dcsimg

Associations ( englanti )

tarjonnut BioImages, the virtual fieldguide, UK
In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / parasite
Erysiphe necator parasitises Vitis berlandieri

lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
BioImages
projekti
BioImages

Vitis berlandieri ( azeri )

tarjonnut wikipedia AZ

Vitis berlandieri (lat. Vitis berlandieri) - üzümkimilər fəsiləsinin üzüm cinsinə aid bitki növü.

İstinadlar

Dahlia redoute.JPG Bitki ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AZ

Vitis berlandieri: Brief Summary ( azeri )

tarjonnut wikipedia AZ

Vitis berlandieri (lat. Vitis berlandieri) - üzümkimilər fəsiləsinin üzüm cinsinə aid bitki növü.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AZ

Vitis berlandieri ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Vitis berlandieri ist eine Weinrebenart, die vor allem wegen ihrer Reblausresistenz große Bedeutung als Unterlagsrebe hat. Der Entdecker der Reblaus Jules Émile Planchon (1823–1888) beschrieb die amerikanische Wildart um 1880 und nannte sie nach dem Schweizer Biologen Jean Louis Berlandier (1805–1851), der diese erstmals katalogisiert hat. Er war ein enger Mitarbeiter von Augustin-Pyrame de Candolle.[1][2]

Verbreitung

Vitis berlandieri stammt aus dem südwestlichen Texas, Neu-Mexiko und dem nördlichen Mexiko. Sie ist an Flussufern und auf heißen, trockenen und kalkhaltigen Hügeln verbreitet. Durch die gute Anpassung an Halbwüstenstandorte besitzt sie eine ganze Reihe züchterisch bedeutsamer Eigenschaften.[3] In der Umgebung von Fredericksburg im Bezirk Gillespie westlich von Austin in Texas, bildet Vitis berlandieri in der Nähe von Bachläufen dicke Stämme aus, wächst kräftig bis in die obersten Baumwipfel und entfaltet dort ihr Blätterdach. Auf trockenen Standorten im Bezirk Blanco ist der Wuchs stark reduziert und erreicht nur eine Höhe von 2 bis 3 Meter.[4]

Ampelografische Merkmale

Vitis berlandieri besitzt eine offene Triebspitze mit weißer bis roter, stark wolliger Behaarung. Das Blatt ist herzförmig mit schwach ausgebildeter Dreilappung. Die Blattunterseite ist spinnwebartig behaart. Die Blüte ist meist zweihäusig und es entwickeln sich mittelgroße Trauben mit vielen Seitenverzweigungen. Die Beeren sind klein, rund, blau gefärbt und der Beerensaft hat einen säuerlichen Geschmack. Aus den Trauben gewonnener Wein ist von sehr geringer Qualität.

Eigenschaften

Vitis berlandieri hat eine gute Widerstandsfähigkeit gegen die Wurzelreblaus, Oidium und Peronospora. Sie besitzt eine hohe Kalk- und Salztoleranz, benötigt aber eine längere Vegetationsperiode. Ungünstig bei der Vermehrung ist die schlechte Bewurzelbarkeit vom Steckholz, was sie als alleinige Unterlagenrebe unbrauchbar macht. Ihre wichtigste Bedeutung hat sie daher als Kreuzungspartner bei der Züchtung von Unterlagensorten. Allein die Einführung von Vitis berlandieri als Kreuzungspartner führte zu kalkwiderstandsfähigen Unterlagensorten. Die größte Bedeutung haben die Vitis berlandieri x Vitis riparia Kreuzungen.

