Kiinanjerbo

Allactaga sibirica ye una especie de royedor de la familia Dipodidae.

Distribución xeográfica

Alcuéntrase na China, Kazakstán, Mongolia y Turkmenistán.

Sinonimia

Allactaga alactaga
Allactaga grisescens
Allactaga mongolica
Allactaga salicus
Allactaga semideserta
Allactaga suschkini
Dipus brachyurus
Dipus halticus
Dipus saltator

Referencies

• Holden, M. Y. and G. G. Musser. 2005. Family Dipodidae. Pp. 871-893 in Mammal Species of the World a Taxonomic and Geographic Reference. D. Y. Wilson and D. M. Reeder eds. Johns Hopkins University Press, Baltimore.

Allactaga sibirica és una espècie de rosegador de la família dels dipòdids. Viu a Mongòlia, la Xina, el Kazakhstan, el Kirguizistan, Rússia, el Turkmenistan i l'Uzbekistan. Es tracta d'un animal nocturn i solitari que s'alimenta de bulbs, fulles, tiges, llavors, llagostes i escarabats. Els seus hàbitats naturals són els deserts, els semideserts i les estepes. Es desconeix si no hi ha alguna amenaça significativa per a la supervivència d'aquesta espècie.^[1]

Referències

Der Mongolische Pferdespringer (Allactaga sibirica) ist eine Nagetierart aus der Gattung der Pferdespringer (Allactaga). Er kommt in Trockengebieten in Teilen Zentralasiens vor.

Merkmale

Der Mongolische Pferdespringer erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von 13,0 bis 17,0 Zentimetern mit einem Schwanz von 18 bis 23 Zentimetern Länge. Die Tiere werden 82 bis 140 Gramm schwer. Die Hinterfußlänge beträgt 67 bis 76 Millimeter, die Ohrlänge 41 bis 57 Millimeter.^[1] Es ist entsprechend eine kleinere Art der Gattung mit langen Ohren und Hinterfüßen. Das Rückenfell und die Körperseiten sind variabel – meistens aber dunkel blassbraun mit leichten rauchgrauen Wellen oder sandgelb – gefärbt. Auf den Außenseiten der Hüften befindet sich ein weißer Fleck und die Bauchseite ist weiß. Die Schnauzenspitze und die Nase sind dunkelbraun, die Ohren sind so lang wie der Kopf. Der Schwanz ist blass rostrot und die Schwanzspitze ist stark behaart mit einem breiten und deutlichen schwarzen Band auf der Schwanzoberseite und einer weißen Spitze. Die Hinterfüße haben fünf gut entwickelte Zehen, die voneinander getrennt sind, der erste Zeh ist länger als der fünfte.^[1]

Der Schädel hat eine Gesamtlänge von 36 bis 47 Millimetern.^[1] Der Schnauzenbereich ist schmaler als der des Großen Pferdespringers (Allactaga major), die Paukenblasen sind klein und stehen weit auseinander.^[1] Wie alle Arten der Gattung besitzen die Tiere im Oberkiefer pro Hälfte einen zu einem Nagezahn ausgebildeten Schneidezahn (Incisivus), dem eine Zahnlücke (Diastema) folgt. Hierauf folgen ein Prämolar und drei Molare. Im Unterkiefer besitzen die Tiere dagegen keinen Prämolar. Insgesamt verfügen die Tiere damit über ein Gebiss aus 18 Zähnen.^[2][1] Die oberen Schneidezähne sind deutlich vorstehend.^[1]

Verbreitung

Der Mongolische Pferdespringer kommt in Wüstengebieten in Teilen Zentralasiens von Turkmenistan, Kasachstan, Kirgisistan und Usbekistan bis in die Mongolei, die russischen Regionen Tuwa und Transbaikalien sowie den Norden der Volksrepublik China vor.^[3] In der Volksrepublik China ist er in den Provinzen Xinjiang, Hebei, Nei Mongol, Heilongjiang, Jilin, Shanxi, Shaanxi, Ningxia, Gansu und Qinghai nachgewiesen.^[1]

