Didunculus strigirostris[1] a zo ur spesad evned eus kerentiad ar c'hColumbidae.
Anvet e voe Gnathodon strigirostris da gentañ-penn (e 1845) gant an naturour skosat William Jardine (1800-1874) : ar spesad nemetañ er genad Didunculus[2] an hini eo.
Emañ brosezat ar spesad e menezioù Samoa (Savai'i hag Upolu)[3].
Didunculus strigirostris a zo ur spesad evned eus kerentiad ar c'hColumbidae.
Anvet e voe Gnathodon strigirostris da gentañ-penn (e 1845) gant an naturour skosat William Jardine (1800-1874) : ar spesad nemetañ er genad Didunculus an hini eo.
El colom becut, colom manumea o simplement el manumea[1] (Didunculus strigirostris) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita boscos de muntanya de les illes Savai'i i Upolu, a l'arxipèlag de Samoa. És l'única espècie del gènere Didunculus, que forma per ell mateix la subfamília dels didunculins (Didunculinae).
El colom becut, colom manumea o simplement el manumea (Didunculus strigirostris) és un ocell de la família dels colúmbids (Columbidae) que habita boscos de muntanya de les illes Savai'i i Upolu, a l'arxipèlag de Samoa. És l'única espècie del gènere Didunculus, que forma per ell mateix la subfamília dels didunculins (Didunculinae).
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Colomen ddanheddog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: colomennod danheddog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Didunculus strigirostris; yr enw Saesneg arno yw Tooth-billed pigeon. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. strigirostris, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r colomen ddanheddog yn perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cordurtur goch Geotrygon montana Turtur Streptopelia turtur Turtur adeinlas Turtur afer Turtur alarus Streptopelia decipiens Turtur bigddu Turtur abyssinicus Turtur dorchgoch Streptopelia tranquebarica Turtur dorchog Streptopelia decaocto Turtur dorchog Jafa Streptopelia bitorquata Turtur dorwridog Streptopelia hypopyrrha Turtur ddaear blaen Columbina minuta Turtur ddaear gyffredin Columbina passerina Turtur y Galapagos Zenaida galapagoensisAderyn a rhywogaeth o adar yw Colomen ddanheddog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: colomennod danheddog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Didunculus strigirostris; yr enw Saesneg arno yw Tooth-billed pigeon. Mae'n perthyn i deulu'r Colomennod (Lladin: Columbidae) sydd yn urdd y Columbiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. strigirostris, sef enw'r rhywogaeth.
Holub zejkozobý (Didunculus strigirostris) nebo také zejkozob holubí,[2] samojsky manumea, je druh ptáka z čeledi holubovitých, který je endemitem Samojských ostrovů.
Dorůstá délky přes 30 centimetrů a váží okolo 400 gramů. Peří je černé s nazelenalým kovovým leskem, jen hřbet, křídla a ocas mají kaštanově hnědé zbarvení. Zobák je žlutý, okolo očí má holub červeně zbarvenou lysinu, také nohy jsou červené. Jeho hlavní potravou jsou plody stromu Dysoxylum, které drtí podobně jako papoušci pomocí silného zobáku opatřeného ostrým zahnutým koncem nazývaným zejk. Zdržuje se převážně na zemi, jen v nebezpečí přeletuje mezi nízkými větvemi stromů, na stromech také hnízdí.
Holub zejkozobý obývá zalesněné horské svahy. Jeho existenci ohrožuje lov na maso, zavlečení predátoři jako psi, kočky a prasata, odlesňování i občasné tajfuny. Udržel se pouze v chráněných územích, kde se odhady počtu přežívajících jedinců pohybují mezi 250 a 2500 kusy, je tedy kriticky ohrožený.[3] Jeho nejbližší příbuzný, Didunculus placopedetes z Tongy, již vyhynul.
Holub zejkozobý je samojským národním symbolem a je vyobrazen na bankovce v hodnotě dvaceti tala.
Holub zejkozobý (Didunculus strigirostris) nebo také zejkozob holubí, samojsky manumea, je druh ptáka z čeledi holubovitých, který je endemitem Samojských ostrovů.
Dorůstá délky přes 30 centimetrů a váží okolo 400 gramů. Peří je černé s nazelenalým kovovým leskem, jen hřbet, křídla a ocas mají kaštanově hnědé zbarvení. Zobák je žlutý, okolo očí má holub červeně zbarvenou lysinu, také nohy jsou červené. Jeho hlavní potravou jsou plody stromu Dysoxylum, které drtí podobně jako papoušci pomocí silného zobáku opatřeného ostrým zahnutým koncem nazývaným zejk. Zdržuje se převážně na zemi, jen v nebezpečí přeletuje mezi nízkými větvemi stromů, na stromech také hnízdí.
Holub zejkozobý obývá zalesněné horské svahy. Jeho existenci ohrožuje lov na maso, zavlečení predátoři jako psi, kočky a prasata, odlesňování i občasné tajfuny. Udržel se pouze v chráněných územích, kde se odhady počtu přežívajících jedinců pohybují mezi 250 a 2500 kusy, je tedy kriticky ohrožený. Jeho nejbližší příbuzný, Didunculus placopedetes z Tongy, již vyhynul.
Holub zejkozobý je samojským národním symbolem a je vyobrazen na bankovce v hodnotě dvaceti tala.
Die Zahntaube (Didunculus strigirostris) ist eine Art der Taubenvögel und einzige rezente Vertreterin ihrer Gattung. Es ist eine sehr wenig erforschte Art, die nur auf zwei der Samoa-Inseln vorkommt. Mögliche nahe Verwandte der Art sind die Indopazifischen Erdtauben sowie die Fasantaube. Die IUCN hat der Zahntaube den Status „vom Aussterben bedroht“ (critically endangered) verliehen.
Die Zahntaube erreicht eine Körperlänge von etwa 31 Zentimetern.[1] Sie ist damit etwa so groß wie eine Ringeltaube. Es handelt sich um eine langbeinige Art. Die Beine sind unbefiedert. Das Gefieder an Kopf, Hals, oberen Mantel und Brust ist schillernd blaugrün. Der hintere Hals, der Rücken sowie der Bürzel, der Schwanz und die Flügel sind kastanienbraun. Der Bauch ist schwarzgrün. Die Handschwingen und die Flügeldecken sind schwarzgrau.
Auffallend an dieser Art ist insbesondere der große Schnabel, der an der Spitze hakenförmig gebogen ist. Die Nasenlöcher sind waagerecht und schlitzförmig schmal. Er weist in seiner Form Ähnlichkeit zu den Schnäbeln der ausgestorbenen Dronten auf.
