Multimedia w Wikimedia Commons Ponikło wielołodygowe (Eleocharis multicaulis) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Tworzy własny zespół Eleocharitetum multicaulis.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Europie, północnej Afryce i Makaronezji[2]. W Polsce występuje na kilku stanowiskach na Pomorzu i Dolnym Śląsku[3].
Morfologia
Eleocharis multicaulis (po prawej) - morfologia
-
Łodyga
- Obła, do 50 cm wysokości.
-
Kwiaty
- Zebrane w jajowatopodługowaty kłos o długości 6-13 mm. Słupek z trzema znamionami. Przysadki tępe na szczycie[4].
-
Owoc
- Trójkanciasty, gładki orzeszek.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Rośnie na brzegach zbiorników wodnych, w obniżeniach międzywydmowych i na wilgotnych wrzosowiskach. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Gatunek charakterystyczny zespołu Eleocharitetum multicaulis[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Kategorie zagrożenia gatunku:
Galeria
Stanowiska Eleocharis multicaulis w powiecie żarskim, woj. lubuskie
Przypisy
-
↑ P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-11-12].
-
↑ Eleocharis multicaulis na eMonocot [dostęp 2013-10-28].
-
↑ M. Herbichowa, B. Jackowiak 2001. Ponikło wielołodygowe. s. 480-482. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
-
↑ W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
-
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
-
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
-
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.