nimet breadcrumb-navigoinnissa
Like many squirrels, Ratufa macroura probably plays a significant role as an agent of seed dispersal (Gurnell 1987). Also, squirrels worldwide have been hunted for food and their fur (Gurnell 1987). Ratufa macroura is probably not an exception.
Ratufa macroura are listed on Appendix 2 of CITES (Nowak 1991). The population in south India has been estimated at 300 individuals (Joshua and Johnsingh 1994). The primary threat to their survival is an increasing human population that has caused even traditional activities of forest-dwelling people to become destructive (Joshua and Johnsingh 1994). Thinning of the forest canopy as a result of wood cutting has made Ratufa macroura a more vulnerable target to aerial predators such as the black eagle, Ictinaetus malayensis (Joshua and Johnsingh 1994)
IUCN Red List of Threatened Species: near threatened
Perception Channels: tactile ; chemical
Ratufa macroura is the oldest recorded species in this genus, dating back to 1769 (Ellerman 1961).
Ratufa macroura enjoy a diverse diet that includes fruits, nuts, insects, bird eggs, and the bark of some trees (Nowak 1991). The fruit of the climber Combretum ovalifolium is an especially important food source where it occurs. Young squirrels, upon first emerging from the nest, have been observed to feed exclusively on this fruit (Joshua and Johnsingh 1994).
Ratufa macroura are distributed throughout southern India and Sri Lanka.
Biogeographic Regions: oriental (Native )
Ratufa macroura are almost completely arboreal. Forays to the ground occur when evading predators or chasing other squirrels during the breeding season (Nowak 1991). They are very agile in the trees and have the ability to leap more than six meters from tree to tree (Prater 1971). Ratufa macroura use holes in tree trunks as temporary shelters (Nowak 1991).
Terrestrial Biomes: forest ; rainforest ; scrub forest
The smallest of India's giant squirrels, Ratufa macroura have a head and body length of 25-45cm (Finn 1929, Nowak 1991). Their tails can be as long or longer (Nowak 1991). Ratufa macroura possess short round ears that are often tufted. Their hands are very broad and are well adapted for gripping. Both their hands and feet are equipped with large powerful claws, making them agile climbers (Nowak 1991). Ratufa macroura get their common name from the coloration of their tails. The dorsal surface of the tail is gray or brownish-gray with distinct white highlights, giving the fur a grizzled appearance (Prater 1971). The coloration of the rest of the body varies greatly by locality and may include various shades of brown, red, gray and black, but the ventral fur is always lighter (Nowak 1991). A number of subspecies have been classified strictly on the basis of color variations (Ellerman 1961).
Range mass: 1.5 to 3 kg.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
Ratufa macroura are poorly studied and there is very little data available on their reproductive cycle. The gestation period is believed to last about 28 days (Nowak 1991). During the breeding season, a large nest, similar in appearance to an eagle's nest, is constructed. Parturition occurs within the nest, and the young remain there for at least two to three months (Joshua and Johnsingh 1994). Each litter consists of one or two young, and the female nurses them from her three pairs of mammary glands (Nowak 1991). It has been speculated that Ratufa macroura may raise several litters each year; however, this is unconfirmed (Nowak 1991).
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
L'esquirol gegant de Sri Lanka (Ratufa macroura) és una espècie de rosegador de la família dels esciúrids. Viu a Sri Lanka i el sud de l'Índia. Es tracta d'un animal diürn i arborícola. Els seus hàbitats naturals són els boscos caducifolis i de montà secs, on viu a prop dels rius. Està amenaçat per la caça, la destrucció del seu entorn, la competència d'espècies introduïdes i la pressió dels depredadors.[1]
L'esquirol gegant de Sri Lanka (Ratufa macroura) és una espècie de rosegador de la família dels esciúrids. Viu a Sri Lanka i el sud de l'Índia. Es tracta d'un animal diürn i arborícola. Els seus hàbitats naturals són els boscos caducifolis i de montà secs, on viu a prop dels rius. Està amenaçat per la caça, la destrucció del seu entorn, la competència d'espècies introduïdes i la pressió dels depredadors.