Die Zahntaube kommt nur auf den Samoa-Inseln Upolu und Savaiʻi vor. Sie kommt nach derzeitigen Erkenntnissen von Meereshöhe bis auf 1.300 Meter NN vor. Über ihr Brutverhalten ist wenig bekannt. Im 19. Jahrhundert galt sie als eine bodenbewohnende Art, die ihre Nester überwiegend am Boden errichtet. Diese wurden jedoch oft durch Schweine zerstört. Nach Beobachtungen, die im Verlauf des 20. Jahrhunderts gemacht wurden, brütet die Zahntaube in Bäumen und baumt sowohl zum Schlafen als auch zum Ruhen auf. Ihre Nahrungsgewohnheiten sind abweichend von denen anderer Tauben. Sie ist in der Lage, zähe Früchte der Gattung Dysoxylum zu öffnen. Daneben nimmt sie zahlreiche andere fleischige Früchte.[2] Es wird für möglich gehalten, dass die schweren Taifune von 1990, 1991, 2004 2012 und 2016 die Restbestände der Zahntaube weiter dezimiert haben, da viele Bäume entlaubt und ohne Früchte waren. Genaue Bestandsschätzungen sind auch deshalb schwierig, da ihr Ruf dem der Tongafruchttaube ähnelt. Weiterhin werden Zahntauben von Jägern erlegt, die auch andere Tauben jagen.[2]
Auf der Rückseite des 20-Tala-Scheins ist eine Zahntaube abgebildet.
Die Zahntaube (Didunculus strigirostris) ist eine Art der Taubenvögel und einzige rezente Vertreterin ihrer Gattung. Es ist eine sehr wenig erforschte Art, die nur auf zwei der Samoa-Inseln vorkommt. Mögliche nahe Verwandte der Art sind die Indopazifischen Erdtauben sowie die Fasantaube. Die IUCN hat der Zahntaube den Status „vom Aussterben bedroht“ (critically endangered) verliehen.
The tooth-billed pigeon (Didunculus strigirostris), also known as the manumea, is a large pigeon found only in Samoa. It is the only living species of genus Didunculus. A related extinct species, the Tongan tooth-billed pigeon (Didunculus placopedetes), is only known from subfossil remains in several archeological sites in Tonga.[2][3] The tooth-billed pigeon is the national bird of Samoa and featured on the 20 tālā bills and the 50 sene pieces of the 2008/2011 series. Native only to Samoa's primary rainforest, it is considered to be endangered, with only a few hundred individuals thought to remain in existence.
The tooth-billed pigeon is a medium-sized, approximately 31 cm long, dark pigeon with reddish feet and red bare skin around the eye. The underparts, head and neck are greyish with a slight blue-green iridescence, and the tail, wings-coverts and tertials are rufous chestnut, while the remaining remiges are blackish. It has a large, curved, and hooked bright red bill with tooth-like projections on the lower mandible. Both sexes are similar, but the juvenile is duller with a browner head, with a black bill with only the base a pale orange.[4] Behaviourally, it is unusual - perhaps unique - among members of Columbiformes in drinking by scooping water up in its bill, in the manner of the great majority of bird species, rather than sucking it up using the tongue as a straw.[5]
The species was probably found in October or November 1839, by the United States' Exploring Expedition under Commander Wilkes. The discovery of the bird was announced by Hugh Edwin Strickland in September 1844 as being among the rarities obtained by Mr. Titian Peale, the naturalist of the expedition. The formal description was made by William Jardine (Ann. Nat. Hist. xvi. p. 175, plate 9), under the name of Gnathodon strigirostris, although that genus name was already in use for a mollusc.[6]
It has no close living relative, but it has been shown to be genetically close to the dodo,[7] and the genus name Didunculus means "little dodo".[8] the English name of dodlet was suggested by Sir Richard Owen. The jaw and tongue structure, and the superficially parrotlike bill have suggested a relationship to the parrots, but these features have arisen from its specialised diet rather than any real relationship.
The following cladogram, from Shapiro and colleagues (2002), shows the tooth-billed pigeon as the basal member of the clade and closest relationships within Columbidae, a clade consisting of generally ground-dwelling island endemics of which the Dodo is the most prominent.[7]
Goura victoria (Victoria crowned pigeon)
Caloenas nicobarica (Nicobar pigeon)
Pezophaps solitaria (Rodrigues solitaire)
Raphus cucullatus (dodo)
Didunculus strigirostris (tooth-billed pigeon)
A similar cladogram was published in 2007, differing only in the inverted placement of Goura and Didunculus, as well as in the inclusion of the pheasant pigeon and the thick-billed ground pigeon at the base of the clade.[9]
The tooth-billed pigeon is confined to undisturbed forests of Samoa in the Pacific. Natural habitats for the tooth-billed pigeon in Samoa include the Central Savai'i Rainforest, Tafua Preserve, Fagaloa Bay – Uafato Tiavea Conservation Zone on Upolu Island, and Nu'ulua island. Little is known about the ecology and biology of the species but it is believed to feed on the fruits of Dysoxylum, a tree in the mahogany family. Manuscripts from the 1800s suggest chicks are confined to the forest floor. However the location of nests (in a tree or on the ground) is still unconfirmed.
Because of ongoing habitat loss, limited range, small population size, hunting and occasional cyclones as well as the likely impact of introduced species such as pigs, dogs, rats and cats, the tooth-billed pigeon is evaluated as critically endangered on the IUCN Red List of Threatened Species. Surveys suggest numbers are critical and that 70 to 380 individuals survive in the wild, and there is currently no captive population.[10] No juveniles had been sighted during any recent surveys until the 2013 sighting of a single juvenile in the lowlands of Savaii during a survey of the Samoan Ministry of Natural Resources and the Environment.[1] It is highly likely that chick mortality is high and the observed population are an aged population of adult birds. Actions to save this species will likely require conservation education to reduce hunting risk, and knowledge of the biology of the population and the reasons behind the current decline. Population control for rats and cats is likely to be critical, as is continuing deforestation and disappearance of old-growth forests.[1]
In 2020 the bird was both heard and seen during a survey of forests on Savai'i.[11]
The tooth-billed pigeon (Didunculus strigirostris), also known as the manumea, is a large pigeon found only in Samoa. It is the only living species of genus Didunculus. A related extinct species, the Tongan tooth-billed pigeon (Didunculus placopedetes), is only known from subfossil remains in several archeological sites in Tonga. The tooth-billed pigeon is the national bird of Samoa and featured on the 20 tālā bills and the 50 sene pieces of the 2008/2011 series. Native only to Samoa's primary rainforest, it is considered to be endangered, with only a few hundred individuals thought to remain in existence.
La Dentobeka kolombo, Didunculus strigirostris, konata ankaŭ kiel Samoa kolombo estas mezgranda birdo de la familio de Kolombedoj kiu inkludas turtojn kaj kolombojn.
Temas pri mezgranda kolombo, ĉirkaŭ 34 cm longa, malhelverda kun ruĝa nuda okulringo, avelkoloraj flugiloj, malhelruĝaj kruroj kaj malhelbrunaj supraj partoj. Ĝi havas grandan, kurvan kaj hokoforman oranĝan bekon kun dentosimilaj elstaraĵoj en suba makzelo. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas pli senkolora kun pli malhela beko.
