Papuasomysz górska[3] (Abeomelomys sevia) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący endemicznie na Nowej Gwinei[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1935 roku przez G. Tate’a & R. Archbolda, jako Melomys sevia. Miejsce typowe to Sevia w paśmie Cromwella, na półwyspie Huon w prowincji Morobe w Papui-Nowej Gwinei, na wysokości 1400 m n.p.m.[4][5]
Papuasomysz górska występuje wyłącznie w Papui-Nowej Gwinei, oprócz półwyspu Huon została stwierdzona w Górach Bismarcka i dalej na zachód, po miejscowość Telefomin. Żyje na wysokościach od 1400 do 3100 m n.p.m., głównie powyżej 2000 m n.p.m. Występuje w górskim lesie mglistym i na piętrze halnym, powyżej górnej granicy lasu[2].
Opis według holotypu gatunku: gryzoń ten jest niewielki, ciało z głową mierzy 142 mm, a ogon 140 mm. Ma długie, rudobrązowe futro na grzbiecie i biały spód ciała; włosy u nasady są szare. Dłonie i stopy są kremowobiałe. Ogon jest ciemny. Głowa i czoło mają lekko szarawy odcień, długie wibrysy osiągają 47 mm. Ogólnie papuasomysz jest dość podobna do paraszczurzynka papuaskiego (Paramelomys moncktoni), od którego jest jednak znacznie mniejsza[5].
Gryzonie te prowadzą naziemny tryb życia. Samice papuasomyszy rodzą zwykle jedno młode[2].
Papuasomysz górska jest spotykana w obszarze, w którym sprzyjające jej siedliska są łatwo dostępne i niezagrożone. Chociaż nie wiadomo, jaki jest trend zmian jej liczebności, przypuszczalnie liczebność gatunku jest duża. Nie wiadomo, czy występuje w obszarach chronionych. Papuasomysz górska jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody uznawana za gatunek najmniejszej troski[2].
Papuasomysz górska (Abeomelomys sevia) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych, występujący endemicznie na Nowej Gwinei.
Gatunek został opisany naukowo w 1935 roku przez G. Tate’a & R. Archbolda, jako Melomys sevia. Miejsce typowe to Sevia w paśmie Cromwella, na półwyspie Huon w prowincji Morobe w Papui-Nowej Gwinei, na wysokości 1400 m n.p.m.