nimet breadcrumb-navigoinnissa
Kiçik quyruqsuz tinamu (lat. Nothura minor) - quyruqsuz tinamu cinsinə aid heyvan növü.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Nothwra bach (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: nothwraid bach) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Nothura minor; yr enw Saesneg arno yw Lesser nothura. Mae'n perthyn i deulu'r Tinamŵaid (Lladin: Tinamidae) sydd yn urdd y Tinamiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. minor, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Mae'r nothwra bach yn perthyn i deulu'r Tinamŵaid (Lladin: Tinamidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Nothwra torwyn Nothura boraquira Tinamŵ adeingoch Rhynchotus rufescens
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Nothwra bach (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: nothwraid bach) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Nothura minor; yr enw Saesneg arno yw Lesser nothura. Mae'n perthyn i deulu'r Tinamŵaid (Lladin: Tinamidae) sydd yn urdd y Tinamiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn N. minor, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Vagteltinamu (Nothura minor) er en truet tinamuart, som findes i Sydamerika. Den er ca. 18-20 cm lang. Den har gule ben, dens næb er sort, og dens iris er brun. Det antages, at den yngler mellem oktober og februar. I år 2000 antog man, at der var 9000 voksne fugle tilbage af arten.
Vagteltinamu (Nothura minor) er en truet tinamuart, som findes i Sydamerika. Den er ca. 18-20 cm lang. Den har gule ben, dens næb er sort, og dens iris er brun. Det antages, at den yngler mellem oktober og februar. I år 2000 antog man, at der var 9000 voksne fugle tilbage af arten.
The lesser nothura (Nothura minor) is a type of tinamou found in lowland dry grassland habitats in subtropical and tropical regions of southeastern South America.[3]
This is a monotypic species.[3] All tinamou are from the family Tinamidae, and in the larger scheme are also ratites. Unlike other ratites, tinamous can fly, although in general, they are not strong fliers. All ratites evolved from prehistoric flying birds, and tinamous are the closest living relative of these birds.[4]
The lesser nothura inhabits lowland the dry grassland habitats of subtropical or tropical regions at an altitude range of 200 to 1,000 m (660–3,280 ft).[5] This tinamou can also be found in dry shrubland and savanna. It doesn't seem to like recently burned grasslands.[1]
The lesser nothura is found in parts of southeastern Brazil[3] and recently in one location in east-central Paraguay. It has been found in Brasilia National Park, IBGE Roncador Biological Reserve, and Taguatinga in the Federal District, Emas National Park and Luziânia in Goiás and Serra da Canastra National Park and Serra do Cipó National Park in Minas Gerais, Itapetininga Experimental Station and Itirapina Experimental Station in São Paulo, and at Laguna Blanca, San Pedro department.[5]
The lesser nothura is approximately 18 to 20 cm (7.1–7.9 in) in length. The lesser nothura is rufescent with a chestnut crown and yellow mottling. Its face is buff, shades of yellow on its throat and dark brown spots turning to streaks at its breast. Its flanks have brown markings and its underparts are chestnut with rufous barring, its wings are rufous with dusky barring. Its legs are yellow, and its bill is black, and it has brown irises.[5]
Its voice consists of long, high-pitched whistles. It probably breeds between October and February.[5]
The IUCN has classified this species as vulnerable due to the fragmentation of its population and the loss of its primary habitat.[1] It has an occurrence range of 3,000 km2 (1,200 sq mi) and a 2000 estimate of adult birds placed it at around 9000, which may be a little liberal.[5]
The habitats inhabited by lesser nothura are being rapidly destroyed by mechanised agriculture, intensive cattle-ranching, afforestation, invasive grasses, excessive use of pesticides and annual burning. By 1993, two-thirds of the Cerrado region had been heavily or moderately altered, with most of the destruction having occurred since 1950. Farming, ranching, fires, and pesticide are the practices that have the most impact on this species.[5]
The lesser nothura is protected under Brazilian law, and conserved in Brasília National Park, Emas National Park and Serra da Canastra National Park, IBGE Roncador Biological Reserve, Itapetininga Experimental Station and Itirapina Experimental Station. It has been proposed to survey suitable habitat in Serra do Cipó National Park and Chapada dos Veadeiros National Park, using tape-playback. It was also proposed to identify other unprotected areas of suitable habitat in north-eastern Paraguay, north and west Minas Gerais, and Goiás.[5]
The lesser nothura (Nothura minor) is a type of tinamou found in lowland dry grassland habitats in subtropical and tropical regions of southeastern South America.
La Eta noturo (Nothura minor) estas birdospecio de la familio de Tinamedoj troviĝanta en sekaj herbejoj de malaltaj teroj de subtropikaj kaj tropikaj regionoj de sudorienta Sudameriko.[2]
Tiu estas monotipa specio.[2] Ĉiuj tinamoj estas el la familio Tinamedoj, kaj en pli granda skemo estas ankaŭ Paleognatoj. Malkiel la tre konataj neflugaj birdoj el Paleognatoj nome Strutoformaj kiaj la Struto, la Emuo kaj aliaj, la tinamoj povas flugi, kvankam ĝenerale ili ne estas fortaj flugantoj. Ĉiuj Strutoformaj evoluis el prahistoriaj flugantaj birdoj, kaj la Tinamoformaj estas la plej proksimaj vivantaj parencoj de tiuj birdoj.[3]
La Eta noturo loĝas en sekaj herbejaj habitatoj de malaltaj teroj de subtropikaj kaj tropikaj regionoj de sudorienta Sudameriko je altituda gamo de 200 al 1000 m super marnivelo.[4] Tiu tinamo povas troviĝi ankaŭe en sekaj arbustaroj kaj savanoj. Ŝajne ili ne ŝatas ĵus bruligitajn herbejojn.[5]
La Eta noturo troviĝantas en partoj de sudorienta Brazilo[2] kaj ĵuse en unu loko de orienta-centra Paragvajo. Ĝi troviĝis en Nacia Parko Brazilio, Biologia Rezervejo IBGE Roncador kaj Taguatinga en la Federacia Distrikto, Nacia Parko Emas kaj Luziânia en Goiás kaj Nacia Parko Serra da Canastra kaj Nacia Parko Serra do Cipó en Minas Gerais, Eksperimentejoj Itapetininga kaj Itirapina en Sanpaŭlio, kaj ĉe Laguna Blanca, Departemento San Pedro.[4]
La Eta noturo estas proksimume 18 al 20 cm longa. La Eta noturo estas rufeca kun helbruna krono kaj flava makuleco. Ties vizaĝo estas sablokolora, kun nuancoj de flava en gorĝo kaj malhelbrunaj punktoj al strieco en brusto. Ties flankoj havas brunajn markojn kaj ties subaj partoj estas helbrunaj kun rufeca strieco, ties flugiloj estas rufecaj kun malhela strieco. Ties kruroj estas flavaj, kaj ties beko estas nigra, kaj ĝi havas brunajn irisojn.[4]
Ties voĉo konsistas el longaj, altatonaj fajfoj. Ĝi probable reproduktiĝas inter oktobro kaj februaro.[4]
La IUCN klasigas tiun specion kiel Vundebla pro la fragmentado de ties populacio kaj perdo de ties unuaranga habitato.[5] Ĝi havas loĝan teritorion de 3,000 km² kaj en 2000 oni ĉirkaŭkalkulis la plenkreskulojn je ĉirkaŭ 9,000, kio povas esti iomete plie.[4]
La habitatoj loĝataj de la Eta noturo estas rapide detruitaj de mekanizita agrikulturo, intensa bovobredado, senarbarigo, invadaj herboj, troa uzado de pesticidoj kaj ĉiujara bruligado. Ĉirkaŭ 1993, du trionoj el la regiono Cerado estis tre aŭ moderate ŝanĝita, kaj plej detruo okazis ekde 1950. Farmado, incendioj kaj pesticidoj estas la praktikoj kiuj plej efikas sur tiu specio.[4]
La Eta noturo estas protektita laŭ la leĝaro el Brazilo, kaj konservita en Nacia Parko Brazilio, Nacia Parko Emas kaj Nacia Parko Serra da Canastra, Biologia Rezervejo IBGE Roncador, Eksperimentejoj Itapetininga kaj Itirapina. Oni proponis enketi ĉe taŭgan habitaton en Nacia Parko Serra do Cipó kaj Nacia Parko Chapada dos Veadeiros, uzante sonregistrilojn. Oni proponis ankaŭ identigi aliajn neprotektitajn areojn de taŭga habitato en nordorienta Paragvajo, norda kaj okcidenta Minas Gerais, kaj Goiás.[4]
La Eta noturo (Nothura minor) estas birdospecio de la familio de Tinamedoj troviĝanta en sekaj herbejoj de malaltaj teroj de subtropikaj kaj tropikaj regionoj de sudorienta Sudameriko.
El tinamú menor o inambú menor (Nothura minor) es una especie de ave de la familia Tinamidae. Esta especie se encuentra en llanuras y pasturas altas húmedas, en el sudeste de Sudamérica.
El tinamú menor o inambú menor (Nothura minor) es una especie de ave de la familia Tinamidae. Esta especie se encuentra en llanuras y pasturas altas húmedas, en el sudeste de Sudamérica.
Nothura minor Nothura generoko animalia da. Hegaztien barruko Tinamidae familian sailkatua dago.
Manji tinamu (lat. Nothura minor) je vrsta ptice iz roda Nothura iz reda tinamuovki. Živi u nizinskim suhim staništima u suptropskim i tropskim područjima jugoistočnog dijela Južne Amerike.
Dug je oko 18-19.5 centimetara. Mužjak je težak 158-174 grama, a ženka je teška oko 158 grama. Riđe je boje s kestenjastom kukmom i žućkastim pjegama. Lice je smeđkasto-žute boje, a grlo je tamno-smeđe. Noge su žute, a kljun je crne boje. Šarenica je također smeđe boje.
La cotorna minore (Nothura minor (Spix, 1825)) è un uccello della famiglia dei Tinamidi, diffuso nella regione di Minas Gerais (Brasile).[2]
Lunghezza: 18-19,5 cm.
Peso: 158-174 g (maschio), circa 158 g (femmina).
Brasile sud-orientale.
La cotorna minore (Nothura minor (Spix, 1825)) è un uccello della famiglia dei Tinamidi, diffuso nella regione di Minas Gerais (Brasile).
Smulkusis tinamas (lot. Nothura minor, angl. Lesser Nothura) – tinaminių (Tinamidae) šeimos paukštis. Kūnas 18-19,5 cm ilgio. Masė apie 158 g. Paplitęs Brazilijoje. Gyvena tropinėse zonose iki 1000 m aukštyje virš jūros lygio.
Codorna-mineira[1] (nome científico: Nothura minor) é uma espécie de ave da família dos tinamídeos, endêmica do Brasil. Mede até 19,5 cm. Também conhecida pelos nomes de codorna-mineira[2][3] e buraqueira. Habitante dos cerrados e campos sujos; ocorrência de Minas Gerais a São Paulo, Goiás e Mato Grosso.
Seu nome popular em inglês é Lesser Nothura. É espécie cinegética.
Codorna-mineira (nome científico: Nothura minor) é uma espécie de ave da família dos tinamídeos, endêmica do Brasil. Mede até 19,5 cm. Também conhecida pelos nomes de codorna-mineira e buraqueira. Habitante dos cerrados e campos sujos; ocorrência de Minas Gerais a São Paulo, Goiás e Mato Grosso.
Seu nome popular em inglês é Lesser Nothura. É espécie cinegética.