Ratufa černoprstá (Ratufa macroura), někdy uváděná jako ratufa cejlonská je druh velké veverky žijící na Srí Lance a v lesích jižní Indie.
Druh byl pozorován v lužních lesích řeky Kávérí v jižní Indii a také v kopcovitých lesích poloostrovní Indie. Vyskytuje se také na Srí Lance jako poddruh Ratufa macroura dandolena. V červeném seznamu IUCN je ratufa černoprstá označena jako téměř ohrožený druh[2] kvůli ničení jejího přirozeného prostředí.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Grizzled Giant Squirrel na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu ratufa černoprstá ve Wikimedia Commons
Ratufa černoprstá (Ratufa macroura), někdy uváděná jako ratufa cejlonská je druh velké veverky žijící na Srí Lance a v lesích jižní Indie.
Das Sri-Lanka-Riesenhörnchen (Ratufa macroura) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Riesenhörnchen (Ratufa). Sie kommt in Südasien im südlichen Indien und auf der Insel Sri Lanka vor.
Das Sri-Lanka-Riesenhörnchen erreicht eine Kopf-Rumpf-Länge von etwa 33,5 bis 36,5 Zentimetern sowie ein Gewicht von etwa 1650 Gramm.[1] Damit zählt es mit anderen Arten der Gattung sowie Vertretern anderer Gattungen zu den größten Hörnchenarten weltweit. Der Schwanz erreicht eine Länge von etwa 35 Zentimetern und ist damit etwa so lang wie der Restkörper.[1] Das Rückenfell und Kopffell der Tiere ist dunkelbraun bis schwarzgrau mit einem hellen Streifen zwischen den Ohren, die Bauchseite ebenso wie die Beine mit Ausnahme der Zehen sind hell gelblich.[1]
Wie alle Arten der Gattung besitzt die Art im Oberkiefer pro Hälfte einen zu einem Nagezahn ausgebildeten Schneidezahn (Incisivus), dem eine Zahnlücke (Diastema) folgt. Hierauf folgen ein Prämolar und drei Molare. Die Zähne im Unterkiefer entsprechen denen im Oberkiefer. Insgesamt verfügen die Tiere damit über ein Gebiss aus 20 Zähnen.[2]
Das Sri-Lanka-Riesenhörnchen kommt in Südasien im südlichen Indien in Kerala und Tamil Nadu und auf der Insel Sri Lanka vor.[3][1] In Indien ist die Art nur aus fünf voneinander getrennten und stark fragmentierten Regionen bekannt, in Sri Lanka ist sie dagegen weiter verbreitet und kommt in weniger fragmentierten Gebieten vor. Die Höhenverbreitung reicht von etwa 150 bis 500 Metern in Indien und bis in Höhen von 2500 Metern auf Sri Lanka.[3]
Über die Lebensweise des Sri-Lanka-Riesenhörnchens liegen wie bei den meisten Hörnchen nur wenige Daten und Beobachtungen vor. Es ist wie alle Arten der Gattung weitgehend baumlebend (arboricol) und lebt in den tropischen Regenwäldern des Verbreitungsgebietes.[1][3]
Die Hörnchen ernähren sich vor allem von den jungen Blättern der Albizia, die gemeinsam mit anderen Pflanzen wie Terminalia, Tamarindus, Mangifera, Pongamia und Syzygium den Lebensraum vor allem in den Western Ghats dominieren.[1]
Das Sri-Lanka-Riesenhörnchen wird als eigenständige Art innerhalb der Gattung der Riesenhörnchen (Ratufa) eingeordnet, die aus vier Arten besteht.[4] Die wissenschaftliche Erstbeschreibung stammt von Thomas Pennant aus dem Jahr 1769, der die Art als Sciurus macrourus[3] anhand von Individuen aus dem zentralen Sri Lanka aus der Zentralprovinz und der Provinz Uva beschrieb.[4] Darüber hinaus existieren zahlreiche weitere Synonyme für diese Art.[3]
Innerhalb der Art werden mit der Nominatform insgesamt drei Unterarten unterschieden:[4][1]
Der Bestand der Sri-Lanka-Riesenhörnchen ist wahrscheinlich deutlich abnehmend, wobei der Grad der Bestandsabnahme auf weniger als 30 Prozent der Bestände innerhalb der letzten zehn Jahre bzw. drei Generationen geschätzt wird.[3] Dabei ist die Bedrohung der Restpopulationen in Indien signifikant höher als die der Bestände auf Sri Lanka.[3]
Zu den Hauptbedrohungen für das Sri-Lanka-Riesenhörnchen gehört die Abholzung sowie die Bejagung im größten Teil seines Verbreitungsgebietes.[3] Es wird von der International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN) aus diesen Gründen als potenziell gefährdet (Near Threatened) eingeordnet.[3]
Das Sri-Lanka-Riesenhörnchen (Ratufa macroura) ist eine Hörnchenart aus der Gattung der Riesenhörnchen (Ratufa). Sie kommt in Südasien im südlichen Indien und auf der Insel Sri Lanka vor.
