nimet breadcrumb-navigoinnissa
Ctenoides ales is a species of saltwater clam, a marine bivalve mollusk in the family Limidae, the file clams.[1] It is known by the names electric flame scallop, disco scallop, electric clam and disco clam. The clam has been given these nicknames because its soft tissues flash light like a disco ball. Along with Ctenoides scaber, they are among the only bivalves known to have light displays.[2]
The electric clam is widespread throughout the tropical waters of the central Indo-Pacific region from Indonesia to Palau Islands and New-Caledonia.[3]
Research by graduate student Lindsey Dougherty showed that the apparent flashing-light display of this clam is not a bioluminescence phenomenon, but is instead coming from reflection of the ambient light (sun or diving light). A staff member of the Lembeh Resort in Indonesia, where Dougherty was working with Dimpy Jacobs in August 2013, wrote, "The clams have a highly reflective tissue on the very outer edge of their mantle that is exposed and then hidden very quickly, so the change back and forth from the white reflective tissue to the red tissue creates the appearance of flashing".[4][5]
Dougherty went on to discover that the brightly reflective edge of the mantle of these clams contains nano-spheres made of silica, which are very reflective.[6]
In 2016, Dougherty published another study[7] of C. ales that suggested the flashing behavior was most likely developed for the purpose of predator deterrence.
Ctenoides ales is a species of saltwater clam, a marine bivalve mollusk in the family Limidae, the file clams. It is known by the names electric flame scallop, disco scallop, electric clam and disco clam. The clam has been given these nicknames because its soft tissues flash light like a disco ball. Along with Ctenoides scaber, they are among the only bivalves known to have light displays.
The electric clam is widespread throughout the tropical waters of the central Indo-Pacific region from Indonesia to Palau Islands and New-Caledonia.
Research by graduate student Lindsey Dougherty showed that the apparent flashing-light display of this clam is not a bioluminescence phenomenon, but is instead coming from reflection of the ambient light (sun or diving light). A staff member of the Lembeh Resort in Indonesia, where Dougherty was working with Dimpy Jacobs in August 2013, wrote, "The clams have a highly reflective tissue on the very outer edge of their mantle that is exposed and then hidden very quickly, so the change back and forth from the white reflective tissue to the red tissue creates the appearance of flashing".
Dougherty went on to discover that the brightly reflective edge of the mantle of these clams contains nano-spheres made of silica, which are very reflective.
In 2016, Dougherty published another study of C. ales that suggested the flashing behavior was most likely developed for the purpose of predator deterrence.
Ctenoides ales • Lime électrique
Ctenoides ales, communément nommé Lime électrique[3], est une espèce de mollusques bivalves marins de la famille des Limidae.
La Lime électrique est présente dans les eaux tropicales de la zone centrale de l'Indo-Pacifique, soit de l'Indonésie à l'archipel de Palaos en passant par la Nouvelle-Calédonie[4].
Son nom vernaculaire est lié au phénomène d'"arc électrique" visible lorsque le bivalve est observé. Toutefois selon le L. Dougherty, ce phénomène n'est absolument pas lié à la bioluminescence mais est simplement issu de la réflexion de la lumière ambiante (soleil, torche…) sur les tissus hautement réflectifs de la bordure externe du manteau de l'animal[5],[6].
_(6061638487).jpg)
_(6073506056).jpg)
_(8456052819).jpg)
Ctenoides ales • Lime électrique
Ctenoides ales, communément nommé Lime électrique, est une espèce de mollusques bivalves marins de la famille des Limidae.
La Lime électrique est présente dans les eaux tropicales de la zone centrale de l'Indo-Pacifique, soit de l'Indonésie à l'archipel de Palaos en passant par la Nouvelle-Calédonie.
Son nom vernaculaire est lié au phénomène d'"arc électrique" visible lorsque le bivalve est observé. Toutefois selon le L. Dougherty, ce phénomène n'est absolument pas lié à la bioluminescence mais est simplement issu de la réflexion de la lumière ambiante (soleil, torche…) sur les tissus hautement réflectifs de la bordure externe du manteau de l'animal,.
Ctenoides ales is een tweekleppigensoort uit de familie van de Limidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1927 door Finlay.
Bronnen, noten en/of referenties
Multimedia w Wikimedia Commons Ctenoides ales – gatunek małża z rodziny gniazdówkowatych (Limidae). Występuje w środkowej części Indo-Pacyfiku – od mórz Indonezji po wyspy Palau i wybrzeże Australii[3][4].
C. ales jako przedstawiciel rodziny Limidae należy do dużych, kolorowych małży wyposażonych macki płaszczowe. Posiada dużą muszlę. Jeden ze zbadanych osobników mierzył 37,8 mm i posiadał 91 żeber[5]. Inne źródło podaje wymiary 5–20 mm[2].
Wedle Dougherty i współpracowników Ctenoides ales to jedyny znany przedstawiciel małży zdolny do migotania kontrolowanego behawioralnie, choć bioluminescencję opisano już u skałotocza (Pholas dactylus) czy Gastrochaena, a irydofory u Tridacna. U bliskich krewnych C. ales, jak Ctenoides scaber, zdolność świecenia nie występuje[6].
Żywe migotanie światłem przez Ctenoides ales niegdyś wprowadziło naukowców w błąd, sugerując bioluminescencję. Jednak ten małż nie wytwarza światła samodzielnie, tylko odbija je od brzegu płaszcza, w którym znajdują się nanostruktury zawierające substancje o dużych zdolnościach refrakcji światła. Badania mikroskopowe i spektroskopowe ujawniły 2 uczestniczące w świeceniu warstwy. Grzbietowo znajduje się czerwona warstwa o niezbyt dużych zdolnościach rozpraszania światła (około 5%)[6]. Zawiera ona pochłaniający światło pigment[7].
Od strony brzusznej leży biały pas grubości 25 μm, gęsty optycznie, który rozprasza około 80% padającego nań światła o długości fali od 400 do 550 nm. Mikroskopia elektronowa wykazała w nim obecność kulek elektronowo gęstych, o średnicy 0,30 µm ± 0,04 µm. Taka wielkość zbliża się do optymalnej dla rozpraszania światła o długości fali 400–480 nm. W 1 µm³ znaleziono 25 ± 3 takie struktury. Nie było ich w warstwie grzbietowej, ani u krewnych C. ales. W celu poznania ich składu chemicznego przeprowadzono spektroskopię promieniami X, która wykazała obecność tlenku krzemu. Nigdy wcześniej nie spotkano się ze świeceniem za pomocą rozpraszających światło wewnątrzkomórkowych nanosfer z krzemionki[6] (choć wymieniana była obok kolagenu, chityny, guaniny i keratyny wśród materiałów o dużej refrakcyjności tworzących struktury rozpraszające światło[8]). Dougherty i in. zwracają uwagę, że krzemionka w ogóle rzadko wydzielana jest u zwierząt[6], choć takie zjawisko opisano już wcześniej u innych mięczaków (np. ślimak Notoacmea schrenckii[9]). Głębiej, pod białą warstwą, znajdują się tkanki w kolorach czerwieni i pomarańczu. Kluczową rolę odgrywa jednak różnica w zdolności rozpraszania światła warstw grzbietowej czerwonej i brzusznej - białej. Dzięki nim, szybkie naprzemienne rozwijanie i zwijanie jamy płaszcza ruchem falowym wytwarza dynamiczny sygnał świetlny. Częstotliwość wynosi 2 Hz. Podobne ruchy występują u innych małży i mają za zadanie zapewniać przepływ wody w jamie płaszcza, tutaj jednak szybki ruch dotyczy głównie skraju płaszcza. Przy rozwinięciu widać białą warstwę brzuszną, przy zwinięciu czerwoną grzbietową[6]. Szybkie ruchy dają w efekcie duży współczynnik odbicia światła na zmianę ze znaczną jego absorpcją, zwłaszcza w niebieskim zakresie widma[7].
Wydaje się, że małż potrafi przekazywać sygnały świetlne. Może to potwierdzać fakt, że żyje on najczęściej (60% osobników) w grupach liczących od 2 do 4 zwierząt. Błyski światła mogą być sygnałem do osadzenia się w danym miejscu jeszcze w stadium wolno pływającym[6]. Barwy strukturalne służą komunikacji u różnych innych gatunków; mogą służyć znajdowaniu partnera, czy w ogóle zaznaczeniu własnej płci, przekazaniu informacji młodym czy innym członkom własnego stada[7].
Jednak migotanie C. ales widzą także zwierzęta innych gatunków. W grę wchodzi funkcja aposematyczna. Z drugiej strony błyskający brzeg widać z odległości decymetra pod kątem 0,5°. Zauważą go więc ryby zamieszkujące rafy, skorupiaki i głowonogi[6]. Nie zaobserwowano do tej pory drapieżnictwa na C. ales, jednak inne małże padają ofiarami ośmiornic czy innych mięczaków[7].
Migotanie może przywabiać zdobycz[7].
Limidae zdolne są do aktywnego pływania w razie zagrożenia[5].
Jest to gatunek indo-pacyficzny. Zamieszkuje wody wokół Wysp Marshalla[5], wyspy Guam[10], Wyspy Bożego Narodzenia[11], Wysp Kokosowych[12], Tajwanu, Okinawy, Amami Ōshimy, Honsiu, Ogasawary (Japonia), a także Morze Południowochińskie[2].
Zwierzę zamieszkuje oceany. Żyje w strefie eufotycznej, zazwyczaj przebywając na głębokości pomiędzy 3 a 50 m, gdzie dominuje światło zielone i niebieskie. Ukrywa się w szczelinach, gdzie dominuje rozproszone światło o niewielkich długościach fali[6].
C. ales jest żywicielem dla Durckheimia lochi. Holotyp tego pasożyta został odkryty w komorze płaszcza C. ales[13].
Ctenoides ales – gatunek małża z rodziny gniazdówkowatych (Limidae). Występuje w środkowej części Indo-Pacyfiku – od mórz Indonezji po wyspy Palau i wybrzeże Australii.
圆栉锉蛤（学名：Ctenoides ales），是莺蛤目狐蛤科Ctenoides的一种。主要分布于中国大陆、台湾，常栖息在潮下带水深5－20米、岩礁底质、南沙水深111米、砂质底。[1]比較奇特的是此類貝的開口處都有兩條反光帶，閃爍時有如貝內閃著閃電一般，也是常見的水族箱觀賞貝，不過還未有成功長期飼養的紀錄，壽命約3-5年。
圆栉锉蛤（学名：Ctenoides ales），是莺蛤目狐蛤科Ctenoides的一种。主要分布于中国大陆、台湾，常栖息在潮下带水深5－20米、岩礁底质、南沙水深111米、砂质底。比較奇特的是此類貝的開口處都有兩條反光帶，閃爍時有如貝內閃著閃電一般，也是常見的水族箱觀賞貝，不過還未有成功長期飼養的紀錄，壽命約3-5年。
_(6073506056).jpg)
