nimet breadcrumb-navigoinnissa
El tinamú o inambú café o cenizo o visiegu,[3] Crypturellus cinereus ye una especie d'ave perteneciente a la familia Tinamidae y apaez en banzaos y montes de tierres baxes nel norte d'América del Sur.[4] Pertenecen a una de les families más antigües del mundu de güei, conócense fósiles que se remonten diez millones d'años. Los sos rabiones reflexos xueguen un papel bien importante na so supervivencia.
Ye un páxaru cobarde y reservao. Mide aproximao 30 cm de llargor. Ye reconocíu pol so cuerpu de color gris-fumu cola corona y la nuca nun tonu acoloratáu-marrón. Estos ayúdenlos a entemecese con ambiente natural polo que ye más difícil sían detectaes polos sos predadores, no que se conoz como cripsis. La parte inferior ye namái un pocu más pálida que'l restu del cuerpu y les patass paecen de color naranxa opacu. Les femes suelen ser llixeramente más grandes que los machos.
Ye conocíu por ser bono d'escuchar, pero bien difícil de ver. Tien un fuerte xiblíu distintivu, que s'escucha principalmente a l'amanecida y al atapecer. Tienen una única nota y pasen cuasi dos segundos ente cada xiblíu. Esta ave ye capaz de proyeutar la so voz pa paecer como si viniera d'otra direición, colo que ye bien difícil atopar el so allugamientu esactu. La llamada ente machos y femes son similares, magar los machos suelen llamar p'atraer a les femes. El tinamú café se de vezos diurnos. Cuando tán asustaos o son sosprendíos cuerren a cubrir ente la vexetación rápido. Los sos instintos afixéronse a actuar con rapidez, yá que al vivir sobre'l terrén tienen que fuxir pa evitar los depredadores polo qu'escasamente son vistos polos seres humanos. Usualmente caminen en llugar de volar, anque son capaces, pero ye inusual y curtiu. Magar namái puede volar en curtios periodos, facer de manera enérxica y direuta. Tienden a apaecer solos o en pareyes, y xeneralmente nun viaxen en grupos.
Los vezos alimenticios dependen de la temporada nel so hábitat, anque na so mayoría son herbívoros. Nel branu la so dieta componer de pequeños frutos, granes ya inclúi pequeños invertebraos. Na dómina ivernizu suel comer una gran variedá de granes o bayes recoyíos sobre'l terrén. Cuando ye nuevu ye más dependiente de los inseutos que cuando se converten n'adultos. La Perdiz Cinereous nun escargata coles pates pa buscar alimentu, anque busquen debaxo de les fueyes o usen la so picu pa cavar.
El inambú café fai'l so nial y pon los sos güevos nel suelu del monte. Ponen dos güevos cada temporada. Estos güevos d'un color ente violeta y salmón. Les crias son capaces de movese cuando salen del güevu hasta'l puntu que cuasi pueden correr asina ruempen el cascarón.
Vive en montes tropicales de tierres baxes o montes pantanosos, hasta los 700 m. d'altitú.[1] Prefieren vivir cerca de los regueros. El so hábitat preferíu ye trupu, escuru y mestu. Esta especie ye nativa del sur de Colombia, el sur de Venezuela, Surinam, Guyana, Guayana Francesa, el norte y l'oeste de Brasil, esti d'Ecuador, esti de Perú, y el norte de Bolivia[4]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. El tinamú o inambú café o cenizo o visiegu, Crypturellus cinereus ye una especie d'ave perteneciente a la familia Tinamidae y apaez en banzaos y montes de tierres baxes nel norte d'América del Sur. Pertenecen a una de les families más antigües del mundu de güei, conócense fósiles que se remonten diez millones d'años. Los sos rabiones reflexos xueguen un papel bien importante na so supervivencia.
Crypturellus cinereus (lat. Crypturellus cinereus) - əsl tinamu cinsinə aid heyvan növü.
Crypturellus cinereus (lat. Crypturellus cinereus) - əsl tinamu cinsinə aid heyvan növü.
An tinamou louet a zo un evn, Crypturellus cinereus an anv skiantel anezhañ.
El tinamú cendrós (Crypturellus cinereus) és un ocell de la família dels tinàmids (Tinamidae) que viu a la selva humida i boscos empantanats del sud-est de Colòmbia, sud-oest de Veneçuela, Guaiana, est del Perú, nord de Bolívia i l'Amazònia de Brasil.