பழுப்பு மலை அணில் (Ratufa macroura) இலங்கையின் ஊவா மாகாணத்திலும் மத்திய மாகாணத்திலுமுள்ள மலைப்பகுதிகளிலும், இந்தியாவின் தமிழ்நாடு, கேரள, கருநாடக மாநிலங்களிலுள்ள காவிரிக்கரைக் காடுகளிலும் மலைக்காடுகளிலும் காணப்படும் பெரிய மர அணிலாகும். நரையணில்கள் என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன. மலையாளத்தில் மலையண்ணான், சாம்பலண்ணான், புள்ளியண்ணான் என்ற பெயர்களாலும் கன்னடத்தில் பெட்ட அல்லுவா என்றும் அழைப்பர். இவ்வணில்கள் பழுப்புநிறமாக இருக்கின்றன. இந்தியாவிலுள்ள பிற மலை அணில்களுடன் ஒப்பிட இது சிறிய இனமாகும். வேடையாடப்பட்டதாலும் காடுகள் அழிக்கப்படுவதாலும் பன்னாட்டு இயற்கைப் பாதுகாப்புச் சங்கம் இவற்றை அச்சுறு நிலையை அண்மித்த இனமாக அறிவித்துள்ளது.
பழுப்பு மலை அணில்களின் முதுகுப்புறம் பெரும்பாலும் பழுப்பு நிறத்திலிருக்கும். இடையிடையே மயிர்கள் நரைத்தாற்போல இருக்கும். அடிப்பகுதி கோழிமுட்டைபோன்ற மங்கலான வெளிர்நிறத்திலிருக்கும். காதுகள், பின்னந்தலை, நடுமுதுகுவரை ஆகியன அடர்பழுப்பாகவோ கறுப்பாகவோ இருக்கின்றன. இவற்றின் மூக்குப்பகுதி இளஞ்சிவப்பாகவிருக்கும்.
காதுகள் சிறிதாகவும் வட்டமாகவும் மயிர்க்கொத்துடன் இருக்கின்றன. தலையும் வாலைத்தவிர்த்து எஞ்சிய பகுதியும் சேர்ந்து 25 முதல் 45 செ.மீ. நீளம்வரை இருக்கும். வால் எஞ்சிய உடற்பகுதியைக்காட்டிலும் நீளமாகவிருக்கும். நரைமுடிபோலவோ சாம்பல்நிறமயிர்போலவோ மூடியிருக்கும். இவற்றின் அகலமான பாதங்களும் நன்கு வளர்ந்த நகங்களும் மரங்களைப்பற்றி ஏறுவதற்கு உதவியாகவுள்ளன.[3] இவை கைகால்களில் நன்கு வளர்ந்த நான்கு விரல்களையும் ஒரு சிறு கட்டைவிரலையும் கொண்டிருக்கின்றன.
