dcsimg

Suslic del Kirguizistan ( valencia )

tarjonnut wikipedia CA

El suslic del Kirguizistan (S. relictus) és una espècie de rosegador esciüromorf de la família Sciuridae. Es troba al Kazakhstan, el Kirguizistan i a l'Uzbekistan, i se l'ha localitzat en unes altituds d'entre 500 i 3.200 metres.[1] A vegades també se l'anomena esquirol relicte de terra o esquirol de terra de Tian Shan, un nom també usat per a Spermophilus ralli, que de vegades es considera la mateixa espècie .

Referències

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autors i editors de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia CA

Suslic del Kirguizistan: Brief Summary ( valencia )

tarjonnut wikipedia CA

El suslic del Kirguizistan (S. relictus) és una espècie de rosegador esciüromorf de la família Sciuridae. Es troba al Kazakhstan, el Kirguizistan i a l'Uzbekistan, i se l'ha localitzat en unes altituds d'entre 500 i 3.200 metres. A vegades també se l'anomena esquirol relicte de terra o esquirol de terra de Tian Shan, un nom també usat per a Spermophilus ralli, que de vegades es considera la mateixa espècie .

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autors i editors de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia CA

Relikt-Ziesel ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Der Relikt-Ziesel (Spermophilus relictus) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Ziesel (Spermophilus). Er kommt im Grenzgebiet im äußersten Osten von Kirgisistan, Kasachstan und Usbekistan vor.

Merkmale

Der Relikt-Ziesel ist verhältnismäßig klein und erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von etwa 23 bis 27 Zentimetern. Der Schwanz wird etwa 7 Zentimeter lang und ist damit wie bei allen Zieseln deutlich kürzer als der restliche Körper. Die Rückenfarbe ist grau, zimtfarben und strohgelb meliert mit einer undeutlichen Fleckung. Der Kopf ist etwas heller und ebenso wie die Bauchseite und die Seiten grau und gelb. Der Schwanz ist an der Basis gelblich zimtbraun und wird zum Ende dunkler entsprechend der Rückenfärbung, auf der Unterseite ist er zimtfarben bis rostbraun.[1]

1 · 0 · 2 · 3 = 22 1 · 0 · 1 · 3
Zahnformel der Ziesel

Die Art besitzt wie alle Arten der Gattung im Oberkiefer pro Hälfte einen zu einem Nagezahn ausgebildeten Schneidezahn (Incisivus), dem eine Zahnlücke (Diastema) folgt. Hierauf folgen zwei Prämolare und drei Molare. Im Unterkiefer besitzen die Tiere dagegen nur einen Prämolar. Insgesamt verfügen die Tiere damit über ein Gebiss aus 22 Zähnen.[2]

Verbreitung

Der Relikt-Ziesel kommt im westlichen und zentralen Tian-Shan-Gebirge sowie den westlichen peripheren Zügen des Pamir Alai im äußersten Osten von Kirgisistan, Kasachstan und Usbekistan vor. Dabei weist er eine allopatrische Verbreitung zum Spermophilus ralli auf.[3] Die Höhenverbreitung liegt zwischen 500 und 3200 Metern.[3]

Lebensweise

Der Relikt-Ziesel ist ein tagaktives Erdhörnchen, der vor allem in Bergsteppen und Bergwiesen vorkommt. Er lebt in Kolonien und legt vergleichsweise einfache Baue an, die in der Regel aus einem einzelnen Gang mit Nestkammer bestehen. Die Eingänge liegen nah beieinander, im Sommer nutzen die Tiere eine Kammer in weniger als einem Meter Tiefe, die Überwinterung findet in einem bis zwei Metern Tiefe statt.[1] Die Tiere sind scheu und ziehen sich bei potenzieller Bedrohung rasch in ihre Baue zurück. Alarmrufe sind relativ leise Schreie.[1]

Die Tiere verbringen den Winter wie andere Ziesel im Winterschlaf, der vom Spätsommer im August oder September beginnt und bis zum Februar oder Anfang März reicht. Die Fortpflanzungszeit erfolgt im Frühjahr nach dem Aufwachen. Die Weibchen gebären einen Wurf aus drei bis sechs Jungtieren, wobei die Anzahl der Jungtiere in höheren Berglagen abnimmt.[1]

