dcsimg

Paederus ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Paederus ist eine Gattung der Käfer aus der Familie der Kurzflügler (Staphylinidae) innerhalb der Unterfamilie Paederinae mit weltweiter Verbreitung. Sie kommt in Europa mit 16 Arten vor,[1] 10 sind auch in Mitteleuropa heimisch.[2]

Merkmale

Die Käfer sind verhältnismäßig groß und meistens relativ bunt gefärbt. Der basal glänzende Halsschild ist nur wenig punktförmig strukturiert. Der Kopf ist rundlich und gestielt, mit stark verengten Schläfen und sehr kurzen Wangen. Das vierte Tarsenglied ist zweilappig. Die Deckflügel der mitteleuropäischen Arten sind alle blau gefärbt, ihre Halsschilder sind rot.

Vorkommen und Lebensweise

Die Tiere leben an sandigen Gewässerufern und auf feuchten Wiesen. Man kann sie an sonnigen Tagen beim schnellen Umherlaufen mit nach oben gekrümmten Hinterleib beobachten. In West- und Zentralafrika lebt die Art Paederus Sabaeus, in Ostafrika Paederus eximius. Beide Arten, die lokal als Championsfliege oder Nairoby Fly bezeichnet werden, sind gefürchtet als Verursacher von Kontaktdermatitis. Die aggressiven, 7 bis 13 mm langen Insekten sondern, wenn sie sich bedroht fühlen, das Pederin ab, das auf der Haut die Paederus-Dermatitis auslöst. Ein spezifisches Gegengift existiert nicht, zur Zeit (2019) werden Paederus-Ekzeme mit einer Kombination aus Kortisonen und Antibiotika behandelt. Beide Arten neigen gelegentlich zu Massenvermehrung.[3][4]

Arten (Auswahl)

Medizinische Bedeutung

Etwa 30 Arten der Gattung Paederus sind bekannt dafür, beim Menschen Hautläsionen oder Dermatitis zu verursachen, diese wird als Dermatitis Linearis, alternativ Paederus-Dermatitis bezeichnet.[5] Einige Stunden nach Kontakt kommt es zu einer Hautrötung, verbunden mit Juckreiz, Ödembildung und Abschuppen. Dies kann längere Zeit, bis hin zu mehreren Wochen, erhalten bleiben. Später bildet sich an derselben Stelle oft eine Narbe oder ein gelblicher Pigmentfleck. Außerdem kann eine als Pederosis (oder „Nairobi eye“) bezeichnete Bindehautentzündung des Auges hervorgerufen werden. Verantwortlich für die Beschwerden ist Pederin, ein Amin komplexer Zusammensetzung, das in der Hämolymphe der Käfer vorkommt. Meist kommt es zum Kontakt, wenn Käfer versehentlich gequetscht werden, oft Nachts, nachdem Käfer in menschliche Behausungen zum Licht geflogen sind. Fälle von Paederus-Dermatitis sind aus Asien, Afrika, Südamerika und Australien bekannt, aus Europa sind Fälle aus Italien bekannt geworden.

 src=
Pederin

Pederin wurde 1953 in Italien erstmals isoliert, dazu wurden Millionen von Käfern getötet und extrahiert.[6] Das Gift kommt in hohen Dosen vor allem bei Weibchen vor der Eiablage vor, die es an die Eier weitergeben. In Larven und Männchen sind nur geringe Konzentrationen nachweisbar, die auf die dem Ei mitgegebene Menge zurückgehen. Etwa ein Zehntel der Weibchen tragen dabei aus unbekannten Gründen kein Gift. Der biologische Sinn des Gifts ist der Schutz vor räuberischen Wolfsspinnen (Lycosidae). Pederin ist strukturell im Tierreich fast einzigartig. Nachdem ähnliche Toxine bei marinen Organismen wie einigen Schwammarten isoliert werden konnten, kam rasch der Verdacht auf, es handele sich um ein bakterielles Toxin; dies wurde später unter anderem durch Infektionsversuche bestätigt, bei denen das Gift auf giftfreie Weibchen per Infektion übertragen werden konnte, aber nur, wenn nicht gleichzeitig Antibiotika gegeben wurden. Synthetisiert wird Pederin demnach von einer Pseudomonas-Art, deren Kultivierung aber bisher nicht gelungen ist. Pederin blockiert die Proteinsynthese am 80S-Ribosom der Eukaryoten. Der Stoff ist pharmakologisch interessant und wird u. a. zur Tumorsuppression getestet.[7]

Quellen

Einzelnachweise

  1. Paederus. Fauna Europaea, abgerufen am 31. Mai 2009.
  2. Karl Wilhelm Harde, Frantisek Severa und Edwin Möhn: Der Kosmos Käferführer: Die mitteleuropäischen Käfer. Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co KG, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-06959-1.
  3. Alexander Davydov: Ein Insekt, dem man lieber nicht begegnet. In: faz.net. Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9. August 2019, abgerufen am 22. September 2019.
  4. Reinhard Krippner, Guillaume Dzikouk: Toxische Kontaktdermatitis durch Paederus sabaeus („Blasenkäfer“): Eine Epidemie in Afrika südlich der Sahara. In: Deutsches Ärzteblatt 2000; 97(16). Deutscher Ärzteverlag GmbH, 2000, abgerufen am 22. September 2019.
  5. Brienne D. Cressey, Alberto E. Paniz-Mondolfi, Alfonso J. Rodríguez-Morales, J. Manuel Ayala, Antonio Augusto De Ascenção Da Silva (2013): Dermatitis Linearis: Vesicating Dermatosis Caused by Paederus Species (Coleoptera: Staphylinidae). Case Series and Review. Wilderness & Environmental Medicine 24: 124–131.
  6. Rupert L. L. Kellner (1998): When Do Paederus riparius Rove Beetles (Coleoptera : Staphylinidae) Biosynthesize Their Unique Hemolymph Toxin Pederin? Zeitschrift für Naturforschung 53c: 1081-1086.
  7. Konrad Dettner (2007): Gifte und Pharmaka aus Insekten – ihre Herkunft, Wirkung und ökologische Bedeutung. Darin Kap. 2.2. Das Polyketid Pederin. Entomologie heute 19: 3-28.

