nimet breadcrumb-navigoinnissa
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Turdus atrogularis[1][2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los túrdidos. Distribúyese llargamente nel sur d'Asia y l'este d'Europa. Dacuando considérase como una subespecie politípica del Turdus ruficollis,[3] pero tratamiento más recién considéren-yos como especies separaes.[4]
Distribuyir a lo llargo de los cantos de montes de coníferes o caducifolios mistos, de cutiu en montes de Pinus sibirica o monte mistos d'abetu, especialmente a lo llargo de los cursos d'agua o en zones pantanoses.[3]
La so área de reproducción estiéndese dende l'estremu este d'Europa a Siberia Occidental y el noroeste de Mongolia. El rangu d'ivernada estiéndese dende'l Oriente Mediu, anque pocu frecuente na península Arábica hasta l'este de Myanmar. Como vagamundu puede atopase en Xapón, Tailandia y Taiwán, según a la mayor parte d'Europa Occidental.[3]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Turdus atrogularis ye una especie d'ave paseriforme de la familia de los túrdidos. Distribúyese llargamente nel sur d'Asia y l'este d'Europa. Dacuando considérase como una subespecie politípica del Turdus ruficollis, pero tratamiento más recién considéren-yos como especies separaes.
Turdus atrogularis (lat. Turdus atrogularis) - qaratoyuqlar fəsiləsinin qaratoyuq cinsinə aid heyvan növü.
Turdus atrogularis (lat. Turdus atrogularis) - qaratoyuqlar fəsiləsinin qaratoyuq cinsinə aid heyvan növü.
El tord golanegre[1] (Turdus atrogularis) és un ocell de la família dels túrdids (Turdidae) que s'ha considerat una subespècie de Turdus ruficollis.[2] Habita boscos i matolls, criant a l'Àsia Central) i zona limítrofa de l'est d'Europa, des de l'est de Rússia cap a l'est, a través dels Urals, zona del riu Ienissei, el Massís de l'Altai i llac Baikal. Passa l'hivern a l'Àsia Meridional des d'Iran fins a Birmània. Ocasionalment arriba fins a Europa Occidental amb una citació al delta de l'Ebre el 2002.[3]
El tord golanegre (Turdus atrogularis) és un ocell de la família dels túrdids (Turdidae) que s'ha considerat una subespècie de Turdus ruficollis. Habita boscos i matolls, criant a l'Àsia Central) i zona limítrofa de l'est d'Europa, des de l'est de Rússia cap a l'est, a través dels Urals, zona del riu Ienissei, el Massís de l'Altai i llac Baikal. Passa l'hivern a l'Àsia Meridional des d'Iran fins a Birmània. Ocasionalment arriba fins a Europa Occidental amb una citació al delta de l'Ebre el 2002.
Bronfraith gymharol fawr yw'r Brych gyddfddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: brychion gyddfddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Turdus ruficollis atrogularis; yr enw Saesneg arno yw Black-throated thrush. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru. Caidd ei ystyried weithiau gan naturiaethwyr fel isrywogaeth, ac felly hefyd ei chwaer, sef y Brych gyddfgoch (Turdus ruficollis ruficollis),[2] ond yn ddiweddar mae'r mwyafrif o naturiaethwyr yn eu cyfrif yn rhywogaethau ar whahân.[3]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. ruficollis atrogularis, sef enw'r rhywogaeth.[4] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Ewrop.
Mae'n aderyn mudol, gyda'i diriogaeth yn debyg iawn i'w chwaer, y Brych gyddfgoch (Turdus ruficollis ruficollis).
Mae'n fronfraith gymharol fawr sy'n ddigon hawdd i'w hadnabod. Mae gan y gwryw fron ddu - o'i ên i waelod ei frest, gyda chynffon llwyd-ddu. Mae'r rhan uchaf hefyd yn llwyd a'r rhan isaf yn wyn gyda'r adain oddi tanynt yn orengoch.
Mae'r Brychion gyddfddu'n paru ar fin ac ar ffiniau coedwigoedd, llannerch goediog - yn enwedig codwig gydag amrywiaeth o goed collddail. Yn aml, gwnant eu nyth ym mhrysgwydd sef yr isdyfiant y Pinus sibirica neu'r befrwydden, yn enwedig wrth ymyl tir corsiog a llynnoedd bychan.
Mae'r brych gyddfddu yn perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Bronfraith Turdus philomelos Bronfraith Mongolia Turdus mupinensis
.jpg)
_(cropped).jpg)
-4.jpg)
Bronfraith gymharol fawr yw'r Brych gyddfddu (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: brychion gyddfddu) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Turdus ruficollis atrogularis; yr enw Saesneg arno yw Black-throated thrush. Mae'n perthyn i deulu'r Brychion (Lladin: Turdidae) sydd yn urdd y Passeriformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru. Caidd ei ystyried weithiau gan naturiaethwyr fel isrywogaeth, ac felly hefyd ei chwaer, sef y Brych gyddfgoch (Turdus ruficollis ruficollis), ond yn ddiweddar mae'r mwyafrif o naturiaethwyr yn eu cyfrif yn rhywogaethau ar whahân.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. ruficollis atrogularis, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Ewrop.
