Astarte

Astarte is een geslacht van weekdieren, dat fossiel bekend is vanaf het Krijt. Tegenwoordig bestaan er nog diverse soorten van dit geslacht.

Beschrijving

Deze tweekleppige heeft een schelp met bijna gelijke, ovale tot driekantige kleppen. Het schelpoppervlak is glad, met uitzondering van ingesneden groeistrepen, die concentrische ribben vormen. Het dikke slot in de rechterklep bestaat uit drie kardinale tanden en de linkerklep uit twee. De schelp heeft een duidelijke spits. De lengte van de schelp bedraagt ± 2 cm.

Leefwijze

Dit geslacht bewoont aanzienlijke diepten in arctische wateren, alwaar het zich ingraaft in modder, zand en grind.

Soorten

• A. adkinsi † Stoyanow 1949
• A. altissima † Cox 1935
• A. arctica Gray 1824 +
• A. biplicata † Stefanini 1939
• A. borealis Chemnitz 1784
• A. brumpti † Basse 1930
• A. calvertensis † Glenn 1904
• A. castanea Say 1822
• A. castrana † Glenn 1904
• A. claytonrayi † Ward 1992
• A. cobhamensis † Ward 1992
• A. compressa Montague 1808
• A. coxi † Jaboli 1959
• A. crebricostata Forbes 1847
• A. crebrilirata † Woods 1850
• A. crenata Gray 1824
• A. cuneiformis † Conrad 1840
• A. dancalensis † Diaz-Romero 1931
• A. digitaria Linnaeus 1767
• A. distans † Conrad 1862
• A. elliptica Brown 1827
• A. excurrens † Woods 1850
• A. gracilis † Golfuss 1837
• A. heriensis † Fischer 1969
• A. huralensis † Stefanini 1939
• A. ignekensis † Imlay 1961
• A. incerta † Woods 1850
• A. incrassata † Brocchi 1814
• A. marylandica † Clark 1895
• A. menthifontis † Dockery 1982
• A. montagui Dillwyn 1817
• A. morgani † Techmann 1923
• A. mundorffi † Richards and Harbison 1947
• A. mutabilis † Wood 1840
• A. obovata † Sowerby 1822
• A. obruta † Conrad 1834
• A. onslowensis † Kellum 1926
• A. oolitharum † Cossmann 1925
• A. parva † Wood 1840
• A. parvula † Wood 1840
• A. perplana † Conrad 1840
• A. planilamella † Dockery 1982
• A. portana † McLearn 1945
• A. pygmaea † Goldfuss 1837
• A. rappahannockensis † Gardner 1943
• A. saemanni † de Loriol 1936
• A. sergipensis † Maury 1936
• A. spitiensis † Stoliczka 1866
• A. squamula † d'Archiac 1843
• A. stefanini † Basse 1930
• A. sulcata † Da Costa 1778
• A. symmetrica † Conrad 1834
• A. thisphila † Glenn 1904
• A. thomasii † Conrad 1855
• A. thompsonii † Damon 1860
• A. triangularis † Montague 1803
• A. triangulata † Meyer 1886
• A. undata Gould 1841
• A. wiltoni † Morris and Lycett 1855

Zie ook

Het artikel over de godin Astarte

Bronnen, noten en/of referenties

• Frank H.T. Rodes, Herbert S. Zim en Paul R. Shaffer (1993) - Natuurgids Fossielen (het ontstaan, prepareren en rangschikken van fossielen), Zuidnederlandse Uitgeverij N.V., Aartselaar. ISBN D-1993-0001-361
• Cyril Walker & David Ward (1993) - Fossielen: Sesam Natuur Handboeken, Bosch & Keuning, Baarn. ISBN 90-246-4924-2
• Astarte in de Paleobiology Database

Ten artykuł dotyczy małży. Zobacz też: Astarte – bogini. Multimedia w Wikimedia Commons

Astarte – rodzaj małży z rodziny astartowatych (Astartidae), dla której jest typem nomenklatorycznym. Obejmuje większość należących do niej gatunków^[2]. Małże z tego rodzaju występują głównie w chłodnych wodach półkuli północnej (2 gatunki w Morzu Bałtyckim^[3]). W zapisie kopalnym znane są z górnego miocenu. Klasyfikacja biologiczna rodzaju nie jest ustalona. Wyróżniono w nim co najmniej 8 podrodzajów, jednak wśród autorów nie ma zgody, co do przynależności poszczególnych gatunków. Przykładowymi przedstawicielami są występujące w Bałtyku:

• astarta północna (Astarte borealis)
• astarta zachodnia (Astarte islandica)

Przypisy

Аста́рта (Astarte) — рід двостулкових молюсків родини Astartidae.

Черепашка невелика, міцна, округло-трикутної форми, з концентричними ребрами.

Замковий апарат міцний, складається з кардинальних і слаборозвинених бічних зубів.

Астарта живе переважно в холодних арктичних басейнах на піщаному або піщано-мулистому дні в субліторальній зоні. Окремі види астарт зустрічаються в холодних абісальних водах тропічної області.

Види A. borealis, A. arctica відомі з третинних і четвертинних відкладів.

У межах України у викопному стані астарти відомі з еоценових (Дніпропетровщина) та юрських (Крим, Дніпровська і Львівська западини) відкладів.

Література

• Українська радянська енциклопедія : у 12 т. / гол. ред. М. П. Бажан ; редкол.: О. К. Антонов та ін. — 2-ге вид. — К. : Головна редакція УРЕ, 1974–1985.

Це незавершена стаття з малакології.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її. На цю статтю не посилаються інші статті Вікіпедії.