nimet breadcrumb-navigoinnissa
Els embritòpodes (Embrithopoda) són un ordre extint de mamífers que aparegueren a l'Eocè superior i s'extingiren durant l'Oligocè.
Presentaven una semblança superficial als rinoceronts, excepte que les seves banyes tenien nuclis de pell amb ceratina, en lloc de pèl. De fet, no tots els embritòpodes tenien banyes. Malgrat la seva aparença, estaven relacionats amb els elefants i no eren perissodàctils.
Embrithopoda (těžké nohy) je zaniklý řád savců žijící v období eocénu a oligocénu v Asii, Africe a jihovýchodní Evropě. Dnes se do tohoto řádu řadí 5 rodů, z nichž je nejlépe známé arsinoitherium. Šlo o býložravce.
Ačkoliv se podobají nosorožcům, jejich rohy byly kostěné kryté keratinem. Šlo o příbuzné chobotnatců. Zřejmě patří do kladu afrotheria. Jejich fosílie byli nalezeny v Egyptě, Etiopii, Mongolsku, Turecku, Rumunsku, Namibii a Tunisku [1]. Z Tuniska a Mongolska pochází fosílie embrithopodů, u kterých není identifikován rod.
Do toho řádu patří 5 rodů ve dvou čeledích. Do roku
{{Harvnb}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. (Namibie) {{Harvnb}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. (Egypt, Etiopie) {{Harvnb}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. {{Harvnb}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. (Turecko){{Harvnb}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. (Turecko){{Harvnb}} označená jako k „pouze dočasnému použití“. (Rumunsko) V tomto článku byl použit překlad textu z článku Embrithopoda na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu Embrithopoda ve Wikimedia Commons
Embrithopoda (těžké nohy) je zaniklý řád savců žijící v období eocénu a oligocénu v Asii, Africe a jihovýchodní Evropě. Dnes se do tohoto řádu řadí 5 rodů, z nichž je nejlépe známé arsinoitherium. Šlo o býložravce.
De Embrithopoda is een orde van uitgestorven zoogdieren uit de Afrotheria die leefden in het Eoceen en Oligoceen. Uiterlijk leken deze dieren op neushoorns, hoewel de leefwijze van de embrithopoden meer overeenkwam met die van nijlpaarden. De huid was bij alle soorten waarschijnlijk dik en onbehaard, maar hoorns waren wellicht niet bij alle embrithopoden aanwezig.
De Embrithopoda bestaat uit twee families, de Arsinoitheriidae en de Palaeoamasiidae. De orde is verwant aan de slurfdieren en zeekoeien, waarmee het wordt ingedeeld in de Tethytheria.[1]
Orde Embrithopoda
Tot in de jaren zeventig van de twintigste eeuw bestond de Embrithopoda uit één enkel genus, Arsinoitherium met de soorten A. zitteli en A. andrewsii. Aan het einde van de jaren zeventig van de twintigste eeuw werden twee nieuwe soorten beschreven: Crivadiatherium iliescui (1976) uit het Vroeg-Oligoceen van Roemenië en Palaeoamasia kansui (1979) uit het Eoceen van Noordoost-Turkije. In 2004 volgde met A. giganteum uit Ethiopië een nieuwe soort behorend tot het genus Arsinotherium.[2] In 2011 en 2013 werden met Namatherium en Arsinoitherium sp. twee embrithopoden uit het Lutetien beschreven.[3][4] In 2018 werd Stylolophus beschreven op basis van vondsten uit het Ouled Abdoun-bekken daterend uit Ypresien en dit dier is hiermee de oudst bekende vertegenwoordiger van de orde.[5]
Bronnen, noten en/of referentiesDe Embrithopoda is een orde van uitgestorven zoogdieren uit de Afrotheria die leefden in het Eoceen en Oligoceen. Uiterlijk leken deze dieren op neushoorns, hoewel de leefwijze van de embrithopoden meer overeenkwam met die van nijlpaarden. De huid was bij alle soorten waarschijnlijk dik en onbehaard, maar hoorns waren wellicht niet bij alle embrithopoden aanwezig.
