Piskuvahakas

Hygrocybe insipida est une espèce de champignons de la famille des Tricholomataceae.

Notes et références

A smija motobin a Hygrocybe reae, con ël bòrd giaun viv, strià. Gamba sëcca, savor doss.

Ambient

A chërs ant ij pra.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Hygrocybe insipida (Lge. ex Lundell) Mos.

Systematyka Domena eukarionty Królestwo grzyby Typ podstawczaki Klasa pieczarniaki Rząd pieczarkowce Rodzina wodnichowate Rodzaj wilgotnica Gatunek wilgotnica drobna Nazwa systematyczna Hygrocybe insipida (J.E. Lange) M.M. Moser
in Gams, Kl. Krypt.-Fl., Edn 3 (Stuttgart) 2b/2: 65 (1967)

Wilgotnica drobna (Hygrocybe insipida (J.E. Lange) M.M. Moser) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1923 r. Lange, jako odmianę zasłonaka Cortinarius reae, nadając mu nazwę Hygrocybe reae var. insipida. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1967 r. Meinhard Moser^[1].

Niektóre synonimy naukowe^[2]:

• Gliophorus insipidus (J.E. Lange) Herink 1958
• Gliophorus insipidus (J.E. Lange) Kovalenko 1988
• Hygrocybe reae var. insipida J.E. Lange 1923
• Hygrophorus insipidus (J.E. Lange) S. Lundell 1956

Nazwę polską podała Barbara Gumińska w 1997 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako wilgotnica mdła^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica od 1 do 4 cm, początkowo półkulisty, u dojrzałych owocników płasko wypukły. Jest higrofaniczny. W czasie suszy jego powierzchnia jest oślizgła, pomarańczowa, podczas wilgotnej pogody czerwona, szkarłatna, z typowym brzegiem chromowożółtym do pomarańczowożółtego^[4] .

Blaszki

Szeroko przyrośnięte, nieco zbiegające, dosyć rzadkie, z licznymi blaszeczkami. Początkowo są białawe, żółtawe, później chromowożółte, o lekkim pomarańczowym odcieniu, na ostrzu wyraźnie bledsze^[4].

Trzon

Wysokość od 2 do 5 cm, średnica od 3 do 7 mm, cylindryczny, często wygięty, pusty, początkowo nieco oślizgły, później suchy. Młody – na wierzchołku czerwonawy, ku dołowi przybiera odcień pomarańczowożółty, u starszych okazów cały jest chromowożółty^[4].

Miąższ

Żółtopomarańczowy, bez zapachu, o niewyraźnym smaku^[4].

Wysyp zarodników

Biały, nieamyloidalny. Zarodniki eliptyczne, gładkie.

Występowanie

W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający^[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, i Holandii^[3].

Pojawia się od sierpnia do października na dobrze oświetlonym skraju lasów, na porośniętych mchem spasanych lub koszonych łąkach, na pastwiskach, zwłaszcza jesienią, kiedy są wystarczająco wilgotne^[4].

Grzyb niejadalny.

Gatunki podobne

• wilgotnica szerokoblaszkowa (Hygrocybe mucronella), która jest mniejsza i ma gorzki miąższ, oraz^[4].
• wilgotnica purpurowa (Hygrocybe miniata). Ma ciemniejszy, czerwony kapelusz^[4].

Przypisy