dcsimg

Associations ( englanti )

tarjonnut BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / gall
embedded sorus of Bauhinus cordae causes gall of live, swollen, deformed ovary of Persicaria minor

lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
BioImages
projekti
BioImages

Comments ( englanti )

tarjonnut eFloras
Persicaria minor is synonymized with P. maculosa in most North American floras; its distribution in the flora area is poorly known. Hybrids between P. minor and P. maculosa have been documented in Europe (R. H. Roberts 1977).
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliografinen lainaus
Flora of North America Vol. 5 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
lähde
Flora of North America @ eFloras.org
muokkaaja
Flora of North America Editorial Committee
projekti
eFloras.org
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
eFloras

Description ( englanti )

tarjonnut eFloras
Plants annual, 0.5-3(-4) dm; roots also sometimes at from proximal nodes; rhizomes and stolons absent. Stems decumbent or ascending, branched proximally, scarcely ribbed, glabrous or scabrous distally. Leaves: ocrea brownish, cylindric, 3-10 mm, chartaceous, base not inflated, margins truncate, ciliate with bristles (0.3-)1-3(-5) mm, surface glabrous or strigose, not glandular-punctate; petiole 0.1-0.2 cm, glabrous or strigose, leaves sometimes sessile; blade without dark triangular or lunate blotch adaxially, linear to linear-lanceolate, (1-)2-7.5(-10) × (0.2-)0.4-1(-2.3) cm, base tapered to cuneate, margins antrorsely scabrous, apex acute to acuminate, faces glabrous or sparingly strigose, especially along midveins, not glandular-punctate. Inflorescences terminal and axillary, ascending to erect, usually interrupted proximally, uninterrupted distally, 10-50 × 2-4 mm; peduncle (0-)2-25 mm, sometimes absent on axillary inflorescences and flowers thus enclosed in ocreae, glabrous; ocreolae not overlapping proximally, usually overlapping distally, margins ciliate with bristles (0.1-)0.6-2(-2.7) mm. Pedicels ascending, 0.5-1 mm. Flowers 1-3(-4) per ocreate fascicle, homostylous; perianth roseate to red, rarely white, glabrous, not glandular-punctate, scarcely accrescent; tepals 5, connate ca. 1/ 3 their length, obovate to elliptic, 2.5-3 mm, veins not prominent, not anchor-shaped, margins entire, apex obtuse to rounded; stamens 5(-6), included; anthers yellow to pink, elliptic; styles 2(-3), connate at bases. Achenes included, brownish black to black, biconvex or, rarely, 3-gonous, (1.5-)1.8-2.3(- 2.7) × (1.1-)1.3-1.5(-1.8) mm, shiny, smooth.
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliografinen lainaus
Flora of North America Vol. 5 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
lähde
Flora of North America @ eFloras.org
muokkaaja
Flora of North America Editorial Committee
projekti
eFloras.org
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
eFloras

Distribution ( englanti )

tarjonnut eFloras
introduced; N.B., Ont., Que.; Conn., Ind., La., Mass., Nebr., Pa., Vt., Va.; Europe.
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliografinen lainaus
Flora of North America Vol. 5 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
lähde
Flora of North America @ eFloras.org
muokkaaja
Flora of North America Editorial Committee
projekti
eFloras.org
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
eFloras

Flowering/Fruiting ( englanti )

tarjonnut eFloras
Flowering Jul-Oct.
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliografinen lainaus
Flora of North America Vol. 5 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
lähde
Flora of North America @ eFloras.org
muokkaaja
Flora of North America Editorial Committee
projekti
eFloras.org
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
eFloras

Habitat ( englanti )

tarjonnut eFloras
Damp, open places; 0-100m.
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliografinen lainaus
Flora of North America Vol. 5 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
lähde
Flora of North America @ eFloras.org
muokkaaja
Flora of North America Editorial Committee
projekti
eFloras.org
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
eFloras

Synonym ( englanti )

tarjonnut eFloras
Polygonum minus Hudson, Fl. Angl., 148. 1762; P. minus var. subcontinuum (Meisner) Fernald
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliografinen lainaus
Flora of North America Vol. 5 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
lähde
Flora of North America @ eFloras.org
muokkaaja
Flora of North America Editorial Committee
projekti
eFloras.org
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
eFloras

Kiçik qırxbuğum ( azeri )

tarjonnut wikipedia AZ


Kiçik qırxbuğum (lat. Polygonum minus)[1] - qırxbuğum cinsinə aid bitki növü.[2]

Mənbə

  1. Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
  2. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AZ

Kiçik qırxbuğum: Brief Summary ( azeri )

tarjonnut wikipedia AZ


Kiçik qırxbuğum (lat. Polygonum minus) - qırxbuğum cinsinə aid bitki növü.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AZ

Kleiner Knöterich ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Der Kleine Knöterich (Persicaria minor (Huds.) Opiz, Syn.: Polygonum minus Huds.) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Knöteriche (Persicaria) in der Familie der Knöterichgewächse (Polygonaceae).

Beschreibung

 src=
Die Laubblätter sind linealisch und weisen unterseits undeutliche Seitennerven auf.
 src=
Stängel mit kurz anliegend behaarter und oben bewimperter Nebenblattscheide
 src=
Blütenstand, die Blüten überdecken einander kaum.
 src=
Linsenförmige Früchte

Der Kleine Knöterich ist eine einjährige, krautige Pflanze. Der niederliegende bis aufsteigende Stängel erreicht meist Wuchshöhen zwischen 15 und 30 cm. Die Laubblätter sitzen fast am Stängel an und sind lineal bis lineallanzettlich geformt. Sie sind aus meist abgerundetem Grund durchschnittlich 3 bis 8 mm breit, wobei sich bis zur Blattmitte wenig Breitenänderungen zeigen. Blattadern sind in der Regel nur undeutlich vorhanden. Die Nebenblattscheiden sind angedrückt behaart und lang gewimpert (2 bis 5 mm).

Die Scheinähren wachsen meist aufrecht, wobei die Blüten purpurrot oder weiß gefärbt sind. Die Blütenhüllblätter sind drüsenlos. Die glänzend schwarzen Nussfrüchte besitzen eine Länge von etwa 1,5 bis 2,5 mm.

Die Blütezeit erstreckt sich im Wesentlichen von Juli bis Oktober.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 40.[1]

Standorte und Verbreitung

Der Kleine Knöterich wächst an Ufern, Gräben und feuchten Wegen. Er bevorzugt nasse, nährstoffreiche und kalkfreie Böden. Sein Verbreitungsgebiet umfasst Europa bis Zentralasien, Sibirien und den fernen Osten Russlands.[2] In Deutschland kommt die Art im gesamten Gebiet zerstreut vor, sie ist insbesondere aber in den Silikatgebieten präsent. In den Alpen steigt sie bis auf eine Höhe von 750 m an. In Österreich ist der Kleine Knöterich selten, während er in der Schweiz zerstreut aufzufinden ist. Er ist eine Charakterart des Polygonetum minori-hydropiperis aus dem Verband Bidention.[1]

Literatur

Einzelnachweise

  1. a b Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. 8. Auflage. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3131-5. Seite 338.
  2. Persicaria im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 14. August 2017.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Kleiner Knöterich: Brief Summary ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE

Der Kleine Knöterich (Persicaria minor (Huds.) Opiz, Syn.: Polygonum minus Huds.) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Knöteriche (Persicaria) in der Familie der Knöterichgewächse (Polygonaceae).

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Persicaria minor ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Persicaria minor is species of herb in the family Polygonaceae. Common names include pygmy smartweed,[2] small water pepper and swamp willow weed.[3] This herb is native to Asia, but distributed widely in Europe and Australia.[4] It is used in South East Asian cooking.

Description

Persicaria minor is native to South East Asia, including Malaysia, Thailand, Vietnam and Indonesia.[5] It grows wild in cooler highlands, but is also found in wet lowland areas near rivers, ditches, and canals. It is a creeping plant with slender stems, and grows upright to a height of 1 to 1.5 meters. The creeping stem is green with reddish tinge, is cylindrical in shape, and has short nodes about 9 mm apart. Its leaves are long and narrowly-tapering, alternately arranged, and green with short, reddish petioles. Its flowers are minute, pale violet, and are 12 to 15 cm long.[6]

Uses

Persicaria minor is an edible herb. In Malaysia where it has the common name "kesum", the shoots and young leaves are eaten raw as part of salad (ulam); used as an aroma spice additive in peppery dishes such as laksa, nasi kerabu, asam pedas and tom yam; used as tea leaves; and used for topical applications.[7] Its oil has been used for aromatherapy and in treatments for dandruff.

In Malaysian traditional medicine, P. minor has been used in post-natal tonics and for treatment of digestion.[6]

Pharmacological studies on P. minor have indicated anti-oxidant, LDL oxidation, anti-inflammatory and anti-microbial activities,[8] digestive enhancing and anti-ulcer activities,[9] cognitive enhancing activities,[10] and as a microbial inhibitor to prevent food spoilage.[11] Comparative studies have been carried out to analyse the metabolites not only in the plant's leaves, but also in its stem and roots.[12] Clinical studies have also been carried out on this plant, looking at its supposed cognitive indications.[13]

Compared with other four Malaysian herbs (Cosmos caudatus, Piper sarmentosum, Centella asiatica, Syzygium polyanthum), the Persicaria minor showed the highest concentration of phenols and the highest antioxidant activity. It has been used as a bioactive component for packaging film for edible foods, based on a semi-refined carrageenan and glycerol as plasticizers.[14]

Persicaria minor (Synonym Polygonum minus) The leaves are cooked as a vegetable or used in peppery hot soups such as tomyam. Photo taken in The Tropical Spice Garden on Penang island in Malaysia.

References

  1. ^ Tropicos, Persicaria minor (Huds.) Opix
  2. ^ USDA, NRCS (n.d.). "Polygonum minus". The PLANTS Database (plants.usda.gov). Greensboro, North Carolina: National Plant Data Team. Retrieved 12 April 2021.
  3. ^ "Persicaria minor". European and Mediterranean Plant Protection Organization (EPPO). Retrieved 12 April 2021.
  4. ^ "Persicaria minor (Huds.) Opiz". New England Wild Flower Society. Retrieved 2017-03-28.
  5. ^ Wan Hassan, W.E (2010). Ulam: Salad Herbs of Malaysia. Masbe. pp. 190–191. ISBN 9789834466404.
  6. ^ a b Samy, Joseph; Sugumaran, M.; Lee, Kate (2005). Herbs of Malaysia. Times Editions - Marshall Cavendish. pp. 198–199. ISBN 9833001793.
  7. ^ Kilham, Chris (2017-02-26). "South Asian herb dubbed 'smart weed'". FoxNews.com. Retrieved 2017-08-11.
  8. ^ Christapher, Parayil; Parasuraman, Subramani (2015). "Review on Polygonum minus. Huds, a commonly used food additive in Southeast Asia". Pharmacognosy Research. 7 (1): 1–6. doi:10.4103/0974-8490.147125. PMC 4285636. PMID 25598627.
  9. ^ Qader, SW; Abdulla, MA (2012). "Pharmacological mechanisms underlying gastroprotective activities of the fractions obtained from Polygonum minus in Sprague Dawley rats". International Journal of Molecular Sciences. 13 (2): 1481–1496. doi:10.3390/ijms13021481. PMC 3291972. PMID 22408403.
  10. ^ George, A; Ng, CP (2014). "In vitro and ex-vivo cellular antioxidant protection and cognitive enhancing effects of an extract of Polygonum minus Huds (Lineminus™) demonstrated in a Barnes Maze animal model for memory and learning". BMC Complementary and Alternative Medicine. 14: 161. doi:10.1186/1472-6882-14-161. PMC 4036647. PMID 24886679.
  11. ^ Suzana Shahar; Hanis Mastura Yahya; Annie George, eds. (2021). The Wonders of Kesum. University Kebangsaan Malaysia Press. pp. 95–99.
  12. ^ Ahmad, R; Baharum, SN (2014). "Volatile profiling of aromatic traditional medicinal plant, Polygonum minus in different tissues and its biological activities". Molecules. 19 (11): 19220–42. doi:10.3390/molecules191119220. PMC 6271663. PMID 25420073.
  13. ^ Lau, Huijin; Shahar, Suzana; Mohamad, Mazlyfarina; Rajab, Nor Fadilah (2020). "The effects of six months Persicaria minor extract supplement among older adults with mild cognitive impairment: a double-blinded, randomized, and placebo-controlled trial". BMC Complementary Medicine and Therapies. 20 (1): 315. doi:10.1186/s12906-020-03092-2. PMC 7574246. PMID 33076878.
  14. ^ Wan Amnin Wan Yahaya; Noraziah Abu Yazid; Nurul Aini Mohd; Azmanand María Pilar Almajano (July 1, 2019). "Antioxidant Activities and Total Phenolic Content of Malaysian Herbs as Components of Active Packaging Film in Beef Patties". Antioxidants. Basel. 8 (7): 204. doi:10.3390/antiox8070204. PMC 6680856. PMID 31269679.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Persicaria minor: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Persicaria minor is species of herb in the family Polygonaceae. Common names include pygmy smartweed, small water pepper and swamp willow weed. This herb is native to Asia, but distributed widely in Europe and Australia. It is used in South East Asian cooking.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Mali dvornik ( Kroatia )

tarjonnut wikipedia hr Croatian

Mali dvornik (stariji naziv za nju je hrdeselj; lat. Persicaria minor), ljekovita i jestiva biljka iz porodice dvornikovki, nekada klasificirana rodu dvornika, a danas u rod Persicaria[1]. Raširena je po Euroaziji, uključujući i Hrvatsku, a introducirana je i u neke drŽave SAD–a i neke kanadske provincije, te u Portugal i Argentinu.

Mladi listovi su jestivi a Malajci ga koriste se u salatama (ulam). Farmakološka ispitivanja ukmayzuju na protuupalna i antimikrobna djelovanja.

Sinonimi

  • Peutalis minus (Huds.) Raf.
  • Polygonum minus Huds.
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Mali dvornik
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Persicaria minor

Izvori

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori i urednici Wikipedije
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia hr Croatian

Mali dvornik: Brief Summary ( Kroatia )

tarjonnut wikipedia hr Croatian

Mali dvornik (stariji naziv za nju je hrdeselj; lat. Persicaria minor), ljekovita i jestiva biljka iz porodice dvornikovki, nekada klasificirana rodu dvornika, a danas u rod Persicaria. Raširena je po Euroaziji, uključujući i Hrvatsku, a introducirana je i u neke drŽave SAD–a i neke kanadske provincije, te u Portugal i Argentinu.

Mladi listovi su jestivi a Malajci ga koriste se u salatama (ulam). Farmakološka ispitivanja ukmayzuju na protuupalna i antimikrobna djelovanja.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori i urednici Wikipedije
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia hr Croatian

Persicaria minor ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Il Poligono minore (Persicaria minor (Hudson) Opiz 1852 – ex Polygonum minus Huds. 1762) è una pianta di tipo arbustivo della famiglia delle Polygonaceae con piccoli fiori rosa raccolti a spiga.

Sistematica

La famiglia di questo genere è mediamente numerosa (una cinquantina di generi per circa un migliaio di specie), mentre il genere Persicaria comprende una cinquantina di specie, di cui una dozzina circa sono spontanee della nostra flora.
Il Sistema Cronquist assegna la famiglia delle Polygonaceae all'ordine delle Polygonales mentre la moderna classificazione APG la colloca nell'ordine delle Caryophyllales. Sempre in base alla classificazione APG sono cambiati anche i livelli superiori (vedi tabella a destra).
Il genere di questa pianta è relativamente nuovo in quanto fino a qualche decennio fa questa pianta e altre specie simili facevano parte del genere Polygonum. Questa ristrutturazione tassonomica non è accettata unanimemente da tutti i botanici, infatti tuttora ci sono ancora diverse classificazioni che non contemplano un'esistenza autonoma per il genere Persicaria.
All'inizio dell'altro secolo il botanico italiano Adriano Fiori (1865 – 1950) aveva sistemato questa pianta nella sezione “PERSICARIA” del genere Polygonum; sezione caratterizzata dall'avere foglie lanceolate, ocree ad angolo retto, fusti ramosi con infiorescenza a spiga e cotiledoni “accombenti”, ossia nel seme le “radicicole” sono piegate sul margine dei cotiledoni, e si sviluppano sulla linea di fenditura di separazione degli stessi[1]. Questa sezione ora è stata convertita in un genere autonomo.

Variabilità

La specie Persicaria minor è molto simile alla specie Persicaria maculosa per cui anche se non sono stati ancora fatti degli studi approfonditi, probabilmente presenta gli stessi problemi di classificazione tassonomica della maculosa (vedere le osservazioni nella scheda Persicaria maculosa paragrafo “Variabilità”).

Ibridi

Nell'elenco che segue sono indicati alcuni ibridi intraspecifici :

  • Persicaria minor x maculosa (ex Polygonum ×braunianum F.W. Schultz (1846)) – Ibrido fra : Persicaria minor e Persicaria maculosa
  • Persicaria hydropiper x minor (ex Polygonum ×ambiguum Personnat (1867)) – Ibrido fra : Persicaria hydropiper e Persicaria minor.
  • Persicaria hydropiper x minor (ex Polygonum ×subglandulosum Borbás (1884)) – Ibrido fra : Persicaria hydropiper e Persicaria minor.
  • Persicaria lapthifolia x minor (ex Polygonum ×hervieri G. Beck in Reichenb. & Reichenb. Fil. (1906)) – Ibrido fra Persicaria lapathifola e Persicaria minor.
  • Persicaria mitis x minor (ex Polygonum ×wilmsii G. Beck in Reichenb. & Reichenb. Fil. (1906)) - – Ibrido fra Persicaria mitis e Persicaria minor.

Sinonimi

La specie di questa scheda, in altri testi, può essere chiamata con nomi diversi. L'elenco che segue indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:

  • Persicaria pumila Friche-Joset & Montandon (1856)
  • Persicaria pusilla S.F. Gray (1821)
  • Polygonum angustifolium (Roth) Roth (1789), non Pallas
  • Polygonum humirepens Gandoger (1875)
  • Polygonum intermedium Ehrh. (1791)
  • Polygonum minus Hudson
  • Polygonum minus var. subcontinuum (Meisner) Fernald
  • Polygonum mite Schrank (1789) subsp. minus (Huds.) Douin in Bonnier & Douin (1927)
  • Polygonum persicaria L. (1753) subsp. minus (Hudson) Celak. (1871)
  • Polygonum pusillum Lam. (1779)
  • Polygonum strictum All. (1774)