Embrithopoda (†) er en orden med utdødde pattedyr i gruppen Tethytheria. Dyra minnet om neshorn, men horna hadde, ulikt neshornene, en kjerne av ben. Ikke alle arter bar horn. Dyr fra denne gruppa er kjent fra funn i Europa, Asia og det nordlige Afrika. De fleste etter funn av kjever og tenner som har blitt datert til perioden sen paleocen til sen eocen.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Embrithopoda (†) er en orden med utdødde pattedyr i gruppen Tethytheria. Dyra minnet om neshorn, men horna hadde, ulikt neshornene, en kjerne av ben. Ikke alle arter bar horn. Dyr fra denne gruppa er kjent fra funn i Europa, Asia og det nordlige Afrika. De fleste etter funn av kjever og tenner som har blitt datert til perioden sen paleocen til sen eocen.
Multimedia w Wikimedia Commons Embritopody, embrytopody (Embrithopoda) – rząd wymarłych ssaków kopytnych spokrewnionych z trąbowcami (Proboscidea), brzegowacami (Sirenia) i Góralkowcami (Hyracoidea).
Charakteryzowały się pełnym uzębieniem, którego budowa wskazuje na dietę złożoną głównie z miękkich części roślin, takich jak liście i owoce. Najbardziej charakterystyczną cechą embritopodów były dwa duże wyrostki na czaszce, za życia pokryte zapewne także rogową pochwą.
Najliczniejsze szczątki należą do przedstawicieli rodzaju Arsinoitherium, opisanego na podstawie skamieniałości z osadów późnoeoceńskich i wczesnooligoceńskich z niecki Fayoum w Egipcie. Gatunek Arsinoitherium zitelli Beadnell, 1902 osiągał rozmiary zbliżone do dzisiejszego nosorożca czarnego. Późniejszy Arsinoitherium giganteus Sanders, Kappelman & Rasmussen, 2004 z osadów oligoceńskich Etiopii był wielkości niewielkiego słonia. Nieliczne szczątki ssaków zaliczanych do Embrithopoda zostały znalezione w południowej Europie (Cravadiatherium Radulesco et al., 1976).
Embritopody, embrytopody (Embrithopoda) – rząd wymarłych ssaków kopytnych spokrewnionych z trąbowcami (Proboscidea), brzegowacami (Sirenia) i Góralkowcami (Hyracoidea).
Charakteryzowały się pełnym uzębieniem, którego budowa wskazuje na dietę złożoną głównie z miękkich części roślin, takich jak liście i owoce. Najbardziej charakterystyczną cechą embritopodów były dwa duże wyrostki na czaszce, za życia pokryte zapewne także rogową pochwą.
Najliczniejsze szczątki należą do przedstawicieli rodzaju Arsinoitherium, opisanego na podstawie skamieniałości z osadów późnoeoceńskich i wczesnooligoceńskich z niecki Fayoum w Egipcie. Gatunek Arsinoitherium zitelli Beadnell, 1902 osiągał rozmiary zbliżone do dzisiejszego nosorożca czarnego. Późniejszy Arsinoitherium giganteus Sanders, Kappelman & Rasmussen, 2004 z osadów oligoceńskich Etiopii był wielkości niewielkiego słonia. Nieliczne szczątki ssaków zaliczanych do Embrithopoda zostały znalezione w południowej Europie (Cravadiatherium Radulesco et al., 1976).
Embritopodele (Embrithopoda) este un ordin dispărut de mamifere ungulate de talie mare (ca a unui rinocer), mult asemănătoare cu proboscidienii (elefanții), care aveau pe nas două două coarne nazale goale, enorme și deasupra ochilor două coarne frontale mai mici, așezate simetric de o parte și de alta și acoperite cu un strat cornos. Dentiția era completă, nu prezenta diastemă și măselele erau foarte asemănătoare între ele. Picioarele anterioare erau asemănătoare cu cele ale elefanților, iar picioarele posterioare asemănătoare cu cele ale pantodontelor și dinoceratelor. Fosilele au fost găsite din Paleocen superior până în Eocenul superior în Asia, estul Europei și nordul Africii. Arsinoitherium zitteli, găsit în oligocenul din Egipt, măsura 3 m lungime și 1,50 m înălțime.