La unika vivanta membro de la monotipa genro Didunculus, la Dikbeka grundokolombo estas limigita ene de neĝenataj arbaroj de Samoo en la Pacifiko. Ĝi manĝas preskaŭ nur la fruktojn de Dysoxylum, arbo de la familio de Meliacoj.
La Dentobeka kolombo estas la nacia birdo de Samoo kaj estas surloke konata kiel Manumea.
Tiu birdo el la Pacifika ekozono ne havas proksimajn parencojn vivantajn, kaj povas konsistigi ununuran ligon inter kolomboj kaj la formortinta Dido (Didunculus signifas "eta Dido"). La strukturo de makzeloj kaj lango kaj la surfaca beko simila al tiu de psitako sugestis rilaton kun tiuj, sed tiuj ecoj aperis nur pro ĝia speciala dieto pli ol pro iu ajn reala rilato.
Pro perdomedio, eta teritorio, eta loĝantaro kaj eventualaj naturaj katastrofoj, la Dentobeka kolombo estas konsiderata kiel Endanĝerita ĉe la IUCN Ruĝa Listo de minacataj specioj.
La Dentobeka kolombo, Didunculus strigirostris, konata ankaŭ kiel Samoa kolombo estas mezgranda birdo de la familio de Kolombedoj kiu inkludas turtojn kaj kolombojn.
Temas pri mezgranda kolombo, ĉirkaŭ 34 cm longa, malhelverda kun ruĝa nuda okulringo, avelkoloraj flugiloj, malhelruĝaj kruroj kaj malhelbrunaj supraj partoj. Ĝi havas grandan, kurvan kaj hokoforman oranĝan bekon kun dentosimilaj elstaraĵoj en suba makzelo. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas pli senkolora kun pli malhela beko.
La unika vivanta membro de la monotipa genro Didunculus, la Dikbeka grundokolombo estas limigita ene de neĝenataj arbaroj de Samoo en la Pacifiko. Ĝi manĝas preskaŭ nur la fruktojn de Dysoxylum, arbo de la familio de Meliacoj.
La Dentobeka kolombo estas la nacia birdo de Samoo kaj estas surloke konata kiel Manumea.
Tiu birdo el la Pacifika ekozono ne havas proksimajn parencojn vivantajn, kaj povas konsistigi ununuran ligon inter kolomboj kaj la formortinta Dido (Didunculus signifas "eta Dido"). La strukturo de makzeloj kaj lango kaj la surfaca beko simila al tiu de psitako sugestis rilaton kun tiuj, sed tiuj ecoj aperis nur pro ĝia speciala dieto pli ol pro iu ajn reala rilato.
Pro perdomedio, eta teritorio, eta loĝantaro kaj eventualaj naturaj katastrofoj, la Dentobeka kolombo estas konsiderata kiel Endanĝerita ĉe la IUCN Ruĝa Listo de minacataj specioj.
La paloma manumea (Didunculus strigirostris)[2] es una especie de ave de la familia Columbidae endémica de las islas de Savai'i y Upolu (Samoioa) en peligro crítico de extinción. Es el único representante del género Didunculus. No se conocen subespecies.[3] Es el ave nacional de Samoa y está considerada una especie en peligro crítico de extinción por la UICN.[1]
Es una paloma de tamaño medio, que mide alrededor de 31 cm de largo, con el pico ganchudo, y plumaje de tonos oscuros, aunque sus patas y la carúncula que tiene alrededor de los ojos son rojas. Su cabeza, cuello y partes inferiores son de color grisáceo oscuro con una ligera iridiscencia verde azulada; y su cola, coberteras de las alas y terciarias son de color castaño rojizo, mientras que el resto de sus rémiges son negruzcas. Tiene un pico grande, curvado en forma de gancho de color rojo intenso, con un aserrado en forma de dientes en la mandíbula inferior. Ambos sexos tienen un aspecto similar, pero los juveniles son de tonos más discretos con la cabeza parduzca y el pico negro, con algo de naranja en la base.
La paloma manumea (Didunculus strigirostris) es una especie de ave de la familia Columbidae endémica de las islas de Savai'i y Upolu (Samoioa) en peligro crítico de extinción. Es el único representante del género Didunculus. No se conocen subespecies. Es el ave nacional de Samoa y está considerada una especie en peligro crítico de extinción por la UICN.
Hammastuvi (Didunculus strigirostris, samoa keeles Manumea) on Samoa endeemne tuvi, Samoa rahvuslind.
Hammastuvi elab üksnes Samoal. Ülejäänud maailma jaoks avastas selle linnu 1839. aasta oktoobris-novembris USA ekspeditsioon, mida juhatas kapten Wilkes. Linnu avastamisest teatas esimesena 1844. aasta septembris briti ornitoloog Hugh Edwin Strickland (1811–1853) kes oli omandanud hammastuvieksemplare koos teiste haruldustega selle ekspeditsiooni koosseisus olnud loodusteadlaselt Titian Peele'ilt. Esimesena kirjeldas hammastuvi teaduslikult Stricklandi äi William Jardine (1800–1874). Jardine andis linnule perekonnanimeks Gnathodon, aga hiljem seda muudeti, sest seda kasutati juba ühe molluski kohta.
Hammastuvil pole lähedasi elavaid sugulasi. Arvati, et ta on ühendav liik tuvide ja väljasurnud dodo vahel. Didunculus tähendab 'väike dodo'.
21. sajandi DNA uurimise tulemuste järgi on hammastuvi lähedasimad sugulased Uus-Guineal elav põhja-kroontuvi, Nicobaridel elav nikobari tuvi Caloenas nicobarica, Rodriguesel elanud väljasurnud rodrigese dodo Pezophaps solitaria ja Mauritiusel elanud dodo. 2002 avaldatud uurimus pidas nendest esimesena eraldunuks hammastuvi, 2007 avaldatud uurimus põhja-kroontuvi.
Hammastuvi lõua ja keele ehitus ning papagoi nokaga sarnanev nokk on vihjanud tema sugulusele papagoidega, kuid mainitud iseärasused viitavad pigem tema kitsale toitumiskohastumisele, kui reaalsele sugulusele papagoidega.
Hammastuvi on umbes kaelustuvi suurune tume lind. Ta on umbes 31 cm pikk. Keha alapool, pea ja kael on mustad nõrga sinirohelise läikega. Selg, päranipuala, saba, tiiva kattesuled ja küünarhoosuled on kastanpruunid, labahoosuled mustjad. Kõht on mustroheline. Jalad ja paljas nahk silma ümber on punased. Suur, kõver ja konksja tipuga nokk on tüvikuosas punane, tipus kollane. Alanokal on kaks "hammast", mille tipud ulatuvad ülanokale.
