nimet breadcrumb-navigoinnissa
Els histricògnats (Hystricognathi) són un infraordre de rosegadors. Es distingeixen d'altres rosegadors per l'estructura òssia dels seus cranis. El masseter medial (un múscul de la mandíbula) passa parcialment pel forat infraorbital i es connecta amb l'os a la banda oposada. Això, juntament amb la seva manca de placa infraorbital i la mida relativa del forat infraorbital, distingeix els histricomorfs d'altres grups de rosegadors.
Les 16 famílies vivents que formen els histricògnats es divideixen en dos parvordres, els fiomorfs i els caviomorfs. Els caviomorfs viuen principalment a Sud-amèrica, amb algunes poques espècies vivint a Nord-amèrica, mentre que els fiomorfs viuen al vell món.
S'ha observat el comportament del joc en set famílies amb histricògnats. Els caviomorfs es persegueixen entre ells, lluitant i galopant. Les espècies de potes més llargues persegueixen més sovint que les espècies potes més curtes. També giren els caps i els músculs del cos com una forma de joc.[1]
La següent classificació taxonòmica dels histricògnats inclou les famílies extintes conegudes.
Els histricògnats (Hystricognathi) són un infraordre de rosegadors. Es distingeixen d'altres rosegadors per l'estructura òssia dels seus cranis. El masseter medial (un múscul de la mandíbula) passa parcialment pel forat infraorbital i es connecta amb l'os a la banda oposada. Això, juntament amb la seva manca de placa infraorbital i la mida relativa del forat infraorbital, distingeix els histricomorfs d'altres grups de rosegadors.
Les 16 famílies vivents que formen els histricògnats es divideixen en dos parvordres, els fiomorfs i els caviomorfs. Els caviomorfs viuen principalment a Sud-amèrica, amb algunes poques espècies vivint a Nord-amèrica, mentre que els fiomorfs viuen al vell món.
Hystricognathi ist eine Teilordnung der Nagetiere (Rodentia).[1]
Bis heute sind 230 rezente Arten in 68 Gattungen beschrieben worden. Die Hystricognathi werden in drei Gruppen unterteilt: die Stachelschweine (Hystricidae) und die Phiomorpha, welche beide auf die Alte Welt beschränkt sind, sowie die Caviomorpha (Meerschweinchenverwandte) der Neuen Welt. Die altweltlichen Phiomorpha umfassen vier rezente Familien: die Sandgräber (Bathyergidae), die Nacktmulle (Heterocephalidae), die Felsenratte (Petromus typicus) sowie die Rohrratten (Thryonomys). Die neuweltlichen Caviomorpha dagegen sind diverser und umfassen 13 rezente Familien, die in vier Überfamilien klassifiziert werden: die Baumstachlerartigen (Erethizontoidea), die Meerschweinchenartigen (Cavioidea), die Chinchillaartigen (Chinchilloidea) sowie die Trugrattenartigen (Octodontoidea). Die nächsten Verwandten (Schwestergruppe) der Hystricognathi sind die Gundis (Ctenodactylidae), eine auf Nordafrika beschränkte Nagetier-Familie.[1]
Die Hystricognathi unterscheiden sich von anderen Nagetieren durch verschiedene anatomische Merkmale des Unterkiefer- und Schädelbaus. Das namensgebende Merkmal ist der hystricognathe Unterkiefer: Der vom Hinterende des Unterkiefers auswachsende Angularfortsatz steht nicht in einer Linie mit dem Rest des Kiefers, wie es bei anderen Nagetieren mit sciurognathem Kieferbau der Fall ist, sondern ist seitlich abgewinkelt.[2] Der Massetermuskel (Musculus masseter medialis), ein Kiefermuskel, verläuft dabei teilweise durch das Foramen infraorbitale („Unteraugenloch“). Zudem fehlt bei Vertretern dieser Teilordnung die Infraorbital-Platte.