Systematik

Der Relikt-Ziesel wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Ziesel (Spermophilus) eingeordnet, die nach aktuellem Stand nach einer Revision der Gattung[4] aus 15 Arten besteht.[1] Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von dem russischen Zoologen Daniil Nikolajewitsch Kaschkarow aus dem Jahr 1923. Er beschrieb die Art anhand von Individuen aus dem Flusstälern des Karabura und des Kumysch-Tagh im Talas-Alatau in Kirgisistan.[5] Ursprünglich wurde der Tienschan-Ziesel (Spermophilus ralli) als Unterart des Relikt-Ziesels betrachtet, beide unterscheiden sich jedoch anhand molekularbiologischer Merkmale.[5]

Innerhalb der Art werden neben der Nominatform keine Unterarten unterschieden.[1][5]

Status, Bedrohung und Schutz

Der Relikt-Ziesel wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) als nicht gefährdet (Least concern) eingeordnet.[3] Begründet wird dies durch das vergleichsweise große Verbreitungsgebiet sowie das Fehlen potenzieller bestandsgefährdender Risiken für diese Art.[3] Früher wurden die Tiere als Fleisch- und Pelzlieferant bejagt.[1]

Belege

  1. a b c d e f g Richard W. Thorington Jr., John L. Koprowski, Michael A. Steele: Squirrels of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2012; S. 310. ISBN 978-1-4214-0469-1
  2. Robert S. Hoffmann, Andrew T. Smith: Spermophilus. In: Andrew T. Smith, Yan Xie: A Guide to the Mammals of China. Princeton University Press, Princeton NJ 2008, ISBN 978-0-691-09984-2, S. 193.
  3. a b c d Spermophilus relictus in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2015.1. Eingestellt von: K. Tsytsulina, 2008. Abgerufen am 25. Juni 2015.
  4. Kristofer M. Helgen, F. Russell Cole, Lauren E. Helgen, Don E. Wilson: Generic Revision in the holarctic ground squirrels genus Spermophilus. Journal of Mammalogy 90 (2), 2009; S. 270–305. doi:10.1644/07-MAMM-A-309.1
  5. a b c Spermophilus relictus. In: Don E. Wilson, DeeAnn M. Reeder (Hrsg.): Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference. 2 Bände. 3. Auflage. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Literatur

  • Richard W. Thorington Jr., John L. Koprowski, Michael A. Steele: Squirrels of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD 2012; S. 310. ISBN 978-1-4214-0469-1

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Relikt-Ziesel: Brief Summary ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Der Relikt-Ziesel (Spermophilus relictus) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Ziesel (Spermophilus). Er kommt im Grenzgebiet im äußersten Osten von Kirgisistan, Kasachstan und Usbekistan vor.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Relict ground squirrel ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

The relict ground squirrel (Spermophilus relictus) is a species of rodent in the family Sciuridae. It is found in Kazakhstan, Kyrgyzstan and Uzbekistan. It is thought to be synonymous with Spermophilus ralli, whose name was formerly used for the Tian Shan ground squirrel (S. nilkaensis).[2]

References

  1. ^ a b Cassola, F. (2016). "Spermophilus relictus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T20491A22264410. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-2.RLTS.T20491A22264410.en. Retrieved 13 November 2021.
  2. ^ "Explore the Database". www.mammaldiversity.org. Retrieved 2021-08-28.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Relict ground squirrel: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

The relict ground squirrel (Spermophilus relictus) is a species of rodent in the family Sciuridae. It is found in Kazakhstan, Kyrgyzstan and Uzbekistan. It is thought to be synonymous with Spermophilus ralli, whose name was formerly used for the Tian Shan ground squirrel (S. nilkaensis).

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Spermophilus relictus ( baski )

tarjonnut wikipedia EU

Spermophilus relictus Spermophilus generoko animalia da. Karraskarien barruko Xerinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Kashkarov (1923) Sciuridae Trans. Turk. Sci. Soc. 185. or..