Sugupooled on sarnased, noorlind on tuhmim ja oranži tüvikuga musta nokaga.
Hammastuvi elab Upolu ja Savai‘i mäenõlvade vanades metsades merepinnast kuni 1600 meetri kõrgusel, samuti nende kahe vahelisel Nu'ulua pisisaarel.
Ta on kohastunud toituma peaaegu ainult vinapuu (Dysoxylum) viljadest, kasutades oma ebatavalist nokka vilja kiulise kesta läbijäramiseks.
Kurnas on tõenäoliselt kaks muna.
Hammastuvi on eriti ohustatud liik. Täiesti võimalik, et lähitulevikus kantakse ta kriitiliselt ohustatud liikide hulka.
Ohutegurid on elupaiga jätkuv vähenemine, piiratud levik, väike arvukus, jahipidamine ja juhuslikud loodusõnnetused: 1990ndatel vähenes hammastuvide arvukus järsult taifuunide tõttu. Tõenäoliselt vähendavad hammastuvi arvukust saartele sisse toodud kassid ja rotid.
Hammastuvi (Didunculus strigirostris, samoa keeles Manumea) on Samoa endeemne tuvi, Samoa rahvuslind.
Hammastuvi elab üksnes Samoal. Ülejäänud maailma jaoks avastas selle linnu 1839. aasta oktoobris-novembris USA ekspeditsioon, mida juhatas kapten Wilkes. Linnu avastamisest teatas esimesena 1844. aasta septembris briti ornitoloog Hugh Edwin Strickland (1811–1853) kes oli omandanud hammastuvieksemplare koos teiste haruldustega selle ekspeditsiooni koosseisus olnud loodusteadlaselt Titian Peele'ilt. Esimesena kirjeldas hammastuvi teaduslikult Stricklandi äi William Jardine (1800–1874). Jardine andis linnule perekonnanimeks Gnathodon, aga hiljem seda muudeti, sest seda kasutati juba ühe molluski kohta.
Didunculus strigirostris Didunculus generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Didunculus strigirostris Didunculus generoko animalia da. Hegaztien barruko Columbidae familian sailkatua dago.
Didunculus strigirostris
Le Diduncule strigirostre (Didunculus strigirostris), également appelé manuméa, est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae, seule espèce du genre Didunculus et de la sous-famille des Didunculinae. Il ne subsistait qu'entre 4 800 et 7 200 individus dans les années 1980[1] et depuis leur nombre a baissé à 2 500[2].
Cette espèce est endémique des îles Samoa, elle se rencontre dans les forêts de Dysoxylum des îles Savai'i, Upolu et Nu'utele.
Didunculus strigirostris
Le Diduncule strigirostre (Didunculus strigirostris), également appelé manuméa, est une espèce d'oiseaux de la famille des Columbidae, seule espèce du genre Didunculus et de la sous-famille des Didunculinae. Il ne subsistait qu'entre 4 800 et 7 200 individus dans les années 1980 et depuis leur nombre a baissé à 2 500.
Didunculus strigirostris, coñecida na bibliografía internacional como pomba naumeana ou, simplemente, como naumeana, é unha especie de ave a orde das columbiformes e familia dos colúmbidos, endémica das illas de Savaii e Upolu (Samoa), que está considerada como especie en perigo de extinción pola UICN.[1]
É o único representante actual do xénero Didunculus,[2] e non se lle recoñecen subespecies.[3][4]
Unha especie extinta relacionada, Didunculus placopedetes, só se coñece a partir de restos subfósiles en varios sitios arqueolóxicos en Tonga.[5][6]
É a ave nacional de Samoa, e aparece nos billetes de 20 tālā e nas moedas de 50 sene (céntimos) das series 2008/2011 do país.
É unha pomba de tamaño medio, que mide ao redor de 31 cm de longo, co peteiro grande e curvado en forma de gancho, de cor vermella intensa, coa mandíbula inferior serrada. A plumaxe é de tons escuros, aínda que as patas e a carúncula que ten ao redor dos ollos son vermellas. A cabeza, o pescozo e as partes inferiores son de cor agrisado escuro, cunha lixera iridiscencia verde azulada, e a cola e as plumas coberteiras das ás e as terciarias son de cor parda avermellada, mentres que o resto das remeiras son mouras. Ambos os sexos teñen un aspecto similar, pero os xuvenís son de tons máis discretos, coa cabeza apardazada e o peteiro negro, con algo de cor alaranxado na base.[7]
A especie probabelmente foi encontrada en outubro ou novembro de 1839, pola expedición de exploración dos Estados Unidos ao mando do comandante Wilkes. O descubrimiento da ave foi anunciado por Hugh Edwin Strickland en setembro de 1844, como unha das rarezas obtidas por Titian Peale, o naturalista da expedición. A descrición formal foi feita por William Jardine en Ann. Nat. Hist. Xvi. páx. 175, lámina 9, baixo o nome de Gnathodon strigirostris, pero o nome do xénero xa estaba en uso para un molusco.[8]
A especie non ten parentes próximos vivos, pero se demostrou que é xeneticamente achegado ao dodo.[9] e o nome no xénero, Didunculus, quere dicir "pequeno dodo".[10]
A estrutura da mandíbula e da lingua, e o peteiro superficialmente similar ao dun loro suxeriron unha relación cos psitácidos, pero estas características xurdiron da súa dieta especializada, pero sen ningunha relación real con estes.
O seguinte cladograma, de Shapiro e os seus colaboradores (2002), mostra as relacións máis achegadas destas pombas con dentes facturados dentro dos colúmbidos, un clado formado por especies endémicas de iilas que xeralmente habitan no solo.[11]
Didunculus strigirostris
Un cladograma similar publicouse en 2007, diferenciándose só na colocación invertida de Goura e Dicunculus, así como na inclusión da pomba faisán (Otidiphaps nobilis) e da pomba terrestre de peteiro groso (Trugon terrestris) na base do clado.[12]
A pomba naumeana está confinada nos bosques primarios de Samoa no Pacífico, onde viven desde o nivel do mar até os 1 600 m de altitude, e tamén de ven nos bordos dos bosques, ao longo de camiños forestais e ás veces visitando claros onde permanecen árbores nativas.[13] Os seus hábitats naturais inclúen a selva tropical de Savaii Central, a reserva Tafua, a baía de Fagaloa - zona de conservación de Tafia Uafato na illa de Upolu e a illa de Nuulua.
Pouco se sabe sobre a bioloxía e a ecoloxía da especie, pero crese que se alimenta das sementes de Dysoxylum ssp. (árbores da familia da caoba) usando a para a factura dos froitos o seu pouco usual peteiro para accederen a elas a través do pericarpo duro e fibroso, alimentándose tamén doutros froitos carnosos.[13] Manuscritos dos anos 1800 suxiren que os pitos están confinados no chan do bosque. Porén, a localización dos niños (nunha árbore ou no chan) aínda non está confirmada.
