nimet breadcrumb-navigoinnissa
Gevuina ablana ye la única especie del xéneru Gevuina, de la familia Proteaceae. Conocer colos nomes vulgares de ablanar, ablanar chilena o gevuin y ye un árbol siempreverde monoico. Crez nos montes templaos de Chile y d'Arxentina, ente los 35 y los 44º de llatitú Sur. Los colonizadores españoles llamar ablanar pola semeyanza de los sos frutos colos de Corylus ablana, l'ablanar común o européu.
Ye un árbol d'ente 3 y 20 m d'altor, con tueru d'unos 5 dm de diámetru, que puede crecer rectu o ramificáu dende'l suelu. Les fueyes son compuestes imparipinnaes con foliolos de testura coriácea y cantu serrucháu. Destacar pola so xamasca verde brillante, según polos sos biltos nuevos con un tomentu ferrugíneo. Les sos flores son hermafrodites, pequeñes, de color blancu cremosu y arrexuntar de dos en dos en recímanos llargos y axilares. El so frutu, l'ablana, ye una nuez negra, con pericarpiu maderizu y cotiledones blancos comestibles. Mientres el so desenvolvimientu presenta cambeos de coloración de verde a colloráu y finalmente pardu escuru nel maduror.
Presenta múltiples usos como maderera, melífera y ornamental, destacar la producción de frutos aptos pa la industria cosmético, farmacolóxica y d'alimentos. La madera úsase pocu na calefacción, por cuenta de la so baxa capacidá calórica; sicasí, el contraste ente'l so color claru con vetes castañu escures facer curiosa pa trabayos d'artesanía, ebanistería y revestimiento de parés interiores. La miel producida col néctar de les sos flores ye bastante apreciada llocalmente. Tien una aceptable resistencia a les xelaes; siquier −12 °C en maduror. Esti árbol foi introducíu en Gran Bretaña en 1826. Crez bien n'Irlanda, Escocia, Nueva Zelanda, California y delles partes d'Inglaterra; esisten pocos especímenes cultivaos n'España y la mariña noroeste del Pacíficu d'Estaos Xuníos.[2] L'árbol más altu nes Islles Britániques mide 17 m. En Seattle, Washington, esguils y aves comen de les sos granes. Crez bien en clima templáu oceánicu con temperatures fresques y onde les xelaes son comunes. La mayor parte de les ablanes que tán a la vienta recoyer en montes mientres la seronda (marzu-abril), pero tán desenvolviéndose variedaes de mayor rendimientu en Chile y en Nueva Zelanda. El frutu consúmese crudu, fervíu o turráu y ta empezando a usase en pastelería. Les granes contienen 12% de proteína, 49% d'aceite y 24% de carbohidratos.[3] L'aceite d'ablanes tien usos alimenticios y cosméticos; ye ricu en antiosidantes y ayuda a combatir el colesterol. La nuez ye bona fonte de vitamina E (a-tocotrienol) y beta-caroteno. L'aceite como ingrediente cosméticu pal tratamientu de la piel pola so fonte natural d'Omega 7. L'aceite utilízase como ingrediente pa la ellaboración de protectores solares.[4][5]
Gevuina ablana describióse por Juan Ignacio Molina y espublizóse en Saggio sulla Storia Naturale cel Chili . . . 184. 1782.[6]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Gevuina ablana ye la única especie del xéneru Gevuina, de la familia Proteaceae. Conocer colos nomes vulgares de ablanar, ablanar chilena o gevuin y ye un árbol siempreverde monoico. Crez nos montes templaos de Chile y d'Arxentina, ente los 35 y los 44º de llatitú Sur. Los colonizadores españoles llamar ablanar pola semeyanza de los sos frutos colos de Corylus ablana, l'ablanar común o européu.
_leaves_%26_seeds_(Inao_V%C3%A1squez)_001.jpg)
