nimet breadcrumb-navigoinnissa
Distribucion General: Se encuentra localizada desde el sur de México hasta el noreste de Argentina, y también en las Antillas.
Geotrygon montana) ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae. Ye nativu d'América Central (Caribe-Méxicu) y América del Sur tropical(Brasil y Paraguái).
La so área de distribución inclúi'l Caribe (Antigua y Barbuda, Barbados, Islles Caimán, Cuba, Dominica, Haití, República Dominicana, Granada, Guadalupe, Xamaica, Martinica, Puertu Ricu, Saint Kitts y Nevis, Santa Lucía, San Vicente y les Granadines, Trinidá y Tobago, Islles Vírxenes de los Estaos Xuníos), América Central (Belice, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua, Méxicu, Panamá) y América del Sur (Arxentina, Bolivia, Brasil(Parari), Colombia, Ecuador, Guayana francés, Guyana, Montserrat, Paraguái(Parirí), Perú, Suriname, Venezuela).[1] Presentóse como ave migratoria na Florida y el sur de Texas.
Esta ave alcuéntrase en montes y carbes. Tamién s'afixo a los plantíos de café. Ye un tanto sensible a la fragmentación de los montes.
La perdiz cara colorada tien un llargor d'aprosimao 19-28 cm. El so plumaxe ye de color marrón nel llombu, la cara y les nales. El pechu, la grupa y la raya debaxo de los güeyos tienen un color marrón más claru.
Pon dos güevos de color beige nuna plataforma fráxil construyida sobre un parrotal. Dellos niales tán construyíos nel suelu.
Forajea principalmente nel suelu. Aliméntase sobremanera de granes y dacuando de pequeños invertebraos.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Geotrygon montana) ye una especie d'ave columbiforme de la familia Columbidae. Ye nativu d'América Central (Caribe-Méxicu) y América del Sur tropical(Brasil y Paraguái).
El colom guatlla muntanyenc (Geotrygon montana) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita la selva humida i boscos de les Grans Antilles, ambdós vessants de Mèxic, Amèrica Central i del Sud, per l'oest dels Andes fins al sud d'Equador i per l'est dels Andes fins al nord d'Uruguai i de l'Argentina.
El colom guatlla muntanyenc (Geotrygon montana) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita la selva humida i boscos de les Grans Antilles, ambdós vessants de Mèxic, Amèrica Central i del Sud, per l'oest dels Andes fins al sud d'Equador i per l'est dels Andes fins al nord d'Uruguai i de l'Argentina.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cordurtur goch (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cordurturod cochion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Geotrygon montana; yr enw Saesneg arno yw Ruddy quail dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. montana, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r cordurtur goch yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Colomen blaen Patagioenas inornata Colomen gynffonresog Patagioenas fasciata.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Cordurtur goch (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: cordurturod cochion) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Geotrygon montana; yr enw Saesneg arno yw Ruddy quail dove. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn G. montana, sef enw'r rhywogaeth.
Die Rote Erdtaube (Geotrygon montana) ist eine Art der Taubenvögel. Sie kommt von Mittel- bis Südamerika vor. Sie wird von der IUCN als nicht gefährdet eingestuft und ist in Teilen ihres Verbreitungsgebietes eine häufige Taubenart.
Die Rote Erdtaube erreicht je nach Unterart eine Körpergröße von bis zu 28 Zentimetern.[1] Die Gestalt ist erdtaubentypisch kompakt mit einem kurzen Schwanz. Der Kopf ist braun, der Vorderkopf sehr flach. Ausgehend von der Schnabelbasis verläuft unterhalb des Auges ein blass gelbbrauner Streif. Ein zweiter Streif verläuft über das Auge. Der hintere Hals, der Mantel, Rücken und die Flügeldecken sind kräftig rotbraun mit einem purpurroten Glanz. Brust, Bauch und Unterschwanzdecken sind heller und eher gelblichbraun. Der Schnabel ist rötlich und wird zur Spitze hin dunkler. Die Iris ist gelb bis orange. Die unbefiederten Augenringe sind rot. Die Füße sind rötlich. Bei Männchen ist die Gesichtsfärbung etwas intensiver. Die Weibchen sind auf der Körperoberseite dunkler und schillern grünlicher.
Die Rote Erdtaube hat ein sehr großes Verbreitungsgebiet, das sich mit denen der meisten anderen Arten der Amerikanischen Erdtauben überlappt.[2] Das Verbreitungsgebiet der Roten Erdtaube reicht von Mexiko über Mittelamerika bis nach Bolivien, Paraguay und in den Norden Argentiniens. Es werden außerdem die meisten der karibischen Inseln besiedelt. Sie fehlt allerdings auf den Bahamas.[3]
Ihr Lebensraum sind tropische Primär- und Sekundärwälder. Ihre Höhenverbreitung ist abhängig vom jeweiligen Verbreitungsgebiet. Sie hält sich in der Regel in einer Höhe von etwa 600 Meter über NN auf. In Kolumbien besiedelt sie jedoch auch feuchte subtropische Wälder bis zu 2.600 Höhenmeter.[4] Der Lebensraum muss dichtes Unterholz und ausreichend abgestorbene Blätter auf dem Erdboden aufweisen. Sie toleriert aber einen selektiven Holzeinschlag und besiedelt auch aufgegebene Plantagen, auf denen sich dichtes Unterholz gebildet hat. Sie ist in Teilen ihres Verbreitungsgebietes nomadisch und weist saisonale Wanderungen auf. Aus diesem Grund kann die regionale Bestandsdichte erheblich schwanken.
Die Rote Erdtaube ist eine verhältnismäßig scheue und unauffällige Taubenart, die meist einzeln oder in Paaren beobachtet wird. Sie fliegt nur selten auf. Ihre Nahrung sucht sie zwischen den abgestorbenen Blättern, die auf dem Boden liegen. Ihr Nahrungsspektrum setzt sich aus Samen, kleinen Früchten, Würmern, Insekten und deren Larven sowie Käfern und Schnecken zusammen. Die Fortpflanzungszeit variiert in Abhängigkeit ihres Verbreitungsgebietes. Auf Trinidad brütet sie beispielsweise im Zeitraum Februar bis Juli, in Peru und Bolivien dagegen von August bis Dezember.
Während der Balz verfolgt das Männchen das Weibchen in gespannter Körperhaltung. Er spreizt dabei die Unterschwanz-Deckfedern und die Schwanzfedern seitlich ab. Unmittelbar vor der Paarung stößt das Männchen den Kopf ruckartig senkrecht nach oben und zieht ihn schnell wieder nach unten. Flügelzucken oder ein Ausbreiten und Anheben der Flügel sind Verhaltenselemente, wenn das Männchen dem Weibchen geeignete Nistplätze weist.[5]
Das Nest ist eine lose Plattform, bestehend aus einigen Zweigen und ausgelegt mit kleinen Wurzeln und abgestorbenen Blättern. Es befindet sich auf toten Baumstümpfen, auf waagerechten Ästen, zwischen Schlingpflanzen oder im Unterholz und wird in der Regel anderthalb Meter über dem Erdboden errichtet. Das Gelege besteht aus einem bis zwei Eiern. Die Brutzeit dauert 10 bis elf Tage. Die Jungvögel sind nach 10 Tagen flügge. Dies ist eine für einen Vogel dieser Größe sehr kurze Reproduktionszeit.[6] An der Aufzucht der Jungvögel sind beide Elternvögel beteiligt.
Rote Erdtauben wurden erstmals im Jahre 1860 im Londoner Zoo gezeigt. Nach Deutschland wurden sie 1886 in größerer Anzahl eingeführt.[7] Sie gilt als sehr zutrauliche Taube mit einem friedlichen Verhalten, die sich sehr gut in einer Gesellschaftshaltung pflegen lässt. Da sie ein Bewohner tropischer Regenwälder ist, benötigt sie jedoch viel Wärme und ist im Winter auf einen geheizten Schutzraum angewiesen.
Die Rote Erdtaube (Geotrygon montana) ist eine Art der Taubenvögel. Sie kommt von Mittel- bis Südamerika vor. Sie wird von der IUCN als nicht gefährdet eingestuft und ist in Teilen ihres Verbreitungsgebietes eine häufige Taubenart.
Puka urpi[1] (Geotrygon montana) nisqaqa huk urpim, Urin Awya Yalapi kawsaq.
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Puka urpi
Puka urpi (Geotrygon montana) nisqaqa huk urpim, Urin Awya Yalapi kawsaq.
The ruddy quail-dove (Geotrygon montana) is a species of bird in the dove and pigeon family Columbidae. It breeds throughout the West Indies, Central America, and tropical South America. It has appeared as a vagrant in Florida and southern Texas. It lays two buff-colored eggs on a flimsy platform built on a shrub. Some nests are built on the ground.
The ruddy quail-dove is approximately 19–28 cm in length. The bird is distinguished by having a rust-colored back, facial mask and similarly colored wings. The breast, rump and undereye stripe are lighter brown.
This bird is found in woodland and scrub forest. It also has adapted to coffee plantations. It is somewhat sensitive to forest fragmentation. These birds forage on the ground, mainly eating seeds. It will also take small invertebrates in its diet.
In the first half of the 18th century the ruddy quail-dove was described and illustrated by several naturalists including John Ray in 1713,[2] Hans Sloane in 1725[3] and George Edwards in 1743.[4] When in 1758 the Swedish naturalist Carl Linnaeus updated his Systema Naturae for the tenth edition, he placed the ruddy quail-dove with all the other pigeons in the genus Columba. Linnaeus included a brief description, coined the binomial name Columba montana and cited the earlier authors.[5] The specific epithet is from the Latin montanus meaning "of the mountains".[6] The species is now placed in the genus Geotrygon that was introduced in 1847 by the English naturalist Philip Henry Gosse.[7][8]
Two subspecies are recognised:[8]
The ruddy quail-dove (Geotrygon montana) is a species of bird in the dove and pigeon family Columbidae. It breeds throughout the West Indies, Central America, and tropical South America. It has appeared as a vagrant in Florida and southern Texas. It lays two buff-colored eggs on a flimsy platform built on a shrub. Some nests are built on the ground.
La paloma perdiz común o parirí (Geotrygon montana) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae nativa de América Central (Caribe-México) y América del Sur tropical(Brasil y Paraguay).
Su área de distribución incluye el Caribe (Antigua y Barbuda, Barbados, Islas Caimán, Cuba, Dominica, Haití, República Dominicana, Granada, Guadalupe, Jamaica, Martinica, Puerto Rico, San Cristóbal y Nieves, Santa Lucía, San Vicente y las Granadinas, Trinidad y Tobago, Islas Vírgenes de los Estados Unidos, América Central (Belice, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras, Nicaragua, México, Panamá) y América del Sur (Argentina, Bolivia, Brasil (Parari), Colombia, Ecuador, Guayana francesa, Guyana, Montserrat, Paraguay (Parirí), Perú, Surinam, Venezuela).[1] Se ha presentado como ave migratoria en la Florida y el sur de Texas.
Esta ave se encuentra en bosques y matorrales. También se ha adaptado a las plantaciones de café. Es un tanto sensible a la fragmentación de los bosques.
La perdiz cara roja tiene una longitud de aproximadamente 19-28 cm. Su plumaje es de color marrón en la espalda, la cara y las alas. El pecho, la grupa y la raya debajo de los ojos tienen un color marrón más claro.
Pone dos huevos de color beige en una plataforma frágil construida sobre un arbusto. Algunos nidos están construidos en el suelo.
Forrajea principalmente en el suelo. Se alimenta sobre todo de semillas y ocasionalmente de pequeños invertebrados.
La paloma perdiz común o parirí (Geotrygon montana) es una especie de ave columbiforme de la familia Columbidae nativa de América Central (Caribe-México) y América del Sur tropical(Brasil y Paraguay).
Geotrygon montana Geotrygon generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Geotrygon montana Geotrygon generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Geotrygon montana
La Colombe rouviolette (Geotrygon montana) est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae.
Cette espèce vit en Amérique centrale, en Caraïbe et dans les régions tropicales de l'Amérique du Sud. Elle est erratique en Floride et dans le sud du Texas.
Les parties supérieures du mâle sont principalement de couleur noisette ou roux-marron virant au roux-cannelle sur le front. La couleur des ailes est plus légère et beaucoup plus cannelle, particulièrement la partie distale des primaires, l’arrière du cou et le dos légèrement teinté de violet rougeâtre métallique. Une large bande cannelle rosâtre (plus ou moins foncé) est présente de la partie intérieure de la région malaire impliquant le dessous de l’espace orbital jusqu’à (parfois au travers) la région auriculaire. Les parties inférieures (à l'exception du devant), une large bande ou tache allongée noisette ou roux-marron passant, sur la partie postérieure, à la couleur similaire à celle de l’arrière du cou. Le menton et la gorge sont cannelle rosâtre clair, le premier parfois plus pâle ou chamoisé. Le cou et la poitrine sont fauve-lie-de-vin ou brun (plus rarement) passant à cannelle vinacée claire ou rose chamoisé sur la poitrine et en chamois (plus ou moins foncé) sur les parties inférieures et postérieures. Les flancs sont plus ou moins teintés de cannelle chamoisée ou argile. Les sous-caudales sont chamois plus clair ou chamois-cannelle terne avec les bords chamois. Les axillaires et le dessous des ailes sont roux-marron clair ou brun. Le bec est rouge violacé à rouge sang avec la pointe brunâtre plus ou moins sombre. L’espace orbital nu et les pattes sont rouge violacé. L’iris peut être jaune, orange, orange foncé, orange brunâtre ou brun rougeâtre.
Le plumage de la femelle est très différent avec les parties supérieures brun-olive clair ou foncé à sépia foncé devenant plus pâle sur le front et la région sourcilière. Le dos est légèrement teinté de bronze verdâtre. Les régions sus orbitaire et auriculaire, et la partie antérieure de la région malaire, sont de couleur similaire à celle du front et de la région sourcilière, s’assombrissant sur le dessous en brun-cannelle plus foncé, formant une tache allongée plus ou moins distincte. Le menton et la gorge sont blanc chamoisé à chamois rosâtre foncé ou chamois cannelle pâle. L’avant-cou et la poitrine sont cannelle terne à cannelle foncé, brun chamoisé à brun tabac ou bistre, passant au chamois (plus ou moins foncé) sur l’abdomen. Les flancs sont plus ou moins imprégnés ou mêlés de la couleur de la poitrine. Le dessous des caudales est chamoisé terne passant au chamois plus clair ou au blanc chamoisé sur les bords, souvant avec une strie mésiale chamois plus foncé. Les axillaires et la couverture sous-alaire sont principalement chamois terne clair à chamois cannelle, la surface inférieure des rémiges roux-cannelle passant au brun-grisâtre clair aux extrémités.
