ameryce Północnej i Europie[6]. W Polsce jest rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wymarcie[7]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, Holandii i Norwegii[3].
Rośnie na ziemi, w lasach iglastych, wśród mchów. Stanowiska opisane w polskim piśmiennictwie mykologicznych znajdują się w górskich lasach, pod sosnami[3]. W innych krajach Europy opisano jego występowanie również w górskich lasach, ale pod świerkami i jodłami, rzadziej pod sosnami[4].
Grzyb mikoryzowy[3]. Jest niejadalny, być może nawet trujący[5].
Wśród żółtych zasłonaków najbardziej podobne są: zasłonak cyrynowożółty (Cortinarius limonius) i zasłonak terowy (Cortinarius tofaceus)[4].
_Fr_117649.jpg)
.JPG)
Zasłonak płomienny (Cortinarius callisteus (fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae).
Kijastobetna koprenka (znanstveno ime Cortinarius callisteus) je vrsta gliv iz družine koprenark, ki je razširjena po Evropi. Vrsto je prvi opisal Elias Magnus Fries leta 1818 in jo poimenoval Agaricus callisteus. Leta 1838 jo je v svojem delu Epicrisis Systematis Mycologiciuvrstil v rod Cortinarius.[2]
Kijastobetna koprenka ima oranžno rumen luskast čvrst bet, ki ima včasih gomoljasto odebeljen spodnji del. Klobuk pri odraslih primerkih doseže med 3 in 6 cm in je sprva polkroglast, bleščeče oranžen in pokrit z drobnimi luskicami, kasneje pa se izboči ali postane celo povsem raven in nekoliko temnejši. Mladi lističi so oranžno rumene barve, kasneje pa postanejo rumeno rjavi. V njih je rjast rjav trosni prah. Meso je živo oranžne barve in ima neprijeten vonj po starem motornem olju.[3]
Raste predvsem v iglastih gozdovih posamično ali v skupinah. V Sloveniji jo najdemo v višje ležečih gozdovih, vendar je pri nas redka.
Ni strupena, vendar je ni priporočljivo nabirati.
Kijastobetna koprenka (znanstveno ime Cortinarius callisteus) je vrsta gliv iz družine koprenark, ki je razširjena po Evropi. Vrsto je prvi opisal Elias Magnus Fries leta 1818 in jo poimenoval Agaricus callisteus. Leta 1838 jo je v svojem delu Epicrisis Systematis Mycologiciuvrstil v rod Cortinarius.
Cortinarius callisteus (Fr.) Fr., 1838
Паути́нник придоро́жный, или краси́вый (лат. Cortinarius callisteus) — вид грибов, входящий в род Паутинник (Cortinarius) семейства Паутинниковые (Cortinariaceae). Ядовит, содержит медленно действующие токсины, вызывающие почечную недостаточность.
Пластинчатый шляпконожечный гриб. Шляпка взрослых грибов достигает 3—9 см в диаметре, у молодых грибов выпуклая, затем плоско-выпуклая, без бугорка в центре, не гигрофанная. Поверхность сухая, бархатисто-волокнистая, в центральной части мелкочешуйчатая, ярко-оранжевая до жёлто-бурой, в центре более тёмная. Пластинки гименофора приросшие к ножке зубцом, сравнительно редкие, у молодых грибов оранжево-коричневые, с возрастом темнеют до ржаво-бурых.
Мякоть оранжево-жёлтая, иногда с несильным озоновым запахом.
Ножка достигает 5—9 см в длину и 1—2 см в толщину, булавовидная или почти цилиндрическая, с волокнистой оранжево-жёлтой поверхностью, покрытой немногочисленными оранжевыми остатками покрывала.
Споровый отпечаток ржаво-коричневого цвета. Споры 6,5—9×5,5—7 мкм, широкоэллиптические, с бородавчатой поверхностью. Хейлоцистиды отсутствуют.
Ядовитый гриб, вероятно, содержащий орелланины, вызывающий серьёзные необратимые изменения в почках. Действие подобно паутинникам горному и красивейшему, однако случаев смерти от отравления паутинником придорожным не выявлено.
Широко распространён в бореальных районах Евразии и Северной Америки. Произрастает в хвойных, лиственных и смешанных лесах, образует микоризу с елью и берёзой.
Паути́нник придоро́жный, или краси́вый (лат. Cortinarius callisteus) — вид грибов, входящий в род Паутинник (Cortinarius) семейства Паутинниковые (Cortinariaceae). Ядовит, содержит медленно действующие токсины, вызывающие почечную недостаточность.
