Solen marginatus és una espècie de navalla del gènere Solen.
Conquilla fràgil, quasi cilíndrica, oberta pels dos extrems, amb un marge ventral punxegut de color gris marronós. Té un solc profund prop del marge anterior amb dues sèries d'estries. El màxim de llargada és de 13 cm i normalment fan de 10 a 11 cm.
Arriba a fer més de 12 cm de llarg i és difícil de pescar però és molt apreciat en la cuina i considerada un marisc.
Viu en platges, fons sorrencs i fangosos en aigües superficials (zona infralitoral). És una espècie molt comuna al mar Mediterrani, Mar del Nord, Canal de la Mànega i Atlàntic Nord. La degradació progressiva dels biòtops l'afecta.
Els sexes estan diferenciats i és una espècie ovípara. S'alimenta de fitoplàncton i partícules de matèria orgànica en suspensió. Fa forats als fons marins que arriben a fer 50 cm de fondària. Se'l pesca introduint grans de sal als seus forats.[1]
Solen marginatus, common name "grooved razor shell" (Italian: cannolicchio), is a species of marine bivalves in the family Solenidae.[1]
Solen marginatus, common name "grooved razor shell" (Italian: cannolicchio), is a species of marine bivalves in the family Solenidae.
Datil ildoduna (Solen marginatus) molusku kuskubiko bat da, Solenidae familiakoa. Mendebaldeko Europan eta Mediterraneon jatorria duen[1] datil hau jateko ona da.
Datil ildoduna (Solen marginatus) molusku kuskubiko bat da, Solenidae familiakoa. Mendebaldeko Europan eta Mediterraneon jatorria duen datil hau jateko ona da.
Solen marginatus, communément appelé couteau-gaine, est une espèce de mollusques bivalves de la famille des Solenidae.
Solen marginatus, communément appelé couteau-gaine, est une espèce de mollusques bivalves de la famille des Solenidae.
O longueirón vello, Solen marginatus, é unha especie de molusco bivalvo da orde dos veneroides e familia dos solénidos.
Ten unha cuncha alongada, recta, fráxil, coas valvas simétricas, de perióstraco delgado de cor amarela acastañada,[2] de forma case cilíndrica e aberta polos extremos; presenta un suco profundo cerca da marxe anterior, con dúas series de estrías.
Ten unha lonxitude máxima de 15 cm,[2] aínda que moitas veces non pasa dos 10 ou 11 cm.
Vive en praias de areas un pouco lamacentas da zona infralitoral.[2]
É unha especie moi común nos océano Atlántico nororiental, desde Noruega até o norte de África (até Mauritania), pasando polo mar do Norte, o canal da Mancha, golfo de Biscaia, Cantábrico e as costas da atlánticas da península Ibérica (entre elas as galegas), e no Mediterráneo, até o mar Negro.[1]
Os sexos están separados, e é unha especie ovípara. Aliméntase de fitoplancton e de partículas de materia orgánica en suspensión. Vive en buratos que escava nos fondos mariños que chegan até os 50 cm de profundidade.[3]
Segundo Rolán e Otero-Schmitt, encóntrase en toda a costa galega, aínda que é pouco abundante. Estes autores danlle os nomes populares de carallote, carallete, navalla e longueirón.[2]
O longueirón vello, Solen marginatus, é unha especie de molusco bivalvo da orde dos veneroides e familia dos solénidos.
Solen marginatus, conosciuto comunemente come cannolicchio o cappalunga (non confondete con Ensis siliqua), è un mollusco bivalve della famiglia Solenidae.
Vive da pochi metri a oltre 20 metri di profondità, in posizione verticale infossato nella sabbia ed è praticamente invisibile. La sua presenza viene rivelata soltanto dall'estremità dei sifoni che formano due fori visibili sulla sabbia dalla forma simile a un 8.
Il Solen marginatus è un mollusco bivalve della famiglia dei Solenidi.
La conchiglia ha una forma quadrangolare, il colore va dal marrone chiaro al giallo, è liscia e poco solida. La dimensione in genere va dai 12 ai 15 centimetri, ma può raggiungere anche i 17 centimetri di lunghezza. Dall'estremità superiore fuoriescono i sifoni riuniti. Il cannolicchio è un organismo filtratore, in quanto filtra attraverso questi sifoni enormi quantità d'acqua da cui trattiene il nutrimento. Dall'estremità inferiore sporge invece il piede, l'organo di movimento, che utilizzano per ritirarsi sotto la sabbia.
Il piede, molto grande e robusto, costituisce la maggior parte del mollusco commestibile. Questa è la vera arma di difesa del Solen marginatus: quando infatti avverte un'insidia, scende rapidamente con il piede nella sabbia tirandosi dietro la conchiglia. In pochi secondi il mollusco riesce a scendere di parecchi centimetri sotto lo strato sabbioso.
Si riproduce da aprile a maggio.
I Solen marginatus vengono pescati in modo professionale con le draghe turbosoffianti, le quali penetrano per circa 20-25 centimetri nel fondo sabbioso. L'avanzamento è inoltre facilitato da getti d'acqua a pressione, così da ridurre la resistenza. I molluschi risucchiati contengono però molta sabbia, e perciò richiedono un'accurata pulizia prima del consumo. Tale pratica è altamente dannosa per l'ecosistema marino, perché viene risucchiato tutto ciò che è nei fondali sottostanti; per questa ragione, per praticare tale pesca ci vuole apposita licenza. In ambito amatoriale, nei mesi estivi il Solen marginatus è pescato anche con piccoli rastrelli in molte zone a basso fondale di molte spiagge italiane.
Di notevole interesse commerciale, i Solen marginatus sono comunemente venduti, perlopiù vivi (in Italia il prodotto è quasi esclusivamente pescato, mentre in Spagna se ne pratica anche l'allevamento). Per verificarne la freschezza basta toccare con un dito il “piede” (nei Molluschi, porzione del tronco con funzione locomotoria): se il mollusco è vivo, dovrebbe ritirarlo prontamente.
Solen marginatus, conosciuto comunemente come cannolicchio o cappalunga (non confondete con Ensis siliqua), è un mollusco bivalve della famiglia Solenidae.
De messchede (Solen marginatus) is een marien tweekleppig weekdier. Een opvallend kenmerk van de messcheden is dat de schelp geheel recht is. Hieraan is hij makkelijk te herkennen. Het oppervlak kent enkele groeilijnen, maar is verder glad.
Deze schelp kan een lengte bereiken tot 140 mm. De breedte is tot 23 mm.
De kleur is geelwit. Strandexemplaren zijn vaak blauwzwart verkleurd. Deze exemplaren zijn fossiel.
De schelp is vrij zeldzaam tot plaatselijk vrij algemeen op stranden van Zeeland, Zuid-Holland en de Waddeneilanden. Vrijwel al het Nederlandse strandmateriaal is van fossiele herkomst. Deze fossielen zijn alle afkomstig uit de vorige warme periode, het Eemien, ongeveer 120.000 jaar geleden.
Op de stranden tussen Koksijde en de Franse grens, spoelt deze soort vrij regelmatig aan. Ze wordt daar ook in de kustwateren nu en dan opgevist.
De messchede (Solen marginatus) is een marien tweekleppig weekdier. Een opvallend kenmerk van de messcheden is dat de schelp geheel recht is. Hieraan is hij makkelijk te herkennen. Het oppervlak kent enkele groeilijnen, maar is verder glad.
Solen marginatus, mais conhecido como lingueirão ou navalha, é uma espécie bivalve marinha da família Solenidae, tendo como principal característica a sua concha larga e estreita em forma de navalha. Vive sob as areias das praias, dentro de tocas, que constrói inflando seu pé hidraulicamente e chamando sua concha para baixo escavando a areia e esguicha água para dentro da areia, retirando-a do seu caminho.
Como possui uma concha muito sensível às pequenas perturbações como salinidade e temperatura, é facilmente capturado ao se jogar sal ou salmoura na toca onde se esconde, fazendo com que ele saia dela rapidamente, emergindo da superfície da areia. É apreciado na culinária de alguns países europeus, como a França, e também no Canadá.[1]
Solen marginatus, mais conhecido como lingueirão ou navalha, é uma espécie bivalve marinha da família Solenidae, tendo como principal característica a sua concha larga e estreita em forma de navalha. Vive sob as areias das praias, dentro de tocas, que constrói inflando seu pé hidraulicamente e chamando sua concha para baixo escavando a areia e esguicha água para dentro da areia, retirando-a do seu caminho.
Como possui uma concha muito sensível às pequenas perturbações como salinidade e temperatura, é facilmente capturado ao se jogar sal ou salmoura na toca onde se esconde, fazendo com que ele saia dela rapidamente, emergindo da superfície da areia. É apreciado na culinária de alguns países europeus, como a França, e também no Canadá.