Ursprung und Verbreitungsgeschichte der Hystricognathi sind umstritten. Einige der ältesten Vertreter wurden aus dem frühen Obereozän (etwa 37 Mya) aus der Fossillagerstätte des Fayyum im nördlichen Ägypten beschrieben. Hierzu gehören etwa Birkamys, Mubhammys, Gaudeamus oder Acritophiomys beziehungsweise Phiomys.[2][3][4] Möglicherweise etwas älter sind Funde von Protophiomys aus Nementcha im nördlichen Algerien und vom Djebel el-Kébar im zentralen Tunesien, beide Fundstellen gehören in den Übergang vom Mittleren zum Oberen Eozän.[5][6] In Südamerika taucht die Gruppe im Mittleren Eozän (41 Mya) unter anderem mit Canaanimys und Cachiyacuy auf. Südamerika war während des gesamten Tertiärs von Afrika und Nordamerika isoliert; Fossilien der Hystricognathi wurden jedoch ausschließlich in Südamerika, Afrika und Eurasien gefunden. Die inneren Verwandtschaftsverhältnisse der fossilen Stachelschweinverwandten sind in Diskussion, ebenso die Ausbreitungsgeschichte. In den meisten Szenarien wird von verschiedenen Ausbreitungswellen ausgegangen, die mehrfache Wanderungsbewegungen sowohl zwischen Afrika und Eurasien als auch nach Südamerika beinhalten.[4][7] Auf welchem Weg die Hystricognathi Südamerika erreichten ist daher unbekannt.[1] Nordamerika erreichte die Gruppe erst, nachdem vor drei Millionen Jahren mit dem Isthmus von Panama eine Landbrücke gebildet wurde; diese Landbrücke führte zu einem breiten Faunenaustausch zwischen Nord- und Südamerika.[8]
Die Teilordnung Hystricognathi besteht aus 17 Familien, die die Stachelschweine (Hystricidae) sowie die Vertreter der Phiomorpha und Caviomorpha umfassen. Die Stachelschweine gelten nach genetischen Untersuchungen als Schwestergruppe der beiden anderen Untergruppen.[2] Die Nutria gehört nach molekularen Analysen zu den Stachelratten.[9] Abweichend von der hier vorgestellten Aufteilung werden die Hystricognathi auch nur in die zwei Untertaxa Phiomorpha und Caviomorpha aufgeteilt und die Nutria in eine eigene Familie Myocastoridae gestellt.
Hystricognathi ist eine Teilordnung der Nagetiere (Rodentia).
Bis heute sind 230 rezente Arten in 68 Gattungen beschrieben worden. Die Hystricognathi werden in drei Gruppen unterteilt: die Stachelschweine (Hystricidae) und die Phiomorpha, welche beide auf die Alte Welt beschränkt sind, sowie die Caviomorpha (Meerschweinchenverwandte) der Neuen Welt. Die altweltlichen Phiomorpha umfassen vier rezente Familien: die Sandgräber (Bathyergidae), die Nacktmulle (Heterocephalidae), die Felsenratte (Petromus typicus) sowie die Rohrratten (Thryonomys). Die neuweltlichen Caviomorpha dagegen sind diverser und umfassen 13 rezente Familien, die in vier Überfamilien klassifiziert werden: die Baumstachlerartigen (Erethizontoidea), die Meerschweinchenartigen (Cavioidea), die Chinchillaartigen (Chinchilloidea) sowie die Trugrattenartigen (Octodontoidea). Die nächsten Verwandten (Schwestergruppe) der Hystricognathi sind die Gundis (Ctenodactylidae), eine auf Nordafrika beschränkte Nagetier-Familie.
De kjifstikelbaarchdieren (wittenskiplike namme: Hystricognathi) foarmje in tuskenskift fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia) en it ûnderskift fan 'e kjifstikelbaarcheftigen (Hystricomorpha). Ta dizze taksonomyske groep hearre û.m. soarten as de kavia, de tsjintsjilla, de gewoane kjifstikelbaarch, de oerzon (of Noardamerikaanske beamkjifstikelbaarch), de as eksoat ek yn Nederlân foarkommende beverrôt, en de kapibara, it grutste kjifdier fan 'e wrâld.
De kjifstikelbaarchdieren ûnderskiede har fan oare kjifdieren troch in justjes ôfwikende bonkestruktuer fan 'e plasse en in dêrmei gearhingjende ôfwikende bou fan 'e kaak- en sliepspieren. In sustergroep, de kaamfingers (Ctenodactylomorphi) dielt guon mar net al dizze skaaimerken mei de kjifstikelbaarchdieren; dêrom wurdt dy groep yn in apart tuskenskift binnen de kjifstikelbaarcheftigen pleatst.
Kjifstikelbaarchdieren binne oer it algemien stevich boude, grûnbewenjende kjifdieren, mei in grutte kop, slanke poaten en in koarte sturt. Se komme benammen foar yn Latynsk-Amearika en Afrika, mei guon soarten yn Aazje, Noard-Amearika en Súd-Jeropa. Benammen yn Súd-Amearika hat dizze taksonomyske groep him ta in grutte diversiteit witten te ûntwikkeljen, en dêrby hawwe guon kjifstikelbaarchdieresoarten dêre de ekologyske nys ynnommen dy't frijkommen wie troch it útstjerren fan 'e Súdamerikaanske hoefdieren (Meridiungulata).
Yn Laos is frij resint noch in nije kjifdiersoarte ûntdutsen, de Laotiaanske rotsrôt, dy't ta de lang as útstoarn beskôge famylje fan 'e Diatomyidae bliek te hearren. Dit bist waard earst as in kjifstikelbaarchdier beskôge, mar neier ûndersyk hat útwiisd dat er dat dochs net wie, al is er wol nau mei de kjifstikelbaarchdieren besibbe.
De kjifstikelbaarchdieren falle útinoar yn twa lytsskiften: de Afrikaanske kjifstikelbaarchdieren (Phiomorpha), út Afrika en omkriten, en de kjifstikelbaarchdieren fan de Nije Wrâld (Caviomorpha), út 'e Amearika's. De famylje kjifstikelbargen fan de Alde Wrâld (Hystricidae), dy't foarkomt yn Afrika, Aazje en Súd-Jeropa, nimt in tuskenposysje tusken dy beide grutte groepen yn.
De kjifstikelbaarchdieren (wittenskiplike namme: Hystricognathi) foarmje in tuskenskift fan 'e klasse fan 'e sûchdieren (Mammalia), it skift fan 'e kjifdieren (Rodentia) en it ûnderskift fan 'e kjifstikelbaarcheftigen (Hystricomorpha). Ta dizze taksonomyske groep hearre û.m. soarten as de kavia, de tsjintsjilla, de gewoane kjifstikelbaarch, de oerzon (of Noardamerikaanske beamkjifstikelbaarch), de as eksoat ek yn Nederlân foarkommende beverrôt, en de kapibara, it grutste kjifdier fan 'e wrâld.
The Hystricognathi are an infraorder of rodents, distinguished from other rodents by the bone structure of their skulls. The masseter medialis (a jaw muscle) passes partially through a hole below each eye socket (called the infraorbital foramen) and connects to the bone on the opposite side. This, together with their lack of an infraorbital plate and the relative size of the infraorbital foramen, distinguishes hystricognaths from other rodent groups.
The 18 families within the Hystricognathi are divided into two parvorders, the Phiomorpha and the Caviomorpha. The Caviomorpha are mostly native to South America, with a few species in the Caribbean and North America, while the Phiomorpha occur in the Old World.
Play behavior has been observed in seven hystricognath families. The caviomorphs chase each other, play-wrestle, and gallop. The longer-legged species chase more often than the shorter-legged species. They also rotate their heads and body muscles as a form of play.[1]
The Hystricognathi are an infraorder of rodents, distinguished from other rodents by the bone structure of their skulls. The masseter medialis (a jaw muscle) passes partially through a hole below each eye socket (called the infraorbital foramen) and connects to the bone on the opposite side. This, together with their lack of an infraorbital plate and the relative size of the infraorbital foramen, distinguishes hystricognaths from other rodent groups.
The 18 families within the Hystricognathi are divided into two parvorders, the Phiomorpha and the Caviomorpha. The Caviomorpha are mostly native to South America, with a few species in the Caribbean and North America, while the Phiomorpha occur in the Old World.
Skull of a nutria demonstrating the hystricognathous lower jaw and hystricomorphous zygomasseteric system
Los histricognatos (Hystricognathi) son una infraorden de roedores histricomorfos.
Los Hystricognathi se distinguen de los otros roedores por la estructura ósea de sus cráneos. El masetero medial (un músculo mandibular ) pasa parcialmente a través del foramen infraorbital y conecta con el hueso contralateral. Esto, junto a su falta de la lámina infraorbital y del tamaño relativo del foramen infraorbital, distingue a los Hystricognathi de otros grupos roedores.
Hay 18 familias dentro de Hystricognathi, divididos en dos parvordenes, Phiomorpha y Caviomorpha. Los caviomorfos son mayoritariamente nativos de América del Sur, con pocas especies en Norte América, mientras que los Fiomorfos están en el Viejo Mundo.
Se ha observado un comportamiento lúdico en 7 familias de Hystricognathi. Los Caviomorpha se cazan entre ellos, juegan abrazados y galopan. Las especies de patas largas cazan más que las de patas cortas. También rotan sus cuerpos y patas en forma de juego.[1]
Los histricognatos (Hystricognathi) son una infraorden de roedores histricomorfos.
Hystricognathi karraskarien azpiordena bat bat da.[1] Barnean infraordena bi ditu, hamazortzi familiatan banaturik.
Hystricognathi karraskarien azpiordena bat bat da. Barnean infraordena bi ditu, hamazortzi familiatan banaturik.
Piikkisikamaiset[2] (Hystricognathi) on toinen piikkisikamaisten jyrsijöiden[3] (Hystricomorpha) alalahkoon kuuluvista osalahkoista. Ryhmän tieteellinen luokittelu on muuttunut useita kertoja. Wilsonin & Reederin (2005) luokituksessa siihen luetaan 17 heimoa.[1]
Piikkisikamaiset (Hystricognathi) on toinen piikkisikamaisten jyrsijöiden (Hystricomorpha) alalahkoon kuuluvista osalahkoista. Ryhmän tieteellinen luokittelu on muuttunut useita kertoja. Wilsonin & Reederin (2005) luokituksessa siihen luetaan 17 heimoa.
Les Hystricognathes (Hystricognathi)[2] sont un infra-ordre de rongeurs qui rassemble les hutias, les cobayes, les maras, les viscaches, les chinchillas, les agoutis, les porcs-épics, les octodons, un certain nombre de rats, etc.
Les Hystricognathi se distinguent des autres rongeurs par la structure osseuse de leur crâne. Le masséter médial (un muscle de la mâchoire) traverse partiellement le foramen sous-orbitaire et se connecte à l'os du côté opposé. Ceci, ainsi que leur absence de plaque sous-orbitaire et la taille relative du foramen sous-orbitaire, distingue les hystricognaths des autres groupes de rongeurs.
Les 18 familles des Hystricognathi sont divisées en deux micro-ordres, les Phiomorpha et les Caviomorpha. Les Caviomorpha sont principalement originaires d'Amérique du Sud, avec quelques espèces dans les Caraïbes et en Amérique du Nord, tandis que les Phiomorpha se trouvent dans l'Ancien Monde.
Un comportement de jeu a été observé dans sept familles d'hystricognaths. Les caviomorphes se poursuivent, se battent et galopent. Les espèces aux pattes plus longues chassent plus souvent que les espèces aux pattes plus courtes. Ils font également pivoter la tête et les muscles du corps comme une forme de jeu[3].
Cet infra-ordre a été décrit pour la première fois en 1855 par Johann Friedrich von Brandt (1802-1879), un naturaliste allemand qui fit sa carrière en Russie. Hystricognathi en un taxon qui a été originellement nommé par Tycho Fredrik Hugo Tullberg en 1899 comme tribu classée dans les Glires[4], puis reclassé comme infra-ordre en 2010 par Coster et al.[5].
Certains auteurs classent cet infra-ordre dans le sous-ordre des Hystricognatha[1], mais il est plus généralement admis en 2012 de le classer dans celui des Hystricomorpha[4].
Selon ITIS (5 déc. 2012)[1], Mammal Species of the World (version 3, 2005) (5 déc. 2012)[4] et NCBI (5 déc. 2012)[6] :
Les Hystricognathes (Hystricognathi) sont un infra-ordre de rongeurs qui rassemble les hutias, les cobayes, les maras, les viscaches, les chinchillas, les agoutis, les porcs-épics, les octodons, un certain nombre de rats, etc.
A dos histricognatos (Hystricognathi) é unha infraorde de roedores da suborde dos histricomorfos,[1]
Esta ampla infraorde comprende, entre outras especies, as hutías, as cobaias, a capibara, as maras, as vizcachas, as chinchillas, os agutís, os porcos espiños, os degús, un certo número de ratos e ratas, e outras.
Os histricognatos distínguense dos outros roedores pola estrutura ósea do seu cranio. O masetero medio (un músculo mandibular) pasa parcialmente a través do forame infraorbital e conecta co óso contralateral. Isto, xunto á súa falta da lámina infraorbital e do tamaño relativo do forame infraorbital, distingue aos histricognatos doutros grupos de roedores.
A infraorde dos histricognatos comprende 17 ou 18 familias, segundo os autores, que algúns dividen en dúas parvordes, Phiomorpha e Caviomorpha.
Os Caviomorpha son maioritariamente nativos de América do Sur, cunhas poucas especies en Norteamérica, mentres que os Phiomorpha son propios do Vello Mundo.
A infraorde foi descrito por primeira vez en 1855 por Johann Friedrich von Brandt (1802-1879), un naturalista alemán que fixo a súa carreira en Rusia.
O dos Hystricognathi é un taxon que foi orixinariamente denominado por Tycho Fredrik Hugo Tullberg en 1899 como unha tribo clasificada entre os Glires (clado pertencente á superorde Euarchontoglires que coprende ás ordes dos roedores e os lagomorfos), e despois reclasificado como infraorde en 2010 por Coster et al..[1]
Algúns autores clasifican esta infraorde na soborde dos Hystricognatha, pero máis xeralmente está admitida desde 2012 a súa clasifiocación dentro dos Hystricomorpha.[1]
Segundo o MSW e máis o SIIT, a infraorde comprende as seguintes 17 familias:[1][2]
Porén, o NCBI separa á capibara (Hydrochoerus hydrochaeris), da familis dos Caviidae para formar a súa propia familia, a dos Hydrochaeridae.[3]
A dos histricognatos (Hystricognathi) é unha infraorde de roedores da suborde dos histricomorfos,
Esta ampla infraorde comprende, entre outras especies, as hutías, as cobaias, a capibara, as maras, as vizcachas, as chinchillas, os agutís, os porcos espiños, os degús, un certo número de ratos e ratas, e outras.
Hystricognathi è un Infraordine di Roditori che comprende le istrici, i ratti talpa, le cavie, i cincillà, i capibara e forme affini.
Si ritene che questo gruppo si sia originato all'interno di una radiazione degli Ctenodactyloidea avvenuta probabilmente alla fine dell'Eocene, sia in Asia meridionale che in Africa. In seguito, all'interno di questa clade, si sviluppò un'altra diversificazione tra i Phiomorpha, i quali si stanziarono in Africa ed Asia e i Caviomorpha, che raggiunte le Americhe, si elvosero in un'estesa varietà di forme, ognuna con caratteri morfologici, capacità motorie e comportamenti alimentari diversi. Le caratteristiche comuni comprendono la disposizione del muscolo massetere di tipo istricomorfo (fig.1), la mandibola istricognata (fig.2), le placche zigomatiche sottili, disposte sotto il foro infra-orbitale e i piccoli ossicini dell'orecchio interno, incudine e martello, separati tra loro.
Sono principalmente diffusi nel Continente americano, con alcune famiglie endemiche dell'Africa, dell'Europa meridionale, dell'Asia meridionale ed orientale.
Hystricognathi è un Infraordine di Roditori che comprende le istrici, i ratti talpa, le cavie, i cincillà, i capibara e forme affini.
Dzeloņcūku infrakārta jeb īstās dzeloņcūkas (Hystricognathi) ir grauzēju kārtas (Rodentia) infrakārta, kas apvieno lielāko daļu dzeloņcūkveidīgo sugu. Īstās dzeloņcūkas kopā ar izmirušo Tsaganomyidae dzimtu veido dzeloņcūkveidīgo infrakārtu (Hystricognathiformes)
Visas dzeloņcūku infrakārtas sugas apvieno kopēja morfoloģiska īpašība — vienāda galvaskausa kaulu struktūra, kā arī košļāšanas muskuļi (latīņu: musculus masseter) daļēji iet caur sejas infraorbitālajiem caurumiņiem un pievienojas kaulam no otras puses.[1][2] Lielai daļai sugu ir novērota rotaļāšanās, kas izpaužas kā cīkstēšanās, skriešanās un vajāšana un bēgšana. Garkājainās sugas ir kustīgākas un rotaļīgākas par īskājainajām sugām.[3]
Dzeloņcūku infrakārta jeb īstās dzeloņcūkas (Hystricognathi) ir grauzēju kārtas (Rodentia) infrakārta, kas apvieno lielāko daļu dzeloņcūkveidīgo sugu. Īstās dzeloņcūkas kopā ar izmirušo Tsaganomyidae dzimtu veido dzeloņcūkveidīgo infrakārtu (Hystricognathiformes)
Visas dzeloņcūku infrakārtas sugas apvieno kopēja morfoloģiska īpašība — vienāda galvaskausa kaulu struktūra, kā arī košļāšanas muskuļi (latīņu: musculus masseter) daļēji iet caur sejas infraorbitālajiem caurumiņiem un pievienojas kaulam no otras puses. Lielai daļai sugu ir novērota rotaļāšanās, kas izpaužas kā cīkstēšanās, skriešanās un vajāšana un bēgšana. Garkājainās sugas ir kustīgākas un rotaļīgākas par īskājainajām sugām.
Hystricognathi of Hystricognatha[1] is een infraorde uit de onderorde Hystricomorpha en de orde der knaagdieren (Rodentia). Sommige indelingen erkennen de Hystricomorpha niet en beschouwen de Hystricognathi als een aparte onderorde. Tot de Hystricognathi behoren verscheidene knaagdieren, waaronder de stekelvarkens, de cavia's, de chinchilla's, de agoeti's, de beverrat, de capibara, de rietratten en de naakte molrat. De nauwste verwanten van de Hystricognathi zijn de kamvingers of goendi's (Ctenodactylidae), de Diatomyidae en uitgestorven verwante families, soms ingedeeld in de infraorde Sciuravida.
De verscheidene knaagdiergroepen worden onderscheiden op de bouw van de kaak- en slaapspieren. Bij sciurognathe knaagdieren als de eekhoorns, bevers en muizen zit deze kaak vast aan een stuk van de kaak in lijn met de rest van die kaak, terwijl hij bij hystricognathe knaagdieren iets naar binnen zit. Ook zijn alle soorten hystricomorf: de onderste kauwspier (musculus masseter inferior) gaat via het jukbeen en houdt op voor de ogen, over de snuit, en wordt gebruikt voor het knagen, en is de slaapspier (musculus temporalis) klein. Hierdoor is de bijtkracht voor in de mond groter. De Sciuravida (goendi's en fossiele verwanten) zijn wel hystricomorf (kleine slaapspier, onderste kauwspier die voor de ogen reikt), maar sciurognath. Daarom wordt deze groep geplaatst in een aparte infraorde, maar in dezelfde onderorde.
Hystricognathe knaagdieren zijn over het algemeen stevige, grondbewonende knaagdieren met een grote kop, slanke poten en een korte staart. Tot de infraorde behoren enkele van de grootste knaagdiersoorten, als de mara, het gewoon stekelvarken, de oerzon, de paca en de beverrat. De Zuid-Amerikaanse capibara is het grootste knaagdier ter wereld.
Hystricognathe knaagdieren komen voor in Latijns-Amerika en Afrika. De stekelvarkens van de Oude Wereld komen ook voor in Zuid-Europa en Zuid-Azië, en in Noord-Amerika leeft de oerzon, het Noord-Amerikaans boomstekelvarken. In Laos is recentelijk een nieuw knaagdiersoort ontdekt, de Laotiaanse rotsrat, een lid van de lang als uitgestorven beschouwde familie Diatomyidae. Dit dier werd oorspronkelijk als hystricognath beschreven, maar later bleek het een sciurognath dier te zijn, dat echter wel nauw verwant is aan de Hystricognathi. De huiscavia wordt wereldwijd gehouden als huisdier, en de beverrat is over grote delen van de wereld ingevoerd. In Latijns-Amerika waren ze lang de meest talrijke knaagdierengroep en hebben de hystricognathe knaagdieren grotendeels de plaats ingenomen van de hoefdieren, nadat deze hier uitstierven. Hier is de infraorde het talrijkst en het meest divers: ze hebben zich kunnen ontwikkelen in zeer diverse vormen, van de muis- of ratachtige stekelratten tot de haasachtige mara's en de grote capibara, en van de ondergronds levende kamratten tot de boombewonende boomstekelvarkens. Ook de Afrikaanse molratten leven grotendeels ondergronds.
De meeste hystricognathe knaagdieren krijgen slechts kleine worpen na een vrij lange draagtijd. Cavia's krijgen bijvoorbeeld gemiddeld slechts twee of drie jongen per worp, na een draagtijd van ongeveer twee maanden. Een bruine rat, een knaagdier van vergelijkbare grootte die niet tot de infraorde behoort, krijgt twee keer zoveel jongen na een draagtijd die twee keer zo kort is.
Soms wordt de infraorde ingedeeld in twee groepen, de Caviomorpha of Caviida, voor de knaagdieren uit de Nieuwe Wereld, als de cavia's, capibara, chinchilla's, beverratten, hutia's, boomstekelvarkens en agoeti's en Phiomorpha, voor de knaagdieren uit de Oude Wereld, als de stekelvarkens, Afrikaanse molratten en rietratten. Waarschijnlijk is de Phiomorpha echter parafyletisch. Overigens is de verwantschap tussen de Oude Wereld- en Nieuwe Wereldgroepen eveneens omstreden, en mogelijk de oorzaak van convergente evolutie. Genetische analyses, die consistent een verwantschap van de families uit de Oude en Nieuwe Wereld laten zien, weerspreken dit echter. Het is eveneens onduidelijk hoe de groep Zuid-Amerika heeft kunnen bereiken, via Afrika, drijvend op een stuk hout of met drijvende plantenvegetatie, of via Noord-Amerika. De groep verscheen voor het eerst met de geslachten Metaphiomys en Phiomys in het Vroeg-Eoceen. De eerste Amerikaanse Hystricognathi behoren tot de familie van de agoeti's en acouchy's en komen uit het Laat-Eoceen of Vroeg-Oligoceen. Verschillende andere families van de Amerikaanse Hystricognathi zijn bekend sinds het Laat-Oligoceen.
De indeling van de Hystricognathi is als volgt:
Witstaartstekelvarken (Hystrix indica)
Naakte molrat (Heterocephalus glaber)
Chinchilla (Chinchilla lanigera)
Huiscavia (Cavia porcellus)
Beverrat (Myocastor coypus)
Hystricognathi of Hystricognatha is een infraorde uit de onderorde Hystricomorpha en de orde der knaagdieren (Rodentia). Sommige indelingen erkennen de Hystricomorpha niet en beschouwen de Hystricognathi als een aparte onderorde. Tot de Hystricognathi behoren verscheidene knaagdieren, waaronder de stekelvarkens, de cavia's, de chinchilla's, de agoeti's, de beverrat, de capibara, de rietratten en de naakte molrat. De nauwste verwanten van de Hystricognathi zijn de kamvingers of goendi's (Ctenodactylidae), de Diatomyidae en uitgestorven verwante families, soms ingedeeld in de infraorde Sciuravida.
De verscheidene knaagdiergroepen worden onderscheiden op de bouw van de kaak- en slaapspieren. Bij sciurognathe knaagdieren als de eekhoorns, bevers en muizen zit deze kaak vast aan een stuk van de kaak in lijn met de rest van die kaak, terwijl hij bij hystricognathe knaagdieren iets naar binnen zit. Ook zijn alle soorten hystricomorf: de onderste kauwspier (musculus masseter inferior) gaat via het jukbeen en houdt op voor de ogen, over de snuit, en wordt gebruikt voor het knagen, en is de slaapspier (musculus temporalis) klein. Hierdoor is de bijtkracht voor in de mond groter. De Sciuravida (goendi's en fossiele verwanten) zijn wel hystricomorf (kleine slaapspier, onderste kauwspier die voor de ogen reikt), maar sciurognath. Daarom wordt deze groep geplaatst in een aparte infraorde, maar in dezelfde onderorde.
Hystricognathe knaagdieren zijn over het algemeen stevige, grondbewonende knaagdieren met een grote kop, slanke poten en een korte staart. Tot de infraorde behoren enkele van de grootste knaagdiersoorten, als de mara, het gewoon stekelvarken, de oerzon, de paca en de beverrat. De Zuid-Amerikaanse capibara is het grootste knaagdier ter wereld.
Hystricognathe knaagdieren komen voor in Latijns-Amerika en Afrika. De stekelvarkens van de Oude Wereld komen ook voor in Zuid-Europa en Zuid-Azië, en in Noord-Amerika leeft de oerzon, het Noord-Amerikaans boomstekelvarken. In Laos is recentelijk een nieuw knaagdiersoort ontdekt, de Laotiaanse rotsrat, een lid van de lang als uitgestorven beschouwde familie Diatomyidae. Dit dier werd oorspronkelijk als hystricognath beschreven, maar later bleek het een sciurognath dier te zijn, dat echter wel nauw verwant is aan de Hystricognathi. De huiscavia wordt wereldwijd gehouden als huisdier, en de beverrat is over grote delen van de wereld ingevoerd. In Latijns-Amerika waren ze lang de meest talrijke knaagdierengroep en hebben de hystricognathe knaagdieren grotendeels de plaats ingenomen van de hoefdieren, nadat deze hier uitstierven. Hier is de infraorde het talrijkst en het meest divers: ze hebben zich kunnen ontwikkelen in zeer diverse vormen, van de muis- of ratachtige stekelratten tot de haasachtige mara's en de grote capibara, en van de ondergronds levende kamratten tot de boombewonende boomstekelvarkens. Ook de Afrikaanse molratten leven grotendeels ondergronds.
De meeste hystricognathe knaagdieren krijgen slechts kleine worpen na een vrij lange draagtijd. Cavia's krijgen bijvoorbeeld gemiddeld slechts twee of drie jongen per worp, na een draagtijd van ongeveer twee maanden. Een bruine rat, een knaagdier van vergelijkbare grootte die niet tot de infraorde behoort, krijgt twee keer zoveel jongen na een draagtijd die twee keer zo kort is.
Multimedia w Wikimedia Commons Jeżozwierzokształtne[2] (Hystricognathi) – infrarząd z rzędu gryzoni (Rodentia). Hystricognathi różnią się od innych gryzoni strukturą kości czaszki. Część mięśni szczęki przechodzi przez otwory podoczodołowe i łączą się z kośćcem po drugiej stronie. Również ukształtowanie i wielkość otworu podoczodołowego odróżnia Hystricognathi od innych przedstawicieli Rodentia.
Rodziny należące do jeżozwierzokształtnych (Hystricognathi)[2][1]:
Jeżozwierzokształtne (Hystricognathi) – infrarząd z rzędu gryzoni (Rodentia). Hystricognathi różnią się od innych gryzoni strukturą kości czaszki. Część mięśni szczęki przechodzi przez otwory podoczodołowe i łączą się z kośćcem po drugiej stronie. Również ukształtowanie i wielkość otworu podoczodołowego odróżnia Hystricognathi od innych przedstawicieli Rodentia.
Hystricognathi é uma infraordem de roedores, distinguível por conta da estrutura dos ossos do crânio. O músculo masseter atravessa parcialmente o forame infraorbital e se conecta com o osso do lado oposto. Isso, em combinação com a ausência do palato infraorbital é característico da infraordem.
As 18 famílias de Hystricognathi são divididas em duas parvordens, Phiomorpha e Caviomorpha. Caviomorpha são quase que exclusivos da América do Sul, com poucas espécies ocorrendo na América do Norte, enquanto que Phiomorpha ocorre no Velho Mundo.
Hystricognathi é uma infraordem de roedores, distinguível por conta da estrutura dos ossos do crânio. O músculo masseter atravessa parcialmente o forame infraorbital e se conecta com o osso do lado oposto. Isso, em combinação com a ausência do palato infraorbital é característico da infraordem.
As 18 famílias de Hystricognathi são divididas em duas parvordens, Phiomorpha e Caviomorpha. Caviomorpha são quase que exclusivos da América do Sul, com poucas espécies ocorrendo na América do Norte, enquanto que Phiomorpha ocorre no Velho Mundo.
Hystricognathi — інфраряд гризунів (Glires) з ряду Мишоподібні (Muriformes).
Структура групи така:
підряд Hystricomorpha (їжатцевиді)
Hystricognathi — інфраряд гризунів (Glires) з ряду Мишоподібні (Muriformes).
.jpg)
