dcsimg

Oenocarpus bataua var. bataua ( asturia )

tarjonnut wikipedia AST

Oenocarpus bataua var. bataua (Mart. 1823) Burret 1929 o Jessenia bataua, la palma de seje, milpesos, unamo, ungurahua o patabá ye una planta de la familia de les palmeres.

Distribución y hábitat

Ye una palma abondosa en zones húmedes y pluviales a menos de 1000 msnm al noroccidente de Suramérica dende Panamá hasta'l sur d'América tropical. Distribúise per Panamá, Venezuela, Colombia, Bolivia, Ecuador y Perú.[2] Ente otros llugares, ye autóctona del Conceyu Cedeño (Bolívar), Estáu Bolívar, Venezuela, que'l so frutu forma parte de la tradición culinaria de la rexón.

Descripción

Caracterizar por un estípite (tarmu) solitariu erecto, de 10 a 25 m d'altor y 20 a 30 cm de diámetru, llisu, conspicuamente anilláu. Tien de 10 a 16 fueyes terminales, pendulaes escontra los llaos, con peciolu de 1 a 50 cm y raquis de 3 a 7 m de llargor; ápiz acumináu, llimbu pinnáu, pinnas alternes d'hasta 2 m de llargu y 15 cm d'anchu, aprosimao 100 a cada llau, asitiaes nun mesmu planu.[3]

Inflorescencia de 1 a 2 m de llargor, con cerca de 300 raquilas d'hasta 1,3 m de llargu. Flores marielles con sépalos hasta de 2 mm y pétalos hasta de 7 mm.[3]

Los frutos son negru-violáceos, oblongos, de 3 a 4 cm de llargor y 2 cm de diámetru, con exocarpio delgáu y llisu, mesocarpiu carnosu y ricu n'aceite d'escelente calidá, con 4 per cientu de proteína y pesu de 10 a 15 gramos cada unu, representáu la magaya'l 40 per cientu del pesu. Cada palmera produz ente 3 y 4 recímanos y cada recímanu tien más de mil fruto.[4]

Usos

Tradicionalmente los indíxenes recoyeron el frutu y maurecer n'agua tibio pa preparar bébores refrescantes y en dellos casos pa estrayer l'aceite.[3] Tamién ye comestible'l cogollo frescu y pa la realización de la arepa de corobas popular nel Estáu Bolívar. Amás na palma críense bárabos comestibles de coleópteros.[5]

L'aceite utilizar na medicina tradicional pa solliviar la tos y la bronquitis.[4]

El raquis foi usáu pa fabricar fleches y les fueyes pa cestes o viviendes provisionales.[3] La palma ye utilizada polos indíxenes pa la fabricación de cabanos llamaos churuata les cualos son usaes como vivienda de los indíxenes.

Nel futuru, esta palma podría ser industrializada pa la producción d'aceite,[4] tantu pola calidá del mesmu, porque s'afai a suelos probes y la producción de frutos ye bien abondosu.

Tamién s'utilizó l'aceite que d'ella s'estrayi, sol nome d'Aceite de Ungurahua, como rexenerador capilar.

La fruta dar ente los meses d'abril y mayu y della puédese llograr aceite, xabón, alimentu p'animales y la popular "Arepa de Coroba".

Aceto del Patauá

Tradicionalmente, los indios recoyeron el frutu y haber maurecíu na agua tibio pa preparar bébores y tamién pa estrayer aceite.[6] Los sos drupes contienen ocho a diez per cientu d'aceite. El Meolo frescu tamién ye comestible. Amás de la palma de la mano pa crear besouros.[7]

L'aceite utilizar na medicina tradicional pa solliviar la tos y bronquitis.[8] y como tónicu pal pelo. Por cuenta de les sos constantes químiques, el sabor y el golor cuando refináu paécense enforma al d'aceite oliva.[9] Tradicionalmente, aceite de patauá ye utilizáu poles comunidaes amazóniques nos alimentos fritos, y como tónicu pa tratar calvez.6 L'aceite ye bonu pa munchos problemes de salú y actúa como un laxante, remediu pa la tuberculosis, asma y otros problemes respiratorios. Tamién s'utiliza na producción de cosméticos, yá que puede ser utilizáu como un tónicu p'anidiar el pelo. Un famosu investigador que vivía nun pueblu Kayapó dixo que los indios atopábense más formosos, nutríos y sanos en mientres la fructificación de patauazeiro.[10]

 src=
Aceto del Patauá.
Datos químicos y físicos del Pataua aceite Índiz Unidad Pataua OLIVA Índiz de refraición (40 ° C) - 1,459-1,469 1,68 a 1,471 Índiz de Yodu gl2 70-83 78-90 Índiz de saponificación mg KOH g 190 - 210 187-196 Densidá (20 ° C) ltr g 0,905-0,918 0,914-0,919 Fusión ° C 16 14

Sinonimia

  • Oenocarpus batawa Wallace (1853), orth. var.
  • Jessenia polycarpa H.Karst. (1857).
  • Jessenia repanda Engl. (1865).
  • Jessenia bataua (Mart.) Burret (1928).
  • Jessenia weberbaueri Burret (1929).[2]

Referencies

  1. Martius, Carl von. 1823. Historia Naturalis Palmarum II: 23. Lipsiae (Leipzig): T.O. Weigel.
  2. 2,0 2,1 «Oenocarpus bataua var. bataua». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 17 d'agostu de 2009.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Galeano, Gloria 1991. Les palmes de la rexón del Araracuara. Bogotá: TOPEMBOS - Unniversidad Nacional. Segunda edición, 1992, p.p. 146-148.
  4. 4,0 4,1 4,2 Vallina Rendón, Darío 2002. "Oenocarpus bataua, seje"; Colombia Amazónica, separata especies promisorias 1. Corporación Colombiana pa l'Amazonia –Araracuara- COA.
  5. La Rotta, Constanza 1990. Especies utilizaes pola Comunidá Miraña: 296-297. Bogotá: WWF - FEN.
  6. Galeano, Gloria 1991. Les palmes de la rexón del Araracuara. Bogotá: TOPEMBOS - Universidá Nacional. Segunda edición, 1992, p.p. 146-148.
  7. La Rotta, Constanza 1990. Especies utilizaes pola Comunidá Miraña: 296-297. Bogotá: WWF - FEN.
  8. Vallina Rendón, Darío 2002. "Oenocarpus bataua, seje"; Colombia Amazónica, separata especies promisorias 1. Corporación Colombiana pa l'Amazonia –Araracuara- COA.
  9. CALVACANTE, Paulo B. Frutes comestíveis da Amazônia. – Belém: Museu paraense Emilio Goeldi, 1991.
  10. PATAUÁ. http://www.cifor.org/publications/pdf_files/Books/BShanley1001/203_208.pdf

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AST

Oenocarpus bataua var. bataua: Brief Summary ( asturia )

tarjonnut wikipedia AST
Oenocarpus bataua var. bataua

Oenocarpus bataua var. bataua (Mart. 1823) Burret 1929 o Jessenia bataua, la palma de seje, milpesos, unamo, ungurahua o patabá ye una planta de la familia de les palmeres.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia AST

Oenocarpus bataua ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Oenocarpus bataua, the patawa, sehe, hungurahua (Ecuador) or mingucha, is a palm tree native to the Amazon rainforest. The tree produces edible fruits rich in high-quality oil.[3]

Distribution and habitat

It is native to the tropical rainforests of South America and is abundant in the wet zones at elevations less than 1,000 m (3,300 ft). Its distribution stretches from Panamá and Trinidad to the Amazon basin (Colombia, Venezuela, Guianas, Brazil, Bolivia, Ecuador, Peru).[2] Two varieties are recognized:

  1. Oenocarpus bataua var. bataua - Panama and South America
  2. Oenocarpus bataua var. oligocarpus (Griseb. & H.Wendl.) A.J.Hend. - Trinidad, Venezuela, Guianas

In Western Amazonia O. bataua is one of the top three palm species in both frequency and abundance. It reaches its highest densities in soils of low to intermediate nutrient concentration.[4] In Colombia, it is usually found in sandy soils with a high organic matter content that are subject to flooding, possibly because there are few other species which compete with it. It can grow extremely well on unflooded soils as witnessed by high-density stands in the pastures of the Colombian Chocó, though it is rarely found on terra firma in the wild since competition from other species is such that it rarely gets the high light levels it needs to set fruit.[5]

Description

Its stem is solitary, erect, 10–25 m (33–82 ft) in height and 2–3 dm (8–12 in) diameter, smooth, and ring-shaped. It has 10–16 leaf terminals, petiole 10–50 cm (3.9–19.7 in), rachis 3–7 m (9.8–23.0 ft) long; with leaflets up to 2 m (6 ft 7 in) long and 15 cm breadth, approximately 100 to each side, placed in the same plane.[5]

The blossom is 1–2 m (3 ft 3 in – 6 ft 7 in) long, with about 300 rachilas up to 1.3 m (4 ft 3 in) length. The flowers are yellow with sepals 2 mm (0.079 in) and petals 7 mm (0.28 in) long.[5]

Uses

Patawa fruits are used for cosmetic, food, and pharmaceutical purposes.[6]

Traditionally indigenous peoples have collected the fruit and matured it in tepid water in order to prepare drinks and also to extract its oil.[5] Its drupes are 8–10% oil. The fresh meolo is edible too. The rachis have been used to manufacture arrows and the leaves to make baskets and construct provisional housings.[5] Additionally, Rhynchophorus palmarum larvae are harvested from the palm.[7]

Pataua oil

Oil

Traditionally, patauá oil is used by Amazonian communities in fried foods. In Bolivia, the oil is known as aceite de majo.[8]

It is also used in cosmetic production, as it can be used as a tonic to soften the hair.[9]

The oil is used in traditional medicine to treat cough and bronchitis.[3]

References

  1. ^ Martius, Carl von. 1823. Historia Naturalis Palmarum II: 23. Lipsiae (Leipzig): T.O. Weigel.
  2. ^ a b Kew World Checklist of Selected Plant Families
  3. ^ a b Vallejo Rendón, Darío 2002. "Oenocarpus bataua, seje"; Colombia Amazónica, separata especies promisorias 1. Corporación Colombiana para la Amazonia –Araracuara- COA.
  4. ^ Cámara-Leret, Rodrigo (2017). "Modelling responses of western Amazonian palms to soil nutrients". Journal of Ecology. 105 (2): 367–381. doi:10.1111/1365-2745.12708.
  5. ^ a b c d e Galeano, Gloria 1991. Las palmas de la región del Araracuara. Bogotá: TOPEMBOS - Universidad Nacional. Segunda edición, 1992, p.p. 146-148.
  6. ^ Amazonian palm Oenocarpus bataua (“patawa”): chemical and biological antioxidant activity - phytochemical composition. A. Rezaire, J.-C. Robinson, B. Bereau, A. Verbaere, N. Sommerer, M.K. Khan, P. Durand, E. Prost and B. Fils-Lycaon, Food Chemistry, In Press, Accepted Manuscript, doi:10.1016/j.foodchem.2013.10.077
  7. ^ La Rotta, Constanza 1990. Especies utilizadas por la Comunidad Miraña: 296-297. Bogotá: WWF - FEN.
  8. ^ Brokamp, Grischa (2015). Relevance and Sustainability of Wild Plant Collection in NW South America: Insights from the Plant Families Arecaceae and Krameriaceae. Wiesbaden: Springer Spektrum. doi:10.1007/978-3-658-08696-1. ISBN 978-3-658-08695-4. S2CID 30557398.
  9. ^ Pataua.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Oenocarpus bataua: Brief Summary ( englanti )

tarjonnut wikipedia EN

Oenocarpus bataua, the patawa, sehe, hungurahua (Ecuador) or mingucha, is a palm tree native to the Amazon rainforest. The tree produces edible fruits rich in high-quality oil.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia authors and editors
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia EN

Oenocarpus bataua var. bataua ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Oenocarpus bataua var. bataua (Mart. 1823) Burret 1929 o Jessenia bataua, majo (en Bolivia) la palma de seje, milpesos, unamo, ungurahua o patabá es una planta de la familia de las palmeras.