Lebensweise

Der Mongolische Pferdespringer ist weitgehend nachtaktiv, vor allem im Frühjahr und Herbst auch dämmerungsaktiv. Er lebt in offenen und trockenen, kiesigen und lehmigen Wüsten- und Halbwüstenbereichen sowie in Steppenregionen sowie in Bergsteppen bis in Höhen von 3500 Metern.^[1] Er ist wie alle Arten der Gattung an eine schnelle Fortbewegung durch weite Sprünge angepasst, die eine Länge von bis zu 2 Metern erreichen können.^[3] Die Art ernährt sich omnivor von Insekten (Heuschrecken, Käfer) sowie Samen, Stängeln und Blättern von Pflanzen. Der Anteil an Insekten in der Nahrung ist verglichen mit anderen Arten der Gattung hoch, im Frühjahr ernährt sich der Mongolische Pferdespringer allerdings fast ausschließlich von den Blütenknospen der zu den Gelbsternen gehörenden Gagea uniflora.^[1]

Die Art lebt als Einzelgänger und gräbt Baue, die zwischen 35 und 65 Zentimeter tief reichen und bis 5 Meter lange Gänge haben können. Im Vergleich zu denen des Großen Pferdespringers sind sie einfach gebaut und besitzen einen bis drei Eingänge. Temporäre Baue sind nur etwa 1,2 Meter lang und maximal 30 Zentimeter tief. Vom September bis April überwintern die Tiere im Winterschlaf in gefütterten Nestkammern im Bau.^[1] Die Fortpflanzungszeit liegt im April bis Mai, die Weibchen bekommen einen bis zwei Würfe mit je zwei bis fünf Jungtieren, wobei auch Würfe von acht oder neun Jungtieren dokumentiert sind.^[1]

Systematik

Der Mongolische Pferdespringer wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Pferdespringer (Allactaga) eingeordnet, die aus elf Arten besteht. Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von John Reinold Forster aus dem Jahr 1778, der die Art anhand von Individuen aus dem Oblast Tschita in Russland nahe dem See Tarei-Nur beschrieb; er benutzte die wissenschaftliche Bezeichnung Yerbua sibirica.^[4][5]

Status, Bedrohung und Schutz

Der Mongolische Pferdespringer wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als nicht gefährdet (Least Concern) eingeordnet.^[3] Begründet wird dies mit dem großen Verbreitungsgebiet und den großen Beständen der Art, bestandsgefährdende Risiken sind nicht bekannt. Über die tatsächliche Bestandsgröße liegen keine Daten vor.^[3]

Belege

1. ↑ ^{a b c d e f g h i j k} Andrew T. Smith: Great Jerboa. In: Andrew T. Smith, Yan Xie: A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press, Princeton NJ 2008, ISBN 978-0-691-09984-2, S. 201–202.
2. ↑ Andrew T. Smith: Mongolian Five-Toad Jerboa. In: Andrew T. Smith, Yan Xie: A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press, Princeton NJ 2008, ISBN 978-0-691-09984-2, S. 201–202.
3. ↑ ^{a b c d} Allactaga sibirica in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2014.3. Eingestellt von: N. Batsaikhan, D. Avirmed, D. Tinnin, G. Sukhchuluun, D. Lkhagvasuren, 2008. Abgerufen am 11. August 2015.
4. ↑ Allactaga sibirica (Memento des Originals vom 5. März 2016 im Internet Archive) Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.vertebrates.si.edu. In: Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
5. ↑ John Reinold Forster: Beskrifning på Djuret Yerbua capensis, med Anmårkningar om Genus Yerbuae. Kungl. Svenska Vetenskaps Akademiens Handlingar 39, 1778, S. 108–119 (S. 112) (Biodiversity Heritage Library).

Literatur

• Andrew T. Smith: Mongolian Five-Toad Jerboa. In: Andrew T. Smith, Yan Xie: A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press, Princeton NJ 2008, ISBN 978-0-691-09984-2, S. 201–202.

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Allactaga sibirica in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2014.3. Eingestellt von: N. Batsaikhan, D. Avirmed, D. Tinnin, G. Sukhchuluun, D. Lkhagvasuren, 2008. Abgerufen am 11. August 2015.

Кошаяк.

Кошаяк (Allactaga saltator, Eversmann (1848)):

Жалпы жана өлкөдө таралышы

Урал тегериндеги чөлдөрдөн тартып түштүк Байкал сырты, Монголия, Түндүк Кытайга чейин. Алтайда Чүй талааларда, Казакстандын көп жерлеринде таралган. Кыргызстанда кош аяктын эки түрчөсү, A. s. altorum Ognev Ысыккөл ойдуңунда жана A. s. dementiewi Кочкор өрөөнүндө жашайт, б.а. экинчи түрчөсү Атбашыда, Арпада жана Аксайда жашайт. Бул кош аяктар бир - биринен обочолонгон.

Жашаган аймактары

Жаныбарлар өлөң чөптүү, кээбирде шагылдуу участкаларды, же салыштырмалуу айыштуу түзөң, же чополуу айдоо жерлерди тандап алат. Негизинен булар чөлдөр же жарым чөлдөр; бийик тоолуу түрчө деңиз денгээлинен 3500 м бийиктикте талаалуу биотопторду да ээлеши мүмкүн, бирок баары бир көбүнчө чөлдүү ландшафттарга жакын келишет. Ушул түрчө ортонку тоонун чегинен ылдый карай түшпөйт, ошол эле Чүй өрөөнүндө да.

Саны

Адабияттарда көрсөтүлгөндөй ушул түрчөлөрдүн саны боюнча анча көп эмес сандагы материалдар айкындап турат. Мисалы, Атбашы өрөөнүндө капкан менен кармаганда анын түшүшү 15,7%ти, ал эми Кочкор өрөөнүндө-28%ти түзгөн.

Жашоо тиричилиги (жашоо циклдары)

Кош аяктар жашаган жерлеринде жашоо тиричилигин түнкүсүн өткөрөт. Кышында чээнге киришет. Бийик тоолуу Аксайда алар чээнге сентябрда киришип, андан жазында апрелдин башында чыгышат. Климаты өтө деле катаал болбогон анчалык бийик эмес Ысыккөлдө сезондук активдүүлүгү бир кыйла жогору болот. Кош аяктар негизинен өсүмдүктөр- жалбырактар, уруктар, тамырлар, мөмө тамырларды жешет. Азыгынын курамына анча-мынча курт- кумурскалар да болушу мүмкүн. Кош аяктардын көбөйүүсү май-июнга созулат. Түйүлдүгүнүн саны 2ден 6га чейин, орточо 4кө жакын болот. Чөндөлөйлөрү июнда чыгышат.

Чектөөчү факторлор

Ортонку, бийик тоолордун климаттык шарттары жана жырткычтар.

Көбөйтүү (колдо багуу)

Бул кемирүүчү чарбачылык жагынан кызыксыз болгондуктан, аны багып жана көбөйтүүнүн эч зарылчылыгы жок.

Уюштурулган коргоо аракеттери

Буларды коргоо чаралары жок.

Коргоо үчүн зарыл аракеттер

Ушул түрчөлөрдүн жашаган жерлерин сактоо.

Кемирүүчүлөр сымалдар – Rodentia – Грызуны

Статусу

Near Threatened, NT: R.

Колдонулган адабияттар

• Кыргыз Республикасынын Кызыл китеби 2-басылышы – Бишкек: 2006. – 544 б. – ISBN 9967-23-367-2

Алаг дааган (Allactaga sibirica) зэрлиг жэжэ амитан.

Hүрэжэ ябадаг алаг дааган хоморой амитан гэжэ Буряад Республикын Улаан номдо оруулагданхай. Бэеынь ута 130-160 мм, hүүлынь 172-220 мм болодог. Hабарнуудайнгаа үзүүртэ таба табан хургануудтай, хойто хүлнүүдынь урда хүлнүүдтээ ороходоо 3-4 дахин утанууд. Аалиханаар ябахадаа дүрбэн хүлнүүд дээрээ ябадаг, гүйхэдөө – гансал хойто хоёр хүлнүүд дээрээ. Томонууд нюдэнүүдтэй, ута шэхэтэй. Зөөлэн, үдхэн нооhотой. Нюрганайнь үнгэ элhэлиг, үгышье hаа бараан шара, гэдэhэн талаараа сайбар. Байгал адарай тала газараар дайралдадаг. Үбэлые унтажа үнгэргэдэг. Ургамалнуудаар, жэжэ шумуулнуудаар, тэдэнэй үндэгэнүүдээр хооллодог.

The Mongolian five-toed jerboa or Siberian jerboa (Allactaga sibirica) is a species of rodent in the family Dipodidae. It is found in China, Kazakhstan, Mongolia, and Turkmenistan.

References

• Holden, M.E.; Musser, G.G. (2005). "Family Dipodidae". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 871–893. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Allactaga sibirica es una especie de roedor de la familia Dipodidae.

Distribución geográfica

Se encuentran en China, Kazajistán, Mongolia y Turkmenistán.

Referencias

• Holden, M. E. and G. G. Musser. 2005. Family Dipodidae. Pp. 871-893 in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference. D. E. Wilson and D. M. Reeder eds. Johns Hopkins University Press, Baltimore.

Allactaga sibirica Allactaga generoko animalia da. Karraskarien barruko Allactaginae azpifamilia eta Dipodidae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

• Allactaga sibiricari buruzko informazioa Mammals of The World datubasean

Ikus, gainera

• Allactaga
• Dipodidae

Allactaga sibirica

Le Gerboise de Sibérie (Allactaga sibirica)^[1] est une espèce de mammifère rongeur. C'est une gerboise de la famille des Dipodidés.

L'espèce n'est pas considérée comme étant en danger par l'Union internationale pour la conservation de la nature (UICN). Elle se rencontre au Kazakhstan, Turkménistan, Mongolie, Chine, etc.

Classification

Mammal Species of the World classe cette espèce dans le sous-genre Allactaga (Orientallactaga)^[2].

Elle admet de nombreux synonymes dans le genre Allactaga et a été classée un temps dans le genre Dipus^[3].

Notes et références

De Siberische paardenspringmuis (Allactaga sibirica) is een zoogdier uit de familie van de jerboa's (Dipodidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Forster in 1778.

Pința, întâlnit și sub denumirea de Jerboa mongolez cu cinci degete, (Allactaga sibirica)^[5][6] este o specii de mamifere care a fost descrisă pentru prima data de Forster în 1778. Ea face parte din genul Allactaga și din familia Dipodidae.^[7][8] IUCN clasifică această specie ca având un risc scăzut de conservare.^[1] Nu sunt enumerate subspecii.^[7]

Descriere

Aceste rozătoare apar în sudul Siberiei și în zonele învecinate din Asia Centrală. Zona de răspândire cuprinde Kazahstanul, vestul Uzbekistanului, nord-vestul Turkmenistanului, Mongolia și nordul Chinei. La nord de Mongolia, specia migrează chiar și în Rusia. Habitatul constă din zonele de stepă și de semideșert.^[1]

Rozătoarele își sapă vizuini simple, care sunt utilizate numai pentru scurt timp, și vizuini complexe cuiburi, care sunt utilizate pentru mai multe luni. Acestea din urmă poate fi la 65 cm sub pământ, iar tunelurile au o lungime de până la 5 m. Pințele hibernează, în general, între lunile septembrie și aprilie. Dieta constă din muguri de plante, frunze și semințe, precum și din insecte mici. Femelele se pot împerechea de două ori pe an, iar de fiecare dată nasc până la 9 pui, de obicei de la 2 la 5.^[1]

Note

Legături externe

Wikimedia Commons conține materiale multimedia legate de Pință

Sibirisk hästspringråtta (Allactaga sibirica)^[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Forster 1778. Sibirisk hästspringråtta ingår i släktet hästspringråttor, och familjen hoppmöss.^[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.^[1] Inga underarter finns listade.^[4]

Beskrivning

Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av 130 till 170 mm, en svanslängd av 180 till 230 mm och en vikt av 82 till 140 g. Den har 67 till 76 mm långa bakfötter och 41 till 57 mm stora öron. Pälsens färg på ovansidan kan variera mellan blek brun med några ljusare streck, sandfärgad eller andra nyanser av ljusbrun. På låren förekommer en påfallande vit fläck och dessutom är undersidan vit. I ansiktet är området kring munnen och näsan mörkare. Svansens främre del är täckt av lite rödaktig päls och vit slutet finns en vit tofs med en svart längsgående strimma på ovansidan. Vid bakfötterna förekommer fem tår.^[6]

