Tiibetinpunapyy

Alectoris magna^[1] a zo ur spesad evned eus kerentiad ar Phasianidae.

Anvet e voe Caccabis magna da gentañ-penn (e 1876) gant an naturour rusian (a orin poloniat) Nikołaj Przewalski (1839-1888).

Doareoù pennañ

Boued

Annez hag isspesadoù

Ar spesad a gaver an daou isspesad anezhañ — Alectoris magna lanzhouensis hag Alectoris magna magna — e takadoù krinet hanternoz-kreiz Sina (Gansu ha Qinghai)^[2].

Liammoù diavaez

• Alectoris magna war al lec'hienn BirdLife International.
• Alectoris magna war lec'hienn an International Union for Conservation of Nature (IUCN).

Notennoù ha daveennoù

La perdiu de Przewalski (Alectoris magna) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) que habita zones rocalloses de les muntanyes del nord de la Xina.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Perdiu de Przewalski

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Petrisen graig Przewalski (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: petris craig Przewalski) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Alectoris magna; yr enw Saesneg arno yw Przewalski's rock partridge. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. magna, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r petrisen graig Przewalski yn perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Ceiliog coedwig coch Gallus gallus Ceiliog coedwig gwyrdd Gallus varius Ceiliog coedwig llwyd Gallus sonneratii Ffesant Amherst Chrysolophus amherstiae Ffesant euraid Chrysolophus pictus Ffesant Sclater Lophophorus sclateri Ffesant Tsiena Lophophorus lhuysii Gallus lafayetii Gallus lafayetii Petrisen Barbari Alectoris barbara Petrisen goesgoch Arabia Alectoris melanocephala Petrisen graig Alectoris graeca Petrisen graig Philby Alectoris philbyi Petrisen siwcar Alectoris chukar Petrisen Udzungwa Xenoperdix udzungwensis

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Przewalskis Steinhuhn (Alectoris magna) ist eine Vogelart aus der Familie der Fasanenartigen (Phasianidae), die zur Ordnung der Hühnervögel (Galliformes) gehört.

Beschreibung

In seinem Erscheinungsbild gleicht Przewalskis Steinhuhn weitgehend dem Chukarhuhn. Es unterscheidet sich von ihm durch einen schwarzen Streifen, der von der Schnabelbasis über die Augen verläuft sowie durch fehlenden schwarzen Kinnfleck. Aufgrund der Ähnlichkeit mit dem Chukarhuhn wurde es lange Zeit sogar als eine Unterart davon angesehen.

Przewalskis Steinhuhn ist in China beheimatet. Es kommt dort in Berglagen zwischen 2.400 und 2.700 Metern vor. Es bewohnt bevorzugt Steilhänge, die mit Gras und niedrigem Buschwerk besiedelt sind.

Literatur

• Heinz-Sigurd Raethel: Wachteln, Rebhühner, Steinhühner, Frankoline und Verwandte. Verlagshaus Reutlingen, Reutlingen 1996, ISBN 3-88627-155-2.

Weblinks

• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Alectoris magna in der Internet Bird Collection
• Alectoris magna in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2013.2. Eingestellt von: BirdLife International, 2012. Abgerufen am 29. Januar 2014.

Przevalski's partridge (Alectoris magna) or the rusty-necklaced partridge, is a bird species in the family Phasianidae. It is found only in China.

Taxonomy

Przevalski's partridge has two recognized subspecies:^[2]

• A. m. lanzhouensis (Liu N., Huang Z., & Wen L., 2004) - Lanzhou Basin, and central Gansu (China)
• A. m. magna (Przevalski, 1876) - north to northeastern Qinghai (China)

The common name and Latin binomial commemorate the Russian explorer Nikolai Przhevalsky.^[3]

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Przevalski%27s_partridge&oldid=1145819646"

La Ruĝecstria perdriko (Alectoris magna) estas specio de birdo de la subfamilio de perdrikenoj en la familio de Fazanedoj. Iam estis inkludata en la genro Caccabis, kie C. hwanghoensis estis sinonimo. Nun formas superspecion kun A. graeca, A. chukar kaj A. philbyi. Estis konsiderata raso de A. graeca. Ĝi estas monotipa.