Distribución y hábitat

Es una palma abundante en zonas húmedas y pluviales a menos de 1000 msnm al noroccidente de Sudamérica desde Panamá hasta el sur de América tropical. Se distribuye por Panamá, Venezuela, Colombia, Guyana, Surinam, Guayana Francesa, Brasil, Bolivia, Ecuador y Perú.[2]

Entre otros lugares, es autóctona del Municipio Cedeño (Bolívar), Estado Bolívar, Venezuela, cuyo fruto forma parte de la tradición culinaria de la regiones.

En Bolivia se produce en el norte del país, en el departamento de Pando que colinda tanto con Perú, como con Brasil y en el norte del departamento. Todo el acopio del fruto conocido como majo se lo efectúa en la ciudad de Riberalta y la pulpa de la fruta congelada es enviada al resto del país y se exporta a otros países.

Descripción

Se caracteriza por un estípite (tallo) solitario erecto, de 10 a 25 m de altura y 20 a 30 cm de diámetro, liso, conspicuamente anillado. Tiene de 10 a 16 hojas terminales, penduladas hacia los lados, con peciolo de 1 a 50 cm y raquis de 3 a 7 m de longitud; ápice acuminado, limbo pinnado, pinnas alternas de hasta 2 m de largo y 15 cm de ancho, aproximadamente 100 a cada lado, colocadas en un mismo plano.[3]

Inflorescencia de 1 a 2 m de longitud, con cerca de 300 raquilas de hasta 1,3 m de largo. Flores amarillas con sépalos hasta de 2 mm y pétalos hasta de 7 mm.[3]

Los frutos son negro-violáceos, oblongos, de 3 a 4 cm de longitud y 2 cm de diámetro, con exocarpio delgado y liso, mesocarpio carnoso y rico en aceite de excelente calidad, con 4 por ciento de proteína y peso de 10 a 15 gramos cada uno, representado la pulpa el 40 por ciento del peso. Cada palmera produce entre 3 y 4 racimos y cada racimo tiene más de mil frutos.[4]

Importancia económica y cultural

Usos

Tradicionalmente los indígenas han recolectado el fruto y lo maduran en agua tibia para preparar bebidas refrescantes y en algunos casos para extraer el aceite.[3]​ También es comestible el cogollo fresco y para la realización de la arepa de corobas popular en el Estado Bolívar. Además en la palma se crían larvas comestibles de coleópteros.[5]

El aceite se utiliza en la medicina tradicional para aliviar la tos y la bronquitis.[4]

El raquis ha sido usado para fabricar flechas y las hojas para cestas o viviendas provisionales.[3]​ La palma es utilizada por los indígenas para la fabricación de chozas llamadas churuata las cuales son usadas como vivienda de los indígenas.

En el futuro, esta palma podría ser industrializada para la producción de aceite,[4]​ tanto por la calidad del mismo, porque se adapta a suelos pobres y la producción de frutos es muy abundante.

También se ha utilizado el aceite que de ella se extrae, bajo el nombre de Aceite de Ungurahua, como regenerador capilar.

La fruta se da entre los meses de abril y mayo y de ella se puede obtener aceite, jabón, alimento para animales y la popular "Arepa de Coroba".

Aceite del patauá

Tradicionalmente, los indios han recogido el fruto y lo han madurado en el agua tibia para preparar bebidas y también para extraer aceite.[6]​ Sus drupas contienen ocho a diez por ciento de aceite. El Meolo fresco también es comestible. Además de la palma de la mano para crear besouros.[7]

El aceite se utiliza en la medicina tradicional para aliviar la tos y bronquitis.[8]​ y como tónico para el cabello. Debido a sus constantes químicas, el sabor y el olor cuando refinado se parecen mucho al de aceite oliva.[9]​ Tradicionalmente, aceite de patauá es utilizado por las comunidades amazónicas en los alimentos fritos, y como tónico para tratar calvicie.6 El aceite es bueno para muchos problemas de salud y actúa como un laxante, remedio para la tuberculosis, asma y otros problemas respiratorios. También se utiliza en la producción de cosméticos, ya que puede ser utilizado como un tónico para suavizar el cabello. Un famoso investigador que vivía en un pueblo Kayapó dijo que los indios se encontraban más hermosos, nutridos y sanos durante la fructificación de patauazeiro.[10]

 src=
Aceto del patauá

Sinonimia

  • Oenocarpus batawa Wallace (1853), orth. var.
  • Jessenia polycarpa H.Karst. (1857).
  • Jessenia repanda Engl. (1865).
  • Jessenia bataua (Mart.) Burret (1928).
  • Jessenia weberbaueri Burret (1929).[2]

Referencias

  1. Martius, Carl von. 1823. Historia Naturalis Palmarum II: 23. Lipsiae (Leipzig): T.O. Weigel.
  2. a b «Oenocarpus bataua var. bataua». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado el 17 de agosto de 2009.
  3. a b c d Galeano, Gloria 1991. Las palmas de la región del Araracuara. Bogotá: TOPEMBOS - Universidad Nacional. Segunda edición, 1992, p.p. 146-148.
  4. a b c Vallejo Rendón, Darío 2002. "Oenocarpus bataua, seje"; Colombia Amazónica, separata especies promisorias 1. Corporación Colombiana para la Amazonia –Araracuara- COA.
  5. La Rotta, Constanza 1990. Especies utilizadas por la Comunidad Miraña: 296-297. Bogotá: WWF - FEN.
  6. Galeano, Gloria 1991. Las palmas de la región del Araracuara. Bogotá: TOPEMBOS - Universidad Nacional. Segunda edición, 1992, p.p. 146-148.
  7. La Rotta, Constanza 1990. Especies utilizadas por la Comunidad Miraña: 296-297. Bogotá: WWF - FEN.
  8. Vallejo Rendón, Darío 2002. "Oenocarpus bataua, seje"; Colombia Amazónica, separata especies promisorias 1. Corporación Colombiana para la Amazonia –Araracuara- COA.
  9. CALVACANTE, Paulo B. Frutas comestíveis da Amazônia. – Belém: Museu paraense Emilio Goeldi, 1991.
  10. PATAUÁ.

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Oenocarpus bataua var. bataua: Brief Summary ( kastilia )

tarjonnut wikipedia ES

Oenocarpus bataua var. bataua (Mart. 1823) Burret 1929 o Jessenia bataua, majo (en Bolivia) la palma de seje, milpesos, unamo, ungurahua o patabá es una planta de la familia de las palmeras.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores y editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia ES

Oenocarpus bataua ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Oenocarpus bataua ou Jessenia bataua, appelé aussi patawa, sehe, hungurahua en Équateur, ou mingucha est un palmier originaire d'Amazonie, qui produit des fruits comestibles riches en huile.

Noms connus

Cette espèce semble avoir connu différents noms scientifiques au cours du temps. Ainsi peut-on signaler les noms suivants :

  • Oenocarpus batawa Wallace (1853), avec une orthographe variable ;
  • Jessenia polycarpa H.Karst. (1857),
  • Jessenia oligocarpa Griseb. & H.Wendl. ex Griseb. (1864),
  • Jessenia repanda Engl. (1865),
  • Jessenia bataua (Mart.) Burret (1928),
  • Jessenia weberbaueri Burret (1929)[1].

Les noms connus de cet arbre sont en Guyane patawa, au Brésil pataua, au Guyana turu et au Suriname patawa-komboe[2].

Répartition géographique

Cette essence de bois est cultivée principalement au Nord du bassin de l'Amazonie située au niveau de l’Équateur. On la trouve ainsi en Colombie, Venezuela, Guyana, Surinam et au Nord-Est de la Guyane française ainsi qu'au Pérou et en Bolivie[2].

Caractéristiques physiques

Hauteur

Ce palmier peut atteindre une hauteur de 25 mètres.

Stipe

Contrairement aux plantes ligneuses, les palmiers possèdent une tige robuste appelée stipe, et non un tronc, mesurant entre 15 et 40 cm de diamètre. Cette tige se termine par plusieurs feuilles vertes pennées appelées les palmes. Ce palmier est un arbre à fleurs unisexuées dont les fruits poussent en son coeur.

Références

  1. (es) Food and Agriculture Organization of the United Nations, Jessenia y Oenocarpus: palmas aceiteras neotropicales dignas de ser domesticadas, Food & Agriculture Org., 30 janvier 1992 (ISBN 978-92-5-302676-0, lire en ligne)
  2. a et b Guide de reconnaissance des arbres de Guyane, Matoury -Guyane, Office National des Forêts, 2004, 374 p. (ISBN 2-84207-295-2, BNF ), p. 66-67

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Oenocarpus bataua: Brief Summary ( ranska )

tarjonnut wikipedia FR

Oenocarpus bataua ou Jessenia bataua, appelé aussi patawa, sehe, hungurahua en Équateur, ou mingucha est un palmier originaire d'Amazonie, qui produit des fruits comestibles riches en huile.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia FR

Patauá ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

O patauá, batauá ou putauá (Oenocarpus bataua[1] ou Jessenia bataua) é uma palmeira originária da Amazônia. Ela tem um fruto comestível rico em óleo de alta qualidade.[2]

Etimologia

"Patauá" é um termo originário das línguas caribes.[3]

Nomes vernáculos

Distribuição e habitat

 src=
Patauá

Própria da floresta pluvial tropical, é abundante nas zonas úmidas a menos de 1000 metros de altitude desde o Panamá até o noroeste da América do Sul: Colômbia, Venezuela, as Guianas, o Brasil, Bolívia, Equador e o Peru.[8]

Descrição

Se caracteriza por um estipe ou caule solitário ereto, de 10 a 25 metros de altura e 2 a 3 decímetros de diâmetro, liso, anelado. Tem de 10 a 16 folhas terminais, penduladas para os lados, com pecíolo de 1 a 50 centímetros e ráquis de 3 a 7 metros de longitude; ápice acuminado, limbo com pínulas alternas de até 2 metros de comprimento e 15 centímetros de largo, aproximadamente 100 a cada lado, colocadas no mesmo plano.[9]

Florescência de 1 a 2 metros de longitude, com cerca de 300 ráquilas de até 1,3 metro de comprimento. Flores amarelas com sépalas de até 2 milímetros e pétalas de até 7 milímetros.[9]

Os frutos são preto-violáceos, oblongos, de 3 a 4 centímetros de longitude por 2 centímetros de diâmetro, com exocarpo delgado e liso, mesocarpo carnoso e rico em um óleo com 4 por cento de proteína e peso de 10 a 15 gramas cada um, representado na polpa por 40 por cento do peso. Cada palmeira produz entre 3 e 4 racemos e cada racemo tem mais de mil frutos.[2]

Óleo do fruto do Patauá

A proteína de Patauá é uma das mais valiosas encontradas entre plantas e pode ser comparada com a carne ou leite de gado por ter uma maior quantidade de triptofano e de lisina.

O óleo de patauá é um poderoso agente de hidratação. Devido à semelhança dos ácidos graxos, o óleo de patauá pode ser utilizado como um substituto para os produtos de azeite de Oliva (Olea Europea) para produtos de cuidados da pele e loções hidratantes.[10]

Uso

Tradicionalmente, os indígenas têm recolhido o fruto e maturado-o na água morna para preparar bebidas e também para extrair óleo.[9] Suas drupas, contêm de oito a dez por cento de óleo. Também é comestível o miolo fresco. Além disso, na palma se criam larvas comestíveis de besouros.[11]

O óleo é utilizado na medicina tradicional para aliviar a tosse e a bronquite.[2] e como fortificante capilar. Pelas suas constantes químicas, pelo gosto e cheiro quando refinado, ele se aproxima muito do azeite de oliveira.[10] Tradicionalmente, o óleo de patauá é empregado pelas comunidades amazônicas nas frituras, e como tônico no tratamento da queda de cabelos.[12]

O óleo é bom para muitos problemas de saúde e atua no organismo como laxante, remédio para tuberculose, asma e outros problemas respiratórios. É empregado também na produção cosmética pois pode ser usado como um tônico para amaciar o cabelo. Um famoso pesquisador que morava em uma aldeia Kayapó disse que os índios ficavam mais bonitos, nutridos e saudáveis na época de frutificação do patauazeiro.[13]

 src=
Óleo de Patauá
 src=
Semente de Patauá, de onde se extrai o óleo.

Outros usos

O ráquis tem sido usado para fabricar flechas e as folhas para fazer cestas ou construir moradias provisionais.[9]

No futuro, esta palmeira poderia ser industrializada para a produção de óleo,[2] tanto por sua qualidade, como porque ela se adapta a solos pobres e a produção de frutos é muito abundante.

Sinonímia

Referências

  1. FERREIRA, A. B. H. Novo dicionário da língua portuguesa. 2ª edição. Rio de Janeiro. Nova Fronteira. 1986. p. 1 280.
  2. a b c d Vallejo Rendón, Darío 2002. "Oenocarpus bataua, seje"; Colombia Amazónica, separata especies promisorias 1. Corporación Colombiana para la Amazonia –Araracuara- COA.
  3. FERREIRA, A. B. H. Novo dicionário da língua portuguesa. 2ª edição. Rio de Janeiro. Nova Fronteira. 1986. p. 1 280.
  4. Martins, Valteir. 2005. Reconstrução Fonológica do Protomaku Oriental. LOT Dissertation Series. 104. Utrecht: LOT Netherlands Graduate School of Linguistics. (Doctoral dissertation, Vrije Universiteit Amsterdam).
  5. Dixon, R. M. W. 2004. Proto-Arawá Phonology. Anthropological Linguistics 46: 1-83.
  6. Seifart, Frank, & Echeverri, Juan Alvaro (2015). Proto Bora-Muinane. LIAMES: Línguas Indígenas Americanas, 15(2), 279 - 311. doi:10.20396/liames.v15i2.8642303
  7. Manso, Laura Vicuña Pereira. 2013. Dicionário da língua Kwazá. Dissertação de mestrado. Guajará-Mirim: Universidade Federal de Rondônia. (PDF).
  8. a b «Oenocarpus bataua var. bataua». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultado em 17 de agosto de 2009
  9. a b c d Galeano, Gloria 1991. Las palmas de la región del Araracuara. Bogotá: TOPEMBOS - Universidad Nacional. Segunda edición, 1992, p.p. 146-148.
  10. a b CALVACANTE, Paulo B. Frutas comestíveis da Amazônia. – Belém: Museu paraense Emilio Goeldi, 1991.
  11. La Rotta, Constanza 1990. Especies utilizadas por la Comunidad Miraña: 296-297. Bogotá: WWF - FEN.
  12. ÓLEO PATAUÁ. http://www.amazonoil.com.br/produtos/oleos/pataua.htm Arquivado em 9 de março de 2015, no Wayback Machine.
  13. PATAUÁ. http://www.cifor.org/publications/pdf_files/Books/BShanley1001/203_208.pdf
  14. CALVACANTE, Paulo B. Frutas comestíveis da Amazônia. – Belém: Museu paraense Emilio Goeldi, 1991.
  15. ÓLEO PATAUÁ. http://www.amazonoil.com.br/produtos/oleos/pataua.htm Arquivado em 9 de março de 2015, no Wayback Machine.
  16. PATAUÁ. http://www.cifor.org/publications/pdf_files/Books/BShanley1001/203_208.pdf

 title=
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Patauá: Brief Summary ( portugali )

tarjonnut wikipedia PT

O patauá, batauá ou putauá (Oenocarpus bataua ou Jessenia bataua) é uma palmeira originária da Amazônia. Ela tem um fruto comestível rico em óleo de alta qualidade.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Autores e editores de Wikipedia
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia PT

Oenocarpus bataua ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Oenocarpus bataua là loài thực vật có hoa thuộc họ Arecaceae. Loài này được Mart. mô tả khoa học đầu tiên năm 1823.[3]

Tham khảo

  1. ^ Martius, Carl von. 1823. Historia Naturalis Palmarum II: 23. Lipsiae (Leipzig): T.O. Weigel.
  2. ^ Kew World Checklist of Selected Plant Families
  3. ^ The Plant List (2010). Oenocarpus bataua. Truy cập ngày 18 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến phân họ cau Arecoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI

Oenocarpus bataua: Brief Summary ( vietnam )

tarjonnut wikipedia VI

Oenocarpus bataua là loài thực vật có hoa thuộc họ Arecaceae. Loài này được Mart. mô tả khoa học đầu tiên năm 1823.

lisenssi
cc-by-sa-3.0
tekijänoikeus
Wikipedia tác giả và biên tập viên
alkuperäinen
käy lähteessä
kumppanisivusto
wikipedia VI