Papaver atlanticum (lat. Papaver atlanticum)[1] - lalə cinsinə aid bitki növü.[2]
Planhigyn blodeuol sydd hefyd yn un o symbolau cenedlaethol Tsieina yw Pabi'r Atlas sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Papaveraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Papaver atlanticum a'r enw Saesneg yw Atlas poppy.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Pabi'r Atlas.
Mae'r teulu'n nodedig am ei briodweddau meddygol (honedig, yn enwedig yn Corea, Tsieina a Japan. Mae'n un o symbolau cenedlaethol Tsieina. Caiff ei dyfu ar gyfer gerddi oherwydd maint ei flodau unigol, ac mae'r morgrugyn yn cael ei ddenu at y neithdar sydd ar ei betalau.
Planhigyn blodeuol sydd hefyd yn un o symbolau cenedlaethol Tsieina yw Pabi'r Atlas sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Papaveraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Papaver atlanticum a'r enw Saesneg yw Atlas poppy. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Pabi'r Atlas.
Mae'r teulu'n nodedig am ei briodweddau meddygol (honedig, yn enwedig yn Corea, Tsieina a Japan. Mae'n un o symbolau cenedlaethol Tsieina. Caiff ei dyfu ar gyfer gerddi oherwydd maint ei flodau unigol, ac mae'r morgrugyn yn cael ei ddenu at y neithdar sydd ar ei betalau.
Der Atlas-Mohn (Papaver atlanticum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Mohn (Papaver) innerhalb der Familie der Mohngewächse (Papaveraceae).[1] Die Heimat dieser Art liegt im Atlasgebirge von Marokko. Als winterharte Zierpflanze wird sie in Gärten in den gemäßigten Gebieten weltweit verwendet.
Der Atlas-Mohn wächst als ausdauernde, krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 15 bis 60 Zentimetern. Aus der grundständigen Blattrosette wachsen mehrere aufrechte oder aufsteigende, selten verzweigte Stängel, an deren Ende sich jeweils eine Blüte bildet. Die Stängel und Blätter sind flaumig, silbrig behaart.
Die grundständigen, bis 15 cm langen Laubblätter sind elliptisch bis länglich-lanzettlich geformt, gesägt oder fiederschnittig. Zur gestielten Basis verschmälern sie sich.
Die Blütezeit liegt zwischen Mai und Juli. Die Blüten sind nicken etwas oder stehen aufrecht.
Die zwittrigen Blüten sind bei einem Durchmesser von 5 bis 5,5 Zentimetern radiärsymmetrisch. Die beiden Kelchblätter fallen beim Öffnen der Blütenknospe ab. Die vier sich überlappenden, orangefarbenen Kronblätter sind einer Länge von etwa 2,5 Zentimetern verkehrt-eiförmig. Die Blüte enthält zahlreiche Staubblätter mit gelben Staubbeuteln.
Die keulenförmige unbehaarte Kapselfrucht ist etwa 25 Millimeter lang und trägt als Deckel eine Narbenscheibe. Diese hat etwa den gleichen Durchmesser wie die Kapselfrucht und weist fünf bis acht Narbenstrahlen auf. Die zahlreichen kleinen, nierenförmigen Samen sind netzförmig gemustert und etwa 1 mm groß. Durch kleine Schlitze zwischen Deckel und Kapsel entweichen die Samen, wenn die Kapselfrucht im Wind schwankt.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 14.[2]
Der Atlas-Mohn ist nur in Marokko beheimatet.[1] Dort gibt es Fundstellen im Atlasgebirge.
Er ist beispielsweise in Deutschland ein Neophyt mit Funden in Baden-Württemberg (Kressbronn am Bodensee) und Nordrhein-Westfalen (Köln).[3]
Der Atlas-Mohn gedeiht am besten an sonnigen Standorten mit durchlässigen Böden.
Die Erstbeschreibung erfolgte 1873 als Varietät unter dem Namen Papaver rupifragum var. atlanticum durch John Ball in Journal of Botany, British and Foreign, Volume 11, S. 296.[4] Den Rang einer Art Papaver atlanticum hat sie 1882 durch Ernest Saint-Charles Cosson in Illustrationes Florae Atlanticae, 1, S. 11 erhalten.[4][1]
Bei manchen Autoren gibt es seit 1996 etwa zwei Unterarten, die beide in Marokko vorkommen:[1]
Alle Pflanzenteile sind giftig; vor allem die Kapselfrucht enthält viele giftige Alkaloide. Aufgrund der nahen Verwandtschaft zum Behaarten Mohn (Papaver pilosum) muss davon ausgegangen werden, dass er Isochinolin-Alkaloide vom Glaucin-Typ enthält.[5] Für die Herstellung von Betäubungsmitteln und insbesondere für die Herstellung von Opium hat sie keine Bedeutung.
Der Artikel beruht hauptsächlich auf folgenden Unterlagen:
Der Atlas-Mohn (Papaver atlanticum) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Mohn (Papaver) innerhalb der Familie der Mohngewächse (Papaveraceae). Die Heimat dieser Art liegt im Atlasgebirge von Marokko. Als winterharte Zierpflanze wird sie in Gärten in den gemäßigten Gebieten weltweit verwendet.
De donzige klaproos (Papaver rupifragum) is een vaste plant.
De variëteit Papaver rupifragum var. atlanticum (synoniem: Papaver atlanticum) komt van nature voor in Spanje en in Marokko. Deze variëteit wordt ook wel Marokkaanse papaver, Spaanse klaproos of donzige klaproos genoemd.
De laatste jaren komt de plant ook voor in het wild in Duitsland, in de buurt van Keulen. Ook in Nederland komt de plant steeds vaker (verwilderd) voor. Met name in de grotere steden: Amsterdam, Den Haag, Groningen, Utrecht etc.
De oranje bloemen bloeien in de periode april tot juni. De zaden zijn bruin en gerimpeld. De behaarde bladeren zijn grondstandig, geveerd en gelobd. De plant wordt 30-100 cm hoog.
Voor in de tuin is er de cultivar Papaver atlanticum 'Semiplenum'. Deze cultivar kan zowel langs randen als in perken geplant worden. Deze variëteit heeft enigszins dubbele bloemen.
De donzige klaproos (Papaver rupifragum) is een vaste plant.
Papaver rupifragum var. atlanticum là một loài thực vật có hoa trong họ Anh túc. Loài này được Coss. mô tả khoa học đầu tiên năm 1882.[3]
Papaver rupifragum var. atlanticum là một loài thực vật có hoa trong họ Anh túc. Loài này được Coss. mô tả khoa học đầu tiên năm 1882.
Papaver atlanticum (Ball) Coss.
Мак атлантический (лат. Papaver atlanticum) — травянистое растение из рода Мак (Papaver) семейства Маковые (Papaveraceae).
Родина — Южная Франция, Италия.
Травянистое растение, покрытое длинными, жесткими волосками белого цвета.
Листья голубовато-серого цвета, образуют розетку.
Цветки до 5 см в диаметре; от темно-оранжевого до красного цвета.
Мак атлантический выращивается как декоративное растение.
Мак атлантический (лат. Papaver atlanticum) — травянистое растение из рода Мак (Papaver) семейства Маковые (Papaveraceae).