nimet breadcrumb-navigoinnissa
Perception Channels: tactile ; chemical
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Die duinmol is 'n knaagdier. Die dier is nie verwant aan 'n mol nie. Die naaste verwantskap met 'n ander diergroep is met die ystervark. Die familie kom slegs voor in Afrika, suid van die Saharawoestyn. In Suider-Afrika is daar ses verskillende spesies, in drie genera.
'n Duinmol het klein ogies, en die ore is ook klein. Die pote en stert is kort. Die dier het enorme snytande wat uit die bek uithang.
Sien die verskillende spesies vir spesifieke verspreidingskaarte.
Die dier leef slegs ondergronds. Dit word selde bogronds gewaar.
Die duinmol se kloutjies en tande is aangepas om goed te kan grawe; die tande maak die grond los, en die pote skop die klonte grond weg. Van bogronds gewaar 'n mens niks van hulle gedrag nie. Die dier het slegs las van vyande wanneer dit naby aan die grondoppervlakte 'n hopie grond uitstoot. Slange, roofdiere en roofvoëls kan dit dan vang. Verder open so 'n grondhopie nie direk op die hooftonnelgebied van die duinmol nie, maar op 'n sytonnel. Tonnels om kos te soek word gegrawe wanneer die grond nat en sag is. Tydens die droë seisoen herskuif die dier baie grondmateriaal ondergronds en blokkeer groot gedeeltes van die tonnelsisteem waarin dit lewe.
Onbekend.
Die diersoort eet knolle en bolle wat dikwels dodelik gifitg is vir ander soogdiere.
Dit blyk of duinmol lank leef in die natuur, besonder lank in gevangenskap; en of die vrugbaarheid met ouderdom toeneem. (Sien ook Ou duinmolle stimuleer navorsing op veroudering)
Die hopies grond wat opgestoot word, is die enigste teken daarvan.
Die duinmol is 'n knaagdier. Die dier is nie verwant aan 'n mol nie. Die naaste verwantskap met 'n ander diergroep is met die ystervark. Die familie kom slegs voor in Afrika, suid van die Saharawoestyn. In Suider-Afrika is daar ses verskillende spesies, in drie genera.
Ar razhed-goz eo ar bronneged a ya d'ober ar c'herentiad Bathyergidae. Bevañ a reont en Afrika issahara.
Bihan eo o daoulagad hag o divskouarn ha lod anezho zo dall. An darn vrasañ anezho zo laosk-mat o c'hroc'hen, ar pezh a aesa dezho cheñch tu e lec'hioù enk evel er riboulioù toullet ganto. An holl (war-bouez an daou spesad e Bathyergus) a doull gant o genoù kentoc'h eget gant o favioù evel ar gozed. Berr eo o lost hag e reont gantañ evel un organ stekiñ pa'c'h eont war-gil.
6 genad a zo er c'herentiad-mañ:
Razhed-goz a vez graet ivez eus krignerien hag a zo er c'herentiad Spalacidae.
Ar razhed-goz eo ar bronneged a ya d'ober ar c'herentiad Bathyergidae. Bevañ a reont en Afrika issahara.
Les rates talp (Bathyergidae) són rosegadors excavadors de l'infraordre dels histricògnats. Representen una evolució distinta d'un mode de vida subterrani entre els rosegadors, semblant als geòmids de Nord-amèrica, els tuco-tucos de Sud-amèrica, o els muroïdeus excavadors.
Rypošovití (Bathyergidae) je čeleď afrických hlodavců, jejíž zástupci se vyskytují jižně od Sahary. Skupina se vyznačuje zejména širokým spektrem sociálního života jednotlivých druhů. Asi nejznámějším druhem je rypoš lysý (Heterocephalus glaber), a to pro svůj eusociální způsob života, jaký je jinak znám pouze pro obligátní společenstva hmyzu, jako jsou včely, všekazi či mravenci. Oproti tomu stojí několik druhů rypošovitých, kteří žijí striktně soliterně. Další druhy mají sociální uspořádání mezi oběma extrémy.
Rypošovití (Bathyergidae) je čeleď afrických hlodavců, jejíž zástupci se vyskytují jižně od Sahary. Skupina se vyznačuje zejména širokým spektrem sociálního života jednotlivých druhů. Asi nejznámějším druhem je rypoš lysý (Heterocephalus glaber), a to pro svůj eusociální způsob života, jaký je jinak znám pouze pro obligátní společenstva hmyzu, jako jsou včely, všekazi či mravenci. Oproti tomu stojí několik druhů rypošovitých, kteří žijí striktně soliterně. Další druhy mají sociální uspořádání mezi oběma extrémy.
Die Sandgräber (Bathyergidae) sind eine Familie der Nagetiere (Rodentia), wo sie in die Unterordnung der Stachelschweinverwandten (Hystricomorpha) eingeordnet werden. Es handelt sich dabei um Nager, die vor allem an die unterirdische und grabende Lebensweise angepasst sind.
Vertreter der Sandgräber erreichen eine Körperlänge von 8 bis 33 Zentimetern. Besonders angepasst an die unterirdische Lebensweise sind die Kiefer und die zugehörige Kaumuskulatur, die sehr kräftig ausgebildet ist. Die Schneidezähne sind sehr lang und ihre Wurzeln können im Kiefer bis hinter die Backenzähne reichen; sie werden als Grabwerkzeug genutzt. Körperanhänge wie der Schwanz und die äußeren Ohren sind zurückgebildet, ebenfalls die Augen. Alle Arten der Sandgräber haben ein kurzes Fell.
Alle Sandgräber leben in selbst gegrabenen Tunnelsystemen, die sie mit Hilfe ihrer kräftigen Nagezähne graben. Sie ernähren sich vegetarisch von unterirdischen Wurzelknollen. Sandgräber können als Einzelgänger oder in Kolonien leben.
Sandgräber leben heute nur in Afrika südlich der Sahara. Die Strandgräber (Bathyergus) und der Kap-Blessmull (Georhychus capensis) als einziger Vertreter der Gattung Georhychus sind auf das südliche Afrika beschränkt, wobei von den drei Arten der Kap-Blessmull und der Kap-Strandgräber (Bathyergus suillus) nur in der Republik Südafrika vorkommen und der Namaqua-Strandgräber (Bathyergus janetta) zusätzlich im äußersten Süden Namibias anzutreffen ist. Die Graumulle (Fukomys und Cryptomys) und der Silbergraue Erdbohrer (Heliophobius argenteocinereus) sind dagegen über weitere Teile der Region verbreitet und kommen in mehreren Ländern südlich der Sahara vor.[1]
Eine fossile Art, die den Sandgräbern zugeordnet wird, stammt aus der Mongolei.
Nacktmull (Heterocephalus glaber)
Silbergrauer Erdbohrer (Heliophobus argenteocinereus)
Graumulle (Fukomys)
Afrikanischer Graumull (Cryptomys hottentotus)
Strandgräber (Bathyergus)
Kap-Blessmull (Georhychus capensis)
Die systematische Einordnung der Sandgräber in das System der Nagetiere ist durch zahlreiche Sonderbildungen, die sich vor allem aufgrund der grabenden Lebensweise entwickelt haben, ziemlich umstritten. Die Verwandtschaft zu den Stachelschweinverwandten gilt als gesichert, die Schwestergruppe der Sandgräber ist jedoch unbekannt.
Nach verschiedenen molekularbiologischen Untersuchungen wird heute davon ausgegangen, dass der Nacktmull die ursprünglichste Art der Sandgräber darstellt. Die Phylogenie der Graumulle ist umstritten, auf der Basis molekularbiologischer Analysen wurden jedoch zwei deutlich voneinander getrennte Taxa herausgestellt, woraufhin eine Trennung in zwei Gattungen vorgeschlagen[2] und umgesetzt wurde, indem Cryptomys von der neuen Gattung Fukomys getrennt wurde.[3]
Zu den Sandgräbern gehören folgende Taxa:[4]
Der Nacktmull wurde lange in der Familie der Sandgräber (Bathyergidae) eingeordnet, mit denen er heute noch eine gemeinsame Überfamilie bildet. Aufgrund des genetischen Abstandes und der langen zeitlichen Trennung der beiden Taxa wurde die Art jedoch in aktuellen Werken einer eigenen Familie Heterocephalidae zugeordnet.[6][1]
Die Sandgräber (Bathyergidae) sind eine Familie der Nagetiere (Rodentia), wo sie in die Unterordnung der Stachelschweinverwandten (Hystricomorpha) eingeordnet werden. Es handelt sich dabei um Nager, die vor allem an die unterirdische und grabende Lebensweise angepasst sind.
Aquesta familha de rosegaires apelats rats-talpas compren los genres seguents :
Mafuko hawa ni wanyama wa familia Bathyergidae ambao wanachimba katika ardhi na kushinda takriban maisha yao yote chini ya uso wake. Wanyama wengine waitwao fuko ni wanafamilia wa Chrysochloridae (oda Afrosoricida), Spalacidae (Rodentia), Talpidae (Soricomorpha) na Notoryctidae (Notoryctemorphia). Spishi zote za Bathyergidae zinatokea Afrika kusini kwa Sahara. Hula mizizi, matunguu na viazi. Kwa hivyo wanyama hawa wana meno manne makubwa mbele mdomoni. Huyatumia meno haya pia kwa kuchimba mahandaki yao. Macho na masikio yao ni madogo na mkia vilevile. Wamepoteza nusra uwezo wa kuona, lakini angalau spishi mbili wanaweza kuhisi nuru. Manyoya yao ni kama bahameli na yana rangi ya kahawia au hudhurungi, lakini fuko uchi hana manyoya. Takriban spishi zote huishi peke yao lakini fuko uchi na fuko wa Damaraland ni mamalia wa pekee ambao huishi kwa jamii za aina ya eusocial kama nyuki au mchwa. Jike mmoja na dume mmoja tu huzaa; wanyama wengine wa jamii ni gumba na husaidia kwa kutafuta chakula na kutunza makinda.
Fuko-mchanga kusi
Fuko wa Ansell
Fuko wa Mechow
Fuko kusi
Fuko fedha
Fuko uchi
Mafuko hawa ni wanyama wa familia Bathyergidae ambao wanachimba katika ardhi na kushinda takriban maisha yao yote chini ya uso wake. Wanyama wengine waitwao fuko ni wanafamilia wa Chrysochloridae (oda Afrosoricida), Spalacidae (Rodentia), Talpidae (Soricomorpha) na Notoryctidae (Notoryctemorphia). Spishi zote za Bathyergidae zinatokea Afrika kusini kwa Sahara. Hula mizizi, matunguu na viazi. Kwa hivyo wanyama hawa wana meno manne makubwa mbele mdomoni. Huyatumia meno haya pia kwa kuchimba mahandaki yao. Macho na masikio yao ni madogo na mkia vilevile. Wamepoteza nusra uwezo wa kuona, lakini angalau spishi mbili wanaweza kuhisi nuru. Manyoya yao ni kama bahameli na yana rangi ya kahawia au hudhurungi, lakini fuko uchi hana manyoya. Takriban spishi zote huishi peke yao lakini fuko uchi na fuko wa Damaraland ni mamalia wa pekee ambao huishi kwa jamii za aina ya eusocial kama nyuki au mchwa. Jike mmoja na dume mmoja tu huzaa; wanyama wengine wa jamii ni gumba na husaidia kwa kutafuta chakula na kutunza makinda.
D'Sandgriewer sinn eng biologesch Famill aus der Uerdnung vun de Knabberdéieren.
D'Sandgriewer sinn eng biologesch Famill aus der Uerdnung vun de Knabberdéieren.
Жергазарлар (лат. Bathyergidae) — Америкада жашоочу чычкан сымалдуу кемиргичтердин бир тукуму, буларга төмөнкү түрлөр кирет: такыр жергазар (лат. Heterocephalus glaber), Кап жергазары (Georychus capensis).
Жергазарлар (лат. Bathyergidae) — Америкада жашоочу чычкан сымалдуу кемиргичтердин бир тукуму, буларга төмөнкү түрлөр кирет: такыр жергазар (лат. Heterocephalus glaber), Кап жергазары (Georychus capensis).
The blesmols, also known as mole-rats, or African mole-rats, are burrowing rodents of the family Bathyergidae. They represent a distinct evolution of a subterranean life among rodents much like the pocket gophers of North America, the tuco-tucos in South America, or the Spalacidae from Eurasia.
Modern blesmols are found strictly in sub-Saharan Africa. Fossil forms are also restricted almost exclusively to Africa, although a few specimens of the Pleistocene species Cryptomys asiaticus have been found in Israel.[1] Nowak (1999) also reports that †Gypsorhychus has been found in fossil deposits of Mongolia.
Blesmols are somewhat mole-like animals with cylindrical bodies and short limbs. They range from 9 to 30 cm (3.5 to 11.8 in) in length, and from 30 to 1,800 g (1.1 to 63.5 oz) in weight, depending on the species. Blesmols, like many other fossorial mammals, have greatly reduced eyes and ear pinnae, a relatively short tail, loose skin, and (aside from the hairless naked mole rat) velvety fur. Blesmols have very poor vision, although they may use the surfaces of their eyes for sensing air currents. Despite their small or absent pinnae, they have a good sense of hearing, although their most important sense appears to be that of touch. Like other rodents, they have an excellent sense of smell, and they are also able to close their nostrils during digging to prevent them from clogging with dirt.[2]
The eyes of blesmols are structurally normal, despite their relatively small size, and include normal light-sensitive cells. However, the visual centres of their brains are reduced in certain respects, especially in those centres concerned with localising objects in the visual field. Research has shown that at least two species of blesmol (Fukomys mechowii and Heliophobius argenteocinereus) are not blind, as commonly believed, and will actively avoid blue or green-yellow light. They do not appear able to detect the presence of red light, and can probably not distinguish between different colours. The ability to sense the presence of light is probably useful in allowing them to detect breaches in their tunnel systems and repair them promptly.[3]
Most blesmol species dig using their powerful incisors and, to a lesser extent, the foreclaws, although dune blesmols dig primarily with their feet, restricting them to soft, sandy soil.[2] Dune blesmols aside, some species have been reported to be able to extend their burrows by an inch (2.5 cm (0.98 in)) into the walls of concrete enclosures. Their unique skull shape is associated with delivering sheer power to the lateral masseter muscle which is responsible for the powerful bite of the anterior portion of the mouth. The incisors of blesmols are projected forward and protrude from the mouth even when the mouth is closed. This condition allows the animals to burrow with their teeth without getting dirt in their mouths. The number of cheek teeth varies greatly between species, an unusual feature among rodents, so that the dental formula for the family is:
The skull morphology of blesmols sets them apart from all other rodents. As with all members of their suborder, their jaws are hystricognathous, but, unlike their relatives, they have a highly reduced infraorbital foramen. The medial masseter muscle shows only minimal passage through the infraorbital foramen leading most authorities to consider them protrogomorphous. They are therefore the only protrogomorphous hystricognaths.
Blesmols live in elaborate burrow systems and different species exhibit varying degrees of sociality. Most species are solitary, but one species, the damaraland blesmol (Fukomys damarensis) is one of only two eusocial mammals, the other being the naked mole rat. These species are characterized by having a single reproductively active male and female in a colony where the remaining animals are sterile.
These animals prefer loose, sandy soils and are often associated with arid habitats. They rarely come to the surface, spending their entire life underground. Blesmols are herbivorous, and primarily eat roots, tubers, and bulbs. They are even able to pull smaller plants underground by their roots, without having to leave their burrows, enabling them to eat leaves, stems, and other parts of the plant that would otherwise be inaccessible. Blesmols burrow in search of food, and the great majority of their tunnel complex consists of these foraging burrows, surrounding a smaller number of storage areas, nests, and latrine chambers.[2]
Most species breed only once or twice during the year, although some breed all year round. They generally have small litters of two to five young, perhaps because their environment is sufficiently safe that they do not need to rapidly replace their population as many other rodents do. However, some species have much larger litters, averaging twelve young in the naked mole rat, and sometimes much larger.[2]
The Bathyergidae are monophyletic, with all taxa tracing back to a single common ancestor.[4] Although there is some controversy, the closest living relatives of the blesmols appear to be other African hystricognaths in the families Thryonomyidae (cane rats) and Petromuridae (dassie rats). Together these three living families along with their fossil relatives represent the infraorder Phiomorpha.[5]
At present 21 species of blesmols from 5 genera are accepted,[6][7][8] but this number is likely to increase. Like other fossorial rodents such as pocket gophers, tuco-tucos, and blind mole rats, blesmols appear to speciate rapidly. They become geographically isolated easily, leading to various chromosomal forms and genetically distinct races. Some studies have suggested that the genus Bathyergus represents the basal-most lineage; while many researchers had posited that the Naked mole-rat, Heterocephalus, held that position,[6][7][9] more recent investigation has placed that genus in a separate family, Heterocephalidae.[10][11][12]
The blesmols, also known as mole-rats, or African mole-rats, are burrowing rodents of the family Bathyergidae. They represent a distinct evolution of a subterranean life among rodents much like the pocket gophers of North America, the tuco-tucos in South America, or the Spalacidae from Eurasia.
Las ratas topo (Bathyergidae) son una familia de roedores excavadores del infraorden de los histricognatos que viven en el África subsahariana. Representa una evolución distinta de un modo de vida subterráneo y son roedores semejantes a los tuzas de Norteamérica, el tuco-tuco de Sudamérica o los muroideos excavadores.
Heterocephalus glaber y Fukomys damarensis son los únicos mamíferos eusociales conocidos.
Actualmente se conocen 23 especies de batiérgidos distribuidos en 6 géneros:[1][2]
Las ratas topo (Bathyergidae) son una familia de roedores excavadores del infraorden de los histricognatos que viven en el África subsahariana. Representa una evolución distinta de un modo de vida subterráneo y son roedores semejantes a los tuzas de Norteamérica, el tuco-tuco de Sudamérica o los muroideos excavadores.
Heterocephalus glaber y Fukomys damarensis son los únicos mamíferos eusociales conocidos.
Bathyergidae karraskarien familia bat da, Saharaz hegoaldeko Afrikan bizi dena.
Familiak 23 espezie ditu, 6 generotan banaturik.
Bathyergidae karraskarien familia bat da, Saharaz hegoaldeko Afrikan bizi dena.
Bathyergidés, Rats-taupes
Les Bathyergidés (Bathyergidae) sont une famille de l'ordre des Rongeurs[1]. Cette famille qui rassemble une partie des rats-taupes a été décrite pour la première fois en 1841 par le zoologiste britannique George Robert Waterhouse (1810-1888).
On ne trouve plus aujourd'hui de rats-taupes qu'en Afrique subsaharienne ; quant aux formes fossiles, la plupart ont été retrouvées en Afrique, hormis quelques spécimens de l'espece Cryptomys asiaticus du Pléistocène, mis au jour en Israël[2]. Nowak (1999) signale également que †Gypsorhynchus a été retrouvé dans des dépôts fossiles de Mongolie.
Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (11 déc. 2012)[3] et BioLib (13 octobre 2016)[4] :
Selon Paleobiology Database (11 déc. 2012)[5] :
Bathyergidés, Rats-taupes
Les Bathyergidés (Bathyergidae) sont une famille de l'ordre des Rongeurs. Cette famille qui rassemble une partie des rats-taupes a été décrite pour la première fois en 1841 par le zoologiste britannique George Robert Waterhouse (1810-1888).
I Batiergidi (Bathyergidae Waterhouse, 1841) sono una famiglia di Roditori, del sottordine degli Istricomorfi comunemente noti come ratti-talpa africani o blesmols.
Questa famiglia comprende roditori di medie e grandi dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 80 e 330 mm e un peso fino a 933 g.[1]
Il cranio è robusto, il foro infra-orbitale è piccolo e ridotto, tuttavia la disposizione del muscolo masseterico è istricomorfa (Fig.1). I denti masticatori sono fortemente ipsodonti, ovvero con la corona elevata e sono muniti di radici. Gli incisivi superiori sono proodonti, ovvero con le punte rivolte in avanti, ed affilati e possono avere un solco che attraversa la loro superficie anteriore. Quelli inferiori sono lisci. La mandibola, di tipo istricognato (Fig.2), è fortemente angolata verso l'esterno e le due metà non sono saldate completamente tra loro per favorire l'allargamento degli incisivi inferiori. Nel genere Heliophobius il numero dei denti masticatori può arrivare a 6, il più alto tra tutti i Roditori, sebbene il primo premolare anteriore cada prima che i molari posteriori eruttino. L'osso scafoide e il semilunare sono separati, altra caratteristica unica, condivisa soltanto con gli Ctenodattilidi
I membri della famiglia mostrano tutti gli adattamenti morfologici alla vita fossoria, ovvero un corpo di forma cilindrica, privo di un collo distinto, gli arti brevi, le zampe con cinque dita ciascuna e con le piante prive di peli. La pelliccia è corta e densa, cosparsa di peli sensibili più lunghi particolarmente sulla testa. La pelle è sciolta e può essere scossa vigorosamente per essere pulita dal terriccio. Le dita ed i margini esterni dei piedi sono frangiati. La coda è molto corta e frangiata con corte setole, eccetto in Heterocephalus, il quale è inoltre completamente glabro. Gli occhi sono piccolissimi e non in grado di riprodurre immagini e vengono tenuti solitamente chiusi. Sono privi di padiglione auricolare, l'apertura del meato uditivo è leggermente rialzata, l'udito è discreto. Le narici sono situate in una zona appiattita a forma di ferro di cavallo, posta sopra i grossi incisivi. Delle pieghe muscolari coperte di setole si incontrano dietro gli incisivi e non permettono ai residui dello scavo di penetrare nella bocca.
Si tratta di roditori fossori distribuiti in gran parte dell'Africa subsahariana, in ambienti che variano dalle foreste aperte alle savane e i semi-deserti.
La famiglia si suddivide 5 generi:[2]
La famiglia è presente in Africa dal Miocene e Pleistocene fino ad oggi e in Mongolia nell'Oligocene.
I Batiergidi (Bathyergidae Waterhouse, 1841) sono una famiglia di Roditori, del sottordine degli Istricomorfi comunemente noti come ratti-talpa africani o blesmols.
Smėliarausiniai, smėlrausiniai (lot. Bathyergidae, vok. Sandgräber) – graužikų (Rodentia) šeima.
Šeimoje 5 gentys, 14 rūšių:
Šiuolaikiniai smėliarausiai yra randami tik užsachario Afrikoje. Fosilijos aptinkamos irgi tik Afrikos teritorijoje, nors keli pleistoceno rūšių pavyzdžiai Cryptomys asiaticus buvo rasti ir Izraelyje.[1]
Smėliarausiniai, smėlrausiniai (lot. Bathyergidae, vok. Sandgräber) – graužikų (Rodentia) šeima.
Šeimoje 5 gentys, 14 rūšių:
Smėlrausiai (Cryptomuys), 9 rūšys. Plikieji smėlrausiai (Heterocephalus), 1 rūšis. Šviesbijos (Heliophobius), 1 rūšis. Kapiniai smėlrausiai (Bathyergus), 2 rūšys. Kapiniai žemrausiai (Georhychus), 1 rūšis.De molratten (Bathyergidae) vormen een familie van gravende knaagdieren uit de Hystricognathi die voorkomt in Afrika ten zuiden van de Sahara. Ze vormen één van de groepen ondergronds levende knaagdieren, samen met de goffers van Noord- en Midden-Amerika, de kamratten van Zuid-Amerika en de Spalacidae van grote delen van de Oude Wereld.
Molratten hebben een unieke schedelmorfologie. Hoewel hun kaken hystricognath zijn, zijn ze ook protrogomorf, zodat ze enige protrogomorfe Hystricognathi zijn. De leden van deze familie graven met hun klauwen en vooral met hun snijtanden. Sommige soorten kunnen zelfs in beton graven. Hun schedel is speciaal gebouwd om zo krachtig mogelijk te kunnen graven. Zelfs met hun mond gesloten steken de snijtanden naar buiten, zodat ze met hun mond dicht kunnen graven om te voorkomen dat de aarde in hun mond komt. Zoals veel ondergronds levende zoogdieren hebben molratten kleine ogen en een beperkt zicht[1], kleine oren, een korte staart en een fluweelachtige vacht. Ze worden 8 tot 33 cm lang.
Molratten leven in zelfgegraven tunnelsystemen. De meeste soorten zijn solitair, maar twee soorten, Fukomys damarensis en de naakte molrat (Heterocephalus glaber), worden beschouwd als de enige twee eusociale zoogdieren. Deze soorten hebben enkele mannetjes en een vrouwtje in een kolonie die zich voortplanten. Alle anderen zijn onvruchtbaar. Een kolonie van naakte molratten kan tot 300 exemplaren bevatten.
Molratten leven voornamelijk in woestijnachtige gebieden, met losse, zandige bodems. Ze eten voornamelijk ondergrondse wortels en knollen, die ze in hun holen opslaan. Ze komen nauwelijks bovengronds.
Molratten zijn waarschijnlijk het nauwste verwant aan de Afrikaanse rotsratten (Petromuridae), rietratten (Thryonomyidae) en mogelijk de Laotiaanse rotsrat (Laonastes aenigmamus), waarmee ze de Phiomorpha vormen. Hun nauwste verwant is het fossiele geslacht Bathyergoides.
Hoewel de levende Bathyergidae alleen bekend zijn van Afrika ten zuiden van de Sahara, zijn er fossielen bekend uit Mongolië (Gypsorhynchus) en Israël.
Er zijn nu 22 soorten in 6 geslachten, maar dat aantal ligt waarschijnlijk hoger. Net als andere ondergronds levende knaagdieren als goffers en kamratten ontwikkelen molratten snel nieuwe soorten, doordat ze snel geografisch geïsoleerd worden. Binnen de verwante geslachten Coetomys en Cryptomys, die recent (Ingram et al. (2004)) van elkaar gesplitst zijn, zijn vele genetische en karyotypische vormen bekend waarvan de taxonomie onduidelijk is. De naakte molrat (Heterocephalus) is waarschijnlijk niet al te nauw verwant aan de andere soorten, in zoverre dat hij mogelijk tot een aparte familie gerekend moet worden.
Soorten:
Zuid-Afrika: Duinmol
De molratten (Bathyergidae) vormen een familie van gravende knaagdieren uit de Hystricognathi die voorkomt in Afrika ten zuiden van de Sahara. Ze vormen één van de groepen ondergronds levende knaagdieren, samen met de goffers van Noord- en Midden-Amerika, de kamratten van Zuid-Amerika en de Spalacidae van grote delen van de Oude Wereld.
Sandgraverfamilien er en familie av gnagere som omfatter arter som lever under jorden og graver ganger. Alle holder til i Afrika sør for Sahara. Fossile arter er funnet i Israel og Mongolia.[1]
Disse gnagerne lever i ulike habitater. De er rottelignende dyr som varierer i størrelse. Flere av dem er nesten blinde. Den mest kjente er trolig nakenrotte
Sandgraverfamilien er en familie av gnagere som omfatter arter som lever under jorden og graver ganger. Alle holder til i Afrika sør for Sahara. Fossile arter er funnet i Israel og Mongolia.
Disse gnagerne lever i ulike habitater. De er rottelignende dyr som varierer i størrelse. Flere av dem er nesten blinde. Den mest kjente er trolig nakenrotte
Multimedia w Wikimedia Commons Kretoszczurowate[2], dawniej: kretoszczury[3] (Bathyergidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia), obejmująca 12 gatunków ssaków występujących na sawannach i pustyniach Afryki, od Sudanu i Nigerii do RPA. Mają krępe ciało o całkowitej długości od 12 do 33 cm[potrzebny przypis], małe oczy, zredukowane małżowiny uszne oraz krótkie kończyny i ogon. Są na ogół okryte krótkim i miękkim futrem; wyjątek stanowi golec piaskowy (Heterocephalus glaber) o nielicznych, szczątkowych włosach na pomarszczonej, różowej lub żółtawej skórze. Ubarwione mogą być białawo, jasnobrązowo, rudawobrązowo, szaro lub czarno. Zmysł wzroku jest u nich słabo rozwinięty.
W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia rodziny Bathyergidae była w przeszłości używana nazwa zwyczajowa „kretoszczury”[3]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” nazwę kretoszczury nadano podrodzinie Bathyerginae, dla rodziny Bathyergidae przeznaczając nazwę kretoszczurowate[2].
Prowadzą podziemny tryb życia. Za pomocą pazurów przednich łap lub siekaczy ryją nory tuż pod powierzchnią gleby. Żywią się głównie podziemnymi częściami roślin, m.in. bulwami i korzeniami. Niekiedy powodują duże zniszczenia roślin uprawnych.
Kretoszczurowate wykazują zróżnicowane zachowania socjalne. Są wśród nich gatunki prowadzące samotniczy tryb życia, łączące się w pary jedynie na czas rozrodu (rodzaje kretoszczur (Bathyergus), piaskogrzeb (Georychus) i kretoszczurek (Heliophobius). Inne żyją w koloniach o różnym stopniu zaawansowania organizacji społecznej. U co najmniej dwóch gatunków (golec piaskowy (Heterocephalus glaber) i zęboszczur kolonijny (Fukomys damarensis) stwierdzono występowanie zachowań eusocjalnych, co czyni je jedynymi wśród ssaków zwierzętami o tak wysoce zorganizowanej strukturze społecznej.
Do rodziny kretoszczurowatych należą następujące podrodziny i rodzaje[4]:
Kretoszczurowate, dawniej: kretoszczury (Bathyergidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia), obejmująca 12 gatunków ssaków występujących na sawannach i pustyniach Afryki, od Sudanu i Nigerii do RPA. Mają krępe ciało o całkowitej długości od 12 do 33 cm[potrzebny przypis], małe oczy, zredukowane małżowiny uszne oraz krótkie kończyny i ogon. Są na ogół okryte krótkim i miękkim futrem; wyjątek stanowi golec piaskowy (Heterocephalus glaber) o nielicznych, szczątkowych włosach na pomarszczonej, różowej lub żółtawej skórze. Ubarwione mogą być białawo, jasnobrązowo, rudawobrązowo, szaro lub czarno. Zmysł wzroku jest u nich słabo rozwinięty.
Bathyergidae é uma família de roedores, popularmente conhecidos como ratos-toupeiras ou ratos-toupeiras africanos. Chegam a medir até 30 cm de comprimento, com o corpo praticamente desprovido de pelos, olhos e orelhas reduzidos e patas com garras fortes. Vivem em galerias cavadas no solo.
Bathyergidae é uma família de roedores, popularmente conhecidos como ratos-toupeiras ou ratos-toupeiras africanos. Chegam a medir até 30 cm de comprimento, com o corpo praticamente desprovido de pelos, olhos e orelhas reduzidos e patas com garras fortes. Vivem em galerias cavadas no solo.
Mullvadsgnagare eller afrikanska mullvadsråttor (Bathyergidae) är en familj i ordningen gnagare. De flesta arterna gräver underjordiska bon. Särskilt känd är arten kalråtta (Heterocephalus glaber).
Dessa djur når en kroppslängd mellan 8 och 33 centimeter. Andra kroppsbihang som yttre öron och svansen är tillbakabildade, även ögonen är små. Nästan alla arter har kort päls och kalråttan saknar hår med undantag av några morrhår.
De gräver främst med sina tänder som är väl utvecklade. Framtänderna är synliga utanför munnen och de omslutas fast av läpparna så att ingen jord hamnar i munnen. Däremot är klorna hos de flesta familjemedlemmar korta. Bara hos släktet strandgrävare förekommer kraftiga klor. Vid händer och fötter förekommer fem tår.[1] Mullvadsgnagare har i varje halva av över- och underkäken en framtand och ingen hörntand. Angående kindtändernas antal finns en stor variation. Tandformeln är I 1/1 C 0/0 P 2-3/2-3 M 0-3/0-3, alltså 12 till 28 tänder.[1] Endast strandgrävare har rännor i framtänderna.[2]
Mullvadsgnagarnas bon är avancerade tunnelsystem. Födan utgörs huvudsakligen av växtdelar som rotfrukter och vissa arter äter även småkryp.[1]
I familjen finns arter där varje individ lever ensam och andra arter som bildar kolonier.[1] Hos kalråttan har en koloni 10 till 300 individer, oftast 75 till 80.[3]
Mullvadsgnagare lever idag bara i södra Afrika söder om Sahara.[1] Fossil av utdöda arter har även hittats i Mongoliet.
Familjen består enligt Mammal Species of the World (2005) av fem släkten med tillsammans 15 arter.[2] I samband med en revision tillkom 2006 ytterligare ett släkte.
Mullvadsgnagare eller afrikanska mullvadsråttor (Bathyergidae) är en familj i ordningen gnagare. De flesta arterna gräver underjordiska bon. Särskilt känd är arten kalråtta (Heterocephalus glaber).
Dessa djur når en kroppslängd mellan 8 och 33 centimeter. Andra kroppsbihang som yttre öron och svansen är tillbakabildade, även ögonen är små. Nästan alla arter har kort päls och kalråttan saknar hår med undantag av några morrhår.
De gräver främst med sina tänder som är väl utvecklade. Framtänderna är synliga utanför munnen och de omslutas fast av läpparna så att ingen jord hamnar i munnen. Däremot är klorna hos de flesta familjemedlemmar korta. Bara hos släktet strandgrävare förekommer kraftiga klor. Vid händer och fötter förekommer fem tår. Mullvadsgnagare har i varje halva av över- och underkäken en framtand och ingen hörntand. Angående kindtändernas antal finns en stor variation. Tandformeln är I 1/1 C 0/0 P 2-3/2-3 M 0-3/0-3, alltså 12 till 28 tänder. Endast strandgrävare har rännor i framtänderna.
Mullvadsgnagarnas bon är avancerade tunnelsystem. Födan utgörs huvudsakligen av växtdelar som rotfrukter och vissa arter äter även småkryp.
I familjen finns arter där varje individ lever ensam och andra arter som bildar kolonier. Hos kalråttan har en koloni 10 till 300 individer, oftast 75 till 80.
Mullvadsgnagare lever idag bara i södra Afrika söder om Sahara. Fossil av utdöda arter har även hittats i Mongoliet.
Familjen består enligt Mammal Species of the World (2005) av fem släkten med tillsammans 15 arter. I samband med en revision tillkom 2006 ytterligare ett släkte.
Cryptomys, en art Fukomys, cirka tio arter Kalråtta (Heterocephalus), en art Heliophobius, en art Strandgrävare (Bathyergus), två arter Jordborrare (Georhychus), en artНазва родини походить від грецьких слів грец. Bathys - «глибоко» й грец. ergo - «працювати», натякаючи на їх підземний стиль життя.[1]
Довжина тіла — в межах 120-330 мм. Маса тіла від близько 80 грамів до 600 грамів. Очі малі у всіх видів; зір розвинутий погано, і центри в мозку, відповідальні за зір, зменшені. Вушниці відсутні або майже відсутні. Череп міцний.
Зубна формула: I 1/1, C 0/0, P 2-3/2-3, M 0-3/0-3 = 12...28.
У представників роду Heliophobius — 6 корінних зубів, але не всі вони є функціональними одночасно.
Кінцівки дуже кремезні у всіх видів, але явно використовуються для копання тільки у тільки в Bathyergus, більшість розкопок робляться зубами. Їх губи щільно закриті за різцями для запобігання потрапляння пухкої землю в рот. Задні ступні широкі й тварини ними вигрібають землю. Всі види крім Bathyergus мають короткі кігті. Bathyergus, які використовує свої ноги, а не різці для риття, мають виключно довгі кігті. І передні і задні лапи мають 5 пальців. Більшість видів повністю вкриті волоссям, але у Heterocephalus glaber шкіра майже гола, вкрита рідким довгим волоссям. Більшість з них мають виключно в'ялу шкіру, що дозволяє їм легко рухатися в зворотному напрямку в дуже вузькому просторі. Хвости короткі, але помітні й використовуються як тактильні органи, коли тварини задкують. Їх шерсть також виконує сенсорну функцію, і багато видів мають довгі, чутливі волоски.
Це рослиноїдні гризуни, що їдять в основному підземні частини рослин: бульби, бульбоцибулини, цибулини. У деяких місцепроживаннях землекопові залежать від одного виду рослин. Такий простий харчовий ланцюг не може бути стабільним. Bathyergidae рідко з'являються на поверхні й зазвичай поселяються в суглинкових чи піщаних ґрунтах у пустелях і саванах. Величезні різці є пріоритетним інструментом для копання у всіх видів окрім Bathyergus suillus.
Три із шести родів цієї родини є солітарними; Cryptomys, Fukomys, Heterocephalus живуть колоніями і їхні системи нір більш розлогі ніж у солітарних видів. Heterocephalus при копанні формують своєрідні ланцюги копачів з організованим розподілом праці. Види Heterocephalus glaber і Fukomys damarensis привертають до себе особливу увагу, так як це єдині еусоцільні ссавці (і хребетні): більшість членів колоній спеціалізуються на різних завданнях (оборона, копання, збір харчових продуктів і т.д.), і відмовляються від відтворення.
Bathyergidae là một họ động vật có vú trong bộ Gặm nhấm. Họ này được Waterhouse miêu tả năm 1841.[1]
Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Bathyergidae là một họ động vật có vú trong bộ Gặm nhấm. Họ này được Waterhouse miêu tả năm 1841.
Bathyergidae Waterhouse, 1841
Подсемейства Геохронология
Землеко́повые (лат. Bathyergidae) — семейство африканских роющих млекопитающих отряда грызунов.
Это небольшие грызуны (длиной 8—33 см и весом 80—600 г), обычно с коротким хвостом — длиной 1—7 см. В строении их тела и черепа проявляется высокая степень приспособленности к роющему образу жизни. У них тяжёлое, плотное телосложение; шея укороченная и почти незаметна снаружи. Голова относительно крупная, с редуцированными ушными раковинами, представленными небольшим валиком кожи вокруг слухового прохода, и крохотными (0,5 мм) глазами. Землекоповые или видят очень плохо, или не видят совсем; предположительно, поверхность глазного яблока служит им органом осязания, определяя движение воздуха в подземном ходе. В целом, землекопы более всего полагаются на развитое чувство осязания. Так, хвост у них выполняет роль органа осязания, когда животное пятится; в волосяном покрове имеются чувствительные волоски. Мех у землекопов густой и мягкий; только у голого землекопа (Heterocephalus glaber) он представлен отдельными волосками. Окраска серая, коричневая или чёрная, иногда с белыми пятнами. Конечности 5-палые, с крупными кистями и стопами. Когти у всех землекопов, кроме капских пескороев, короткие, зато резцы громадные и выдающиеся вперёд. Землекопы, в отличие от большинства роющих млекопитающих, копают землю не лапами, а мощными зубами, отгребая её назад конечностями. Поэтому лапы у них не так сильно модифицированы, как у кротов, зато резцы сзади изолированы выростами губ, предотвращающими попадание земли в ротовую полость. Резцы торчат наружу, даже когда рот землекопа закрыт. Количество зубов у землекопов варьирует от 12 до 28.
Современные землекопы распространены в Африке южнее Сахары, от Ганы на западе до Судана, Эфиопии и Сомали на востоке. На юге водятся вплоть до мыса Доброй Надежды. Ископаемые виды также встречаются почти исключительно в Африке; лишь несколько экземпляров было найдено в Израиле и один (†Gypsorhynchus) — в Монголии.
Населяют открытые пространства. Обитают повсеместно вплоть до пустынь, предпочитая рыхлые, песчаные почвы; в горах поднимаются до 1500 м над уровнем моря. Разные виды землекопов в одном районе, видимо, придерживаются разных типов почв. Ведут подземный образ жизни. Копают поверхностно расположенные сложные системы туннелей при помощи когтей передних лап (капские пескорои) или резцов (остальные виды). Питаются сочными корнями и луковицами растений, которые запасают в подземных кладовых. Превосходно ориентируются под землёй. На поверхность выходят редко. Большинство видов одиночны, но голый землекоп — одно из самых социальных млекопитающих в природе. В его колониях размножается только одна самка и несколько самцов; остальные особи — стерильны и специализируются на разных работах (защите, рытье нор, поисках пищи).
В настоящее время в семействе землекоповых насчитывают 6 родов (22 вида):
滨鼠科（学名：Bathyergidae）是啮齿目下的一科，分布于撒哈拉沙漠以南的非洲各地。非常适应地下生活，门齿大而突出在嘴唇之前，可作为挖洞的辅助工具，身体圆柱形，四肢和为均短，视力退化，没有外耳。本科中的裸鼢鼠（Heterocephalus glaber）和达马拉兰鼹鼠（Fukomys damarensis）是仅有的两种具有真社会性的高等动物。[1]
这是一篇与啮齿目相关的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 滨鼠科（学名：Bathyergidae）是啮齿目下的一科，分布于撒哈拉沙漠以南的非洲各地。非常适应地下生活，门齿大而突出在嘴唇之前，可作为挖洞的辅助工具，身体圆柱形，四肢和为均短，视力退化，没有外耳。本科中的裸鼢鼠（Heterocephalus glaber）和达马拉兰鼹鼠（Fukomys damarensis）是仅有的两种具有真社会性的高等动物。
滨鼠属（Bathyergus） 隐鼠属（Cryptomys） Fukomys 岬鼠属（Georychus） 霜鼠属（Heliophobius） 裸鼢鼠属（Heterocephalus）
デバネズミ（出歯鼠）は、デバネズミ科に属する齧歯類である。サハラ砂漠以南のアフリカに生息する。モグラのように地下にトンネルを作り、そこで生活している。トンネルの長さは1kmに及ぶこともある。根菜などの植物の根を主な食物としている。
トンネル内の移動に適した短い手足と円筒形の胴体をしている。一生のほとんどを地中で過ごすため、視覚はほとんどなく、嗅覚や聴覚が発達している。デバネズミの外見で特徴的なのが、口から大きく飛び出した門歯である。デバネズミ属 Bathyergus 以外のデバネズミは、この門歯を用いて穴掘りをおこなう。デバネズミ属は前足の爪を用いるが、他のデバネズミに比べ、穴掘りは苦手である。
地中で生活しているため、多くの捕食者から襲われる心配がない。唯一の例外ともいうべき天敵がヘビである。ヘビは巣穴の中に侵入し、デバネズミを捕食している。
エチオピア、ソマリア、ケニヤに生息しているハダカデバネズミ Heterocephalus glaber は、ハチ、アリなどの社会性昆虫と類似した社会構造をもつ、つまり、真社会性である。哺乳類では、真社会性はハダカデバネズミとダマラランドデバネズミのみで知られている。他のデバネズミは単独生活、もしくは数頭の小集団で生活しているが、ハダカデバネズミは1つの巣穴の中に80頭以上の集団で生活している。集団のうち繁殖を行うのは、1頭の女王（2頭のこともある）と数頭のオスのみで、残りのメンバーは繁殖をせず、巣穴の維持や子供の世話を行っている。女王が尿と共に分泌するフェロモンによって、他のメンバーの繁殖行動が抑制されていると考えられている。女王は年に4～5回出産し、一度に平均14頭の仔を生む。
デバネズミ（出歯鼠）は、デバネズミ科に属する齧歯類である。サハラ砂漠以南のアフリカに生息する。モグラのように地下にトンネルを作り、そこで生活している。トンネルの長さは1kmに及ぶこともある。根菜などの植物の根を主な食物としている。
뻐드렁니쥐류는 호저아목의 뻐드렁니쥐과(Bathyergidae)에 속하는 굴을 파는 설치류의 총칭이다. 두더지쥐과로도 불린다. 땅 밑 생활을 하는 설치류의 독특한 진화를 대표하며, 북아메리카의 흙파는쥐류, 남아메리카의 투코투코류, 또는 소경쥐과를 많이 닮았다.
다음은 호저아목의 계통 분류이다.[1]
호저아목 호저하목 피오미스소목 천축서소목 데구상과2004년 잉그램(Ingram) 등은 분자생물학 정보에 의해 다음과 같은 계통 분류군을 제안했다.[2]
뻐드렁니쥐과