Verwendung

Vitis berlandieri ist die interessanteste unter allen Rebenarten zur Verwendung als Unterlagsrebe für die unterschiedlichen und kalkreichen Böden in Europa. Auf Grund ihrer schlechten Bewurzelungsfähigkeit und der damit verbundenen langsamen und schlechten Entwicklung der Rebstöcke in den ersten Jahren hat man sich mit der Herstellung von Hybriden beschäftigt. Euryale Rességuier, ein französischer Rebschulist, hat aus der Berlandieri einen Typ selektiert, der als Berlandieri Rességuier Nr. 2 in der Literatur genannt wird. Dieser hat aber, aus den schon genannten Nachteilen, in der Praxis keine Bedeutung erlangt. Euryale Rességuier hat sich auch mit der Hybridisierung mit Vitis riparia beschäftigt. 1896 bezog der ungarischen Weingutsbesitzer Sigmund Teleki in Villány 22 Pfund Samen der Wildrebe Vitis Berlandieri von ihm. Wegen der damaligen besonderen Quarantänebestimmungen war der Verkehr mit grünen oder verholzten Rebteilen wegen der Gefahr der weiteren Verbreitung der Reblaus (Viteus vitifoliae) verboten, daher bezog Teleki Rebsamen. Er pflanzte davon etwa 40.000 Sämlinge im Glauben, nur reine Vitis berlandieri erhalten zu haben.[5] Es stellte sich bald heraus, dass nur 10 Sämlinge Vitis berlandieri und der größte Teil franko- und ameriko-amerikanische Hybriden waren. Die daraus von Sigmund Teleki selektierten Vitis berlandieri x Vitis riparia-Hybriden stellten aber später die Grundlage für die wichtigsten Unterlagensorten, wie Teleki 5 A, Kober 5 BB, Kober 125 AA, Teleki 8 B, Teleki 5 C und Selektion Oppenheim 4 dar.

Synonyme

Siehe auch: Synonym (Taxonomie)

Vitis aestivalis Gray, Vitis aestivalis var. monticola Engelmann, Vitis aestivalis Wright, Vitis cordifolia Coriaca Davin, Vitis coriacea Davin, Vitis montana Buckl., Vitis monticola Durand, Vitis monticola Engelmann, Vitis monticola Mill..

Trivialnamen

Siehe auch: Trivialname

Kalkrebe, Fall Grape, Mountain Grape, Spanish Grape, Suger Grape, Sweet Grape, Uva Cimarrona, Winter Grape.

Literatur

  • Hans Ambrosi, Bernd H. E. Hill, Erika Maul, Ernst H. Rühl, Joachim Schmid, Fritz Schumann: Farbatlas Rebsorten. 300 Sorten und ihre Weine. 3., vollständig neu bearbeitete Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart 2011, ISBN 978-3-8001-5957-4.
  • Karl Bauer: Weinbau (= AV-Fachbuch.). 8., aktualisierte Auflage. Österreichischer Agrarverlag, Wien 2008, ISBN 978-3-7040-2284-4.
  • Pierre Galet: Dictionnaire encyclopédique des cépages. Hachette, Paris 2000, ISBN 2-01-236331-8.

Einzelnachweise

  1. D. P. Pongrácz: Rootstock for Grape-vines. David Philip Publisher, Cape Town u. a. 1983, ISBN 0-908396-67-8, S. 67.
  2. Karl Müller (Hrsg.): Weinbau-Lexikon. Für Winzer, Weinhändler, Küfer und Gastwirte. Verlagsbuchhandlung Paul Parey, Berlin 1930, S. 881.
  3. Hans Ambrosi, Bernd H. E. Hill, Erika Maul, Erst H. Rühl, Joachim Schmid, Fritz Schuhmann: Farbatlas Rebsorten. 3., vollständig neu bearbeitete Auflage. 2011, S. 36.
  4. Joachim Schmid, Frank Manty, Peter Cousins: Auf der Suche nach Vitis berlandieri in ihrem Ursprungsgebiet in Texas. In: Deutsches Weinbau-Jahrbuch. Bd. 59, 2007, , S. 146–152.
  5. Andor Teleki: Der moderne Weinbau. Die Rekonstruktion der Weingärten. 3., vollständig umgearbeitete und bedeutend erweiterte Auflage. A. Hartleben, Wien u. a. 1927, S. 80–82.
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Vitis berlandieri: Brief Summary ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Vitis berlandieri ist eine Weinrebenart, die vor allem wegen ihrer Reblausresistenz große Bedeutung als Unterlagsrebe hat. Der Entdecker der Reblaus Jules Émile Planchon (1823–1888) beschrieb die amerikanische Wildart um 1880 und nannte sie nach dem Schweizer Biologen Jean Louis Berlandier (1805–1851), der diese erstmals katalogisiert hat. Er war ein enger Mitarbeiter von Augustin-Pyrame de Candolle.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Vitis berlandieri ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Vitis berlandieri is a species of grape native to the southern North America, primarily Texas, New Mexico and Arkansas.[1][2]