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipediako egileak eta editoreak
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EU

Spermophilus relictus: Brief Summary ( baski )

tarjonnut wikipedia EU

Spermophilus relictus Spermophilus generoko animalia da. Karraskarien barruko Xerinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipediako egileak eta editoreak
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EU

Spermophilus relictus ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Spermophilus relictus: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Spermophilus relictus est une espèce de mammifères de la famille des Sciuridae.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Spermophilus relictus ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Il citello relitto (Spermophilus relictus (Kashkarov, 1923)) è uno sciuride appartenente al genere dei citelli (Spermophilus). È diffuso nell'area di confine all'estremità orientale di Kirghizistan, Kazakistan e Uzbekistan.

Descrizione

Il citello relitto è relativamente piccolo e raggiunge una lunghezza testa-corpo di circa 23-27 centimetri. La coda è lunga circa 7 centimetri ed è quindi, come in tutti i citelli, significativamente più corta del resto del corpo. Il colore del dorso è un misto di grigio, cannella e giallo paglierino con macchie indistinte. La testa è un po' più chiara e, come il ventre e i fianchi, è grigia e gialla. La coda è bruno-cannella giallastro alla base e diventa più scura verso l'estremità a seconda del colore del dorso; il lato inferiore va dal color cannella al bruno ruggine.[2]

3 2 0 1 1 0 2 3 3 1 0 1 1 0 1 3 Totale: 22

Come tutte le specie del suo genere, ha un unico incisivo a scalpello per emimascella, seguito da uno spazio privo di denti (diastema). Seguono due premolari e tre molari. Al contrario, sulla mascella inferiore vi è un solo premolare per lato. Complessivamente vi sono 22 denti.[3]

Distribuzione e habitat

Il citello relitto vive sulle montagne occidentali e centrali del Tien Shan e sulle catene montuose periferiche occidentali dell'Alaj del Pamir nell'estremità orientale di Kirghizistan, Kazakistan e Uzbekistan. Mostra una distribuzione allopatrica rispetto a Spermophilus nilkaensis.[2] Dal punto di vista altitudinale si incontra tra 500 e 3200 metri.[1]

Biologia

Il citello relitto è uno scoiattolo di terra diurno che vive principalmente nelle steppe di montagna e nei prati alpini. Vive in colonie e costruisce tane relativamente semplici, che di solito consistono in un unico corridoio con una camera nido. Gli ingressi delle tane sono vicini tra loro; in estate i citelli utilizzano una tana profonda meno di un metro, mentre il letargo invernale avviene in una camera profonda uno o due metri.[2] Sono animali timidi che si ritirano rapidamente nelle loro tane quando si sentono minacciati. I richiami di allarme sono degli strilli relativamente bassi.[2]

Come gli altri citelli, questi animali trascorrono l'inverno in letargo, che inizia a fine estate ad agosto o settembre e dura fino a febbraio o all'inizio di marzo. La stagione riproduttiva ha luogo in primavera dopo il risveglio. Le femmine danno alla luce una cucciolata di tre-sei piccoli, il cui numero varia a seconda dell'altitudine: le femmine che vivono nelle regioni di alta montagna partoriscono nidiate meno numerose.[2]

Tassonomia

Il citello pigmeo viene classificato come specie indipendente all'interno del genere Spermophilus, attualmente costituito da 15 specie[2] a seguito di una revisione tassonomica.[4] La prima descrizione scientifica venne effettuata nel 1923 dallo zoologo russo Daniil Nikolaevič Kaškarov a partire da esemplari provenienti dalle gole fluviali di Karabura e Kumyš-Tag nell'Alatau del Talas in Kirghizistan.[5] Il citello del Tien Shan (Spermophilus nilkaensis) veniva originariamente considerato una sottospecie del citello relitto, ma le due forme differiscono sulla base di caratteristiche biomelecolari.[5]

Oltre alla forma nominale, non ne vengono riconosciute sottospecie.[2][5]

Conservazione

Il citello relitto viene classificato dall'Unione internazionale per la conservazione della natura (IUCN) come «specie a rischio minimo» (Least Concern).[1] Tale status trae giustificazione dall'areale relativamente ampio e dall'assenza di potenziali minacce che ne mettano a repentaglio la sopravvivenza.[1] In passato questi animali venivano cacciati per la carne e la pelliccia.[2]

Note

  1. ^ a b c d (EN) Cassola, F. 2016, Spermophilus relictus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ a b c d e f g h Richard W. Thorington Jr., John L. Koprowski e Michael A. Steele, Squirrels of the World, Baltimora (MD), Johns Hopkins University Press, 2012, p. 310, ISBN 978-1-4214-0469-1.
  3. ^ Robert S. Hoffmann e Andrew T. Smith, Spermophilus, in Andrew T. Smith e Yan Xie (a cura di), A Guide to the Mammals of China, Princeton (NJ), Princeton University Press, 2008, p. 193, ISBN 978-0-691-09984-2.
  4. ^ Kristofer M. Helgen, F. Russell Cole, Lauren E. Helgen e Don E. Wilson, Generic Revision in the holarctic ground squirrels genus Spermophilus, in Journal of Mammalogy, vol. 2, n. 90, 2009, pp. 270-305, DOI:10.1644/07-MAMM-A-309.1.
  5. ^ a b c Don E. Wilson e DeeAnn M. Reeder (a cura di), Spermophilus relictus, in Mammal Species of the World. A taxonomic and geographic Reference, vol. 2, 3ª ed., Baltimora (MD), Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.

Bibliografia

  • Richard W. Thorington Jr., John L. Koprowski e Michael A. Steele, Squirrels of the World, Baltimora (MD), Johns Hopkins University Press, 2012, p. 310, ISBN 978-1-4214-0469-1.

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Spermophilus relictus: Brief Summary ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Il citello relitto (Spermophilus relictus (Kashkarov, 1923)) è uno sciuride appartenente al genere dei citelli (Spermophilus). È diffuso nell'area di confine all'estremità orientale di Kirghizistan, Kazakistan e Uzbekistan.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Spermophilus relictus ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

Spermophilus relictus is een zoogdier uit de familie van de eekhoorns (Sciuridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Kashkarov in 1923.

Bronnen, noten en/of referenties
Geplaatst op:
05-08-2012
Dit artikel is een beginnetje over biologie. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. Beginnetje
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Suseł reliktowy ( puola )

tarjonnut wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Suseł reliktowy[3] (Spermophilus relictus) – gryzoń z rodziny wiewiórkowatych[4], zamieszkujący tereny w zachodniej części Tienszan w Kirgistanie i w południowo-wschodnim Kazachstanie[4] oraz w Uzbekistanie na wysokościach 500 do 3200 m n.p.m. Zakres występowanie tego gatunku jest allopatyczny w stosunku do susła tienszańskiego, który zamieszkuje tereny we wschodniej części Tienszan[2].

Przypisy

  1. Spermophilus relictus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Spermophilus relictus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Spermophilus relictus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 19 września 2018]
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Suseł reliktowy: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Suseł reliktowy (Spermophilus relictus) – gryzoń z rodziny wiewiórkowatych, zamieszkujący tereny w zachodniej części Tienszan w Kirgistanie i w południowo-wschodnim Kazachstanie oraz w Uzbekistanie na wysokościach 500 do 3200 m n.p.m. Zakres występowanie tego gatunku jest allopatyczny w stosunku do susła tienszańskiego, który zamieszkuje tereny we wschodniej części Tienszan.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Spermophilus relictus ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV


Spermophilus relictus[2][3][4] är en däggdjursart som först beskrevs av Kashkarov 1923. Spermophilus relictus ingår i släktet Spermophilus och familjen ekorrar.[5][6] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[5]

Taxonomi

De flesta arterna i det tidigare släktet Spermophilus har efter DNA-studier konstaterats vara parafyletiska med avseende på präriehundar, släktet Ammospermophilus och murmeldjur. Detta släkte har därför delats upp i flera släkten. Kvar i Spermophilus finns endast den gamla världens sislar, som, bland andra, denna art.[7][8]

Källor

  1. ^ [a b] 2008 Spermophilus relictus Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2012-10-24.
  2. ^ Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (1992) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 2nd ed., 3rd printing
  3. ^ (1998) , website, Mammal Species of the World
  4. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
  5. ^ [a b] Roskov Y., Abucay L., Orrell T., Nicolson D., Kunze T., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., DeWalt R.E., Decock W., De Wever A. (red.) (2015). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2015 Annual Checklist.”. Species 2000: Naturalis, Leiden, Nederländerna. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2015/search/all/key/spermophilus+relictus/match/1. Läst 5 mars 2016.
  6. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
  7. ^ Helgen, Kristofer M.; Cole, F. Russel; Helgen, Lauren E. och Wilson, Don E. ”Generic Revision in the Holarctic Ground Squirrel Genus Spermophilus” (på engelska). Journal of Mammalogy 90 (2). doi:10.1644/07-MAMM-A-309.1. http://www.mammalsociety.org/uploads/Helgen%20et%20al%202009.pdf. Läst 25 februari 2016. Arkiverad 22 oktober 2011 på WebCite
  8. ^ Herron, Matthew D.; Castoe, Todd A.; Parkinson, Christopher L. (2004). ”Sciurid phylogeny and the paraphyly of Holarctic ground squirrels (Spermophilus)” (på engelska) (PDF, 2,58 Mb). Molecular Phylogenetics and Evolution 31 (3). PMID 15120398. http://www.snakegenomics.org/CastoeLab/Publications_files/2004_Herron_etal_MPE_Sciuridae.pdf. Läst 25 februari 2016.

Externa länkar

Mouse white background.jpg Denna artikel om gnagare saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Spermophilus relictus: Brief Summary ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV


Spermophilus relictus är en däggdjursart som först beskrevs av Kashkarov 1923. Spermophilus relictus ingår i släktet Spermophilus och familjen ekorrar. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Spermophilus relictus ( ukraina )

tarjonnut wikipedia UK

Опис

Це ховрах середньої величини (20–27,5 см) з порівняно довгим хвостом (5–8 см). Зовні нагадує сірого і даурського ховрахів. Спина у нього вохристо-бура, з помітними, хоча й нечіткими брижами. Черево й боки сірувато-вохристі.

Середовище проживання

Країни поширення: Казахстан, Киргизстан, Узбекистан. Знайдений від 500 до 3200 м. Мешканець гірського і частково передгірського степу (від сухих полиново-типчакового до злаково-різнотравного альпійського). Уникає вологих луків і сільськогосподарських полів.

Спосіб життя

Влітку денна діяльність дуже добре виражена. У спекотні дні, а також в ніч виходи нори закриваються ґрунтом. Зимова сплячка закінчується з кінця лютого (Іссик-Кульська улоговина) до першої декади травня (Чаткальське нагір'я). Молодь з'являється з середини травня (низовини) на другої декади червня. У похмурі і вітряні дні активність знижується. Нори прості, більшість з них з одним проходом і одного гнізда. Гнізда зимівлі знаходяться на 1–1,5 м під землею, влітку гніздиться не глибше 1 м. Іноді використовує нори полівок і бабаків. Харчуються в основному підземними частинами рослин, навесні споживає зелені частини рослин і квіти. Щоб дістатися до квітів карагани залазить на дерево. У деяких районах (Чаткальского хребта) комахи складали до 90% вмісту шлунка. Не робить запасів.

Період відтворення тривалий, його початок дуже сильно залежить від весняної погоди. Вагітність триває 25–28 днів. Середній розмір виводку залежить від висоти, від 6 на 750–800 м, до 3–4 вище 2000 м. Розселення молодняку ​​починається з середини травня і до середини червня.

Загрози та охорона

Немає серйозних загроз виду. Знайдений у деяких охоронних територіях у Казахстані, Киргизстані (Сари-Челек державний заповідник) і Узбекистані (Гісарський державний заповідник).

Джерела

  • Tsytsulina, K. 2008. Spermophilus relictus
  • Соколов В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Млекопитающие. Латинский, русский, английский, немецкий, французский. / под общей редакцией акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., 1984. — С. 138.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Автори та редактори Вікіпедії
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia UK

Spermophilus relictus ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Spermophilus relictus là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Kashkarov mô tả năm 1923.[2]

Chú thích

  1. ^ a ă Tsytsulina, K. (2008). “Spermophilus relictus”. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2010.1. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế.
  2. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Spermophilus relictus”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

  • Thorington, R. W. Jr. and R. S. Hoffman. 2005. Family Sciuridae. pp. 754–818 in Mammal Species of the World a Taxonomic and Geographic Reference. D. E. Wilson and D. M. Reeder eds. Johns Hopkins University Press, Baltimore.


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Họ Sóc này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Spermophilus relictus: Brief Summary ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Spermophilus relictus là một loài động vật có vú trong họ Sóc, bộ Gặm nhấm. Loài này được Kashkarov mô tả năm 1923.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Реликтовый суслик ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию
Царство: Животные
Подцарство: Эуметазои
Без ранга: Вторичноротые
Подтип: Позвоночные
Инфратип: Челюстноротые
Надкласс: Четвероногие
Подкласс: Звери
Инфракласс: Плацентарные
Надотряд: Euarchontoglires
Грандотряд: Грызунообразные
Отряд: Грызуны
Подотряд: Белкообразные
Семейство: Беличьи
Подсемейство: Наземные белки
Триба: Marmotini
Род: Суслики
Вид: Реликтовый суслик
Международное научное название

Spermophilus relictus Kaschkarov, 1923

Охранный статус Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 632455NCBI 99856EOL 313008

Рели́ктовый су́слик, или тянь-шаньский су́слик[1] (лат. Spermophilus relictus), — вид грызунов рода сусликов; его распространение ограничено разобщёнными участками на горных склонах Тянь-Шаня и Памиро-Алая.

Это суслик средней величины (20—27,5 см) со сравнительно длинным хвостом (5—8 см). Внешне напоминает серого и даурского сусликов. Спина у него охристо-бурая, с заметной, хотя и неотчётливой рябью. Брюхо и бока серовато-охристые.

Обитает в горных степях — от сухих полынно-типчаковых (на лёссовых, реже — на щебнистых почвах) до злаково-разнотравных альпийских степей. Диапазон высот обитания — 500—800 до 3000—3300 м над уровнем моря. Предпочитает пологие, мягкие, хорошо задернённые склоны с отдельными нагромождениями камней; избегает лугов и участков с древесной растительностью. Встречается в негустых арчевниках. В предгорьях охотно поселяется среди сорняков у старых зимовий, в развалинах глинобитных построек и под дувалами у селений. На распаханных землях обычно не селится.

Густых поселений не образует. Норы неглубокие (1—1,5 м), сравнительно простого строения. Большая часть постоянных нор лишь с одним входом и одной гнездовой камерой. Часто использует норы сурков, пустоты среди камней. В его рационе на долю насекомых приходится до 50 % общей пищи. Кроме того, питается наземными и подземными частями растений (злаки, полыни, осоки, летом — луковицы диких луков).

Весной реликтовые суслики пробуждаются в феврале — в начале марта. Иногда суслику, чтобы выйти из норы, приходится прокапывать над ней слой снега толщиной до 40—70 см. Из-за сложности горных условий выход из зимовочных нор растягивается почти на месяц, поэтому гон у реликтового суслика продолжительный. Самцы в это время бегают в поисках самок, мало едят и к концу гона сильно худеют, расходуя остатки сохранившегося после спячки жира. Беременность длится 25—28 дней. Детёнышей в выводке от 4 до 12. Расселение молодняка начинается с середины мая и до середины июня. В спячку залегают в той же последовательности, как и другие суслики, но довольно поздно — в середине августа, молодняк — в сентябре. Перед залеганием забивают выход норы земляной пробкой толщиной до 0,5 м.

Примечания

  1. Соколов В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Млекопитающие. Латинский, русский, английский, немецкий, французский. / под общей редакцией акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., 1984. — С. 138. — 10 000 экз.
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

Реликтовый суслик: Brief Summary ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию

Рели́ктовый су́слик, или тянь-шаньский су́слик (лат. Spermophilus relictus), — вид грызунов рода сусликов; его распространение ограничено разобщёнными участками на горных склонах Тянь-Шаня и Памиро-Алая.

Это суслик средней величины (20—27,5 см) со сравнительно длинным хвостом (5—8 см). Внешне напоминает серого и даурского сусликов. Спина у него охристо-бурая, с заметной, хотя и неотчётливой рябью. Брюхо и бока серовато-охристые.

Обитает в горных степях — от сухих полынно-типчаковых (на лёссовых, реже — на щебнистых почвах) до злаково-разнотравных альпийских степей. Диапазон высот обитания — 500—800 до 3000—3300 м над уровнем моря. Предпочитает пологие, мягкие, хорошо задернённые склоны с отдельными нагромождениями камней; избегает лугов и участков с древесной растительностью. Встречается в негустых арчевниках. В предгорьях охотно поселяется среди сорняков у старых зимовий, в развалинах глинобитных построек и под дувалами у селений. На распаханных землях обычно не селится.