El tinamú cendrós (Crypturellus cinereus) és un ocell de la família dels tinàmids (Tinamidae) que viu a la selva humida i boscos empantanats del sud-est de Colòmbia, sud-oest de Veneçuela, Guaiana, est del Perú, nord de Bolívia i l'Amazònia de Brasil.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinamŵ unlliw (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tinamŵaid unlliw) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Crypturellus cinereus; yr enw Saesneg arno yw Cinereous tinamou. Mae'n perthyn i deulu'r Tinamŵaid (Lladin: Tinamidae) sydd yn urdd y Tinamiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cinereus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
Mae'r tinamŵ unlliw yn perthyn i deulu'r Tinamŵaid (Lladin: Tinamidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Nothwra torwyn Nothura boraquira Tinamŵ adeingoch Rhynchotus rufescens
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Tinamŵ unlliw (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: tinamŵaid unlliw) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Crypturellus cinereus; yr enw Saesneg arno yw Cinereous tinamou. Mae'n perthyn i deulu'r Tinamŵaid (Lladin: Tinamidae) sydd yn urdd y Tinamiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. cinereus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Caiff ei fagu er mwyn ei hela.
The cinereous tinamou (Crypturellus cinereus), also known as brushland tinamou, is a type of ground bird found in swamp and lowland forests in northern South America. They have some localized names that have been used by the indigenous people such as in Amazonas where they are called inambu-pixuna, and in Pará, Brazil where they are called nambu-sujo. Also, throughout their range they are called inhambu-preto.[2] Cinereous tinamous have been around for many centuries. They are part of the oldest families of the world today and have fossils discovered dating back tens of millions of years. Their quick reflexes play a role in their ability to survive.
The cinereous tinamou was formally described in 1789 by the German naturalist Johann Friedrich Gmelin in his revised and expanded edition of Carl Linnaeus's Systema Naturae. He placed it with all the grouse like birds in the genus Tetrao and coined the binomial name Tetrao cinereus.[3][4] Gmelin based his description on "Le tinamou cendré" from French Guiana that had been described in 1778 by the French polymath Georges-Louis Leclerc, Comte de Buffon in his Histoire Naturelle des Oiseaux.[5] The cinereous tinamou is now placed with around twenty other tinamou in the genus Crypturellus that was introduced in 1914 by the British ornithologists Baron Brabourne and Charles Chubb.[6][7] The genus name combines the Ancient Greek κρυπτός (kruptós) meaning "hidden" with οὐρά (oura) meaning "tail". The -ellus is a diminutive so that the name means "small hidden tail". The specific epithet cinereus is Latin meaning "ash-grey" or "ash coloured".[8] The cinereous tinamou is monotypic: no subspecies are recognised.[7]
All tinamous are from the family Tinamidae, and in the larger scheme are also ratites. Unlike other ratites, tinamous can fly, although in general, they are not strong fliers. All ratites evolved from prehistoric flying birds and tinamous are the closest living relative of these birds.[9]
The cinereous tinamou is a shy and secretive bird. It is approximately 29–32 cm (11–13 in) in length,[10][2] and the male bird weighs around 435 grams (15.3 oz) and the female of the species weighs 549–602 grams (19.4–21.2 oz).[10]
It is colored similar to the Berlepsch's tinamou in that it is dark brown to sooty brown or brownish black in coloration. It tends to be a slightly more brown than the Berlepsch's tinamou. It is recognized by its smoky-grey with reddish-brown crown and nape.[10] The feather shafts on side of its head are white, which shows through on occasion.[2] Their color helps them blend with the environment making it harder for predators to detect them. The under parts of the bird are only slightly paler than the body, and the legs appear a dull orange to yellow. They have a light-colored eye ring.[10] Their bill has a dark upper mandible and a yellow lower mandible. In general, their bill is very similar to the Berlpesch's tinamou's except it trends smaller and thinner.[10] The females are generally slightly larger in size then the males.
The cinereous tinamou is specially known to be easy to hear, but very difficult to see. It has a loud distinctive whistle heard mainly at dawn and dusk. The whistle has a unique pitch and last almost two seconds between each whistle. It is mostly heard at dawn and dusk, and are monosyllabic. The bird is very capable of projecting its voice to seem like it came from another direction so hearing them and finding their exact location is very difficult. The call between the males and females are similar but not identical to the human ear. The space between calls shortens as time progresses, so as to appear as to be speeding up in frequency.[10]
The cinereous tinamou is a sedentary species. It is native to southern Colombia, southern Venezuela, Suriname, Guyana, French Guiana, northern and western Brazil, eastern Ecuador, eastern Peru, and northern Bolivia.[11] Within Brazil, it occupies the Amazon Basin south to Mato Grosso and east to Pará.[2]
It lives in a lowland rainforest or swamp forest, up to 700 m (2,300 ft) altitude.[12] It also occupies second growth forest, along with bushy areas with scattered trees. It has been known to take advantage of coffee and cocoa plantations and, on occasion, will utilize savanna.[10] It prefers to live near streams or thick swamp woods. Its preferred habitat is thick, dark, and dense. It is abundant, within the upper Amazon, in the varzea.[2]
The cinereous tinamou is diurnal. When they are frightened or surprised they usually run off very quickly. Their instincts have adapted to act quickly since they live their lives on the ground and have to flee quickly to avoid predators so they are rarely seen by humans. They have a tendency to walk or run rather than to fly. They are capable of flight, but it is unusual and short. While the cinereous tinamou may only be in flight for a short duration, their flight is strong and direct. They tend to occur either alone or in pairs, and generally do not travel in groups.
The breeding season of the cinereous tinamou is year-round due to the perfect climate that they live in; however there is a period of preferred mating, which is August through October, except in Colombia, where it is in June.[10] Like the majority of the tinamou family, the males practice simultaneous polygyny and the females practice successive polyandry. To initiate courtship, the males will usually call out to attract the females. It is believed that the courtship ritual is similar to that of others in their family. This courtship ritual involves the male lowering their chest to the ground. While doing this, they will stretch their neck forward and raise their posterior. It is believed that this serves a dual purpose, in that it appears that they are larger and thus more attractive to the females, and that they are larger and more dangerous to other males.[10]
The cinereous tinamou nest is less a nest and more just a location on the forest floor, sometimes made of some leaves laid on the ground. They do choose a sheltered location, usually near a tree.[10] The female will lay about two eggs in season. These eggs appear salmon violet colored, and are considered very colorful. Over time, the eggs will change color to a dark or sometimes milk chocolate color.[2]
The young of cinereous tinamous are capable of moving around when they are hatched to the point that they can almost run as soon as they're hatched. They are dark brown with a reddish speckling.[10]
The food habits of the cinereous tinamou depend on the season and habitat although they are mostly herbivorous, with a heavy focus on fruit, similar to other members of Crypturellus. In the summer their diet consists of small fruits, seeds, and small invertebrates. The majority of the invertebrates that they eat are ants, mole-crickets, and pentatomids.[10] In the winter time they usually eat a wide variety of seeds or berries collected on the ground, with a focus on the acai berry.[2] They are considered a benefit to the nature for insect pest because of their large insect consumption. When the cinereous tinamou is young it is more dependent on insects than when they become adults. The cinereous tinamou does not scratch for food, but instead looks under leaves or uses its bill to dig.
The IUCN classifies this tinamou as Least Concern,[1] with an occurrence range of 5,920,000 km2 (2,290,000 sq mi).[12] It is considered the most common tinamou in Suriname, and is considered uncommon in Peru.[10] The threat to its existence is similar to that of all forest birds, and that is deforestation and fragmentation of the remaining habitat.[10] It is believed that it loses 14.1-17% of its habitat over 3 generations.[13]
The cinereous tinamou (Crypturellus cinereus), also known as brushland tinamou, is a type of ground bird found in swamp and lowland forests in northern South America. They have some localized names that have been used by the indigenous people such as in Amazonas where they are called inambu-pixuna, and in Pará, Brazil where they are called nambu-sujo. Also, throughout their range they are called inhambu-preto. Cinereous tinamous have been around for many centuries. They are part of the oldest families of the world today and have fossils discovered dating back tens of millions of years. Their quick reflexes play a role in their ability to survive.
La Cindrotinamo (Crypturellus cinereus), konata ankaŭ kiel Arbustara tinamo,[1] estas tipo de surgrunda birdo troviĝanta en marĉoj kaj arbaroj de malaltaj teroj en norda Sudameriko.[2] Ili havas kelkajn lokajn nomojn kiuj estis uzataj de indiĝenaj popoloj kiaj en Amazonio kie ili estas nomataj Inambu-pixuna, kaj en Parao, Brazilo, kie ili estas nomataj nambu-sujo (sujo estas malpura en la portugala). Ankaŭ tra sia etenda teritorio ili estas nomataj inhambu-preto (preto estas nigra en la portugala).[3] La Cindrotinamoj vagadis dum multaj jarcentoj. Ili estas parto de la plej aĝaj familioj de birdoj en la mondo nune kaj havas fosiliojn malkovritajn date el antaŭ dekoj da milionoj da jaroj. Ties rapidaj refleksoj ludas gravan rolon en ties kapablo por survivi.
La Cindrotinamo estas monotipa specio.[2] Ĉiuj tinamoj estas el la familio Tinamedoj, kaj en pli granda skemo estas ankaŭ Paleognatoj. Malkiel la tre konataj neflugaj birdoj el Paleognatoj nome Strutoformaj kiaj la Struto, la Emuo kaj aliaj, la tinamoj povas flugi, kvankam ĝenerale ili ne estas fortaj flugantoj. Ĉiuj Strutoformaj evoluis el prahistoriaj flugantaj birdoj, kaj la Tinamoformaj estas la plej proksimaj vivantaj parencoj de tiuj birdoj.[4]
Gmelin origine lokigis tiun birdon en la genro Tetrao, kiel Tetrao cinereus,[1] kio estas indikilo de ties ŝajna, sed malĝusta, proksimeco al la aliaj ĉasbirdoj.
