dcsimg
Sivun <i>Lomatophyllum occidentale</i> kuva
Ratkaisematon nimi

Xanthorrhoeaceae

Xanthorrhoeaceae ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

Xanthorrhoeaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbigen. Een familie onder deze naam wordt vrij algemeen erkend door systemen voor plantentaxonomie, al wil de omschrijving nogal variëren.

In het APG II-systeem (2003) zijn er twee omschrijvingen mogelijk voor deze familie:

In het APG III-systeem (2009) wordt gekozen voor een ruime omschrijving. In een begeleidend artikel worden drie onderfamilies onderscheiden (die dan qua omschrijving overeenkomen met wat in APG II drie aparte families konden zijn): Asphodeloideae, Hemerocallidoideae en Xanthorrhoeoideae. In het geval van deze laatste onderfamilie is de naam ter plaatse nieuw gepubliceerd.

In het verleden kende de familie nog weer een ander omschrijving: ze omvatte alle zogenaamde "grasbomen" (zie ook Dasypogonaceae). Het genus Xanthorrhoea omvat enkele tientallen soorten, die voorkomen in Australië. Het zijn aansprekende planten, die in Australië ook wel bekend zijn als "blackboys".

De plaatsing in het Cronquist systeem (1981) was in de orde Liliales.

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Xanthorrhoeaceae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Xanthorrhoeaceae: Brief Summary ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

Xanthorrhoeaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbigen. Een familie onder deze naam wordt vrij algemeen erkend door systemen voor plantentaxonomie, al wil de omschrijving nogal variëren.

In het APG II-systeem (2003) zijn er twee omschrijvingen mogelijk voor deze familie:

in engere zin (alleen het geslacht Xanthorrhoea) in bredere zin (inclusief de planten die anders de families Asphodelaceae en Hemerocallidaceae vormen.

In het APG III-systeem (2009) wordt gekozen voor een ruime omschrijving. In een begeleidend artikel worden drie onderfamilies onderscheiden (die dan qua omschrijving overeenkomen met wat in APG II drie aparte families konden zijn): Asphodeloideae, Hemerocallidoideae en Xanthorrhoeoideae. In het geval van deze laatste onderfamilie is de naam ter plaatse nieuw gepubliceerd.

In het verleden kende de familie nog weer een ander omschrijving: ze omvatte alle zogenaamde "grasbomen" (zie ook Dasypogonaceae). Het genus Xanthorrhoea omvat enkele tientallen soorten, die voorkomen in Australië. Het zijn aansprekende planten, die in Australië ook wel bekend zijn als "blackboys".

De plaatsing in het Cronquist systeem (1981) was in de orde Liliales.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Złotogłowowate ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Złotogłowowate (Asphodelaceae Juss.) – rodzina roślin jednoliściennych. Ujęcie systematyczne tego taksonu w XXI wieku zostało istotnie zmienione. W dawniejszych systemach klasyfikacyjnych rośliny tu zaliczane były klasyfikowane do odrębnych rodzin (jeszcze w systemie APG II z 2003). W systemie APG III z 2009 rodzina pod nazwą żółtakowate (Xanthorrhoeaceae) została zdefiniowana szeroko, jako takson monofiletyczny obejmujący podrodziny żółtakowe (Xanthorrhoeoideae), złotogłowowe (Asphodeloideae) i liliowcowe (Hemerocallidoideae). W systemie APG IV z 2016 skorygowano nazwę rodziny na złotogłowowate. Przedstawiciele tej rodziny występują głównie w Eurazji (z wyjątkiem strefy chłodnej i arktycznej) oraz w Australii, Afryce i w zachodniej części Ameryki Południowej[1]. Cechą wspólną należących tu roślin jest obecność antrachinonów oraz bezzieleniowego, nie fotosyntetyzującego liścienia[1]. Sok z liści różnych gatunków aloesu używany jest w kosmetyce, medycynie i przemyśle spożywczym. Młode pędy i pąki niektórych gatunków liliowców są jadane jako warzywo w Azji. Tęgosz mocny używany był jako roślina włóknodajna do wyrobu tkanin i lin, współcześnie sadzony jest głównie jako roślina ozdobna. W tej roli popularnie wykorzystywane są rośliny z rodzajów: aloes, złotnica, trytoma, haworsja, pustynnik i bulbine[3].

 src=
Asphodeline lutea
 src=
Xanthorrhoea preissii

Morfologia

Pokrój
Rośliny o bardzo różnym pokroju, zwykle tworzące gęste kępy lub kłączowo rozrastające się. Należą tu byliny, ale także pnącza, rośliny pachykauliczne (o pędzie grubym i słabo rozgałęzionym), także drewniejące o nietypowym przyroście wtórnym z kłodziną nierozgałęzioną[3].
Liście
Wyrastają spiralnie, często w dwóch rzędach. Cienkie lub spichrzowe (gruboszowate), często łamliwe, na przekroju płaskie, także zgrubiałe, V-kształtne i cylindryczne[3].
Kwiaty
Zebrane w szczytowy kwiatostan. Najczęściej kłosokształtny, groniasty, wiechowaty, rzadko kwiaty są pojedyncze lub tworzą baldach (Tricoryne). Kwiaty są obupłciowe, promieniste i grzbieciste. Okwiat tworzony jest z 6 listków, czasem zrastających się u nasady. Czasem listki okółka wewnętrznego są większe od zewnętrznego. Pręcików jest 6 i są one wolne lub zrastają się u nasady z listkami okwiatu. Zalążnia jest górna lub wpół dolna i jest jedno- lub trójkomorowa. Szyjka słupka pojedyncza zwieńczona jest zwykle małym, główkowatym znamieniem lub kępą włosków[3].
Owoce
Jagody, orzeszki lub torebki zawierające czarne nasiona[3].

Systematyka

 src=
Aloe ferox
 src=
Hemerocallis fulva

Rodzina obejmuje trzy podrodziny, które w wielu systemach klasyfikacyjnych traktowane były jako odrębne rodziny. Takie ujęcie było popularne i miało swoich zwolenników, ale nie obroniło się w systemach APG przyjętych na przełomie XX i XXI wieku. Także w randze rodziny dawniej wyodrębniano bowiem Johnsoniaceae i tęgoszowate Phormiaceae, które okazały się być zagnieżdżone w obrębie liliowcowych Hemerocallidoideae, co spowodowało że ta ostatnia grupa stała się niewiele mniej zróżnicowana morfologicznie jak cała rodzina w szerokim ujęciu. W obrębie złotogłowowych znalazła się też wyodrębniana dawniej rodzina aloesowatych Aloaceae, której wyróżnianie czyni z Asphodelaceae grupę niemonofiletyczną. Zresztą rodzaj aloes Aloë także nie jest w tradycyjnym ujęciu monofiletyczny, bowiem zagnieżdżone w jego obrębie okazały się liczne rodzaje. W efekcie włączono do tego rodzaju Chortolirion oraz wyróżnione szereg nowych rodzajów: Aloiampelos, Aloidendron, Aristaloe, Gonialoë, Haworthiopsis, Kumara i Tulista. Łatwe tworzenie mieszańców jest jednym z powodów rozważanego radykalnego poszerzenia definicji rodzaju Aloë i włączenia tu także Haworthia i Gasteria[3].

W systemie APG III z 2009 rodzina umieszczona została pod nazwą Xanthorrhoeaceae, która ma pierwszeństwo zgodnie z zasadami Międzynarodowego Kodeksu Nomenklatury Botanicznej. Decyzją komitetu generalnego nazwa Asphodelaceae została utrzymana jako nomen conservandum (nom. cons.) i w efekcie wróciła w systemie APG IV z 2016[3].

Pozycja i podział rodziny według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Jeden z kladów w rzędzie szparagowców Asparagales w obrębie jednoliściennych.

Pozycja filogenetyczna rodziny w obrębie rzędu szparagowców:


storczykowate Orchidaceae





Boryaceae




Blandfordiaceae




Lanariaceae




asteliowate Asteliaceae



przyklękowate Hypoxidaceae









Ixioliriaceae



Tecophilaeaceae





Doryanthaceae




kosaćcowate Iridaceae




Xeronemataceae




złotogłowowate Asphodelaceae




amarylkowate Amaryllidaceae



szparagowate Asparagaceae










Podrodzina żółtakowe (Xanthorrhoeoideae)

Należy tu tylko jeden rodzaj z 30 gatunkami występującymi w Australii i na Tasmanii. Posiadają gruby, drewniejący pień. Liście spiralnie osadzone, lancetowate. Kwiatostan w kształcie długiego kłosa złożony ze ścieśnionych wierzchotek. Rośliny zawierają żywicę. Stanowią charakterystyczny składnik suchych lasów eukaliptusowych w Australii[4].

Podrodzina złotogłowowe (Asphodeloideae)
 src= Osobny artykuł: złotogłowowe.

Należy tu 15 rodzajów, dawniej rozdzielanych na rodziny aloesowatych Aloaceae i złotogłowowatych Asphodelaceae. Przedstawiciele występują w rejonie Morza Śródziemnego, w Afryce, Azji zachodniej i środkowej oraz w Australii[1]. Przeważnie są to rośliny rozetowe o spichrzowych (gruboszowatych) liściach i mięsistych korzeniach lub kłączach. Cechą charakterystyczną jest obecność mięsistych osnówek[4]. Wykaz rodzajów[5]:

Podrodzina liliowcowe (Hemerocallidoideae)

Należy tu 19 rodzajów z 85 gatunkami. Najwięcej przedstawicieli występuje w rejonie Australii i Oceanii, poza tym w Europie, Azji, południowej Afryce oraz 2 rodzaje w Południowej Ameryce. Rośliny zielne, często z mięsistymi korzeniami[1].

Przypisy

  1. a b c d e Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2016-18-23].
  2. a b James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium – A. University of Maryland. [dostęp 2016-10-22].
  3. a b c d e f g Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 168-170. ISBN 978-1-84246-634-6.
  4. a b Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998, seria: Wielka Encyklopedia Przyrody. ISBN 83-7079-779-2.
  5. List of Genera in ASPHODELACEAE-ASPHODELOIDEAE. W: Vascular plant families and genera [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2018-02-10].
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Złotogłowowate: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Złotogłowowate (Asphodelaceae Juss.) – rodzina roślin jednoliściennych. Ujęcie systematyczne tego taksonu w XXI wieku zostało istotnie zmienione. W dawniejszych systemach klasyfikacyjnych rośliny tu zaliczane były klasyfikowane do odrębnych rodzin (jeszcze w systemie APG II z 2003). W systemie APG III z 2009 rodzina pod nazwą żółtakowate (Xanthorrhoeaceae) została zdefiniowana szeroko, jako takson monofiletyczny obejmujący podrodziny żółtakowe (Xanthorrhoeoideae), złotogłowowe (Asphodeloideae) i liliowcowe (Hemerocallidoideae). W systemie APG IV z 2016 skorygowano nazwę rodziny na złotogłowowate. Przedstawiciele tej rodziny występują głównie w Eurazji (z wyjątkiem strefy chłodnej i arktycznej) oraz w Australii, Afryce i w zachodniej części Ameryki Południowej. Cechą wspólną należących tu roślin jest obecność antrachinonów oraz bezzieleniowego, nie fotosyntetyzującego liścienia. Sok z liści różnych gatunków aloesu używany jest w kosmetyce, medycynie i przemyśle spożywczym. Młode pędy i pąki niektórych gatunków liliowców są jadane jako warzywo w Azji. Tęgosz mocny używany był jako roślina włóknodajna do wyrobu tkanin i lin, współcześnie sadzony jest głównie jako roślina ozdobna. W tej roli popularnie wykorzystywane są rośliny z rodzajów: aloes, złotnica, trytoma, haworsja, pustynnik i bulbine.

 src= Asphodeline lutea  src= Xanthorrhoea preissii
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL