Guidance for identification
Ďubkatec pohárkovitý (Coltricia perennis) je nejedlá houba z čeledi kožovkovitých.
Plodnice jsou jednoleté, navzájem srůstající. Plodnice je v celkovém pohledu okrouhlá, rozčleněná v kloboukovou a třeňovou část.
Třeň je 1,5 – 7 cm dlouhý, 0,2-1cm tlustý, válcovitý, plstnatý, středový, na bázi mírně hlízovitě rozšířen. Barvy třeně: světle rezavě hnědá až tmavohnědá.
Velikost klobouku je 3 – 10 cm v průměru. Klobouk má v mládí plochý tvar, který ve stáří přechází na nálevkovitý tvar se zvlněným okrajem a sousední klobouky často srůstají. Povrch klobouku je soustředně úzce pásovaný, střídají se barvy žlutě skořicové, rezavě hnědé, kaštanové, tmavě hnědé. V mládí je jemně plstnatý, později olysává a ve stáří je šedookrový.
Hymenofor je v podobě rourek, ty jsou do 3 mm dlouhé a sbíhají na třeň. Póry jsou drobné, tenkostěnné, okrouhlé až nepravidelně hranaté. Nejprve jsou bělavě ojíněné, ve stáří tmavě hnědé.
Dužnina je tenká, vláknitě kožovitá, za sucha tvrdá a křehká, bez výrazné chuti a vůně.
Roste v červnu až listopadu ve skupinách na zemi, většinou na písčité půdě v borových lesích s kyselou půdou, kde cizopasí na kořenech borovice. Objevuje se jednotlivě nebo ve skupinách na náspech, cestách, ale i na pařezech a spáleništích.
Ďubkatec je často zaměňován s ďubkatcem skořicovým (Coltricia cinnamomea) a nebo s ďubkatcem Montagneovým (Coltricia montagnei).
Obrázky, zvuky či videa k tématu ďubkatec pohárkovitý ve Wikimedia Commons
Ďubkatec pohárkovitý (Coltricia perennis) je nejedlá houba z čeledi kožovkovitých.
Liivapuidik (Coltricia perennis) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.[1]
Liivapuidik (Coltricia perennis) on kandseente hulka kuuluv seeneliik.
Seent on leitud ka Eestist.
Kangaskääpä (Coltricia perennis) on sienilaji, joka on varsin yleinen sienilaji ainakin pohjoismaissa. [1]. Sieni on sitkeä, kuiva ja jalallinen yleensä maassa kuten kankailla ja teillä kasvava. Sitä on tavattu esimerkiksi Lapin poropoluilla rivimäisinä muodostumina ja se voi toimia lahottajana. On myös todettu sen toimivan puuvartisten kasvien, jopa sianpuolukan juurisienenä. [2] Kangaskääpä on väriltään muunteleva punainen - keltainen - harmaahko. Alapinta yleensä ruskea, tiheäpillinen. Sitkeä ohut jalka on ruskea. Sienelle on luonteenomaista voimakas vyöhykkeisyys, joka voi olla havaittavissa pillikerroksessakin. Lakki on teräväreunainen, selkeästi suppilomainen.[3]
Kangaskäävän taksonomia on sienten tapaan työn alla. Lähilaji C. cinnamomea on tavattu Hämeessä. Erikoista on, että kirjallisuudessa sientä pidetään yleensä yksivuotisena, perennis viittaa monivuotiseen ja venäjänkielinen nimi Сухлянка двухлетняя kaksivuotiseen lajiin.
.JPG)
Kangaskääpä (Coltricia perennis) on sienilaji, joka on varsin yleinen sienilaji ainakin pohjoismaissa. . Sieni on sitkeä, kuiva ja jalallinen yleensä maassa kuten kankailla ja teillä kasvava. Sitä on tavattu esimerkiksi Lapin poropoluilla rivimäisinä muodostumina ja se voi toimia lahottajana. On myös todettu sen toimivan puuvartisten kasvien, jopa sianpuolukan juurisienenä. Kangaskääpä on väriltään muunteleva punainen - keltainen - harmaahko. Alapinta yleensä ruskea, tiheäpillinen. Sitkeä ohut jalka on ruskea. Sienelle on luonteenomaista voimakas vyöhykkeisyys, joka voi olla havaittavissa pillikerroksessakin. Lakki on teräväreunainen, selkeästi suppilomainen.
Kangaskäävän taksonomia on sienten tapaan työn alla. Lähilaji C. cinnamomea on tavattu Hämeessä. Erikoista on, että kirjallisuudessa sientä pidetään yleensä yksivuotisena, perennis viittaa monivuotiseen ja venäjänkielinen nimi Сухлянка двухлетняя kaksivuotiseen lajiin.
Wikimedia Commonsissa on kuvia tai muita tiedostoja aiheesta kangaskääpä.
