dcsimg

Distribution ( kastilia )

tarjonnut IABIN
Chile Central
lisenssi
cc-by-nc-sa-3.0
tekijänoikeus
Universidad de Santiago de Chile
tekijä
Pablo Gutierrez
kumppanisivusto
IABIN

Description ( englanti )

tarjonnut Phytokeys
Shrub or tree up to ca. 4 (-10) m tall. Twigs more or less lanate or lanate-tomentose. Thorns up to ca. 8 cm long, more or less stout. Buds 2–3 (-4.2) mm long, 2–3 (-4.8) mm in diameter. Leaf blades more or less coriaceous, more or less lustrous dark green and appressed-pubescent above, pale or greyish-green and glabrous or appressed pubescent beneath, attenuate, cuneate or rounded at base, lobes obtuse, acute or cuspidate, margin entire or serrate with more or less coarse teeth; basal pair of veins divergent, straight or convergent. Subterminal leaf blades of flowering shoots (10-) 15–30 (-80) × (7-) 10–25 (-70) mm, lobes 1–2 (-4) pairs, rarely absent, basal lobes sometimes extending to midrib, each lobe entire or with (1-) 2–3 (-6) teeth in distal half, lobe length 0.5–1 (-3) times to width; petiole (2-) 4–6 (-17) mm; stipules rarely absent or 3–5 (-10) × 0.5–1 (-3) mm, entire or with 1–3 teeth. Subterminal leaf blades of short shoots (10-) 15–30 (-70) × (10-) 15–25 (-50) mm, lobes 1–2 (-4) pairs, basal pair extending to midrib, basal lobe entire or with 3 (-6) teeth in the upper half; petiole (2-) 4–8 (-28) mm long; stipules mostly undeveloped or 2–3 (-5) × 0.5–1 mm. Leaf blades of elongate shoots (15-) 20–35 (-80) × 15–25 (-70) mm, lobes 1–3 (-4) pairs, basal pair entire or 1–4 (-8) teeth at upper half; petiole 2–10 (-20) mm; stipules 4–10 (-25) × (0-) 3–5 mm, with 3–5 (-10) teeth. Inflorescence (10-) 15–20 (-45) × 15–20 (-60) mm long, corymbose, (5-) 10–20 (-25) flowered, more or less lanate or lanate-tomentose; pedicels 2–5 (-10) mm; bracts 1–4 × 0.2–0.9 mm, caducous, linear or lanceolate, margin entire or denticulate with 1–6 teeth. Flowers (5-) 10–15 mm in diameter. Hypanthium 3–6 × 3–6 mm; sepals 1.2–3.5 × 1.6–3.9 mm, usually broadly triangular, margin entire, apex more or less acute; petals 3–7 × 4–7 mm; stamens 15–20 (-22), anthers purple; styles (1-) 2–3 (4). Fruit (6-) 8–12 (-35) mm, depressed-globose, globose or slightly pyriform, yellowish-green or orange, often tinged with red, when dried, often becoming dark red; the immature fruit crowned by the persistent erect or spreading sepals, at maturity sepals re-curved; pyrenes (4-) 5–7 × 6–8 (-20) mm, dorsally sulcate, ventrally smooth, hypostyle pilose.
lisenssi
cc-by-3.0
tekijänoikeus
Ali A. Dönmez, Sevgin Özderin
bibliografinen lainaus
Dönmez A, Özderin S (2019) Additional contributions to taxonomy, nomenclature and biogeography of the Turkish Crataegus (Rosaceae) taxa 3 122: 1–13
tekijä
Ali A. Dönmez
tekijä
Sevgin Özderin
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
Phytokeys

Azarol yemişan ( azeri )

tarjonnut wikipedia AZ
 src=
Crataegus azarolus

Azarol yemişan (lat. Crataegus azarolus)[1] - yemişan cinsinə aid bitki növü.[2]

Təbii yayılması

Təbiətdə növün arealı Fransanın cənubunu və İtaliyanı əhatə edir.

Botaniki təsviri

Hündürlüyü 6 m-ə çatan, cavan zoğları bozumtul tükcüklü, yayın axırlarında təxminən çılpaqlaşan ağac və ya koldur.Tikanları çox və ya azsaylı, bəzən isə tikansızdır, uzunluğu 0,5-1,5 sm-dir. Yarpaqları tünd yaşıl, uzunluğu 3-7 sm, eni 2,5- 6,5 sm, çılpaq və ya üstü sıx olmayan yapışıq tükcüklüdür, əks-yumurtavaridən rombvariyədək dəyişir, kənarları bütöv və ya ucunda bir-üç dişli pərlidir. Çiçək qrupunun diametri 3-5 sm çoxçiçəklidir, çiçək saplağı yaxşı inkişaf etmiş tükcüklüdür. Çiçəklərin diametri 1,5 sm, kasayarpaqları enli-üçkünc, tükcüklüdür; sütüncuqları iki, bəzən bir-üçdür. Mayda çiçəkləyir. Meyvələri təxminən şarşəkilli, diametri 12-15 mm, açıq qırmızı, yeməlidir. Çəyirdəkləri iri, bəzən bir, uzunluğu təxminən 10 mm, diametri 8 mm, arxa tərəfdən çox qabarıq və şırımlı, ön tərəfdən hamar və bir az batıqdır. İyul-sentyabrda meyvə verir.

Ekologiyası

Torpağa tələbkar deyildir. İstiyə və soyuğa davamlıdır. Kolluqlarda bitir.

Azərbaycanda yayılması

Respublikanın bəzi bölgələrində mədəni şəraitdə park və bağlarda rast gəlinir.

İstifadəsi

Qərbi Aralıq dənizi ölkələrində qədimdən meyvəli bitki kimi becərilir. Rusiyada və yaxın ölkələrdə azarol yemişanı becərilmir. Bu adla müxtəlif növlər, əsasən Pontiya yemişanı (Crataegus pontica) becərilir.

Məlumat mənbəsi

  1. Tofiq Məmmədov (botanik) "Azərbaycan Dendroflorası IV cild": Bakı: "Elm"-2018. http://dendrologiya.az/?page_id=112
  2. Azərbaycanın ağac və kolları. Bakı: Azərb.SSR EA-nın nəşriyyatı, 1964, 220 s.
  3. Əsgərov A.M. Azərbaycanın ali bitkiləri.Azərbaycanın florasının konspekti II cild. Bakı: Elm, 2006,283 s.
  4. Talıbov T.H.,İbrahimov Ə.Ş.Naxçıvan Muxtar Respublikası florasının taksonomik spektri. Naxçıvan:Əcəmi,2008,350s.
  5. Гроссгейм А.А. Флора Кавказа. Баку: Аз. ФАН, 1939, т.1.401с.
  6. Гроссгейм А.А. Флора Кавказа. Баку: Аз. ФАН, 1962 т.6.378с.
  7. Дерувья и кустарники СССР.М.Л.: АН СССР, 1960 Т.5.543с.
  8. "Abşeronun ağac və kolları".Bakı: "Elm və təhsil", 2010.
  9. "Azərbaycan Dendroflorası IV cild": Bakı: "Elm"-2018.

İstinadlar

  1. Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
  2. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Bu şablona bax Yemişan cinsinə aid növlər C. altaica * C. azarolus * C. curvisepala * C. daurica * C. korolkowii * C. kyrtostila * C. monogyna * C. oxyacantha * C. pentagyna * C. pinnatifida * C. sanguinea * C. aestivalis * C. ambigua * C. ambitiosa * C. anamesa * C. ancisa * C. annosa * C. apiifolia * C. apiomorpha * C. aprica * C. arborea * C. arcana * C. × ariifolia * C. arnoldiana * C. ater * C. austromontana * C. berberifolia * C. biltmoreana * C. boyntonii * C. brachyacantha * C. calpodendron * C. canbyi * C. chlorosarca * C. chrysocarpa * C. coccinea * C. coccinioides * C. collina * C. columbiana * C. compta * C. crus-galli * C. cuneata * C. cupulifera * C. dahurica * C. douglasii * C. dsungarica * C. ellwangeriana * C. erythropoda * C. flabellata * C. flava * C. fontanesiana * C. × grignonensis * C. harbisonii * C. heldreichii * C. heterophylla * C. holmesiana * C. hupehensis * C. intricata * C. iracunda * C. jackii * C. jonesae * C. laevigata * C. × lavallei * C. lepida * C. × macrocarpa * C. macrosperma * C. marshallii * C. maximowiczii * C. × media * C. mercerensis * C. mexicana * C. × vailiae * C. mollis * C. × mordenensis * C. nigra * C. okanaganensis * C. orientalis * C. pedicellata * C. peregrina * C. phaenopyrum * C. phippsii * C. pruinosa * C. pubescens * C. pulcherrima * C. punctata * C. putnamiana * C. rhipidophylla * C. rivularis * C. saligna * C. sargentii * C. scabrida * C. scabrifolia * C. × sinaica * C. × smithiana * C. spathulata * C. submollis * C. succulenta * C. tanacetifolia * C. tracyi * C. triflora * C. uniflora * C. viridis * C. visenda * C. vulsa * C. wattiana * C. wilsonii
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AZ

Azarol yemişan: Brief Summary ( azeri )

tarjonnut wikipedia AZ
 src= Crataegus azarolus

Azarol yemişan (lat. Crataegus azarolus) - yemişan cinsinə aid bitki növü.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AZ

Atzeroler ( valencia )

tarjonnut wikipedia CA
 src=
Crataegus azarolus

L'atzeroler, atzerolera o soroller (Crataegus azarolus) és una planta de la família de les rosàcies.

Distribució

És una planta originària de l'est del Mediterrani. L'atzerolera és conreada o subespontània als Països Catalans.

Al Rosselló i a Mallorca hi apareix un híbrid natural entre l'atzarolera i l'espinaler, espinal o cirerer de pastor (Crataegus monogyna) que ha rebut el nom de Crataegus ruscinonensis. Aquest híbrid es caracteritza per tenir fruits de només 1 cm de diàmetre.

Descripció

Petit arbre caducifoli de 5 a 10 m d'alt, molt lent en créixer però que pot viure 600 anys o més. El tronc, quan l'arbre és vell, presenta l'escorça esquinçada en tires, la fusta és molt dura i apreciada en ebenisteria. Branques espinoses, fulles coriàcies pubescents triangulars, amb 3 a 5 lòbuls, flors blanques fragants que apareixen a la primavera en corimbs de fins a 20 flors. Els fruits, que maduren cap a setembre, són en forma de poms arrodonits de 2 a 3 cm de color variable (des de vermells a blancs), la polpa és farinosa i de gust dolç i acídul. Té d'una a quatre llavors molt dures.

Conreu

Planta molt resistent a glaçades de fins a 20 graus Celsius sota zero. Accepta la majoria de sòls excepte els molt argilosos i massa humits. Es pot reproduir per llavors sotmeses al procés d'estratificació per estovar-les i facilitar la germinació. També es multiplica per empelt en altres espècies del gènere Crataegus o sobre l'aranyoner.

El conreu ja es feia en època dels romans i abans era molt comú a Aragó i el País Valencià principalment. Hi ha un cert interès a recuperar aquest conreu molt adaptable a l'agricultura ecològica per la seva resistència a plagues i malalties, al contrari que la majoria dels fruiters. Es conrea a Califòrnia en regadiu i aleshores l'arbre no és tan lent en créixer.

El fruit s'anomena atzerola o sorolla, aquest segon nom només s'utilitza en algunes parts del País Valencià. Els fruits (molt heterogenis segons les varietats conreades pel que fa a qualitats organolèptiques) es poden consumir directament o fer-ne sucs i melmelades molt apreciades. També es poden menjar les fulles tendres i les flors.

Propietats

Com altres espècies del gènere dels Arçs (Crataegus) té propietats medicinals comprovades científicament. Els fruits són rics en flavonoides i vitamines A i C. Les flors són antiespasmòdiques, fan baixar la tensió (hipotensives) són sedatives (contra problemes d'insomni) vasodilatadores i tòniques per al cor.

Curiositats

El nom deriva del nom de l'atzerola en àrab, segurament a través de l'aragonès va passar a les altres llengües llatines.

El calendari republicà francès va dedicar a l'atzeroler un dels dies de la tardor.

L'atzerola no s'ha de confondre amb la planta tropical Malpighia emarginata coneguda com a acerola en anglès.

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies


lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autors i editors de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia CA

Atzeroler: Brief Summary ( valencia )

tarjonnut wikipedia CA
 src= Crataegus azarolus

L'atzeroler, atzerolera o soroller (Crataegus azarolus) és una planta de la família de les rosàcies.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autors i editors de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia CA

Azaroldorn ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE
 src=
Blüten
 src=
Tief geteilte Laubblätter und unreife Früchte mit großer Kelchhöhlung und den fünf Kelchzipfeln sowie Griffel- und Staubblattresten an der Spitze
 src=
Früchte von Crataegus azarolus

Der Azaroldorn (Crataegus azarolus), auch Welsche Mispel, Neapolitanische Mispel, Azarole oder Azarolapfel genannt ist eine Pflanzenart in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae).

Die Art ist auf Kreta, in Nordafrika, im Mittelmeergebiet und in Westasien verbreitet. In Südeuropa ist er eingebürgert, in Mitteleuropa ist die Fruchternte unbedeutend.

Der Artname leitet sich ab aus dem Portugiesischen (azarola, azerola, zarola, zerola), dem Katalanischen (acerola, atzerola), dem Spanischen (acerolo) und Italienischen (lazzeruola) sowie aus dem Arabischen (az-za’rur oder az-zu’rur), wobei die korrekte Form und Grundbedeutung des arabischen Wortes nicht ermittelt ist.[1]

Beschreibung

Der Azaroldorn wächst als laubabwerfender, großer, mehr oder weniger bedornter Strauch oder Baum, der Wuchshöhen von bis zu 10 Metern erreicht. Oft besitzt er allerdings unbewehrte Zweige. Die Borke ist glatt und grau. Die Dornen können, wenn vorhanden, bis 1 Zentimeter lang werden.

Die einfachen, gestielten, leicht ledrigen Laubblätter sind drei- bis siebenlappig bis -teilig. Sie sind bis etwa 6–7 Zentimeter lang und ganzrandig sowie im Umriss eiförmig bis verkehrt-eiförmig und oberseits schwach kurzhaarig bis kahl, unterseits sind sie etwas dichter behaart vor allem auf den Adern. Die einzelnen Lappen sind an der Spitze mehr oder weniger spitz bis abgerundet oder stumpf, feiner oder gröber, gesägt bis gekerbt oder gezähnt. Die rinnigen Blattstiele sind haarig. Es sind meist Nebenblätter vorhanden.

