nimet breadcrumb-navigoinnissa
Guidance for identification
Der giftverdächtige Duftende Gürtelfuß (Cortinarius flexipes, Syn.: Cortinarius paleaceus, Cortinarius paleifer) ist eine Pilzart aus der Familie der Schleierlingsverwandten (Cortinariaceae). Es ist ein kleiner Schleierling, dessen graubrauner Hut und Stiel mit weißen Velumschüppchen überzogen ist. Sein Fleisch riecht deutlich nach Pelargonienblättern. Die Fruchtkörper erscheinen von Juli bis Dezember in Nadel- und Laubwald. Der Pilz wird auch Weißflockiggestielter Wasserkopf, Geranien-Gürtelfuß oder Pelargonien-Gürtelfuß genannt.
Der Hut ist 2–5 cm breit, gewölbt oder kegelig und meist deutlich spitz bis stumpf gebuckelt. Junge Hüte sind häufig zipfelmützenförmig. Unter den weißflockigen, flüchtigen und abwischbaren Faserschüppchen (Velumreste) ist der Hut dunkel schiefergrau, graubraun, nussbraun bis dunkelrotbraun. Trockene Hüte sind blasser.
Die grau- bis zimtbraunen, breiten Lamellen sind ausgebuchtet am Stiel angewachsen und stehen ziemlich eng. Das Sporenpulver ist tabakbraun.
Der Stiel ist 4–7 cm lang und 0,2–0,6 cm breit und auf ockerfarbenem bis dunkelbraunem Grund durch viele Velumschüppchen weißlich genattert. Die Stielbasis ist meist dunkler. Das dünne, blass beigebraun Fleisch ist nur unter dem Buckel bis 3 cm dick. Es riecht stark nach Pelargonienblättern oder welken Rosen und schmeckt mild bis bitterlich.[1][2]
Die Sporen messen etwa 8 × 5 µm.[1]
Sehr ähnlich ist der Weißflockige Gürtelfuß (Cortinarius hemitrichus), dessen Hut ebenso mit auffälligen, weißen Faserschüppchen bedeckt ist. Er ist ein strenger Birkenbegleiter und unterscheidet sich durch die blassere Grundfarbe von Hut und Lamellen, sowie das geruchlose Fleisch. Beide Arten sind im Jugendzustand auch makroskopisch gut zu erkennen. Da die Faserschüppchen nachdunkeln oder abgewaschen werden, können ältere Fruchtkörper nur noch über mikroskopische Merkmale bestimmt werden.[1][2]
Die Fruchtkörper erscheinen von Juli bis Dezember in Nadel- und Laubwäldern unter Kiefern, Birken und Fichten. Auch in Mooren kann man den Gürtelfuß finden. Er hat keine besonderen Bodenansprüche, bevorzugt aber wohl saure Böden.[1][2]
Der Pilz kommt in Nordamerika (Kanada, USA) und Europa vor und wurde auch in Australien nachgewiesen.[5] Er ist in ganz Mitteleuropa häufig.[2]
Der Duftende Gürtelfuß ist kein Speisepilz.[1]
Der giftverdächtige Duftende Gürtelfuß (Cortinarius flexipes, Syn.: Cortinarius paleaceus, Cortinarius paleifer) ist eine Pilzart aus der Familie der Schleierlingsverwandten (Cortinariaceae). Es ist ein kleiner Schleierling, dessen graubrauner Hut und Stiel mit weißen Velumschüppchen überzogen ist. Sein Fleisch riecht deutlich nach Pelargonienblättern. Die Fruchtkörper erscheinen von Juli bis Dezember in Nadel- und Laubwald. Der Pilz wird auch Weißflockiggestielter Wasserkopf, Geranien-Gürtelfuß oder Pelargonien-Gürtelfuß genannt.
Cortinarius flexipes is a fungus, specifically a mushroom, a small brown species in the genus Cortinarius. It is commonly known as the Pelargonium webcap because of its unusual smell of Pelargonium (the household "geranium").
This species of mushroom is found in Europe and North America. It is hygrophanous, and belongs to the Telamonia group, being thin-fleshed and having a dry cap and stipe.
Cortinarius paleaceus (Weinm.) Fr. and Cortinarius paleiferus Svrek (sometimes written C. paleifer[1]) have commonly been identified in Europe as separate species.[1][2][3] C. paleiferus is defined as having more widely spaced gills, and has a pale violet mycelium at the base of the stipe. Now these types are combined into one species and considered to be only varieties of C. flexipes.[4]
Cortinarius flexipes cap is up to 3 centimetres (1.2 in). It is dark brown but becoming pale fawn on drying, with white hair-like scales especially near the edge. It is more or less pointed in the centre. The stipe is up to about 7 centimetres (2.8 in) and fibrous, with white bands of veil remnants. Fruitbodies have the smell of Pelargonium (household geranium). The species is inedible.[5]
Cortinarius flexipes is a fungus, specifically a mushroom, a small brown species in the genus Cortinarius. It is commonly known as the Pelargonium webcap because of its unusual smell of Pelargonium (the household "geranium").
This species of mushroom is found in Europe and North America. It is hygrophanous, and belongs to the Telamonia group, being thin-fleshed and having a dry cap and stipe.
De gewone pelargoniumgordijnzwam (Cortinarius flexipes) (ook: witgordelsteel) is een schimmel die voorkomt in naaldbossen op een zure ondergrond en waar mossen de benodigde hoeveelheid vocht vasthouden.
De gewone pelargoniumgordijnzwam (Cortinarius flexipes) (ook: witgordelsteel) is een schimmel die voorkomt in naaldbossen op een zure ondergrond en waar mossen de benodigde hoeveelheid vocht vasthouden.
Capel fin a 3 cm, brun peui bes grisastr. Bòrd con fin-e macie bianche. Gamba àuta fin a 8 cm e larga fin a 0,3 cm, fibrilosa scressià ëd bianch, con anel ch'a passa. Odor ëd feuje ëd geranio mës-cià a sitronela.
A chërs dzortut sota le conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Capel fin a 3 cm, brun peui bes grisastr. Bòrd con fin-e macie bianche. Gamba àuta fin a 8 cm e larga fin a 0,3 cm, fibrilosa scressià ëd bianch, con anel ch'a passa. Odor ëd feuje ëd geranio mës-cià a sitronela.
A chërs dzortut sota le conìfere.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Capel fin a 4 cm, lamele pòch s-ciasse, brun viòla, al pé ël misseli a l'é lila viòla.
A chërs dzortut sota le conìfere.
A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Cortinarius paleifer Svrcek
Capel fin a 4 cm, lamele pòch s-ciasse, brun viòla, al pé ël misseli a l'é lila viòla.
AmbientA chërs dzortut sota le conìfere.
Comestibilità A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.
Zasłonak krętonogi (Cortinarius flexipes (Pers.) Fr.) – gatunek grzyba należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1801 r. Persoon nadając mu nazwę Agaricus flexipes. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1838 r. Elias Fries[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1975[3].
Wyróżniono dwie odmiany: odmianę typową (var. flexipes), u której kapelusz pokryty jest białymi włókienkami, i var. flabellus, u której białe włókienka na kapeluszu występują tylko na młodych owocnikach[4]. Jednak Index Fungorum wszystkie odmiany uważa za synonimy typowego gatunku[2].
Średnica 1,5–4 cm, za młodu jest stożkowaty, z czasem staje się dzwonkowaty, na koniec łukowaty. Zazwyczaj posiada spiczasty garb. Jest higrofaniczny; suchy ma kolor ochrowobrązowy, podczas wilgotnej pogody staje się ciemnoróżowofioletowy. Pokryty jest gęsto białymi łuskami, istnieje jednak odmiana (var. flabellus), u której białe włókienka występują tylko na młodych owocnikach, później kapelusz staje się prawie nagi[4].
Szerokie i szeroko przyrośnięte. Kolor od jasnobrązowego do ciemnoczerwonobrązowego, u odmiany typowej z fioletowym odcieniem[4].
Wysokość 3–7 cm, grubość 3–6 mm. Jest pełny, walcowaty i sprężysty, u starszych okazów staje się pusty. Pod kapeluszem występuje biaława strefa, poza tym ma kolor czerwonobrązowy lub fioletowawy, pokryty jest podłużnymi, białymi włóknami będącymi resztkami zasnówki i występują na nim białe strefy[4].
Cienki, w kolorze od ochrowego do ciemnobrązowego, u odmiany typowej w górnej części trzonu jest ciemnofioletowy. Ma grzybowy smak i zapach musztardy[4].
Rdzawy. Zarodniki szerokoelipsoidalne, o rozmiarach 6,5–9 × 4–6 μm[5].
Występuje w Ameryce Północnej i w Europie[5]. W Europie Środkowej jest średnio pospolity. Występuje głównie w wilgotnych lasach iglastych i mieszanych, szczególnie na obszarach bagnistych lub podmokłych, raczej na kwaśnych glebach[6]. Rośnie głównie pod świerkami, jodłami i sosnami, rzadko pod drzewami liściastymi[4].
Jest to dość charakterystyczny morfologicznie gatunek i można go pomylić tylko z zasłonakiem oszronionym (Cortinarius hemitrichus), który często też ma kapelusz pokryty białymi łuseczkami. Ten gatunek jednak nie posiada spiczastego kapelusza, rośnie zawsze w towarzystwie brzóz i nie posiada muszkatołowego zapachu[4].
Zasłonak krętonogi (Cortinarius flexipes (Pers.) Fr.) – gatunek grzyba należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae).
Den mykologiska karaktären hos toppspindling:
hymenium:
skivor
hatt:
med puckel
skivtyp:
vidfästa
ätlighet:
okänd
fot:
cortina
sporavtryck:
rödbrun
ekologi:
mykorrhiza
Toppspindling (Cortinarius flexipes) är en svampart[6] som först beskrevs av Christiaan Hendrik Persoon, och fick sitt nu gällande namn av Elias Fries 1838. Toppspindling ingår i släktet Cortinarius, och familjen spindlingar.[7][8][9] Arten är reproducerande i Sverige.[9] En underart finns: flabellus.[7]
I den svenska databasen Dyntaxa[10] används istället namnet Cortinarius paleaceus för samma taxon. Arten är reproducerande i Sverige.[9]
Wikimedia Commons har media som rör Cortinarius flexipes.
Toppspindling (Cortinarius flexipes) är en svampart som först beskrevs av Christiaan Hendrik Persoon, och fick sitt nu gällande namn av Elias Fries 1838. Toppspindling ingår i släktet Cortinarius, och familjen spindlingar. Arten är reproducerande i Sverige. En underart finns: flabellus.
I den svenska databasen Dyntaxa används istället namnet Cortinarius paleaceus för samma taxon. Arten är reproducerande i Sverige.
_Fr_101020.jpg)
_Fr_101020.jpg)