Густых поселений не образует. Норы неглубокие (1—1,5 м), сравнительно простого строения. Большая часть постоянных нор лишь с одним входом и одной гнездовой камерой. Часто использует норы сурков, пустоты среди камней. В его рационе на долю насекомых приходится до 50 % общей пищи. Кроме того, питается наземными и подземными частями растений (злаки, полыни, осоки, летом — луковицы диких луков).

Весной реликтовые суслики пробуждаются в феврале — в начале марта. Иногда суслику, чтобы выйти из норы, приходится прокапывать над ней слой снега толщиной до 40—70 см. Из-за сложности горных условий выход из зимовочных нор растягивается почти на месяц, поэтому гон у реликтового суслика продолжительный. Самцы в это время бегают в поисках самок, мало едят и к концу гона сильно худеют, расходуя остатки сохранившегося после спячки жира. Беременность длится 25—28 дней. Детёнышей в выводке от 4 до 12. Расселение молодняка начинается с середины мая и до середины июня. В спячку залегают в той же последовательности, как и другие суслики, но довольно поздно — в середине августа, молодняк — в сентябре. Перед залеганием забивают выход норы земляной пробкой толщиной до 0,5 м.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

天山黄鼠 ( kiina )

tarjonnut wikipedia 中文维基百科
二名法 Citellus relictus
(Kashkarov, 1923)[2]

天山黄鼠学名Citellus relictus)为松鼠科黄鼠属的动物,分布于帕米尔高原西部,天山区域的中西部,包括哈萨克斯坦吉尔吉斯斯坦乌兹别克斯坦中国新疆伊犁地区等地。它一般生活于低山丘陵地带的山地、草原和荒漠草原,海拔500-3000米的区域。该物种的模式产地在哈萨克斯坦境内西天山(42°N,71°E)。[2][1]

亚种

参考文献

  1. ^ 1.0 1.1 1.2 1.3 Spermophilus relictus. IUCN Red List of Threatened Species 2008. International Union for Conservation of Nature. 2008.
  2. ^ 2.0 2.1 中国科学院动物研究所. 天山黄鼠. 《中国动物物种编目数据库》. 中国科学院微生物研究所. [2009-03-27]. (原始内容存档于2016-03-05).
  3. ^ 中国科学院动物研究所. 天山黄鼠伊犁亚种. 《中国动物物种编目数据库》. 中国科学院微生物研究所. [2009-03-27]. (原始内容存档于2016-03-05).
小作品圖示这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
维基百科作者和编辑
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 中文维基百科

天山黄鼠: Brief Summary ( kiina )

tarjonnut wikipedia 中文维基百科

天山黄鼠(学名:Citellus relictus)为松鼠科黄鼠属的动物,分布于帕米尔高原西部,天山区域的中西部,包括哈萨克斯坦吉尔吉斯斯坦乌兹别克斯坦中国新疆伊犁地区等地。它一般生活于低山丘陵地带的山地、草原和荒漠草原,海拔500-3000米的区域。该物种的模式产地在哈萨克斯坦境内西天山(42°N,71°E)。

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
维基百科作者和编辑
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 中文维基百科

ティエンシャンハタリス ( Japani )

tarjonnut wikipedia 日本語
ティエンシャンハタリス 保全状況評価[1] LEAST CONCERN
(IUCN Red List Ver.3.1 (2001))
Status iucn3.1 LC.svg 分類 : 動物界 Animalia : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata : 哺乳綱 Mammalia : ネズミ目(齧歯目) Rodentia 亜目 : リス亜目 Sciuromorpha : リス科 Sciuridae 亜科 : Xerinae : Marmotini : Spermophilus : ティエンシャンハタリス S. relictus 学名 Spermophilus relictus
Kashkarov, 1923 和名 ティエンシャンハタリス 英名 Relict ground squirrel
Tien Shan ground squirrel

ティエンシャンハタリス (Spermophilus relictus) は、哺乳綱ネズミ目(齧歯目)リス科に分類されるジリス(ハタリス)の1[2]Spermophilus ralliと同種にみなされることがある。天山山脈(「天山」は中国語で、ティエンシャン)に生息する。

分布[編集]

カザフスタン南東部、キルギスウズベキスタン東部の天山山脈[2]

形態[編集]

頭胴長230-270ミリメートル、尾長58-76ミリメートル[2]。 被毛は、灰色、肉桂色、麦わら色が混ざっており、不明瞭な斑点がある[2]

生態[編集]

山間部のステップや山麓ステップ、水はけのよい牧草地に生息する[2]昼行性で、夏の終わり(8-9月)から冬の終わりまたは春(2-3月上旬)まで巣穴にこもって冬眠する[2]。 植物の根、球根、広葉草本、花を食べ、可能な時には昆虫をたっぷり食べることもある[2]。 巣穴の中で1度にで3-6頭の子を産み、より標高が低い土地では子どもの数が多くなる[2]。 巣穴の構造は、比較的単純で、1本のトンネルと1つの巣室からなる[2]。 巣穴の出入口は密集しており、冬眠用の巣穴は、地下1-2メートルの深さに作られ、 主に避難所として使われる夏の巣穴は、深さ1メートル未満である[2]。 物に驚きやすく、危険を察知すると素早く地下の巣穴に身を隠し、木に登ることもある[2]。 食用や毛皮のために狩られる[2]

脚注[編集]

  1. ^ Tsytsulina, K. ("Spermophilus relictus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.1. International Union for Conservation of Nature. Check date values in: |date= (help)
  2. ^ a b c d e f g h i j k l Richard W. Thorington, Jr. (2012). Squirrels of the World. Johns Hopkins University Press. pp. 310-311.

外部リンク[編集]

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
ウィキペディアの著者と編集者
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 日本語

ティエンシャンハタリス: Brief Summary ( Japani )

tarjonnut wikipedia 日本語

ティエンシャンハタリス (Spermophilus relictus) は、哺乳綱ネズミ目(齧歯目)リス科に分類されるジリス(ハタリス)の1Spermophilus ralliと同種にみなされることがある。天山山脈(「天山」は中国語で、ティエンシャン)に生息する。

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
ウィキペディアの著者と編集者
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 日本語

잔존땅다람쥐 ( Korea )

tarjonnut wikipedia 한국어 위키백과

 src= 다른 뜻에 대해서는 톈산땅다람쥐 문서를 참고하십시오.

잔존땅다람쥐 또는 톈산땅다람쥐(Spermophilus relictus)는 다람쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 카자흐스탄키르기스스탄, 우즈베키스탄에서 발견된다.

계통 분류

다음은 2009년 헬겐(Helgen) 등의 연구에 기초한 계통 분류이다.[3]

마멋족      

열대땅다람쥐속

   

영양다람쥐속

         

바위다람쥐속

   

황금망토땅다람쥐속

     

마멋속

        땅다람쥐속    

캅카스산맥땅다람쥐

     

작은땅다람쥐

     

황갈색땅다람쥐

   

작은땅다람쥐

               

다우리아땅다람쥐

   

소아시아땅다람쥐

     

얼룩땅다람쥐

       

유럽땅다람쥐

     

잔존땅다람쥐

     

붉은뺨땅다람쥐

     

유럽땅다람쥐

     

흐린빛깔땅다람쥐

     

노랑땅다람쥐

     

붉은뺨땅다람쥐

   

황갈색땅다람쥐

                         

작은땅다람쥐속

     

프랭클린땅다람쥐속

     

프레리도그속

   

피그미땅다람쥐속

         

전북구땅다람쥐속

       

각주

  1. Cassola, F. 2016. Spermophilus relictus. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T20491A22264410. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-2.RLTS.T20491A22264410.en. Downloaded on 07 August 2020.
  2. Thorington, R.W., Jr.; Hoffman, R.S. (2005). 〈SPECIES Spermophilus (Spermophilus) relictus. Wilson, D.E.; Reeder, D.M. 《Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference》 (영어) 3판. 존스 홉킨스 대학교 출판사. 754–818쪽. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
  3. Helgen, Kristofer M.; Cole, F. Russell; Helgen, Lauren E.; Wilson, Don E. (April 2009). “Generic Revision in the Holarctic Ground Squirrel Genus Spermophilus” (PDF). 《Journal of Mammalogy》 90 (2): 270–305. doi:10.1644/07-MAMM-A-309.1. 2011년 10월 22일에 원본 문서 (PDF)에서 보존된 문서.
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia 작가 및 편집자
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia 한국어 위키백과