Crypturellus estas formata el la grekaj vortoj κρυπτός (kriptós), "kovrita" aŭ "kaŝita", οὐρά (urá), "vosto", kaj -ellus, latina diminutiva sufikso. La genronomo Crypturellus entute signifus "malgranda kaŝvostulo".[5] La termino cinereous aludas al ties koloro.
La Cindrotinamo estas proksimume 29 al 32 cm longa,[1][3] kaj pezas 435 g la masklo kaj 549-602 g la ino.[1] Tiu specio estas timida, sekretema kaj soleca. Kvankam ĝi aspektas simila al aliaj surgrunde loĝantaj birdoj kiaj la koturnoj kaj la tetraoj, ĝi estas komplete nerilataj al tiuj grupoj.
Laŭkolore ĝi estas simila al la berlepŝa tinamo je tio ke ĝi estas malhelbruna al fulgecbruna aŭ brunecnigra. Ĝi tendencas esti iomete pli malhelbruna ol la berlepŝa tinamo. Tiu estas diketa birdo rekonata pro sia fumo-griza koloro kun ruĝec-brunaj krono kaj nuko.[1] La plumofinoj de la kapoflankoj estas blankaj, kio montriĝas foje.[3] Ties koloro helpas ilin kamufliĝi ĉe la medio kio faras ĝin pli malfacile detektebla al predantoj. La subaj partoj estas nur iome pli palaj ol la korpo, kaj la kruroj ŝajnas senkolore oranĝecaj al flavaj. Ili havas helkoloran okulringon.[1] Ties beko havas malhelan supran makzelon kaj flavan suban makzelon. Ĝenerale, ties beko estas tre simila al tiu de la berlepŝa tinamo escepte ke ĝi tendencas esti pli malgranda kaj pli maldika.[1] La inoj estas ĝenerale iomete pli grandaj ol la maskloj.
La Cindrotinamo estas taga animalo. Kiam ili estas timigitaj aŭ surprizitaj ili kutime forkuras tre rapide. Ties instinktoj adaptiĝis al rapida agado ĉar ili vivas surgrunde kaj devas rapide fuĝi por eviti predantojn kaj tiele ili estas rare vidataj de homoj. Ili tendencas piediri aŭ kuri pli ol flugi. Ili kapablas flugi, sed tio estas malkutime kaj mallonge. Kvankam la Cindrotinamo povas flugi nur por mallonga momento, ties flugo estas forta kaj direkta. Ili tendencas esti ĉu sole aŭ en paroj, kaj ĝenerale ne veturas en grupoj.
La Cindrotinamo estas speciale konata ĉar ĝi estas facile aŭdebla, sed tre malfacile videbla. Ĝi havas laŭtan distingan fajfon aŭdatan ĉefe mateniĝe kaj krepuske. Ties fajfoj havas unikan tonon kaj daŭras preskaŭ du sekundojn inter ĉiu fajfo. Ties fajfoj estas ĉefe aŭdataj mateniĝe kaj krepuske, kaj estas unusilabaj. La birdo estas tre kapabla projekti sian voĉon por ŝajnigi ke ĝi venas el alia direkto tiele ke aŭdi ilin kaj trovi ties precizan lokon estas tre malfacile. La alvoko inter maskloj kaj inoj estas similaj kvankam ankoraŭ notinde diferencaj al la homa orelo. Ties spaco inter alvokoj mallongiĝas dum la tempo progresas, kaj tiele ŝajnas ke rapidiĝas laŭ frekvenco.[1]
La reprodukta sezono de la Cindrotinamo estas la tutan jaron pro la perfekta klimato kie ili loĝas; tamen estas periodo de preferata pariĝado, kiu estas aŭgusto tra oktobro, escepte en Kolombio, kie ĝi estas en junio.[1] Kiel ĉe majoritato de la tinama familio, la maskloj praktikas samtempan poliginion kaj la inoj praktikaj sinsekvan poliandrion. Por komenci pariĝadon, la maskloj kutime alvokas por allogi la inojn. Oni supozas, ke la pariĝada ritaro estas simila al tiu de alia en sia familio. Tiu pariĝa ritaro konsistas je tio ke la masklo subigas sian bruston algrunde. Dum faras tion, li etendas sian kolon antaŭen kaj levas sian postaĵon. Oni supozas, ke tio utilas duoble, por ŝajnigi ke ĝi estas pli granda kaj tiele pli alloga al inoj, kaj ke ĝi estas pli granda kaj tiele pli danĝera al aliaj maskloj.[1]
La nesto de la Cindrotinamo estas malpli nesto kaj pli ĝuste nur loko ĉe la arbara grundo, foje farita el kelkaj folioj surgrunde. Ili elektas ŝirman lokon, kutime ĉe arbo.[1] La ino demetas ĉirkaŭ du ovojn sezone. Tiuj ovoj ŝajnas salmoviolaj, kaj estas konsiderataj tre koloraj. Post tempo, la ovoj ŝanĝas koloron al malhela aŭ foje al ĉokolada.[3]
Junuloj de Cindrotinamo kapablas moviĝi post eloviĝo, eĉ preskaŭ kuri tuj post eloviĝo. Ili estas malhelbrunaj kun ruĝeca makuleteco.[1]
La manxga kutimaro de la Cindrotinamo dependas el la sezono kaj habitato kvankam ili estas ĉefe herbovoruloj, kun tre forta fokuso sur fruktoj, simile al aliaj membroj de Crypturellus. En somero ties dieto konsistas el malgrandaj fruktoj, semoj kaj malgrandaj senvertebruloj. La majoritato de senvertebruloj kiujn ili manĝas estas formikoj, talpogriloj kaj pentatomedoj.[1] Vintre ili kutime manĝas ampleksan varion de semoj aŭ beroj kolektitaj elgrunde, kun prefero al beroj de Asaio.[3] Ili estas konsiderataj profitigaj al la naturo pro insektoplago ĉar ili multe tiujn konsumas. Kiam la Cindrotinamo estas juna ĝi estas pli dependa el insektoj ol kiam ili iĝas plenkreskuloj. La Cindrotinamo ne skrapas por manĝo, sed anstataŭe rigardas sub folioj aŭ uzas sian bekon por elfosi.