Mae'n aderyn mudol, gyda'i diriogaeth yn debyg iawn i'w chwaer, y Brych gyddfgoch (Turdus ruficollis ruficollis).
Drozd černohrdlý (Turdus atrogularis) je středně velký druh pěvce z čeledi drozdovitých, blízce příbuzný drozdovi rudohrdlému. Samec je svrchu hnědavošedý, s výrazně kontrastující černou hrudí a hrdlem. Samice má hruď hustě tmavě tečkovanou a čárkovanou. Žije v tajze na Sibiři západně od Uralu, odkud se občas zatoulává do západní Evropy. Na území České republiky je znám jediný výskyt z Prahy (1854–1870).[2][3]
Obrázky, zvuky či videa k tématu drozd černohrdlý ve Wikimedia Commons
Drozd černohrdlý (Turdus atrogularis) je středně velký druh pěvce z čeledi drozdovitých, blízce příbuzný drozdovi rudohrdlému. Samec je svrchu hnědavošedý, s výrazně kontrastující černou hrudí a hrdlem. Samice má hruď hustě tmavě tečkovanou a čárkovanou. Žije v tajze na Sibiři západně od Uralu, odkud se občas zatoulává do západní Evropy. Na území České republiky je znám jediný výskyt z Prahy (1854–1870).
Die Schwarzkehldrossel (Turdus atrogularis) ist ein Singvogel aus der Familie der Drosseln (Turdidae).[1]
Das Artepitheton kommt von lateinisch ater ‚schwarz‘ und lateinisch gula ‚Kehle‘.[2]
Der Vogel misst 24–27 cm, wiegt 54–110 g. Das Männchen ist schwarz am Kopf einschließlich Kehle und Brust, auf der Oberseite grau, Schwanz grau-schwarz, Bauch und Flanken gräulich. Der Schnabel ist gelb, die Beine grau.[3]
Die Schwarzkehldrossel kommt in Osteuropa von Russland bis Sibirien, nach Süden bis zur Mongolei vor. Ein Teil überwintert als Zugvogel auf dem Indischen Subkontinent.[3]
Die Art ist monotypisch.
Sie brütet nur einmal, von Mai bis Juli, in einer Vielzahl von Lebensräumen, am Rande von Lichtungen in Koniferenwäldern, gern an Flussufern.[3]
Die Schwarzkehldrossel gilt als nicht gefährdet (Least Concern).[4]
Die Schwarzkehldrossel (Turdus atrogularis) ist ein Singvogel aus der Familie der Drosseln (Turdidae).
Das Artepitheton kommt von lateinisch ater ‚schwarz‘ und lateinisch gula ‚Kehle‘.
Mustukagluračoi (Turdus atrogularis) on raččoloin heimoh kuului lindu.
ਵਣ ਕਸਤੂਰੀ (en:black-throated thrush:), (Turdus atrogularis) ਵਣ ਕਸਤੂਰੀ ਯੂਰੇਸ਼ੀਆ ਵਿਚ ਮਿਲਣ ਵਾਲ਼ਾ ਕਸਤੂਰੀ ਖੱਲ੍ਹਣੇ ਦਾ ਇਕ ਪਰਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ਾ ਪੰਖੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਇਲਾਕਾ ਭਾਵੇਂ ਬੜਾ ਤਕੜਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸਦੀ ਕੁੱਲ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਵਸੋਂ ਬੜੀ ਘੱਟ ਏ। ਪੰਖੇਰੂਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਨਾ ਬੜੀ ਔਖ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ੨੦੦੫ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅੰਦਾਜ਼ਨ ਗਿਣਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸਦੀ ਕੁੱਲ ਆਬਾਦੀ ਇੱਕ ਲੱਖ ਤੋਂ ਪੰਜ ਲੱਖ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀ। ਜੋ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੀਕਰ ਘਟਣ ਹੀ ਡਹੀ ਏ। ਇਸਦੀ ਪਰਸੂਤ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਯੂਰਪ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਬਾਹੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਾਈਬੇਰੀਆ ਦੇ ਲਹਿੰਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਉੱਤਰ-ਲਹਿੰਦੇ ਮੰਗੋਲੀਆ ਤੀਕਰ ਏ। ਇਹ ਆਵਦਾ ਸਿਆਲ ਦਾ ਵੇਲਾ ਮੱਧ-ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਅਰਬੀ ਗੁੱਡਾ-ਟਾਪੂ/ਪੈਨਿਨਸੁਲਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਰਮਾ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਬਾਹੀ ਤੱਕ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਗੁਜ਼ਾਰਦਾ ਏ। ਇਹ ਜਪਾਨ, ਥਾਈਲੈਂਡ, ਤਾਈਵਾਨ ਤੇ ਯੂਰਪ ਦੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵੱਲ ਵੀ ਸਿਆਲ ਵਿਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਆਉਂਦਾ ਏ।