Le juvénile mâle a le pileum, l’arrière du cou, les scapulaires, le croupion, la couverture caudale supérieure, la queue et les rémiges brun-olive avec le front plus pâle et légèrement cannelle. Les scapulaires et les secondaires ont une tache terminale largement triangulaire de couleur fauve cannelle bordée en avant par une barre plus ou moins distincte de brun-olive plus foncé. La couverture des caudales et rectrices est terminée par du fauve cannelle, les premières avec une barre subterminale sombre. La couverture alaire est roux-cannelle passant au brun-olive à la base. Les rémiges sont bordées, plus ou moins distinctement, de fauve cannelle. Les parties inférieures sont chamois brun pâle et la poitrine est roux-cannelle terne.
Le juvénile femelle a les parties supérieures, y compris la couverture alaire, brun-olive foncé ou olive brunâtre, légèrement teinté de bronze verdâtre. La couverture alaire est terminée de roux clair montrant une barre transversale bien visible, les scapulaires sont plus étroitement barrés de la même teinte. Les parties inférieures sont chamois pâle à blanc chamoisé. Le devant et la poitrine sont brun grisâtre, avec des plumes plus ou moins distinctement teintées de cannelle pâle ou roux pâle.
Le nid est une plateforme de bâtons et de feuilles construit dans les branches basses des arbres ou dans les buissons.
Les œufs sont légèrement elliptiques et de couleur crème brunâtre.
Geotrygon montana
La Colombe rouviolette (Geotrygon montana) est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae.
De bergkwartelduif (Geotrygon montana) is een vogel uit de familie Columbidae (duiven).
Deze soort komt voor in Midden- en Zuid-Amerika en telt 2 ondersoorten:
De bergkwartelduif (Geotrygon montana) is een vogel uit de familie Columbidae (duiven).
Multimedia w Wikimedia Commons Błyskotek rdzawy (Geotrygon montana) – gatunek średniego ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae)[3]. Występuje w Ameryce Środkowej i Południowej od Meksyku, przez Wielkie oraz Małe Antyle i południowe Bahamy do północnej Argentyny[4]. Pierwotnie zaliczany do rodzaju Oreopeleia[5]. Poza podgatunkiem nominatywnym wyróżnia się również podgatunek G. m. martinica[6][5][4][3].
Długość ciała samca błyskotka rdzawego waha się między 21 a 28 cm, a masa ciała mieści się w zakresie 85–150 g. Samice osiągają 19–26 cm długości ciała i 77–152 g masy ciała[5]. Skrzydło mierzy zazwyczaj 13,2–14,8 cm, a ogon 5,2–5,7 cm. Dziób przeciętnego osobnika ma długość ok. 1,3–1,4 cm. Skok od 2,1 do 2,9 cm[4]. Rozpiętość skrzydeł 33–38 cm[7].
W obrębie gatunku występuje bardzo wyraźny dymorfizm płciowy. Czoło dorosłego osobnika płci męskiej o rdzawoczerwonej barwie, przechodzącej w czerwonobrązową z fioletowym połyskiem na wierzchu głowy oraz karku. Boczne części szyi, grzbiet, barkówki, lotki trzeciorzędowe, kuper, pokrywy nadogonowe i sterówki czerwonawobrązowe, mieniące się na purpurowo. Pokrywy skrzydłowe o podobnym kolorze, z coraz intensywniejszym połyskiem w miarę zbliżania się do małych pokryw skrzydłowych. Lotki brązowawe i matowe. Podbródek i gardło żółtawobiałe. Pasek policzkowy jasny i szeroki, ciągnący się od dzioba do karku. Upierzenie nad dziobem, na szyi oraz na piersi żółtaworóżowe, przechodzące w bardziej różany kolor na brzuchu, bokach ciała i pokrywach podogonowych. Spód ogona matowy, o brązowej barwie, a sam ogon ma zaokrąglony kształt[8]. Lotki od spodu o mało wyrazistej, czerwonobrązowej barwie i z brązowymi końcówkami. Tęczówka może mieć kolor pomarańczowy, brązowy lub pośredni między tymi barwami albo żółty. Skóra przy oczodołach czerwona[4], powieki jasnoczerwone. Przednia część skoku i palce ciemnoczerwone, tylna powierzchnia skoku białoróżowa. Podstawa górnej szczęki matowoczerwona, jej reszta oraz cała żuchwa brązowa. Woskówka o mało intensywnie czerwonej barwie[9].
Upierzenie samicy jest ciemniejsze, oliwkowobrązowe w górnych partiach ciała i pozbawione połysku. Czoło o płowej, brązowawej barwie przechodzącej w ciemny zielonkawy brąz na czubku głowy. Pasek policzkowy mniej widoczny niż u samca. Szyja i przednia część głowy żółtawobrązowe, pierś i boki ciała oliwkowobrunatne. Brzuch o barwie między jasnym a ciemnym płowym brązem.
Młode błyskotki rdzawe są podobne do dorosłej samicy. Upierzenie ciemne, oliwkowobrązowe. Barkówki oraz pokrywy skrzydłowe z zakończeniami o ceglanej barwie. Brzuch ciemniejszy, z bardziej czerwonawym upierzeniem. Pióra na karku matowe, nie mienią się na fioletowo. Jasnoczerwona skóra przy oczodołach. Nogi bladoczerwone[4][5].
Zamieszkuje przede wszystkim wilgotne lasy na nizinach[10]. Występuje w lasach tropikalnych na wysokościach do ok. 1500 metrów, ale najczęściej widywany na poziomie do 600 metrów. Preferuje tereny leśne, zwłaszcza z gęstym podszytem i grubą warstwą ściółki, jednak może być spotkany w miejscach, gdzie prowadzi się selektywną wycinkę drzew, w gęstych zaroślach na opuszczonych plantacjach lub w pobliżu terenów rolniczych[4].
G. m. montana: południowa część stanu Sinaloa oraz Veracruz w Meksyku, Ameryka Środkowa, Wielkie Antyle, Kolumbia, Wenezuela, południowa Gujana, Amazonia, Boliwia, Paragwaj, północna Argentyna, południowa Brazylia ze stanami Mato Grosso oraz Rio Grande do Sul.
G. m. martinica: Małe Antyle z Gwadelupą, Dominikaną, Martyniką i Saint Lucia oraz Antiguą[4][5].
Błyskotek rdzawy poszukuje pożywienia w podszycie leśnym lub na ściółce, rzadziej wzdłuż zakrzewień blisko otwartych przestrzeni. W skład jego diety wchodzą dojrzałe owoce, ostra papryka, nasiona jatrofy przeczyszczającej, roślin z rodzaju Styrax i inne nasiona oleiste oraz niewielkie ślimaki, owady, gąsienice i larwy. Może spożywać również kukurydzę[9][4].
Prowadzi dzienny tryb życia[11]. Preferowanym sposobem przemieszczania się błyskotka rdzawego jest chodzenie, z charakterystycznym dla gołębiowatych kiwaniem głową. W przypadku spłoszenia często wlatuje na gałęzie, by stamtąd obserwować otoczenie, a następnie wraca na ziemię w celu znalezienia kryjówki. Raczej nie rzuca się w oczy i jest dość płochliwy. Rzadko przebywa w większych grupach, najczęściej spotyka się pojedyncze osobniki lub pary[9][4].
Na ogół osiadły, ale zarejestrowano ruchy przez wenezuelski stan Aragua między 22 IV a 3 V, najczęściej nocą[4].
Donośne, głębokie, monosylabiczne i wolne gruchanie powtarzane co 3–4 sekundy, raczej bez modulacji i odchyleń, pod koniec stopniowo milknące[4][12][13].
Toki: samiec demonstracyjnie nachyla się przed samicą, porusza głową i podnosi ogon, następnie ściga potencjalną partnerkę w szybkim locie przez las[4].
Gniazdo: budowane jest w kwietniu[9], ma formę luźnej platformy, składa się z krótkich gałązek, fragmentów bambusa i jest wyłożone wysuszonymi liśćmi oraz korzonkami[14]. Może być zamaskowane mchem lub poroślem. Leży na martwych pniach drzew, gałęziach, w niskich, gęstych zakrzewieniach lub w winoroślach, na wysokości od 0,5 do 3,5 m nad ziemią[4].
Zakres czasowy okresu lęgowego jest zależny od obszaru zamieszkiwanego przez dane osobniki. Na wyspie Tryninad trwa od lutego do lipca, ptaki zamieszkujące Gujanę rozmnażają się od lutego do kwietnia, w Kolumbii i Wenezueli od stycznia do czerwca, w Peru i Boliwii od sierpnia lub września do grudnia[4].
Jaja: samica składa dwa jaja w odstępie dłuższym niż doba - pierwsze z jaj jest składane rano, drugie późnym popołudniem kolejnego dnia. Mają jasną lub ciemną kremową barwę, a ich średnie wymiary wynoszą 26,5 mm na 19,5 mm[9][14].
Wysiadywanie: rozpoczyna się po złożeniu drugiego jaja. W ciągu dnia wysiaduje samiec, a nocą samica. Trwa ok. 10–11 dni. W ciągu roku wyprowadzane są dwa lęgi[9][4].
Pisklęta: pierwszego dnia po wykluciu są karmione do 22 razy, wraz z upływem czasu zmniejsza się ilość tych posiłków i po tygodniu otrzymują jedzenie trzy razy dziennie. Dorosłe osobniki utrzymują porządek w gnieździe poprzez zjadanie skorupek jajek i odchodów piskląt. Młode po 8–9 dniach mogą przejść z gniazda w gęstą roślinność. Pierzenie zachodzi po ok. 10 dniach od wyklucia[9][4]. Młode ostatecznie opuszczają gniazdo po ok. dwóch tygodniach[13].
Błyskotek rdzawy (Geotrygon montana) – gatunek średniego ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Występuje w Ameryce Środkowej i Południowej od Meksyku, przez Wielkie oraz Małe Antyle i południowe Bahamy do północnej Argentyny. Pierwotnie zaliczany do rodzaju Oreopeleia. Poza podgatunkiem nominatywnym wyróżnia się również podgatunek G. m. martinica.
O pariri (Geotrygon montana) é uma ave columbiforme da família dos columbídeos que está presente do México ao Brasil e Paraguai. Tais aves medem cerca de 24 cm de comprimento. Também são conhecidas pelos nomes de cabocla, pomba-cabocla, juritipiranga, juriti-vermelha e vevuia.
São reconhecidas duas subespécies:
O pariri (Geotrygon montana) é uma ave columbiforme da família dos columbídeos que está presente do México ao Brasil e Paraguai. Tais aves medem cerca de 24 cm de comprimento. Também são conhecidas pelos nomes de cabocla, pomba-cabocla, juritipiranga, juriti-vermelha e vevuia.
Röd vaktelduva[2] (Geotrygon montana) är en fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Röd vaktelduva delas in i två underarter:[3]
Wikimedia Commons har media som rör röd vaktelduva.
Wikispecies har information om Geotrygon montana.
Röd vaktelduva (Geotrygon montana) är en fågel i familjen duvor inom ordningen duvfåglar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Röd vaktelduva delas in i två underarter:
Geotrygon montana montana – förekommer i tropiska områden från södra Mexiko och Stora Antillerna till södra Brasilien och norra Argentina Geotrygon montana martinica – förekommer i Små AntillernaGeotrygon montana là một loài chim trong họ Columbidae.[2]
Geotrygon montana là một loài chim trong họ Columbidae.
保全状況評価 LEAST CONCERN
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ハト目 Columbiformes 科 : ハト科 Columbidae 属 : Geotrygon 種 : ヤマウズラバトヤマウズラバト（学名：Geotrygon tranquebarica）は、ハト目ハト科に分類される鳥類の一種。
全長19-28cm。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