Es werden kurz gestielte, eher dichte, etwas filzig behaarte, schirmrispige Blütenstände mit einigen Blüten gebildet. Die offenschaligen weißen, zwittrigen, gestielten und unangenehm duftenden Blüten erscheinen im Mai. Die Blüten sind fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Es sind nur kleine, behaarte Kelchzipfel vorhanden und die Blütenstiele sind haarig. Es sind viele Staubblätter mit rötlichen Antheren vorhanden. Der mehrkammerige Fruchtknoten ist unterständig mit 2–3 Griffeln mit kleinen, kopfigen und stumpfen Narben. Der außen haarige Blütenbecher ist mit einem Diskus ausgekleidet.

Die daraus heranreifenden, schwach behaarten bis fast kahlen Apfelfrüchte (Scheinfrucht) mit der Kelchhöhlung und Kelch- sowie Griffel- und Staubblattresten an der Spitze sind kugelig, orangerot bis rot oder gelb und etwa 1,5–2 (in Kultur größer; 2,5–4) Zentimeter groß. Sie enthalten 2–3 flache, etwa 8–10 Millimeter große, bräunliche, leicht texturierte und einsamige Kerne.

Die roh oder gekocht essbaren Früchte mit säuerlichem, apfelartigem Geschmack reifen von Ende Juli bis Mitte August.[2]

Nutzung

Im Mittelmeergebiet wurde der Azaroldorn schon seit alter Zeit als Obstgehölz kultiviert. Die mispelähnlichen Früchte schmecken süßsäuerlich. Sie können frisch verzehrt werden, süßen Fruchtsäften beigegeben, kandiert, in Honig konserviert oder zu Konfitüren, Kompotten, Likören, Schnäpsen und Backwaren verarbeitet werden.

Die medizinische und technische Verwendung wurde untersucht.[3] So soll der Azaroldorn (wie auch andere Crataegus-Arten) herzstärkend wirken. Sein widerstandsfähiges Holz wird für bewegliche Teile wie Achsen und Spindeln benutzt.[4]

Systematik

Ein Synonym von vielen für Crataegus azarolus L. ist z. B. Pyrus azarolus (L.) Scop. oder Mespilus aronia (L.) Willd. und Crataegus aronia (L.) Bosc usw.

Crataegus azarolus wird oft in Unterarten oder Varietäten aufgeführt:

  • C. azarolus var. azarolus
  • C. azarolus var. aronia
  • C. azarolus var. chlorocarpa
  • C. azarolus var. pontica

Sorten:

  • ‘Julieta’ mit roten, schmalen Früchten und aromatischem Geschmack, Reifezeit: August – September
  • ‘Fruto Blanco’ mit großen weißlichen Früchten mit einem angenehmen Aroma

Trivialnamen

Für den Azaroldorn bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen Azarolbaum, Azarolbirne, Azarolbirn, Meelbyrn (Uffenbach/Lonitzer, 1679[5]), Welsche Espel, Lazerolenbirne (1781[6]), Lazaroli und Lazarole.[7]

Literatur

  • Marilena Idžojtić: Dendrology: Cones, Flowers, Fruits and Seeds. Academic Press, 2019, ISBN 978-0-444-64175-5, S. 207.
  • L. Dippel: Handbuch Der Laubholzkunde. 3. Teil, Parey, 1893, S. 453 f, archive.org.
  • P. H. List, L. Hörhammer: Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis. Vierter Band: Chemikalien und Drogen (CI–G), Springer, 1973, ISBN 978-3-642-80621-6 (Reprint), S. 334.
  • Bundessortenamt: Beschreibende Sortenliste, Wildobstarten, 1999, , S. 49, online (PDF; 17,7 MB).
  • Andreas Bärtels: Enzyklopädie der Gartengehölze. Ulmer Verlag, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3198-6, S. 230.
  • Dericks-Tan, Vollbrecht: Auf den Spuren der Wildfrüchte in Europa. Abadi-Verlag, 2009, ISBN 978-3-00-021129-4, S. 290.

Einzelnachweise

  1. Helmut Genaust: Etymologisches Wörterbuch der botanischen Pflanzennamen. 3., vollständig überarbeitete und erweiterte Auflage, Birkhäuser, Basel/Boston/Berlin 1996, ISBN 3-7643-2390-6, S. 89.
  2. Gustav Hegi: Illustrierte Flora von Mittel-Europa. 2. Auflage, ab Band 7 (1975) hrsg. von Hans J. Conert u. a., Band 4. 2. Auflage, hrsg. von Friedrich Markgraf. München 1958–1963, S. 730 f.
  3. Crataegus azarolus bei Plants For A Future
  4. Wolfgang Schiedermair: Die „Meelbyrn, Paliurus“ in Adam Lonitzers „Kreuterbuch“ (1679). Zur Kenntnis von X Sorbopyrus auricularis (Knoop) Schneid. – Hagebuttenbirne. 2015 (2016), S. 92.
  5. Peter Uffenbach (Hrsg.): Kreuterbuch. Künstliche Conterfeytunge der Baeume, Stauden, Hecken, Kraeuter, Getreyd, Gewuertze […]. Nunmehr aber durch PETRUM UFFENBACHIUM, Med. D. und Ordinarium Physicum in Franckfurt, auf das allerfleissigste uebersehen. Corrigirt und verbessert […]. (Frankfurt am Main 1557, weitere Ausgabe ebenda 1630; letzte Ausgabe Augsburg 1783) Matthäus Wagner (Druck und Verlag), Ulm an der Donau 1679; Neudruck (Leipzig 1934 und bei) Konrad Kölbl, (Grünwald bei) München 1962, Kap. 94, S. 143 f.
  6. Wolfgang Schiedermair: Die „Meelbyrn, Paliurus“ in Adam Lonitzers „Kreuterbuch“ (1679). Zur Kenntnis von X Sorbopyrus auricularis (Knoop) Schneid. – Hagebuttenbirne. In: Medizinhistorische Mitteilungen. Zeitschrift für Wissenschaftsgeschichte und Fachprosaforschung. Band 34, 2015 (2016), S. 87–96, hier: S. 91.
  7. Georg August Pritzel, Carl Jessen: Die deutschen Volksnamen der Pflanzen. Neuer Beitrag zum deutschen Sprachschatze. Philipp Cohen, Hannover 1882, S. 116 (online).
 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Azaroldorn: Brief Summary ( saksa )

tarjonnut wikipedia DE
 src= Blüten  src= Tief geteilte Laubblätter und unreife Früchte mit großer Kelchhöhlung und den fünf Kelchzipfeln sowie Griffel- und Staubblattresten an der Spitze  src= Früchte von Crataegus azarolus

Der Azaroldorn (Crataegus azarolus), auch Welsche Mispel, Neapolitanische Mispel, Azarole oder Azarolapfel genannt ist eine Pflanzenart in der Familie der Rosengewächse (Rosaceae).

Die Art ist auf Kreta, in Nordafrika, im Mittelmeergebiet und in Westasien verbreitet. In Südeuropa ist er eingebürgert, in Mitteleuropa ist die Fruchternte unbedeutend.

Der Artname leitet sich ab aus dem Portugiesischen (azarola, azerola, zarola, zerola), dem Katalanischen (acerola, atzerola), dem Spanischen (acerolo) und Italienischen (lazzeruola) sowie aus dem Arabischen (az-za’rur oder az-zu’rur), wobei die korrekte Form und Grundbedeutung des arabischen Wortes nicht ermittelt ist.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia DE

Crataegus azarolus ( sisilia )

tarjonnut wikipedia emerging languages
 src=
Crataegus azarolus
 src=
Crataegus azarolus

Lu Crataegus azarolus (chiamatu "azzaloru" o "nzaloru" 'n Sicilia) è na chianta sìmuli a lu biancuspinu, urigginaria di lu Mediu Urienti, ora diffusa 'n Italia comu chianta spuntània o curtivata.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia emerging languages

Ẓaɛṛur ( Kabyyli )

tarjonnut wikipedia emerging languages

Ẓaɛṛur (Isem usnan: Crataegus azarolus) d talmest n yemɣi seg twacult n tnejjikt. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753. Tamlest-a teḥseb-itt IUCN am d talmest ur tettwaggez.

 src=
Crataegus azarolus - Ẓaɛṛur[1]

Ismawen

  • Isem-is s latinit: Crataegus azarolus
  • Isem-is s tefransist: Azérolier ou Epine d'Espagne
  • Ismawen-is nniḍen s teqbaylit: Aẓaɛṛur
  • Ismawen-is nniḍen s tmaziɣt:

Isseqdac

Tiwelhiwin

  1. 'Amawal n Yemɣan - Lexique de plantes ' - Chabane Mohand u Remdane - Mémoire d'études en Agronomie - Université de Tizi ouzou (non daté ~années 80)
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia emerging languages

Ẓaɛṛur: Brief Summary ( Kabyyli )

tarjonnut wikipedia emerging languages

Ẓaɛṛur (Isem usnan: Crataegus azarolus) d talmest n yemɣi seg twacult n tnejjikt. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753. Tamlest-a teḥseb-itt IUCN am d talmest ur tettwaggez.

 src= Crataegus azarolus - Ẓaɛṛur
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia emerging languages

Ṡanṡavrëin ( Eml )

tarjonnut wikipedia emerging_languages
 src=
Un ṡanṡavrëin
 src=
Crataegus azarolus

Al ṡanṡavrëin (num scientìfic Crataegus azarolus, in italian azzeruolo, ma a s' pöl ciamäl anca lazzeruolo ), l’é na pianta d’la famiglia dil rösli.

A s'sä mia ad precìs d' in dua l'è 'rivä, forsi da l'Asia Minùr. In Italia al gh'é in Ligüria, Piemònt, Lumbardia, Emilia-Rumagna e Sicilia.

La sò früta a l'é gròsa tant 'mé na balëina ad 3-4 cm e la g'ha a bòta Vitamëina C.

Num ragiunäi

Sicilia: anzarola

Piemònt: lazzarìn

Rèmin: pumbrièl

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia emerging_languages

Ṡanṡavrëin: Brief Summary ( Eml )

tarjonnut wikipedia emerging_languages
 src= Un ṡanṡavrëin  src= Crataegus azarolus

Al ṡanṡavrëin (num scientìfic Crataegus azarolus, in italian azzeruolo, ma a s' pöl ciamäl anca lazzeruolo ), l’é na pianta d’la famiglia dil rösli.

A s'sä mia ad precìs d' in dua l'è 'rivä, forsi da l'Asia Minùr. In Italia al gh'é in Ligüria, Piemònt, Lumbardia, Emilia-Rumagna e Sicilia.

La sò früta a l'é gròsa tant 'mé na balëina ad 3-4 cm e la g'ha a bòta Vitamëina C.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia emerging_languages

Crataegus azarolus ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Crataegus azarolus is a species of hawthorn known by the common names azarole, azerole, and Mediterranean medlar. It is native to the Mediterranean Basin and is a common plant there, growing on sites comparable to those the European common hawthorn grows on. In the Arab countries it is the most common hawthorn species. When growing in the wild, the azerole bears plentiful crops of haw fruits, which are similar to the haws of the European common hawthorn, but more plump.

C. azarolus is often divided into subspecies or varieties, for example Christensen in his monograph[2] uses four varieties:

C. azarolus has been used historically for a number of medicinal purposes.[3]

Gallery

References

  1. ^ Plants for a Future PFAF (page 1)
  2. ^ Christensen, Knud Ib (1992). Revision of Crataegus sect. Crataegus and nothosect. Crataeguineae (Rosaceae-Maloideae) in the Old World. American Society of Plant Taxonomists. ISBN 978-0-912861-35-7.
  3. ^ Ljubuncic, Predrag; Portnaya, Irina; Cogan, Uri; Azaizeh, Hassan; Bomzon, Arieh (2005). "Antioxidant activity of Crataegus aronia aqueous extract used in traditional Arab medicine in Israel". Journal of Ethnopharmacology. 101 (1): 153–161. doi:10.1016/j.jep.2005.04.024. PMID 15970411.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Crataegus azarolus: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Crataegus azarolus is a species of hawthorn known by the common names azarole, azerole, and Mediterranean medlar. It is native to the Mediterranean Basin and is a common plant there, growing on sites comparable to those the European common hawthorn grows on. In the Arab countries it is the most common hawthorn species. When growing in the wild, the azerole bears plentiful crops of haw fruits, which are similar to the haws of the European common hawthorn, but more plump.

C. azarolus is often divided into subspecies or varieties, for example Christensen in his monograph uses four varieties:

C. azarolus var. azarolus has orange fruit. C. azarolus var. aronia L., has yellowish fruit often with some red tinges C. azarolus var. chlorocarpa (Moris) K.I.Chr. has yellowish fruit C. azarolus var. pontica (K.Koch) K.I.Chr. has yellowish or orange fruit

C. azarolus has been used historically for a number of medicinal purposes.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Crataegus azarolus ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES
 src=
Crataegus azarolus.

El acerolo (Crataegus azarolus) es un árbol o arbusto caducifolio de la familia de las Rosáceas oriundo del sur de Europa, Oriente Medio y el norte de África.

No confundir con la especie Malpighia emarginata, conocida comúnmente como acerola.

 src=
Frutos otoñales en Murcia: acerolo rojo y blanco (Crataegus azarolus), azofaifo (Ziziphus jujuba bajo los acerolos rojos), majoleto (Crataegus monogyna bajo los azofaifos), endrina (Prunus spinosa bajo los acerolos blancos).
 src=
Ejemplar de acerolo junto a un olivar, en Mancha Real, Jaén.

Características

El acerolo o bizcobo crece entre 3 a 5 metros, ramas tomentosas y algo espinosas en estado silvestre y sin ellas en los especímenes de cultivo. Las hojas, verde brillante y grisáceas en el envés, son ovadas cuneiformes en la base y profundamente divididas en tres o cinco lóbulos enteros o dentados con pecíolos cortos y pubescentes, al igual que las hojas, las cuales al principio pueden tener pubescencia en ambas caras conservándola después únicamente en el envés.

Las flores son blancas, se disponen en corimbos de 3 a 18 florecillas. La floración tiene lugar en abril y mayo. El fruto, la acerola, de forma globosa y unos 2 cm. es de color rojo o amarillo al madurar, contiene una pulpa carnosa comestible de sabor agridulce con tres semillas en su interior. La maduración se produce en septiembre.

Taxonomía

El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 477. 1753.[1]

Variedades aceptadas
Sinonimia
  • Azarolus crataegoides Borkh.
  • Azarolus crataegoides var. dulcis M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. florifera M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. intermedia M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. macrocarpa M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. malus M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. pyriformis M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. torulosa M.Roem.
  • Crataegus oxyacantha var. azarolus (L.) Lam.
  • Lazarolus oxyacanthoides Borkh.
  • Mespilus azarolus (L.) All.
  • Mespilus azarolus (L.) Duhamel
  • Pyrus azarolus (L.) Scop.[2]
  • Mespilus aronia (L.) Willd. 1814
  • Crataegus aronia (L.) Bosc 1825
  • Crataegus orientalis var. aronia (L.) Lande 1897
  • Crataegus azarolus subsp. aronia (L.) Rouy & Camus 1901
  • Crataegus chrysoclada Gand., 1916
  • Crataegus aronia var. dentata, var. minuta
  • Crataegus ×ruscinonensis var. aronioides Brwicz, 1991[3]
Nombre vernáculo
  • Acerolo

Véase también

Referencias

  1. «Crataegus azarolus». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 24 de agosto de 2014.
  2. [1]
  3. [2]

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Crataegus azarolus: Brief Summary ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES
 src= Crataegus azarolus.

El acerolo (Crataegus azarolus) es un árbol o arbusto caducifolio de la familia de las Rosáceas oriundo del sur de Europa, Oriente Medio y el norte de África.

No confundir con la especie Malpighia emarginata, conocida comúnmente como acerola.

 src= Frutos otoñales en Murcia: acerolo rojo y blanco (Crataegus azarolus), azofaifo (Ziziphus jujuba bajo los acerolos rojos), majoleto (Crataegus monogyna bajo los azofaifos), endrina (Prunus spinosa bajo los acerolos blancos).  src= Ejemplar de acerolo junto a un olivar, en Mancha Real, Jaén.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Mazpil ( baski )

tarjonnut wikipedia EU

Mazpil (Crataegus azarolus) errosazeoen familiako zuhaitza da.

C. azarolus-ek lau azpiespezie edo aldaera ditu:[1]

Herri-sendagintzan erabili dute.[2]

Erreferentziak

  1. Christensen, K.I. (1992) Revision of Crataegus sect. Crataegus and nothosect. Crataeguineae (Rosaceae-Maloideae) in the Old World. The American Society of Plant Taxonomists, Ann Arbor, Michigan, U.S.A.
  2. Ljubuncic, P., et al. (2005). Antioxidant activity of Crataegus aronia aqueous extract used in traditional Arab medicine in Israel. Journal of Ethnopharmacology 101:1 153-61.
Biologia Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipediako egileak eta editoreak
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EU

Mazpil: Brief Summary ( baski )

tarjonnut wikipedia EU

Mazpil (Crataegus azarolus) errosazeoen familiako zuhaitza da.

C. azarolus-ek lau azpiespezie edo aldaera ditu:

C. azarolus var. azarolus C. azarolus var. aronia L. C. azarolus var. chlorocarpa (Moris) K.I.Chr. C. azarolus var. pontica (K.Koch) K.I.Chr.

Herri-sendagintzan erabili dute.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipediako egileak eta editoreak
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EU

Crataegus azarolus ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

L’Azarolier, Azérolier ou Épine d'Espagne (Crataegus azarolus) est un arbre fruitier du genre Crataegus (aubépine) appartenant à la famille des Rosaceae. Originaire du bassin méditerranéen, il est appelé familièrement pommette dans le sud de la France. Son fruit comporte trois pépins.

Description

L'Azérolier est un arbre ou arbuste légèrement épineux à croissance lente pouvant mesurer jusqu'à 10 mètres de haut.

Ses feuilles caduques alternes de forme triangulaire mesurent 3 à 7 cm et comportent 3 ou 5 lobes peu ou pas dentés. Elles sont de couleur vert clair brillant dessus et grisâtre pubescent dessous. Le pétiole est court et pubescent.

Ses petites fleurs blanches hermaphrodites nectarifères sont groupées en corymbes et ont un pédoncule duveteux. Elles ont souvent une odeur désagréable de poisson pourri.

Sous climat méditerranéen, l'Azerolier produit des fruits comestibles rouges ou jaunes acidulés nommés « azerole », « pommette » ou « cenelle ». Leur taille (2 à 4 cm) comme leur goût varie selon les cultivars. Ils contiennent 1 à 5 gros pépins et sont mûrs en fin d'été. En Italie, on trouve encore actuellement des azeroles disponibles à la vente sur certains marchés vers le mois d'octobre.

Un arbre adulte peut produire jusqu’à 25 kg de fruits par an.

Culture

L'Azerolier supporte tous types de sols même calcaires et secs. Il supporte la sécheresse, est rustique jusqu'en zone USDA 6, mais ne fructifie bien que sous climat de type méditerranéen.

Il peut se multiplier par semis (en début d’été pour échapper à la dormance). Dans ce cas, la germination a lieu au printemps suivant, sinon patienter une année supplémentaire. La multiplication peut également se faire par bouture ou par greffage sur épine blanche (Crataegus monogyna).

Utilisation

Les jeunes feuilles et fleurs sont comestibles. Les azeroles sont principalement utilisées en gelées ou confitures, on en a fait aussi de l'eau-de-vie. Leur pulpe est riche en flavonoïdes, vitamine A et vitamine C. Les graines auraient également été torréfiées et utilisées comme substituant au café lors de la Seconde Guerre mondiale.

On utilise également l'azerole dans certaines spécialités pharmaceutiques et cosmétiques. En raison de leur teneur en huiles volatiles, quercétine, triméthylamine, choline, etc., les fleurs sont utilisées en infusion pour traiter l'hypertension artérielle et les troubles du sommeil.

On peut aussi utiliser l'azerolier comme porte-greffe nanifiant pour poiriers et pommiers.

Variétés

 src=
Azéroles rouges et blanches (en haut à gauche)

Il existe 5 sous-espèces d'azérolier :

  • Crataegus azarolus var. aronia L. : Très présente et cultivée en Syrie. Feuilles entièrement velues à la face inférieure. Épines rares. Rameaux densément laineux-tomenteux ou plus ou moins laineux. Nombre de chromosomes :2n (2x) =34
  • Crataegus azarolus var. pontica C.Koch
  • Crataegus azarolus var. azarolus
  • Crataegus azarolus var. chlorocarpa (Moris) K.I.Chr.
  • Crataegus azarolus var. assadii (Khatamsaz) K.I.Chr.

Ces variétés appartiennent à la section Crataegus, nothosect. Crateguineae, séries Orientales de la classification de Christensen[1]

Les cultivars les plus courants sont :

  • en Italie :
    • 'Blanche d'Italie' ou 'moscatella'
    • 'Rouge d'Italie'
    • 'Jaune du Canada'
    • 'Fruto Blanco' : gros fruits blancs sans pépin
    • 'Julieta' : fruits rouges
  • en Espagne:
    • Monstruoso et Orihuela

Noms vernaculaires

Azarolier, Argeroliès, Aubépine du Midi ou Épine d'Espagne. Pommettes dans le bassin de Thau Zaarour en Algérie et Tunisie (où Zaarour désigne aussi la nèfle du Japon). En Tunisie, le Néflier du Japon est appelé "Boussaa". Son nom commun « Azérolier » vient de l'espagnol acerola (qui vient lui-même du berbère Zaarour) qui désigne cette espèce, mais aussi une plante d'un genre distinct. L'Azérolier ne doit en effet pas être confondu avec l'acérolier, petit arbre tropical qui porte le même nom en espagnol et qui donne l'acerola (ou cerise-pays en Guyane).

Synonymes

L’azérolier fut décrit pour la première fois en 1753 par Carl von Linné. Plus tard, il fut décrit par différents auteurs et a reçu des noms divers :

  • Mespilus azarolus ou « Néflier azérole » en 1768 du fait de la ressemblance de l'azérole avec la nèfle.
  • Mespilus aronia (L.) Will. 1814,
  • Crataegus aronia (L.) Bosc. 1825,
  • Crataegus orientalis var. aronia (L.) Lande 1897,
  • Crataegus azarolus subsp. aronia (L.) Rouy & Camus 1901,
  • Crataegus chrysoclada Gandoger, 1916,
  • Crataegus azarolus var. chrysolepis (Gandoger) Hayek 1926,
  • Crataegus azarolus var. hastata, var. kurdistanica, var. rotundiloba Diapulis, 1934
  • Crateagus azarolus var. aronia L. 1953,
  • Crateagus aronia var. dentata, var. minuta
  • Crateagus ×ruscinonensis var. aronioides Brwicz, 1991.

Calendrier républicain

Notes et références

  1. CHRISTENSEN, K. I. (1992). Revision of Crataegus sect. Crataegus and nothosect. Crataeguineae (Rosaceae-Maloideae) in the Old World. Systematic botany monographs, v. 35. Ann Arbor, Mich, American Society of Plant Taxonomists.
  2. Ph. Fr. Na. Fabre d'Églantine, Rapport fait à la Convention nationale dans la séance du 3 du second mois de la seconde année de la République Française, p. 20.

Annexes

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Crataegus azarolus: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR
 src= Crataegus azarolus - Muséum d'histoire naturelle de Toulouse

L’Azarolier, Azérolier ou Épine d'Espagne (Crataegus azarolus) est un arbre fruitier du genre Crataegus (aubépine) appartenant à la famille des Rosaceae. Originaire du bassin méditerranéen, il est appelé familièrement pommette dans le sud de la France. Son fruit comporte trois pépins.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Mušmulasti glog ( Kroatia )

tarjonnut wikipedia hr Croatian


Mušmulasti glog (Azorski glog, velška mušmula, mediteranska mušmula, lat. Crataegus azarolus), vrsta u rodu gloga, mediteransko korisno drvo iz porodice ružovki.

Rasprostranjeno je po mediteranskim zemljama. Naraste do 10 metara visine. plodovi su jestivi, i sirovi i kuhani.[1]

Izvori

  1. Plants For A Future pristupljeno 11. listopada 2018
Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Mušmulasti glog
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Crataegus azarolus
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori i urednici Wikipedije
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia hr Croatian

Mušmulasti glog: Brief Summary ( Kroatia )

tarjonnut wikipedia hr Croatian


Mušmulasti glog (Azorski glog, velška mušmula, mediteranska mušmula, lat. Crataegus azarolus), vrsta u rodu gloga, mediteransko korisno drvo iz porodice ružovki.

Rasprostranjeno je po mediteranskim zemljama. Naraste do 10 metara visine. plodovi su jestivi, i sirovi i kuhani.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori i urednici Wikipedije
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia hr Croatian

Eplaþyrnir ( islanti )

tarjonnut wikipedia IS

Eplaþyrnir (fræðiheiti: Crataegus azarolus)[2] er tegund af þyrnaættkvísl[3] sem var lýst af Carl von Linné.

Undirtegundir

Tegundin skiftist í eftirfarandi undirtegundir:[4]

  • C. a. assadii
  • C. a. sharania



Myndir

Tilvísanir

  1. Christensen, Knud Ib (1992). Revision of Crataegus sect. Crataegus and nothosect. Crataeguineae (Rosaceae-Maloideae) in the Old World. American Society of Plant Taxonomists. ISBN 978-0-912861-35-7.
  2. L., 1753 In: Sp. Pl. 477
  3. World Plants: Synonymic Checklists of the Vascular Plants of the World
  4. „Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist“. Species 2000: Reading, UK. 2014.
Wikimedia Commons er með margmiðlunarefni sem tengist
Wikilífverur eru með efni sem tengist
 src= Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IS

Eplaþyrnir: Brief Summary ( islanti )

tarjonnut wikipedia IS

Eplaþyrnir (fræðiheiti: Crataegus azarolus) er tegund af þyrnaættkvísl sem var lýst af Carl von Linné.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IS

Crataegus azarolus ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT
 src=
Crataegus azarolus

L'azzeruolo (Crataegus azarolus L., 1753) è un albero da frutto appartenente alla famiglia delle Rosaceae e al genere Crataegus. Viene chiamato anche "lazzeruolo", azzarruolo, azzaruolo.

Gran parte dei botanici ritiene che questa specie sia originaria dell'Asia Minore o dell'isola di Creta, da cui si sarebbe diffusa come coltivazione in tutto il resto del bacino del Mediterraneo (in particolare nel Nord Africa) e dell'Europa. In Italia è diffuso occasionalmente in Liguria, Piemonte, Lombardia, Emilia-Romagna, Sicilia, Puglia, Veneto e Toscana.

Caratteristiche

L'azzeruolo cresce sino a un'altezza massima di 3-5 metri, con rami spinosi che possono divenire contorti allo stato selvatico, ma che si mantengono lineari quando la pianta viene coltivata. L'azzerruolo è una pianta longeva e può diventare centenaria, anche se rimane di piccole dimensioni per la crescita lenta. È un piccolo albero o un arbusto, appartenente alle latifoglie e caducifoglie.

Le foglie, di color verde brillante, sono di forma ovale e cuneiforme; la base è profondamente divisa in tre o cinque lobi interi o dentati con picciolo corto e pubescente; le foglie sono caduche ed ingialliscono prima della caduta.

I fiori sono bianchi e si dispongono in infiorescenze di 3-18. La fioritura avviene da aprile a maggio.

Il frutto è un pomo commestibile di forma globosa, varia da 1 a 2 (o 3) cm di diametro ed è di color rosso amaranto, bianco o giallo alla maturazione (a seconda delle cultivar), e contiene una polpa carnosa commestibile dal sapore agrodolce con tre piccoli semi al suo interno. La maturazione si conclude a settembre. Esistono cultivar selezionate con frutti leggermente migliorati per dimensioni e caratteristiche organolettiche.

Distribuzione e habitat

Crateagus azarolus è diffuso nel bacino del Mediterraneo. Si tratta di un frutto "minore"; gli azzeruoli erano diffusi nei secoli passati, il consumo e la diffusione della pianta sono andati via via in diminuzione, e sono attualmente quasi scomparsi e considerati come rarità, sono catalogati oggi tra i frutti "dimenticati". Molto presenti ancora nel centro Sicilia.

La pianta è tipicamente termofila e pertanto predilige per la propria crescita i pendii collinari che si trovano in buona esposizione solare eliofila, crescendo in maniera ottimale nella stessa fascia climatica della roverella e del leccio; predilige terreni argillosi o calcarei.

Cultivar

Le cultivar più diffuse, a carattere locale, si distinguono per colore, dimensione, sapore del frutto ed epoca di maturazione.

  • Bianca d'Italia o moscatella
  • Rossa d'Italia
  • Gialla del Canada
  • altre cultivar sono diffuse perlopiù in altri stati.

Alcune varietà sono autosterili, quindi per avere la fruttificazione occorre impiantare o avere presenti, almeno due varietà diverse per impollinarsi a vicenda. Altre varietà sono parzialmente autofertili e con una sola varietà la produzione sarebbe limitata, quindi si avvantaggiano comunque dell'impollinazione incrociata (entro qualche decina di metri da altre varietà). Da notare che le piante originate da due semi diversi sono varietà diverse, mentre due piante innestate con la stessa varietà sono lo stesso clone e quindi non sono varietà diverse.

Usi

L'azzeruolo è una delle fonti naturali più importanti di vitamina C. Le azzeruole hanno la caratteristica, se consumate fresche, di essere dissetanti, rinfrescanti, diuretiche e ipotensive; la polpa, nello specifico, ha proprietà antianemiche ed oftalminiche. I frutti sono ricchi di vitamina A.

Passata la stagione della produttività dei frutti, per continuare a consumare il prodotto della pianta durante l'anno, l'azzeruolo può essere utilizzato per confetture e gelatine, nonché per la preparazione di insalate e macedonie di frutta. I frutti sono utilizzati anche in pasticceria per la decorazione di torte e normalmente si conservano sotto spirito o grappa.

Galleria d'immagini

Note

  1. ^ (EN) Crataegus azarolus, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Crataegus azarolus: Brief Summary ( Italia )

tarjonnut wikipedia IT
 src= Crataegus azarolus

L'azzeruolo (Crataegus azarolus L., 1753) è un albero da frutto appartenente alla famiglia delle Rosaceae e al genere Crataegus. Viene chiamato anche "lazzeruolo", azzarruolo, azzaruolo.

Gran parte dei botanici ritiene che questa specie sia originaria dell'Asia Minore o dell'isola di Creta, da cui si sarebbe diffusa come coltivazione in tutto il resto del bacino del Mediterraneo (in particolare nel Nord Africa) e dell'Europa. In Italia è diffuso occasionalmente in Liguria, Piemonte, Lombardia, Emilia-Romagna, Sicilia, Puglia, Veneto e Toscana.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autori e redattori di Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia IT

Crataegus azarolus ( Latina )

tarjonnut wikipedia LA

Crataegus azarolus (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum) est species plantarum florentium generis Crataegi et familiae Rosacearum in Europa meridiana sponte virens, cuius fructus ad comedendum collecti sunt.

Notae


Bibliographia

Fontes antiquiores

Nexus externi

Wikidata-logo.svg Situs scientifici: TropicosTela BotanicaGRINITISPlant ListNCBIBiodiversityEncyclopedia of LifePlant Name IndexIUCN Red ListPlantes d'AfriqueUSDA Plants Database Wikispecies-logo.svg Vide "Crataegus azarolus" apud Vicispecies.
Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Crataegum azarolum spectant.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Et auctores varius id editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia LA

Crataegus azarolus: Brief Summary ( Latina )

tarjonnut wikipedia LA

Crataegus azarolus (binomen a Carolo Linnaeo anno 1753 statutum) est species plantarum florentium generis Crataegi et familiae Rosacearum in Europa meridiana sponte virens, cuius fructus ad comedendum collecti sunt.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Et auctores varius id editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia LA

Azarooldoorn ( flaami )

tarjonnut wikipedia NL

De azarooldoorn (Crataegus azarolus) is een plant uit de rozenfamilie (Rosaceae) die voorkomt in het Middellandse Zeegebied. De plant is afkomstig uit Azië. De plant wordt gekweekt vanwege de vruchten. De hoogte is 4-12 m.

De plant heeft donzige twijgen. De bladeren zijn bleekgroen en hebben een lengte van 3-7 cm. Ze hebben stompe lobben die meestal ongetand zijn. Op de onderzijde van het blad zijn ze behaard.

De bloemen zijn klein en wit. Ze hebben meeldraden met paarse helmknoppen. Ze vormen een bloeiwijzevan 5-7,5 cm in doorsnede.

De vruchten van de azarooldoorn worden azarole (niet te verwarren met de acerola) of Middellandse Zeemispel genoemd. De vruchten zijn groter dan die van de eenstijlige meidoorn (Crataegus monogyna), circa 2-2,5 cm in doorsnede. De kleur is geel tot oranjerood. Elke vrucht bevat één tot drie pitten. De vruchten zijn enigszins zuur en wrang van smaak. Ze zijn eigenlijk niet geschikt voor verse consumptie, maar wel voor de productie van jam, compote, sap en wijn. De vrucht wordt zoals zijn alternatieve naam al zegt geproduceerd in de landen rond de Middellandse Zee.

 src=
Vruchten
Logo Wikimedia Commons
Commons heeft mediabestanden in de categorie Crataegus azarolus.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia-auteurs en -editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia NL

Crataegus azarolus ( Pms )

tarjonnut wikipedia PMS
Drapò piemontèis.png Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Cit erbo; a peul rivé a 6 méter d'autëssa, sovens pòch pi che un busson. Le feuje a son auterne, con picol curt, a son spartìe profondament. Le fior a son përfumà e a rapa, a son bianch e con jë stam ross-viòla. Ij frut a son dij pomet motobin variabij ant le dimension e ant ël color. Mai pi gròss che 2,5 cm.

Distribussion

A l'é na specie spatarà ant l'Europa meridional, l 'Asia Minor e l'Àfrica setentrional. A fioriss da avril a giugn.

Notissie

Ij frut a son motobin rich ëd vitamina "A". Ij frut a son dovrà për fé 'd marmlade, geladin-e, salate e macedònie. As conserva sota alcol e sota branda.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

  • Crategus azarolus L. 1753
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PMS

Crataegus azarolus: Brief Summary ( Pms )

tarjonnut wikipedia PMS

Cit erbo; a peul rivé a 6 méter d'autëssa, sovens pòch pi che un busson. Le feuje a son auterne, con picol curt, a son spartìe profondament. Le fior a son përfumà e a rapa, a son bianch e con jë stam ross-viòla. Ij frut a son dij pomet motobin variabij ant le dimension e ant ël color. Mai pi gròss che 2,5 cm.

Distribussion

A l'é na specie spatarà ant l'Europa meridional, l 'Asia Minor e l'Àfrica setentrional. A fioriss da avril a giugn.

Notissie

Ij frut a son motobin rich ëd vitamina "A". Ij frut a son dovrà për fé 'd marmlade, geladin-e, salate e macedònie. As conserva sota alcol e sota branda.

 src=

Ij frut verd

 src=

Le fior

 src=

Ij frut sech

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PMS

Głóg włoski ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Głóg włoski (Crataegus azarolus) – gatunek drzewa lub krzewu z rodziny różowatych. Rodzime obszary jego występowania to Tunezja w Afryce Północnej, Kaukaz, Azja Zachodnia i Środkowa oraz Grecja[2]. Jest uprawiany w niektórych krajach Europy.

 src=
Kwiaty

Morfologia

Drzewo lub krzew o wysokości do 8 m. Liście 3-7 klapkowe, szeroko-odwrotnie-jajowate. Kwiaty zebrane w podbaldachy. Owoce okrągłe i duże (średnica 2-4 cm), w kolorze pomarańczowym lub żółtym, jadalne.

Zastosowanie

Roślina lecznicza

Surowiec zielarski[3]
Kwiatostan głogu (Crataegi folium cum flore) – całe lub rozdrobnione, wysuszone gałązki z kwiatami głogu jednoszyjkowego, dwuszyjkowego, rzadziej innych europejskich gatunków jak głóg włoski i głóg czarny. Surowiec zawiera minimum 1,5% sumy flawonoidów w przeliczeniu na hiperozyd.


  • W niektórych krajach Europy jest uprawiany jako roślina ozdobna.
  • We Włoszech jest uprawiany również ze względu na jadalne owoce.

Przypisy

  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-23].
  2. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-02].
  3. Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska X. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276. ISBN 978-83-63724-47-4.

Bibliografia

  1. Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Głóg włoski: Brief Summary ( puola )

tarjonnut wikipedia POL

Głóg włoski (Crataegus azarolus) – gatunek drzewa lub krzewu z rodziny różowatych. Rodzime obszary jego występowania to Tunezja w Afryce Północnej, Kaukaz, Azja Zachodnia i Środkowa oraz Grecja. Jest uprawiany w niektórych krajach Europy.

 src= Kwiaty
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia POL

Crataegus azarolus ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

Crataegus azarolus é um arbusto caducifólio pertencente à família Rosaceae. É endêmica no Oriente Médio, Europa e no norte da África.[1]

Sinônimos

  • Azarolus crataegoides Borkh.
  • Azarolus crataegoides var. dulcis M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. florifera M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. intermedia M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. macrocarpa M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. malus M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. pyriformis M.Roem.
  • Azarolus crataegoides var. torulosa M.Roem.
  • Crataegus oxyacantha var. azarolus (L.) Lam.
  • Lazarolus oxyacanthoides Borkh.
  • Mespilus azarolus (L.) All.
  • Mespilus azarolus (L.) Duhamel
  • Pyrus azarolus (L.) Scop.
  • [1]
  • Mespilus aronia (L.) Willd. 1814
  • Crataegus aronia (L.) Bosc 1825
  • Crataegus orientalis var. aronia (L.) Lande 1897
  • Crataegus azarolus subsp. aronia (L.) Rouy & Camus 1901
  • Crataegus chrysoclada Gand., 1916
  • Crataegus azarolus var. chrysolepis (Gand.) Hayek 1926,
  • Crataegus azarolus var. hastata, var. kurdistanica, var. rotundiloba Diap., 1934
  • Crateagus azarolus var. aronia L. 1953,
  • Crateagus aronia var. dentata, var. minuta
  • Crateagus ruscinonensis var. aronioides Brwicz, 1991

Referências

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Crataegus azarolus: Brief Summary ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

Crataegus azarolus é um arbusto caducifólio pertencente à família Rosaceae. É endêmica no Oriente Médio, Europa e no norte da África.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Глід плодовий ( ukraina )

tarjonnut wikipedia UK

Опис

Загальна висота досягає 6 м при діаметрі крони до 3 м. Колючки на прямостоячих, сірих, волосистих пагонах нечисленні (до 1,5 см в довжину), на деяких сортах взагалі відсутні.

Темно-зелене листя розташовуються по всій довжині стебла, можуть бути клиновидні, ромбічні або яйцеподібні, в незалежності від форми все листя має на вершині 1-3 зубчасті лопаті. Розмір кожного листя коливається від 3 до 7 см завдовжки і від 2,5 до 6,5 см завширшки.

Суцвіття багатоквіткові, зібрані в щиток, розташовані на добре розвинених волосистих квітконіжках. Діаметр суцвіття — від 3 до 5 см; білі, п'ятипелюсткові квіти мають широкі, трикутні чашолистки і не перевищують в діаметрі 1,5 см.

Плоди кулясті, дрібні (до 15 мм), з 1 або 2 кісточками, дозрівання починається в липні і триває до вересня. М'якуш плоду жовтуватого відтінку, соковита, м'ясиста, кислувато-солодка на смак. Багаті на вітаміни А, С, флавоноїди.

Культивація

У дикій природі глід росте переважно на лісових галявинах. Є світлолюбним, легко переносить невеликий затінок. До родючості невимогливий, воліє ґрунт з вмістом вапна. Додаткового поливу потребує лише в посушливі сезони. Для розмноження висаджують насіння та пагони. Є посухостійкий, зимостійкий. Цвітіння починається в травні. Запах квіток неприємний. В рік з 1 дерева в середньому збирають 25 кг.

Середня тривалість життя становить 200 років, максимальна — 400 років.

Використання

З давніх-давен культивується в країнах західного Середземномор'я, насамперед у Франції та Італії. Плоди вживають в свіжому або сушеному вигляді, також використовують для приготування варення, компоту, джему меду, конфітюру, при заварюванні чаю.

Застосовується як засіб для профілактики серцево-судинних захворювань. Квіти використовуються в настою для лікування гіпертензії і порушення сну.

Внаслідок наявності в плодах ефірних олій, кверцетину, тріметіламіну його частково застосовують при виробництві препаратів у фармацевтичній та косметичній промисловості.

Широко застосовується в декоративному садівництві. Часто висаджують на присадибних ділянках і використовують для створення колючих огорож. Особливо привабливо виглядають кущі дикого глоду восени, коли достигають плоди, а листя забарвлюється в помаранчево-червоні тони. Застосовують для зміцнення схилів і ярів, часто висаджують на берегах водойм. Іноді даний вид використовують як підщепи для таких плодових дерев, як мушмула, яблуня, груша, айва.

Поширення

Розповсюджено в Середземномор'ї (від Іспанії до Греції), Туреччині, Ірані, Середній Азії, Китаї. Натуралізовано на півдні Північної Америки.

Підвиди

  • C. azarolus azarolus
  • C. azarolus aronia
  • C. azarolus chlorocarpa
  • C. azarolus pontica

Джерела

  • Dericks-Tan, Vollbrecht: Auf den Spuren der Wildfrüchte in Europa, Abadi-Verlag, 2009, ISBN 978-3-00-021129-4, S. 290.
  • Phipps, James B., Robert J. O'Kennon and Ron W. Lance (2003), Hawthorns and medlars, Cambridge, U.K.: Royal Horticultural Society. and Portland, Oregon: Timber Press
  • Ljubuncic, P., et al. (2005). Antioxidant activity of Crataegus aronia aqueous extract used in traditional Arab medicine in Israel. Journal of Ethnopharmacology 101:1 153-61.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Автори та редактори Вікіпедії
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia UK

Боярышник азароль ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию
 src=
Азароль на прилавке в Испании (сверху слева — красный, затем жёлтый)

Издавна и широко культивируют как плодовое в странах западного Средиземноморья. Сбор плодов, идущих в пищу в свежем и переработанном виде, производят также с деревьев, специально сохраняемых ири расчистке территорий под сельскохозяйственные угодья. Легко дичает.

В России и сопредельных странах подлинный боярышник азароль в культуре отсутствует. Под этим названием указывают, по-видимому, различные виды, главным образом Боярышник понтийский (Crataegus pontica).

Таксономия

Вид Боярышник азароль входит в род Боярышник (Crataegus) трибы Pyreae подсемейства Спирейные (Spiraeoideae) семейства Розовые (Rosaceae) порядка Розоцветные (Rosales).


ещё 8 семейств
(согласно Системе APG III) ещё 7 триб
(согласно Системе APG III) ещё от 200 до 300 видов порядок Розоцветные подсемейство Спирейные род Боярышник отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Розовые триба Pyreae вид
Боярышник азароль
ещё 44 порядка цветковых растений
(согласно Системе APG III) ещё 8 подсемейств
(согласно Системе APG III) ещё около 60 родов
(согласно Системе APG III)

Синонимы

По данным The Plant List на 2013 год, в синонимику вида входят[2]:

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Crataegus azarolus L. is an accepted name (англ.). The Plant List (2013). Version 1.1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/. Royal Botanic Gardens, Kew and Missouri Botanical Garden (2013). Проверено 17 января 2015.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии

Боярышник азароль: Brief Summary ( venäjä )

tarjonnut wikipedia русскую Википедию
 src= Азароль на прилавке в Испании (сверху слева — красный, затем жёлтый)

Издавна и широко культивируют как плодовое в странах западного Средиземноморья. Сбор плодов, идущих в пищу в свежем и переработанном виде, производят также с деревьев, специально сохраняемых ири расчистке территорий под сельскохозяйственные угодья. Легко дичает.

В России и сопредельных странах подлинный боярышник азароль в культуре отсутствует. Под этим названием указывают, по-видимому, различные виды, главным образом Боярышник понтийский (Crataegus pontica).

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Авторы и редакторы Википедии