It is primarily known for good tolerance against soils with a high content of lime, which can cause chlorosis in many vines of American origin. Lime is a characteristic of the soils of many classical French wine regions and highly regarded vineyard sites, and many Vitis vinifera cultivars were well suited to these growing conditions. When American vines were imported to Europe as rootstocks for grafting V. vinifera on, in the wake of the Great French wine blight, it initially proved difficult to find vine species that would grow well in lime-rich soil. V. berlandieri, which had adapted to limestone hills in central Texas, provided the lime tolerance needed to solve this problem. However, V. berlandieri itself is poorly adapted to grafting. Therefore, various rootstocks resistant against both phylloxera and lime, and suitable for viticulture, were produced by crossing V. berlandieri and Vitis riparia, Vitis rupestris or V. vinifera.[3]

Vitis berlandieri is also known as Fall Grape.[4]

In some classifications it is considered to be a subspecies of Vitis cinerea.[1]

References

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Vitis berlandieri: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Vitis berlandieri is a species of grape native to the southern North America, primarily Texas, New Mexico and Arkansas.

It is primarily known for good tolerance against soils with a high content of lime, which can cause chlorosis in many vines of American origin. Lime is a characteristic of the soils of many classical French wine regions and highly regarded vineyard sites, and many Vitis vinifera cultivars were well suited to these growing conditions. When American vines were imported to Europe as rootstocks for grafting V. vinifera on, in the wake of the Great French wine blight, it initially proved difficult to find vine species that would grow well in lime-rich soil. V. berlandieri, which had adapted to limestone hills in central Texas, provided the lime tolerance needed to solve this problem. However, V. berlandieri itself is poorly adapted to grafting. Therefore, various rootstocks resistant against both phylloxera and lime, and suitable for viticulture, were produced by crossing V. berlandieri and Vitis riparia, Vitis rupestris or V. vinifera.

Vitis berlandieri is also known as Fall Grape.

In some classifications it is considered to be a subspecies of Vitis cinerea.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Vitis berlandieri ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Vitis berlandieri es una especie de uva nativa de América del Norte, se la conoce como Heller's Grape o Fall Grape, principalmente Texas, Nuevo México, Arkansas, Chihuahua Coahuila, Nuevo León y Tamaulipas.[1]

Es principalmente conocido por su buena tolerancia a suelos con alto contenido de cal, que puede causar clorosis en muchas vides de origen americano. Sin embargo, los suelos calcáreos son una característica de los suelos de muchas regiones vitivinícolas francesas clásicas y sitios de viñedos de gran prestigio, y muchas Vitis vinifera se adaptan bien a estas condiciones de cultivo.

Cuando se importaron vides americanas a Europa a finales del siglo IXX como portainjertos para injertos de Vitis vinifera, a raíz de la plaga de filoxera que arrasó los viñedos franceces a mediados del siglo XIX, inicialmente resultó difícil encontrar especies de vid que crecieran bien en suelos cacareos. V. berlandieri , que se había adaptado a las colinas de piedra caliza en el centro de Texas, proporcionó la tolerancia a la cal necesaria para resolver este problema. Sin embargo, V. berlandieri no es muy propensa a injertar por lo que se produjeron varios nuevos portainjertos resistentes tanto a la filoxera como a la cal, y aptos para viticultura, mediante el cruce de V. berlandieri y Vitis riparia, Vitis rupestris o V. vinifera.[2]

En algunas clasificaciones se considera una subespecie de Vitis cinerea.

Referencias

  1. «Euro+Med Plantbase Details for: Vitis berlandieri». Archivado desde el original el 25 de febrero de 2012. Consultado el 5 de unió de 2008.
  2. «UC Davis: Vitis berlandieri».
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Vitis berlandieri: Brief Summary ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Vitis berlandieri es una especie de uva nativa de América del Norte, se la conoce como Heller's Grape o Fall Grape, principalmente Texas, Nuevo México, Arkansas, Chihuahua Coahuila, Nuevo León y Tamaulipas.​

Es principalmente conocido por su buena tolerancia a suelos con alto contenido de cal, que puede causar clorosis en muchas vides de origen americano. Sin embargo, los suelos calcáreos son una característica de los suelos de muchas regiones vitivinícolas francesas clásicas y sitios de viñedos de gran prestigio, y muchas Vitis vinifera se adaptan bien a estas condiciones de cultivo.

Cuando se importaron vides americanas a Europa a finales del siglo IXX como portainjertos para injertos de Vitis vinifera, a raíz de la plaga de filoxera que arrasó los viñedos franceces a mediados del siglo XIX, inicialmente resultó difícil encontrar especies de vid que crecieran bien en suelos cacareos. V. berlandieri , que se había adaptado a las colinas de piedra caliza en el centro de Texas, proporcionó la tolerancia a la cal necesaria para resolver este problema. Sin embargo, V. berlandieri no es muy propensa a injertar por lo que se produjeron varios nuevos portainjertos resistentes tanto a la filoxera como a la cal, y aptos para viticultura, mediante el cruce de V. berlandieri y Vitis riparia, Vitis rupestris o V. vinifera.​

En algunas clasificaciones se considera una subespecie de Vitis cinerea.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Vitis berlandieri ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Vigne espagnole

Vitis berlandieri ou vigne espagnole est une espèce d'arbrisseaux sarmenteux de la famille des Vitaceae, originaire du sud des États-Unis. Après la grande crise du phylloxéra qui détruisit le vignoble européen à la fin du XIXe siècle, cette vigne américaine participa à la reconstitution des vignobles d'Europe, en fournissant aux cépages réputés de Vitis vinifera des porte-greffes résistants au phylloxéra et tolérants au calcaire.

L'épithète spécifique est dédiée à J.L. Berlandier, un botaniste suisse, élève du grand botaniste de Candolle. C'est Berlandier qui récolta les premiers échantillons en 1834 dans le Comté de Bexar au Texas.

Description botanique et noms viticoles

Lors de la grande crise du phylloxéra à la fin du XIXe siècle, le botaniste de Montpellier, Jules Émile Planchon, découvreur de l'insecte ravageur de la vigne à l'origine de la maladie, s'intéressait comme beaucoup d'autres à l'époque, aux vignes américaines. C'est lui, qui en 1880, décrira un spécimen de vigne américaine, sous le nom de Vitis berlandieri, en hommage au botaniste suisse Berlandier qui fut le premier à la signaler lors de son passage au Texas.

Vitis berlandieri est connu sous les noms de « Berlandière Davin, Fall Grape, Kalkrebe, Little Mountain Grape, Mountain Grape, Spanish Grape, Sugar Grape, Sweet Grape, Sweet Mountain Grape, Uva Cimarroma (au Mexique), Winter Grape, Winterrebe ou Vigne espagnole ».

Synonymes

  • Vitis cinerea var. helleri (L.H.Bailey) M.O.Moore
  • Vitis cordifolia var. helleri L.H.Bailey

Description

Cette vigne décidue peut grimper au sommet d'arbres élevés. Les jeunes rameaux ont des côtes très accusées. Les feuilles sont presque entières (non lobées), bordées de petites dents, brillantes sur le dessus avec des nervures sur la face inférieure proéminentes et garnies de courts poils. Les fleurs sont hermaphrodites et pollinisées par les insectes. En Amérique du Nord, elle fleurit en juin-juillet. Le fruit est formé d'une grappe de baies, grosses comme des grains de poivre, au goût légèrement amer mais que certains trouvent plaisant à pleine maturité[1],[2].

Écologie

Cette vigne croît dans les bois.

Son aire de répartition se trouve dans le Sud des États-Unis : Texas, New-Mexico et Arkansas.

Utilisation

Le Vitis berlandieri n'a jamais été utilisé directement comme porte-greffe car il ne reprend pas de bouture et se greffe difficilement. Mais lorsqu'on le croise avec d'autres vignes américaines (Vitis riparia, Vitis rupestris) ou avec la vigne européenne (Vitis vinifera), il fournit des porte-greffes résistants au phylloxéra et tolérants au calcaire.

  • En 1882, Alexis Millardet et de Grasset, en réussissant à hybrider Vitis berlandieri et V. vinifera cv Chasselas B, obtiennent le très célèbre porte-greffe 41B, encore largement utilisé aujourd'hui.
  • Les hybrides de Riparia × Berlandieri donnent des porte-greffes ayant une bonne résistance au calcaire et une vigueur moyenne (principaux porte-greffes : 161-49, 420A, SO4).
  • Les hybrides de Berlandieri × Rupestris donnent des porte-greffes présentant une très bonne résistance à la sécheresse et d'une grande vigueur (ex : R99, R110, P1103, RU140).
  • Le fercal est issu en 1959 d’un croisement entre Vitis berlandieri et Vitis vinifera. Il est résistant aux maladies cryptogamiques du feuillage et possède une vigueur propre élevée et une excellente résistance à la chlorose ferrique.

Aspects historiques

Le phylloxéra est un puceron ravageur de la vigne venu d'Amérique du Nord. Le premier foyer d'infestation eut lieu dans le Gard en 1863 où les viticulteurs observèrent un dépérissement de leurs vignes sans en connaître la cause. Lorsque Jules Émile Planchon eut identifié en 1868 l'insecte responsable, la lutte put s'organiser dans plusieurs directions.

La voie d'éradication directe de l'insecte, par des moyens chimiques ou par immersion de la vigne, s'avérera très difficile et très coûteuse à mener à grande échelle. Par contre, une piste intéressante s'ouvrit quand en 1875, L. Vialla et Planchon, de Montpellier, observèrent que les vignes américaines semblaient résister au phylloxéra[3]. On espéra un moment pouvoir utiliser la vigne américaine comme producteur direct. Bien que cultivées aux États-Unis pour leurs raisins, Vitis labrusca, Vitis aestivalis et Vitis cordifolia produisent des vins au goût « foxé »[4] dont toutes les tentatives d'amélioration organoleptiques ne purent venir à bout.

Utiliser la vigne américaine comme porte-greffe des cépages français fut la dernière voie explorée, et ce fut la bonne. Mais les essais de greffage au hasard de greffons français sur des porte-greffes américains se soldèrent par de nombreux échecs. On s'aperçut que les meilleurs cépages américains ne fournissaient pas les meilleurs porte-greffes. Il fallait que ces derniers rassemblent une forte vigueur, une bonne résistance au phylloxéra, une bonne reprise de bouture et enfin une compatibilité avec les greffons en termes de précocité[3]. Dans les années 1881-1887, il apparaît que les meilleurs candidats sont deux vignes américaines : Vitis rupestris et Vitis riparia. Mais surgit un problème auquel les sélectionneurs n'avaient pas pensé : ces vignes américaines supportent mal le calcaire, cultivées en France, elles jaunissent, elles chlorosent. Il fallait donc trouver une vigne américaine tolérante au calcaire et résistante au phylloxéra. Les viticulteurs des Charentes et du Languedoc se mobilisent pour convaincre le ministère de l'Agriculture de confier à un jeune professeur de Montpellier, Pierre Viala, « une mission aux États-Unis d'Amérique afin d'y rechercher les variétés de cépages pouvant végéter en terrain calcaire et marneux »[3]. En 1887, le jeune scientifique, accompagné de Frank Scribner, fait une longue exploration des États-Unis et finit par dénicher au Texas, dans une région sèche et calcaire, la vigne tant convoitée. Dans un rapport rédigé à son retour, il prône l'utilisation comme porte-greffe de Vitis berlandieri, Vitis cinerea et Vitis cordifolia.

Vitis berlandieri avait été déjà décrite par son collègue J-E Planchon en 1880, mais personne n'avait compris que cette espèce pouvait résoudre le problème de la chlorose. Sachant que cette espèce ne reprend pas de bouturage, il fallut l'hybrider avec Vitis vinifera. C'est ce qu'Alexis Millardet et de Grasset réussirent à faire, en 1882, pour finalement obtenir le très célèbre porte-greffe 41B, encore largement utilisé aujourd'hui.

Voir aussi

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Vitis berlandieri: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Vigne espagnole

Vitis berlandieri ou vigne espagnole est une espèce d'arbrisseaux sarmenteux de la famille des Vitaceae, originaire du sud des États-Unis. Après la grande crise du phylloxéra qui détruisit le vignoble européen à la fin du XIXe siècle, cette vigne américaine participa à la reconstitution des vignobles d'Europe, en fournissant aux cépages réputés de Vitis vinifera des porte-greffes résistants au phylloxéra et tolérants au calcaire.

L'épithète spécifique est dédiée à J.L. Berlandier, un botaniste suisse, élève du grand botaniste de Candolle. C'est Berlandier qui récolta les premiers échantillons en 1834 dans le Comté de Bexar au Texas.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Vitis berlandieri ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Vitis berlandieri Planch., 1880 è una pianta arbustiva rampicante della famiglia Vitaceae,[1] appartenente al raggruppamento delle "viti americane", che comprende Parthenocissus quinquefolia, Vitis labrusca (uva fragola), Vitis rupestris, Vitis riparia.

Questa specie è spontanea in Messico e nelle regioni centromeridionali degli USA (Texas, Nuovo Messico, Arkansas), dove vegeta in ambienti boscosi.[1]

È stata introdotta in Europa per impiegarla come portinnesto della vite europea in quanto l'apparato radicale è tollerante agli attacchi della Fillossera. In passato in Italia sono state utilizzate due selezioni "pure", la Berlandieri Rességuier n. 1 e la Berlandieri Rességuier n. 2, ottenute nei Vivai Rességuier in (Francia). Queste due selezioni sono ora abbandonate per l'impiego diretto, ma sono invece molto diffusi i loro ibridi con selezioni di Vitis riparia e Vitis rupestris.

Note

  1. ^ a b (EN) Vitis berlandieri Planch., su Plants of the World Online, Royal Botanic Gardens, Kew. URL consultato il 15 gennaio 2021.

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Vitis berlandieri: Brief Summary ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Vitis berlandieri Planch., 1880 è una pianta arbustiva rampicante della famiglia Vitaceae, appartenente al raggruppamento delle "viti americane", che comprende Parthenocissus quinquefolia, Vitis labrusca (uva fragola), Vitis rupestris, Vitis riparia.

Questa specie è spontanea in Messico e nelle regioni centromeridionali degli USA (Texas, Nuovo Messico, Arkansas), dove vegeta in ambienti boscosi.

È stata introdotta in Europa per impiegarla come portinnesto della vite europea in quanto l'apparato radicale è tollerante agli attacchi della Fillossera. In passato in Italia sono state utilizzate due selezioni "pure", la Berlandieri Rességuier n. 1 e la Berlandieri Rességuier n. 2, ottenute nei Vivai Rességuier in (Francia). Queste due selezioni sono ora abbandonate per l'impiego diretto, ma sono invece molto diffusi i loro ibridi con selezioni di Vitis riparia e Vitis rupestris.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Vitis berlandieri ( Latina )

tarjonnut wikipedia LA

Vitis berlandieri (binomen ab Iulio Aemilio Planchon anno 1834 statutum) est species plantarum florentium cuius uvae esculentae, olim in Texia ab indigenis collectae, ad vini confectionem adhibentur. Ob parasitum nefastum Daktulosphaira vitifoliae ("phylloxera" appellatum) in Europam medio saeculo XIX introductum, ibi surcula nova speciei V. viniferae radicibus specierum robustiorum V. berlandieri, V. riparia seu V. rupestri inseruntur.

Quidam V. berlandieri inter varietates V. cinereae enumerant.

Notae

Bibliographia

Eruditio
Encyclopaediae et enumerationes
  • Stephen Facciola, Cornucopia: a source book of edible plants (Vista: Kampong Publications, 1990) pp. 216, 470
  • Elias Yanovsky, Food plants of the North American Indians (Vasingtoniae: Department of Agriculture, 1936) p. 42

Nexus externi

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Vitis berlandieri spectant.
De specie
Wikispecies-logo.svg Vide "Vitis berlandieri" apud Vicispecies.
De usu
Onomastica
  • "Vitis" apud Multilingual Multiscript Plant Name Database
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Et auctores varius id editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia LA

Vitis berlandieri: Brief Summary ( Latina )

tarjonnut wikipedia LA

Vitis berlandieri (binomen ab Iulio Aemilio Planchon anno 1834 statutum) est species plantarum florentium cuius uvae esculentae, olim in Texia ab indigenis collectae, ad vini confectionem adhibentur. Ob parasitum nefastum Daktulosphaira vitifoliae ("phylloxera" appellatum) in Europam medio saeculo XIX introductum, ibi surcula nova speciei V. viniferae radicibus specierum robustiorum V. berlandieri, V. riparia seu V. rupestri inseruntur.

Quidam V. berlandieri inter varietates V. cinereae enumerant.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Et auctores varius id editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia LA