La Cindrotinamo estas nemigranta specio.
La Cindrotinamo loĝas en pluvarbaroj aŭ marĉarbaroj de malaltaj teroj, ĝis 700 m de altitudo.[6] Ili loĝas ankaŭ en sekundaraj arbaroj, kun arbustaraj areoj kun disaj arboj. Ili ankaŭ profitas el kafaj kaj kokosaj plantejoj kaj foje uzas savanon.[1] Ili preferas loĝi ĉe rojoj aŭ densaj marĉarbaroj. Ties preferata habitato estas densa kaj malhela. Ili estas abundaj, ene de supra Amazonio, ĉe varzea.[3]
Tiu specio estas indiĝena de suda Kolombio, suda Venezuelo, Surinamo, Gujano, Franca Gujano, norda kaj okcidenta Brazilo, orienta Ekvadoro, orienta Peruo, kaj norda Bolivio.[2] Ene de Brazilo, ĝi okupas La zonon de la Amazona Baseno suden al Mato Grosso kaj orienten al Parao.[3]
La IUCN klasigas tiun tinamon kiel Malplej Zorgiga,[7] kun loĝa teritorio de 5,920,000 km².[6] Ĝi estas konsiderata la plej komuna tinamo en Surinamo, kaj estas konsiderata nekomuna en Peruo.[1] La minaco kontraŭ tiu specio estas simila al tiu de ĉiuj arbaraj birdospecioj, kaj estas senarbarigo kaj fragmentado de la restanta habitato.[1] Oni supozas, ke ĝi perdas 14.1-17% el sia habitato dum 3 generacioj.[8]
La Cindrotinamo (Crypturellus cinereus), konata ankaŭ kiel Arbustara tinamo, estas tipo de surgrunda birdo troviĝanta en marĉoj kaj arbaroj de malaltaj teroj en norda Sudameriko. Ili havas kelkajn lokajn nomojn kiuj estis uzataj de indiĝenaj popoloj kiaj en Amazonio kie ili estas nomataj Inambu-pixuna, kaj en Parao, Brazilo, kie ili estas nomataj nambu-sujo (sujo estas malpura en la portugala). Ankaŭ tra sia etenda teritorio ili estas nomataj inhambu-preto (preto estas nigra en la portugala). La Cindrotinamoj vagadis dum multaj jarcentoj. Ili estas parto de la plej aĝaj familioj de birdoj en la mondo nune kaj havas fosiliojn malkovritajn date el antaŭ dekoj da milionoj da jaroj. Ties rapidaj refleksoj ludas gravan rolon en ties kapablo por survivi.
El tinamú o inambú café o cenizo o sombrío,[3] Crypturellus cinereus es una especie de ave perteneciente a la familia Tinamidae y aparece en pantanos y bosques de tierras bajas en el norte de América del Sur.[4] Pertenecen a una de las familias más antiguas del mundo de hoy, se conocen fósiles que se remontan diez millones de años. Sus rápidos reflejos juegan un papel muy importante en su supervivencia.
Es un pájaro tímido y reservado. Mide aproximadamente 30 cm de longitud. Es reconocido por su cuerpo de color gris-humo con la corona y la nuca en un tono rojizo-marrón. Estos les ayudan a mezclarse con ambiente natural por lo que es más difícil sean detectadas por sus predadores, en lo que se conoce como cripsis. La parte inferior es sólo un poco más pálida que el resto del cuerpo y las patass parecen de color naranja opaco. Las hembras suelen ser ligeramente más grandes que los machos.
Es conocido por ser fácil de escuchar, pero muy difícil de ver. Tiene un fuerte silbido distintivo, que se escucha principalmente al amanecer y al atardecer. Tienen una única nota y pasan casi dos segundos entre cada silbido. Esta ave es capaz de proyectar su voz para parecer como si viniera de otra dirección, con lo que es muy difícil encontrar su ubicación exacta. La llamada entre machos y hembras son similares, si bien los machos suelen llamar para atraer a las hembras. El tinamú café se de hábitos diurnos. Cuando están asustados o son sorprendidos corren a cubrirse entre la vegetación rápidamente. Sus instintos se han adaptado a actuar con rapidez, ya que al vivir sobre el terreno tienen que huir para evitar los depredadores por lo que rara vez son vistos por los seres humanos. Usualmente caminan en lugar de volar, aunque son capaces, pero es inusual y breve. Si bien sólo puede volar en cortos periodos, lo hace de manera enérgica y directa. Tienden a aparecer solos o en parejas, y generalmente no viajan en grupos.
Los hábitos alimenticios dependen de la temporada en su hábitat, aunque en su mayoría son herbívoros. En el verano su dieta se compone de pequeños frutos, semillas e incluye pequeños invertebrados. En la época invernal suele comer una gran variedad de semillas o bayas recogidos sobre el terreno. Cuando es joven es más dependiente de los insectos que cuando se convierten en adultos. La Perdiz Cinereous no escarba con las patas para buscar alimento, aunque buscan debajo de las hojas o usan su pico para cavar.
El inambú café hace su nido y pone sus huevos en el suelo del bosque. Ponen dos huevos cada temporada. Estos huevos de un color entre violeta y salmón. Las crías son capaces de moverse cuando salen del huevo hasta el punto que casi pueden correr tan pronto como rompen el cascarón.
Vive en bosques tropicales de tierras bajas o bosques pantanosos, hasta los 700 m. de altitud.[1] Prefieren vivir cerca de los arroyos. Su hábitat preferido es espeso, oscuro y denso. Esta especie es nativa del sur de Colombia, el sur de Venezuela, Surinam, Guyana, Guayana Francesa, el norte y el oeste de Brasil, este de Ecuador, este de Perú, y el norte de Bolivia[4]
El tinamú o inambú café o cenizo o sombrío, Crypturellus cinereus es una especie de ave perteneciente a la familia Tinamidae y aparece en pantanos y bosques de tierras bajas en el norte de América del Sur. Pertenecen a una de las familias más antiguas del mundo de hoy, se conocen fósiles que se remontan diez millones de años. Sus rápidos reflejos juegan un papel muy importante en su supervivencia.
Crypturellus cinereus Crypturellus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tinamidae familian sailkatua dago.
Crypturellus cinereus Crypturellus generoko animalia da. Hegaztien barruko Tinamidae familian sailkatua dago.
Crypturellus cinereus
Le Tinamou cendré (Crypturellus cinereus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Tinamidae.
Il se rencontre dans les régions de basses terres depuis l'embouchure de l'Amazone jusqu'au sud-est de la Colombie, le nord de la Bolivie, le sud du Venezuela et dans toutes les Guyanes[1].
Le plumage du Tinamou cendré est principalement brun foncé à gris brunâtre, bien qu'il devienne généralement plus pâle en dessous, avec une couronne et une nuque légèrement brun rougeâtre. Les immatures sont plus foncés, mais en plus, ils possèdent une couleur cannelle barrée sur les ailes et les parties inférieures.[1]
Il tolère raisonnablement les perturbations humaines, plus encore que beaucoup de ses congénères, et est même «à l'aise» dans les zones de seconde végétation dense des savanes, ainsi que dans les forêts et les plantations des basses terres. La voix est un sifflet d'une seconde, répété à des intervalles fréquents qui deviennent parfois plus courts. La vocalisation de la femelle serait légèrement plus élevée que celle du mâle. Tinamou cendré pond deux œufs dont la couleur varie de la couleur "saumon" au "chocolat noir"; le nid est simplement une brèche dans le sol, et les nids peuvent être trouvés presque toute l'année dans toute son aire de répartition.[1]
Crypturellus cinereus
Le Tinamou cendré (Crypturellus cinereus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Tinamidae.
Crvenovrati tinamu (lat. Crypturellus cinereus) je vrsta ptice iz roda Crypturellus iz reda tinamuovki.
Njegovi fosili datiraju čak nekoliko desetaka milijuna godina unatrag. Brzi refleksi igraju jako bitnu ulogu u njegovu preživljavanju.
Živi u močvarnim i nizinskim šumama do 700 metara nadmorske visine na sjeveru Južne Amerike. Preferira staništa u blizini potoka ili guste močvarne šume, koja su tamna i bujna. Udomaćen je u južna Kolumbiji, južnoj Venecueli, Surinamu, Gvajani, Francuskoj Gvajani, sjevernom i zapadnom Brazilu, istočnom Ekvadoru, istočnom Peruu i sjevernoj Boliviji.