Literatur

  • Karl Wilhelm Harde, Frantisek Severa und Edwin Möhn: Der Kosmos Käferführer: Die mitteleuropäischen Käfer. Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co KG, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-06959-1.
  • Edmund Reitter: Fauna Germanica – Die Käfer des Deutschen Reiches. 5 Bände, Stuttgart K. G. Lutz 1908–1916, Digitale Bibliothek Band 134, Directmedia Publishing GmbH, Berlin 2006, ISBN 3-89853-534-7.
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Paederus: Brief Summary ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Paederus ist eine Gattung der Käfer aus der Familie der Kurzflügler (Staphylinidae) innerhalb der Unterfamilie Paederinae mit weltweiter Verbreitung. Sie kommt in Europa mit 16 Arten vor, 10 sind auch in Mitteleuropa heimisch.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Paederus ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Paederus is a genus of small beetles of the family Staphylinidae ("rove beetles"). With 622 valid species assigned by 1987 to the subtribe Paederina (Paederus and its close allies), and with all but 148 within Paederus itself,[2] the genus is large. Due to toxins in the hemolymph of some species within this genus, it has given its name to paederus dermatitis, a characteristic skin irritation that occurs if one of the insects is crushed against skin. That name, Paederus dermatitis, is a poor choice because, decades earlier, the affliction had been called dermatitis linearis, a name that works in all languages, not just English, because of its Latin origin; the name Paederus dermatitis is also inappropriate because it has shown to be caused by (a) only a few species of the genus Paederus, but (b) also a few species that belong to closely related genera (that are not Paederus) within the subtribe Paederina.[3] A scholarly paper in 2002 suggested that a Paederus species could have been responsible for some of the ten Plagues of Egypt described in the Bible's Book of Exodus.[4]

Description

Unidentified Paederus spreading its wings, Malaysia

Like other beetles (Coleoptera), rove beetles have hardened forewings that cover the flight wings. At one time, the rove beetle group was known as "Brachyptera" (short wings), because their flight wings are folded under short elytra.[5]

Paederus species are widely distributed around the world.[6] They are much more brightly colored than other rove beetles, with metallic blue- or green-colored elytra and many with bright orange or red on the pronotum and the basal segments of the abdomen. These bright colors may be an example of aposematism, a warning signal to potential predators.[7]

Although most adult rove beetles avoid daylight, Paederus species are active during the day and attracted to bright lights after nightfall.[3]

Paederus eggs are laid singly, in moist habitats. Larvae go through two instars before pupation. Both larvae and adults are predatory on other insects.[3] Because of their preference for moist soil, large numbers of Paederus beetles may be attracted to irrigated farmland, where they provide some benefit by eating herbivorous insects but can cause problems for people working in fields or grassy areas.[7]

Pederin

According to Medical and Veterinary Entomology (2009) "At least 20 of the more than 600 species of Paederus beetles have been associated with Paederus dermatitis",[7] even though Paederus beetles do not bite or sting.[8] This skin irritation results from contact with pederin, a vesicant toxin in the hemolymph of many but not all females in the genus Paederus.[9] The toxin is manufactured, not by the beetles themselves, but by endosymbiont bacteria, probably some species of Pseudomonas.[10]

Impact on human beings

Paederus littoralis, Portugal

Paederus dermatitis is caused when a pederin-containing beetle is crushed, even partially, against the skin.[7] This skin irritation is also called "dermatitis linearis" or "linear dermatitis" because one can inadvertently drag a beetle across the skin in a more-or-less straight line when trying to brush it away. The resulting inflammation will also be linear.[11] Because Paederus species are widely dispersed around the world, this syndrome has many different local nicknames including "whiplash dermatitis", "spider lick",[7] and "Nairobi fly dermatitis". In East Africa, conjunctivitis from getting pederin in the eye is called "Nairobi eye".[12]

Once pederin is on the skin from the initial beetle contact, it may also be spread elsewhere on the skin. "Kissing" or "mirror-image" lesions where two skin areas come in contact (for example, the elbow flexure) are often seen.[11] Washing the hands and skin with soap and water is strongly recommended if contact with a rove beetle has occurred.[8]

Initial skin contact with pederin shows no immediate result. Within 12–36 hours, however, a reddish rash (erythema) appears, which develops into blisters. Irritation, including crusting and scaling, may last from two to three weeks.[8]

Mass infestations

An article in The Lancet suggests that events like those described as the first two of the ten plagues of Egypt (anoxic die-off in the Nile, followed by many dead frogs) would have created ideal breeding conditions for P. alfierii. The authors suggest that the plague of "boils" could be the skin irritation, typically delayed by a day or more, resulting from contact with Paederus during the third or fourth plagues (lice or flies). They also note that Paederus infestations are often localized, so it would be quite possible for them to have invaded Pharaoh's palace but not the homes of the Jews.[4]

Many modern occurrences of localized but intense Paederus impact are documented in research papers with titles like "An outbreak of paederus dermatitis in a suburban hospital in Sri Lanka",[13] "An outbreak of 268 cases of Paederus dermatitis in a toy-building factory in central China",[14] "Outbreak of dermatitis linearis caused by Paederus ilsae and Paederus iliensis (Coleoptera: Staphylinidae) at a military base in Iraq",[15] and "Evacuation of an Aboriginal community in response to an outbreak of blistering dermatitis induced by a beetle (Paederus australis)".[16]

References

  1. ^ "Paederus Fabricius 1775". Fauna Europaea. Archived from the original on 30 September 2007. Retrieved 28 July 2011.
  2. ^ Frank, J.H. (1988). "Paederus, sensu lato (Coleoptera: Staphylinidae): An index and review of the taxa". Insecta Mundi. 2 (2): 97–159.
  3. ^ a b c Frank, JH; Kanamitsu, K (1987). "Paederus, sensu lato (Coleoptera: Staphylinidae): natural history and medical importance". Journal of Medical Entomology. 24 (2): 155–91. doi:10.1093/jmedent/24.2.155. PMID 3295241.
  4. ^ a b Norton, Scott A; Lyons, Christina (2002). "Blister beetles and the ten plagues". The Lancet. 359 (9321): 1950. doi:10.1016/S0140-6736(02)08759-7. PMID 12057588. S2CID 38364604.
  5. ^ "7.4 Blister beetles, species". Institute of Tropical Medicine. Archived from the original on 26 September 2012. Retrieved 30 July 2011. Among the Staphylinidae, the genus Paederus is known to contain at least 25 species.
  6. ^ Sharp, David (1887). Biologia Centrali-Americana. Insecta. Coleoptera Vol. 1 Part 2. Vol. 1. p. 609.
  7. ^ a b c d e Mullen, Gary; Gary Richard Mullen; Lance Durden (2009). Medical and Veterinary Entomology. Academic Press. p. 102. ISBN 978-0-12-372500-4. Retrieved 31 July 2011. Pederin contacts human skin only when a beetle is brushed vigorously over the skin or crushed.
  8. ^ a b c "Just the facts…Paederus Beetles" (PDF). US Army Public Health Command. Archived from the original (PDF) on 16 March 2012. Retrieved 30 July 2011.
  9. ^ Kellner, Rupert L. L.; Dettner, Konrat (1996). "Differential efficacy of toxic pederin in deterring potential arthropod predators of Paederus (Coleoptera: Staphylinidae) offspring". Oecologia. 107 (3): 293–300. Bibcode:1996Oecol.107..293K. doi:10.1007/BF00328445. PMID 28307257. S2CID 44776265. This study investigates the effects of pederin, a hemolymph toxin that is accumulated in the eggs of most Paederus females
  10. ^ Piel, Jörn (2002). "A polyketide synthase-peptide synthetase gene cluster from an uncultured bacterial symbiont of Paederus beetles". Proceedings of the National Academy of Sciences. 99 (22): 14002–7. Bibcode:2002PNAS...9914002P. doi:10.1073/pnas.222481399. PMC 137826. PMID 12381784.
  11. ^ a b Singh, Gurcharan; Ali, Syed Yousuf (2007). "Paederus dermatitis". Indian Journal of Dermatology, Venereology and Leprology. 73 (1): 13–5. doi:10.4103/0378-6323.30644. PMID 17314440.
  12. ^ Rapini, Ronald P.; Bolognia, Jean L.; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. p. 1180. ISBN 978-1-4160-2999-1.
  13. ^ Kamaladasa, Satheeka D.; Perera, W.D.H.; Weeratunge, L. (1997). "An outbreak of paederus dermatitis in a suburban hospital in Sri Lanka". International Journal of Dermatology. 36 (1): 34–6. doi:10.1046/j.1365-4362.1997.00009.x. PMID 9071612. S2CID 39540236.
  14. ^ Huang, Changzheng; Liu, Yeqiang; Yang, Jing; Tian, Jin; Yang, Lingyun; Zhang, Jing; Li, Yanqiu; Li, Jiawen; et al. (2009). "An outbreak of 268 cases of Paederus dermatitis in a toy-building factory in central China". International Journal of Dermatology. 48 (2): 128–31. doi:10.1111/j.1365-4632.2009.03876.x. PMID 19200185. S2CID 12349799.
  15. ^ Davidson, SA; Norton, SA; Carder, MC; Debboun, M (2009). "Outbreak of dermatitis linearis caused by Paederus ilsae and Paederus iliensis (Coleoptera: Staphylinidae) at a military base in Iraq". U.S. Army Medical Department Journal: 6–15. PMID 20084733.
  16. ^ Todd, RE; Guthridge, SL; Montgomery, BL (1996). "Evacuation of an Aboriginal community in response to an outbreak of blistering dermatitis induced by a beetle (Paederus australis)". The Medical Journal of Australia. 164 (4): 238–40. doi:10.5694/j.1326-5377.1996.tb94150.x. PMID 8604198. S2CID 40346362.
Wikispecies has information related to Paederus.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Paederus: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Paederus is a genus of small beetles of the family Staphylinidae ("rove beetles"). With 622 valid species assigned by 1987 to the subtribe Paederina (Paederus and its close allies), and with all but 148 within Paederus itself, the genus is large. Due to toxins in the hemolymph of some species within this genus, it has given its name to paederus dermatitis, a characteristic skin irritation that occurs if one of the insects is crushed against skin. That name, Paederus dermatitis, is a poor choice because, decades earlier, the affliction had been called dermatitis linearis, a name that works in all languages, not just English, because of its Latin origin; the name Paederus dermatitis is also inappropriate because it has shown to be caused by (a) only a few species of the genus Paederus, but (b) also a few species that belong to closely related genera (that are not Paederus) within the subtribe Paederina. A scholarly paper in 2002 suggested that a Paederus species could have been responsible for some of the ten Plagues of Egypt described in the Bible's Book of Exodus.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Paederus ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Paederus es un género de coleópteros de la familia Staphylinidae, conformado por 622 especies.[2]

Características

Poseen un miembro gigante retráctil por el que excretan sustancias urticantes, por lo cual estos insectos reciben nombres como fuetazo, culebrilla o bicho del fuego.[2]​ Se sabe que por lo menos 30 especies pueden causar dermatitis, al excretar pederina.[3]​ No pican ni muerden a los humanos al encontrarse en contacto con la piel, pero cuando se sienten tocados o atrapados o son aplastados, el líquido celómico es secretado y produce lesiones vesiculosas ardientes y dolorosas y pústulas.[2]

Miden entre 9 y 15 mm de longitud,[4]​ siendo las hembras un poco máyores que los machos. Su cuerpo es brillante, comúnmente negro, rojo o anaranjado. La cabeza es prolongada hacia adelante con piezas bucales masticadoras, antenas con once segmentos, protórax subglobular. Poseen élitros cortos, que cubre las alas membranosas, por lo que pueden volar aunque generalmente corren con agilidad. El abdomen es aplanado dorsoventralmente. Cuando son molestados levantan el abdomen formando un arco con el resto del cuerpo.[2][4]

Viven entre la vegetación. Tienen hábitos diurnos, pero aparecen también en las noches de altas temperaturas y cerca de las lámparas encendidas. Son masticadores y se alimentan de otros artrópodos más pequeños y de restos vegetales.[4]​ Ponen los huevos en una substancia húmeda y se desarrollan de larva a adulto, en la humedad, en un periodo de 3 a 19 días,[2]​ en dos fases, la final como pupas dentro de celdas hechas de barro.

Especies

Referencias

  1. Fabricius, Johann Christian (1775) Systema entomologiae, sistens insectorum classes, ordines, genera, species, adiectis synonymis, locis, descriptionibus, observationibus. Libraria Kortii, Flensburgi et Lipsiae.
  2. a b c d e Álvarez Aldana, Dagoberto (2013) "Dermatitis por Paederus Archivado el 29 de noviembre de 2014 en Wayback Machine."; Mediciego 19 supl. 1.
  3. Tincopa, Luis; Jenny Valverde; Hernán Agip G y Aurora Cárdenas (1999) "Características Clínicas Y Epidemiológicas del Brote Epidémico de Dermatitis de Contacto por Paederus irritans"; Dermatología Peruana 9 (1): 24-26.
  4. a b c Guillén, Zolia; Luis Solano y Elizabeth Pareja (2011) "Los insectos Pederus (Coleóptera-Staphylinidae) causantes de dermatitis de contacto en el Perú"; Revista Peruana de Medicina Tropical 9 (1): 27-31.

Bibliografía

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Paederus: Brief Summary ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Paederus es un género de coleópteros de la familia Staphylinidae, conformado por 622 especies.​

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Paederus ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Paederus est un genre d'insectes coléoptères de la famille des staphylinidés qui compte plus de 600 espèces décrites présentes sur tous les continents tempérés et tropicaux[1].

Description

Petits insectes (5 à 15 mm) avec des élytres courtes, voire, pour certaines espèces, aptères. Souvent vivement colorés de bleu métallisé et d'orange ou de rouge. Cette livrée aposématique indique sa toxicité. La tête est suborbiculaire à cou plus étroit, le pronotum plus ou moins globuleux ou trapézoïdal, élytres de longueur variable[2].

Écologie

Ils vivent en particulier dans les zones humides. Dans les zones tempérées, ils ont un cycle de reproduction annuel, alors que dans les zones tropicales, il peut y en avoir plusieurs en lien avec la saisonnalité des pluies. Les œufs sont pondus dans des endroits humides et sont sensibles à la dessication. Les larves comptent deux stades et restent cachées dans des endroits humides. La nymphose a lieu dans la terre[1].

Alors que la plupart des Staphylinidae fuient la lumière, les Paederus sont actifs de jour et sont attirés par la lumière, ce qui peut les amener à gagner des habitats humains la nuit.

Les Paederus sont prédateurs d'insectes, tant au stade larvaire qu'au stade adulte, et jouent ainsi un rôle de protection naturelle pour l'agriculture, bien qu'ils soient très sensibles aux insecticides[1].

Certaines espèces de Paederus synthétisent une substance toxique, la pédérine, contenue dans leur hémolymphe. Elle est produite par les femelles adultes, et les autres individus ne contiennent que celle qui leur a été transmise dans les œufs[3]. Cette substance n'est pas utilisée par les insectes comme moyen de défense actif. Il s'agit d'une substance très complexe, qui agit comme inhibiteur de l'ADN et bloque la mitose au niveau des cellules. Chez certains animaux, elle a permis la résorption de tumeurs et la régénération de tissus[1].

Les Paederus et l'homme

Les Paederus contiennent une hémolymphe substance toxique. Mise en contact avec la peau ou les yeux lorsque l'animal est écrasé accidentellement, elle cause des dermatites appelées dermatites à Paederus, ou des conjonctivites, qui peuvent être douloureuses et la rougeur peut durer plusieurs semaines[1],[4]. On les appelle parfois dermatites linéaires à cause de leur forme allongée, qui provient du geste d'élimination de l'insecte une fois découvert. C'est également la raison de son appellation, en espagnol de "coup de fouet", latigazo[4].

Une vingtaine d'espèces de Paederus peuvent occasionner ces troubles, ainsi que quelques espèces de genres proches. Les populations les plus touchées sont les populations rurales des régions tropicales, surtout à la saison des moissons et des pluies. Cette dermatite est encore souvent mal diagnostiquée et la prévention pourrait être améliorée[3]. La médecine chinoise connaît cette affection depuis plus de 1 200 ans[1]. Des dermatites à Paederus ont également été signalées dans des camps militaires, notamment lors d'exercices ou de tours de garde de nuit près de projecteurs, et ont parfois pu être prises pour des effets d'armes chimiques[5].

Selon une étude publiée dans la revue Lancet, les pullulations occasionnelles de Paederus pourraient être une explication de la sixième des Dix plaies d'Égypte racontées dans la Bible: la pullulation de Paederus, probablement P. alfieri, présent dans le delta du Nil, aurait donné lieu aux troisième ou quatrième plaies, causées par les conditions des deux premières plaies, et auraient occasionné les furoncles et pustules de la sixième plaie. Cette hypothèse permettrait d'expliquer que la maison de Pharaon aurait été touchée, car les pullulations peuvent être localisées[6].

Liste des espèces rencontrées en Europe

Seize espèces sont présentes en Europe, selon Fauna Europea:

  • Paederus (Eopaederus) caligatus Erichson 1840
  • Paederus (Eopaederus) limnophilus Erichson 1840
  • Paederus (Harpopaederus) baudii Fairmaire 1859
  • Paederus (Harpopaederus) brevipennis Lacordaire 1835
  • Paederus (Harpopaederus) schoenherri Czwalina 1889
    • Paederus (Harpopaederus) schoenherri schoenherri Czwalina 1889, d'Europe Centrale et de l'Est
    • Paederus (Harpopaederus) schoenherri schulzei Korge 1969
  • Paederus (Heteropaederus) fuscipes Curtis 1826
  • Paederus (Paederus) balcanicus Koch 1938
  • Paederus (Paederus) melanurus Aragona 1830
  • Paederus (Paederus) riparius (Linnaeus 1758)
  • Paederus (Poederomorphus) littoralis Gravenhorst 1802
    • Paederus (Poederomorphus) littoralis ilsae Bernhauer 1932
    • Paederus (Poederomorphus) littoralis littoralis Gravenhorst 1802
  • Paederus (Poederomorphus) pelikani Reitter 1884
  • Paederus austriacus Schrank 1781, endémique d'Autriche
  • Paederus clavicornis Lentz 1856
  • Paederus haematoderus Gemminger & Harold 1868
  • Paederus ragusai Adorno & Zanetti 1999, endémique de Sicile
  • Paederus verbasci Schrank 1798, endémique de France

Notes et références

  1. a b c d e et f (en) K. Kanamitsu et J. H. Frank, « Paederus, Sensu Lato (Coleoptera: Staphylinidae): Natural History and Medical Importance », Journal of Medical Entomology, vol. 24, no 2,‎ 1er mars 1987, p. 155–191 (ISSN , DOI , résumé)
  2. H. Coiffait, Coleoptères Staphylinidae de la région paléarctique occidentale. IV. Sous-famille Paederinae, tribu Paederinae 1 (Paederi, Lathrobii), Toulouse, Nouvelle revue d'entomologie, 1982 (lire en ligne)
  3. a et b (en) Vinita Gupta, « Clinical Study of 100 Cases of Beetle Dermatitis in Rural Population of Gurgaon », Journal of Evolution of Medical and Dental Sciences, vol. 3, no 16,‎ 21 avril 2014, p. 4367-4372 (DOI , lire en ligne [PDF], consulté le 29 juillet 2019)
  4. a et b (es) Zolia Guillén, Luis Solano et Elizabeth Pareja, « "Los insectos Pederus (Coleóptera-Staphylinidae) causantes de dermatitis de contacto en el Perú"; 9 (1): », Revista Peruana de Medicina Tropical, vol. 1,‎ 2011, p. 27-31 (lire en ligne)
  5. « Outbreak of dermatitis linearis caused by Paederus ilsae and Paederus iliensis (coleoptera: staphylinidae) at a military base in Iraq. - Free Online Library », sur www.thefreelibrary.com (consulté le 29 juillet 2019)
  6. (en) Christina Lyons et Scott A. Norton, « Blister beetles and the ten plagues », The Lancet, vol. 359, no 9321,‎ 1er juin 2002, p. 1950 (ISSN et , PMID , DOI , résumé)

Voir aussi

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Paederus: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Paederus est un genre d'insectes coléoptères de la famille des staphylinidés qui compte plus de 600 espèces décrites présentes sur tous les continents tempérés et tropicaux.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Paederus ( Minangkabau )

tarjonnut wikipedia MIN

Paederus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.

Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.

Rujuakan


lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
En
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia MIN

Paederus: Brief Summary ( Minangkabau )

tarjonnut wikipedia MIN

Paederus adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.

Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
En
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia MIN

Paederus ( Malaiji )

tarjonnut wikipedia MS

Paederus, dikenali dengan timangan tomcat, ialah satu genus kumbang kecil dalam famili Staphylinidae ("kumbang rayau"). Oleh sebab kebanyakan spesies dalam genus ini mengandungi toksin dalam hemolimfanya, ia meminjam namanya kepada paederus dermatitis, sejenis kerengsaan kulit yang berlaku apabila kulit terpijak serangga ini. Satu kertas kerja ilmuwan terbitan 2002 berhujah bahawa beberapa daripada Sepuluh Wabak Mesir yang diperikan dalam Kitab Keluaran dalam Kitab Injil adalah berpunca daripada suatu spesies Paederus .[2]

Keterangan

Seperti kumbang-kumbang yang lain (Coleoptera), kumbang rayau ini mempunyai kepak depan keras (elitron) yang menutupi kepak-kepak yang digunakan untuk terbang. Pada satu ketika, kelompok kumbang rayau ini dikenali sebagai "Brachyptera" (kepak pendek) kerana kepak-kepaknya pendek dan tersorok di bawah elitron yang pendek.[3]

Spesies Paederus tertabur luas ke serata dunia.[4] Warnanya lebih terang daripada kumbang-kumbang rayau yang lain, dengan elitron yang berwarna biru atau hijau logam, dan warna jingga atau merah terang pada pronotum dan bahagian dasar abdomen. Warna yang terang ini boleh dijadikan satu contoh aposematisme, iaitu isyarat amaran kepada pemangsa.[5]

Walaupun kebanyakan kumbang rayau dewasa alah kepada sinar matahari, namun spesies Paederus aktif pada waktu siang, dan tertarik kepada cahaya terang pada waktu malam.[6]

Kumbang Paederus bertelur satu demi satu di habitat yang lembap. Larvanya menjalani dua instar sebelum bertukar menjadi pupa. Larva dan dewasa Paederus sama-sama memangsakan serangga lain.[6] Oleh sebab lebih gemar tanih yang lembap, kumbang Paederus mudah tertarik secara berduyun-duyun ke sawah yang berpengairan, di mana ia membantu pesawah dengan memakan serangga maun yang merosakkan tanaman.[5]

Pederin

Rencana utama: Pederin

Menurut Medical and Veterinary Entomology (2009), "Sekurang-kurangnya 20 daripada lebih 600 spesies kumbang Paederus telah dikaitkan dengan dermatitis Paederus",[5] walaupun kumbang Paederus tidak menggigit atau menyengat.[7] Kerengsaan kulit ini berpunca daripada tersentuhnya dengan pederin, sejenis toksin vesika dalam hemolimfa kebanyakan tetapi bukan semua kumbang betina dalam genus Paederus.[8] Toksin ini tidak dihasilkan oleh kumbang itu sendiri, sebaliknya oleh bakteria endosimbion yang barangkalinya spesies-spesies yang tergolong dalam Pseudomonas.[9]

Kesan pada manusia

Rencana utama: Paederus dermatitis

Paederus dermatitis terjadi apabila seekor kumbang yang mengandungi pederin terpijak oleh kulit walaupun separa pun.[5] Kerengsaan kulit ini juga dikenali sebagai "dermatitis linearis" atau "dermatitis lelurus" kerana seseorang boleh terseret kumbang ini ke serata kulit lebih kurang dalam garis lurus apabila cuba menyapunya; radangnya pun akan berbentuk lelurus.[10] Mata juga boleh terkena pederin hingga mengalami konjunktivitis yang dipanggil "mata Nairobi".[11]

Sebaik sahaja pederin menjangkiti kulit daripada mula-mula tersentuh kumbang, ia mungkin boleh menular ke bahagian kulit yang lain. Adalah disaran untuk mencuci tangan dan kulit dengan sabun dan air sekiranya tersentuh kumbang rayau ini.[7]

Sentuhan kulit dengan pederin mula-mula tidak mendatangkan kesan semerta, tetapi dalam masa 12–36 jam, timbulnya ruam yang kemerahan (eritema) yang berkembang menjadi lepuh. Kerengsaan ini boleh berkekalan selama dua tiga minggu.[7]

Serangan besar-besaran

Satu rencana dalam The Lancet mengusulkan bahawa kejadian kumbang rayau yang berduyun-duyun seperti yang diperikan sebagai yang pertama dan kedua daripada sepuluh Wabak Mesir (kematian besar-besaran anoksia di Sungai Nil, diikuti oleh banyak bangkai katak) mungkin telah menimbulkan keadaan yang sesuai untuk pembiakan P. alfierii. Hujah para pengarangnya, wabak "bisul" mungkin memaksudkan kerengsaan kulit yang terjadi sehari dua akibat tersentuh Paederus sewaktu wabak ketiga dan keempat (pinjal atau lalat). Tambah mereka, serngan Paederus lazimnya tersetempat, maka adalah berkemungkinan besar untuk kumbang tersebut menyerang istana Firauh, tetapi bukan petempatan Yahudi.[2]


References

  1. ^ "Paederus Fabricius 1775". Fauna Europaea. Dicapai 28 July 2011.
  2. ^ a b Norton, Scott A; Lyons, Christina (2002). "Blister beetles and the ten plagues". The Lancet. 359 (9321): 1950. doi:10.1016/S0140-6736(02)08759-7. Dicapai 2011-08-09.
  3. ^ "7.4 Blister beetles, species". Institute of Tropical Medicine. Dicapai 30 July 2011. Among the Staphylinidae, the genus Paederus is known to contain at least 25 species.
  4. ^ Sharp, David (1887). Biologia Centrali-Americana. Insecta. Coleoptera Vol. 1 Part 2. m/s. 609.
  5. ^ a b c d Mullen, Gary (2009). Medical and Veterinary Entomology. Academic Press. m/s. 102. ISBN 9780123725004. Dicapai 31 July 2011. Pederin contacts human skin only when a beetle is brushed vigorously over the skin or crushed. Parameter |coauthors= tidak diketahui diabaikan (guna |author=) (bantuan)
  6. ^ a b Frank, JH; Kanamitsu, K (1987). "Paederus, sensu lato (Coleoptera: Staphylinidae): natural history and medical importance". Journal of medical entomology. 24 (2): 155–91. PMID 3295241.
  7. ^ a b c "Just the facts…Paederus Beetles" (PDF). US Army Public Health Command. Dicapai 30 July 2011.
  8. ^ Kellner, Rupert L. L.; Dettner, Konrat (1996). "Differential efficacy of toxic pederin in deterring potential arthropod predators of Paederus (Coleoptera: Staphylinidae) offspring". Oecologia. 107 (3): 293–300. doi:10.1007/BF00328445. This study investigates the effects of pederin, a hemolymph toxin that is accumulated in the eggs of most Paederus females
  9. ^ Piel, Jörn (2002). "A polyketide synthase-peptide synthetase gene cluster from an uncultured bacterial symbiont of Paederus beetles". Proceedings of the National Academy of Sciences. 99 (22): 14002–7. doi:10.1073/pnas.222481399. PMC 137826Boleh dicapai secara percuma. PMID 12381784.
  10. ^ Singh, Gurcharan; Ali, Syed Yousuf (2007). "Paederus dermatitis". Indian Journal of Dermatology, Venereology and Leprology. 73 (1): 13–5. doi:10.4103/0378-6323.30644. |access-date= memerlukan |url= (bantuan)
  11. ^ Rapini, Ronald P.; Bolognia, Jean L.; Jorizzo, Joseph L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. m/s. 1180. ISBN 1-4160-2999-0.Selenggaraan CS1: Pelbagai nama: senarai pengarang (link)
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Pengarang dan editor Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia MS

Paederus: Brief Summary ( Malaiji )

tarjonnut wikipedia MS

Paederus, dikenali dengan timangan tomcat, ialah satu genus kumbang kecil dalam famili Staphylinidae ("kumbang rayau"). Oleh sebab kebanyakan spesies dalam genus ini mengandungi toksin dalam hemolimfanya, ia meminjam namanya kepada paederus dermatitis, sejenis kerengsaan kulit yang berlaku apabila kulit terpijak serangga ini. Satu kertas kerja ilmuwan terbitan 2002 berhujah bahawa beberapa daripada Sepuluh Wabak Mesir yang diperikan dalam Kitab Keluaran dalam Kitab Injil adalah berpunca daripada suatu spesies Paederus .

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Pengarang dan editor Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia MS

Paederus ( norja )

tarjonnut wikipedia NO

Paederus er en gruppe (slekt) av biller som hører til underfamilien Paederinae i den store familien kortvinger (Staphylinidae).

Utseende

Små (gjerne 3-4 millimeter), slanke kortvinger. De er livlig farget i skarpt rødt og metallisk blått. Hodet er avsnørt fra kroppen ved en smal "hals". Kroppsformen er omtrent sylindrisk. I motsetning til en del andre Paederinae har de velutviklede fasettøyne og flygevinger.

Levevis

Paederus-artene er livlige, dagaktive insekter som flyr godt og gjerne. De finnes blant annet på strender. De friske fargene er en advarsel om at disse billene er giftige – de kan skille ut stoffet pederin som forårsaker hevelser og sår om man får det på huden. Slike sår blir gitt diagnosen Paederus dermatitis, denne synes imidlertid også å bli brukt om blemmer og sår forårsaket av andre biller, særlig oljebiller.

Systematisk oversikt / norske arter

Treliste


Kilder

  • Silfverberg, H. 1992. Enumeratio Coleopterorum Fennoscandiae, Daniae et Baltiae (Liste over Nordens biller). Helsinki.
  • Fauna Europaea (2011) Fauna Europaea Web Service Version 2.4. Utbredelsesdatabase for europeiske dyr. [1]

Eksterne lenker

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia forfattere og redaktører
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NO

Paederus: Brief Summary ( norja )

tarjonnut wikipedia NO

Paederus er en gruppe (slekt) av biller som hører til underfamilien Paederinae i den store familien kortvinger (Staphylinidae).

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia forfattere og redaktører
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NO

Paederus ( puola )

tarjonnut wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Paederus – rodzaj chrząszcza z rodziny kusakowatych. Są to drobne, zwinne owady, odznaczające się jaskrawym ubarwieniem. Ich środowiskiem życia jest pogranicze lądu i wody, gdzie pod kamieniami i roślinami polują na drobne stawonogi. Spotykane są w Australii, Azji, Europie, Ameryce Południowej.

Rodzaj Paederus sensu lato zawiera ponad 600 gatunków[1], z czego część jest trujących. Hemolimfa tych owadów zawiera trujący alkaloid pederynę, powodującą bolesne, trudno gojące się kontaktowe zapalenie skóry po wcześniejszym nieostrożnym rozgnieceniu na niej owada. Gdy resztki owada dostaną się w okolicę oka, mogą spowodować uszkodzenie narządu wzroku[2].

Systematyka

W 1988 roku jako poprawne wymieniano następujące gatunki[1]:

Przypisy

  1. a b Publikacja w otwartym dostępie – możesz ją bezpłatnie przeczytać L.H.L.H. Frank L.H.L.H., Paederus, sensu lato (Coleoptera: Staphylinidae): An Index and Review of the Taxa, „Insecta Mundi”, 2 (2), 1988, s. 97-159 [dostęp 2018-11-28] .
  2. Richard C. Dart: Medical Toxicology. Lippincott Williams & Wilkins, 2004 ​ISBN 0-7817-2845-2​ s. 1614
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Paederus: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Paederus – rodzaj chrząszcza z rodziny kusakowatych. Są to drobne, zwinne owady, odznaczające się jaskrawym ubarwieniem. Ich środowiskiem życia jest pogranicze lądu i wody, gdzie pod kamieniami i roślinami polują na drobne stawonogi. Spotykane są w Australii, Azji, Europie, Ameryce Południowej.

Rodzaj Paederus sensu lato zawiera ponad 600 gatunków, z czego część jest trujących. Hemolimfa tych owadów zawiera trujący alkaloid pederynę, powodującą bolesne, trudno gojące się kontaktowe zapalenie skóry po wcześniejszym nieostrożnym rozgnieceniu na niej owada. Gdy resztki owada dostaną się w okolicę oka, mogą spowodować uszkodzenie narządu wzroku.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Paederus ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

Paederus é um gênero de estafilinídeos, muitos dos quais são conhecidos no Brasil como potó;[2] designação comum de várias de suas espécies, particularmente o P. irritans.[3] Seu principal interesse para o meio humano é a existência de toxinas em sua hemolinfa, dos quais se destaca a pederina, capazes de provocar sérias lesões na pele,[4] chamadas de pederismo (pederose ou dermatite Paederus).[2]

Em 1988 J. H. Frank estimava que o número de espécies do gênero superava a quinhentos, dos quais em 1982 cerca de quarenta e sete haviam sido devidamente identificadas biologicamente; numa revisão feita em 1987 Frank declarou existirem 622 espécies classificadas na subtribo Paederina (que inclui o Paederus e espécies próximas), sendo todas elas à exceção de 148 incluídas no gênero Paederus.[5]

Características

 src=
Paederus littoralis em Portugal.

A maioria das 622 espécies possui coloração dupla: vermelha e preta ou vermelha e azul, embora algumas espécies sejam monocromáticas (apenas pretas, vermelhas ou azuis).[6] Sua característica mais marcante são os élitros bastante curtos, razão pela qual o primeiro nome científico de seu grupo era "Brachyptera" (Nota: do grego brachýs, aportuguesado por braqui, elemento de composição da palavra significando "breve", "curto" e ptéron, "asa"[7]), o que torna difícil ao inseto guardar as asas após o voo, de modo que precisa erguer a parte posterior do corpo e assim apoiar as asas para a dobra de recolhimento; com as asas recolhidas são parecidas com as "tesourinhas", embora não possuam, como estas, pinças no final do abdômen.[8]

Tanto as larvas quanto os adultos preferem viver em ambientes úmidos; os adultos são ativos durante o dia e, à noite, são atraídos pela luminosidade — o que constitui a razão principal para o contato com os seres humanos, provocando muitas vezes as dermatites características.[8]

As lesões ocorrem por conta do esmagamento do inseto, sendo a pederina uma substância considerada mais forte que o veneno de cobra; consiste de uma amida que inibe a síntese de proteínas e DNA, impedindo assim a divisão das células; por não haver penetração da substância a palma das mãos e sola dos pés não são afetadas.[6]

Histórico

O ataque pelo Paederus é registrado pela medicina ocidental há mais de cem anos (por Strickland, em 1924), mas há registros na China que datam de 1200 atrás; no Paquistão a espécie Paederus fuscipes foi identificada inicialmente por tropas estadunidenses no norte daquele país e também no Afeganistão, e depois estudos demonstraram a presença do inseto em várias aldeias sobretudo da província de Punjab.[6]

Um estudo recente aventa a possibilidade de que a sexta praga descrita no livro bíblico do Êxodo e que atacaram os egípcios tenha sido derivada de infestação do Paederus, provocada pelas condições descritas na primeira e segunda pragas: na primeira a água do rio Nilo se transfora em sangue, causada certamente pelo aumento de fitoplâncton tóxico que matara os peixes e causou a segunda praga, com a invasão de sapos; em seguida houve a terceira e quarta pragas, com a invasão de besouros, favorecida pela grande quantidade dos anfíbios em decomposição - sendo que os enxames desses insetos são focais o que explicaria o fato de atacarem os egípcios e pouparem os judeus; como a afecção por Paederus somente se manifesta de um a quatro dias após o ataque pelo besouro, a sexta praga não foi associada à infestação dos besouros, e foi descrita como erupções, bolhas ou furúnculos que afetaram homens e animais; a causa deve ter sido o P. alfierii, comum na região do Delta do Nilo; o P. alfierii tivera, assim, sua população aumentada na região úmida do Delta, afetando somente a comunidade egípcia cujo surto de bolhas somente se verificou dias após e foi assim percebido como um evento distinto.[9]

Espécies

Ao menos vinte e cinco espécies interessam à medicina; o Paederus fusca é comum nos campos de arroz do Sudeste Asiático, o Paederus crebinpunctatis e Paederus sabaeus ocorrem na África Oriental, ao passo que o Paederus cruenticollis tem importância na Austrália.[8]

Algumas espécies:

Referências

  1. «Paederus Fabricius 1775». Fauna Europaea. Consultado em 28 de julho de 2011
  2. a b Victor Alva-Dávalos, Victor Alberto Laguna-Torres, A. Huamán1, R. Olivos1, M. Chávez1, C. García1 e N. Mendoza (2002). «Dermatite epidêmica por Paederus irritans em Piura, Perú, 1999, relacionada ao fenômeno El Niño». Rev. Soc. Bras. Med. Trop. vol.35 no.1 Uberaba. Consultado em 7 de abril de 2014 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
  3. Luis Tincopa, Jenny Valverde, Hernán Agip G, Aurora Cárdenas (1999). «Características Clínicas Y Epidemiológicas del Brote Epidémico de Dermatitis de Contacto por Paederus irritans». Dermatología Peruana - VOL. 9, Nº 1. Consultado em 7 de abril de 2014 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
  4. Kanamitsu, K.; Frank, J.H. (Março 1987). «Paederus, Sensu Lato (Coleoptera: Staphylinidae): Natural History and Medical Importance». Journal of Medical Entomology, Volume 24, Number 2,pp. 155-191(37) (depois em: Digital Commons da University of Nebraska - Lincoln. Consultado em 7 de abril de 2014 !CS1 manut: Nomes múltiplos: lista de autores (link)
  5. Frank, J.H. (1988). «Paederus, sensu lato (Coleoptera: Staphylinidae): An index and review of the taxa.». Insecta Mundi. 2 (2): 97–159. Consultado em 13 de maio de 2018. Cópia arquivada em 4 de março de 2016
  6. a b c Shabab Nasir; Waseem Akram; Rashad Rasool Khan; Muhammad Arshad; Iram Nasir (25 de fevereiro de 2015). «Paederus beetles: the agent of human dermatitis». Journal of Venomous Animals and Toxins Including Tropical Diseases. Consultado em 12 de maio de 2018. Cópia arquivada em 13 de maio de 2018
  7. Dicionário Aurélio, verbetes ▼-braqui e ▼-pter(o)
  8. a b c «7.4 Blister beetles, species». Institute of Tropical Medicine. Consultado em 30 de julho de 2011. Arquivado do original em 29 de agosto de 2012
  9. Scott A Norton; Christina Lyons (2002). «Blister beetles and the ten plagues». The Lancet, volume 359, número 9321, pág. 1950. Consultado em 12 de maio de 2018. Cópia arquivada em 4 de fevereiro de 2013
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Paederus: Brief Summary ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

Paederus é um gênero de estafilinídeos, muitos dos quais são conhecidos no Brasil como potó; designação comum de várias de suas espécies, particularmente o P. irritans. Seu principal interesse para o meio humano é a existência de toxinas em sua hemolinfa, dos quais se destaca a pederina, capazes de provocar sérias lesões na pele, chamadas de pederismo (pederose ou dermatite Paederus).

Em 1988 J. H. Frank estimava que o número de espécies do gênero superava a quinhentos, dos quais em 1982 cerca de quarenta e sete haviam sido devidamente identificadas biologicamente; numa revisão feita em 1987 Frank declarou existirem 622 espécies classificadas na subtribo Paederina (que inclui o Paederus e espécies próximas), sendo todas elas à exceção de 148 incluídas no gênero Paederus.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Paederus ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV

Paederus[1] är ett släkte av skalbaggar som beskrevs av Johan Christian Fabricius år 1775.[2] Släktet ingår i familjen kortvingar (Staphylinidae).[1]

Systematik

Släktets systematik är komplicerad och omstridd, och beroende på vilken källa eller auktor man studerar finner man uppgifter om att antalet arter kan variera från 5 ända upp till strax över 600. Stundom indelas släktet dessutom i följande eller ännu fler undersläkten: Anomalopaederus, Eopaederus, Gnathopaederus, Harpopaederus, Heteropaederus, Nepalopaederus, Oedopaederus, Oreinopaederus, Paederus, Poederomorphus, och Pseudopaederus.[3][4]

Arter

Följande kladogram uppvisar de arter som listas i databasen Dyntaxa i den svenska Artdatabanken:[1]

Paederus

Paederus brevipennis



Paederus fuscipes



Paederus limnophilus



Paederus littoralis



Paederus riparius (typart för släktet)



Bildgalleri

Källor

  1. ^ [a b c] Gustafsson, B. (col.) (27 april 2015). Paederus. Dyntaxa. Artdatabanken. https://www.dyntaxa.se/taxon/info/1002581?changeRoot=True. Läst 29 juni 2015.
  2. ^ Roskov Y. et al. (red.) (23 juni 2015). Paederus (på engelska). Species 2000 & ITIS, Catalogue of Life. Species 2000: Naturalis, Leiden, Nederländerna. http://www.catalogueoflife.org/col/search/all/key/Paederus/fossil/1/match/1. Läst 29 juni 2015.
  3. ^ Smetana, Aleš & Alonso-Zarazaga, Miguel A. (26 oktober 2004). Paederus Fabricius, 1775”. Pan-European Species directories Infrastructure. EU-Nomen. http://www.eu-nomen.eu/portal/taxon.php?GUID=urn:lsid:faunaeur.org:taxname:259422. Läst 29 juni 2015.
  4. ^ Scheerpeltz, Otto, 1957: Vorläufige Diagnosen einiger neuen paläarktischen Arten und Formen der Gattungen Paederidus Muls. Rey, Paederus Fabr. (mit den neuen Untergattungen Eopaederus, Paederus s. str. nov., Heteropaederus, Dioncopaederus und Oedopaederus), Parameropaederus nov gen., Lobopaederus nov. gen. und Megalopaederus nov. gen. Memorie del Museo di storia naturale della Venezia Tridentina, 11: 447–475.

Externa länkar

Nuvola apps bug2.svg Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Paederus: Brief Summary ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV

Paederus är ett släkte av skalbaggar som beskrevs av Johan Christian Fabricius år 1775. Släktet ingår i familjen kortvingar (Staphylinidae).

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Стафилиниды-синекрылы ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию
Без ранга: Первичноротые
Без ранга: Линяющие
Без ранга: Panarthropoda
Надкласс: Шестиногие
Класс: Насекомые
Надотряд: Coleopterida
Подотряд: Разноядные жуки
Инфраотряд: Стафилиниформные
Надсемейство: Стафилиноидные
Семейство: Стафилиниды
Подсемейство: Paederinae
Триба: Paederini
Подтриба: Paederina
Род: Стафилиниды-синекрылы
Международное научное название

Paederus Fabricius, 1775

Подроды
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
NCBI 347426

Стафилиниды-синекрылы (лат. Paederus) — род жуков из семейства стафилинид и подсемейства Paederinae. В крови представителей содержится раздражающее вещество, вызывающее на коже человека экземоподобные дерматиты[1].

Описание

Это жуки средних размеров, всего от 7 до 10 мм длиной и шириной около миллиметра[2]. Четвёртый сегмент челюстных щупиков очень короткий, шиловидный, едва заметный. Тело морщинистое[1].

История и токсичность

Взрослые насекомые являются носителями ядовитого алкалоида педерина, который содержится у них в гемолимфе. Это вещество вызывает у человека воспалительное поражение кожи — дерматит. Вещество может попасть на кожу, если прихлопнуть или придавить жука каким-либо голым участком кожи рук, ног или просто после соприкосновения с жуком. В результате попадания яда участок кожи краснеет, опухает и зудит[2].

Случаи дерматита, вызванного Paederus, зарегистрированы в Африке, Азии и Южной Америке[2]. Жук вида Paederus fuscipes содержит в себе 0,025% этого алкалоида[3].

С давних времён экстракт жуков Paederus использовался китайцами с конца 739 года, как жаропонижающее, избавление от носовых полипов и кольчатых червей.[2]

Экология

Взрослых жуков можно приманивать искусственным светом. Время лёта жуков весной и ранним летом[2].

Живут во влажных местностях[2], а именно по берегам водоёмов и на болотистых лугах[1].

Личинки и имаго — хищники, охотящиеся в основном на маленьких насекомых и других членистоногих, включая вредителей культурных растений[2].

Развитие

Самка откладывает яйца по отдельности во влажные субстанции; инкубация длится от 3 до 19 дней[2].

Систематика

Виды

Некоторые виды:

  • Paederus austriacus Schrank, 1781
  • Paederus baudii Fairmaire, 1859
  • Paederus clavicornis Lentz, 1856
  • Paederus haematoderus Gemminger & Harold, 1868
  • Paederus melanurus Aragona, 1830
  • Paederus pelikani Reitter, 1884
  • Paederus ragusai Adorno & Zanetti, 1999
  • Стафилин береговой (Paederus riparius Linnaeus)
  • Paederus verbasci Schrank, 1798

Примечания

  1. 1 2 3 Определитель насекомых европейской части СССР. Т. II. Жесткокрылые и веерокрылые. / под общ. ред. чл.-корр. Г. Я. Бей-Биенко. — М.-Л.: «Наука», 1965. — С. 111—156. — 668 с. — (Определители по фауне СССР, издаваемые Зоологическим институтом АН СССР; вып. 89.). — 5700 экз.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 BugGuide Genus Paederus
  3. Bugs Don’t Have to Bite to Do Damage:The Tale of the Paederus Beetle Архивировано 9 июня 2011 года.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

Стафилиниды-синекрылы: Brief Summary ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию

Стафилиниды-синекрылы (лат. Paederus) — род жуков из семейства стафилинид и подсемейства Paederinae. В крови представителей содержится раздражающее вещество, вызывающее на коже человека экземоподобные дерматиты.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии