nimet breadcrumb-navigoinnissa
Ala ördək (lat. Tadorna) - ala ördəklər yarımfəsiləsinə aid quş növü.
T. ferruginea
T. cana
T. tadornoides
T. variegata
T. cristata
T. tadorna
T. radjah
Quş ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Ala ördək (lat. Tadorna) - ala ördəklər yarımfəsiləsinə aid quş növü.
An tadorned eo an evned palvezek eus ar genad Tadorna.
7 spesad tadorned zo :
Tadorna és un gènere d'ocells de la subfamília dels tadornins (o de la tribu Tadornini, segons autors), dins la família dels anàtids. Són un grup d'aus semiterrestres, d'aspecte intermedi entre els ànecs típics i les oques. De grandària mitjana, fan 50-60 cm de llargària. Hi ha lleugeres diferències de color entre els sexes en la majoria de les espècies i coincideixen en disseny de color en vol: les terciàries formen un mirall verd, les secundàries i primàries són negres i les cobertores blanques. S'alimenten de petits animalons de la vora de l'aigua (crancs, mol·luscs), així com herba i altres plantes.
Segons les modernes classificacions aquest gènere està format per 6 espècies:[1]
L'ànec raja (Tadorna radjah) [2] és ara considerat l'única espècie del gènere Radjah.[3]
Tadorna és un gènere d'ocells de la subfamília dels tadornins (o de la tribu Tadornini, segons autors), dins la família dels anàtids. Són un grup d'aus semiterrestres, d'aspecte intermedi entre els ànecs típics i les oques. De grandària mitjana, fan 50-60 cm de llargària. Hi ha lleugeres diferències de color entre els sexes en la majoria de les espècies i coincideixen en disseny de color en vol: les terciàries formen un mirall verd, les secundàries i primàries són negres i les cobertores blanques. S'alimenten de petits animalons de la vora de l'aigua (crancs, mol·luscs), així com herba i altres plantes.
Tadorna er en slægt af fugle i familien af egentlige andefugle med seks nulevende arter, der er udbredt i både Afrika, Australien og Eurasien.
De seks arter i slægten:[1]
Tadorna er en slægt af fugle i familien af egentlige andefugle med seks nulevende arter, der er udbredt i både Afrika, Australien og Eurasien.
Kasarkas ist die Bezeichnung einer Gattung der Gänsevögel, die der Unterfamilie der Halbgänse zugerechnet wird. Der Name Kasarka ist aus dem Russischen entlehnt. Allerdings bezeichnet im Russischen dieser Begriff die Gänse der Gattung Branta.[1]
Die sieben in dieser Unterfamilie vertretenen Arten zeichnen sich durch große Einheitlichkeit in Morphologie, Verhalten und Ökologie aus. Die Arten leben an der Gewässerrandzone und vereinen Merkmale gründelnder Enten der Seichtwasserzone und äsender Gänse der angrenzenden Weideflächen. Vor allem in der Brutzeit gelten Kasarkas als sehr aggressiv. Die Weibchen treiben dann ihre Männchen dazu an, andere Vögel oder Kontrahenten aus dem Brutrevier zu verjagen. Eine Art, die Schopfkasarka, wurde seit 1964 nicht mehr gesehen und ist vermutlich ausgestorben.
In ihrem Erscheinungsbild unterscheiden sich die zu den Kasarkas gerechneten Arten auffällig von dem ententypischen Habitus. Sie sind größer und langbeiniger als Enten und ähneln in ihrem äußeren Erscheinungsbild damit Gänsen.[2] Die beiden in der Paläarktis vorkommenden Arten Rostgans und Brandgans werden entsprechend als Gans bezeichnet. Nur gelegentlich spricht man auch von der Brandente.
Zur Gattung der Kasarkas gehören folgende sieben rezente Arten:
Kasarkas ist die Bezeichnung einer Gattung der Gänsevögel, die der Unterfamilie der Halbgänse zugerechnet wird. Der Name Kasarka ist aus dem Russischen entlehnt. Allerdings bezeichnet im Russischen dieser Begriff die Gänse der Gattung Branta.
Die sieben in dieser Unterfamilie vertretenen Arten zeichnen sich durch große Einheitlichkeit in Morphologie, Verhalten und Ökologie aus. Die Arten leben an der Gewässerrandzone und vereinen Merkmale gründelnder Enten der Seichtwasserzone und äsender Gänse der angrenzenden Weideflächen. Vor allem in der Brutzeit gelten Kasarkas als sehr aggressiv. Die Weibchen treiben dann ihre Männchen dazu an, andere Vögel oder Kontrahenten aus dem Brutrevier zu verjagen. Eine Art, die Schopfkasarka, wurde seit 1964 nicht mehr gesehen und ist vermutlich ausgestorben.
In ihrem Erscheinungsbild unterscheiden sich die zu den Kasarkas gerechneten Arten auffällig von dem ententypischen Habitus. Sie sind größer und langbeiniger als Enten und ähneln in ihrem äußeren Erscheinungsbild damit Gänsen. Die beiden in der Paläarktis vorkommenden Arten Rostgans und Brandgans werden entsprechend als Gans bezeichnet. Nur gelegentlich spricht man auch von der Brandente.
Buntgöse oder Buntgosen (wetenschopplichen Naam: Tadorna) heet en Geslecht mank de Echten Halfgöse. Halfgöse sünd se, vunwegen, datt se na Utsehn un Morphologie enerwegens twuschen Aanten un Göse staht. To de Buntgöse höört seven Aarden to, de sik nich groot verschelen doot. All Aarden leevt an de Waterkant un föhrt sik up, as Grunnelaanten in Gemarken mit flack Water, man ok as Göse up de Fennen dorachter, de Gras freten doot. Sunnerlich in de Brödeltied gellt de Buntgöse as beetsch un veniensch. De Göse drievt ehre Mannslüde denn dorto an, datt se gegen annere Vagels oder Gegenspelers gegenan gaht un de ut ehr Revier verdrievt. Een Aart, dat is de Hubenaant, is 1964 tolest sehn wurrn un wohrschienlich utstorven.
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. Buntgöse oder Buntgosen (wetenschopplichen Naam: Tadorna) heet en Geslecht mank de Echten Halfgöse. Halfgöse sünd se, vunwegen, datt se na Utsehn un Morphologie enerwegens twuschen Aanten un Göse staht. To de Buntgöse höört seven Aarden to, de sik nich groot verschelen doot. All Aarden leevt an de Waterkant un föhrt sik up, as Grunnelaanten in Gemarken mit flack Water, man ok as Göse up de Fennen dorachter, de Gras freten doot. Sunnerlich in de Brödeltied gellt de Buntgöse as beetsch un veniensch. De Göse drievt ehre Mannslüde denn dorto an, datt se gegen annere Vagels oder Gegenspelers gegenan gaht un de ut ehr Revier verdrievt. Een Aart, dat is de Hubenaant, is 1964 tolest sehn wurrn un wohrschienlich utstorven.
Suralay gʻozlar (Tadorna) — oʻrdaklar oilasiga mansub qushlar urugʻi. 7 turi bor. Patlari oqqora va jigarrang , modasi ochroq rangda, Yevrosiyo, Afrika, Avstraliya, Yangi Zelandiyada tarqalgan. Dasht, yarim dasht va choʻllardagi shoʻr yoki chuchuk suv qavzalarida yashaydi. Oʻzbekistonda 2 turi: suralay gʻoz (T. tadorna) va angʻirt (T. ferruginea) yil davomida uchraydi. Tanasining uz. 60 sm cha, vazni 1 — 1,6 kg . Suv havzalari qirgʻogʻiga uya quradi; koʻpincha tulki, boʻrsiq va boshqa hayvonlar inidan foydalanadi. 8—15 ta tuxum qoʻyadi; uni faqat modasi bosadi. Qis Suralay gʻoz. qichbaqasimonlar, mollyuskalar, oʻsimlik urugʻlari va boshqa bilan oziqlanadi. Goʻshti va prai uchun ovlanadi.
The shelducks, most species of which are found in the genus Tadorna (except for the Radjah shelduck, which is now found in its own monotypic genus Radjah), are a group of large birds in the Tadorninae subfamily of the Anatidae, the biological family that includes the ducks and most duck-like waterfowl such as the geese and swans.
Shelducks are a group of large, often semi-terrestrial waterfowl, which can be seen as intermediate between geese (Anserinae) and ducks. They are mid-sized (some 50–60 cm) Old World waterfowl. The sexes are colored slightly differently in most species, and all have a characteristic upperwing coloration in flight: the tertiary remiges form a green speculum, the secondaries and primaries are black, and the coverts (forewing) are white. Their diet consists of small shore animals (winkles, crabs etc.) as well as grasses and other plants.
They were originally known as "sheldrakes", which remained the most common name until the late 19th century.[1] The word is still sometimes used to refer to a male shelduck and can also occasionally refer to the canvasback (Aythya valisineria) of North America.[2]
The genus Tadorna was introduced by the German zoologist Friedrich Boie in 1822.[3][4] The type species is the common shelduck.[4] The genus name comes from the French name Tadorne for the common shelduck.[5] It may originally derive from Celtic roots meaning "pied waterfowl", essentially the same as the English "shelduck".[6] A group of them is called a "dopping," taken from the Harley Manuscript.[7]
The namesake genus of the Tadorninae, Tadorna is very close to the Egyptian goose and its extinct relatives from the Madagascar region, Alopochen. While the classical shelducks form a group that is obviously monophyletic, the interrelationships of these, the aberrant common and especially Radjah sheducks, and the Egyptian goose were found to be poorly resolved by mtDNA cytochrome b sequence data;[8] this genus may thus be paraphyletic.
The Radjah sheduck, formerly placed in the genus Tadorna, is now placed in its own monotypic genus:
Fossil bones from Dorkovo (Bulgaria) described as Balcanas pliocaenica may actually belong to this genus. They have even been proposed to be referable to the common shelduck, but their Early Pliocene age makes this rather unlikely.
Based on the Taxonomy in Flux from John Boyd's website.[9]
TadorninaRadjah radjah (Lesson 1828) Reichenbach 1852 (Radjah shelduck)
Alopochen Stejneger 1885
Tadorna?†T. cristata (Kuroda 1917) (Crested shelduck)
T. tadorna (Linnaeus 1758) (Common shelduck)
T. cana (Gmelin 1789) (South African shelduck)
T. ferruginea (Pallas 1764) (Ruddy shelduck)
T. tadornoides (Jardine & Selby 1828) (Australian shelduck)
T. variegata (Gmelin 1789) (Paradise shelduck)
The following table is based on the HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World.[10][11]
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) 
The shelducks, most species of which are found in the genus Tadorna (except for the Radjah shelduck, which is now found in its own monotypic genus Radjah), are a group of large birds in the Tadorninae subfamily of the Anatidae, the biological family that includes the ducks and most duck-like waterfowl such as the geese and swans.
La Tadornoj (Tadorna) estas genro de birdoj el la ordo de anseroformaj, familio de anasedoj, kun multkolora plumaro kaj ruĝaj beko kaj kruroj. La nomiga specio estas la Ordinara tadorno (Tadorna tadorna).
La tadornoj estas grupo de grandaj ofte duonsurteraj akvobirdoj, kiuj povas esti vidataj kiel intermezaj inter anseroj (Anserenoj) kaj anasoj. Ili estas mezgrandaj (ĉirkaŭ 50–60 cm longaj) akvobirdoj de la Malnova mondo. Ambaŭ seksoj estas iom malsimile laŭkolore en plej specioj, kaj ĉiuj havas karakteran supraflugilan koloraron dumfluge: nome triarangaj formas verdan speguleton, duarangaj kaj unuarangaj estas nigraj, kaj la flugilkovriloj estas blankaj. Ties dieto konsistas el malgrandaj akvobordaj animaloj (maraj helikoj, kraboj ktp.) same kiel herboj kaj aliaj plantoj.
La genra nomo Tadorna devenas el keltaj radikoj kaj signifas "makuleca akvobirdo", simile al la angla "shelduck".[1]
La tipa nomiga genro de la Tadornenoj, nome Tadorna estas tre proksima al la Egipta ansero kaj ties formortintaj parencoj el la regiono de Madagaskaro, nome Alopochen. Dum la klasikaj tadornoj formas grupon kiu evidente estas monofiletika, la interrilatoj de tiuj, la aberacia Ordinara kaj ĉefe la Blanka tadornoj, kaj la Egipta ansero esta malmulte solvataj pere de analizoj de DNA;[2] tiu genro povus esti parafiletika.
Ostoj el fosilioj el Dorkovo (Bulgario) priskribataj kiel Balcanas pliocaenica povus fakte aparteni al tiu genro. Ili estis proponitaj eĉ kiel rilataj al la Ordinara tadorno, sed ties aĝo de komenca Plioceno faras tion ege malverŝajne.
La Tadornoj (Tadorna) estas genro de birdoj el la ordo de anseroformaj, familio de anasedoj, kun multkolora plumaro kaj ruĝaj beko kaj kruroj. La nomiga specio estas la Ordinara tadorno (Tadorna tadorna).
La tadornoj estas grupo de grandaj ofte duonsurteraj akvobirdoj, kiuj povas esti vidataj kiel intermezaj inter anseroj (Anserenoj) kaj anasoj. Ili estas mezgrandaj (ĉirkaŭ 50–60 cm longaj) akvobirdoj de la Malnova mondo. Ambaŭ seksoj estas iom malsimile laŭkolore en plej specioj, kaj ĉiuj havas karakteran supraflugilan koloraron dumfluge: nome triarangaj formas verdan speguleton, duarangaj kaj unuarangaj estas nigraj, kaj la flugilkovriloj estas blankaj. Ties dieto konsistas el malgrandaj akvobordaj animaloj (maraj helikoj, kraboj ktp.) same kiel herboj kaj aliaj plantoj.
Tadorna es un género de aves anseriformes de la familia de las anátidas que incluye siete especies, comúnmente conocidas como tarros. Es un género ampliamente propagado por el mundo.
Se reconocen las siguientes especies:
Tadorna es un género de aves anseriformes de la familia de las anátidas que incluye siete especies, comúnmente conocidas como tarros. Es un género ampliamente propagado por el mundo.
Paita (Tadorna) Anatidae familiako genero baten izen arrunta da. Mundu osoan bizi da.
Generoak, egun, 7 espezie ditu:[1]
Ristisorsat (Tadorna) on sorsien heimoon kuuluva lintusuku.
Ristisorsat (Tadorna) on sorsien heimoon kuuluva lintusuku.
Tadorna
Tadorna est un genre d'oiseaux de la famille des Anatidae. Toutes les espèces de ce genre sont nommées tadornes.
Les tadornes sont de grands canards dont l'aspect général évoque celui des oies.
Selon les références, l'auteur du genre serait soit Oken en 1817, soit Boie, 1822. Alan P. Peterson réfute Oken, 1817, car bien qu'il semble être le premier à utiliser ce nom, il ne l'utilise pas pour décrire un genre[1]. En 2018 l'ancienne espèce Radjah a été séparée du genre Tadorna par le congrès ornithologique international pour cause de paraphylie, elle forme maintenant un genre à part entière.
D'après la classification de référence (version 8.1, 2018) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Le statut d'espèce de †Tadorna cristata (espèce éteinte) est remis en question, car il pourrait s'agir d'un hybride.
Tadorna
Tadorna est un genre d'oiseaux de la famille des Anatidae. Toutes les espèces de ce genre sont nommées tadornes.
Lacha atá cosúil le gé, dúchasach don Seandomhan (ach amháin an tuaisceart imigéiniúil). Itheann sí féar, fiailí uisce is inveirteabraigh, agus neadaíonn i mbrocaigh is poill.
Tadorna Oken, 1817 è un genere di uccelli della famiglia Anatidae.
Comprende sette specie diffuse in tutto il mondo; sono grandi anatre il cui aspetto generale richiama quello delle oche.
Il nome del genere, Tadorna, deriva da una radice celtica che significa «anatra variopinta», proprio come il termine inglese shelduck, usato per indicare le casarche[1].
Comprende le seguenti specie:[2]
Tadorna Oken, 1817 è un genere di uccelli della famiglia Anatidae.
Comprende sette specie diffuse in tutto il mondo; sono grandi anatre il cui aspetto generale richiama quello delle oche.
Il nome del genere, Tadorna, deriva da una radice celtica che significa «anatra variopinta», proprio come il termine inglese shelduck, usato per indicare le casarche.
Urvinės antys (lot. Tadorna) – antinių (Anatidae) šeimos paukščiai.
Lietuvoje aptinkamos šios rūšys:
Dižpīles, dižpīļu ģints (Tadorna) ir viena no pīļu dzimtas (Anatidae) ģintīm, kas pieder dižpīļu apakšdzimtai (Tadorninae). Tuvākā radniecība dižpīlēm ir ar Āfrikas dižpīlēm, kurām mūsdienās ir tikai viena dzīvojoša suga - Nīlas zoss (Alopochen aegyptiacus). Dižpīļu ģintī ir 6 mūsdienās dzīvojošas sugas un viena izmirusi suga - cekulainā dižpīle, kura kopš 1964. gada vairs nav novērota. No sešām dižpīļu sugām 2 sugas dzīvo ziemeļu puslodē (Sāmsalas dižpīle un rudā dižpīle), pārējās ir siltumu mīlošas un mājo dienvidu puslodē.
Latvijā ir sastopamas abas ziemeļu puslodes dižpīles: samērā parasta ligzdotāja ir Sāmsalas dižpīle, bet dažas reizes novērota arī rudā dižpīle.[1]
Dižpīles ir salīdzinoši lielāka auguma kā citas pīles. To ķermeņa garums ir apmēram 50 - 60 cm. Lielākajai daļai sugu dzimumu apspalvojums ir atšķirīgs, bet visām ir raksturīgs spārna spogulis, kuru var novērot lidojumā. Apspalvojums parasti ir krāšņs un krāsains.
Jau ģints zinātniskais nosaukums norāda uz pīļu košo apspalvojumu. Vārds Tadorna ir cēlies no ķeltu vārda, kas latviski nozīmē "raibā ūdens vista".[2] Tās uzturas gan uz sauszemes, gan ūdenī, un pamatā barojas ar nelieliem ūdens dzīvniekiem un dažādiem augiem.
Dižpīles, dižpīļu ģints (Tadorna) ir viena no pīļu dzimtas (Anatidae) ģintīm, kas pieder dižpīļu apakšdzimtai (Tadorninae). Tuvākā radniecība dižpīlēm ir ar Āfrikas dižpīlēm, kurām mūsdienās ir tikai viena dzīvojoša suga - Nīlas zoss (Alopochen aegyptiacus). Dižpīļu ģintī ir 6 mūsdienās dzīvojošas sugas un viena izmirusi suga - cekulainā dižpīle, kura kopš 1964. gada vairs nav novērota. No sešām dižpīļu sugām 2 sugas dzīvo ziemeļu puslodē (Sāmsalas dižpīle un rudā dižpīle), pārējās ir siltumu mīlošas un mājo dienvidu puslodē.
Tadorna is een geslacht van vogels uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Het geslacht telt 6 soorten.[1]
Het is een groep van grotere watervogels die ook vaak op het land te vinden zijn, met soorten die afkomstig zijn uit de Oude Wereld en Australië. Qua morfologie zitten ze in feite ergens tussen eenden en ganzen. Het vrouwtje is doorgaans wat lichter gekleurd dan het mannetje bij deze soorten. Hun dieet bestaat uit kleine ongewervelden, grassen en watervegetatie.
Tadorna is een geslacht van vogels uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Het geslacht telt 6 soorten.
Het is een groep van grotere watervogels die ook vaak op het land te vinden zijn, met soorten die afkomstig zijn uit de Oude Wereld en Australië. Qua morfologie zitten ze in feite ergens tussen eenden en ganzen. Het vrouwtje is doorgaans wat lichter gekleurd dan het mannetje bij deze soorten. Hun dieet bestaat uit kleine ongewervelden, grassen en watervegetatie.
Tadorna, rustender og gravender, er ei biologisk slekt og ei gruppe fuglar i den biologiske familien Anatidae. Familien Anatidae inkluderer òg svaner, dei største, gjæser, mellomstore og ender som er minst.
Rustender og gravender er mellomstore vassfuglar på 50 - 60 centimeter som ein kan sjå som ein mellomting mellom gjæser og ender.
Tadorna, rustender og gravender, er ei biologisk slekt og ei gruppe fuglar i den biologiske familien Anatidae. Familien Anatidae inkluderer òg svaner, dei største, gjæser, mellomstore og ender som er minst.
Rustender og gravender er mellomstore vassfuglar på 50 - 60 centimeter som ein kan sjå som ein mellomting mellom gjæser og ender.