Crvenovrati tinamu dosta je tih i tajanstven. Prosječno je dug otprilike 30 centimetara. Najveći dio tijela mu je dimljivo-sive boje. Prepoznaje se po crvenkasto-smeđoj kruni i potiljku. Boja mu pomaže u stapanju s okolišom, tako da ga grabežljivci ne mogu lako prepoznati. Donji dijelovi tijela ponešto su svjetliji od ostatka tijela, a noge su blago narančaste. Ženka je uglavnom malo veća od mužjaka.
Prehrambene navike crvenovratog tinamua ovise o godišnjem dobu i staništu u kojem žive, ali uglavnom je biljožder. Ljeti mu se prehrana sastoji od manjih plodova, sjemenki i malih beskralježnjaka. Zimi najčešće jede razne sjemenke i bobice prikupljene na tlu. Nije nasilan pri potrazi hrane, ali često zna pogledati ispod lišća ili koristiti kljun za kopanje.
Crvenovrati tinamu (lat. Crypturellus cinereus) je vrsta ptice iz roda Crypturellus iz reda tinamuovki.
Njegovi fosili datiraju čak nekoliko desetaka milijuna godina unatrag. Brzi refleksi igraju jako bitnu ulogu u njegovu preživljavanju.
Il tinamo cinereo (Crypturellus cinereus (Gmelin, 1789)) è un uccello della famiglia Tinamidae.[2]
Lunghezza: 29–32 cm.
L'areale della specie comprende la Colombia, l'Ecuador, la Bolivia, il Perù, il Venezuela, la Guyana, il Suriname e il Brasile.[1]
De grauwe tinamoe (Crypturellus cinereus) is een vogel uit de familie tinamoes (Tinamidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1789 door Gmelin.
De soort komt voor in het Amazoneregenwoud.[3]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe grauwe tinamoe (Crypturellus cinereus) is een vogel uit de familie tinamoes (Tinamidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1789 door Gmelin.
Crypturellus cinereus, também chamado de inhambu-preto[1][2], inhambu-pixuna,[3] inhambu-coá ou inhambu-sujo, é um tinamídeo de grande distribuição geográfica na Floresta Amazônica. A espécie habita a mata-de-várzea, capoeiras com árvores esparsas e plantações como as de cacau e café. É ave cinegética.
O inhambu-preto mede entre 29 e 32 cm de comprimento e pesa entre 435 g e 600 g. Não há dimorfismo sexual evidente, sendo a fêmea maior que o macho, e a vocalização daquele, em geral, mais aguda que a da fêmea. Sua vocalização consiste em um longo e agudo piado monotônico.
Essa ave alimenta-se de sementes, frutas e invertebrados, tais como grilos e formigas. A época de reprodução pode decorrer ao longo do ano todo mas faz-se preferencialmente entre agosto e outubro. O inhambu-pixuna não constrói ninhos, sendo os dois ovos oblongos de cor salmão-violeta, marrom-claro ou escuro, postos entre a vegetação densa. A incubação leva em média 16 dias. A sua plumagem apresenta coloração mimética, que propicia eficaz camuflagem em seu habitat.
Não apresenta subespécies oficialmente descritas (monotípico).
Apresenta adaptabilidade ao cativeiro, reproduzindo-se normalmente no mesmo.
Crypturellus cinereus, também chamado de inhambu-preto, inhambu-pixuna, inhambu-coá ou inhambu-sujo, é um tinamídeo de grande distribuição geográfica na Floresta Amazônica. A espécie habita a mata-de-várzea, capoeiras com árvores esparsas e plantações como as de cacau e café. É ave cinegética.
O inhambu-preto mede entre 29 e 32 cm de comprimento e pesa entre 435 g e 600 g. Não há dimorfismo sexual evidente, sendo a fêmea maior que o macho, e a vocalização daquele, em geral, mais aguda que a da fêmea. Sua vocalização consiste em um longo e agudo piado monotônico.
Essa ave alimenta-se de sementes, frutas e invertebrados, tais como grilos e formigas. A época de reprodução pode decorrer ao longo do ano todo mas faz-se preferencialmente entre agosto e outubro. O inhambu-pixuna não constrói ninhos, sendo os dois ovos oblongos de cor salmão-violeta, marrom-claro ou escuro, postos entre a vegetação densa. A incubação leva em média 16 dias. A sua plumagem apresenta coloração mimética, que propicia eficaz camuflagem em seu habitat.
Não apresenta subespécies oficialmente descritas (monotípico).
Apresenta adaptabilidade ao cativeiro, reproduzindo-se normalmente no mesmo.
Askgrå tinamo[2] (Crypturellus cinereus) är en fågel i familjen tinamoer inom ordningen tinamofåglar.[3] Fågeln förekommer från sydöstra Colombia till Guyana, södra Venezuela, norra Bolivia och nordöstra Brasilien.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör askgrå tinamo.
Wikispecies har information om Crypturellus cinereus.