Žiemkentė sausapintė (lot. Coltricia perennis) – šiurkšteninių (Hymenochaetaceae) šeimos grybas.
Auga pavieniui, grupėmis, ypač sausuose pušynuose, miško aikštelėse. Nevalgomas, turi gydomųjų savybių. Gana dažnas.
Vaisiakūniai vienmečiai (kartais išgyvena dvejus metus), vidutinio dydžio. Kepurėlė 3-8 cm skersmens, paplokščia, šiek tiek įdubusi, aksomiška, sena - lygi, rievėta, ochrinės, pilkai rudos, geltonai rudos, kaštono spalvos, išblunkanti. Vamzdeliai 0,5-3 μm ilgio, poros apskritai kampuotos, su pilkšvomis apnašomis, nuaugusios kotu žemyn. Kotas 2-4x0,2-0,5 cm, kepurėlės spalvos, taip pat apšepęs. Trama plona, kamštiška, tampri, gelsva. Sporos 6-9x4-5 μm.
Būdingi požymiai: vaisiakūniai geltonai rudi, kepurėlė plokščiavidurės taurės pavidalo, rievėta.
Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, LUTUTĖ, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, p. 413
Žiemkentė sausapintė (lot. Coltricia perennis) – šiurkšteninių (Hymenochaetaceae) šeimos grybas.
Auga pavieniui, grupėmis, ypač sausuose pušynuose, miško aikštelėse. Nevalgomas, turi gydomųjų savybių. Gana dažnas.
Vaisiakūniai vienmečiai (kartais išgyvena dvejus metus), vidutinio dydžio. Kepurėlė 3-8 cm skersmens, paplokščia, šiek tiek įdubusi, aksomiška, sena - lygi, rievėta, ochrinės, pilkai rudos, geltonai rudos, kaštono spalvos, išblunkanti. Vamzdeliai 0,5-3 μm ilgio, poros apskritai kampuotos, su pilkšvomis apnašomis, nuaugusios kotu žemyn. Kotas 2-4x0,2-0,5 cm, kepurėlės spalvos, taip pat apšepęs. Trama plona, kamštiška, tampri, gelsva. Sporos 6-9x4-5 μm.
Būdingi požymiai: vaisiakūniai geltonai rudi, kepurėlė plokščiavidurės taurės pavidalo, rievėta.
De echte tolzwam (Coltricia perennis) is een paddenstoel uit de familie Hymenochaetaceae.
De tolzwam is een vaak geziene paddenstoel op heidevelden, op zandgronden en in naaldbossen.
De hoed heeft een doorsnede van 2-10 cm, is dun, leerachtig en trechtervormig. Vaak komt de soort in groepen voor waarbij de paddenstoelen aan elkaar vergroeid zijn. Het oppervlak van de hoed is fluwelig en in lichte en donkere zones verdeeld. De kleur is roestbruin en naar het centrum toe meer grijs-geelbruin.
De steel is 3-5,5 cm hoog en 3-6 mm dik. De steel is fluwelig en roestbruin.
De buisjes zijn kort, aflopend en grijsbruin. De poriën zijn aanvankelijk rond, maar worden later hoekig.
De tolzwam heeft dun, vezelig en bruin vlees. De sporen zijn licht okerkleurig.
De echte tolzwam (Coltricia perennis) is een paddenstoel uit de familie Hymenochaetaceae.
Capel fin a 10 cm., ancreus, zonà, da brun a òcra canela con ël bòrd fin. Imenòfor giaun peui brun. Da 2 a 4 përtus për mm.. Gamba àuta fin a 4 cm. e larga fin a 1 cm., sentral. Carn sutila, com ël coram.
A chërs për tèra, ant ij bòsch.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Coltricia perennis (L. : Fr.) Murril
Capel fin a 10 cm., ancreus, zonà, da brun a òcra canela con ël bòrd fin. Imenòfor giaun peui brun. Da 2 a 4 përtus për mm.. Gamba àuta fin a 4 cm. e larga fin a 1 cm., sentral. Carn sutila, com ël coram.
AmbientA chërs për tèra, ant ij bòsch.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
As peul nen mangesse.
Stułka piaskowa (Coltricia perennis (L.) Murrill.) – gatunek grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Coltricia, Hymenochaetaceae, Hymenochaetales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1753 Linneusz nadając mu nazwę Boletus perennis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1903 Murrill, przenosząc go do rodzaju Coltricia[1].
Synonimów nazwy naukowej ma ponad 40[2].
Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten ma też inne nazwy: stułka trwała, huba trwała, hubka trwała, kieldet, stułka, żagiew trwała[3].
Średnica do 10 cm, lejkowaty i bardzo cienki. Kolor od żółtawobrązowego do szarobrązowego, powierzchnia aksamitna, wyraźnie strefowana, strefa przyrostu na brzegu kapelusza jaśniejsza, brzeg falisty[4][5].
Wysokość 2-7 cm, grubość 0,5-1 cm, centralnie osadzony, walcowaty. Powierzchnia aksamitna, rdzawożółta[5].
Rurki zbiegające nieco na trzon. Mają długość do 2 mm i są nieowłosione. Pory o średnicy 2-4 mm, na młodych owocnikach białawe, na starszych w kolorze od żółtobrązowego do szarobrązowego[5][4].
Elastyczny, korkowaty, bardzo cienki. Kolor białawy, zapach niewyczuwalny[5].
Występują dwa rodzaje strzępek: proste i słabo rozgałęzione. Mają rdzawo-brązową barwę i grubość 2-8 μm. Podstawki o rozmiarach 15-25 × 5-7 μm, zgrubiałe, z czterema sterygmami. Zarodniki o kształcie od elipsoidalnego do cylindrycznego, jasnobrązowe, gładkie, nieco dekstrynoidalne, o rozmiarach 6-9 (-10) x 3.5-5 (-5,5) μm[6]
Występuje na całej półkuli północnej, północna granica jej zasięgu sięga po Islandię i północny skraj Półwyspu Skandynawskiego. Na półkuli południowej podano występowanie tego gatunku tylko w Australii i na Nowej Zelandii[7]. W Polsce jest pospolity[3].
Występuje w lasach iglastych i mieszanych, na glebach suchych i piaszczystych. Owocniki pojawiają się od lata do jesieni, często utrzymują się przez zimę do następnego roku[4]. Związany jest z takimi gatunkami drzew, jak świerk pospolity, jodła pospolita i jałowiec pospolity[3]. Dawniej był bardziej pospolity, obecnie jest rzadszy. Unika gleb wapiennych[5].
Grzyb mikoryzowy, niejadalny[4].
Stułka piaskowa (Coltricia perennis (L.) Murrill.) – gatunek grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).
Шапинка 2-10 см в діаметрі, 1-4 мм товщиною, лійкоподібна, поверхня ніжнооксамитова, з віком гола, іржава, коричнева, інколи сірувата. Тканина шапинки дуже тонка, волокнисто-шкіряна, іржаво-бура, однорідна. Трубочки 1-3 см завдовжки, спускаються по ніжці, сірувато-коричневі, з тонкими краями. Споровий порошок іржаво-вохряний. Спори 6-9 х 4-4,5 мкм, еліпсохдні, слабо приплюснуті. Пори 2-4 на 1 мм. Ніжка центральна, торочкува, здута, 1,5-3 см довжиною, до 3-4 мм в діаметрі, інколи плоска, одного кольору з шапинкою.
На пісчаному ґрунті в хвойних та мішаних лісах, особливо після пожеж. Ростуть в помірних поясах обох півкуль. Дуже поширений вид, космополіт. Поширений по всій території України, в хвойних лісах.
Харчової цінності не має. Неїстівний гриб.
Coltricia perennis (L.) Murrill, 1901
Сухля́нка двухле́тняя, также двуле́тняя, или тёмная (лат. Coltricia perennis) — вид грибов, входящий в род Сухлянка (Coltricia) семейства Гименохетовые (Hymenochaetaceae).
Наземный трубчатый гриб с чётким разграничением на шляпку и ножку. Плодовые тела живут в течение одного года, однако нередко перезимовывают и остаются высохшими ещё некоторое время. Шляпка 1—8 см в диаметре, сначала воронковидная, затем уплощающаяся, с бархатистой, с возрастом оголяющейся поверхностью, окрашенной в различные оттенки красно-коричневого, жёлто-коричневого или сероватого цвета. Трубочки гименофора короткие, с возрастом немного удлиняющиеся, нисходящие на ножку. Поры угловатые до округлых, обычно крупные, до 1 мм в диаметре, беловатые или сероватые, с возрастом ржаво-буроватые.
Мякоть кожистая, шелковисто-волокнистая, жёсткая, желтовато-коричневая, без особого вкуса и запаха.
Ножка центральная, цилиндрическая, до 3,5 см длиной, бархатистая, у молодых грибов жёлто-бурая, затем красно-коричневая.
Споровый отпечаток охристого цвета.
Несъедобный гриб, обладающей очень жёсткой мякотью.
Космополит с очень широким ареалом, приуроченный в основном к сосне. Произрастает как в горах, так и на равнинах. В тропических регионах редок, в то время как в субтропиках весьма обычен.
Сухля́нка двухле́тняя, также двуле́тняя, или тёмная (лат. Coltricia perennis) — вид грибов, входящий в род Сухлянка (Coltricia) семейства Гименохетовые (Hymenochaetaceae).
.JPG)