ਇਸਦੀ ਚੁੰਝ ਤੋਂ ਪੂੰਝੇ ਸੀਤਰ ਲੰਮਾਈ ੨੪ ਤੋਂ ੨੭ ਸੈਮੀ, ਵਜ਼ਨ ੭੦ ਤੋਂ ੧੧੦ ਗ੍ਰਾਮ ਤੇ ਪਰਾਂ ਦਾ ਫੈਲਾਅ ੪੦-੪੫ ਸੈਮੀ ਹੁੰਦਾ ਏ। ਇਸਦੀ ਚੁੰਝ ਖੱਟੀ ਤੇ ਗਾੜ੍ਹੀ ਭੂਰੀ ਤੇ ਪਾਹੁੰਚੇ ਭੂਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਨਰ ਚੁੰਝ ਥੱਲਿਓਂ ਛਾਤੀ ਤੱਕ ਕਾਲ਼ੇ ਰੰਗ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦਕਿ ਮਾਦਾ ਦੇ ਇਸ ਥਾਂ ਕਾਲ਼ੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬਜਾਏ ਲਿਸ਼ਕ ਹੁੰਦੀ ਏ। ਇਸਦਾ ਬਾਕੀ ਸਰੀਰ ਫਿੱਕਾ ਭੂਰਾ ਤੇ ਪੂੰਝਾ ਭੂਰਾ-ਕਾਲ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਏ।
ਇਸਦੀ ਖ਼ੁਰਾਕ ਕੰਗਰੋੜਹੀਣ ਕੀਟ, ਚੈਰੀਆਂ- ਬੈਰੀਆਂ ਵਰਗੇ ਫ਼ਲ ਤੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਘਾਹ ਜਾਂ ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਬੀਅ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਪਣੀ ਖ਼ੁਰਾਕ ਭੌਂ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦੋਆਂ ਥਾਂਈਂ ਤੋਂ ਲੱਭਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਇਸਦਾ ਪਰਸੂਤ ਵੇਲਾ ਜੇਠ ਤੋਂ ਸਾਉਣ (ਮਈ ਤੋਂ ਜੁਲਾਈ) ਹੁੰਦਾ ਏ। ਇਹ ਆਪਣਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਭੌਂ ਡੇਢ-ਦੋ ਗਜ਼ ਦੀ ਉੱਚਾਈ ਤੇ ਕਿਸੇ ਝਾੜ 'ਤੇ ਜਾਂ ਕਈ ਵੇਰਾਂ ਭੁੰਜੇ ਹੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਆਲ੍ਹਣਾ ਘਾਹ ਤੇ ਨਿੱਕੀਆਂ-ਹੌਲ਼ੀਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੀਹਤੇ ਥੋੜਾ-ਥੋੜਾ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਲੇਅ ਲਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਏ। ਮਾਦਾ ਇਕ ਵੇਰਾਂ ੪ ਤੋਂ ੭ ਆਂਡੇ ਦੇਂਦੀ ਹੈ। ਆਂਡਿਆਂ 'ਤੇ ਯਾਰਾਂ-ਬਾਰਾਂ ਦਿਨਾਂ ਲਈ 'ਕੱਲੀ ਮਾਦਾ ਹੀ ਬਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਬੋਟਾਂ ਨੂੰ ਚੋਗਾ ਜੋੜਾ ਰਲ਼ਕੇ ਹੀ ਲਿਆਣਕੇ ਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। [1] [2] [3] [4]
ਵਣ ਕਸਤੂਰੀ (en:black-throated thrush:), (Turdus atrogularis) ਵਣ ਕਸਤੂਰੀ ਯੂਰੇਸ਼ੀਆ ਵਿਚ ਮਿਲਣ ਵਾਲ਼ਾ ਕਸਤੂਰੀ ਖੱਲ੍ਹਣੇ ਦਾ ਇਕ ਪਰਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ਾ ਪੰਖੀ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਇਲਾਕਾ ਭਾਵੇਂ ਬੜਾ ਤਕੜਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸਦੀ ਕੁੱਲ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਵਸੋਂ ਬੜੀ ਘੱਟ ਏ। ਪੰਖੇਰੂਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਨਾ ਬੜੀ ਔਖ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ੨੦੦੫ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅੰਦਾਜ਼ਨ ਗਿਣਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸਦੀ ਕੁੱਲ ਆਬਾਦੀ ਇੱਕ ਲੱਖ ਤੋਂ ਪੰਜ ਲੱਖ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੀ। ਜੋ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੀਕਰ ਘਟਣ ਹੀ ਡਹੀ ਏ। ਇਸਦੀ ਪਰਸੂਤ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਯੂਰਪ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਬਾਹੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸਾਈਬੇਰੀਆ ਦੇ ਲਹਿੰਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਉੱਤਰ-ਲਹਿੰਦੇ ਮੰਗੋਲੀਆ ਤੀਕਰ ਏ। ਇਹ ਆਵਦਾ ਸਿਆਲ ਦਾ ਵੇਲਾ ਮੱਧ-ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਅਰਬੀ ਗੁੱਡਾ-ਟਾਪੂ/ਪੈਨਿਨਸੁਲਾ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਰਮਾ ਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਬਾਹੀ ਤੱਕ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਗੁਜ਼ਾਰਦਾ ਏ। ਇਹ ਜਪਾਨ, ਥਾਈਲੈਂਡ, ਤਾਈਵਾਨ ਤੇ ਯੂਰਪ ਦੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵੱਲ ਵੀ ਸਿਆਲ ਵਿਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਆਉਂਦਾ ਏ।
The black-throated thrush (Turdus atrogularis) is a passerine bird in the thrush family. It is sometimes regarded as one subspecies of a polytypic species, "dark-throated thrush", red-throated thrush then being the other subspecies.[2] More recent treatments regard the two as separate species.[3]
The black-throated thrush is a migratory Eastern Palearctic species. Its range overlaps with the more easterly-breeding red-throated thrush.
This is a large and distinctive thrush. The male has black from the chin to the breast with a greyish black tail. The upperparts are grey and the underparts are whitish with orange-red underwing coverts. Females and immatures are similar but the black on the throat and breast is replaced with dusky streaking.[2]
Black-throated thrushes breed along the edges of clearings in coniferous or mixed deciduous forest, often in the undergrowth of Siberian Pine Pinus sibirica or mixed spruce fir forest, especially along watercourses or in swampy areas.[2]
Breeds solitarily or in loose aggregations of pairs in late May through to late July. The nest is made of grasses and thin twigs bound with earth and lined with fine grasses, moss or lichens. The nest is usually placed within 1.5 to 2m of the ground, sometimes on the ground. Otherwise the behaviour is similar to that of the fieldfare T. pilaris. In winter often found in large flocks with other thrushes such as Tickell's thrush T. unicolor, eye-browed thrush T. obscurus and mistle thrush T. viscivorus, on migration often with dusky thrush. Roosts in dense evergreen vegetation. Feeds on the ground on invertebrates and also feeds on various berries, cherries and some seeds.[2]
The breeding range of the black-throated thrush extends from the extreme east of Europe to Western Siberia and north-west Mongolia. The wintering range extends from the Middle East, although uncommon in the Arabian Peninsula to eastern Myanmar. As a vagrant it has occurred in Japan, Thailand, and Taiwan as well as to most of Europe west of its normal range.[2]
The scientific name comes from Latin. Turdus is "thrush" and the specific atrogularis is derived from ater, "black", and gula, "throat".[4] Formerly considered conspecific with the red-throated thrush T. ruficollis but now considered a separate species.[3]
The black-throated thrush (Turdus atrogularis) is a passerine bird in the thrush family. It is sometimes regarded as one subspecies of a polytypic species, "dark-throated thrush", red-throated thrush then being the other subspecies. More recent treatments regard the two as separate species.
The black-throated thrush is a migratory Eastern Palearctic species. Its range overlaps with the more easterly-breeding red-throated thrush.
El zorzal papinegro (Turdus atrogularis)[2][3] es una especie de ave paseriforme de la familia Turdidae ampliamente distribuida por Asia y el este de Europa. Anteriormente se consideró conespecífico del tordo papirrojo,[4] pero actualmente se consideran especies separadas.[5]
Se distribuye a lo largo de los bordes de bosques de coníferas o caducifolios mixtos, a menudo en bosques de Pinus sibirica o bosque mixtos de abeto, especialmente a lo largo de los cursos de agua o en zonas pantanosas.[4]
Su área de reproducción se extiende desde el extremo este de Europa a Siberia Occidental y el noroeste de Mongolia. El rango de invernada se extiende desde el Oriente Medio, aunque poco frecuente en la península arábiga hasta el este de Birmania. Como vagabundo se puede encontrar en Japón, Tailandia y Taiwán, así como a la mayor parte de Europa Occidental.[4]
El zorzal papinegro (Turdus atrogularis) es una especie de ave paseriforme de la familia Turdidae ampliamente distribuida por Asia y el este de Europa. Anteriormente se consideró conespecífico del tordo papirrojo, pero actualmente se consideran especies separadas.
Birigarro paparbeltza (Turdus atrogularis) Turdus generoko animalia da. Hegaztien barruko Turdidae familian sailkatua dago.
Melnrīkles strazds (Turdus atrogularis) ir mežastrazdu dzimtas (Turdidae) dziedātājputns, kas sastopams Eiropas pašos austrumos un Āzijas rietumos un centrālajā daļā.[1][2] Ģeogrāfisko variāciju nav.[2]
Melnrīkles strazds ligzdo Urālu rietumu nogāzes, Sibīrijas centrālās daļas ziemeļos, uz austrumiem sasniedzot Jeņiseju un uz dienvidiem Sajānus, Tuvu, Altaju un Mongolijas ziemeļrietumus. Areāla dienvidu mala virzienā uz Urāliem aptuveni seko mežu un stepju robežai. Praktiski visa populācija migrējoša. Tikai neliela daļa paliek ziemot arī ligzdošanas areālā (Kazahstānas austrumu ielejās). Ziemo plašā Āzijas apgabalā starp Irāku un Indijas ziemeļaustrumiem.[2][3]
Melnrīkles strazds Latvijā ir rets ieceļotājs. Līdz šim bijuši divi novērojumi.[3]
Melnrīkles strazds ir liela auguma mežastrazds, apmēram vienā lielumā ar pelēko strazdu.[4] Ķermeņa garums 24—27 cm, spārnu plētums 37—45 cm, svars 54—110 g.[4][5][6]
Ligzdošanas sezonā raksturīgs dzimumu dimorfisms. Tēviņam ir koši melna vai tumši brūna pakakle un krūtis (reizēm pazodē baltas svītriņas). Mātītei uz gaišajām krūtīm kā plata apkakle ir tumšu svītriņu laukums. Abiem dzimumiem brūnpelēka mugura, tumši brūna aste un gaiši pelēka pavēdere. Uz sāniem izplūdušu, tumšāku svītru raibumojums. Spārnu apakšas rudas. Ziemā tēviņš izskatās līdzīgs mātītei, tomēr ir par to ievērojami tumšāks. Arī jaunie putni līdzīgi mātītei, bet to muguras ir ar gaišām svītriņām, kā arī spārnu gali ir rudi.[4]
Melnrīkles strazds uzturas skujkoku un jauktu koku mežos (mežmalās un gar upju krastiem). Sastopams līdz 2200 m virs jūras līmeņa. Migrācijas laikā novērojams arī lapukoku mežos, dārzos, parkos, krūmājos un niedrājos. Migrāciju veic nelielos baros, kuros ir daži desmiti īpatņu.[4]
Melnrīkles strazds barojas ar dažādiem bezmugurkaulniekiem, augļiem un ogām. Barību galvenokārt meklē uz zemes, pārvietojoties ar īsiem lēcieniem. Barojas arī seklā ūdenī, meklējot ūdens bezmugurkaulniekus. Īpaši tas raksturīgs ziemas periodā, barojoties neaizsalstošās upītēs.[6][7]
Ligzdo nelielās grupas (2—4 pāri), kas apmetas tālāk par 10 m viens no otra. Ligzda visbiežāk atrodas eglē vai priedē (arī krūmos, uz celmiem, ļoti reti uz zemes), parasti 0,3—5 m augstumā no zemes.[4][7] Tā būvēta no zariem, sausas zāles un dubļiem, no iekšpuses izklāta ar smalkiem zāļu stiebriņiem. Dējumā 4—7 zilizaļas olas ar rudiem raibumiņiem. Inkubācijas periods ilgst 11—12 dienas, perē tikai mātīte. Par mazuļiem rūpējas abi vecāki. Jaunie putni izlido apmēram 12 dienu vecumā.[4][6]
Melnrīkles strazds (Turdus atrogularis) ir mežastrazdu dzimtas (Turdidae) dziedātājputns, kas sastopams Eiropas pašos austrumos un Āzijas rietumos un centrālajā daļā. Ģeogrāfisko variāciju nav.
De zwartkeellijster (Turdus atrogularis) is een vogelsoort in de familie Turdidae.
Deze soort broedt in het noorden en midden van Azië (Siberische taiga) tot aan de uitlopers van de Oeral. Deze vogel overwintert in het zuidwesten, zuiden en oosten van Azië.[2]
De vogel is dwaalgast in Nederland. Er zijn 11 bevestigde waarnemingen tussen 1981 en 2018.[3]
De zwartkeellijster heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de wereldpopulatie werd in 2017 geschat op 100.000 tot 500.000 volwassen vogels. Er zijn geen gegevens over trends. Deze lijster staat als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe zwartkeellijster (Turdus atrogularis) is een vogelsoort in de familie Turdidae.
Svartstrupetrast (Turdus atrogularis) er ein sporvefugl i trastefamilien som hekkar i Sibir og overvintrar i sørvestlege Asia inkludert områda rundt Persiabukta.
Dette er ein mellomstor trast, ca. 24-27 centimeter i kroppslengd, omtrent som gråtrast. Fjørdrakta til vaksne hannar er diffust grå på oversida frå hovud og bak til overgumpen. Ansiktet, strupen og øvvre delen av brystet er svart. Halen er òg svart. Undersida er kvit i kontrast til brystet. Hoer har langt mindre distinkte draktmønstre med bleikare og stripete bryst og brungrå streker på undersida. Begge kjønna har mørkt nebb med gul underside.[1]
Hekkeområdet til svartstrupetrasten er i sentrale Sibir aust for Ural-fjella. Det strekker seg litt inn i nordlege Mongolia og rundt grenseområda Kasakhstan-Russland-Mongolia-Kina. Hekkehabitata er varierte, men knytt til skog og opptil 2200 moh.
Vinterkvarteret er frå sørlegaste Kasakhstan sørover og over det meste av Iran rundt Persiabukta, langt inn på Den arabiske halvøya, austover til nordlege India, Myanmar, og litt inn i sørlegaste Kina. Her kan han leve opptil 4200 moh mot Himalaya.
Føda til svartstrupetrasten er insekt og andre virvellause dyr, spesielt om vinteren kan dei ta bær. Dei beitar mest på bakken og litt inn i buskar. Dette er ein sosial art utanom hekketida.[1]
Storleiken på populasjonen er estimert til i mellom 0,1-0,5 millionar individ. Arten er klassifisert som globalt livskraftig, LC.[2]
Det finst registreringar av streiffuglar i Noreg dei siste åra, gjerne seint haust eller vinter og ofte berre einslege individ.[3] Elles streifar få individ både austover til Japan og vestover til Europa mellom november og februar.[1]
Svartstrupetrast (Turdus atrogularis) er ein sporvefugl i trastefamilien som hekkar i Sibir og overvintrar i sørvestlege Asia inkludert områda rundt Persiabukta.
Svartstrupetrost (Turdus atrogularis) er en fugl i trostefamilien. Den er noen ganger regnet som en underart av et artskompleks der den andre underarten er taigatrosten.[1] Disse blir nå regnet som to ulike arter.[2]
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Svartstrupetrost (Turdus atrogularis) er en fugl i trostefamilien. Den er noen ganger regnet som en underart av et artskompleks der den andre underarten er taigatrosten. Disse blir nå regnet som to ulike arter.
Multimedia w Wikimedia Commons Drozd czarnogardły (Turdus atrogularis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych. Wędrowny, gniazduje w centralnej Azji, zimą wędruje na południe. Gatunek najmniejszej troski.
Po raz pierwszy gatunek opisał Feliks Jarocki w 1819 w Spis ptaków w gabinecie zoologicznym Królewsko Warszawskiego Uniwersytetu znayduiących się,.... Holotyp pochodził z nieokreślonej lokacji w Europie. Autor nadał mu nazwę Turdus atrogularis[3]. Obecnie (2016) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuje tę nazwę[4]. Niektórzy autorzy uznają drozda czarnogardłego i rdzawogardłego (T. ruficollis) za jeden gatunek[5]; dawniej te dwa taksony łączono w jeden gatunek – drozda różnogardłego, w obrębie którego wyróżniano dwa podgatunki[6]. IOC uznaje drozda czarnogardłego za gatunek monotypowy[4].
Nazwa drozd czarnogadły jest stosowana przez autorów Kompletnej listy ptaków świata UJ[7]. Pierwotnie T. atrogularis opisany był pod nazwą „drozd czarnogardlisty”, funkcjonowała również nazwa „drozd czarnoszyi”[8]. Oryginalny opis gatunku brzmiał[8]:
Długość ciała wynosi 24–27 cm, masa ciała 54–110 g[5]. Pióra wierzchu ciała utrzymane są w zimnej kolorystce – szarobrązowej po szarą. Ogon całkiem ciemny. U samca głowę (bez brwi), gardło i pierś porastają pióra czarne, na zimę jaśniejące. Spód ciała niemal całkowicie biały. U samicy od dzioba do oka ciągnie się czarny pasek; występuje wąska, jasna brew. Pierś i boki ciała pokrywa szare kreskowanie, brzuch jest biały[6].
Drozdy czarnogardłe są wędrowne. Obszary lęgowe ciągną się od wschodniej części europejskiej części Rosji (Ural) na wschód po północno-centralną Syberię, na południe po Tarbagataj i północno-zachodnią Mongolię. Zimowiska znajdują się w południowo-zachodniej i południowej Azji[5].
Drozdy czarnogardłe wyjątkowo pojawiają się w Polsce, stwierdzono je mniej niż 10 razy. Ostatnio (stan w 2016) młodociana samica pojawiła się w kwietniu 2013 w Płazie (województwo małopolskie)[6]. Najwięcej przypadkowych stwierdzeń w Europie (stan w 2014) pochodzi z północno-zachodnich obszarów tego kontynentu: Szwecji, Norwegii, Finlandii; regularnych obserwacji dokonywano również w Danii i na Islandii. Ponadto odnotowywano te ptaki również we Francji, w Niemczech, Polsce, we Włoszech, w Holandii, Belgii, Bułgarii, Grecji, Hiszpanii. W marcu 2013 po raz pierwszy stwierdzono drozda czarnogardłego na Węgrzech. Uprzednio z państw sąsiadujących z Węgrami odnotowano przedstawicieli tego gatunku wyłącznie w Austrii (9 stwierdzeń, stan w 2014)[9].
Drozdy czarnogardłe gnieżdżą się w różnorodnych środowiskach, między innymi lasach iglastych z polanami, nad brzegami rzek i strumieni, w suchych lasach modrzewiowych, w zaroślach jeżyn, w zaroślach wierzbowych i topolowych i na zadrzewionych bagnach. Na zimowiskach przebywają na zakrzewionych zboczach, obrzeżach lasów, w wierzbowych zakrzewieniach, w ogrodach, sadach i na polach uprawnych. Pożywienie drozdów czarnogardłych stanowią bezkręgowce, takie jak prostoskrzydłe, chrząszcze, stonogi[6], ślimaki[5] i dżdżownice oraz owoce – szczególnie preferują jagody[6].
Okres lęgowy trwa od maja do lipca; drozdy czarnogardłe wyprowadzają jeden lęg. Terytorium niewielkie, gniazda mogą być ulokowane 20–30 m od innych gniazd[5]. Gniazdo ma formę czarki, ulokowane jest nisko w gęstym krzewie lub na ziemi pod krzewem[6]. Zniesienie liczy 4–7 jaj o niebieskozielonej skorupce z rdzawymi wzorami. Oboje rodzice opiekują się pisklętami[10].
Drozd czarnogardły nie jest klasyfikowany przez IUCN, gdyż BirdLife International w swej klasyfikacji nie uznaje go za odrębny gatunek[2].
Drozd czarnogardły (Turdus atrogularis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych. Wędrowny, gniazduje w centralnej Azji, zimą wędruje na południe. Gatunek najmniejszej troski.
O tordo-de-garganta-preta (nome científico: Turdus atrogularis) é uma espécie de pássaro da família Turdidae, que apresenta comportamentos migratórios no leste da região paleártica. Alguns estudos a consideram uma subespécie de Turdus ruficollis,[1] porém os mais recentes as tratam como espécies distintas.[2]
Os tordos-de-garganta-preta se reproduzem nas bordas de clareiras em florestas decíduas de coníferas ou mistas, geralmente sobre a vegetação rasteira em florestas de abetos ou Pinus sibirica, especialmente ao longo de cursos de água ou em áreas pantanosas.[1]
Geralmente seu período reprodutivo compreende o final de maio até o final de julho, com os casais ficando sozinhos ou em bandos pequenos. Seu ninho é feito de gramíneas e galhos finos, ligados com terra e forrados com plantas pequenas, musgo ou líquen.
Na época da reprodução o tordo-de-garganta-preta pode ser encontrado do extremo leste da Europa até a Sibéria Ocidental e o noroeste da Mongólia . No período de inverno, o animal, pode ser encontrado do Oriente Médio (embora seja incomum na Península Arábica até o leste da Birmânia). Como é uma ave migratória, o tordo-de-garganta-preta, já foi encontrado até no Japão, Tailândia e Taiwan e na maior parte da Europa.[1]
O tordo-de-garganta-preta (nome científico: Turdus atrogularis) é uma espécie de pássaro da família Turdidae, que apresenta comportamentos migratórios no leste da região paleártica. Alguns estudos a consideram uma subespécie de Turdus ruficollis, porém os mais recentes as tratam como espécies distintas.
Svarthalsad trast[2] (Turdus atrogularis) är en asiatisk fågel som tillhör familjen trastar.[3]
Svarthalsad trast är ungefär lika stor som en koltrast, dock aningen mer kortstjärtad. Fjäderdräkten är grå på ovansidan, med ljusare grå bräm på vingarna och smutsvit buk. Dess nedre vingtäckare är roströda. Den har svart stjärt och adult hane i sommardräkt är kraftfullt svartfärgad i ansiktet och på bröstet.
.jpg)
Svarthalsad trast häckar i öppningar i barr- eller lövblandad skog, ofta i undervegetationen av tallarten Pinus sibirica och framför allt utmed vattendrag eller i fuktiga områden.[4] Den häckar ensam eller i lösa kolonier från slutet av maj till slutet av juli. Boet placeras vanligen mellan en och en halv och två meter över marken. Vintertid födosöker den i stora flockar tillsammans med gråtrast, gråhalsad trast och dubbeltrast, under flyttning ofta med bruntrast. Fågel intar olika invertebrater men också bär, körsbär och frön.[4]
Svarthalsad trast är en flyttfågel som häckar i taigaområdet häckar i Armenien och Azerbajdzjan, i Ryssland från Uralbergen och österut till Altaj, och i Xinjiang.[5][3] Fågeln är en sällsynt gäst i Europa. I Sverige har den påträffats uppemot ett 50-tal gånger från Skåne till Norrbotten.[6]
Tidigare behandlades svarthalsad trast som en underart till Turdus ruficollis med det svenska namnet taigatrast. I området där rödhalsad trast möter svarthalsad trast, i Altajregionen och utmed de nedre delarna av floden Tunguska, är hybridisering säkert konstaterad.[7]
Fågelns populationsutveckling är okänd, men utbredningsområdet är mycket stort och dess population förmodas vara detsamma. Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig.[1] Världspopulationen uppskattas preliminärt till mellan 100.000 och 500.000 individer.[1]
När svarthalsad trast och rödhalsad trast tidigare behandlades som samma art hade den det svenska namnet taigatrast.
Wikimedia Commons har media som rör svarthalsad trast.
Kara gerdanlı ardıç kuşu (Turdus atrogularis), karatavukgiller (Turdidae) familyasından, Asya'da yaşayan göçmen, ötücü bir kuş türüdür.
Önceleri Kızıl gerdanlı ardıç kuşu T. ruficollis ile aynı tür olarak değerlendirilmekteydi.[1]
Büyük ve ayırtedilebilir bir ardıç kuşudur. Erkeklerin çenesinden göğsüne kadar tüyleri siyah renklidir ve kuyrukları grimsi siyah renklidir. Üst tüyleri gri ve alt tüyleri turuncu-kızıl kanataltı tüylerle birlikte beyaz renklidir. Dişiler ve genç kuşların renkleri de erkeklere benzer ancak boğaz ve göğüsleri kara yerine duman rengi çizgilidir.[2]
Avrupa'nın en doğu ucundan Batı Sibirya ve Moğolistan'ın kuzeybatısına kadar olan bölgede ürerler. Kışları Orta Doğu'dan Myanmar'a kadar olan bölümde geçirirler. Arap Yarımadası'nda nadir görülürler. Rastlantısal konuk olarak Japonya, Tayland ve Tayvan ile birlikte doğal dağılımının batısında kalan Avrupa ülkelerinde de görülür.[2]
Kara gerdanlı ardıç kuşu (Turdus atrogularis), karatavukgiller (Turdidae) familyasından, Asya'da yaşayan göçmen, ötücü bir kuş türüdür.
Turdus atrogularis là một loài chim trong họ Turdidae.[1]
Turdus atrogularis Jarocki, 1819
Охранный статус
Чернозобый дрозд[1][2], или темнозобый дрозд[3][2], (лат. Turdus atrogularis) — птица семейства дроздовых.
Размерами и пропорциями тела сходен с рябинником, но чуть мельче и стройнее. Масса тела 70—110 г, длина тела составляет 24—27 см.
Самец. От подбородка до груди имеется чёрно-бурое пятно (его цвет варьируется от тёмно-бурого до бархатно-чёрного, могут быть беловатые пестрины). Верх тела буровато-серого цвета, по бокам тела имеются размытые тёмные пестрины. Подкрылья рыжие, что хорошо заметно у летящей птицы.
Самка. У самки на зобе находится сгущение тёмных пестрин, которые иногда сливаются в относительно сплошной передник, от рябинника отличается однотонной окраской верха, отсутствием выраженных рыжих тонов на нижней стороне тела.
Молодые птицы до конца лета своей окраской похожи на самку, но имеют светлые штрихи на спине, на кроющих перьях крыла находятся светлые каёмки рыжего цвета, на груди и боках находятся тёмные пестрины.
Песня неторопливая и довольно изменчивая. Обычно она состоит из громкой свистовой фразы, похожей на короткую трель, часто сильно шепелявую: «цирльль», «цилю», «ци-рюльль», или более сложную — «циль-трия-трия», «ци-ци-вряя-титю», «циивль-цири-цири», «циилъ, циль, циль», «ци-чаррр». В песне обычно наиболее выделяется «цилькающий» слог или его повторение. Самцы поют особенно активно на зоре, а у полярного круга — больше по ночам. Позывки и крики при беспокойстве — различные варианты «циль-циль», «цюк-цюк» и т. п.
Обитает в Сибири на восток до Забайкалья. В Европейской России проходит западная окраина гнездового ареала вида, охватывающая участок горного массива от Северного до Полярного Урала. Зимует в Средней, Центральной и Южной Азии.
В места гнездования прилетают в разгар весеннего таяния снега. Птицы населяют различные леса — хвойные и смешанные таёжного типа, сырые, обычно с хорошо развитым подлеском. Гнездо располагаются невысоко на деревьях, пнях, на земле. Они устроены в общем, как у рябинника и других дроздов. Свиты из небольших веточек и травы, древесных лишайников, хвощей, мха. Гнезда имеют выраженную грязевую чашу, лоток выстлан тонкой травой. В кладке 3-7, обычно 5-6 яиц. Цвет скорлупы голубоватый или зеленоватый с яркими буроватыми или рыжеватыми пятнами. Период насиживания длится 10-12 дней. Птенцы покидают гнездо через 11-13 дней. На зимовку улетают в сентябре или октябре. Птицы питается дождевыми червями, моллюсками и другими беспозвоночными. Охотно едят ягоды по осени и весной (прошлогодние).
_(6008730116).jpg)
.jpg)
_(6008730116).jpg)
