nimet breadcrumb-navigoinnissa
Planorbarius ist eine Gattung von Wasserlungenschnecken aus der Familie der Tellerschnecken (Planorbidae).[1]
Planorbarius sind mittelgroße, scheibenförmige Schnecken mit gleichmäßigen, hohen Umgängen, die in Europa einen Durchmesser von bis zu 25 mm erreichen. Das Kopulationsorgan mit kleiner Penishülle und großem Präputium (Vorhaut) enthält zwei große drüsenartige Strukturen. Die Prostata Tubuli (Kanälchen) münden gebündelt direkt in den Samenleiter.[2] Wie alle Tellerschnecken haben auch die Arten der Gattung linksgewunde (sinistrale) Schalen.
Dumérils Erstbeschreibung war kurz[3]:
Beide Arten der Gattung kommen in Europa vor, das Verbreitungsgebiet von Planorbarius metidjensis erstreckt sich von Spanien und Portugal bis Marokko und Algerien im nordwestlichen Afrika.[2]
Das World Register of Marine Species listet drei heute noch vorkommende Arten[1]:
Planorbarius wurde erstmals 1806 von Duméril in seinem Werk Zoologie analytique, ou méthode naturelle de classification des animaux, rendue plus facile à l'aide de tableaux synoptiques. mit einer kurzen Beschreibung erwähnt. Der deutsche Professor für Medizin und Naturforscher Ludwig Friedrich von Froriep übersetzte das Werk und fügte Helix cornea als Typusart der damit damals monotypischen Gattung hinzu.[3][5]
Planorbarius ist eine Gattung von Wasserlungenschnecken aus der Familie der Tellerschnecken (Planorbidae).
Planorbarius is a genus of air-breathing freshwater snails, aquatic pulmonate gastropod mollusks in the family Planorbidae, the ram's horn snails, or planorbids, which all have sinistral or left-coiling shells.[2]
Species within this genus include:
All species within family Planorbidae have sinistral shells.
Planorbarius is a genus of air-breathing freshwater snails, aquatic pulmonate gastropod mollusks in the family Planorbidae, the ram's horn snails, or planorbids, which all have sinistral or left-coiling shells.
Planorbarius is een geslacht van weekdieren uit de familie van de Planorbidae.
Planorbarius is een geslacht van weekdieren uit de familie van de Planorbidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Planorbarius – rodzaj płucodysznych ślimaków z rodziny zatoczkowatych, obejmujący gatunki słodkowodne, występujące w Europie, Afryce Północnej, Azji (na wschód od Jeniseju). Zawleczone do Ameryki Północnej i na Karaiby. W Polsce reprezentowany przez jeden gatunek: zatoczek rogowy (Planorbarius corneus).
Nazwa rodzaju odnosi się do kształtu muszli gatunku typowego, zatoczka rogowego – płaskiej, zwiniętej w jednej płaszczyźnie (planus łac. – równy, płaski, orbis – koło, krąg[2]).
Muszla duża, tarczowata, płasko zwinięta, lewoskrętna. Skręty obłe, pozbawione krawędzi. Pseudoskrzele duże, otwór odbytowy położony u jego podstawy. W jamie płaszczowej występują trzy bruzdy (nerkowa, grzbietowa i odbytowa). Szczęka trójczęściowa, z wąskimi częściami bocznymi. Radula składa się z 170-218 rzędów i 85-91 szeregów zębów, formuła raduli: 45-1-45. Ząb środkowy wysoki, zęby boczne wydłużone i piłkowane na bocznych krawędziach. Męski narząd kopulacyjny składa się z małego prącia i dużego prepucjum, prostata pęcherzykowata. Szerokość muszli: do 40 mm; wysokość: do 16 mm[3][4].
Naturalny zasięg występowania obejmuje Europę, Afrykę Północną, Azję (na wschód od Jeniseju). Zawleczone do Ameryki Północnej i na Karaiby[3]. W Polsce występuje jeden gatunek: zatoczek rogowy[3].
Występują w różnych typach wód śródlądowych: rzekach o słabym prądzie, starorzeczach, stawach, jeziorach, w płytkim litoralu[3].
Zdrapywacze. Odżywiają się detrytusem, peryfitonem, zeskrobywują radulą fragmenty tkanek roślin wodnych[3].
Do rodzaju Planorbarius zaliczane są następujące gatunki[5]:
Planorbarius – rodzaj płucodysznych ślimaków z rodziny zatoczkowatych, obejmujący gatunki słodkowodne, występujące w Europie, Afryce Północnej, Azji (na wschód od Jeniseju). Zawleczone do Ameryki Północnej i na Karaiby. W Polsce reprezentowany przez jeden gatunek: zatoczek rogowy (Planorbarius corneus).
