nimet breadcrumb-navigoinnissa
Abundant
Strong flight, from dawn to dusk. Larva sequesters plant poisons and adult uses them to defend itself against bird predators.
Size: 70-80 mm. Characteristic pattern, with 3-4 spots in the middle of the upperside of the hindwing (closely mimicked by female Hypolimnas misippus, which has only one such spot).
Widespread. AOO = 227 km2. EOO = 689,000 km2. 16 locations.
Widespread (All of tropical Africa, Asia and Australia)
Least Concern
98 records. Latest in 2006 (many places)
Resident and migrant
June-September
Host-plants: prefers Calotropis procera, but feeds on any Asclepiadaceae
Die suidelike melkbosskoenlapper (Danaus chrysippus) is 'n bekende skoenlapper wat wydverspreid oor Suider-Afrika voorkom. In Engels is dit bekend as die African monarch of Plain tiger.[1] Die skoenlapper se vlerke is oranje-bruin met 'n swart apeks op die voorvlerk wat verskeie wit kolle omsluit. Die agtervlerk het by sommige indiwidue 'n dowwe wit kol. Die mannetjie en wyfie lyk feitlik eenders, maar die wyfie het net drie swart vlekke op die agtervlerk, terwyl die mannetjie vier het. Die vierde is 'n reukkol wat uit 'n tros geurskubbe bestaan.
Hulle is onsmaaklik vir roofdiere en dien as 'n "model" wat deur die wyfies van die eetbare spesie Hypolimnas misippus nageboots word.
Die eiers word een-een gelê en is langskeeps geriffel. Die larwes is glad en het geel en swart lyfringe. Hulle het dikwels vlesige uitsteeksels wat uit die kop en rug groei. Die papie hang altyd aan sy stert en het dikwels goue kolle.
Die suidelike melkbosskoenlapper vlieg stadig en ontspanne en kan dus relatief maklik gevang word. Hulle is ook maklik om te teel. Larwes en eiers word een-een op gasheerplante gevind of eiers kan van 'n eierdraende wyfie verkry word.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Suidelike melkbosskoenlapper.Die suidelike melkbosskoenlapper (Danaus chrysippus) is 'n bekende skoenlapper wat wydverspreid oor Suider-Afrika voorkom. In Engels is dit bekend as die African monarch of Plain tiger. Die skoenlapper se vlerke is oranje-bruin met 'n swart apeks op die voorvlerk wat verskeie wit kolle omsluit. Die agtervlerk het by sommige indiwidue 'n dowwe wit kol. Die mannetjie en wyfie lyk feitlik eenders, maar die wyfie het net drie swart vlekke op die agtervlerk, terwyl die mannetjie vier het. Die vierde is 'n reukkol wat uit 'n tros geurskubbe bestaan.
Hulle is onsmaaklik vir roofdiere en dien as 'n "model" wat deur die wyfies van die eetbare spesie Hypolimnas misippus nageboots word.
Die eiers word een-een gelê en is langskeeps geriffel. Die larwes is glad en het geel en swart lyfringe. Hulle het dikwels vlesige uitsteeksels wat uit die kop en rug groei. Die papie hang altyd aan sy stert en het dikwels goue kolle.
Die suidelike melkbosskoenlapper vlieg stadig en ontspanne en kan dus relatief maklik gevang word. Hulle is ook maklik om te teel. Larwes en eiers word een-een op gasheerplante gevind of eiers kan van 'n eierdraende wyfie verkry word.
La caparina tigre (Danaus chrysippus) ye una especie de lepidópteru ditrisio de la familia Nymphalidae.[1] (Linnaeus, 1758).
Son unes caparines con un valumbu de 70 a 80 mm, siendo les femes de mayor tamañu. Tien la so cabeza y el tórax de color negru con puntos blancos, abdome anaranxáu igual qu'el anverso y l'aviesu de les sos nales, con dos grandes llurdios negros apicales con dellos llurdios blancos distribuyíes nel so estremu, mariña y cantu alar, mientres nes posteriores tienen los cantos esternos de color negru y tres puntos negros discales. [2]
La caparina tigre ye una especie típica de tola franxa tropical d'África, Asia suroriental y Australia, anque tamién esti presente na zona paleártica: Arxelia, Marruecos y Exiptu. Esti danaino ye un taxón migrador que colonizó'l sur de Grecia, el sur d'Italia, les islles Canaries y los Azores. Na península toles sos cites tán confinaes a puntos estrictamentes costeros con clima marcadamente mediterraneu, Cataluña, Llevante y Andalucía. Últimamente esti lepidópteru llogró establecese nel centru d'España, en Ontígola y nel Parque Rexonal del Sureste. [3]
La caparina tigre (Danaus chrysippus) ye una especie de lepidópteru ditrisio de la familia Nymphalidae. (Linnaeus, 1758).
Xrizip (lat. Danais chrysippus) — [Pulcuqqanadlılar]] fəsiləsinin nimfalidlər fəsiləsinə aid kəpənək növü.
Qanadları açıq halda 66-88 mm-dir. Ön qanadın uzunluğu 33-43 mm-dir. Başı və döşü qara olub, parlaq dairəvi ağ ləkələrlədir. Ön qanadların zirvəsindən çoxsaylı ağ dairəvi ləkələrdən ibarət çəpinə enli zolaq keçir. Alt səthdə də anoloji naxış vardır, lakin ağ zolaqla qanadın zirvəsi arasında sarı və ya kərpici-sarı zolaq yerləşir. Qanadın qalan hissəsi şabalıdı-qəhvəyi rəngdədir. Arxa qanadlar dairəvi formada və kərpici-sarı rəngdədir. Dişi fərdin arxa qanadları üzrində 3, erkək fərddə isə 4 qara ləkə vardır. Cinsi dimorfizm zəif ifadə olunmuşdur. [1]
Yunanıstan, İspaniya, Kiçik Asiya, Suriya, Kipr, İran, Hindistan, cənub-qərbi Çin, şimali, mərkəzi və şərqi Afrika, Madaqaskar, Kanar adaları, Orta Asiya, Qərbi Qazaxıstan, Cənubi Qafqaz ərazilərində rast gəlinir. Azərbaycanda Lənkəran ovalağında yayılmışlar.[2]
Arx, kanal və su hovuzları yaxınlığında sıx bitkili açıq sahələrdə yayılırlar. Kəpənəklər sentyabr-oktyabr aylarında uçuşur, elə bu vaxt yumurtalarını quduzotu fəsiləsindən olan Cynanchum acutum, bitkisi üzərinə qoyur, may-iyun aylarında tırtıllar bu bitkilərin yarpaqları ilə qidalanır. Azərbaycanda ildə bir, tropiklərdə isə 12 nəsil verir. Təbii düşməni və xəstəlikləri məlum deyil.[3]
Talışda R.Əffəndi tərəfindən 2 kəpənəyi qeydə alınmışdır.
Hirkan qoruğundan kənar ərazilərdə kəpənəyin yayıldığı biotopların insanlar tərəfindən istifadəsi, qida bitkilərinin biçilməsi.
Azərbaycanın Qırmızı kitabının I nəşrinə daxildir. Hirkan Milli Parkında qorunur.
Hirkan qoruğundan kənarda qalan təbii yaşayış yerlərində kəpənəyin qida bitkilərinin qorunması.
Xrizip (lat. Danais chrysippus) — [Pulcuqqanadlılar]] fəsiləsinin nimfalidlər fəsiləsinə aid kəpənək növü.
La papallona tigre[1] (Danaus chrysippus) és un lepidòpter ropalòcer de la família Nymphalidae.
Es troba a les Canàries, Àfrica, esporàdica a la costa del Mediterrani, est de Turquia, Aràbia Saudita, Àsia tropical i Austràlia. Té un fort comportament migrador: per exemple, fa incursions a Europa durant l'estiu.[2] A la península Ibèrica és resident a zones de la costa Mediterrània d'Andalusia. Es tracta d'una espècie procedent de l'Àfrica tropical.[3]
A Catalunya migra regularment des de la dècada dels 80. Els primers exemplars arriben a principis d'estiu o més rarament a finals de primavera i es distribueixen per zones d'aiguamolls de la costa. Alguns anys arriba a ser molt abundant al Delta de l'Ebre entre finals d'estiu fins a començaments de tardor. També es dispersa cap a localitats més a l'interior, essent més rara en aquests indrets.[4]
Envergadura alar d'entre 70 i 80 mm. Relativament similar a la papallona monarca (Danaus plexippus), però més petita i sense la venació alar negra. La seva coloració predominant consta de diversos tons de taronja amb bandes marginals, apicals i subapicals negres amb taques blanques. Cap i tòrax negre amb punts blancs. Abdomen marró ataronjat.
És blanca amb multitud de línies horitzontals negres i alguns segments abdominals grocs. Presenta tres parells de banyes vermell fosques molt vistoses al 3r, 6è i 12è segment. Existeix una forma verda però molt més rara.
Zones arbusitves i rocoses, barrancs costaners, jardins, voltants de cultius, etc. Normalment en llocs càlids i/o humits.[2][3]
L'eruga s'alimenta d'un gran nombre de plantes,[5] principalment d'Asclepiadoideae (Apocynaceae):
Plantes nutrícies d'altres famílies inclouen Dyerophytum indicum (Plumbaginaceae), Ficus (Moraceae; citada sobre F. laevis, F. racemosa), Ipomoea (Convolvulaceae; citada sobre I. alba, I. bona-nox), Lepisanthes rubiginosa (Sapindaceae), així com Euphorbiaceae, Malvaceae, Poaceae, Rosaceae i Scrophulariaceae.
Es tracta d'una espècie polivoltina; en climes adients les generacions succeeixen sense pausa. Al nord d'Àfrica s'observen entre març i novembre i a l'est de la regió mediterrània entre l'abril i l'octubre.[2]
La papallona tigre (Danaus chrysippus) és un lepidòpter ropalòcer de la família Nymphalidae.
Der Kleine Monarch (Danaus chrysippus), auch Afrikanischer Monarch oder Gewöhnlicher Tiger genannt, ist eine Schmetterlingsart aus der Familie der Edelfalter. Er kommt in der Mittelmeerregion, in weiten Teilen Afrikas, in Süd-Asien sowie in Australien vor. Er erreicht bis zu ca. 8 cm Flügelspannweite und weist einen Geschlechtsdimorphismus auf.
Neben der Nominatform Danaus chrysippus chrysippus werden die Unterarten Danaus chrysippus alcippus, Danaus chrysippus dorippus sowie Danaus chrysippus orientis unterschieden. Die Einordnung von Danaus chrysippus cratippus und Danaus chrysippus petilia als Unterarten gilt als überholt oder umstritten. Die Unterarten unterscheiden sich anhand der Flügelzeichnung.[1][2]
Die Falter sind durch eine Flügelzeichnung aus einem orangebraunen Ton sowie schwarz und weiß gekennzeichnet. Bei den Hinterflügeln sind, abhängig von der geografischen Region, große Teile des Brauns heller als bei den Vorderflügeln, manchmal weiß. Die Zeichnungen der Flügelober- und der -unterseite entsprechen sich weitgehend, wobei die Unterseiten etwas blasser sind. Den Weibchen fehlt jeweils ein bei den Männchen vorhandener schwarzer Fleck auf den Hinterflügeln. Die Weibchen sind größer als die Männchen, letztere haben spezielle Duftschuppen auf den Hinterflügeln, um Weibchen anzulocken. Am Ende des Hinterleibs haben die Männchen ausstülpbare pinselartige Gebilde. Der Rumpf ist schwarz und weiß.
Die Tiere bewohnen mit Wüsten und Grasland sowie den Tropenregionen des Verbreitungsgebietes unterschiedliche Lebensräume und dringen bis in etwa 3000 m Höhe vor.[2]
Der Kleine Monarch nimmt im Larvenstadium durch Fraß ungenießbare Alkaloide auf, die ihn auch noch im Imagostadium vor entsprechend erfahrenen Fressfeinden schützen. Auch gegen tatsächliche Zugriffe ist der Falter durch seine zähe Konsistenz und seine für Fressfeinde als übel wahrgenommenen Ausdünstungen in eingeschränktem Maße geschützt. Das Flugmuster des Falters signalisiert Feinden offen dessen Ungenießbarkeit. Die für Fressfeinde giftige Art wird durch Mimikry von anderen, ungiftigen Arten sowohl im Aussehen als auch im Verhalten nachgeahmt. Es handelt sich dabei um die Weibchen der ebenfalls durch Geschlechtsdimorphismus gekennzeichneten Arten Argyreus hyperbius und Hypolimnas misippus.[3][4] Zusammen mit der Art Danaus genutia weist der Kleine Monarch eine gegenseitige (Müllersche) Mimikry auf.
Das Weibchen legt von oben her auf die Blattunterseite ein helles, längliches, nach vorn spitz zulaufendes, längsgefurchtes Ei. Um Fraßkonkurrenz unter den Raupen zu vermeiden, wird pro Blatt nur ein Ei abgesetzt. Wirtspflanzen sind unter anderem Seidenpflanzengewächse[5][6] und Malvengewächse[2]. Die weiß-schwarz-gelb gemusterten Raupen weisen am dritten, am sechsten und am 12. Segment je ein Paar schwarze schmale Fortsätze auf, deren vorderste beweglich und länger als die hinteren sind. Die Raupen bleiben bis zur Verpuppung auf der Unterseite ihres Blattes, wo sie sich durch Abnagen zunächst nur der untersten Blattschicht rund um ihren Körper vor giftigen Pflanzensekreten schützen. Später fressen sie sich durch das Blatt an die Oberseite. Die meist grüne, glatte, in unnatürlicher Umgebung auch weißliche Puppe hängt lose unter ihrem Blatt.
Die Nominatform Danaus chrysippus chrysippus ist von Nordosten Afrikas bis weit nach Asien verbreitet. Dagegen bleiben die anderen drei Unterarten auf Afrika beschränkt: D. c. alcipus lebt im westlichen Zentralafrika, D. c. dorippus am Horn von Afrika und D. c. orientis in Südafrika. In der Mitte des Kontinents treffen die vier Unterarten aufeinander und kreuzen sich.[7] In dieser Kontaktzone ist eine neue Unterart entstanden; sie besteht ausschließlich aus Weibchen, deren W-Chromosom mit Chromosom 15 zu einem neuen Geschlechtschromosom vereint ist. Dieses große, neue W-Chromosom geht einher mit der Infektion durch einen Endosymbionten, nämlich Spiroplasma ixodetis.[8] Das Bakterium wird mütterlich vererbt und tötet alle Söhne. Der Fortbestand dieser Weibchenpopulation bedarf der Begattung durch nicht infizierte Männchen aus der Umgebung. Ein W-Chromosom ist das weibchenbestimmende Element, da Schmetterlinge ein ZW/ZZ-System besitzen.
Der Kleine Monarch (Danaus chrysippus), auch Afrikanischer Monarch oder Gewöhnlicher Tiger genannt, ist eine Schmetterlingsart aus der Familie der Edelfalter. Er kommt in der Mittelmeerregion, in weiten Teilen Afrikas, in Süd-Asien sowie in Australien vor. Er erreicht bis zu ca. 8 cm Flügelspannweite und weist einen Geschlechtsdimorphismus auf.
Neben der Nominatform Danaus chrysippus chrysippus werden die Unterarten Danaus chrysippus alcippus, Danaus chrysippus dorippus sowie Danaus chrysippus orientis unterschieden. Die Einordnung von Danaus chrysippus cratippus und Danaus chrysippus petilia als Unterarten gilt als überholt oder umstritten. Die Unterarten unterscheiden sich anhand der Flügelzeichnung.
வெந்தய வரியன் (Danaus chrysippus, plain tiger) என்பது நடுத்தர அளவுள்ள, ஆசியாவிலும் ஆப்பிரிக்காவிலும் காணப்படும் பட்டாம்பூச்சியாகும். இது வரியன்கள் குடும்பத்தையும் டனாய்னே துணைக்கும்பத்தையும் சேர்ந்த பட்டாம்பூச்சியாகும். இதன் போலியான நிறத் தோற்றம் பல இனங்கள் போன்று காட்சியளிக்கின்றது.
இப்பட்டாம்பூச்சி முதன் முதலில் ஓவியத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது. எகிப்தின் அல்-உக்சுர் எனுமிடத்திலுள்ள 3500 வருடம் பழமையான சுதை ஓவியத்தில் இது வரையப்பட்டுள்ளது.[1]
பொதுவகத்தில் வெந்தய வரியன் பற்றிய ஊடகங்கள்
வெந்தய வரியன் (Danaus chrysippus, plain tiger) என்பது நடுத்தர அளவுள்ள, ஆசியாவிலும் ஆப்பிரிக்காவிலும் காணப்படும் பட்டாம்பூச்சியாகும். இது வரியன்கள் குடும்பத்தையும் டனாய்னே துணைக்கும்பத்தையும் சேர்ந்த பட்டாம்பூச்சியாகும். இதன் போலியான நிறத் தோற்றம் பல இனங்கள் போன்று காட்சியளிக்கின்றது.
இப்பட்டாம்பூச்சி முதன் முதலில் ஓவியத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது. எகிப்தின் அல்-உக்சுர் எனுமிடத்திலுள்ள 3500 வருடம் பழமையான சுதை ஓவியத்தில் இது வரையப்பட்டுள்ளது.
Danaus chrysippus, also known as the plain tiger,[1][2] African queen,[2] or African monarch, is a medium-sized butterfly widespread in Asia, Australia and Africa.[2] It belongs to the Danainae subfamily of the brush-footed butterfly family Nymphalidae. Danainae primarily consume plants in the genus Asclepias, more commonly called milkweed. Milkweed contains toxic compounds, cardenolides, which are often consumed and stored by many butterflies. Because of their emetic properties, the plain tiger is unpalatable to most predators. As a result, its coloration is widely mimicked by other species of butterflies. The plain tiger inhabits a wide variety of habitats, although it is less likely to thrive in jungle-like conditions and is most often found in drier, wide-open areas.[3]
D. chrysippus encompasses three main subspecies: D. c. alcippus, D. c. chrysippus, and D. c. orientis. These subspecies are found concentrated in specific regions within the larger range of the entire species.[4]
The plain tiger is believed to be one of the first butterflies depicted in art. A 3,500-year-old ancient Egyptian fresco in Luxor features the oldest known illustration of this species.
D. chrysippus is a medium-sized butterfly with a wingspan of about 7–8 cm (2.8–3.1 in). The body is black with many white spots. The wings are orange, the upperside brighter and richer than the underside. The apical half of the forewing is black with a white band. The hindwing has three black spots in the center. The wings are bordered in black and outlined with semicircular white spots.[5] This species exhibits slight sexual dimorphism, as the Male has large scent glands on his hindwings, which the female lacks. They appear as a large black spot with a white centre if viewed from the underside
D. chrysippus is a polymorphic species, so the exact coloring and patterning vary within and between populations.[6][7]
It is similar in appearance to the Indian fritillary (Argynnis hyperbius), which may coexist with it.[8][9]
Close-up of the wing scales of a male Danaus chrysippus
Male showing the pheromone pouch and brush-like organ in Kerala
The plain tiger is found across the entirety of Africa, where the predominant subspecies is D. c. alcippus. Its range extends across the majority of Asia throughout Indian subcontinent,[1] as well as many south Pacific islands. The plain tiger is even present in parts of Australia.[3] D. c. chrysippus is most common throughout Asia and in some select regions in Africa, while D. c. orientis is present in more tropical African regions as well as some African islands, including Madagascar and the Seychelles.[5][2] It is also found in Southern Europe and Kuwait. These insects are considered bioinvaders in North America.
The plain tiger prefers arid, open areas, and is found in a variety of habitats, including deserts, mountains, deciduous forests, and human-tended gardens in cities and parks. It is comfortable at altitudes ranging from sea level to around 1,500 m (4,900 ft).[3]
The plain tiger's larval host plants are from several families, most importantly Asclepiadoideae (Apocynaceae):[10]
Host plants from other families include Dyerophytum indicum (Plumbaginaceae), Ficus (Moraceae; recorded on F. laevis, F. racemosa), Ipomoea (Convolvulaceae; recorded on I. alba, I. bona-nox), Lepisanthes rubiginosa (Sapindaceae) as well as some Euphorbiaceae, Malvaceae, Poaceae, Rosaceae and Scrophulariaceae.
Adult plain tiger butterflies obtain nectar from various flowering plants. The particular plants available vary depending on the geographic range of the butterfly population and the season, as certain plants do not flower throughout the entire year.[11][12]
In addition to nectar, adult plain tigers obtain pyrrolizidine alkaloids from the dead stems of different plant types. In Australia, the following plants have been identified as sources of pyrrolizidine alkaloids for D. chrysippus:[12]
Females lay eggs singly on the underside of the leaves of a larval food plant.[11] The eggs are most often laid close to the ground.
The egg of the plain tiger is about 1.7 mm (0.067 in) long and 0.5 mm (0.020 in) across. When first laid it is white, but gradually turns brown over time. The egg is ridged and dome-shaped. Depending on temperature, the egg is typically hatched in 3–5 days.[11]
Egg at Tamil Nadu, India
At Mananpur, Mumbai, Maharashtra
The larvae of D. chrysippus proceeds through five instar stages. The first instar is about 4 mm (0.16 in) long, and its body is white while the head is black. The second instar is about 8 mm (0.31 in) long, and its body is primarily gray with yellow and black horizontal stripes. This coloration remains for the final three instar stages. The third instar is about 14 mm (0.55 in) long, the fourth about 25 mm (0.98 in) long, and the fifth about 36 mm (1.4 in) long. Depending on temperature, the larval stage can last from 12 to 20 days.[11]
Larva eating its own eggshell
Caterpillar making "moat" to feed during the first instar
Second instar
Mature caterpillar
_caterpillar_on_a_Calotropis_(Milkweed)_species_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_7970.jpg)
Older caterpillar
Before pupation, the caterpillar will become motionless and cease feeding. Its color shifts slightly from gray to brown, and it may lose a small amount of body mass. The prepupal stage lasts 1–3 days depending on temperature. The pupal stage lasts 9–15 days depending on temperature, and the pupa changes color over this period from a pale green to dark brown. Pupae are about 17 mm (0.67 in) tall and 8 mm (0.31 in) wide.[11]
Pupa
Fresh pupa at Bandra Kurla Complex, Mumbai
Pink pupa due to pupation among inanimate objects
Male and female D. chrysippus butterflies look very similar and are also similar in size. Adult butterflies typically have a wingspan of 75 mm (3.0 in). The bodies of adult plain tigers are about 23 mm (0.91 in) long, and their antennae are about 12 mm (0.47 in) long. Depending on temperature, males live about 10–15 days and females live about 7–12 days.[11]
A newly emerged plain tiger female in captivity
Male D. c. chrysippus, recently emerged from chrysalis
-_mud-puddling_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9741.jpg)
Mud-puddling
,_Bangalore,_India.jpg)
Resting with its wings closed
Basking
Most predators of the early developmental stages of D. chrysippus are arthropods. Such potential predators include various kinds of spiders, assassin bugs, cockroaches, ladybugs, ants, and mantises. The caterpillars will even cannibalize each other. Egg and larval mortality is often high; as many as 84% of eggs may be lost to predation and up to 97% of larvae can be lost by the fifth instar, although most larval deaths occur during the third instar.[13]
The most common predator of adult plain tigers are birds. In eastern Africa, the most common predator is the fiscal shrike L. c. humeralis.[14]
There are several organisms which parasitize the larvae of D. chrysippus. The fly S. flavohalterata of the Family Tachinidae is responsible for small amounts of parasitization in D. chrysippus populations. It is unclear whether the fly oviposits on the eggs of D. chrysippus or whether the fly oviposits on leaves which are then consumed by D. chrysippus larvae. S. flavohalterata does not kill the larvae, and development is normal until the pupal stage, when larvae dies and the parasite emerges from the pupa instead. A. chrysippi, a parasitic wasp of the family Braconidae, oviposits on larvae early in their development and then kills them in the later stages. As many as fifty wasps may emerge from one large caterpillar, and they then pupate on the deceased host. Parasitic wasps of the genus Charops also infest plain tiger populations, likely during the egg or first instar stage, and then kill the larvae in a later instar stage.[15]
Sturmia convergens is also a parasitoid of D. chrysippus.[16]
The plain tiger is infected by a male-killing bacterium called Spiroplasma. Male-killing bacteria are transmitted vertically, from mother to offspring. Female plain tigers infected with Spiroplasma will produce all-female broods, because the bacteria kills infected male offspring during either their embryonic or first larval instar stage. Although male-killing bacteria are uncommon in species which lay eggs singly, experimentally treating infected females with antibiotics restored an even sex ratio to their subsequent broods, thus indicating that it is indeed Spiroplasma which is responsible for all-female broods in D. chrysippus. However, the prevalence of this bacteria in the plain tiger seems to be restricted to east African populations.[17]
The plain tiger is mimicked by several species due to its unpalatability to potential predators. Previously, it was thought that cardenolides obtained from food sources during the larval stage were responsible for the aversive nature of adult D. chrysippus, but many larval food sources lack cardenolides, and some adult West African populations of D. chrysippus do not store cardenolides well, yet still repel predators. More recently, pyrrolizidine alkaloids have been proposed to be also responsible for the unpalatability of D. chrysippus. Adult male danaines often feed on plants containing pyrrolizidine alkaloids, and although females rarely do, they may be protected simply through their resemblance to males of the same species. The ability of D. chrysippus to store cardenolides varies across populations, so likely both cardenolides and pyrrolizidine alkaloids contribute to the unpalatability of D. chrysippus to different extents depending on the population.[18]
Because the plain tiger is unpalatable (also called inedible), they are aposematic - their bright coloration serves as a warning to predators that they are either distasteful or toxic. Consequently, once a predator has made the mistake of attempting to eat a plain tiger, they will refrain in the future from attacking similarly colored butterflies. This has led to the evolution of a number of other species which mimic the plain tiger in order to co-opt the protection conferred by such bright coloration.[19]
Batesian mimics are palatable species which mimic unpalatable species, and D. chrysippus is a model for several Batesian mimics, including H. misippus, P. poggei, M. marshalli, and P. dardanus in east Africa. Batesian mimicry is only effective so long as the mimic is less common than the model, or predators will learn that the mimics are in fact edible and then attempt to eat the similar-looking unpalatable butterflies.[19]
Müllerian mimicry occurs when multiple species which are all unpalatable evolve to resemble one another. In this case, the relative abundance of each species does not have a deleterious effect on any others, because a predator which eats any one of them will be deterred from eating any similar-looking butterflies. In Uganda, D. chrysippus has several Müllerian mimics, including A. encedon and A. encedana.[19]
Despite the external similarity, the common tiger (D. genutia) is not closely related to the plain tiger. Three subspecies were considered valid in a 2005 review:[20]
D. c. alcippus is well on the way of becoming a distinct species.[20]
On the other hand, the former subspecies petilia is nowadays recognized as a good species, the lesser wanderer (D. petilia). More enigmatic[20] is the status of the former subspecies (or forms) dorippus and bataviana. These are tentatively also regarded as a distinct species, the dorippus tiger (D. dorippus).
However, it appears (from analysis of mtDNA sequences, which are only inherited from the mother) that the dorippus tiger is the product of an ancient lineage of Danaus hybridizing with plain tiger females.[20] As the plain tiger is known to be parasitized at least occasionally by Spiroplasma bacteria which selectively kill off male hosts,[21] a subsequent scarcity of plain tiger males might have led to this hybridization and the evolution of the dorippus tiger. From the colour pattern of this species, it can be assumed that the ancient lineage had no black apex on the forewings, as this characteristic is still absent in D. dorippus.
The presumed subspecies cratippus most likely belongs to either the lesser wanderer or the dorippus tiger, but confirmation of its taxonomic status requires more research. In any case, these three species are closely related; their closest relatives, in turn, might be the soldier (D. eresimus) and queen (D. gilippus) butterflies.[20]
Several local forms have been described from Asia:
On the other hand, the plethora of named taxa from Africa are apparently F1 or F2 hybrids between the plain tiger subspecies (the contact zone of which is in the general area of Uganda) and/or D. dorippus:
When D. chrysippus was analyzed via a sample from Kampala, Uganda, it was found that the population was undergoing a significant level of evolutionary change. Three loci were examined, and genotypic frequency differences found at two of the three suggested that opposing selective forces, likely pertaining to Mullerian and Batesian mimicry, acting on males and females is contributing to a balanced polymorphism.[19]
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
In addition to conferring protection from predators, pyrrolizidine alkaloids are necessary in the mating ritual of D. chrysippus. Male plain tigers use the alkaloids to synthesize pheromones which are stored in hair-pencils sheathed in alar organs, which are specialized scales on top of the hindwing. The hair-pencils are fanned out during courtship to release these pheromones, and this appears to be necessary for attracting females. Males deprived of pyrrolizidine alkaloids in their diet are considerably less successful in mating; mating appears to occur preferentially between butterflies of the same subspecies, so coloration is likely also an important signal in the mating process. Female plain tigers have been recorded as mating up to four times.[12]
Plain Tiger Danaus chrysippus, also known as the plain tiger, African queen, or African monarch, is a medium-sized butterfly widespread in Asia, Australia and Africa. It belongs to the Danainae subfamily of the brush-footed butterfly family Nymphalidae. Danainae primarily consume plants in the genus Asclepias, more commonly called milkweed. Milkweed contains toxic compounds, cardenolides, which are often consumed and stored by many butterflies. Because of their emetic properties, the plain tiger is unpalatable to most predators. As a result, its coloration is widely mimicked by other species of butterflies. The plain tiger inhabits a wide variety of habitats, although it is less likely to thrive in jungle-like conditions and is most often found in drier, wide-open areas.
D. chrysippus encompasses three main subspecies: D. c. alcippus, D. c. chrysippus, and D. c. orientis. These subspecies are found concentrated in specific regions within the larger range of the entire species.
The plain tiger is believed to be one of the first butterflies depicted in art. A 3,500-year-old ancient Egyptian fresco in Luxor features the oldest known illustration of this species.
La mariposa tigre[1] (Danaus chrysippus) es una especie de lepidóptero ditrisio de la familia Nymphalidae. Guarda parecido con otra especie del mismo género, la mariposa monarca (Danaus plexippus). Es migratoria, desde los años 80 abarcó su presencia en las costas mediterráneas de la península ibérica.
Tienen una envergadura de 70 a 80 mm, siendo las hembras de mayor tamaño. Con la cabeza y el tórax de color negro con puntos blancos, abdomen anaranjado igual que el anverso y el reverso de sus alas, con dos grandes manchas negras apicales con varias manchas blancas distribuidas en su extremo, costa y borde alar, mientras en las posteriores tienen los bordes externos de color negro y tres puntos negros discales.
Las larvas se alimentan de plantas de varias familias. Las más importantes son de la familia Apocynaceae (subfamilia Asclepiadoideae):[2] También se alimentan de plantas de otras familias como Dyerophytum indicum (Plumbaginaceae), Ficus (Moraceae; vista en F. laevis, F. racemosa), Ipomoea (Convolvulaceae; vista en I. alba, I. bona-nox), Lepisanthes rubiginosa (Sapindaceae) así como en Euphorbiaceae, Malvaceae, Poaceae, Rosaceae y Scrophulariaceae.
Danaus chrysippus es una especie con amplia distribución en África, Australia, Asia tropical e India,[3] aunque también está presente en la zona paleártica: Argelia, Marruecos y Egipto. Este danaino es un taxón migrador que ha colonizado el sur de Grecia, el sur de Italia, las Islas Canarias y las Azores. En la península ibérica todas sus citas están confinadas a puntos estrictamentes costeros con clima marcadamente mediterráneo, Cataluña, Levante y Andalucía. Últimamente este lepidóptero ha logrado establecerse en el centro de España, en Ontígola y en el Parque Regional del Sureste.[4]
La mariposa tigre (Danaus chrysippus) es una especie de lepidóptero ditrisio de la familia Nymphalidae. Guarda parecido con otra especie del mismo género, la mariposa monarca (Danaus plexippus). Es migratoria, desde los años 80 abarcó su presencia en las costas mediterráneas de la península ibérica.
Danaus chrysippus
Le Petit monarque (Danaus chrysippus) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Nymphalidae et de la sous-famille des Danainae. Il est largement répandu en Afrique et en Asie tropicale, et peut également être observé dans le Sud de l'Europe.
L'imago de Danaus chrysippus est un grand papillon au dessus orange clair bordé de brun-noir, avec l'apex des ailes antérieures brun-noir à taches blanches. Le revers des ailes est similaire, avec une bordure noire à points blancs, et une tache androconiale à l'aile postérieure chez le mâle.
Il existe des variations géographiques, notamment en Afrique, avec la morphe typique répandue de l'Égypte à l'Afrique du Sud et à Madagascar, la morphe (ou sous-espèce) dorippus (Klug, 1845), dépourvue de zone apicale noire à taches blanches, présente en Afrique orientale et en Somalie, et la morphe alcippus (Cramer, 1777), aux ailes postérieures blanchâtres, présente en Afrique occidentale. Ces trois formes principales sont largement sympatriques en l'Afrique centrale (Ouganda et alentours), où elles s'hybrident[1],[2].
Le Monarque (Danaus plexippus) présente des nervures noires au recto et encore plus marquées au verso. D. chrysippus est un modèle de mimétisme batésien, notamment pour la femelle du Nymphale du pourpier (Hypolimnas misippus) qui présente un polymorphisme semblable (mais sans correspondance géographique) aux formes de D. chrysippus.
Les œufs sont blancs ainsi que la jeune chenille. Puis elle est annelée de jaune et de noir.
L'espèce est multivoltine. Aux îles Canaries, les chenilles et les papillons sont observés tous les mois. En Afrique du Nord, les papillons volent de mars à novembre, et sur la côte méditerranéenne de l'Espagne et de la France, de mai à octobre, ces vols provenant de migrations printanières.
Le cycle biologique a une durée d'un mois en Afrique tropicale et en Inde, et il n'y a pas de diapause[réf. souhaitée].
Les plantes hôtes sont des Asclepias, notamment Asclepias physocarpa, A. curassavica, A. fruticosa et A. rotundifolia, et d'autres espèces dont Calotropis gigantea, Calotropis procera, Cynanchum carnosum, Cynanchum floribundum, Marsdenia australis, Pentatropis atropurpurea, Pentatropis quinquepartita et Staphelia grandiflora, Staphelia variegata[3].
Le Petit Monarque est sédentaire en Afrique, aux îles Canaries, en Arabie saoudite, en Asie du Sud (il est un des papillons les plus communs en Inde), et en Asie du Sud-Est jusqu'à l'Indonésie[3],[2]. Il est remplacé en Océanie par l'espèce voisine Danaus petilia[2].
Dans certaines régions, Danaus chrysippus est un migrateur sur un vaste domaine, comme en Asie dans l'Himalaya[réf. souhaitée].
En Égypte, il avait été déjà remarqué dans l'Antiquité et représenté dans des hypogées, notamment un tombeau de Beni Hassan (Moyen Empire égyptien, XIIe dynastie), avec un luxe extraordinaire de détails anatomiques[4]).
Résident et surtout migrateur localement commun au Maroc dans la vallée de Souss, il est migrateur en Algérie (signalé de Touggourt et Ghardaïa. Une forte migration vers l'est a été observée en 1983 dans la région de Tizi Ouzou) et en Tunisie (notamment Sousse et Sfax)[réf. souhaitée].
Il est sédentaire aux îles Canaries à La Palma et La Gomera, il est très localisé à Fuerteventura, et n'est sans doute plus résident à Tenerife et Grande Canarie. Il est un migrateur accidentel aux Açores.
En Europe, sa présence est sporadique sur les côtes méditerranéennes, notamment dans le Sud de l'Espagne (Malaga et Almería) et de la France où des colonies sont implantées, en Corse, en Sardaigne, dans l'Ouest de l'Italie, en Sicile, au Monténégro, en Albanie, dans l'Ouest et Sud de la Grèce (en Crète, et une importante migration vers le sud a été observée à Corfou en 1989[réf. souhaitée]).
Dans le Sud de la France, il a été observé dans tous les départements de la côte méditerranéene[5]. La chenille a été observée sur Cynanchum acutum à Palavas-les-Flots (Hérault)[1].
Le Petit monarque affectionne les lieux broussailleux, arides de basse ou moyenne altitude situés près des jardins.
Durant l'été caniculaire 2003, le Petit Monarque a été observé dans l'Ouest de l'Hérault, sur la rive gauche de l'Aude et en bordure de l'étang de Vendres, où son biotope incluait de la phragmitaie et surtout la ripisylve du fleuve côtier[6]. Cette dernière est remarquable par la présence d'une liane, la Scammonée de Montpellier, Cynanchum acutum, en populations nombreuses. Une série d'observations, du 4 août au 25 septembre, a montré que le Monarque se nourrit essentiellement du nectar de cette Asclepiadacée indigène qui lui fournit, comme à la chenille, des cardénolides cardiotoxiques protecteurs le rendant incomestible pour plusieurs prédateurs. Fait particulier, il recherche également les capitules des Séneçons, notamment Senecio inaequidens, surtout lorsqu'ils sont flétris ou même desséchés et portent alors des akènes. Ce curieux manège pourrait traduire l'absorption d'alcaloïdes de la pyrrolizidine (PAs), substances connues par ailleurs comme hépatotoxiques et cancérigènes, également fournies à des Danainae d'autres espèces par les Senecioneae, Eupatorieae et Fabaceae[7]. Elles sont des précurseurs chimiques de la danaidone, phéromone sexuelle mâle libérée par les androconie et pourraient aussi contribuer à rendre les Monarques immangeables[8].
L'espèce actuellement appelée Danaus chrysippus a été décrite par le naturaliste suédois Carl von Linné en 1758, sous le nom initial de Papilio chrysippus[9],[3].
D'après FUNET Tree of Life (3 novembre 2019)[3] :
L'espèce est divisée en plusieurs sous-espèces géographiques, plus ou moins reconnues selon les auteurs[3],[2] :
Le taxon océanien Danaus petilia (Stoll, 1790), présent notamment en Australie, en Nouvelle-Guinée et en Nouvelle-Zélande, était considéré comme une sous-espèce de D. chrysippus, mais est désormais une espèce distincte[2].
Il existe un timbre représentant ce papillon au Sénégal[réf. souhaitée], ainsi qu'au Sultanat d'Oman en 1999[10].
Danaus chrysippus
Le Petit monarque (Danaus chrysippus) est une espèce de lépidoptères (papillons) de la famille des Nymphalidae et de la sous-famille des Danainae. Il est largement répandu en Afrique et en Asie tropicale, et peut également être observé dans le Sud de l'Europe.
Afrički monarh (Danaus chrysippus) veliki je leptir (raspon krila do 84 mm) iz porodice šarenaca, osnovna boja krila je narančasta. Stražnja krila su nešto svjetlija pa se na njima ističu tamna rebra. Vanjski rubovi krila imaju crne šare, crno tijelo bijele točke.
U Africi se gusjenica hrani biljkama iz roda svilenica (Asclepias).
Afrički monarh je leptir selac, a u primorske dijelove Hrvatske dolijeće u velikoj populaciji u srpnju i ostaje do rujna. Zasad nije utvrđeno odlaže li u vrijeme boravka u Hrvatskoj jaja.[1]
Nedovršeni članak Afrički monarh koji govori o biologiji treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.
Afrički monarh (Danaus chrysippus) veliki je leptir (raspon krila do 84 mm) iz porodice šarenaca, osnovna boja krila je narančasta. Stražnja krila su nešto svjetlija pa se na njima ističu tamna rebra. Vanjski rubovi krila imaju crne šare, crno tijelo bijele točke.
Danaus chrysippus (Linnaeus, 1758) è un lepidottero diurno appartenente alla famiglia Nymphalidae, diffuso in Africa, Asia, Oceania e nelle Isole Canarie.[1]
Di medie dimensioni, come tutti i membri delle Danainae, consuma principalmente le piante del genere Asclepias, piante contenente composti tossici, i cardenolidi, che sono spesso consumati e immagazzinati nei tessuti da molte farfalle. A causa delle loro proprietà emetiche, la Danaus chrysippus è poco appetibile per la maggior parte dei predatori. Di conseguenza, la colorazione della specie è ampiamente imitata da altre specie di farfalle. Questa specie abita un'ampia varietà di habitat, anche se è meno probabile che prosperi in condizioni simili alla giungla e si trova più spesso in zone più secche e aperte.[2]
D. chrysippus comprende tre sottospecie principali: : D. c. alcippus, D. c. chrysippus, e D. c. orientis. Queste sottospecie si trovano concentrate in regioni specifiche all'interno della gamma più ampia dell'intera specie.[3]
Si ritiene che la D. chrysippus sia una delle prime farfalle raffigurate nell'arte. Un antico affresco egiziano rinvenuto a Luxor e risalente a 3500 anni fa presenta la più antica illustrazione conosciuta di questa specie.
Danaus chrysippus (Linnaeus, 1758) è un lepidottero diurno appartenente alla famiglia Nymphalidae, diffuso in Africa, Asia, Oceania e nelle Isole Canarie.
Di medie dimensioni, come tutti i membri delle Danainae, consuma principalmente le piante del genere Asclepias, piante contenente composti tossici, i cardenolidi, che sono spesso consumati e immagazzinati nei tessuti da molte farfalle. A causa delle loro proprietà emetiche, la Danaus chrysippus è poco appetibile per la maggior parte dei predatori. Di conseguenza, la colorazione della specie è ampiamente imitata da altre specie di farfalle. Questa specie abita un'ampia varietà di habitat, anche se è meno probabile che prosperi in condizioni simili alla giungla e si trova più spesso in zone più secche e aperte.
D. chrysippus comprende tre sottospecie principali: : D. c. alcippus, D. c. chrysippus, e D. c. orientis. Queste sottospecie si trovano concentrate in regioni specifiche all'interno della gamma più ampia dell'intera specie.
Si ritiene che la D. chrysippus sia una delle prime farfalle raffigurate nell'arte. Un antico affresco egiziano rinvenuto a Luxor e risalente a 3500 anni fa presenta la più antica illustrazione conosciuta di questa specie.
Danaus chrysippus, juga dikenali sebagai Plain Tiger atau African Monarch, adalah kupu-kupu biasa yang tersebar luas di Asia dan Afrika. Ia termasuk dalam subkeluarga Danainae ("kupu-kupu Milkweed") bagi keluarga kupu-kupu kaki berus, Nymphalidae. Ia bersaiz serdahana, tidak boleh di makan, yang ditiru oleh pelbagai spesies. Ia mempunyai lebar sayap sekitar 55–65 mm.[1]
Plain Tiger dipercayai sebagai kupu-kupu pertama yang digunakan dalam seni. Fresko 3500-tahun-lama Mesir purba di Luxor menunjukkan ilustrasi paling tua bagi spesies ini.[2]
Danaus chrysippus, atau Plain Tiger, adalah kupu-kupu yang termasuk dalam kelompok keluarga Nymphalidae dan sub-keluarga Danainae.
Danaus chrysippus, juga dikenali sebagai Plain Tiger atau African Monarch, adalah kupu-kupu biasa yang tersebar luas di Asia dan Afrika. Ia termasuk dalam subkeluarga Danainae ("kupu-kupu Milkweed") bagi keluarga kupu-kupu kaki berus, Nymphalidae. Ia bersaiz serdahana, tidak boleh di makan, yang ditiru oleh pelbagai spesies. Ia mempunyai lebar sayap sekitar 55–65 mm.
Plain Tiger dipercayai sebagai kupu-kupu pertama yang digunakan dalam seni. Fresko 3500-tahun-lama Mesir purba di Luxor menunjukkan ilustrasi paling tua bagi spesies ini.
Danaus chrysippus, atau Plain Tiger, adalah kupu-kupu yang termasuk dalam kelompok keluarga Nymphalidae dan sub-keluarga Danainae.
De kleine monarchvlinder (Danaus chrysippus) is een vlinder uit de familie Nymphalidae (vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders), onderfamilie Danainae. De hoofdkleur is oranje, met zwarte vleugelpunten waarin grote witte vlekken zitten. De spanwijdte varieert van 70 tot 80 millimeter. Het is een soort uit de Oude Wereld.
De wetenschappelijke naam van de soort werd door Carl Linnaeus in 1758 in de tiende druk van Systema naturae voor het eerst geldig gepubliceerd als Papilio chrysippus.[1] Linnaeus gaf hier alleen een nomen specificum legitimum (beschrijvende naam) en geen beschrijving maar wél twee referenties naar auteurs die eerder over de soort publiceerden. De eerste daarvan is John Ray, wiens Historia insectorum in 1710 postuum verscheen.[2] Linnaeus verwijst naar de 1e soort van pagina 139 van dat werk.[3] Ray gaf hier naast een beschrijvende naam ook de eerste beschrijving, in het Latijn, van (de vleugels van) de soort. De tweede referentie is naar George Edwards, wiens A Natural History of Uncommon Birds, deel 4, in 1751 verscheen. Linnaeus verwees naar pagina en plaat 189.[4] Edwards gaf een beschrijving, in het Engels, en een duidelijke plaat waarop zowel de onder- als de bovenzijde van de vlinder afgebeeld zijn. Als verspreidingsgebied noemde Linnaeus Egypte en Amerika. Dat laatste was een overname van Rays foutieve vermelding.
De naam chrysippus komt uit de Griekse mythologie en verwijst naar één van de zonen van Aigyptos. Linnaeus noemt de meerderheid van de soorten uit de groep Danai festivi naar zonen van Aegiptos, en maakt daarvan expliciet melding onderaan pagina 467 van Systema naturae.[5]
Het verspreidingsgebied loopt van Afrika en de Europese kust van de Middellandse Zee via Zuid-Azië tot in Australië. De vlinder heeft een grote verscheidenheid aan waardplanten. Enkele geslachten van planten die door de rupsen worden gegeten zijn Asclepias, Ceropegia, Calotropis, Caralluma, Gomphocarpus en Secamone, alle uit de maagdenpalmfamilie.
Een 3500 jaar oude Egyptische fresco in Luxor toont een kleine monarchvlinder. Het is daarmee vermoedelijk de oudste afbeelding van een vlinder.
Onderzijde vrouwtje
Vrouwtje
Onderzijde mannetje
Mannetje
Paring
De kleine monarchvlinder (Danaus chrysippus) is een vlinder uit de familie Nymphalidae (vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders), onderfamilie Danainae. De hoofdkleur is oranje, met zwarte vleugelpunten waarin grote witte vlekken zitten. De spanwijdte varieert van 70 tot 80 millimeter. Het is een soort uit de Oude Wereld.
Multimedia w Wikimedia Commons Danaus chrysippus – gatunek motyla z rodziny rusałkowatych, podrodziny danaidowatych. Występuje w Afryce, Azji, na niektórych wyspach Oceanu Spokojnego i w Australii. Nie jest sklasyfikowany przez IUCN.
Po raz pierwszy gatunek opisał Karol Linneusz w Systema Naturae. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Papilio chrysippus. Holotyp według Linneusza pochodził z Egiptu[1], co było błędną informacją – pozyskany został w Kantonie[2][3]. Współcześnie gatunek klasyfikowany jest w rodzaju Danaus. Pierwszy raz podziału na podgatunki dokonał Talbot w 1943. Wyróżnił trzy podgatunki, jednak tylko w populacji afrotropikalnej[2]. Smith et al. (2005) zasugerowali podział na trzy podgatunki: D. c. chrysippus (Linnaeus, 1758), D. c. alcippus (Cramer, 1777) i D. c. orientis (Aurivillius, 1909). Zdaniem autorów D. c. dorippus zasługiwał na wyróżnienie w odrębnym gatunku, co przedstawili w publikacji z 2005[3], jednak w 2010 znów uplasowali go wśród podgatunków D. c. chrysippus. Braby et al. (2015) poddali w wątpliwość pewność, z jaką klasyfikowano podgatunki tego motyla. Zdaniem tych autorów (2012) pojęcie podgatunku jest przeżytkiem w przypadku D. chrysippus[2]. W kariotypie D. chrysippus 2n=60 lub 59[4].
D. chrysippus jest pierwszym w historii uwiecznionym motylem[2]. Przedstawiony został na fresku w Luksorze około 3,5 tysiąca lat temu[5].
Rozpiętość skrzydeł podawana jest różnie w zależności od źródła: 61–85 mm (Park Narodowy Jima Corbetta, Indie)[6], 70 mm a niekiedy znacznie mniej (Półwysep Przylądkowy[7]), 74,7–76,1 mm (Iran)[8]. Długość tułowia zmierzona u 10 osobników wynosiła od 22,1 do 25,05 mm[9]. Długość czułek u osobników z Iranu wynosi 11,9–12,1 mm[8]. Wśród D. chrysippus występuje polimorfizm, zarówno we wzorach, jak i ubarwieniu. Pod względem genetycznym cechy te zależą od genów położonych na trzech loci: A (warunkujący wzór na tylnym skrzydle), B (warunkujący barwę tła) i C (warunkujący wzór na przednim skrzydle). Przednie skrzydła mogą mieć czystą brązową lub pomarańczową barwę oraz, nie zawsze, białą plamę. Homozygota recesywna aa ma dużą białą plamę, zaś dominujący allel A odpowiada za redukcję tej plamy – heterozygoty mają zmiennego ubarwienia tylne skrzydło, np. małą białą plamę, biel tylko wokół żyłek czy pozbawione bieli skrzydło. Barwa tła może być brązowa (allel B) lub pomarańczowa (homozygota recesywna bb). Heterozygoty mają zmienną barwę tła: brązowe przednie skrzydła i nieco brązu na krawędzi tylnych skrzydeł, natomiast środek skrzydeł tylnych może być całkowicie brązowy jak u BB. W przypadku skrzydła przedniego mogą być obecne białe plamy (homozygota recesywna cc) lub może ich brakować (dominujący allel C)[10]. Samce i samice różnią się ilością czarnych plam na tylnym skrzydle: 4 u samców, 3 u samic[7].
Motyle D. chrysippus występuje na kilku kontynentach. W Afryce spotykany jest na terenie krainy etiopskiej (wyjątek: Egipt i kraje wybrzeża Morza Śródziemnego): w Afryce subsaharyjskiej oraz przyległych wyspach (Wyspy Zielonego Przylądka, Madagaskar, Komory, Maskareny, Seszele oraz, dalej na oceanach, Aldabra i Wyspa Świętej Heleny). Występują na Półwyspie Arabskim, a w pozostałej części Azji na Bliski Wschodzie i w południowych częściach kontynentu. Obecne są na Andamanach i Nikobarach, Cejlonie, Filipinach i Borneo. W Europie występuje w Basenie Morza Śródziemnego: w Hiszpanii (od 1980 – pierwsza europejska populacja[11]), Grecji, we Włoszech, na Malcie, Korsyce, Sardynii i Wyspach Kanaryjskich. Na początku XXI wieku odnotowany w Wielkiej Brytanii[2], w 1983 – na Sycylii[11].
Motyle D. chrysippus zamieszkują różnorodne środowiska, od poziomu morza po obszary wysokogórskie. Unikają gęstych lasów, jednak mogą w nich tymczasowo przebywać podczas pory suchej. Latają powoli, gdyż są nieatrakcyjne w smaku dla drapieżników. Osobniki obydwu płci często żerują na kwiatach, ponadto samce bywają widywane podczas spijania błota (mud-pudddling), rzadko na odchodach ssaków mięsożernych. Na Madagaskarze przedstawiciele D. chrysippus również występują w różnorodnych środowiskach. Prowadzą spokojniejszy tryb życia, niż afrykańskie D. chrysippus, wiele czasu spędzają siedząc na pnączach o silnym zapachu pochodzącym od alkaloidów pirolizynowych[2]. Te związki pochodzenia roślinnego kumulują się zarówno u samców, jak i u samic. U samców część z nich przekształcana jest w związki pochodne biorące udział w zalotach[11].
W jednej z lokacji w Andhra Pradesh (południowo-wschodnie Indie) aktywność rozrodcza miała miejsce cały rok, z największym nasileniem we wrześniu i listopadzie[12]. W południowej Afryce aktywność dorosłych motyli można zaobserwować cały rok, jednak najsilniej widoczna jest pod koniec lata i na początku jesieni[2]. U D. chrysippus występuje 5 stadiów rozwoju larwalnego. Gąsienice tuż przed przepoczwarzeniem mierzą około 5 cm długości. Jedzą rośliny zawierające związki toksyczne dla potencjalnych drapieżników. Ich jaskrawe barwy stanowią ostrzeżenie – ciało gąsienicy pokrywają czarne i żółte pasy. W trzech miejscach, mniej więcej na początku i końcu oraz w połowie ciała, znajdują się mięsiste wypustki, u nasady czerwone. Poczwarki mają barwę zieloną, ozdobione są srebrzystymi plamkami. Jaja srebrzystobiałe[11]. Składane są w liczbie 1–2 na liść, zarówno na spodzie, jak i wierzchu liścia. Mają 1,9–2,1 mm szerokości i 0,9–1,1 mm wysokości. Larwy wykluwają się 4–5 dni od złożenia jaj[12] (według innego źródła 2–3 dni[8]).
Danaus chrysippus – gatunek motyla z rodziny rusałkowatych, podrodziny danaidowatych. Występuje w Afryce, Azji, na niektórych wyspach Oceanu Spokojnego i w Australii. Nie jest sklasyfikowany przez IUCN.
A Danaus plexippus é uma espécie de borboleta da família dos ninfalídeos, de ampla ocorrência na Ásia e na África.
Вид названо на честь персонажа давньогрецької міфології Хрисиппа.
Вид поширений по всій Африці, Південній Європі, тропічній та субтропічній Азії, в Океанії та Австралії. В Україні один раз спостерігалася залітна особина у Криму.
Досить великий метелик. Розмах крил становить 7-9 см, довжина переднього крила — 33-43 мм. Крила забарвлені в яскравий помаранчевий колір, який максимально інтенсивний на верхніх крилах. Малюнок виконаний у вигляді темного або чорного канта. По верхньому крилі хаотично розташовані білі плями. Самиці практично нічим не відрізняються від самців.
Метелики активні протягом всього року. За сприятливих умов можуть давати до 12 поколінь у рік. Гусінь живиться рослинами з родини барвінкових, але може траплятися і на інших рослинах.
Danaus chrysippus là một loài bướm thuộc chi Danaus, họ Bướm giáp. Loài này phân bó phổ biến rộng rãi trong châu Á và Châu Phi. Nó là một loài bướm kích thước trung bình, các loài khác không ăn được loài bướm này.
Đây là một loài bướm có kích thước vừa với sải cánh dài khoảng 7–8 cm. Cơ thể là màu đen với những đốm trắng. Các cánh sắc nâu phía trên là sáng hơn và phong phú hơn phía dưới. Nửa đỉnh của cánh trước có màu đen với một dải màu trắng. Cánh chân sau có 3 điểm màu đen xung quanh trung tâm. Cánh chân sau có một đường viền mỏng màu đen kèm theo một loạt các điểm bán nguyệt màu trắng. Màu nền và mức độ của màu trắng trên cánh trước thay đổi phần nào trên phạm vi phân bố rộng. Con đực nhỏ hơn con cái, nhưng màu sắc rực rỡ hơn. Ngoài ra, con đực có một số đặc điểm tình dục thứ cấp.
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
.jpg)
Bài viết về bướm giáp này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Danaus chrysippus là một loài bướm thuộc chi Danaus, họ Bướm giáp. Loài này phân bó phổ biến rộng rãi trong châu Á và Châu Phi. Nó là một loài bướm kích thước trung bình, các loài khác không ăn được loài bướm này.
Длина переднего крыла 33—43 мм. Размах крыльев 66—88 мм. Голова и грудь чёрные, в многочисленных ярких округлых белых пятнах. Переднее крыло с вогнутым внешним краем и резко округленной вершиной, заднее крыло округлой формы. Вершинный край переднего крыла сверху чёрный с широкой, косо идущей белой перевязью, с многочисленными округлыми белыми пятнами у вершины, внешнего и костального краев. Остальная часть крыла каштаново-коричневого цвета. Снизу переднее крыло с аналогичным рисунком, но область между белой перевязью и вершиной крыла жёлтого или охристо-жёлтого цвета. Заднее крыло сверху охристо-жёлтое, с широкой чёрной каймой, содержащей яркие округлые белые пятна, и 3 чёрными пятнами по внешней границе центральной ячейки. Андрокониальное пятно овальное, матово-чёрное.
Заднее крыло охристо-жёлтого цвета, с рисунком, соответствующим верхней стороне. Чёрные пятна с более четкими угловатыми контурами и окружены размытыми белесоватыми полями. Пятно, соответствующее андрокониальному, содержит в центре крупную белую точку. Половой диморфизм выражен слабо. У самки отсутствует андрокониальное пятно, поэтому её задние крылья только с 3 чёрными пятнами (у самца таких пятен 4).
Тропические и субтропические районы всех континентов, Канарские острова, Африка, Австралия, за исключением Южной Америки. В бывшем СССР встречается в крайних южных районах Закавказья (Ас-тара) и в Туркмении, но известны залёты бабочек до Аральского моря.
На территории бывшего СССР развивается в одном поколении, лет бабочек в сентябре — октябре, кормовым растением гусениц является Cynanchum acutum (Asclepiadaceae). В тропиках бывает до 12 поколений в год.
Asclepiadoideae (Apocynaceae):
Длина переднего крыла 33—43 мм. Размах крыльев 66—88 мм. Голова и грудь чёрные, в многочисленных ярких округлых белых пятнах. Переднее крыло с вогнутым внешним краем и резко округленной вершиной, заднее крыло округлой формы. Вершинный край переднего крыла сверху чёрный с широкой, косо идущей белой перевязью, с многочисленными округлыми белыми пятнами у вершины, внешнего и костального краев. Остальная часть крыла каштаново-коричневого цвета. Снизу переднее крыло с аналогичным рисунком, но область между белой перевязью и вершиной крыла жёлтого или охристо-жёлтого цвета. Заднее крыло сверху охристо-жёлтое, с широкой чёрной каймой, содержащей яркие округлые белые пятна, и 3 чёрными пятнами по внешней границе центральной ячейки. Андрокониальное пятно овальное, матово-чёрное.
Заднее крыло охристо-жёлтого цвета, с рисунком, соответствующим верхней стороне. Чёрные пятна с более четкими угловатыми контурами и окружены размытыми белесоватыми полями. Пятно, соответствующее андрокониальному, содержит в центре крупную белую точку. Половой диморфизм выражен слабо. У самки отсутствует андрокониальное пятно, поэтому её задние крылья только с 3 чёрными пятнами (у самца таких пятен 4).
金斑蝶（學名Danaus chrysippus），是廣佈在亞洲及非洲的一種蛺蝶。樺斑蝶相信是最早被描繪的蝴蝶。一幅3500年前在樂蜀發現的古埃及濕壁畫上就描繪了此蝴蝶。[1]
樺斑蝶是中等大小的蛺蝶，翅展約7-8厘米。身體是黑色的，有很多白色斑點。翅膀表面呈黃褐色，比底面較為鮮艷。前翅的頂部是黑色的，有白色斑紋。後翅圍繞中央有3個黑點。後翅的半圓白點有黑色輪廓。前翅背景色及白色的範圍會因分佈地而有所不同。
雄蝶比雌蝶細小，但色彩較為鮮艷。雄蝶有很多第二性徵，包括：
樺斑蝶分佈在非洲及南歐，東經斯里蘭卡、印度及緬甸至中國及蘇拉威西島。
樺斑蝶雖然與虎斑蝶雖然外表相似，但並非近親。樺斑蝶其下有3個已確認的亞種：[2]
另外，D. c. alcippus很明顯的是另一物種。[2]以往的D. c. petilia及D. c. dorippus[2]也已被確認為一個物種。從粒線體DNA序列分析顯示，D. dorippus是衍生自古代斑蝶屬及雌性樺斑蝶的混種。[2]由於螺原體是寄生在樺斑蝶上，並選擇性地殺死雄蝶[3]，令雄蝶的數量變得稀少，因而出現混種及其後的D. dorippus。從它們的色彩來估計，其古代分支的前翅頂部不是黑色的。
D. c. cratippus很有可能是屬於D. petilia或D. dorippus，但仍需更多的證據支持。無論如何，這三種都是近親，而它們的近親有可能是騎士斑蝶及皇后斑蝶。[2]
在亞洲出現了幾個不同的形態：
樺斑蝶棲息在多種的郊外環境，包括沙漠及高達3000米的高山。它們主要棲息在開放的郊野及花園，很少會到潮濕、森林及山區。它們是會遷徙的。
樺斑蝶是印度最為普遍的蝴蝶。它們由朝到晚都會飛舞，經常到花園啜飲花朵，或是在灌木中尋找休息的地方。它們休息的時候翅膀是會豎合的。當在近地面上曬太陽時，它們會張開翅膀。
樺斑蝶幼蟲時期所吃下的生物鹼可以保護它們免受攻擊。它們很多時會低飛，飛得很慢及成直線。這種飛法讓掠食者有足夠時間認清及避開不攻擊它們。身體上的鮮艷色彩正是要讓掠食者認得它們。假若受到攻擊時，它們會裝死及分泌難聞的液體。這會迫令掠食者放生它們。
由於樺斑蝶私這種保護機制，令一些蝴蝶也偽裝成它們來獲得保護。這些偽裝的物種不單是在顏色、形狀及斑紋上作出模仿，更在行為及飛行模式上作出模仿。這種模仿稱為貝氏擬態（Batesian mimicry）。這些模仿非常相似，要近距離才能作出分辨。模仿樺斑蝶的有雌性斐豹蛺蝶及雌性金斑蛺蝶。白帶鋸蛺蝶及雌性翠袖鋸眼蝶的外觀也看似樺斑蝶。
樺斑蝶與虎斑蝶的相似性稱為穆氏擬態，掠食者對於任何一種的不快經驗會互相保護它們。
樺斑蝶在印度是全年都會繁殖的，但在喜瑪拉雅山的則是季節性。這種情況可以推展至其他熱帶及亞熱帶地區。
雌蝶會停在葉面，在邊緣將腹部彎曲，將卵產在葉底下。每片葉子上只會產一顆卵，避免毛蟲出生時過於擠迫。卵呈銀白色，呈子彈狀。
樺斑蝶毛蟲出生後會先吃掉卵殼。它們整個幼蟲階段也會留在葉底下。出生後首幾天，毛蟲會在葉底表面咬出一點，再在自己周圍咬出一圈，這樣可以阻止有毒的樹汁進入圈內。它們繼而開始吃圈內的內層，但會保留葉子的表面。它們隨著長大會吃圈內的底面及表面，使葉子上有一個個洞。當它們的頜生長到足夠大時，它們就會開始在邊緣吃掉整塊葉子。
毛蟲呈圓柱體。身體表面有黑白間，背上有黃點。它們有3對很長的附足，呈黑色及觸手狀。第1對是最長的，也是可動的。這些觸手位於第3、第6及第12節。頭部有光澤，表面光滑，有半圓形的黑白間。前腳及腳都是黑色的，前腳底部有白間。
樺斑蝶毛蟲會寄住在多種植物上[4]，特別是蘿藦科，如乳草、牛角瓜屬、古鉤藤（Cryptolepis buchananii）、白前屬、釘頭果、蘿藦、鯽魚藤屬、大豹皮花及娃兒藤屬等。其他植物有榕屬、番薯屬、大戟科、錦葵科、禾本科、薔薇科及玄參科。
樺斑蝶的蛹是吊起的。第7腹節最闊，有兩行極細小的金黑色珠子。肩膀及翅套上也有細小的金點。蛹是淡綠色，若在乾旱或非自然物件上結蛹，蛹是會呈粉紅色的。
Anosia chrysippus
(Linnaeus, 1758)
カバマダラ（樺斑、学名：Danaus chrysippus）は、チョウ目タテハチョウ科の昆虫。チョウの一種。
成虫の翅は全体的にオレンジ色で、体は細く、黒地に白の水玉模様。雄は後翅裏中央の翅脈上に立体的に見える黒い模様がある（性標）。日本に分布するマダラチョウ亜科の蝶のなかではいちばん小さい。
成虫は、花で吸蜜する姿がよく観察される。体内に毒を保有しており、その危険性を知らせるためか、非常にゆるやかに飛翔する。幼虫時に体内に蓄積した有毒成分を成虫になってもなお持ち続け、鳥などの捕食者に同種が食われるのを防いでいるとされる。ツマグロヒョウモンのメス、メスアカムラサキのメスはその特性を利用し本種に擬態しているとされる。
卵は葉の裏や花に1つずつ産みつけられる。
幼虫はガガイモ科のトウワタ・フウセントウワタなどを食草とする。
越冬態は不定で、成虫は土着地では通年見られる。
アフリカ区のほかインド・オーストラリア区に分布。日本では、奄美大島以南の南西諸島だが、温暖化により徐々に北上しているようである。体が小さいため、台風の目に乗って移動するなどし、九州から四国、本州の太平洋側にかけての記録は珍しいものではないほどである。
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
_caterpillar_on_a_Calotropis_(Milkweed)_species_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_7970.jpg)
_caterpillar_on_a_Calotropis_(Milkweed)_species_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_7970.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
_mating_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9493.jpg)
-_mud-puddling_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9741.jpg)
_caterpillar_on_a_Calotropis_(Milkweed)_species_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_7970.jpg)