Os bicos dos xuvenís non son aptas para abriren sementes, e é plausíbel que se alimenten no chan até que se desenvolvan os seus peteiros.[14]
Debido á perda do seu hábitat nos últimos tempos, a súa área de dispersión limitada, o pequeno tamaño da poboación, a caza e os ciclóns ocasionais, así como o probábel impacto das especies introducidas como porcos, cans, ratos e gatos, a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) avalía á especie como EN (en perigo crítico de extinción) no seu Libro vermello. As enquisas suxiren que o número dos seus efectivois son críticos, e que de 70 a 380 individuos sobreviven na natureza e actualmente non hai poboacións en catividade.[1][15]
Non se avistaron espécimes xuvenís durante as enquisas recentes até o avistamento dun só xuvenil nas terras baixas de Savaii durante unha enquisa realizada polo Ministerio de Recursos Naturais e Medio Ambiente de Samoa. É moi probábel que a mortalidade dos polos sexa alta, e que a poboación observada sexa unha poboación envellecida de aves adultas. As accións para salvar esta especie probabelmente requiran programas de educación para a conservación para reducir o risco de caza, e o coñecemento da bioloxía da poboación e as razóns do descenso actual. É probábel que o control da poboación por ratas e gatos sexa crítico, así como a continua deforestación e desaparición dos bosques primarios.[1]
Didunculus strigirostris, coñecida na bibliografía internacional como pomba naumeana ou, simplemente, como naumeana, é unha especie de ave a orde das columbiformes e familia dos colúmbidos, endémica das illas de Savaii e Upolu (Samoa), que está considerada como especie en perigo de extinción pola UICN.
É o único representante actual do xénero Didunculus, e non se lle recoñecen subespecies.
Unha especie extinta relacionada, Didunculus placopedetes, só se coñece a partir de restos subfósiles en varios sitios arqueolóxicos en Tonga.
É a ave nacional de Samoa, e aparece nos billetes de 20 tālā e nas moedas de 50 sene (céntimos) das series 2008/2011 do país.
Il piccione dentato (Didunculus strigirostris Jardine, 1845) è un raro columbide originario delle Samoa. È l'unica specie vivente del genere Didunculus Peale, 1848.[2] È l'uccello nazionale delle Samoa, dove è conosciuto come manumea.
Il piccione dentato è lungo 31–38 cm e pesa 400 g[3]. Aspetto robusto e coda corta, il becco è tozzo e ricurvo[3]. Il piumaggio è nero verdastro con riflessi blu ai lati del collo, le parti inferiori tendono al blu[3]. Il dorso, la coda, le remiganti secondarie sono marrone scuro, le remiganti primarie e le copritrici adiacenti sono nero grigiastre[3]. L'iride è marrone, il becco giallo e rosso alla base, la pelle è nuda intorno all'occhio e le zampe sono rosse[3]. Nella femmina i riflessi metallici sono meno accentuati[3].
Si nutre di bacche, frutta, tuberi aerei di patate dolci selvatiche Dioscorea bulbifera e di semi di mogano selvatico Dysoxylum che sono contenuti in una capsula che l'uccello è in grado di aprire con il becco[3]. Ricerca anche frutta che raccoglie nella parte alta della foresta[3]. Il suo modo di mangiare i semi è completamente diverso da quello delle altre specie e insieme alla Gallicolumba rubescens sono le uniche due specie che utilizzano le zampe per tenere fermo il cibo e strappare dei pezzi con il becco[3]. Quando era ancora abbondante si potevano osservare gruppi di 10-20 individui, in caso di pericolo volavano nei rami bassi di grossi alberi con un volo molto rumoroso[3]. Un tempo i nidi venivano costruiti a terra ma dopo l'introduzione dei maiali hanno imparato a costruire il nido sugli alberi nel fitto della vegetazione a 5-12 metri[3].
Vive nelle foreste delle isole Upolu e Savai'i nell'arcipelago delle Samoa frequentando esclusivamente le foreste al di sopra dei 300 metri con piante autoctone[3].
La specie venne probabilmente scoperta nell'ottobre o nel novembre del 1839, nel corso della «United States Exploring Expedition» guidata dal Comandante Wilkes. La scoperta venne annunciata nel settembre del 1844 dal naturalista Hugh Edwin Strickland come una delle rarità della collezione raccolta da Titian Peale, naturalista della spedizione. La descrizione ufficiale fu formalizzata da William Jardine (Ann. Nat. Hist. xvi. p. 175, plate 9), che battezzò inizialmente l'uccello Gnathodon strigirostris, sebbene questo nome fosse già in uso per indicare una particolare specie di mollusco[4].
Il piccione dentato è l'unica specie del genere Didunculus. Non ha parenti attuali, ma è stata dimostrata una stretta parentela genetica con il dodo[5], così come indica il nome del genere: Didunculus, infatti, significa «piccolo dodo»[6]. Tale nome venne suggerito dal celebre naturalista Sir Richard Owen. La struttura della mascella e della lingua, così come l'aspetto esteriore del becco, fecero credere ad alcuni studiosi del passato che l'animale fosse imparentato con i pappagalli, ma queste caratteristiche sono dovute ad una dieta specializzata e non a una vera parentela.
Il piccione dentato è classificato dalla Lista Rossa della IUCN tra le specie in pericolo (Endangered)[1]. La rarità di questo straordinario animale è dovuta a vari fattori, un tempo veniva cacciato avidamente anche se ora è protetto, inoltre nel 1990 e 1991 i cicloni distrussero il 73% della foresta tropicale originale e questi uccelli non si adattano a vivere nelle foreste giovani o con alberi esotici piantati dalle popolazioni indigene[3]. Negli anni '80 la popolazione totale è stata stimata sui 5000-7000 individui, in realtà il numero è assai inferiore e sebbene protetto dalle leggi locali viene ancora cacciato di contrabbando[3].
Il piccione dentato (Didunculus strigirostris Jardine, 1845) è un raro columbide originario delle Samoa. È l'unica specie vivente del genere Didunculus Peale, 1848. È l'uccello nazionale delle Samoa, dove è conosciuto come manumea.
Didunculus strigirostris, vulgo columba Samoana (Samoane manumea 'avis subrufa'), est columba familiae Columbidarum, in insulis Upolu Savaiisque Samoae endemica.
Avis coloribus est obscura, magnitudine media, circa 34 cm longa, pedibus rufis, et cuti nuda circa oculum. Partes inferiores, caput, et collum sunt aliquantum nigrum, cum iridescentia aliquantulum veneta; cauda, pennae covertae,? et pennae tertiariae sunt castaneae, aliis remigibus subnigris. Habet magnum curvatum aduncumque rostrum, aurantiacum, prominenti dentis simili in maxilla inferiore. Ambo sexus sunt similes, sed iuvenis est obscurior, rostro nigro, sola basi aurantiaca.