Askgrå tinamo (Crypturellus cinereus) är en fågel i familjen tinamoer inom ordningen tinamofåglar. Fågeln förekommer från sydöstra Colombia till Guyana, södra Venezuela, norra Bolivia och nordöstra Brasilien. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Crypturellus cinereus là một loài chim trong họ Tinamidae.[3]
Crypturellus cinereus (Gmelin, 1789)
Охранный статус
Серый скрытохвост[1], или серый криптуреллус[2] (лат. Crypturellus cinereus) — вид наземных птиц семейства тинаму, обитающий на болотах и равнинных лесах северной части Южной Америки[3]. Серый криптуреллус были повсюду в течение многих веков[3]. Они являются частью старинных семейств в современном мире, а их ископаемые останки датируются десятками миллионов лет[3]. Быстрая реакция птицы играет определённую роль в её способности к выживанию[3].
Серый скрытохвост является монотипичным видом[3]. Все тинаму из одноимённого семейства, а также в большой схеме бескилевых. В отличие от других бескилевых, тинаму могут летать, хотя в целом, они делают это плохо. Все бескилевые произошли от доисторических птиц, а тинаму являются их ближайшими живыми родственниками[4].
Название Crypturellus происходит от трёх латинских или греческих слов: kruptos — «покрытый» или «скрытный», oura — «хвост» и ellus — «крошечный». Таким образом, название Crypturellus переводится как «крошечный скрытный хвост»[5]. Слово cinereous характеризует окраску птицы[5].
Серый скрытохвост ведёт очень тихий и скрытный образ жизни. Эти птицы примерно 30 см (12 дюймов) в длину. Опознан по дымчато-серому оперению с красно-коричневыми макушкой и затылком. В тёмное время суток оперение равномерного дымчато коричневого цвета. Туловище серого криптуреллуса обычно серое, с коричневато-красным затылком и макушкой. Цвет птицы помогает ей сливаться с окружающей средой, что делает их труднодоступными для хищников, чтобы обнаружить их. Нижняя часть туловища чуть бледнее, чем всё тело, а ноги — тускло-оранжевыми. Самки, как правило, несколько больше по размеру, чем самцы.
Серый скрытохвост особенно известен тем, что его легко услышать, но очень трудно заметить. Для него характерен громкий свист, который можно услышать, главным образом, на рассвете и в сумерках. Их свист имеет уникальную высоту и продолжительность почти две секунды между каждым свистом. Их свист односложный. Птица способна проецировать свой голос, который, кажется, явился из другого места, поэтому, слушая их, найти их точное местоположение, очень трудно. Вокализация между самцами и самками являются идентичными, но всё же заметно отличаются для человеческого уха. Серый криптуреллус — дневная птица. Когда они напуганы или удивлены, то они, как правило, очень быстро убегают. Их инстинкты приспособлены к сильной адаптации, так как птицы проводят большую часть жизни на земле, и вынуждены бегать быстро, чтобы избежать хищников, поэтому их можно редко видеть. Они имеют тенденцию к хождению и бегу, чем к полёту. Они летают, но очень редко и недолго. Серый криптуреллус может находиться в полёте только короткое время, их полёт устойчивый и прямой. Птицы обычно встречаются поодиночке или парами и, как правило, не путешествуют группами.
Пищевые привычки серого криптуреллуса зависят от времени года и мест обитания, хотя птицы, в основном, травоядные. Летом их рацион состоит из мелких фруктов, семян и мелких беспозвоночных, однако зимой они обычно едят разнообразные семена и ягоды, подбирая с земли. Считается, что они приносят выгоду природе, так как они поедают большое количество насекомых-вредителей. Молодые особи больше зависят от насекомых, чем когда они взрослые. Серый криптуреллус не выкапывают когтями еду, вместо этого они смотрят под листьями или используют свой клюв.
Серый криптуреллус высиживает свои яйца на лесной подстилке. Особи также являются полигамными. Самцы обычно поют, чтобы привлечь самок. Птицы откладывают два оранжево-розовых яйца в год.
Серый криптуреллус обитает в низменных тропических или болотных лесах на высоте до 700 м над уровнем моря[6]. Они предпочитают жить вблизи ручьёв или густых болотных лесов[6].
Этот вид родом из южной Колумбии и Венесуэлы, Суринама, Гайаны, Французской Гвианы, северной и западной Бразилии, восточного Эквадора и Перу, а также севера Чили[3].
МСОП классифицирует этот вид как находящийся под наименьшей угрозой[7] с существующим ареалом в 5 900 000 км²[6].
Серый скрытохвост, или серый криптуреллус (лат. Crypturellus cinereus) — вид наземных птиц семейства тинаму, обитающий на болотах и равнинных лесах северной части Южной Америки. Серый криптуреллус были повсюду в течение многих веков. Они являются частью старинных семейств в современном мире, а их ископаемые останки датируются десятками миллионов лет. Быстрая реакция птицы играет определённую роль в её способности к выживанию.