Embritopodele (Embrithopoda) este un ordin dispărut de mamifere ungulate de talie mare (ca a unui rinocer), mult asemănătoare cu proboscidienii (elefanții), care aveau pe nas două două coarne nazale goale, enorme și deasupra ochilor două coarne frontale mai mici, așezate simetric de o parte și de alta și acoperite cu un strat cornos. Dentiția era completă, nu prezenta diastemă și măselele erau foarte asemănătoare între ele. Picioarele anterioare erau asemănătoare cu cele ale elefanților, iar picioarele posterioare asemănătoare cu cele ale pantodontelor și dinoceratelor. Fosilele au fost găsite din Paleocen superior până în Eocenul superior în Asia, estul Europei și nordul Africii. Arsinoitherium zitteli, găsit în oligocenul din Egipt, măsura 3 m lungime și 1,50 m înălțime.
Embrithopoda är en grupp utdöda däggdjur som levde från eocen till äldre oligocen, alltså för 32 till 27 miljoner år sedan.
I sitt yttre liknade dessa djur dagens noshörningar men deras horn var inte av keratin utan av benmassa. Arter i släktet Arsinoitherium hade två horn bredvid varandra men det fanns även arter som saknade horn. Den kraftiga kroppen uppbars av korta extremiteter. Det antas att huden var tjock och hårlös liksom hos dagens elefanter.
Fossil av Embrithopoda finns från Afrika, Asien och östra Europa. På grund av deras enkla tänder förmodas att de hade växter som föda.
Ordningen Embrithopoda räknas till gruppen Paenungulata. I samma grupp finns också dagens sirendjur och elefanter.
Fram till 1970-talet var bara fynd från området kring Faijum i Egypten kända. Senare hittades fossil i Mongoliet, Turkiet och Rumänien. Det senaste fyndet gjordes 2004 i Etiopien.
Embrithopoda är en grupp utdöda däggdjur som levde från eocen till äldre oligocen, alltså för 32 till 27 miljoner år sedan.
Embrithopoda Andrews[en], 1906
Эмбритопо́ды[1] (лат. Embrithopoda) — отряд вымерших млекопитающих, живших в эоцене и раннем олигоцене. Одними из наиболее известных представителей этого отряда являются арсинойтерии (Arsinoitherium).
Эмбритоподы внешне напоминали носорогов, однако их рога состояли не из кератина, а из кости. У арсинойтериев на носовых костях имелось два рога, находившихся рядом друг с другом, а также несколько маленьких рогов на лобных костях. Существовали и безрогие виды. Туловище эмбритоподов было длинное и мощное, короткие и массивные конечности были пятипалыми и стопоходящими. Кожа, как у современных слонов, была толстой и безволосой. Зубы были относительно примитивными и позволяют предположить растительную пищу. Длина тела составляла 3—4 м.
Ископаемые останки эмбритоподов известны из Северной Африки, Азии и Восточной Европы. Средой обитания были мангры и болотистые местности.
† Семейство Фенаколофовые[источник не указан 259 дней] (Phenacolophidae)
† Семейство Палеомасиевые[источник не указан 259 дней] (Palaeoamasiidae)
† Семейство Арсинойтериевые (Arsinoitheriidae)
Эмбритоподы относятся к надотряду афротерий. Из современных представителей надотряда наиболее близкими родственниками эмбритоподов являются сирены, а более далёкими — хоботные[2].
Эмбритопо́ды (лат. Embrithopoda) — отряд вымерших млекопитающих, живших в эоцене и раннем олигоцене. Одними из наиболее известных представителей этого отряда являются арсинойтерии (Arsinoitherium).
重腳目（学名：Embrithopoda）是已滅絕的哺乳動物，首次於始新世晚期出現，並於漸新世消失。
重腳目的外觀像犀牛，但並非所有重腳目都有角。角有骨質的主幹及由角質素皮膚所覆蓋，且沒有毛髮。不過牠們卻並非犀牛所屬奇蹄目的近親，而是與象有親緣關係。重腳目被認為是蹄兔目的近親，並可能是長鼻目的祖先。相信牠們是非洲獸總目的一員。
重腳目的化石，如重腳獸，是在埃及、蒙古、土耳其及羅馬尼亞發現。雖然直至1970年代都有埃及重腳獸一個成員，但重腳獸似乎是較為隔離的。
重腳目（学名：Embrithopoda）是已滅絕的哺乳動物，首次於始新世晚期出現，並於漸新世消失。
重腳目的外觀像犀牛，但並非所有重腳目都有角。角有骨質的主幹及由角質素皮膚所覆蓋，且沒有毛髮。不過牠們卻並非犀牛所屬奇蹄目的近親，而是與象有親緣關係。重腳目被認為是蹄兔目的近親，並可能是長鼻目的祖先。相信牠們是非洲獸總目的一員。
重腳目的化石，如重腳獸，是在埃及、蒙古、土耳其及羅馬尼亞發現。雖然直至1970年代都有埃及重腳獸一個成員，但重腳獸似乎是較為隔離的。
重脚目（じゅうきゃく もく、学名：ordo Embrithopoda）は、かつてアフロ・ユーラシア大陸[2]に生息していた植物食性有蹄哺乳類の一分類群（1目）。
現世種で言えばサイのような形態をしたなかまである。約4,000万年前（新生代始新世後期前半［バートニアン］）のアフリカ大陸に現れ、やがてユーラシア大陸にも分布を拡げた。 彼らは2,000万年以上の間にわたり繁栄したが、約2,300万年前（漸新世末期［チャッティアン］）を境に地上から姿を消した。
真獣下綱のうちの、中生代白亜紀のアフリカ大陸で系統発生したアフリカ獣上目に属し、さらにその中の、近蹄類として総括される有蹄哺乳類の一つである。 アルシノイテリウム科とフィナコロフス科の 2科で構成される。
比較的よく知られている種として、アルシノイテリウム属を挙げることができる。 翻して言えば、それ以外で一般的に知られている種は無い。
重脚目の化石は、1970年代まではエジプトのファイユーム地方以外から発見されることが無かった。 そのため、アフリカ大陸に固有の絶滅哺乳類と考えられてきた。
しかし、1980年代に入ると、モンゴル、トルコ、ルーマニアからも発見され、ユーラシア大陸にも広く分布していたことが明らかとなった。 その後も、北アフリカのリビア、同じくサブサハラ・アフリカのエチオピアとアンゴラ、アラビア半島のオマーン、および、中国が発見地リストに書き加えられている。
重脚目は、骨の太い頑丈で大きな体躯と、短くはあるが柱のようにがっしりとした四肢を持つ、重量感のある動物であった。
このグループに属する全ての種がそうであったわけではないが、代表種であるアルシノイテリウム属などは、頭部、その吻部上方に巨大な角を具えていて、非常に印象的である。 外観は現生のサイにかなり似ていたに違いない。 ただし、両者の間に進化系統上の類縁性は無く[3]、全ては収斂進化による結果的相似である。 角質（ケラチン）でできているサイのそれとは異なり、彼らの角は骨質であった。 すなわち、体毛の角質が伸張し変化して形成されたサイの角とは全く異質な、頭蓋骨自体の伸張による形成が、重脚目の角の特筆すべき形質の一つである。
アルシノイテリウムの頭部にある、並列した2本の巨大な角は[4]、斜め前方に向けてそうとうな威圧感をもって突き出している。 ただし、角の内部は空洞となっており、大きさの割には軽量の構造体である。換言すれば、そのような構造があったからこそ、ここまでの巨大化が可能であった。 また、表面に確認される溝は血管の痕跡と考えられ、このことから、角は皮膚組織で覆われていた可能性が高い。
体の皮膚は現生のゾウのそれに似て、分厚く、そしてほぼ無毛であったと推定される。
歯はいくぶん原始的であり、また、その形状から植物食性であったことが分かる。 彼らの生息地として推定されるのは、平坦な地形に水が豊富にあり比較的開けた森林地帯、すなわち、熱帯および亜熱帯地域のマングローブや温帯地域その他の沼沢地である。
重脚目は、アフリカ獣上目の下位区分の一つであるところの近蹄類に属している。 このグループは岩狸目（イワダヌキ目）の祖先を基底として発生した単系統群であり、岩狸目、重脚目、そして、テティス獣類（テティテリア、de:Tethytheria）の名で束ねられる長鼻目（ゾウ目）・海牛目（ジュゴン目）・束柱目（デスモスティルス目）を合わせた 5目で構成されている。
重脚目は、岩狸目から最初に分化したとするのが最も有力な説である。 テティス獣類は、重脚目の祖形（未発見の理論的動物種）を仲立ちに、岩狸目の祖形とつながっている可能性が高い。 しかし、重脚目こそがこのグループの祖に最も近い系統であるとする説、あるいは、岩狸目に始まる系統とは分けて考えるべきとの説も無視すべきではない。
この項目は、古生物学に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:地球科学、プロジェクト:生物／Portal:地球科学、Portal:生物学）。 