Hic Columbides, solum extans generis monotypici Didunculi exemplum, in tutis Samoae silvis inter 300 et 1300 metra super mare habitat. Vescitur paene omnino fructibus Dysoxyli, arboris familiae Meliacearum. Ea est Samoana civitatis avis.
Species probabiliter est mense Octobri Novembrive anni 1839 inventa ab exploratoribus Exploratoriae Civitatum Foederatarum Expeditionis,? navarcho Wilkes. Nuntiata est avis inventio a Hugh Edwin Strickland mense Septembri 1844, inter res raras a Titiano Peale, expeditionis naturalista, captas. Descriptio zoologica facta est a Gulielmo Jardine (Ann. Nat. Hist., xvi. p. 175, plate 9), nomine Gnathodontis strigirostris, quamquam illud nomen ro quadam mollusca in usu iam fuit (Newton 1893–1896:154).
Didunculo non est propinqua cognata viva. Avis fortasse est propinqua Rapho, avem exstinctam; vox quidem Didunculi significat parvum Didum (Raphi synonymum) - Dodlet, nomen Anglicum olim commune sed numquam hodie adhibitum, excogitatum est a Ricardo Owen equite. Structura maxillae et linguae, et rostrum strictim psittaci simile, ut videntur cognationem cum psittacis monstrant, sed hae proprietates haud dubie ex Didunculi victu peculiari, non cognatione vera, orsae sunt.
Propter persistens habitationis detrimentum, situm definitum, parvum singularium numerum, et raras naturae calamitates, Didunculus strigirostris in Rubro IUCN Indice specierum periclitatarum periclitatus aestimatur.
Didunculus strigirostris, vulgo columba Samoana (Samoane manumea 'avis subrufa'), est columba familiae Columbidarum, in insulis Upolu Savaiisque Samoae endemica.
Avis coloribus est obscura, magnitudine media, circa 34 cm longa, pedibus rufis, et cuti nuda circa oculum. Partes inferiores, caput, et collum sunt aliquantum nigrum, cum iridescentia aliquantulum veneta; cauda, pennae covertae,? et pennae tertiariae sunt castaneae, aliis remigibus subnigris. Habet magnum curvatum aduncumque rostrum, aurantiacum, prominenti dentis simili in maxilla inferiore. Ambo sexus sunt similes, sed iuvenis est obscurior, rostro nigro, sola basi aurantiaca.
Hic Columbides, solum extans generis monotypici Didunculi exemplum, in tutis Samoae silvis inter 300 et 1300 metra super mare habitat. Vescitur paene omnino fructibus Dysoxyli, arboris familiae Meliacearum. Ea est Samoana civitatis avis.
Species probabiliter est mense Octobri Novembrive anni 1839 inventa ab exploratoribus Exploratoriae Civitatum Foederatarum Expeditionis,? navarcho Wilkes. Nuntiata est avis inventio a Hugh Edwin Strickland mense Septembri 1844, inter res raras a Titiano Peale, expeditionis naturalista, captas. Descriptio zoologica facta est a Gulielmo Jardine (Ann. Nat. Hist., xvi. p. 175, plate 9), nomine Gnathodontis strigirostris, quamquam illud nomen ro quadam mollusca in usu iam fuit (Newton 1893–1896:154).
Didunculo non est propinqua cognata viva. Avis fortasse est propinqua Rapho, avem exstinctam; vox quidem Didunculi significat parvum Didum (Raphi synonymum) - Dodlet, nomen Anglicum olim commune sed numquam hodie adhibitum, excogitatum est a Ricardo Owen equite. Structura maxillae et linguae, et rostrum strictim psittaci simile, ut videntur cognationem cum psittacis monstrant, sed hae proprietates haud dubie ex Didunculi victu peculiari, non cognatione vera, orsae sunt.
Propter persistens habitationis detrimentum, situm definitum, parvum singularium numerum, et raras naturae calamitates, Didunculus strigirostris in Rubro IUCN Indice specierum periclitatarum periclitatus aestimatur.
De tandduif (Didunculus strigirostris) is een soort uit de familie van de duiven (Columbidae) van het geslacht Didunculus. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort die alleen voorkomt op de twee eilanden van Samoa.
De vogel is 31 cm lang. Deze duif dankt zijn naam aan zijn aparte snavel, die sterk gekromd is en drie uitstulpingen (tanden) aan beide kanten van de ondersnavel heeft. De tandduif is een gedrongen vogel en is ongeveer zo groot als een holenduif. De duif heeft een korte staart, tamelijk lange poten en een dicht verenkleed. De vogel is van onder zwart met een groenige glans en van boven kastanjebruin. Het vrouwtje is wat doffer gekleurd. De snavel is geel en rood aan de basis en beide seksen hebben een rode oogring.[2]
De tandduif komt voor op de eilanden Savai'i en Upolu, meestal in ongerept regenwoud tot op 1600 m boven zeeniveau, maar ook aan bosranden, langs wegen door het bos en op open plekken in het bos, mits er nog grote bomen zijn blijven staan.[2]
Bij het eten gebruikt de tandduif zijn poten om het voedsel vast te houden en zijn snavel om het uit elkaar te trekken. Men neemt aan dat de snavelvorm zich door deze eetmethode zo ontwikkeld heeft. Er wordt verondersteld dat deze duif vroeger op de grond nestelde, maar toevlucht zocht in de bomen vanwege de ingevoerde varkens en ratten.
Het onderstaand cladogram, gebaseerd op onderzoek aan het mitochondriaal DNA, laat zien dat de duif nauw verwant is met een aantal endemische, grond bewonende duiven, inclusief de uitgestorven dodo.[3]
Waaierduif (Goura victoria)
Manenduif (Caloenas nicobarica)
Rodriguessolitaire (Pezophaps solitaria)
Dodo (Raphus cucullatus)
Tandduif (Didunculus strigirostris)
De tandduif heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2013 door BirdLife International geschat op minder dan 50 individuen per eiland en de populatieaantallen nemen af. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing, waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik en menselijke bewoning, en door een paar hevige cyclonen. Om deze redenen staat deze soort als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe tandduif (Didunculus strigirostris) is een soort uit de familie van de duiven (Columbidae) van het geslacht Didunculus. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort die alleen voorkomt op de twee eilanden van Samoa.
Zębacz[4] (Didunculus strigirostris) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest średniej wielkości gołębiem, zamieszkującym lasy tropikalne archipelagu Samoa (Oceania). Żywi się owocami i nasionami. Na skutek wylesień i cyklonów stał się gatunkiem krytycznie zagrożonym.
Gatunek opisał po raz pierwszy William Jardine w 1845, nadał mu nazwę Gnathodon strigirostris, jednak nazwa rodzaju była już w użyciu dla mięczaków. Obecnie IOC umieszcza ptaka w monotypowym rodzaju Didunculus (nie uwzględnia kopalnego przedstawiciela rodzaju). Pokrewieństwo niejasne; prawdopodobnie najbliżej spokrewniony rodzaj to Gallicolumba[5]. Na wyspie 'Eua (Tonga) odnaleziono szczątki kopalne Didunculus placopedetes, drugiego przedstawiciela rodzaju, większego od zębacza[6].
Gołąb ten jest gatunkiem endemicznym Samoa – występuje jedynie na wyspach Upolu i Savaiʻi archipelagu Samoa[5]. Zębacz stanowi narodowy symbol państwa i jest lokalnie zwany jako Manumea.
Zębacz zamieszkuje lasy tropikalne na stokach gór (na niskich wysokościach wyginął[7]), aż do wysokości 1600 m; nie jest spotykany w lasach mglistych. Nie adaptuje się do obszarów obsadzonych obcymi dla wysp roślinami[5].
Zębacz jest ptakiem średnich rozmiarów, o przysadzistej posturze i długości ciała 31–38 cm, a masie około 400 g[5]. W jego upierzeniu dominują ciemne barwy. Pióra pokrywające głowę, szyję i pierś są szaroczarne z metalicznym zielonym połyskiem, spód ciała jest nieco jaśniejszy, natomiast grzbiet i skrzydła są koloru kasztanowego, tylko lotki pozostają czarne. Jego nogi są stosunkowo długie, silne i masywne, a pokrywająca je skóra czerwona. Zębacz ma bardzo charakterystyczny dziób, któremu to właśnie zawdzięcza swoją nazwę. Dziób jest masywny i haczykowaty, koloru pomarańczowego, a żuchwa zaopatrzona w dwa „zęby” zachodzące na górną część dzioba. Obie płci są podobne. Młodociane osobniki mają ciemny dziób[5].
Żeruje na ziemi i wśród gałęzi drzew, odżywiając się głównie nasionami drzewa Dysoxylum, to właśnie do rozłupywania ich twardych i włóknistych otoczek wykorzystuje swój niezwykły dziób. Dietę urozmaicają owoce, np. sumaków (Rhus) i muszkatołowca korzennego (Myristica fragrans). Zębacz używa nogi do przytrzymywania pożywienia, podczas rozdrabniania go na kawałki – zachowanie to zaobserwowano w niewoli[5].
Biologia rozrodu dotychczas nie została zbadana. Pojawiały się doniesienia o gniazdach dobrze ukrytych w roślinności, zbudowanych 5–12 m nad ziemią, oraz o zniesieniach liczących dwa jaja[5].
Obecnie (2014) przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako krytycznie zazgrożony (CR, Critically Endangered). Do roku 2013 uznawany był za zagrożony, zaś do 1996 za narażony. Według szacunków BirdLife International w ciągu ostatnich lat populacja zębacza przeżyła niezwykle gwałtowny spadek liczebności.
W latach '80 XX w. liczebność szacowano na 4 800-7 200. W latach '90 populacja znacznie zmalała przez cyklony występujące na Samoa. W latach 1999 i 2000 zrealizowano wyprawy badawcze, w trakcie których ustalono, że zasięg występowania ptaków stał się poszatkowany mimo dostępności właściwych środowisk, a pozostałe przy życiu osobniki mogą nie zapewnić przetrwania gatunku. w trakcie jedenastomiesięcznej wyprawy w latach 2005-2006 wykazano gatunek jedynie z dziesięciu lokacji. Co prawda na Upolu w 2009 stwierdzono małą populację, jednak w 2011 na wyspie lokalni myśliwi nie obserwowali w ogóle tego ptaka. Pojedynczy osobnik na Nuʻutele (okolice wschodniego wybrzeża Upolu), widziany tam w maju 2010, mógł przybyć z Upolu. Badania zlecone przez Ministry of Natural Resources and the Environment przeprowadzane na Savaiʻi wykazały w 2013 obecność jednego osobnika – będącego ptakiem młodocianym. Został sfotografowany. Stanowi to pierwszą udokumentowaną obserwację na wyspie od ponad dekady. W 2012 rzekomo obserwowano ptaka, jednak nie zostało to potwierdzone. Obecna populacja (2014) szacowana jest na mniej niż 250 osobników[7].
Zębacz (Didunculus strigirostris) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest średniej wielkości gołębiem, zamieszkującym lasy tropikalne archipelagu Samoa (Oceania). Żywi się owocami i nasionami. Na skutek wylesień i cyklonów stał się gatunkiem krytycznie zagrożonym.
Didunculus strigirostris, também conhecido como manumea, é uma espécie de pombo de grande porte encontrado apenas em Samoa. É a única espécie viva do gênero Didunculus. A espécie extinta relacionada, Didunculus placopedetes, só é conhecida a partir subfósseis encontrados em diversos sítios arqueológicos em Tonga. D. strigirostris é o pássaro nacional de Samoa e sua imagem já estampou algumas cédulas da moeda local.[2]
Didunculus strigirostris é um pombo escuro de tamanho médio, com aproximadamente 31 cm de comprimento, com os pés avermelhados e pele nua ao redor dos olhos. As partes inferiores, cabeça e pescoço são acinzentadas, com uma leve iridescência azul esverdeada, e a cauda, coberteiras das asas e terciárias são castanho-avermelhadas, enquanto que o restante das rêmiges são enegrecidas. Possui um bico grande, vermelho brilhante, curvado e em forma de gancho, com projeções semelhantes a dentes na mandíbula inferior. Ambos os sexos são parecidos, mas o juvenil é mais opaco, com uma cabeça mais amarronzada, com o bico preto e apenas a base laranja pálido.
Didunculus strigirostris, também conhecido como manumea, é uma espécie de pombo de grande porte encontrado apenas em Samoa. É a única espécie viva do gênero Didunculus. A espécie extinta relacionada, Didunculus placopedetes, só é conhecida a partir subfósseis encontrados em diversos sítios arqueológicos em Tonga. D. strigirostris é o pássaro nacional de Samoa e sua imagem já estampou algumas cédulas da moeda local.
Tandduva[2] (Didunculus strigirostris) är en mycket säregen och akut utrotningshotad duva som enbart förekommer i Samoa i Stilla havet.[3]
Tandduvan är en 31 centimeter lång bastant mörk duva med en kraftig krokformad näbb. Den nedre näbbhalvan har två "tänder" som överlappar den övre näbbhalvan, därav artens namn. Fjäderdräkten är huvudsakligen grönsvart med kastanejfärgad ovansida. Näbben är röd vid roten, gul längre ut. Runt ögat syns en röd ögonring.[1]
Arten är den enda nu levande art i släktet Didunculus. Fågeln förekommer enbart i bergstrakter i västra Samoa (Upolu och Savai'i).[3]
Tandduvan har en mycket liten världspopulation uppskattad till endast maximalt 250 vuxna individer. Den tros dessutom minska i antal till följd av habitatförlust orsakat av människan, skador till följd av cykloner, invasiva arter och oavsiktlig jakt.[1]
Tandduva (Didunculus strigirostris) är en mycket säregen och akut utrotningshotad duva som enbart förekommer i Samoa i Stilla havet.
Горлач[2] (Didunculus strigirostris) — єдиний вид птахів підродини Didunculinae родини голубових. Національний птах держави Самоа.
Розміром з сизого голуба (довжина тіла досягає близько 33 см). Хвіст короткий. Дзьоб високий, стислий з боків, на боках з кожного боку по 3 зубці (звідси назва). Голова, шия і черевце чорно-зелені; спина, крила і хвіст червоно-каштанові.
Поширений у Полінезії на островах Уполу і Саваї (Західний Самоа). Мешкає на покритих лісом гірських схилах на висоті 300—1400 м над рівнем моря, але тримається переважно на землі. Живиться плодами і ягодами.
Майже винищений людиною і знаходиться під охороною. Загальна популяція цього виду оцінюється приблизно в 200-300 особин.
Горлач (Didunculus strigirostris) — єдиний вид птахів підродини Didunculinae родини голубових. Національний птах держави Самоа.
Didunculus strigirostris là một loài chim trong họ Columbidae.[2] Loài chim này được tìm thấy ở Samoa. Đây là loài sống duy nhất của chi Didunculus. Một loài tuyệt chủng có liên quan Didunculus placopedetes chỉ được biết đến từ phần còn lại của phân loài ở một số địa điểm khảo cổ ở Tonga. Loài chim này là quốc điểu Samoa và đặc trưng trên đồng bạc 20 tālā và 50 mảnh sene của loạt 2008/2011.
Didunculus strigirostris là một loài chim trong họ Columbidae. Loài chim này được tìm thấy ở Samoa. Đây là loài sống duy nhất của chi Didunculus. Một loài tuyệt chủng có liên quan Didunculus placopedetes chỉ được biết đến từ phần còn lại của phân loài ở một số địa điểm khảo cổ ở Tonga. Loài chim này là quốc điểu Samoa và đặc trưng trên đồng bạc 20 tālā và 50 mảnh sene của loạt 2008/2011.
Didunculus strigirostris (Jardine, 1845)
Охранный статусЗу́бчатоклювый го́лубь[1] (лат. Didunculus strigirostris) — вид птиц из семейства голубиных, единственный в подсемействе Didunculinae и роде зубчатоклювых голубей[1] (Didunculus).
Национальная птица государства Самоа.
Длина тела около 34 см. Тёмный голубь с красноватыми лапами и голой кожей вокруг глаз. Нижняя часть, голова и шея окрашены в чёрный цвет с незначительным сине-зелёным отливом, а хвост, оперение крыльев и три кроющих пера в каштановый цвет, в то время как оставшиеся кроющие чёрные. Обладает большим, изогнутый в виде крюка оранжевым клювом с 3 зубовидными выступами в подклювье — отсюда и происходит название. Хвост короткий. Клюв высокий, сжатый с боков.
Обитает на островах Уполу, Алеипата и Савайи (Самоа).
Распространён в лесах, но держится преимущественно на земле. Кормится плодами и ягодами.
Почти истреблён человеком и находится под охраной.
Зу́бчатоклювый го́лубь (лат. Didunculus strigirostris) — вид птиц из семейства голубиных, единственный в подсемействе Didunculinae и роде зубчатоклювых голубей (Didunculus).
Национальная птица государства Самоа.
齒鳩(學名Didunculus strigirostris),又名齒嘴鳩,是一種鴿子。
齒鳩的體型中等大小,約長34厘米的。它們呈深色,腳及眼睛周圍都是紅色的。它們的下身、頭部及頸部都是黑色的,略帶藍綠虹色;尾巴、翼底及飛羽都呈栗色,其餘部份都是黑色的。它們的喙很大、彎曲及呈橙色,下頜有像牙齒的伸出物。雄鳥及雌鳥相似;幼鳥較為沉色,其喙除了基部是橙色外,其餘都是黑色的。
齒鳩只分佈在太平洋薩摩亞內未被影響的森林,也是當地的國鳥。它們差不多只吃樫木屬的果實。[2]
齒鳩可能是於1839年10月或11月由查爾斯.威爾克斯(Charles Wilkes)所率領的探索隊所發現。後來於1844年9月由史垂蘭(Hugh Edwin Strickland)公布這項發現。正式是由William Jardine所描述,並以Gnathodon strigirostris所命名,但此屬名早已被一類軟體動物所使用。[3]
齒鳩並沒有近親,它們可能是鴿子及已滅絕的渡渡鳥的連結。它們顎骨及舌頭的結構,與及像鸚鵡的喙都被認為是與鸚鵡有關,但是這些特徵也有可能是因特有的食性所致的。
Goura victoria (维多利亚冠鸠)
Caloenas nicobarica (綠簑鳩)
Pezophaps solitaria† (罗德里格斯渡渡鸟)†
Raphus cucullatus† (渡渡鸟)†
Didunculus strigirostris (齿鸠)
由於持續失去棲息地,有限的分佈地及細小的群落,加上間歇發生的自然災害,故世界自然保護聯盟將齒鳩列為瀕危。[1]
オオハシバト(Didunculus strigirostris)は、鳥綱ハト目ハト科オオハシバト属に分類される鳥類。本種のみでオオハシバト属を構成する。
全長31 - 38センチメートル[3]。頭部や頸部・下面は光沢のある緑黒色、背や翼・尾羽は赤褐色[3]。
眼の周囲には羽毛がなく、赤い皮膚が裸出する[3]。虹彩は褐色[3]。嘴は太く、上嘴の先端は鉤状に尖る[3]。下嘴の側面には切れ込みが2つ、突起が3つある[3]。嘴の色彩は黄色で、基部は赤い[3]。後肢は長く、色彩は赤い[3]。
幼鳥は体上面の羽衣や雨覆が黒く、羽毛の外縁(羽縁)が赤褐色[3]。嘴の色彩が黒ずむ[3]。
標高300 - 1,400メートルにある熱帯雨林やその林縁に生息する[3]。
ニガカシュウやバナナ類などの果実、マホガニー類の種子などを食べる[3]。樹上で採食を行う[3]。
繁殖様式は卵生。樹上に皿状の巣を作り、卵を産む。元々は地表で営巣していたが、外来種による食害を避けるために樹上に営巣するようになったとされる。
森林伐採による生息地の破壊、狩猟、人為的に移入されたネコやネズミによる捕食などにより生息数は激減している[1]。1990-1991年の大規模なサイクロンにより、本種の生息地の大部分が消失している[3]。法的に保護の対象とされ[1]、サモアでは自然保護を象徴するシンボルに選ばれている[3]。1980年代半ばにおける生息数は4,800 - 7,200羽と推定されている[1]。1990年代には大規模なサイクロンにより生息数が2,500羽未満まで激減したと推定されている[1]。