Disvastiĝo

Ĝi troviĝas nur en nordacentra Ĉinio (Kinghai kaj sudorienta Gansuo, Montoj Ĉing Hai Ku kaj norda Tibeto).

Aspekto

Ĝi estas helgriza perdriko kun rimarkinda kapobildo konsista je tre ruĝa kaj fortika beko, ruĝa okulringo, kaj tre larĝa nigra traokula strio kiu malantaŭokule enhavas internan aŭ flankan helbrunan pli mallarĝan strion, en kolflankoj la strio ĉu nigra ĉu helbruna turniĝas antaŭen enfermante la blankan ampleksan gorĝareon. La krono estas helgriza kaj en brusto kaj supra dorso estas sablokoloraj al helbrunaj nuancoj. La subaj partoj estas sablokoloraj kaj en flanko estas du rondaj areoj de tre markata strieco kun alternaj blankaj kaj grizaj strioj ĉiuj borditaj je nigro. La kruroj estas tre ruĝaj.

Referencoj

• BirdLife International 2004. Alectoris magna. 2006 IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj. Konsultita la 10a Julio 2007.

La perdiz magna (Alectoris magna)^[2]​ es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae endémica de China.

Referencias

Alectoris magna Alectoris generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Alectoris
• Phasianidae

Alectoris magna

La Perdrix de Przewalski (Alectoris magna) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.

Distribution

Centre-nord de la Chine, de Qinghai au sud-est de Kanzou et aux monts Quwu, dans l’extrême sud de la région de Ningxia Huizu.

Sous-espèces

• A. m. magna (Prjevalsky, 1876) : forme nominative ; du Mont Riyue au bassin de Chaidamu.
• A. m. lanzhouensis Liu, Huang & Wen 2004 : bassin de Lanzhou jusqu’aux Monts Liupan à l’est.

Habitat

La perdrix de Przewalski affectionne les pentes ensoleillées, situées entre 1 300 m et 4 000 m, à couverture végétale inférieure à 30 % essentiellement constituée de Festuca, Artemisia, Stipa. On la trouve aussi sur les versants rocailleux des canyons, parmi les éboulis à végétation xérophytique éparse. Elle évite les endroits humides couverts de végétation luxuriante ou de forêts, bien que s’approchant parfois des fermes placées le long des fleuves (Liu 1992).

Mœurs

Ces perdrix vivent en compagnies de 8 à 10 oiseaux à la fin de l’été et en automne. Les groupes, de 15 à 30 individus, sont plus importants en hiver. Les compagnies se disloquent en fin d’hiver pour former des couples, mais les mâles célibataires se regroupent en petites bandes. Les perdrix de Przewalski se nourrissent surtout le matin et le soir, préférant rester perchées à l’ombre aux heures les plus chaudes de la journée. Adultes, elles se nourrissent de graines, de pousses herbacées, de racines, de bulbes, de rhizomes et, surtout en été et à l’automne, de quelques insectes, principalement des criquets. Mais l’alimentation des poussins est surtout formée d’invertébrés et de jeunes pousses vertes (Liu 1992, Hennache & Ottaviani 2011).

Voix

Le répertoire vocal est plus proche de celui de la perdrix bartavelle que de celui de la perdrix choukar. Il a très bien été étudié par Liu (1992) qui a décrit plusieurs cris pour l’alarme gela, gela, gela, le marquage de territoire ga, ga, ga gela, gela, gela, et l’envol fei-ji, fei-ji, fei-ji.

Nidification

Cette espèce est monogame. La formation des couples a lieu fin mars, mi-avril. Le mâle marque alors son territoire du haut d’un rocher et pousse son cri « ga, ga, ga gela, gela, gela ». Les combats entre mâles ne sont alors pas rares. Les mâles participent à la construction du nid, dans un creux de rocher, sous un arbuste ou une touffe d’Artemisia, placé à un endroit ensoleillé entre 1 600 m et 3 000 m d’altitude (Liu 1992).

Statut, conservation

Cette espèce n’est pas considérée comme menacée. Elle est même localement commune. Les principales menaces sont la dégradation de l’habitat, l’utilisation de pesticides, et la chasse qui, intensive parfois, a mené à son extinction dans certains secteurs. La déforestation dans la partie nord du Liupanshan, dans les monts Haiyuan et Quwu, permet une extension de la perdrix de Przewalski vers le nord-est de son aire de distribution actuelle, au contact de la perdrix choukar. L’hybridation qui en résulte pourrait menacer l’intégrité génétique de la perdrix de Przewalski dans cette zone (Liu 1992).