Specie simili

  • Persicaria lapathifolia (L.) S.F. Gray (ex Polygonum lapathifolium L.) - Poligono nodoso : (questa pianta appartiene al Gruppo di Persicaria lapathifola) si differenzia per il colore dell'infiorescenza che all'antesi è bianco – verdastra e per le ocree che sono appena dentellate e non cigliate.
  • Persicaria maculosa (Raf.) S.F. Gray – Poligono persicaria : in genere è più grande della minor; le ocree sono rigonfie alla base e provviste di lunghe setole lesiniformi sul bordo superiore; le foglie presentano una caratteristica V scura e rovesciata.
  • Persicaria mitis Garsault (ex Polygonum mite Schrank) – Poligono mite : si differenzia per l'infiorescenza che è totalmente biancastra e con spighe più lunghe (fino a 20 cm).
  • Persicaria hydropiper (L.) Opiz (ex Polygonum hydropiper L.) - Poligono pepe d'acqua : il fusto è prostrato-ascendente; le foglie hanno un forte sapore acre; l'infiorescenza è biancastra, molto lunga e a volte è ripiegata verso il basso; è una pianta che vive in ambienti molto umidi quasi acquitrinosi.
  • Persicaria orientalis (L.) Spach (ex Polygonum orientale L.) - Poligono orientale : si differenzia per il colore del fusto che è giallastro; le foglie sono lanceolate, quasi cordate; le spighe hanno un forte colore rosso – corallo.
  • Persicaria amphibia (L.) S.F. Gray (ex Polygonum amphibium L.) - Poligono anfibio : come dice il nome parte del fusto è generalmente sommerso nell'acqua; le foglie sono più lunghe, mentre l'infiorescenza è rosata e più breve.

Etimologia

Il nome del genere (Persicaria) deriva semplicemente dal fatto che le foglie sono molto simili a quelle del pesco. L'epiteto specifico (minor) indica una specie di dimensioni più piccole rispetto ad altre dello stesso genere.
Il binomio scientifico originale Polygonum minus è stato definito dal botanico britannico William Hudson (1730 – 1793) nella sua opera "Flora Anglica” del 1762, in seguito il botanico Philipp Maximilian Opiz (1787–1858) lo ha cambiato in Persicaria minor.
Gli inglesi chiamano questa pianta Small Water-pepper; i tedeschi la chiamano Kleiner Knöterich; i francesi Renouée fluette.

Morfologia

 src=
Il portamento

Il portamento di questa pianta è prostrato – ascendente o anche decombente. La forma biologica è terofita scaposa (T scap), ossia si tratta di una pianta a ciclo biologico annuo (raramente biennale) con fusto allungato e non molto foglioso. L'altezza media che può raggiungere è dai 10 cm ai 40 cm (in Pignatti[2] è indicata una altezza massima di 120 cm misurata dall'Autore personalmente).

Radici

La radice è del tipo a fittone; ma a volte si possono generare delle piccole radichette dai nodi più bassi del fusto.

Fusto

Gli steli del fusto sono sottili (qualche millimetro di diametro) e gracili. La superficie è quasi glabra, mentre lungo il fusto sono presenti degli internodi leggermente arrossati (o bruni) per la presenza di ocree pubescenti (sono delle stipole cilindriche, membranose, ciliate con lunghe setole e guainanti il fusto); queste strutture sono tipiche di questa e altre specie del genere Persicaria. Dimensione delle ocree : 8 – 20 mm di lunghezza; lunghezza delle ciglia setolose delle ocree : 5 – 10 mm.

Foglie

 src=
Le foglie.

Le foglie hanno una forma lanceolata quasi lineare - lanceolata e sono disposte in modo alterno lungo il fusto; sono acuminate all'apice. Hanno un breve picciolo, ma a volte sono sub-sessili. La pagina superiore della foglia raramente è punteggiata di ghiandole come in altre specie, ma è solcata da evidenti nervature. Dimensione media delle foglie : larghezza 4 – 10 mm; lunghezza 20 – 75 mm. Lunghezza del picciolo : 2 mm.

Infiorescenza

 src=
L'infiorescenza.

L'infiorescenza è composta da sottili e lunghe spighe peduncolate, terminali, disposte all'ascella delle foglie con pochi fiori disposti anche in modo discontinuo (spiga di tipo interrotta). Le spighe possono essere oblique o incurvate; con peduncolo o senza : in questo caso i fiori inferiori sono direttamente racchiusi nelle ocree. Sono presenti dei minimi pedicelli (sostegno di ogni singolo fiore). Dimensione delle spighe : lunghezza 1– 5 cm, spessore 2 – 4 mm. Lunghezza del peduncolo fino a 25 mm. Lunghezza dei pedicelli 0,5 – 1 mm.

Fiori

La struttura dei fiori di questa specie è diversa dal “classico” fiore delle Angiorsperme in quanto il calice e la corolla non sono ben differenziati; abbiamo quindi un perigonio con diversi tepali (e non un perianzio con un calice e i suoi sepali e una corolla con i suoi petali). Questa “diversità” non sempre è chiara e ben definita, o accettata dai vari botanici, per cui in alcuni casi strutture di questo tipo si definiscono come “perianzio corollino con tepali”[3] oppure “perianzio aciclico”[4]
I fiori sono ermafroditi, attinomorfi, pentameri, persistenti e molto regolari nelle dimensioni.

* P 5, A 8, G 3[5]

Frutti

Il frutto è un achenio uniloculare (e quindi un seme solo) a forma ovale, appiattito su una faccia (forma lenticolare) a volte è a forma trigona; è di colore nero o marrone scuro, ma la superficie è lucida. Dimensione del frutto : 1,5 – 2,5 x 1 – 1,2 mm.

Distribuzione e habitat

  • Geoelemento: il tipo corologico è Subcosmopolita, ma anche Eurasiatico se si considera l'area originaria propriamente primitiva della pianta.
  • Diffusione : in Italia è una pianta comune al nord e rara verso il centro. Nel resto del mondo si trova quasi ovunque nei climi temperati.
  • Habitat: l'habitat di queste piante sono i luoghi umidi e paludosi, ma anche stagni e laghi; oppure attorno alle risaie e nell'alveo dei fiumi oppure campi coltivati o incolti e ambienti ruderali. Il substrato preferito da questa specie è in prevalenza siliceo con pH acido e bassi livelli nutrizionali del terreno in ambiente umido.
  • Diffusione altitudinale : dal piano fino a circa 800 m s.l.m.; quindi è una pianta che si trova in prevalenza nella fascia del piano collinare (raramente quello montano).

Fitosociologia

Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale :

Formazione : comunità terofitiche pioniere nitrofile
Classe : Bidentetea tripartitae
Ordine : Bidentetalia tripartitae

Usi

Cucina

In alcune zone sono considerate parti eduli le foglie e i semi; si mangiano crudi o cotti (si consiglia di usarli insieme al curry). Queste piante possono contenere minime quantità di acido ossalico che è una sostanza nociva per cui bisogna fare attenzione. Persone con problemi di reumatismi, artriti e calcoli renali dovrebbe prendere particolare cautela se inseriscono questa pianta nella loro dieta[6].

Giardinaggio

Queste piante vengono usate nel giardinaggio, soprattutto nelle parti molo umide di un giardino (aree quasi paludose). Si propagano facilmente per seme (la semina avviene in primavera); i terreni preferiti sono quelli mediamente limosi e argillosi. Crescono bene in zone di semi-ombra e con suoli costantemente bagnati.

Note

  1. ^ 1996 Alfio Musmarra, Dizionario di botanica, Bologna, Edagricole.
  2. ^ Sandro Pignatti, Flora d'Italia, Edagricole, 1982.
  3. ^ Sandro Pignatti, Flora d'Italia, Bologna, Edagricole, 1982, ISBN 88-506-2449-2.
  4. ^ Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta, Milano, Federico Motta Editore, 1960.
  5. ^ Tavole di Botanica sistematica, su dipbot.unict.it. URL consultato il 24 novembre 2008 (archiviato dall'url originale il 16 gennaio 2009).
  6. ^ Plants For A Future, su pfaf.org. URL consultato il 03-12-2008 (archiviato dall'url originale il 15 maggio 2009).

Bibliografia

  • Giacomo Nicolini, Enciclopedia Botanica Motta. Volume terzo, Milano, Federico Motta Editore, 1960, p. 390.
  • Sandro Pignatti, Flora d'Italia. Volume primo, Bologna, Edagricole, 1982, p. 142, ISBN 88-506-2449-2.
  • AA.VV., Flora Alpina. Volume primo, Bologna, Zanichelli, 2004, p. 368.
  • 1996 Alfio Musmarra, Dizionario di botanica, Bologna, Edagricole.

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Persicaria minor: Brief Summary ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT

Il Poligono minore (Persicaria minor (Hudson) Opiz 1852 – ex Polygonum minus Huds. 1762) è una pianta di tipo arbustivo della famiglia delle Polygonaceae con piccoli fiori rosa raccolti a spiga.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Kesum ( Malaiji )

tarjonnut wikipedia MS

Kesum (Polygonum minus) adalah sejenis tumbuhan herba dari keluarga Polygonaceae yang terdapat di Malaysia dan negara yang beriklim tropika. Tumbuhan ini dipercayai berasal dari Asia Tenggara seperti Malaysia, Indonesia, Thailand, dan Vietnam. Ia digunakan sebagai ulaman dan bahan untuk masakan seperti Asam Pedas dan juga Laksa Penang. Tumbuhan ini tumbuh liar di kawasan tanah lembab dan berair seperti di tepi kolam, tepi parit dan juga di kawasan kebun keliling rumah kampung (selalunya di tepi bilik air). Daun kesum merupakan bahagian yang paling banyak digunakan terutamanya dalam masakan. Ia akan menghasilkan rasa masam lemak dan aroma yang cukup menyelerakan setelah dicampurkan dalam masakan. Nama lain bagi kesum adalah seperti Chinese Knotweed (English), Duo mao lio (China), Surudo kudami (Jepun). Walau bagaimanapun ianya adalah spesis yang lain dari Kesum di Malaysia.

Morfologi

Pokok Kesum merupakan sejenis tumbuhan renek yang menjalar di atas tanah atau memanjat pokok yang lain sebagai sokongan. Ketinggian pokok kesum mampu mencapai sehingga 1 meter di kawasan tanah rendah tetapi di kaawasan tanah tinggi seperti di Cameroon Highland, ia mampu tumbuh sehingga setinggi 1.5 meter. Daun kesum berwarna hijau gelap dengan bentuk panjang dan tajam dihujung daun, berukuran 1.5 - 2 cm lebar, dan 5.0 - 7.0 cm panjang. Susunan daun kesum adalah bersilang dalam bilangan 3-5 helai daun pada satu tangkai daun. Batang tua berwarna coklat gelap manakala warna kehijauan terdapat pada bahagian pucuk yang berbentuk selinder dengan ruas yang banyak. Bahagian ruasnya mampu mengeluarkan akar jika berada atas tanah dan ia cepat membesar. Akarn kesum merupakan akar serabut, padat pada bahagian perdu pokok.

Bunga kesum mempunyai 4 kelopak berwarna putih keunguan dengan ditengahnya terdapat stigma dan filamen yang juga berwarna putih dan sedikit keunguan. Saiz bunga kesum sangat kecil. Ia tumbuh pada bahagian pucuk terutama pada pokok yang telah berumur lebih dari 4 bulan dan yang menerima 80-100% cahaya matahari. Buah kesum jarang sangat kecil dan hanya boleh dilihat jika diperhatikan dengan betul-betul.

Lihat juga

Pautan luar

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Pengarang dan editor Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia MS

Kesum: Brief Summary ( Malaiji )

tarjonnut wikipedia MS

Kesum (Polygonum minus) adalah sejenis tumbuhan herba dari keluarga Polygonaceae yang terdapat di Malaysia dan negara yang beriklim tropika. Tumbuhan ini dipercayai berasal dari Asia Tenggara seperti Malaysia, Indonesia, Thailand, dan Vietnam. Ia digunakan sebagai ulaman dan bahan untuk masakan seperti Asam Pedas dan juga Laksa Penang. Tumbuhan ini tumbuh liar di kawasan tanah lembab dan berair seperti di tepi kolam, tepi parit dan juga di kawasan kebun keliling rumah kampung (selalunya di tepi bilik air). Daun kesum merupakan bahagian yang paling banyak digunakan terutamanya dalam masakan. Ia akan menghasilkan rasa masam lemak dan aroma yang cukup menyelerakan setelah dicampurkan dalam masakan. Nama lain bagi kesum adalah seperti Chinese Knotweed (English), Duo mao lio (China), Surudo kudami (Jepun). Walau bagaimanapun ianya adalah spesis yang lain dari Kesum di Malaysia.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Pengarang dan editor Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia MS

Kleine duizendknoop ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

Kleine duizendknoop (Persicaria minor, basioniem: Polygonum minus) is een eenjarige plant uit de familie van de Polygonaceae. Hij wordt 10 tot 40 cm hoog en heeft een bloeitijd van juli tot oktober. Hij groeit voornamelijk op een vochtige en veenachtige bodem en op drassige bospaden.

Het plantje heeft verspreide en vertakte opstaande stengels met lancetvormige bladeren. Aan de voet van het blad versmallen ze. De paarsachtig rode of witte bloemen groeien in aren uit de bladoksels. Ze hebben geen klierpuntjes. De zaden zijn zwart en glanzend.

Externe link

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Kleine duizendknoop: Brief Summary ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

Kleine duizendknoop (Persicaria minor, basioniem: Polygonum minus) is een eenjarige plant uit de familie van de Polygonaceae. Hij wordt 10 tot 40 cm hoog en heeft een bloeitijd van juli tot oktober. Hij groeit voornamelijk op een vochtige en veenachtige bodem en op drassige bospaden.

Het plantje heeft verspreide en vertakte opstaande stengels met lancetvormige bladeren. Aan de voet van het blad versmallen ze. De paarsachtig rode of witte bloemen groeien in aren uit de bladoksels. Ze hebben geen klierpuntjes. De zaden zijn zwart en glanzend.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Rosenpilört ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV

Rosenpilört (Persicaria minor) är en ört.

Externa länkar

Rödklöver.png Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Rosenpilört: Brief Summary ( ruotsi )

tarjonnut wikipedia SV

Rosenpilört (Persicaria minor) är en ört.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia författare och redaktörer
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia SV

Persicaria minor ( ukraina )

tarjonnut wikipedia UK

Опис

Однорічна трав'яниста рослина 10–50 см завдовжки; укорінюється іноді від проксимальних вузлів; кореневища і столони відсутні. Стебла лежачі або висхідні, розгалужені проксимально, ледве ребристі, гладкі або шершаві дистально. Листки 3–6 мм шириною, вузьколанцетні або лінійні. Квіти бордово червоні, випростані в зрілості. Плоди дрібні, всього 2 мм завдовжки, двоопуклі або тригональні, чорні, гладкі, блискучі[1].

Поширення

Поширений у Європі й помірній Азії; інтродукований у Канаду, США, Аргентину[2][3][4]. Населяє вологі місця[1].

В Україні зростає на вологих луках, болотах, берегах річок на піщаних грунтах — майже на всій території, на півдні трапляється рідше, в гірському Криму рідко[5]

Галерея

Примітки

  1. а б eFlore – Tela Botanica. Процитовано 02.01.2019. (фр.)
  2. Euro+Med Plantbase. Процитовано 02.01.2019. (англ.)
  3. Plants of the World Online — Kew Science. Процитовано 02.01.2019. (англ.)
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). Процитовано 02.01.2019. (англ.)
  5. Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К. : Наук. думка, 1987. — С. 97. (рос.)(укр.)


lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Автори та редактори Вікіпедії
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia UK

Persicaria minor ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Persicaria minor là một loài thực vật có hoa trong họ Rau răm. Loài này được (Huds.) Opiz miêu tả khoa học đầu tiên năm 1852.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Persicaria minor. Truy cập ngày 19 tháng 9 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết về phân họ Rau răm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Persicaria minor: Brief Summary ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Persicaria minor là một loài thực vật có hoa trong họ Rau răm. Loài này được (Huds.) Opiz miêu tả khoa học đầu tiên năm 1852.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Горец малый ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Caryophyllanae Takht., 1967
Семейство: Гречишные
Подсемейство: Гречишные
Триба: Persicarieae
Вид: Горец малый
Международное научное название

Persicaria minor (Huds.) Opiz, 1852

Синонимы
Polygonum minus Huds., 1762
Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 823785NCBI 488003EOL 2881218GRIN t:448732IPNI 695060-1TPL kew-2572670

Горе́ц ма́лый (лат. Persicária mínor) — травянистое растение, вид рода Персикария семейства Гречишные (Polygonaceae).

Обычное в Евразии растение с узкими прямостоячими колосовидными кистями мелких розовых или белых цветков.

Ботаническое описание

 src=
Ботаническая иллюстрация из книги А. Дитриха Flora regni Borussici, 1833—1844

Однолетнее растение с полегающим или приподнимающимся стеблем длиной до 40—50 см, часто разветвлённым от основания, почти голым, гладким, зелёным или красноватым. Листья на коротких черешках, линейно-ланцетные до линейных, 2,5—8 см длиной и 3—9 мм шириной, голые, иногда с прижатыми волосками по краю и жилкам. Раструб светло-коричневый, по краю с ресничками 2—3 мм длиной.

Цветки собраны в рыхлые узкие колосовидные кисти, прямостоячие, иногда несколько поникающие, цветоножки без желёзок. Околоцветник 2—2,5 мм длиной, без желёзок, розовый или пурпурно-красный, редко белый. Тычинки обыкновенно в числе 5.

Орешек 1,5—2 мм длиной и 1—1,3 мм шириной, с двух сторон выпуклый, редко почти трёхгранный, чёрный или чёрно-коричневый.

Распространение

Встречается по различным влажным местам у дорог, по берегам ручьёв, на отмелях, по канавам и окраинам болот. Широко распространённый по всей умеренной Евразии вид.

Таксономия

Persicaria minor (Huds.) Opiz, Seznam 72 (1852). — Polygonum minus Huds., Fl. Angl. 148 (1762).

Синонимы

  • Peutalis minus (Huds.) Raf., 1837
  • Polygonum daphnophyllum Andrz., 1862
  • Polygonum minus Huds., 1762

и другие.

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

Горец малый: Brief Summary ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию

Горе́ц ма́лый (лат. Persicária mínor) — травянистое растение, вид рода Персикария семейства Гречишные (Polygonaceae).

Обычное в Евразии растение с узкими прямостоячими колосовидными кистями мелких розовых или белых цветков.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии