nimet breadcrumb-navigoinnissa
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Sebastidae ydy'r pysgodyn coch Norwy sy'n enw gwrywaidd; lluosog: pysgod coch(ion) Norwy (Lladin: Sebastes viviparus; Saesneg: Norway haddock).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Cefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Sebastidae ydy'r pysgodyn coch Norwy sy'n enw gwrywaidd; lluosog: pysgod coch(ion) Norwy (Lladin: Sebastes viviparus; Saesneg: Norway haddock).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Cefnfor yr Iwerydd ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Der Kleine Rotbarsch (Sebastes viviparus) ist ein dem als Speisefisch bekannten Rotbarsch (Sebastes norvegicus) sehr ähnlicher Meeresfisch. Er kommt im nordöstlichen Atlantik von der Küste Norwegens (Tanafjord in Finnmark bis Skagerrak), im nördlichen Teil der Nordsee, rund um Island, Rockall, die Färöer und die Shetlandinseln, an der Küste Schottlands, dem Norden Englands und Irlands. Sporadisch tritt er auch im Ärmelkanal, an der Süd- oder Ostküste Grönlands und an der Bäreninsel auf.
Der Kleine Rotbarsch wird maximal 35 Zentimeter lang, bleibt für gewöhnlich aber bei einer Länge von 25 bis 30 Zentimeter. Das maximale Gewicht liegt bei einem Kilogramm. Vom Rotbarsch kann er vor allem dadurch unterschieden werden, dass alle Stacheln des Vorkiemendeckels nach hinten gerichtet sind. Seine Farbe ist leuchtend rot mit drei bis vier dunklen senkrechten Bändern auf den Flanken. In der Seitenlinienreihe (SL) zählt man 70 bis 80 Schuppen, 11 bis 13 Schuppenreihen finden sich zwischen dem Ende der Afterflosse und der Seitenlinie. Die Afterflosse besitzt drei Flossenstacheln und meist sieben Weichstrahlen.
Der Kleine Rotbarsch lebt als Schwarmfisch küstennah in einem Tiefenbereich von 50 bis 300 Metern. Er bevorzugt Regionen mit felsigem Untergrund und hält sich in den meisten Fällen zehn bis 150 Meter über dem Meeresboden auf. Im Sommer bevorzugt er tieferes Wasser. Er ernährt sich von kleinen Krebstieren und Fischen. Wie alle Sebastes-Arten ist er lebendgebärend. Im Sommer werden 10.000 bis 30.000 Fischlarven von 3 bis 4 mm Länge geboren. Die Jungfische wachsen sehr langsam. Mit einem Alter von 10 bis 15 Jahren und einer Länge von 20 cm werden sie geschlechtsreif.
Die wirtschaftliche Bedeutung des Kleinen Rotbarsches ist gering.
Der Kleine Rotbarsch (Sebastes viviparus) ist ein dem als Speisefisch bekannten Rotbarsch (Sebastes norvegicus) sehr ähnlicher Meeresfisch. Er kommt im nordöstlichen Atlantik von der Küste Norwegens (Tanafjord in Finnmark bis Skagerrak), im nördlichen Teil der Nordsee, rund um Island, Rockall, die Färöer und die Shetlandinseln, an der Küste Schottlands, dem Norden Englands und Irlands. Sporadisch tritt er auch im Ärmelkanal, an der Süd- oder Ostküste Grönlands und an der Bäreninsel auf.
Sebastes viviparus, the Norway redfish, small redfish, lesser redfish, Norway haddock, ocean perch or rosefish, is a species of marine ray-finned fish belonging to the subfamily Sebastinae, the rockfishes, part of the family Scorpaenidae. It is found in the northern Atlantic Ocean.
Sebastes viviparus was first formally described in 1845 by the Danish zoologist Henrik Nikolai Krøyer, although he had described it in 1844 as a subspecies of Sebastes marinus but this taxon is thought to be a synonym of Serranus scriba, with the type locality given as Norway.[2] It is classified within the subgenus Sebastes. The specific name viviparus means "live bearing".[3]
Sebastes viviparus is a relatively small species of rockfish[4] with a maximum recorded total length of 65 cm (26 in), although 25 cm (9.8 in) is more typical, and a maximum published weight of 1.0 kg (2.2 lb).[1] The dorsal fin has 14-16 spines and 12-15, normally mostly 13-14, soft rays and the anal fin with 3 spines and 6-8 soft rays.[5] The eyes are large while the protrusible, oblique mouth is moderately large and is positioned terminally. There are several large spines on the head and body. The large fan-like pectoral fin has a broad base and the caudal fin is truncate. The colour is pale red with three clear blotches on the back along the base of the dorsal fin.[4]
Sebastes viviparus is found in the northeast Atlantic. It occurs along the Norwegian coast from the Kattegat north to Tanafjord in Finnmark. It is rare off Bear Island. It is also found around the Great Britain and Ireland from the Shetland Island southwards but it is rare in the English Channel. It has been recorded from Rockall Bank, it is common around the Faroes and Iceland but it is erratic in its occurrences off East Greenland.[1] It is a demersal fish which is found at depths of 50 to 300 m (160 to 980 ft).[1] It typically occurs on rocky substartes close to shore.[5]
Sebastes viviparus is found in shoals that move closer to the coast during the summer. Their diet is made up of various small crustaceans and young fishes. They are ovoviviparous, like all rockfishes.[1]
Sebastes viviparus is generally considered too small to be a target for commercial fisheries, although there is a small fishery in Iceland. It is vulnerable to overfishing due to the low growth rate of population.[4]
Sebastes viviparus, the Norway redfish, small redfish, lesser redfish, Norway haddock, ocean perch or rosefish, is a species of marine ray-finned fish belonging to the subfamily Sebastinae, the rockfishes, part of the family Scorpaenidae. It is found in the northern Atlantic Ocean.
Sebastes viviparus Sebastes generoko animalia da. Arrainen barruko Sebastidae familian sailkatzen da.
Sebastes viviparus Sebastes generoko animalia da. Arrainen barruko Sebastidae familian sailkatzen da.
De kleine roodbaars (Sebastes viviparus) is een straalvinnige vis uit het geslacht Sebastes (orde schorpioenvisachtigen), die voorkomt in het noordwesten en het noordoosten van de Atlantische Oceaan tot Groenland en het noordelijk deel van de Britse Eilanden. De soort is zeldaam in Het Kanaal.
Er is éen vondst uit 1971 van de kleine roodbaars in de Nederlandse kustwateren.[1]
De volwassen roodbaars is gemiddeld 25 centimeter, maar kan een lengte bereiken van 35 centimeter. De rugvin heeft 15 stekels en 12-14 vinstralen en de aarsvin heeft drie stekels en 6-8 vinstralen.
De roodbaars is een zoutwatervis die voorkomt in de noordelijke zeeën. De vis trekt vooral in de zomer naar rotsige kustwateren en blijft op een diepte van 50 tot 300 meter. Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit macrofauna en visjes. Een kleine roodbaars kan maximaal 40 jaar oud worden.
De kleine roodbaars (Sebastes viviparus) is een straalvinnige vis uit het geslacht Sebastes (orde schorpioenvisachtigen), die voorkomt in het noordwesten en het noordoosten van de Atlantische Oceaan tot Groenland en het noordelijk deel van de Britse Eilanden. De soort is zeldaam in Het Kanaal.
Er is éen vondst uit 1971 van de kleine roodbaars in de Nederlandse kustwateren.
Lusuer (Sebastes viviparus) er en fiskart i gruppen uerfamilien. Den blir opptil 35 cm lang og lever fra 10-200 meters dyp. Den kan lett forveksles med vanlig uer, men kan skilles fra denne ved blant annet at alle de fem piggene på forgjellelokket peker bakover. Lusueren legger ikke egg, som de fleste andre fisk, men føder i stedet levende avkom.
Lusueren finnes i de nordlige deler av Atlanterhavet. Den er vanlig i Nordsjøen fra Kattegat og nordover langs norskekysten til Vesterålen, langs nordvestkysten av De britiske øyer, Færøyene, Shetland og rundt Island. Den opptrer også i sørlige deler av Østersjøen, norskekysten nord for Vesterålen og langs vestkysten av Grønland.
Lusuer (Sebastes viviparus) er en fiskart i gruppen uerfamilien. Den blir opptil 35 cm lang og lever fra 10-200 meters dyp. Den kan lett forveksles med vanlig uer, men kan skilles fra denne ved blant annet at alle de fem piggene på forgjellelokket peker bakover. Lusueren legger ikke egg, som de fleste andre fisk, men føder i stedet levende avkom.
Mindre kungsfisk (Sebastes viviparus), en fisk i familjen drakhuvudfiskar.
En klart rosafärgad fisk med stora ögon och 5 spetsiga taggar på gällocket. Den nedersta av dessa är vänd bakåt (viktigt artkännetecken). Färgen är ljusare än hos större kungsfisken. Den kan ofta ha upptill 5, ganska otydliga, mörkare tvärband på ryggen. Ryggfenan är mycket lång och uppdelad i två sektioner: En främre, längre del, med kraftiga taggstrålar, och en bakre, högre del med mjuka fenstrålar. Den mindre kungsfisken kan bli upp till 35 centimeter lång och kan väga upp till 2 kilogram.
Nordatlanten från nordvästra delen till den östra vid Island, norra Norge till Skagerack, norra Nordsjön och sällsynt i Kattegatt.
Lever i stim på 10 till 300 meters djup, sällsynt ända ner till 750 meter. Drar sig närmare kusten på sommaren. Den mindre kungsfisken kan bli upp till 40 år gammal.
Mindre kungsfisken livnär sig av småfisk och mindre kräftdjur.
Leker under hösten. Fisken är levandefödare med inre befruktning, och hanen har ett särskilt parningsorgan. Honan föder under våren upp till 30 000 3 till 5 millimeter stora ungar, som är pelagiska tills de når en längd av 3 till 4 centimeter. De är mer eller mindre silverfärgade som unga.
Den mindre kungsfisken är en god matfisk som fiskas framför allt med djuphavstrål.
Mindre kungsfisk (Sebastes viviparus), en fisk i familjen drakhuvudfiskar.
Sebastes viviparus Krøyer, 1845
Малый морской окунь[1][2] (лат. Sebastes viviparus) — вид морских лучепёрых рыб семейства скорпеновых (Scorpaenidae). Обитает в северо-восточной части Атлантического океана. Встречается на глубине до 300 м. Максимальная длина 35 см.
Тело высокое, покрыто ктеноидной чешуёй. Голова большая с многочисленными шипами. Шипы на предкрышке направлены назад. Рот конечный, косой. Нижняя челюсть выдаётся вперёд, симфизиальный бугорок маленький. Спинной плавник длинный с 14—16 колючими и 12—15 мягкими ветвистыми лучами. В анальном плавнике 3 колючих и 6—8 мягких лучей. Хвостовой плавник закруглённый[1][3]. В боковой линии 30—33 чешуй. Позвонков 29—31.
Тело и голова окрашены в ярко-красный цвет, бока с коричневатым оттенком. Брюхо немного светлее. В верхней части тела проходят три поперечные тёмно-коричневые полосы. На заднем крае жаберной крышки расположено большое тёмно-коричневое пятно.
Максимальная длина тела 35 см[4].
Морские придонные рыбы. Обитают над скалистыми грунтами. В летние месяцы перемещаются ближе к берегу. Питаются мелкими ракообразными и молодью рыб.
Малые морские окуни растут очень медленно и достигают половой зрелости только в возрасте 10—15 лет при длине тела 15—20 см. Живородящие рыбы с внутренним оплодотворением. После спаривания сперма сохраняется внутри самки в течение нескольких месяцев до оплодотворения икры. Вылупление происходит внутри самки, личинки вымётываются летом. Плодовитость от 10 до 30 тысяч личинок в зависимости от размера самок. Личинки при вымете имеют длину 3—4 мм [1].
Распространены в северо-восточной части Атлантического океана. Встречаются у берегов Норвегии, Шотландии, Ирландии, Фарерских островов, севера Исландии. Обычны в Северном море. Редки в Ла-Манше и у восточной Гренладии. Обитают вблизи берегов на глубине от 10 до 300 м, чаще на глубине 50—150 м.
Имеют ограниченное промысловое значение. Попадаются в качестве прилова при промысле других донных рыб. Реализуются в свежемороженом виде.
Малый морской окунь (лат. Sebastes viviparus) — вид морских лучепёрых рыб семейства скорпеновых (Scorpaenidae). Обитает в северо-восточной части Атлантического океана. Встречается на глубине до 300 м. Максимальная длина 35 см.
日本平鮋，為輻鰭魚綱鮋形目鮋亞目平鮋科的其中一種，為溫帶海水魚，分布於東北大西洋挪威至不列顛群島、北海海域，棲息深度50-300公尺，體長可達35公分，棲息在岩石底質底層水域，以甲殼類及魚類為食，卵胎生，生活習性不明。
这是一篇鮋形目小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 日本平鮋，為輻鰭魚綱鮋形目鮋亞目平鮋科的其中一種，為溫帶海水魚，分布於東北大西洋挪威至不列顛群島、北海海域，棲息深度50-300公尺，體長可達35公分，棲息在岩石底質底層水域，以甲殼類及魚類為食，卵胎生，生活習性不明。
