Nabidae

Sichelwanze (Nabinae) im Profil; gut sichtbar der sichelförmige Stechrüssel

Art der Gattung Prostemma (Prostemmatinae); Prostemma cf. guttula

Sichelwanzen (Nabidae) sind eine weltweit verbreitete Familie der Wanzen (Heteroptera). Kennzeichnendes Merkmal dieser Insekten (Insecta) ist ihr sichelförmig gebogener Stechrüssel (Rostrum), mit welchem sie als ausschließliche Räuber andere Insekten und Gliederfüßer (Arthropoden) aussaugen. Als Nützlinge gegen Gliederfüßer sind Sichelwanzen in der Landwirtschaft und im Gartenbau von Bedeutung.

Systematik

Die Familie der Sichelwanzen umfasst weltweit etwa 500 Arten in 21 Gattungen. Es werden zwei Verwandtschaftsgruppen beziehungsweise Unterfamilien unterschieden, die sich in ihrer Gestalt und vor allem in der Form der Spermienübertragung unterscheiden: Die artenreicheren und schlanker gebauten Nabinae mit meist gelb-brauner Tarntracht und die weniger häufigen, überwiegend robuster gebauten Prostemmatinae mit überwiegend schwarz-roter, seltener schwarz-gelber Warntracht. Beide Gruppen sind in Europa vertreten. Hier sind 40 Arten nachgewiesen^[1].

Verbreitung und Lebensräume

Sichelwanzen sind weltweit verbreitet. Sie besiedeln eine Vielzahl verschiedener Lebensräume. Sie leben an der Bodenoberfläche, in Krautschichten und in Baumkronen, wobei die einzelnen Arten ihre eigenen Vorzugsbereiche besiedeln. Man findet sie sowohl in Wäldern und Gebüschen als auch in Offenlandbiotopen wie beispielsweise Wiesen und anderen Gras- und Krautfluren.

Allgemeine Merkmale

Die Sichelwanzen der mitteleuropäischen Fauna werden etwa zwischen 5,5 und 11 Millimeter lang. Während die meisten Arten mehr oder weniger schlank gebaut sind, ist bei manchen Arten der Hinterleib auffällig verbreitert. Der viergliedrige Stechrüssel ist sichelförmig gebogen – daher die deutsche Bezeichnung. Dieser ähnelt dem dreigliedrigen, deutlich kräftigeren Rostrum der Raubwanzen (Reduviidae). Vor dem Halsschild (Pronotum) ist bei den meisten Arten ein mehr oder weniger deutlich abgesetzter Halsring entwickelt. Die vier- oder fünfgliedrigen Fühler sind lang und dünn, so lang oder kürzer als der Körper. Die Vorderbeine sind ebenfalls lang und dünn oder bei einigen Arten als kräftige Raubbeine ausgebildet mit oft deutlich verdickten und bedornten Schenkeln (Femur). Die Facettenaugen treten oft kugelig hervor; Punktaugen (Ocelli) sind vorhanden. Langflügelige Formen sind selten und kommen meist nur bei den Weibchen vor.

Ernährung

Sichelwanzen leben ausschließlich räuberisch. Sie saugen an allen Entwicklungsstadien von Insekten und anderen Gliederfüßern. Die meisten Arten sind wenig wählerisch hinsichtlich ihrer Beutetiere. Sie sind polyphag. Andere sind dagegen auf ein eingeschränktes Beutespektrum spezialisiert, so die meisten Vertreter der Prostemmatinae. Die Nabinae stechen ihre Beute mit dem langen vorgestreckten Rostrum an, wobei die dünnen Vorderbeine selten eingesetzt werden. Die Arten der Unterfamilie der Prostemmatinae ergreifen ihre Beute dagegen mit den deutlich kräftigeren zu Raubbeinen entwickelten Vorderbeine und halten sie fest. Die verbreiterten und bedornten Schenkel sowie am Ende der Vorder- und Mittelbeine befindliche Felder aus Hafthaaren, sogenannte „Schwammsohlen“, unterstützen das Festhalten der Beute.

Fortpflanzung und Entwicklung

Die Kopulation erfolgt bei den Sichelwanzen intravaginal, wobei die Besamung der Eier im Bereich der Ovariolen stattfindet. Bei den Nabinae gelangen die Spermien über die Eileiter zu den Eiern. Bei den Vertretern der Prostemmatinae kommt es dagegen zu einer sogenannten „traumatischen Insemination“. Der Aedeagus durchbohrt die Wand der Vagina, wobei die Spermien in die Leibeshöhle gelangen. Unter Umgehung der Eierstöcke schwimmen die Spermien zu den Ovariolen.

Die mitteleuropäischen Arten durchlaufen nur eine Generation im Jahr. Die hemimetabolen Tiere überwintern im Ei- oder Erwachsenenstadium. Die Eier werden von den Weibchen mit Hilfe ihres Legebohrers in pflanzliches Gewebe, meist in die hohlen Halme von Gräsern, versenkt. Bei den Eiüberwinterern werden die Eier bereits im Herbst gelegt. Mit der Erwärmung im Frühjahr schlüpfen die ersten Larven. Bei den Imaginalüberwinterern werden die Eier bereits im Frühjahr gelegt. Die bis zum Herbst erwachsenen Tiere überwintern. Da die Sterblichkeitsrate der Männchen deutlich höher ist als jene der Weibchen, sind im Frühling überwiegend Weibchen zu finden.

Arten in Europa

In Europa treten folgende Arten auf:^[1]

Unterfamilie Nabinae:

Unterfamilie Prostemmatinae:

Einzelquellen

Literatur

• E. Wachmann, A. Melber & J. Deckert: Wanzen. Band 1: Neubearbeitung der Wanzen Deutschlands, Österreichs und der deutschsprachigen Schweiz, Goecke & Evers, Keltern, 2006, S. 157–180. ISBN 3-931374-49-1

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

Nabis rugosus.

Куурайчылдар (лат. Nabidae) — канталалардын бир тукуму, булардын кыйла уруусу жана түрү бар: жалбыраксымак куурайчыл (лат. Phyllomorpha laciniata).

Колдонулган адабияттар

• А. А. Алдашев. Биология терминдеринин жана айбанат аттарынын орусча-кыргызча сөздүгү. - Бишкек, 1998. ISBN 9967-11-027-9

Nabis biformis

Prostemma albimacula

Himacerus apterus

The insect family Nabidae contains the damsel bugs. There are over 500 species in 20 genera.^[1] They are soft-bodied, elongate, winged terrestrial predators. Many damsel bugs catch and hold prey with their forelegs, similar to mantids. They are considered helpful species in agriculture because of their predation on many types of crop pests.^[2]

Damsel bugs of the genus Nabis are the most common. They and other genera are most numerous in fields of legumes such as alfalfa, but they can be found in many other crops and in non-cultivated areas. They are yellow to tan in color and have large, bulbous eyes and stiltlike legs. They are generalist predators, catching almost any insect smaller than themselves, and cannibalizing each other when no other food is available. Several species have bitten humans.^[3] Members of the subfamily Prostemmatinae reproduce by traumatic insemination.^[4]

Genera

These 23 genera belong to the family Nabidae:

Data sources: i = ITIS,^[5] c = Catalogue of Life,^[6] g = GBIF,^[7] b = Bugguide.net^[8]

Evolutionary history

Several fossil genera have been attributed to the family, including Karanabis from the Upper Jurassic Karabastau Formation of Kazakhstan, but it has subsequently been assigned to other families. The earliest definitive record of the family is Cretanazgul from the Cenomanian aged Burmese amber of Myanmar, belonging to the subfamily Prostemmatinae.^[4]

References

Nabis biformis

Prostemma albimacula

Himacerus apterus

Nabidae es una familia de insectos que contiene a las chinches damisela en el orden Hemiptera. Esta familia contiene más de 500 especies en 23 géneros.^[1]​

Miden de 3 a 12 mm. Tienen de una a cinco generaciones al año según el clima. Habitan la vegetación baja y pasan el invierno en la hojarasca.

Son depredadores terrestres de cuerpo blando, alargados y alados. Muchas de estas especies atrapan y sostienen con sus patas delanteras, de forma similar a la mantis religiosa. Se consideran especies de interés para la agricultura debido a su depredación de muchos tipos de plagas de cultivos.^[2]​

Las damiselas del género Nabis son las más comunes. Ellas y otros géneros son más numerosos en los campos de leguminosas como la alfalfa, pero se pueden encontrar en muchos otros cultivos y en áreas no cultivadas. Son de color amarillo a tostado y tienen ojos grandes y bulbosos y patas como zancos. Son depredadores generalistas, atrapan casi cualquier insecto y se aniquilan unos a otros cuando no hay otro alimento disponible. Pueden picar a los seres humanos,^[3]​ como hacen ocasionalmente de manera defensiva otros hemípteros depredadores.

Sistemática

Hay 400 especies. Los siguientes 23 géneros pertenecen a la familia Nabidae:

• Alloeorhynchus Fieber, 1860 ^{i c g b}
• Alloeorrhynchus ^{c g}
• Anaptus Kerzhner, 1968 ^{i c g}
• Arachnocoris Scott, 1881 ^g
• Arbela Stål, 1865 ^g
• Carthasis Champion, 1900 ^{i c g b}
• Gorpis Stål, 1859 ^g
• Himacerus Wolff, 1811 ^{i c g b}
• Hoplistoscelis Reuter, 1890 ^{i c g b}
• Karanabis Bekker-Migdisova, 1963 ^g
• Lasiomerus Reuter, 1890 ^{i c g b}
• Metatropiphorus Reuter, 1872 ^{i c g b}
• Nabicula Kirby, 1837 ^{i c g}
• Nabis Latreille, 1802 ^{i c g b}
• Omanonabis Asquith and Lattin, 1991 ^{i c g}
• Pagasa Stål, 1862 ^{i c g b}
• Phorticus Stål, 1860 ^{i c g b}
• Praecarthasis Kerzhner, 1986 ^g
• Prostemma Laporte, 1832 ^g
• Reduviolus Kirby, 1837 ^g
• Rhamphocoris Kirkaldy, 1901 ^g
• Stalia
• Stenonabis Reuter, 1890 ^g

Fuentes de datos: i = ITIS,^[4]​ c = Catalogue of Life,^[5]​ g = GBIF,^[6]​ b = Bugguide.net^[7]​

Referencias

Les Nabidae sont une famille d'hémiptères hétéroptères (punaises) parfois nommés "damsel bugs" par les anglophones. Cette famille regroupe plus de 400 espèces d'insectes terrestres, relativement petits et de forme allongée qui sont tous des « prédateurs généralistes » d'autres insectes ou arthropodes qu'ils capturent avec leurs pattes avant, un peu à la manière d'une mante religieuse.

Ce sont d'importants auxiliaires de l'agriculture qui consomment de grandes quantités de parasites des plantes (pucerons notamment).
Ils régulent leurs propres populations par cannibalisme quand les proies leur manquent.

Liste des genres

• Sous-famille Nabinae Costa, 1853
  • Anaptus Kerzhner, 1968
  • Arachnocoris Scott, 1881
  • Carthasis Champion, 1900
  • Himacerus Wolff 1811
  • Hoplistoscelis Reuter, 1890
  • Lasiomerus Reuter, 1890
  • Metatropiphorus Reuter, 1872
  • Nabicula Kirby, 1837
  • Nabis Latreille, 1802
  • Omanonabis Asquith and Lattin, 1991
• Sous-famille Prostemmatinae Reuter, 1890
  • Alloeorhynchus Fieber, 1860
  • Pagasa Stål, 1862
  • Phorticus Stål, 1860
  • Prostemma Laporte de Castelnau 1832

• Himacerus apterus, Pays de Galles

• Larve myrmécomorphe d'Himacerus mirmicoides

• Hoplistoscelis sp., Washington DC (USA)

• Lasiomerus annulatus, Washington DC (USA)

• Nabis rugosus, Ardennes (Belgique)

• Prostemma guttula, Galice, Espagne

Voir aussi

I Nabidi (Nabidae Costa, 1852) sono una famiglia di piccoli insetti Cimicomorfi appartenenti all'ordine dei Rincoti, sottordine Eterotteri.

Descrizione

I Nabidi sono insetti di dimensioni medio-piccole, con corpo oblungo e appiattito in senso dorso-ventrale, lungo da 5 a 10 mm. La livrea ha colori uniformi, tendenti al chiaro nei Nabinae, allo scuro nei Prostemmatinae.

Le antenne sono composte da 4-5 articoli e della stessa lunghezza del capo. Il rostro è formato da 4 articoli, lungo e ricurvo alla base, separato nettamente dal protorace da una regione sclerotizzata detta gola; in posizione di riposo non si appoggia sulla faccia ventrale del capo..

Il torace mostra una ricca scultura della cuticola, visibile ai lati; il metatorace è provvisto di ghiandola odorifera. Le ali anteriori hanno la parte sclerificata suddivisa in clavo e corio, quest'ultimo terminante con il cuneo, come negli Antocoridi e nei Miridi. Le ali sono funzionali ma una delle specie più comuni e rappresentative, l'Himacerus apterus, è attera. Le zampe sono lunghe e slanciate, con tarsi composti da tre segmenti. Le anteriori e le medie portano un organo adesivo nella parte distale delle tibie. Le zampe anteriori sono usate come raptatorie per afferrare e trattenere la preda, sfruttando l'azione adesiva degli organi tibiali.

L'addome dei maschi è provvisto di un organo copulatore completo e simmetrico, le femmine sono prive di spermateca. Anche in questa famiglia si verifica l'inseminazione emocelica, come nella maggior parte dei Cimicoidei, con perforazione del tegumento addominale della femmina e immissione dello sperma nel lacunoma.

Biologia

I Nabidi sono insetti predatori e, come gli Antocoridi, sono considerati insetti utili in quanto predano soprattutto acari e insetti dannosi e le rispettive uova; fra le consuete vittime si citano afidi, cocciniglie, cicaline. A differenza degli Antocoridi popolano prevalentemente la vegetazione erbacea o arbustiva, comportandosi in modo sostanziale come i Reduvidi, meno frequentemente si ritrovano anche su piante arboree.

La femmina depone le uova all'interno degli steli erbacei. Il ciclo è composto da una sola generazione annua.

Sistematica

La famiglia dei Nabidi comprende 380 specie distribuite in 31 generi (LATTIN, 1989^[1]). La suddivisione sistematica interna è ritenuta sostanzialmente stabile ed è condivisa dalla maggior parte degli schemi tassonomici. Secondo gli schemi tassonomici, la famiglia si suddivide in due sottofamiglie:

• Famiglia Nabidae

• Sottofamiglia Nabinae: comprende specie dal corpo slanciato, con livree chiare e zampe lunghe
• Sottofamiglia Prostemmatinae: comprende specie dal corpo più robusto, con livree scure e zampe moderatamente lunghe.

Note

Bibliografia

• Ermenegildo Tremblay, Entomologia applicata. Volume II Parte I, 1ª ed., Napoli, Liguori Editore, 1981, ISBN 978-88-207-1025-5.
• Antonio Servadei, Sergio Zangheri; Luigi Masutti, Entomologia generale ed applicata, Padova, CEDAM, 1972.
• Gennaro Viggiani, Lotta biologica ed integrata, Napoli, Liguori editore, 1977, ISBN 88-207-0706-3.

• Nabinae
• Prostemmatinae

Skerdblakės (lot. Nabidae, angl. Damsel Bugs) – blakių pobūrio šeima.

Šiai šeimai priklauso nedideli, 3–12 mm ilgio, vabzdžiai. Kūnas pailgas. Kojos ypač stiprios. Priekinių kojų blauzdos sustorėjusios ir ginkluotos trumpais spygliukais, pritaikytais grobiui sugriebti ir laikyti. Straubliukas lenktas, pjautuvo formos.

Grobuonys – minta mažesniais už save nariuotakojais, pasitaiko kanibalizmo atvejų.

Šeimai priskiriama apie 400 rūšių.^[1] Europoje gyvena 52 rūšys,^[2] Lietuvoje – 10 rūšių.^[3]

Lietuvoje gyvenančios rūšys

• Žiaurioji skerdblakė (Himacerus apterus)
• Trumpasparnė skerdblakė (Nabis limbatus)
• Juostuotoji skerdblakė (Nabis lineatus)
• Plačioji skerdblakė (Nabis flavomarginatus)
• Trumpoji skerdblakė (Nabis brevis)
• Raudonpilvė skerdblakė (Nabis ericetorum)
• Laukyminė skerdblakė (Nabis ferus)
• Taškuotoji skerdblakė (Nabis punctatus)
• Vikrioji skerdblakė (Nabis pseudoferus)
• Paprastoji skerdblakė (Nabis rugosus)

Šaltiniai

Vikiteka

Protostemma cf. guttula, Rood-zwarte sikkelwants

De sikkelwantsen (Nabidae) zijn een familie van wantsen, die behoort tot de orde halfvleugeligen (Hemiptera). De familie sikkelwantsen omvat ongeveer 500 soorten in 21 geslachten wereldwijd. In Europa komen ongeveer 40 soorten voor. Het gemeenschappelijke lichaamskenmerk van alle sikkelwantsen is hun sikkelvormig gebogen zuigsnuit, ook wel (rostrum) genoemd. Met de zuigsnuit zuigen deze typische roofdieren andere insecten leeg.

Uiterlijke kenmerken

Sikkelwantsen in Centraal-Europa zijn ongeveer 5,5 tot 11 millimeter lang. De meeste soorten zijn min of meer slank gebouwd, bij sommige soorten is het achterlijf opvallend vergroot. De vierledige steeksnuit (rostrum) is gebogen als een sikkel - vandaar de Nederlandstalige naam sikkelwantsen. De zuigsnuit is wat betreft anatomie vergelijkbaar met die van de driedelige, veel langere steeksnuit van de roofwantsen (Reduviidae). De vier- of vijfledige antennes zijn lang en dun, zo lang als of korter dan het lichaam. De meeste exemplaren zijn kortvleugelige; ze hebben wel vleugels maar deze zijn onderontwikkeld. Lang gevleugelde vormen zijn zeldzaam en komen vrijwel uitsluitend voor bij vrouwelijke exemplaren

Verspreiding

Sikkelwantsen komen wereldwijd voor. Ze bewonen een verscheidenheid van habitats. Ze leven op het bodemoppervlak, in kruidlagen en in de top van bomen. Ze zijn te vinden in bossen en struiken evenals in open land zoals weiland.

Leefwijze

Sikkelwantsen zijn zonder uitzondering roofdieren die jagen op kleine prooien. Zowel de jonge nimfen als de volwassen exemplaren zuigen andere ongewervelde dieren leeg. De meeste soorten zijn niet erg kieskeurig wat betreft hun prooi. Soorten uit de onderfamilie Prostemmatinae echter zijn gespecialiseerd in bepaalde soorten prooidieren. De sikkelwantsen penetreren hun prooi met lange uitgestrekte rostrum. Sikkelwantsen grijpen hun prooi en houden hem vast met hun krachtige voorpoten. De Centraal-Europese soorten ontwikkelen slechts één generatie per jaar. De sikkelwantsen overwinteren in het ei of in het volwassen stadium. De eieren worden door de vrouwtjes met behulp van hun legboor in plantenweefsel afgezet, meestal in de holle stengels van grassen. Soorten die als volwassen imago overwinteren, zetten de eitjes af in het voorjaar. De wantsen die als eitje overwinteren zetten hun eitjes later in het jaar af.

Taxonomie

Er zijn twee onderfamilies:

• De onderfamilie Nabinae met daarin veel slanke meestal geel-bruine soorten.
• De onderfamilie Prostemmatinae. Vooral stevig gebouwde wantsen met overwegend zwart-rode, soms zwart-gele waarschuwingskleuren.

Onderfamilies met de soorten, die in Nederland voorkomen.

• Onderfamilie Nabinae
  • Himacerus apterus, boomsikkelwants
  • Himacerus boops, oogsikkelwants
  • Himacerus major, grijze sikkelwants
  • Himacerus mirmicoides, miersikkelwants
  • Nabis brevis, korte sikkelwants
  • Nabis ericetorum, heidesikkelwants
  • Nabis ferus, veldsikkelwants
  • Nabis flavomarginatus, brede sikkelwants
  • Nabis limbatus, moerassikkelwants
  • Nabis lineatus, rietsikkelwants
  • Nabis pseudoferus, valse veldsikkelwants
  • Nabis rugosus, roodbruine sikkelwants
• Onderfamilie Prostemmatinae
  • Prostemma guttula, rood-zwarte sikkelwants

Nabidae er en familie av insekter som tilhører tegene, en gruppe av nebbmunner. Disse tegene er rovdyr som suger ut kroppsvæsker fra ulike smådyr.

Gruppen omfatter ca. 400 kjente arter fordelt på ca. 30 slekter. Det er funnet 41 arter i Europa og 8 arter i Norge.

Utseende

Nabidae er middelsstore (gjerne 4 – 12 mm), slanke, langbeinte teger, sugesnabelen er lang og går i en bue ut fra kroppen på undersiden. Kroppen er forholdsvis myk (lite sklerotisert). Hodet er smalt med utstående fasettøyne, antennene 4-leddete og tynne. Forbeina er ofte modifisert for å gripe bytte. De er ofte kortvingede, dersom vingene er velutviklede er de lite sklerotiserte.

Levevis

Disse tegene lever stort sett oppe i vegetasjonen, der de løper rundt på jakt etter bytte. De er lite spesialiserte og kan angripe mange slags byttedyr, for eksempel bladlus og sommerfugl-åmer.

Nyttedyr

Nabidae er viktige nyttedyr i jord- og hagebruk ved at de bidrar til å holde bestandene av potensielle skadedyr nede.

Systematisk inndeling med norske arter

Familien Nabidae er systematisk plassert i gruppen Cimicomorpha, sammen med: Pachynomidae, Rovteger, Velocipedidae, Microphysidae, Joppeicidae, Thaumastocoridae, Bladteger, Netteger, Medocostidae, nebbteger, Lasiochilidae, Plokiophilidae, Lyctocoridae, Cimicidae og Polyctenidae . Velocipedidae og Medocostidae ble tidligere gjerne regnet som undergrupper av Nabidae.

• orden nebbmunner (Hemiptera)
  • underorden plantesugere (Homoptera) (parafyletisk)
  • underorden teger (Heteroptera)
    • overfamilie Cimicomorpha
      • familie Nabidae
        • underfamilie Nabinae – 32 arter i Europa
          • slekten Himacerus Wolff, 1811. Fem arter i Europa. I Norden:
            • Himacerus major (A. Costa, 1842) – funnet i Sverige
            • Himacerus mirmicoides (O. Costa, 1834) – finnes i Norge
            • Himacerus boops (Schiødte, 1870) – finnes i Sverige og Finland
          • slekten Nabis Latreille, 1802. 27 arter i Europa. I Norden:
            • Nabis limbatus Dahlbom, 1851 – finnes i Norge
            • Nabis lineatus Dahlbom, 1851 – Sverige og Finland
            • Nabis flavomarginatus Scholtz, 1847 – finnes i Norge
            • Nabis brevis Scholtz, 1847 – finnes i Norge
            • Nabis ericetorum Scholtz, 1847 – finnes i Norge
            • Nabis ferus (Linnaeus, 1758) – finnes i Norge
            • Nabis pseudoferus Remane, 1949 – finnes i Norge
            • Nabis punctatus A. Costa, 1847 – Sverige og Finland
            • Nabis rugosus (Linnaeus, 1758) – finnes i Norge
            • Nabis inscriptus (Kirby, 1837) – Sverige og Finland
        • underfamilie Prostemmatinae – 9 arter i Europa, ikke i Norden
          • slekten Alloeorhynchus Fieber, 1860
          • slekten Phorticus Stål, 1860
          • slekten Prostemma Laporte de Castelanu, 1832

Kilder

• Coulianos, C.-C. 1998. Annotated Catalogue of the Hemiptera-Heteroptera of Norway. Fauna Norv. Ser.B 45 (1-2), side 11-39
• Fauna Europaea Web Service (2004) Fauna Europaea version 1.1, www.faunaeur.org – utbredelsesdatabase for europeiske dyr.
• Ottesen, P.S. (red.) 1993 Norske Insektfamilier og deres artsantall. NINA utredning 055, 40 sider.
• Australian Faunal Directory – Nabidae (2002) [1]

Eksterne lenker

• (sv) Nabidae hos Dyntaxa
• (en) Nabidae – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) Nabidae i Encyclopedia of Life
• (en) Nabidae i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Nabidae hos Fossilworks
• (en) Nabidae hos Fauna Europaea
• (en) Nabidae hos NCBI
• (en) Nabidae hos ITIS
• (en) Kategori:Nabidae – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Nabidae – detaljert informasjon på Wikispecies
• Norsk Entomologisk forening – for deg som vil lære mer om insekter.

Zażartkowate^[1] (Nabidae) - rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Rodzina Nabidae liczy około 500 gatunków^[2], z których 15 występuje w Polsce^[1] (zobacz: zażartkowate Polski).

Zażartkowate są owadami drapieżnymi. Żywią się owadami (i ich larwami), pajęczakami, których krew wysysają przy pomocy kłujki (rostrum)^[1]. Zażartkowate mają trójczłonowe stopy, część gatunków ma zredukowane skrzydła.

Przypisy

Nabis rugosus.

Prostemma albimacula.

Himacerus apterus.

Nabidae (Costa, 1852) é uma família de pequenos insectos da infraordem Cimicomorpha da subordem Heteroptera da ordem Rhynchota.

Descrição

A família de insectos designada por Nabidae agrupa cerca de 500 espécies repartidas por 20 géneros.^[1] As espécies pertencentes a esta família são predadores terrestres, alados, com corpo alongado e mole. Muitos destes insectos capturam e seguram as presas com suas pernas dianteiras, numa postura semelhante à assumida pelos louva-a-deus. São consideradas espécies úteis na agricultura devido à sua acção de predação sobre muitos tipos de pragas agrícolas.^[2]

Os Nabidae do género Nabis são os mais comuns. Este género, e outros da mesma família, estão entre os grupos de insectos mais numerosos em campos de leguminosas, como a alfafa, mas podem ser encontrados em muitas outras culturas e em áreas não cultivadas. São de coloração amarelada a castanha, com olhos grandes e bulbosos e pernas semelhantes a pernas de pau. São predadores generalistas, caçando quase qualquer insecto que tenha corpulência menor que o próprio espécime, sendo comum o canibalismo quando nenhum outro alimento esteja disponível. Várias espécies foram reportadas como capazes de infligir mordeduras em seres humanos.^[3]

Géneros

Na sua presente circunscrição taxonómica a família Nabidae agrupa 23 géneros (fonte: i = ITIS,^[4] c = Catalogue of Life,^[5] g = GBIF,^[6] b = Bugguide.net^[7]):

Referências

Fältrovskinnbaggar (Nabidae) är en familj i insektsordningen halvvingar. Familjen har en världsvid utbredning och finns representerade i många olika slags habitat. Man kan hitta dem på marken, såväl som i örtskiktet eller busk- och trädskiktet.

Till levnadssättet är de rovlevande. De flesta arter är inte specialiserade på någon bestämd sorts byten, utan tar de flesta andra sorters mindre insekter med ett hudskelett mjukt nog för att de ska kunna använda sin sugsnabel, som bladlöss och olika larver. Några arter har dock ett mer begränsat födourval. Då det bland de byten fältrovskinnbaggar kan livnära sig på finns flera exempel på sådana som ofta betraktas som skadedjur på grödor inom jordbruket så kan fältrovskinnbaggarna betraktas nyttodjur eftersom de hjälper till att hålla skadedjurens bestånd nere.

Utseendemässigt är flertalet arter fältrovskinnbaggar medelstora halvvingar, från omkring 4 eller 5 millimeter och upp mot 10 till 12 millimeter. Flertalet arter har en förhållandevis slank kroppsbyggnad med korta vingar och framben anpassade för att hålla byten. Färgteckningen är ofta brunaktig eller gulbrunaktig, men det finns också arter med annan färgteckning, till exempel mer svart- och rödaktig.

I Sverige finns 13 arter fältrovskinnbaggar.^[1]

Referenser

1. ^ Sveriges Entomologiska Förening Arkiverad 31 mars 2009 hämtat från the Wayback Machine.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör fältrovskinnbaggar.
  Bilder & media

Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.

• Nabinae
• Prostemmatinae

• 1 Описание
• 2 Распространение
• 3 Экология
• 4 Роды
• 5 Ссылки
• 6 Примечания

• マキバサシガメ亜科 Nabinae
• アシブトマキバサシガメ亜科 Prostemmatinae

マキバサシガメ（牧場刺椿象・牧場刺亀虫）は、カメムシ目・トコジラミ下目・トコジラミ上科・マキバサシガメ科（Nabidae）に分類される昆虫の総称。世界中に分布しており、他の昆虫などを襲う捕食性のカメムシである^[1][2]。

名称や姿が一見似たものにサシガメ科があるが、これは両者の間で形態的収斂が進んだ結果に過ぎず、別の上科に分類される。科の学名の Nabidae はタイプ属の Nabis から。この属名は古代ギリシアのポリス、スパルタの終末期の国政改革を行い、暗殺によって非業の死を遂げた王族出身の僭主（王とみなす事もある）ナビスに由来するとされている^[3]。英名“Damsel bug”は「乙女虫」の意。

特徴[編集]

形態[編集]

体型は多少なりとも細長く、体長は6〜13mm^[4]。一見弱々しい姿のものも多い。体色は茶系統の地味な色彩のものが多いが、少数ながらカラフルなものも知られる。一見似ているサシガメ科と違って頭部を前葉と後葉とに区分する横溝はない。通常よく発達した複眼と2個の単眼を持つ。触角は糸状で、地上性種では体長の半分より短い場合があり、植物上に生活するものでは体長の半分よりもずっと長いことが多い。口吻は腹面に収められている時でも中間部分は体に密着しないため側面から見ると円弧状に湾曲しており、この点は一見サシガメ科に似る。しかしサシガメ科の口吻は3節であるのに対し、マキバサシガメ科では明瞭な4節からなっている^[5][2]。

前脚を捕食用に使い、これをカマキリの鎌のように使って獲物を捕獲して吸汁する。このため前脚が他の脚に比べ発達している傾向がある。翅は原則として4枚あるが、直翅目の一部等と同様、同種内の個体で翅型の分化がみられ、飛翔可能で翅が腹部全体を覆う長翅型から飛翔できない短翅型まで複数の翅型が出現する。さらに短翅型の中にも複数のタイプが認められ、翅脈が完全に消失し痕跡的な翅しか持たないものや、サイズが長翅型の半分強ほどに短縮はしているものの翅脈のある翅を持つものが存在し、同一種内で色々な型が出現することも多い。翅の発達したものには、頻繁に飛翔するものもある。

生態[編集]

幼虫、成虫ともに捕食性で、自分より小さい昆虫などを捕食する。平地から山地まで色々な環境に生息するが、主に草地や丈の低い植物群落の草本上でよく見られ、樹上に棲むものは少ない。また、その名が示すように人手の入った環境にもしばしば見られるほか、湿地や河原などの環境に特異的に見られる種もある。アシブトマキバサシガメ亜科など地上性の種もあるが、多くの種が植物体上で生活し、そこにいる自分より小型の昆虫類を捕食する。卵はナスの実を逆さにしたような形、もしくはバナナ型で、ナイフ状の産卵管で植物の表面を切り裂いて植物組織内に産卵するのが普通である。この点でも、基物の表面に卵塊を産み付けるサシガメ科と異なっている^[1]。

人との関係[編集]

アブラムシやカスミカメムシ類、メイガの幼虫といった害虫をも捕食するため、人間からは益虫とみなされることがある。しかし原則的には捕食対象の広いジェネラリスト（広食者）であり、特に「害虫」のみを捕食するというわけではなく、他に餌がない場合は共食いをすることもある。ただし、特定の害虫が大量発生していない段階で害虫の個体群規模を一定レベルに抑制する上で、ジェネラリストの捕食者の果たす役割も重視されている。また直接的な関係として、他のカメムシ類にもしばしばあるように偶発的に人間を口吻で刺す例も知られている^[6]。

分類[編集]

Nabis rugosus (L., 1758)
（マキバサシガメ亜科）--ドイツ

Prostemma cf. guttula (Fabricius, 1787)
（アシブトマキバサシガメ亜科）--ガリシア

一般にはマキバサシガメ亜科とアシブトマキバサシガメ亜科の2亜科に分けられているが、それより下位の属や種・亜種のレベルでは分類がやや難しいため、その扱いが研究者によって異なることがあり、世界中に約21属500種^[7]とも、約31属380種^[8]とも言われる。一見サシガメ上科のサシガメ科の昆虫に名前も姿も似ており、古くは同じサシガメ科に置かれたこともある。しかし外見上の類似は収斂によるもので、両者には姉妹群のような直接の関係はないと見なされて、別の上科に分類されるようになった。メスに発達した産卵管がみられること等により、ハナカメムシ科、メクラカメムシ科に近縁と考えられている。

Nabinae Reuter, 1890 マキバサシガメ亜科

（下記の族を亜科とする考え方もある）

• Arachnocorini Reuter, 1890
• Carthasini Blatchley, 1926
• Gorpini Reuter, 1909 ベニモンマキバサシガメ族
• Nabini Reuter, 1890 マキバサシガメ族

Prostemminae Reuter, 1890 アシブトマキバサシガメ亜科

• Prostemmatini Reuter, 1890　アシブトマキバサシガメ族
• Phorticini Kerzhner, 1971　チビアシブトマキバサシガメ族

日本のマキバサシガメ科[編集]

日本にはおよそ8属27種^[2]ほどが知られ、その概要を以下に示す。ここでの属などの扱いは原則として『日本産昆虫目録データベース』^[9]に従ったが、各亜属を属として扱う立場などもある。各種には分布の概要を略号で示した：北＝北海道、本＝本州、四＝四国、九＝九州、奄＝奄美群島、沖＝沖縄諸島、西＝西表島、台＝台湾である。

• Nabinae Reuter, 1890 マキバサシガメ亜科
  • トゲホソマキバサシガメ　Arbela simplicipes (Poppius, 1914)　石垣島・西・与那国島・台
  • ホソマキバサシガメ　Arbela tabida (Uhler, 1896) 本・九・対馬・屋久島・奄・朝鮮半島・中国
  • アカマキバサシガメ　Gorpis brevilineatus (Scott, 1874)：本・四・九・対・ロシア極東部・韓国・済州島・中国
  • ベニモンマキバサシガメ　Gorpis japonicus Kerzhner, 1968 本・四・九・朝鮮半島・中国北部
  • ハラビロマキバサシガメ　Himacerus apterus (Fabricius, 1798)：北・本・四・九・旧北区
  • クロマキバサシガメ　Himacerus (Stalia) dauricus (Kiritshenko, 1911) 北・本・九・対・千島・ロシア極東部・中国・欧州
  • ミスジマキバサシガメ　Nabis (Dolichonabis) americolimbatus (Carayon, 1961)：北・中国・モンゴル・ロシア極東部・新北区
  • ハイイロナガマキバサシガメ　Nabis (Limnonabis) demissus (Kerzhner, 1968)：北・本（北部）・モンゴル・ロシア極東部
  • タイワンナガマキバサシガメ　Nabis (Limnonabis) sauteri Poppius, 1915：北・本（北部）・樺太・朝鮮半島・台
  • オオナガマキバサシガメ　Nabis (Limnonabis) ussuriensis (Kerzhner, 1962)：北・本（北部）・ロシア極東部
  • コバネマキバサシガメ　Nabis (Milu) apicalis Matsumura, 1913：北・本・四・九・対
  • エゾマキバサシガメ　Nabis (Milu) reuteri Jakovlev, 1876：日本・ロシア極東部・韓・済州島・中国
  • キベリマキバサシガメ　Nabis (Nabicula) flavomarginatus Scholtz, 1847：北・朝鮮半島・中国・全北区
  • オオマキバサシガメ　Nabis (Nabis) ferus (Linnaeus, 1758)：北・本・中国・旧北区
  • ハネナガマキバサシガメ　Nabis (Nabis) stenoferus Hsiao, 1964：北・本・四・九・対馬・西・朝鮮半島・中国・ロシア極東部
  • ミナミマキバサシガメ　Nabis (Tropiconabis) kinbergii Reuter, 1872：別名ネッタイマキバサシガメ。本・四・九・小笠原・沖・ミクロネシア・豪州・ニュージーランド
  • ツマグロマキバサシガメ　Stenonabis extremus Kerzhner, 1968：北・本（北部）・ロシア極東部　準絶滅危惧（NT）（環境省レッドリスト, 2012）
  • オキナワマキバサシガメ　Stenonabis orientalis (Reuter, 1910) ：沖・石垣・西・フィリピン・ミャンマー
  • セスジマキバサシガメ　Stenonabis uhleri Miyamoto, 1964：本・四・九・奄・沖・台

• Prostemminae Reuter, 1890 アシブトマキバサシガメ亜科
  • キボシアシブトマキバサシガメ　Alloeorhynchus vinulus Stål, 1864：屋久島〜八重山・台・東洋区
  • ホシアシブトマキバサシガメ　Alloeorhynchus sp. 沖・石垣
  • チビアシブトマキバサシガメ　Phorticus affinis Poppius, 1915：石垣・西・台
  • キイロアシブトマキバサシガメ　Phorticus flavescens (Scott, 1880)：本・四・九・西・与那国島
  • アリガタアシブトマキバサシガメ　Phorticus sp. 石垣
  • タイワンアシブトマキバサシガメ　Prostemma fasciatum (Stål, 1873)：奄・沖・八重山・台・中国南部・東洋区
  • アシブトマキバサシガメ　Prostemma hilgendorffi Stein, 1878：北・本・四・九・ロシア東部・朝鮮半島・済州島・中国
  • キバネアシブトマキバサシガメ　Prostemma kiborti Jakovlev, 1889：本・四・九・ロシア極東部・韓国・中国・モンゴル

出典[編集]

1. ^ ^{a b} 宮本正一 （1997） “マキバサシガメ科の概説と日本産の属・亜属の検索表ならびに既知種目録”　ROSTRIA (46): 1-8.
2. ^ ^{a b c} 石川忠・高井幹夫・安永智秀（編）『日本原色 カメムシ図鑑 第3巻』　全国農村教育協会　ISBN 9784881371688
3. ^ 平嶋義宏 （1989）『昆虫分類学』 川島書店 pp.597 ISBN 4761004088
4. ^ 市田忠夫「北日本のマキバサシガメ」『インセクタリゥム』1998年12月号（東京動物園協会）記載の知見。
5. ^ 友国雅章（監修）・安永智秀・高井幹夫・山下　泉・川村　満・川澤哲夫（1993）『日本原色カメムシ図鑑』　全国農村教育協会　ISBN 4881370529
6. ^ Faúndez, E. I. & M. A. Carvajal. (2011) "A human case of bitting by Nabis punctipennis (Hemíptera: Heteroptera: Nabidae) in Chile." Acta Entomologica Musei Nationalis Pragae, 51(2): 407-409.
7. ^ Kerzhner, I.M. (1996) Family Nabidae. in Aukema, B. & Rieger, C. (ed.) Catalogue of the Heteroptera of the Palaearctic Region. Vol. 2. Cimicomorpha I. – The Netherlands Entomological Society, Amsterdam: 84-107.（宮本, 1997より二次引用）
8. ^ Lattin, J.D. (1989) Bionomics of the Nabidae. Annual Review of Entomology. 34: 383-440. (Australian Biological Resources Study…外部リンクより二次引用）
9. ^ 『日本産昆虫目録データベース』

関連項目[編集]

ウィキスピーシーズにマキバサシガメ科に関する情報があります。 ウィキメディア・コモンズには、マキバサシガメ科に関連するカテゴリがあります。

• サシガメ

外部リンク[編集]

• カメムシも面白い!! - マキバサシガメ科（美しい生態写真）
• Nabidae （英語） - Australian Biological Resources Study - 科の説明（リンク切れ）
• DAMSEL BUGS - オレゴン州立大学のサイト（捕食中の写真など）