Denna gnagare förekommer i södra Sibirien och angränsande delar av centrala Asien. Utbredningsområdet sträcker sig över Kazakstan, västra Uzbekistan, nordvästra Turkmenistan, Mongoliet och norra Kina. Direkt norr om Mongoliet finns arten även i Ryssland. Habitatet utgörs av stäpper och halvöknar.^[1]

Individerna gräver enkla bon som bara används korta tider och komplexare bon som används flera månader. De senare kan ligga 65 cm under markytan och tunnlarna är upp till 5 m långa. Sibirisk hästspringråtta håller allmänt mellan september och april vinterdvala men tiden beror på utbredningsområdet. Födan utgörs av växtknopp, blad och frön samt av insekter och andra småkryp. Honor kan para sig två gånger per år och per kull föds upp till 9 ungar, oftast 2 till 5.^[1]

Källor

1. ^ [a b c d] 2008 Allactaga sibirica Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2012-10-24.
2. ^ Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (1992) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 2nd ed., 3rd printing
3. ^ (2005) , website Allactaga sibirica, Mammal Species of the World
4. ^ [a b] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (24 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. Arkiverad från originalet den 18 juni 2012. https://web.archive.org/web/20120618223324/http://www.catalogueoflife.org/services/res/2011AC_26July.zip. Läst 24 september 2012.
5. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
6. ^ Smith et al. (2010). ”Allactaga sibirica”. A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press. sid. 201

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör Sibirisk hästspringråtta.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Allactaga sibirica.
  Artförteckning

Allactaga sibirica là một loài động vật có vú trong họ Dipodidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Forster mô tả năm 1778.^[2]

Chú thích

Tham khảo

• Phương tiện liên quan tới Allactaga sibirica tại Wikimedia Commons

Bài viết về một loài thuộc bộ Gặm nhấm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

五趾跳鼠（学名：Allactaga sibirica）为跳鼠科五趾跳鼠属的动物。分布于蒙古，土库曼斯坦，哈萨克斯塔以及中国大陆黑龙江、青海、内蒙古、甘肃、河北、陕西、山西、宁夏、辽宁、吉林、新疆、河南等地，主要生活于草原、半荒漠。该物种的模式产地在蒙古呼伦池附近。^[2]

亚种

• 五趾跳鼠华北亚种（学名：Allactaga sibirica annulata），Milne-Edwards于1867年命名。在中国大陆，分布于陕西、青海、内蒙古、甘肃、河北、宁夏、山西、河南等地。该物种的模式产地在内蒙。^[3]
• 五趾跳鼠哈萨克斯坦亚种（学名：Allactaga sibirica ruckbeili），Thomas于1914年命名。在中国大陆，分布于新疆（天山南坡）等地。该物种的模式产地在BanksofRiverUszek,Djarkent,Semirechyia。^[4]
• 五趾跳鼠阿尔泰亚种（学名：Allactaga sibirica saltator），Eversmann于1848年命名。在中国大陆，分布于新疆（阿尔泰山）等地。该物种的模式产地在西伯利亚阿尔泰。^[5]
• 五趾跳鼠蒙古亚种（学名：Allactaga sibirica semideserta），Bannikov于1947年命名。在中国大陆，分布于新疆（准葛尔东部）等地。该物种的模式产地在蒙古西北部阿拉图湖附近。^[6]
• 五趾跳鼠指名亚种（学名：Allactaga sibirica sibirica），Forster于1778年命名。在中国大陆，分布于内蒙古（东部）、黑龙江、辽宁、吉林等地。该物种的模式产地在蒙古呼伦池附近。^[7]
• 五趾跳鼠北疆亚种（学名：Allactaga sibirica suschkini），Satunin于1900年命名。在中国大陆，分布于新疆（北部）等地。该物种的模式产地在俄国中亚地区。^[8]

参考文献

몽골다섯발가락뛰는쥐(Allactaga sibirica)는 뛰는쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.^[2] 중국과 카자흐스탄, 몽골 그리고 투르크메니스탄에서 발견된다.

각주