Annexes

Références taxinomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international :
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Alectoris magna dans Galliformes
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Alectoris magna
• (en) Référence Catalogue of Life : Alectoris magna (Prjevalsky, 1876) (consulté le 20 décembre 2020)
• (fr+en) Référence Avibase : Alectoris magna (+ répartition)
• (fr+en) Référence ITIS : Alectoris magna (Prjevalsky, 1876)

La pernice di Przevalski^[2](Alectoris magna (Przevalski, 1876)) è un uccello della famiglia dei Phasianidae che appartiene all'ordine dei Galliformes. È diffusa nel centro-nord della Cina.

Tassonomia

In passato questa specie è stata attribuita al genere Caccabis.

Questa specie è suddivisa in due sottospecie^[3]:

• Alectoris magna magna (Przevalski, 1876)
• Alectoris magna lanzhouensis Liu, Huang & Wen, 2004

Note

Vogels

De Chinese steenpatrijs (Alectoris magna) is een vogel uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1876 door Przewalski.

Voorkomen

De soort is endemisch in het midden-noorden van China en telt 2 ondersoorten:^[2]

• A. m. magna: noordelijk en noordoostelijk Qinghai.
• A. m. lanzhouensis: Lanzhou-vallei en centraal Gansu.

Beschermingsstatus

Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.

Bronnen, noten en/of referenties

Multimedia w Wikimedia Commons

Góropatwa chińska (Alectoris magna) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Azję. Osiadły.

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków A. magna^[4]:

• A. magna magna – północne i północno-wschodnie Qinghai.
• A. magna lanzhouensis – Lanzhou Basin, środkowe Gansu.

Charakterystyka

Cechy charakterystyczne to bardzo wąska, rdzawobrązowa obroża, po wewnętrznej stronie ciemniejsza, aż do czarnej. Od podobnie ubarwionej góropatwy skalnej i azjatyckiej można ją odróżnić także po jaśniejszej, szarożółtej, a nie brązowej tęczówce.

Morfologia

Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione jednakowo, ale samica nieznacznie mniejsza od samca.

Rozmiary: długość ciała: 38 cm

Masa ciała: samce 445-710 g, samice 442-615 g.

Występowanie

Środowisko

Skaliste, pokryte trawą i niskimi krzewami wzgórza i doliny, 1300-4000 m n.p.m.

Zasięg występowania

Środkowe Chiny: Prowincja Qinghai i Gansu

Pożywienie

Dorosłe żywią się nasionami, kłączami, bulwami i pędami roślin, uzupełniając dietę owadami. Młode jedzą przede wszystkim owady i zielone części roślin.

Rozród

Okres godowy

Dobieranie w pary: od końca marca do połowy kwietnia.

Gniazdo zakłada na ziemi, w ukryciu. Jest to zagłębienie w ziemi wyściełane materiałem roślinnym.

okres lęgów: jaja składa od maja.

Jaja: 7-20, najczęściej 12.

Wysiadywanie: 22-24 dni, wysiaduje wyłącznie samica.

Opieka nad pisklętami: Oboje rodzice wodzą pisklęta, Grupy rodzinne utrzymują się aż do kolejnego sezonu lęgowego.

Status, zagrożenie i ochrona

Pomimo niezbyt rozległego zasięgu występowania i lekko spadkowej tendencji liczebności populacji jest to gatunek pospolity, status według kryteriów Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych: gatunek najmniejszej troski (LC).

Problemem mogą być polowania, które mogą prowadzić do wymarcia niektórych lokalnych populacji.

Znaczenie w kulturze człowieka

Ptak łowny.

Przypisy

Bibliografia

• P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 485. ISBN 84-87334-15-6. (ang.)

Lössbergshöna^[2] (Alectoris magna) är en hönsfågel i familjen fasanfåglar, endemisk för Kina.^[3]

Utseende

Lössbergshönan liknar nära släktingen berghönan (Alectoris chukar) med röd näbb och röda benm, vit strupe och gråbrun fjäderdräkt, men är större (36-38 cm) och har ett unikt rostbrunt smalt halsband, svartkantat ovan. De tättbandade flankerna och svarta tygeln påminner om stenhönan (A. graeca), men lössbergshönan har blekare ögon.^[4][5]

Utbredning och systematik

Fågeln förekommer i ödsliga områden i nordvästra Kina i Qinghai och Gansu.^[3] Den behandlas antingen som monotypisk eller delas in i två underarter med följande utbredning:^[6]

• Alectoris magna magna – norra och nordöstra Qinghai, i västcentrala Kina
• Alectoris magna lanzhouensis – Lanzhousänkan i centrala Gansu, i nordcentrala Kina

Lössbergshönan tillhör en grupp med Alectoris-höns där även berghöna, stenhöna och svartstrupig berghöna (A. philbyi) ingår, varav lössbergshönan står närmast den senaste enligt en genetisk studie av arternas mitokondrie-DNA.^[7]

Levnadssätt

Lössbergshönan föreommer på klippiga sluttningar och i dalar med gräs och småbuskar från 1300 till 4000 meters höjd. Den lever av frön, rötter, groddar och skott, men även ryggradslösa djur som skalbaggar, spindlar och gräshoppor. Fågeln bildar par från slutet av mars till mitten av april och lägger ägg från början av maj till juli. Efter häckning bildar den flockar med upp till 30 individer. Fågeln är huvudsakligen stannfågel, men höjdledsflyttning har noterats på östra Qinghaiplatån, framför allt under hårt vinterväder.^[4]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1]

Namn

Lössberg är berg bildade av lössjord, lösa vindavsatta avlagringar som till största delen består av silt.

Noter

1. ^ [a b c] Birdlife International 2012 Alectoris magna Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2018) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2018-02-14
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
4. ^ [a b] McGowan, P.J.K., Kirwan, G.M. & Boesman, P. (2018). Przevalski's Partridge (Alectoris magna). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/53378 12 december 2018).
5. ^ Madge, Steve; McGowan, J. K.; Kirwan, Guy M. (2002). Pheasants, Partridges and Grouse: A Guide to the Pheasants, Partridges, Quails, Grouse, Guineafowl, Buttonquails and Sandgrouse of the World. A. C. Black. ISBN 9780713639667
6. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2018. IOC World Bird List (v 8.1). doi : 10.14344/IOC.ML.8.1.
7. ^ Randi, E. (1996) A mitochondrial cytochrome B phylogeny of the Alectoris partridges. Mol. Phyl. & Evol. 6(2): 214–227.

Externa länkar

• Wikispecies har information om Alectoris magna.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• magna Läten på xeno-canto.org

Alectoris magna là một loài chim trong họ Phasianidae.^[2]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Alectoris magna tại Wikispecies

二名法 Alectoris magna
(Przevalski)^[2]

大石鸡（学名：Alectoris magna）为雉科石鸡属的鸟类，是中国的特有物种。分布于青海、甘肃等地，一般栖息于高海拔平原以及岩石性山脉斜坡和高原。该物种的模式产地在青海柴达木盆地。^[2]

参考文献

这是一篇雞形目小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=大石鸡&oldid=48089023”

オオイワシャコ 保全状況評価 LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : キジ目 Galliformes 科 : キジ科 Phasianidae 属 : イワシャコ属 Alectoris 種 : オオイワシャコ A. magna 学名 Alectoris magna
(Przewalski, 1876) 和名 オオイワシャコ 英名 Przevalski's Partridge
Rusty-necklaced Partridge
Przevalski's Rock Partridge

オオイワシャコ（大岩鷓鴣、学名：Alectoris magna）は、キジ目キジ科に分類される鳥類の一種である。

分布[編集]

チベット東部から中国の青海省にかけて分布する。

形態[編集]

体長約38cm。イワシャコと似ているがやや大型である。体の上面は灰褐色で、脇は白く黒い三日月斑が並ぶ。眼先からの通眼帯は黒色で、喉は白い。頸に輪が二重にあり、外側が赤褐色、内側が黒色である。

生態[編集]

亜高山帯から高山帯の灌木の生えた岩地に生息する。

参考文献[編集]

• 『世界の動物｜分類と飼育　キジ目』、財団法人東京動物園協会、1987年、71頁

この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=オオイワシャコ&oldid=61195937」から取得