இவை 1.5 கிலோ முதல் 3 கிலோ வரை எடையளவுக்கு வளர்வன.[3]
பழுப்பு மலையணில்கள் புளிய இலைக்கொழுந்துகளையும், வாகை மரங்களின் கொழுந்து, பூந்தூள், மரப்பட்டை ஆகியவற்றையும் தின்கின்றன.[4] இவற்றைத்தவிர பழங்கள், கொட்டைகள், பூச்சிகள், முட்டைகள் போன்றவற்றையும் இவை தின்னும். ஒடை மரங்களிருப்பின் அவற்றின் பழங்களை இவை விரும்பித் தின்னும். குட்டிகள் கூட்டைவிட்டி வெளியேறியபின் சிலகாலத்திற்கு இந்தப்பழங்களை மட்டுமே தின்னும்.[5]
இவ்வணில்களின் காணுந்திறன் கூர்மையானது. அதனால் இவற்றால் கொன்றுண்ணிகள் வருவதறிந்து தப்பிக்க முடிகிறது. இவற்றின் கேள்திறன் சற்று மந்தமானது.[6] இவற்றின் கூப்பாடு விட்டுவிட்டு சத்தமாக ஒலிக்கும் கொக்கரிப்பு போல இருக்கும். காலையிலும் மாலையிலும் அதைக் கேட்கலாம். அருகிலுள்ள மற்ற அணில்களைத் தொடர்புகொள்ள மெலிதாக விர்ரென்ற ஒலியை எழுப்பும்.
இவை தனியாகவோ இணையுடனோ வாழ்கின்றன.
இவை இலங்கையின் மத்திய மற்றும் ஊவா பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. இந்தியாவில் தமிழ்நாட்டிலும் கேரளத்திலும் காவிரி நதிக்கரையிலுள்ள மலைக்காடுகளிலும் காணப்படுகின்றன.[7]
பின்வரும் அட்டவணை Ratufa macroura-வின் மூன்று துணையினங்களையும் அவற்றின் இணையான பெயர்களினையும் அளிக்கிறது.[2]
Ratufa macroura பாகுபாடுகள் துணையினம் கண்டறிந்தது இணையான பெயர்கள் R. m. macroura பென்னாண்ட் (Pennant, 1769) albipes, ceilonensis, ceylonica, macrura, montana, tennentii R. m. dandolena தாமசு மற்றும் ராவ்டன் (Thomas and Wroughton, 1915) sinhala R. m. melanochra தாமசு மற்றும் ராவ்டன் (Thomas and Wroughton, 1915) ஏதுமில்லைமருத, புளிய, மா, புங்கை, வாகை, நாவல் மரங்கள் வளரும் ஆற்றங்கரை மலைக்காடுகளிலும், பசுமை மாறாக்காடுகளிலும் இவை வாழ்கின்றன.[8] அத்தகைய காடுகளுக்கருகே இருக்கும் மாந்தோப்புகளிலும் இவற்றைக் காணலாம். மலபார் மலை அணில்களும் காணப்படும் காடுகளில் இவை சற்று வறண்டபகுதிகளில் இருக்கின்றன.
இவற்றின் பரம்பலின் காடுகள் ஆக்கிரமிப்பாலும் வேட்டையாடுதலாலும் இவற்றை இயற்கையைப் பாதுகாப்பதற்கான சர்வதேச ஒன்றியம் (IUCN) அழியும் நிலைக்கருகிலிருக்கும் இனமாகப் பட்டியலிட்டுள்ளது. இந்தியாவில் 150 மீ முதல் 500 மீ வரையிலான உயரத்தில் ஐந்து இடங்களில் மட்டுமே அறியப்பட்டுள்ளன. கேரளாவிலுள்ள சின்னார் கானுயிர்க் காப்பகத்திலும், தமிழகத்தில் விருதுநகர் மாவட்டத்திலுள்ள திருவில்லிபுத்தூர் நரை அணில் காப்பகத்திலும் இவற்றைக் காணலாம். இவ்விடங்களைத்தவிர பழநி மலை, சிறுமலை, தேனி வனப்பிரிவு, திருவண்ணாமலை, ஓசூர் வனப்பிரிவு, ஆனைமலை புலிகள் காப்பகம், கருநாடகத்தின் காவேரி காட்டுயிர் புகலிடம் ஆகிய இடங்களிலும் இவை பதிவாகியிருக்கின்றன.[9]
பழுப்பு மலை அணில் (Ratufa macroura) இலங்கையின் ஊவா மாகாணத்திலும் மத்திய மாகாணத்திலுமுள்ள மலைப்பகுதிகளிலும், இந்தியாவின் தமிழ்நாடு, கேரள, கருநாடக மாநிலங்களிலுள்ள காவிரிக்கரைக் காடுகளிலும் மலைக்காடுகளிலும் காணப்படும் பெரிய மர அணிலாகும். நரையணில்கள் என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன. மலையாளத்தில் மலையண்ணான், சாம்பலண்ணான், புள்ளியண்ணான் என்ற பெயர்களாலும் கன்னடத்தில் பெட்ட அல்லுவா என்றும் அழைப்பர். இவ்வணில்கள் பழுப்புநிறமாக இருக்கின்றன. இந்தியாவிலுள்ள பிற மலை அணில்களுடன் ஒப்பிட இது சிறிய இனமாகும். வேடையாடப்பட்டதாலும் காடுகள் அழிக்கப்படுவதாலும் பன்னாட்டு இயற்கைப் பாதுகாப்புச் சங்கம் இவற்றை அச்சுறு நிலையை அண்மித்த இனமாக அறிவித்துள்ளது.
The grizzled giant squirrel (Ratufa macroura) is a large tree squirrel in the genus Ratufa found in the highlands of the Central and Uva provinces of Sri Lanka, and in patches of riparian forest along the Kaveri River and in the hill forests of Karnataka, Tamil Nadu and Kerala states of southern India.[4] The International Union for Conservation of Nature (IUCN) lists the species as near threatened due to habitat loss and hunting.
Grizzled giant squirrels are named for the white flecks of hair that cover their greyish-brown bodies, giving them a grizzled look.[5]
R. macroura is the smallest of the giant squirrels found in the Indian subcontinent, with a head and body length of 25 to 45 cm (10–18 in), and tail measuring roughly the same or more, for a total length of 50 to 90 cm (20–35 in). It has small rounded ears with pointed tufts. The home range of an individual is between 1,970 and 6,110 m2 (21,200–65,800 sq ft).
Subspecies dandolena is dorsally brown grizzled with white. Ventrally light brownish cream. Tail frosted with white fur. Forehead and feet are black in color. Whereas ssp. melamochra, upper parts are jet black which contrast brownish cream to orange yellow ventral surface. Tail frosted with black fur. Snout of both ssp. are pinkish color.
Their vision is good, which aids them in detecting predators. Their sense of hearing is relatively poor.[6] The call is staccato and loud with repeated shrill cackle. It is usually uttered in morning and evening. A low "churr" is also used to communicate with nearby groups.
Hands are normally pentadactylous, with four digits and a rudimentary thumb. Fingers have large broad soft pads, where the inner pad is expanded for gripping while moving through branches. Feet are also comprised with soft pads with both fore and hind limbs possessing long, sharp claws.[6]
In India, R. macroura has been recorded from Grizzled Squirrel Wildlife Sanctuary, Theni Forest Division, Palni Hills, Chinnar Wildlife Sanctuary, Anaimalai Tiger reserve, Sirumalai, Thiruvannamalai Forest Division of the Eastern Ghats, Hosur Forest Division and Cauvery Wildlife Sanctuary.[7] The easternmost population of Ratufa macroura dandolena was discovered in the Pakkamalai Reserve Forest in eastern Tamil Nadu.[8]
Grizzled Squirrel Wildlife Sanctuary is located in Shenbagathoppu, Srivilliputtur, Tamil Nadu, India.
Ratufa macroura are known to eat fruits, nuts, insects, bird eggs, and the bark of some trees. The fruit of the climber Combretum ovalifolium is an especially important food source where it occurs. Young squirrels, upon first emerging from the nest, have been observed to feed exclusively on this fruit.[9]
Unlike its relatives, the giant squirrel balances using its two hind feet, instead of its tail.
The species is almost entirely an arboreal, very rarely coming to the ground to escape from predators, to flee from an intruder, attack males of the territory, and connecting with females.[6]
The three subspecies are easily recognizable due to color distinctions. They are also geographically separated demes. The table below lists the three recognized subspecies of Ratufa macroura, along with any synonyms associated with each subspecies:[3]
According to Mammals of Sri Lanka, the three subspecies are identified as follows:
Males are 35 cm long and females with 37 cm. Tail is 37 cm long in males and 38 cm in females. Jet black dorsal area with a sheen. Rump with white grizzling appearance. Underparts brownish creamy to pale yellow. Tail is with dark black fur with white tip. Face has pink color in naked areas. Fur moderately long with few coarse hairs. Geographically, this subspecies is restricted to central highlands up to 2000m, such as Horton Plains.
Males are 37 cm long and females 35 cm. Tail varies from 37 cm in males and 40 cm in females. Males are larger than females. Dorsal surface is brown instead of jet black in subsp. macroura. White rump. Distinct maroon tinge between shoulders. There is a brownish cream crown patch. Underparts are light brownish cream. Tail is dark brown and there is a reddish-brown tip. Fleshy parts of face are pink. Fur moderately long and coarse. Inhabit dry zone parts of the island, as well as India.
Males are 35 cm long and females 37 cm. Tail varies from 37 cm in males and 38 cm in females. Upperparts are jet black with contrasting color variation with creamy yellowish ventral surface. Fur is shorter and coarser. Found in low country wet zone, and intermediate zones of the country.
The grizzled giant squirrel (Ratufa macroura) is a large tree squirrel in the genus Ratufa found in the highlands of the Central and Uva provinces of Sri Lanka, and in patches of riparian forest along the Kaveri River and in the hill forests of Karnataka, Tamil Nadu and Kerala states of southern India. The International Union for Conservation of Nature (IUCN) lists the species as near threatened due to habitat loss and hunting.
La ardilla gigante gris o de Sri Lanka (Ratufa macroura) es una especie de roedor esciuromorfo de la familia Sciuridae, una de las cuatro especies que forman el género Ratufa, las ardillas gigantes asiáticas. Esta especie es endémica de los bosques de Sri Lanka y del extremo sur de la India.
Se conocen tres subespecies de Ratufa macroura.[2]
La ardilla gigante gris o de Sri Lanka (Ratufa macroura) es una especie de roedor esciuromorfo de la familia Sciuridae, una de las cuatro especies que forman el género Ratufa, las ardillas gigantes asiáticas. Esta especie es endémica de los bosques de Sri Lanka y del extremo sur de la India.
Ratufa macroura Ratufa generoko animalia da. Karraskarien barruko Ratufinae azpifamilia eta Sciuridae familian sailkatuta dago.
Ratufa macroura
L'Écureuil géant de Ceylan [1] ou Écureuil géant gris [1] (Ratufa macroura) est une espèce d'écureuil de la famille des sciuridés qui est présent dans le sud de l'Inde et au Sri Lanka.
Il est caractérisé par sa grande taille, ses tête et parties supérieures du corps ainsi que la queue totalement noires ou grisâtres, une bande claire séparant nettement la partie supérieure de la tête du reste du dos, des parties ventrales blanc jaunâtre, les touffes des oreilles très petites et courtes.
Individu aperçu au sanctuaire de la vie sauvage de la Cauvery, dans le sud de l'Inde.
Ratufa macroura
L'Écureuil géant de Ceylan ou Écureuil géant gris (Ratufa macroura) est une espèce d'écureuil de la famille des sciuridés qui est présent dans le sud de l'Inde et au Sri Lanka.
Il est caractérisé par sa grande taille, ses tête et parties supérieures du corps ainsi que la queue totalement noires ou grisâtres, une bande claire séparant nettement la partie supérieure de la tête du reste du dos, des parties ventrales blanc jaunâtre, les touffes des oreilles très petites et courtes.
Lo scoiattolo gigante dello Sri Lanka (Ratufa macroura Pennant, 1769) è un grosso scoiattolo arboricolo del genere Ratufa originario dell'ecozona orientale.
Attualmente, gli studiosi riconoscono tre sottospecie di scoiattolo gigante dello Sri Lanka[1]:
Il corpo dello scoiattolo gigante dello Sri Lanka è lungo 25–45 cm, e la coda 25–50 cm; pesa 1,5–3 kg. La specie è nota anche come scoiattolo gigante brizzolato per la colorazione grigio-marrone screziata di bianco della parte superiore della coda, che le dà appunto un colore brizzolato. La colorazione del resto del corpo varia da una zona all'altra dell'areale e può essere marrone, rossa, grigia o nera, ma quella della regione ventrale è sempre più chiara di quella dorsale. Questo agile arrampicatore trascorre quasi l'intera esistenza sugli alberi, e possiede una coda molto lunga per mantenere l'equilibrio, mani larghe per arrampicarsi e grandi artigli per fare maggiore presa sui rami. Le orecchie sono brevi e arrotondate, e talvolta presentano un ciuffo all'estremità[3].
R. macroura vive nello Sri Lanka e sui Ghati occidentali, in India meridionale[3].
Abita sugli alberi delle foreste secche subtropicali e tropicali[2].
Dopo una gestazione di 28 giorni, lo scoiattolo gigante dello Sri Lanka dà alla luce uno o due piccoli in un grande nido costruito sulla cima degli alberi. La madre si prende cura di essi, prima che si allontanino dal gruppo familiare. Si ritiene che questa specie si riproduca più di una volta all'anno, ma questa ipotesi non è stata ancora confermata[3].
Lo scoiattolo gigante dello Sri Lanka è altamente territoriale e non appena un intruso penetra nel suo territorio inizia ad emettere rumorosi strilli. Vive generalmente da solo o, più raramente, in coppia. Quando si sente minacciato fugge via saltando da un ramo all'altro, effettuando balzi anche di sei metri, o si appiattisce contro un tronco, rimanendo perfettamente immobile. È un animale diurno e trascorre il giorno alla ricerca di frutta, noci, insetti, uova di uccelli e corteccia di alcuni alberi. Verso mezzogiorno, lo scoiattolo riposa; dorme a braccia e gambe divaricate su un ramo[3].
Lo scoiattolo gigante dello Sri Lanka viene cacciato per la carne e la pelliccia dagli abitanti della foresta, e l'incremento demografico nell'area ha reso ancora più distruttiva questa pratica. Il degrado dell'habitat ha portato a un assottigliamento della volta della foresta, il che ha reso questo animale più vulnerabile agli attacchi dell'aquila nera e di altri predatori alati[3].
La IUCN inserisce R. macroura tra le specie prossime alla minaccia.
Lo scoiattolo gigante dello Sri Lanka (Ratufa macroura Pennant, 1769) è un grosso scoiattolo arboricolo del genere Ratufa originario dell'ecozona orientale.
Ratufa macroura is een zoogdier uit de familie van de eekhoorns (Sciuridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pennant in 1769.
De soort komt voor in India en Sri Lanka.
Bronnen, noten en/of referentiesRatufa macroura is een zoogdier uit de familie van de eekhoorns (Sciuridae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pennant in 1769.
Ratufa macroura[2][3][4] är en däggdjursart som först beskrevs av Thomas Pennant 1769. Ratufa macroura ingår i släktet jätteekorrar och familjen ekorrar.[5][6]
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[5] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 3 underarter.[3]
Denna jätteekorre förekommer med några små populationer i södra Indien och med en större population på Sri Lanka. Arten vistas i kulliga områden och i upp till 2500 meter höga bergstrakter. Habitatet utgörs av tropiska bergsskogar.[1]
Djurets päls på ryggen varierar mellan grå, brun, röd och svart, beroende på utbredning. Buken är ljusare. Påfallande är den 25 till 50 cm långa yviga svansen. Längden för huvudet och bålen ligger mellan 25 och 45 cm. De korta avrundade öronen har ibland tofsar.[7]
Individerna lever ensam eller i par och har avgränsade revir. De är aktiva på dagen och kan göra 6 m långa hopp från träd till träd. Vanligen vilar denna jätteekorre under dagens hetaste timmar. Födan utgörs av frukter, nötter eller bark som kompletteras med insekter och fågelägg.[7]
Honan bygger boet i trädet och föder efter cirka 28 dagar dräktighet en eller två ungar. Antagligen har honan flera kullar per år.[7] En generation lever 7 till 8 år.[1]
Arten jagas av örnar och andra rovdjur. Dessutom fångas den av människan för köttets och pälsens skull. Även skogsavverkningar och skogsbränder utgör ett hot. IUCN kategoriserar arten globalt som nära hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Ratufa macroura.
Wikispecies har information om Ratufa macroura.
Ratufa macroura är en däggdjursart som först beskrevs av Thomas Pennant 1769. Ratufa macroura ingår i släktet jätteekorrar och familjen ekorrar.
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 3 underarter.
Sóc lớn xám (Ratufa macroura) là một loài sóc cây lớn trong chi Ratufa, sống ở vùng núi tỉnh Trung Tâm và Uva của Sri Lanka, trong những vệ rừng ngập nước dọc sông Kaveri và những cánh rừng sương mù của các bang Karnataka, Tamil Nadu và Kerala miền nam Ấn Độ.[3] Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế (IUCN) xem đây là một loài sắp bị đe dọa do mất môi trường sống.
Sóc lớn xám (Ratufa macroura) là một loài sóc cây lớn trong chi Ratufa, sống ở vùng núi tỉnh Trung Tâm và Uva của Sri Lanka, trong những vệ rừng ngập nước dọc sông Kaveri và những cánh rừng sương mù của các bang Karnataka, Tamil Nadu và Kerala miền nam Ấn Độ. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế (IUCN) xem đây là một loài sắp bị đe dọa do mất môi trường sống.
Ratufa macroura (Pennant, 1769)
Ареал
Большехвостая гигантская белка[1], или гигантская белка, или большехвостая ратуфа[2] (лат. Ratufa macroura) — вид грызунов рода гигантские белки (Ratufa).
Это крупные древесные белки, обитающие в высокогорьях Центральной провинции и провинции Ува в Шри-Ланке, а также в прибрежной зоне реки Кавери и на лесистых холмах Тамил-Наду и Керала в Южной Индии.
Международный союз охраны природы (МСОП) отмечает, что виду угрожает опасность из-за охоты и сокращений мест обитания. Заповедник большехвостых гигантских белок находится в городе Шривиллипуттуре, Тамил-Наду, Индия.
Большехвостые гигантские белки — самые маленькие из гигантских белок, обнаруженные в Индии. Общая длины тела и головы варьирует от 25 до 45 см, хвост имеет такую же длину или чуть более длинный, так что суммарная длина тела достигает 50—90 см. На небольших округлых ушах имеются заострённые кисточки. Площадь обитания одной особи составляет 1970—6110 м².
В виде различают три подвида:
Большехвостая гигантская белка, или гигантская белка, или большехвостая ратуфа (лат. Ratufa macroura) — вид грызунов рода гигантские белки (Ratufa).
회색큰다람쥐(Ratufa macroura)는 다람쥐과에 속하는 설치류의 일종이다.[2] 대형 나무 다람쥐의 일종으로 큰다람쥐속에 속한다. 스리랑카 중부 주와 우바 주의 고지대, 인도 남부의 카베리 강가 숲 여기저기와 카르나타카 주와 타밀나두 주, 케랄라 주의 운무림에서 발견된다.[3] 서식지 감소와 사냥 때문에 국제 자연 보전 연맹(IUCN)이 회색큰다람쥐를 "최약근접종"으로 분류하고 있다.
회색큰다람쥐는 3종의 아종이 알려져 있다.[2]
회색큰다람쥐(Ratufa macroura)의 아종 및 이명 아종 명명자 이명 R. m. macroura Pennant (1769) albipes, ceilonensis, ceylonica, macrura, montana, tennentii R. m. dandolena Thomas and Wroughton (1915) sinhala R. m. melanochra Thomas and Wroughton (1915) 없음
.jpg)
.jpg)