Tadorna (typiske gravender) er ei slekt i tribuset gravender og gravgjess (Tadornini) og inngår som sådan i underfamilien ender (Anatinae), som er én av fire underfamilier i andefamilien (Anatidae). Slekten består av seks arter, som lever i Eurasia, Afrika og Oseania. Én av artene kan være utdødd.[1]
Inndelingen følger HBW Alive og er i henhold til Carboneras (2018).[1] Norske navn på arter følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[2][3] Eventuelle benevnelser i parentes er kun midlertidige beskrivelser, i påvente av et offisielt navn på arten.
Tadorna (typiske gravender) er ei slekt i tribuset gravender og gravgjess (Tadornini) og inngår som sådan i underfamilien ender (Anatinae), som er én av fire underfamilier i andefamilien (Anatidae). Slekten består av seks arter, som lever i Eurasia, Afrika og Oseania. Én av artene kan være utdødd.
Multimedia w Wikimedia Commons Tadorna – rodzaj ptaka z podrodziny kaczek (Anatinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, Eurazji i Australii[13].
Długość ciała 58–72 cm, rozpiętość skrzydeł 94–145 cm; masa ciała samców 830–2200 g, samic 562–1850 g[14].
Do rodzaju należą następujące gatunki[24]:
Tadorna – rodzaj ptaka z podrodziny kaczek (Anatinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Călifarul (Tadorna) este un gen de păsări de baltă, care face parte din ordinul Anseriformes, familia Anatidae. Mai este denumit și „Kasarka” denumire care provine din limba rusă. Subfamilia Tadornidae cuprinde 7 specii, diferențiate după aspectul și comportamentul păsărilor. În România se întâlnesc 2 specii: călifarul alb (Tadorna tadorna) și călifarul roșu (Tadorna ferruginea).
Toate păsările din această grupă, care sunt de fapt o formă trecere de la rațe la gâște, sunt păsări acvatice, trăiesc pe pajiști sau lunci de pe malul apelor curgătoare sau stătătoare, ca Marea Wadden. Ele au picioarele mai lungi ca rața, fiind mai apropiați din punct de vedere morfologic de gâscă. Mai ales în perioada de împerechere călifarii sunt foarte agresivi, femelele determină masculii să gonească toate păsările din zona cuibului.
Cladogramă conform Catalogue of Life:[1]
-_Female_at_Bharatpur_I_IMG_5336.jpg)
.jpg)
_at_Sylvan_Heights.jpg)
.jpg)
|access-date= (ajutor)Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link) 
Evoluție și dispariție Comportament Liste ClasificareCălifarul (Tadorna) este un gen de păsări de baltă, care face parte din ordinul Anseriformes, familia Anatidae. Mai este denumit și „Kasarka” denumire care provine din limba rusă. Subfamilia Tadornidae cuprinde 7 specii, diferențiate după aspectul și comportamentul păsărilor. În România se întâlnesc 2 specii: călifarul alb (Tadorna tadorna) și călifarul roșu (Tadorna ferruginea).
Tadorna är ett släkte med fåglar i underfamiljen Tadorninae i familjen änder (Anatidae).
Släktet benämns ibland med det svenska trivialnamnet gravänder, men två gravänder återfinns i andra släkten, Centrornis och Radjah. Arterna i Tadorna återfinns i den holarktiska, etiopiska, orientaliska och australiska regionen och är en grupp medelstora, 50–60 cm långa, vattenfåglar som tillbringar mycket tid på land. Morfologiskt kan de ses som mellanformen av gäss och änder. Könen skiljer sig till viss del vad gäller fjäderdräkt bland flertalet arter och alla har i adult dräkt en karaktäristisk teckning på ovansidan av vingen som syns när den flyger. Armpennorna bildar en grön vingspegel, handpennorna är svarta och de inre täckarna är vita. De lever främst av mindre strandlevande djur som snäckor och krabbor men även av gräs och andra växter.
Släktet Tadorna är mycket närbesläktat med nilgås (Alopochen aegyptiacus) och de utdöda arterna från området kring Madagaskar inom släktet Alopochen. Vithuvad gravand lyfts numera ut till det egna släktet Radjah efter DNA-studier[1] som visar att den är systerart till både nilgäss och Tadorna i begränsad mening.
Fossil funna i Dorkovo, Bulgarien beskrivna som Balcanas pliocaenica kan istället tillhöra släktet gravänder.
Tadorna är ett släkte med fåglar i underfamiljen Tadorninae i familjen änder (Anatidae).
Släktet benämns ibland med det svenska trivialnamnet gravänder, men två gravänder återfinns i andra släkten, Centrornis och Radjah. Arterna i Tadorna återfinns i den holarktiska, etiopiska, orientaliska och australiska regionen och är en grupp medelstora, 50–60 cm långa, vattenfåglar som tillbringar mycket tid på land. Morfologiskt kan de ses som mellanformen av gäss och änder. Könen skiljer sig till viss del vad gäller fjäderdräkt bland flertalet arter och alla har i adult dräkt en karaktäristisk teckning på ovansidan av vingen som syns när den flyger. Armpennorna bildar en grön vingspegel, handpennorna är svarta och de inre täckarna är vita. De lever främst av mindre strandlevande djur som snäckor och krabbor men även av gräs och andra växter.
Типовий вид роду Галагаз — Галагаз звичайний, Tadorna tadorna (Linnaeus, 1758).
Найближчими до роду Галагаз родами, яких разом з ним об'єднують у підродину Галагазові (Tadorninae), є наступні 8 родів:
У складі роду — близько 6-8 видів, у тому числі два види з числа наявних у фауні України: галагаз звичайний та галагаз рудий, або огар. Приналежність до окремих географічних областей та українська номенклатура частини видів (зокрема галагаз австралійський та галагаз раджа) аналізуються в огляді "Зоогеографічні особливості поширення птахів" [1]
Представники роду Tadorna поширені на трьох континентах Східної півкулі: Європа, Африка, Австралія.
Tadorna là một chi chim trong họ Vịt.[1]
Tadorna F. Boie, 1822
Пеганки, или огари (лат. Tadorna) — род водоплавающих птиц семейства утиных, имеющих промежуточные характеристики между утками и гусями. Обитают исключительно в Старом Свете, значительную часть времени проводят на суше. У большинства видов имеются незначительные различия в окрасе самок и самцов. Общая черта в оперении — характерный окрас верхней части крыла, особенно хорошо заметный в полёте: чёрные первостепенные и второстепенные маховые, белые кроющие (образуют широкое поле), и хорошо заметное зелёное «зеркало». Другие отличительные признаки — относительно длинные ноги, расположенные ближе к переду, прямая походка и короткий клюв.
Корм добывают на воде и на суше, питаются небольшими прибрежными животными — ракообразными, улитками и т. п., а также вегетативными частями растений. Несмотря на разнообразные схемы классификации отряда гусинообразных, все авторы включают пеганок, наряду с некоторыми другими группами птиц, а трибу Tadornini. В орнитофауне России два вида — пеганка и огарь. Ещё один вид, хохлатая пеганка, считается условно вымершим, однако занесена в Красную книгу России как вид, находящийся под угрозой исчезновения[1].
Пеганки, или огари (лат. Tadorna) — род водоплавающих птиц семейства утиных, имеющих промежуточные характеристики между утками и гусями. Обитают исключительно в Старом Свете, значительную часть времени проводят на суше. У большинства видов имеются незначительные различия в окрасе самок и самцов. Общая черта в оперении — характерный окрас верхней части крыла, особенно хорошо заметный в полёте: чёрные первостепенные и второстепенные маховые, белые кроющие (образуют широкое поле), и хорошо заметное зелёное «зеркало». Другие отличительные признаки — относительно длинные ноги, расположенные ближе к переду, прямая походка и короткий клюв.
Корм добывают на воде и на суше, питаются небольшими прибрежными животными — ракообразными, улитками и т. п., а также вегетативными частями растений. Несмотря на разнообразные схемы классификации отряда гусинообразных, все авторы включают пеганок, наряду с некоторыми другими группами птиц, а трибу Tadornini. В орнитофауне России два вида — пеганка и огарь. Ещё один вид, хохлатая пеганка, считается условно вымершим, однако занесена в Красную книгу России как вид, находящийся под угрозой исчезновения.
赤麻鸭 T. ferruginea
灰头麻鸭 T. cana
棕胸麻鸭 T. tadornoides
黑胸麻鸭 T. variegata
冠麻鸭 T. cristata
翘鼻麻鸭 T. tadorna
白腹麻鸭 T. radjah
这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
