Lehvälude

Die Bunte Blattwanze (Elasmostethus interstinctus) ist eine auffällige Wanze (Heteroptera) aus der Familie der Stachelwanzen (Acanthosomatidae) mit lebhaft grünroter Färbung.

Verbreitung und Lebensweise

Die Bunte Blattwanze ist von Europa bis Sibirien verbreitet und ist relativ häufig. Sie lebt vor allem auf sonnenbeschienenen Gebüschen und Laubbäumen, besonders auf Birken (Betula), Erlen (Alnus) und Weißdorn (Crataegus), an deren Blüten und Blättern sie saugt. Zuweilen wird sie auch in Bodennähe an Kräutern gefunden. Die Überwinterung erfolgt im Erwachsenenstadium. Ihre Larven sind von Juni bis August zu finden.

Merkmale

Bunte Blattwanze (Elasmostethus interstinctus)

Die relativ flachen Tiere erreichen Körperlängen zwischen 9 und 12 Millimetern. Die Grundfärbung der frühsommerlichen Tiere ist meist sehr intensiv. Die Insekten sind leuchtend grün mit intensiv roten Anteilen auf dem Halsschild (Pronotum), dem Schildchen (Scutellum), den Vorderflügeln (Hemielytren) und zum Teil der Oberseite des Hinterleibes. Die Körperoberseite verfügt über zahlreiche dunklere, meist schwarze Punktgruben. Die gelblichgrünen Füße (Tarsen) sind zweigliedrig. Das dritte Glied der fünfgliedrigen Fühler ist von innen gesehen um ein Viertel kürzer als das vierte.

Der kielartige Fortsatz der Mittelbrust erreicht vorne nicht den Hinterrand des Kopfes. Die Bunte Blattwanze unterscheidet sich hierin von der sehr ähnlichen Wipfel-Stachelwanze (Acanthosoma haemorrhoidale). Ihr Bauchkiel ist deutlich länger und ragt über den Hinterrand des Kopfes hinaus, nach hinten erreicht es die Mittelhüften. Darüber hinaus ist die Wipfel-Stachelwanze deutlich größer.

Literatur

• Ekkehard Wachmann: Wanzen beobachten – kennenlernen. J. Neumann – Neudamm, Melsungen 1989, ISBN 3-7888-0554-4.

Weblinks

– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien

• Die Bunte Blattwanze in der Fauna Europaea
• Natur in NRW

The birch shield bug (Elasmostethus interstinctus)^[2] is species of shield bug in the Acanthosomatidae family. Shield bugs are often called "stink bugs" because they excrete a foul smelling liquid that is used to deter predators.

Distribution

This rather common species has an holarctic range. It is widely distributed across Europe,^[3] Northern Asia (excluding China) and in North America.^[4]

Habitat

These shield bugs mainly inhabit sunny areas with mixed birch woodlands, deciduous trees and shrubs.^[2][5]

Description

Elasmostethus interstinctus can reach a length of 8–11.5 millimetres (0.31–0.45 in).^[2] These shield bugs have a relatively flat body with the entire upper surface covered with mostly black punctures. The dorsal side is a bright yellow-green, with various red markings. In particular, pronotum is yellow-green, scutellum is green with a red center, clavus and corium are intensely red and the apex of the elytra are also bright red. The ventral side and the abdominal margins are yellow. Legs are yellow-green.^[6]

This species of shield bug can be confused with the Hawthorn Shield Bug (Acanthosoma haemorrhoidale), which is larger and more elongate and has a smaller lateral extensions of the pronotum.^[2]

Biology

The species overwinters in an adult stage in leaf litter,^[6] after which they emerge in the spring and start to mate. From early June to the middle August eggs are laid on the upper side of leaves of and on the catkins of birch, where the nymphs feed in aggregation.^[6] Their larvae feed usually on birch, but could also be found on aspen and hazel.^[2] They have also been found feeding on various other host plants, mainly on juniper, Quercus, Ilex, Vaccinium, Alnus, Fagus and Populus species.^[6] The new generation is complete by August.^[2]

Bibliography

• Henry, Thomas J., and Richard C. Froeschner, eds. (1988), Catalog of the Heteroptera, or True Bugs, of Canada and the Continental United States
• Thomas, Donald B. (1991) The Acanthosomatidae (Heteroptera) of North America, The Pan-Pacific Entomologist, vol. 67, no. 3
• Ekkehard Wachmann: Wanzen beobachten - kennenlernen. J. Neumann - Neudamm, Melsungen 1989, ISBN 3-7888-0554-4.

Gallery

• 

  Mating

• 

  1st instar nymph

• 

  4th instar

• 

  Last instar

• 

  Mature

References

Wikispecies has information related to Elasmostethus interstinctus.

Wikimedia Commons has media related to Elasmostethus interstinctus.

Elasmostethus interstinctus es una especie de insecto de la familia Acanthosomatidae.^[2]​

Distribución

Se distribuye ampliamente en Europa,^[3]​ el norte de Asia (excluida China) y en América del Norte.^[4]​

Hábitat

Estos insectos habitan principalmente en áreas soleadas con bosques mixtos de abedules, árboles de hoja caduca y arbustos.^[5]​

Referencias

Bibliografía

• Henry, Thomas J., and Richard C. Froeschner, eds. (1988), Catalog of the Heteroptera, or True Bugs, of Canada and the Continental United States
• Thomas, Donald B. (1991) The Acanthosomatidae (Heteroptera) of North America, The Pan-Pacific Entomologist, vol. 67, no. 3
• Ekkehard Wachmann: Wanzen beobachten - kennenlernen. J. Neumann - Neudamm, Melsungen 1989, ISBN 3-7888-0554-4.

De berkenkielwants (Elasmostethus interstinctus) of berkenschildwants is een wants uit de familie kielwantsen (Acanthosomatidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Carolus Linnaeus in 1758. De naam ‘berkenschildwants’ leverde veel verwarring op met de Elasmucha grisea, die berkenwants werd genoemd, terwijl ze ook nog tot dezelfde familie behoorden.

Uiterlijk

De berkenkielwants heeft een enigszins vlak schildvormig lichaam, waarvan de basiskleur groen is, met lichtgroene poten. De antennes zijn meestal groen en worden naar het uiteinde donker. Over de voorvleugels (hemelytra) loopt langs het schildje (scutellum) een brede rode band, die afbuigt langs het membraan (doorzichtige deel van de voorvleugel). Het schildje is groen met een rode vlek aan de bovenkant. De onderkant loopt spits toe. Aan weerszijde van het membraan zitten vaak twee donkere vlekjes. De lengte is 8,5 – 11 mm. De nimfen zijn groen met rood op het achterlichaam. De heel jonge nimfen hebben een donkere kop en halsschild.

Gelijkende soorten

• Uit grote delen van Europa is nog een tweede Elasmostethus-soort bekend: De kamperfoeliekielwants (Elasmostethus minor). Deze lijkt als twee druppels water op E. interstinctus en is alleen zeker daarvan te onderscheiden door nauwkeurig de buikzijde van de laatste achterlijfsegmenten te bekijken (op foto’s is dat alleen met een scherpe foto mogelijk). De nimfen van E. minor ontwikkelen zich monofaag aan rode kamperfoelie, maar de imagines kunnen vliegen en dus ook dwalen.
• Tot op zekere hoogte lijkt de soort ook op de gewone broedwants (Elasmucha grisea) maar er zijn enkele verschillen;
  • de gewone broedwants heeft geen zwart-wit connexivum (aan de zijkant zichtbare deel achterlijf).
  • de weerszijden van halsschild zijn gepunt en iets donkerder van kleur, bij de gewone broedwants zijn deze rond.
• Van de eveneens inheemse meidoornkielwants (Acanthosoma haemorrhoidale) is de berkenkielwants te onderscheiden op de volgende verschillen.
  • bij de berkenkielwants zijn de zijpunten van het halsschild iets minder groot en zwartig (i.p.v. rood).
  • de berkenkielwants is kleiner.
  • het membraan is licht (i.p.v. geheel rood).
  • Het schildje (scutellum) van de meidoornwants is geheel groen (i.p.v. groen met een rode vlek).

Verspreiding en gedrag

Vooral in het noordelijk- en middengedeelte van Europa is het een algemene wants, in het zuiden is hij veel zeldzamer. Naar het oosten toe is hij verspreid tot in Klein-Azië en Siberië. Ook in Noord-Amerika komt hij voor.

De soort leeft in berken (ruwe berk (Betula pendula), zachte berk (Betula pubescens)) en elzen (zwarte els (Alnus glutinosa), witte els of grauwe els (Alnus incana)). Slechts zelden zie je de volwassen wantsen op andere bomen. Behalve aan de bladeren zuigen nimfen en volwassen wantsen vooral aan de rijpende zaden. De volwassen wants overwintert in de strooisellaag en de paring vindt plaats in het voorjaar. In mei en juni worden er maximaal 24 eieren gelegd op de bovenkant van de bladeren.

Media

• Jonge nimf

• Oudere nimf

• Nog oudere nimf

• Achterlijfsegmenten onderzijde vrouwtje

Externe link

• Foto’s en beschrijving op Waarneming.nl

• (de) Ekkehard Wachmann, Albert Melber, Jürgen Deckert: Wanzen. Band 4: Pentatomomorpha II: Pentatomoidea: Cydnidae, Thyreocoridae, Plataspidae, Acanthosomatidae, Scutelleridae, Pentatomidae. u. a.)

Elasmostethus interstinctus - gatunek owada z rzędu pluskwiaków. Owad o długości ciała 8-10 mm. Występuje w Paleoarktyce i Nearktyce.

Zobacz też

• owady Polski