Hiusnata

Regnbuesvingel (Festuca amethystina), også skrevet Regnbue-Svingel, er en vintergrøn staude med en tueformet vækst. Bladene er trådformede med fuld­stændigt indrullede bladrande. Farven er mest blå­grøn, men der findes både kobberrøde og violette varianter (heraf navnet).

Beskrivelse

Bladene er oprette til svagt overhængende, hvilket kan gøre tuen lidt åben i mid­ten. Blomsterskuddene er betydeligt højere end bladtuen, og de bærer nik­kende, blåviolette toppe af græs-”blomster”. Efter modningen af frøene gul­ner stråene. Frøene spirer villigt.

Rodnettet består af et tæt filt af trævlerødder, hvorfra der dannes vandrette udløbere, som senere danner nye tuer.

Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,50 x 0,50 m (50 x 50 cm/år), men blomsterstænglerne er betydeligt højere.

Hjemsted

Indikatorværdier Regnbuesvingel L = 6 T = 5 K = 4 F = 3 R = 8 N = 2

Regnbuesvingel er udbredt i Lilleasien, Kaukasus, Syd-, Central- og Østeuropa, hvor den vokser i lyse fyrreskove og på solåbne og tørre bjergskråninger og stepper med kalkrig bund.

På Doutnáč-højderne i Karlštejn naturreservatet i Tjekkiet vokser arten på karst sammen med bl.a. svalerod, bjergkrognål, bleg kongelys, blågrøn snerre, bredbladet timian, cypresvortemælk, grenet edderkopurt, Helianthemum grandiflorum (en Soløje-art), hvid diktam, jordstar, markbynke, opret galtetand, Potentilla arenaria (en potentil-art), spinkel kambunke, vellugtende skabiose og ædelkortlæbe^[1]

Anvendelse

Regnbuesvingel er en populær haveplante, der kan bruges på steder i fuld sol, hvor jorden er tilstrækkeligt veldrænet, porøs og kalkholdig (f.eks. i et Steppebed eller et Stenbed).

Note

Der Amethyst-Schwingel (Festuca amethystina) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Schwingel (Festuca).

Merkmale

Der Amethyst-Schwingel ist eine ausdauernde, krautige Horstpflanze, die Wuchshöhen von 50 bis 120 Zentimeter erreicht. Die Blattspreiten sind fast haarförmig. Die Blattscheiden sind in der unteren Hälfte oder den unteren zwei Dritteln der Pflanze geschlossen. Sie weisen eine tiefe Längsfurche auf. Die untersten Blattscheiden sind oftmals rötlichviolett. Die Rispe ist schmal und 7 bis 22 Zentimeter lang. Die Ährchen sind 6 bis 10 Millimeter lang.

Die Blütezeit dauert von Mai bis Juni.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.^[1]

Vorkommen

Das Verbreitungsgebiet des Amethyst-Schwingels reicht von Mittel- und Südosteuropa bis zur nordöstlichen Türkei.^[2] Er gedeiht auf mäßig trockenem, basenreichen, milden bis mäßig sauren, humosen, oft tonigen Stein- oder Kiesböden in sonnigen Kiefern-Steppenwäldern, im Kieferngebüsch, an Waldrändern und in Schotterauen. Er ist in Mitteleuropa eine Charakterart der Verbands Erico-Pinion, kommt aber auch in Gesellschaften der Verbände Mesobromion oder Caricion ferrugineae vor.^[1]

Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 3w (frisch aber mäßig wechselnd), Lichtzahl L = 3 (halbschattig), Reaktionszahl R = 4 (neutral bis basisch), Temperaturzahl T = 3+ (unter-montan und ober-kollin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 4 (subkontinental).^[3]

Nutzung

Der Amethyst-Schwingel wird selten als Zierpflanze für Heidegärten genutzt.

Belege

• Eckehart J. Jäger, Friedrich Ebel, Peter Hanelt, Gerd K. Müller (Hrsg.): Rothmaler - Exkursionsflora von Deutschland. Band 5: Krautige Zier- und Nutzpflanzen. Spektrum Akademischer Verlag, Berlin Heidelberg 2008, ISBN 978-3-8274-0918-8, S. 809.

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b} Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. 8. Auflage. Stuttgart, Verlag Eugen Ulmer, 2001. ISBN 3-8001-3131-5. Seite 211.
2. ↑ Rafaël Govaerts (Hrsg.): Festuca amethystina. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 9. November 2016.
3. ↑ Festuca amethystina L. In: Info Flora, dem nationalen Daten- und Informationszentrum der Schweizer Flora. Abgerufen am 19. März 2021.

Festuca amethystina, also known as the tufted fescue, is a species of grass in the family Poaceae. It is native to Europe, including Turkey. It is perennial and grows in temperate biomes. It was first described in 1753 by Carl Linnaeus. ^[1]

References

• GBIF entry
• "Festuca amethystina". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA).
• Davis, P. H., ed. 1965–1988. Flora of Turkey and the east Aegean islands.
• Tutin, T. G. et al., eds. 1964–1980. Flora europaea.
• Tzvelev, N. N. 1976. Zlaki SSSR.

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Festuca_amethystina&oldid=1154104194"

Festuca amethystina es una especie de planta herbácea perteneciente a la familia de las poáceas. Es nativa de los Alpes y del sur de Europa.

Descripción

Esta festuca se ha bautizado así por sus espiguillas florales teñidas de amatista que aparecen a finales de la primavera y a principios del verano. Alcanza 45 cm de alto y forma macollos de hojas delgadas verdeazuladas con bordes ásperos.

Taxonomía

Festuca amethystina fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 74. 1753.^[1]​

Etimología

Festuca: nombre genérico que deriva del latín y significa tallo o brizna de paja, también el nombre de una mala hierba entre la cebada.^[2]​

amethystina: epíteto latino que significa "de color violeta".^[3]​

Variedades

• Festuca amethystina var. dijimilensis (Hack. ex Boiss.) St.-Yves
• Festuca amethystina subsp. euamethystina (St.-Yves) Krajina

Sinonimia

• Festuca austriaca Hack.
• Festuca balansae E.B.Alexeev
• Festuca caerulans Schur
• Festuca inarmata Schur
• Festuca mutica Schleich. ex Hack.
• Festuca ovina subsp. capillata (Lam.) Kozlowska
• Festuca ovina var. capillata (Lam.) Alef.
• Festuca valesiaca Rchb.
• Festuca violacea var. mutica Kumm. & Sendtn.
• Poa capillata (Lam.) Mérat^[4]​^[5]​

Referencias

Bibliografía

1. Cabi, E. & M. Doğan. 2012. Poaceae. 690–756. In A. Güner, S. Aslan, T. Ekim, M. Vural & M. T. Babaç (eds.) Türkiye Bitkileri Listesi. Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi ve Flora Araştırmaları Derneği Yayını, Istanbul.
2. Darbyshire, S.J., R. J. Soreng, D. Stančík & S. D. Koch. 2003. Festuca. In Catalogue of New World Grasses (Poaceae): IV. Subfamily Pooideae. Contr. U.S. Natl. Herb. 48: 312–368. View in BotanicusView in Biodiversity Heritage Library
3. Darke, R. 1999. Color Encycl. Ornam. Grasses 1–325. Timber Press, Portland.
4. Hitchcock, A. S. 1951. Man. Grasses U.S. (ed. 2) 1–1051. U.S. Department of Agriculture, Washington, D.C.
5. Soreng, R. J., G. Davidse, P. M. Peterson, F. O. Zuloaga, E. J. Judziewicz, T. S. Filgueiras & O. N. Morrone. 2003 and onwards. On-line taxonomic novelties and updates, distributional additions and corrections, and editorial changes since the four published volumes of the Catalogue of New World Grasses (Poaceae) published in Contr. U.S. Natl. Herb. vols. 39, 41, 46, and 48. http://www.tropicos.org/Project/CNWG:. In R. J. Soreng, G. Davidse, P. M. Peterson, F. O. Zuloaga, T. S. Filgueiras, E. J. Judziewicz & O. N. Morrone (eds.) Internet Cat. New World Grasses. Missouri Botanical Garden, St. Louis.

Ametystowa dornica (Festuca amethystina) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).

Wopis

Stejnišćo

Rozšěrjenje

Wužiwanje

Nóžki

1. ↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 96.
2. ↑ W internetowym słowniku: Schwingel

Žórła

• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

Multimedia w Wikimedia Commons

Kostrzewa ametystowa (Festuca amethystina L.) – gatunek trawy z rodziny wiechlinowatych. Występuje w Europie południowo-wschodniej i środkowej. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu, występuje rzadko w Karpatach, w wysokogórskich murawach naskalnych, bardzo rzadko w widnych lasach.W podobnych siedliskach spotykany sporadycznie w Wielkopolsce i na Pomorzu.

Morfologia

Pokrój

Trawa zwartokępowa, krzewiąca się śródpochwowo.

Łodyga

Pędy kwitnące osiągają 30-80 cm wysokości. Na źdźble występują trzy międzywęźla.

Liście

Pochwy liściowe charakterystycznie fioletowo-niebiesko zabarwione. U nasady blaszki liściowej znajdują się ostrogi obejmujące źdźbło. Języczek liściowy słabo widoczny do 0,5 mm długości. Blaszki liściowe skupione w kępach niekwitnących są włosowato cienkie, do 0,5 mm grubości i 30 cm długości.

Kwiaty

Skupione w wiechy o długości 8-22 cm, luźne, zwisające. Na dolnym piętrze zwykle 1, rzadko 2-3 pogięte gałązki. Kłoski wąskolancetowate, zielone, osiągają 7-11 mm długości i składają się z 3-7 kwiatów.

Biologia i ekologia

Bylina zakwitająca w miesiącach czerwiec-lipiec. Znane są formy żyworodne. Rośnie w naskalnych murawach i widnych lasach, w miejscach suchych, ubogich, słabo kwaśnych. 2n = 14, 28.

Zagrożenia i ochrona

Gatunek podlega w Polsce prawnej ochronie gatunkowej. Został umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (2001) w kategorii VU (narażony). W wydaniu z 2014 roku otrzymał kategorię EN (zagrożony)^[2]. Na polskiej czerwonej liście także posiada kategorię EN^[3].

Przypisy

Bibliografia

1. Marian Falkowski (red.): Trawy polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982. ISBN 83-09-00593-8.

Festuca amethystina là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.^[1]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 

Chú thích

Liên kết ngoài

• Phương tiện liên quan tới Festuca amethystina tại Wikimedia Commons
• Dữ liệu liên quan tới Festuca amethystina tại Wikispecies