Tiikerivinokas

Der Getigerte Sägeblättling oder Getigerte Knäueling (Lentinus tigrinus) ist eine Pilzart aus der Familie der Stielporlingsverwandten (Polyporaceae).

Merkmale

Blick auf die Hutunterseite

Die dünnen Lamellen des Getigerten Sägeblättlings besitzen sägeblattartig gekerbte Schneiden.

Die Sporen des Getigerten Sägeblättlings unter dem Lichtmikroskop

Der Getigerte Sägeblättling ist ein ca. 3–9 cm breiter holzbewohnender Pilz, mit einem zuerst genabeltem, später trichterförmigen Hut und einem 3–9 cm langen, 4–10 mm breiten, oft gekrümmten Stiel, der zentral bis etwas exzentrisch steht, sich nach unten verjüngt und mit einer langen "Wurzel" tief im Holz steckt. Die Hutoberseite ist bei jungen Exemplaren fast schwarz, die schwärzliche Schicht zerreißt beim Wachstum der Fruchtkörper zu angewachsenen, braun-schwärzlichen haarigen Schüppchen, die dem Pilz sein charakteristisches, getigertes Aussehen verleihen. Der Rand des Hutes ist zunächst eingerollt, später wird oft rissig. Die gedrängt stehenden, weit am Stiel herablaufenden Lamellen sind schmal und bei jungen Fruchtkörpern weiß. Sie vergilben bei älteren Exemplaren über zitronengelb nach ockerfarben. Die Schneide der Lamellen ist zunächst feinschartig und etwas gesägt, reißt beim Wachstum zuletzt fransig auf. Der Stiel ist im oberen Bereich weiß, darunter bräunlich bis schwärzlich punktiert oder feinschuppig, der Schleiergürtel ist schnell vergänglich. Die Fruchtkörper erscheinen einzeln oder büschelig. Das Fruchtfleisch ist zäh, weiß und sehr dünn.

Ökologie

Der Getigerte Sägeblättling ist ein holzbewohnender Saprophyt, der Laubhölzer besiedelt, in Deutschland sind die wichtigsten Substrate Pappel und Weidenarten, daneben werden auch andere Laubhölzer besiedelt. Die vom Getigerten Sägeblättling besiedelten Hölzer befinden sich häufig dicht am Wasser oder liegen zum Teil im Wasser. Der Pilz besiedelt insbesondere verschiedene Auwaldtypen, er ist Wärme liebend und kommt besonders in klimatisch begünstigten Stromtälern vor. Außerhalb der Auwälder kann der Pilz in Parkanlagen, an Wegrändern und ähnlichen Standorten gefunden werden.

Verbreitung

Die Art ist offenbar kosmopolitisch verbreitet, in der Holarktis kommt sie in wärmeren bis gemäßigten Gegenden vor. In Deutschland ist der Getigerte Sägeblättling weit aber unregelmäßig an klimatisch günstigen Stellen verbreitet.

Bedeutung

Der Getigerte Sägeblättling ist als Holzbewohner unbedeutend. Als Speisepilz ist er nur im sehr jungem Zustand geeignet, weil er schnell bitter und zäh wird.

Literatur

• German Josef Krieglsteiner (Hrsg.), Andreas Gminder: Die Großpilze Baden-Württembergs. Band 3: Ständerpilze. Blätterpilze I. Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3536-1.

Weblinks

– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien

Lentinus tigrinus is a mushroom in the Polyporaceae family. It is classified as nonpoisonous.^[5] It has been reported that mushrooms have significant antioxidant and antimicrobial activity.^[6]

References

Lentinus tigrinus es una especie de hongo del género Lentinus, familia Polyporaceae, orden Polyporales. Es considerado no venenoso.^[1]​ Tiene actividades antioxidantes y antimicrobianas.^[2]​

La especie fue descrita bajo ese nombre científico por Elias Magnus Fries en 1825.^[3]​^[4]​^[5]​

Referencias

Lentinus tigrinus

Le lentin tigré (Lentinus tigrinus), est une espèce de champignons basidiomycètes de la famille des Polyporaceae, venant souvent en touffes sur troncs et souches de divers feuillus, surtout peupliers et saules.

Basionyme : Agaricus tigrinus Bull. 1782

Description

Le chapeau, de forme variable, est reconnaissable grâce à ses squamules brun-noir qui le recouvrent. Un anneau cortiniforme est présent sur le pied dans la jeunesse. Les lames sont crème à blanc jaunâtre. La saveur est agréable et l'odeur rappelle un peu celle du beurre. C'est un comestible assez agréable à l'état jeune mais qui devient coriace à l'âge adulte, il faudra, lors de la récolte, rejeter les exemplaires plus âgés. Le pied, filandreux et coriace, est de toute façon à rejeter.

Il a longtemps été confondu avec le Tricholome moucheté (Tricholoma pardinum), une espèce de la famille des Tricholomataceae.

Répartition

L'espèce est cosmopolite, on la rencontre dans le domaine holarctique dans les zones chaudes à tempérées.

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a a 10 cm, nombrilà, da crema ciàir a brun nèir scajos, dzortut ant ël mes. Lamele crema giaunastre, decorente. Gamba pì ò meno dës-centrà, scajosa, dle vire con cortin-a. Carn dura.

Ambient

A chërs dzortut an sij sàles.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Sensa anteresse alimentar.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Panus tigrinus (Bull. : Fr.) Singer
• [= Lentinus tigrinus (Bull. : Fr.) Fries]

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Twardziak tygrysi (Lentinus tigrinus (Bull.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Neolentinus, Polyporaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1782 r. J.B. Bulliard nadając mu nazwę Agaricus tigrinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1825 r. Elias Fries, przenosząc go do rodzaju Lentinus^[1].

Synonimy^[2]:

Polską nazwę nadał mu Władysław Wojewoda w 1998 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był również jako skórzak pstrokaty i łyczak pstrokaty (F. Błoński 1888, 1889), łuszczak pstrokaty (F. Błoński, 1896), łyczak pstry, łyczak pstrokaty (J. Chełchowski 1898), łyczak tygrysowaty, (Zaleski i in. 1948), boczniak pstrokaty (S. Domański 1955), łyczak tygrysowy (B. Gumińska i W. Wojewoda, 1983)^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 2–9 cm, za młodu łukowaty, potem wgłębiony, na koniec lejkowaty. Powierzchnia w stanie suchym o barwie jednolicie siwobrązowej, oliwkowobrązowej lub czarniawej. U starszych okazów skórka pęka, wskutek czego powstają koncentrycznie ułożone poletka kontrastujące z białym, lub kremowoochrowym tłem^[4].

Blaszki

Szerokie, gęste, głęboko zbiegające na trzon. Mają delikatnie ząbkowane ostrza. Początkowo są białawe, potem kremowe, na koniec żółtawe^[4].

Trzon

Wysokość 3–7 cm, grubość 4–8 mm, kształt walcowaty. Jest centralny lub ekscentryczny, łuskowaty, w górnej części białawy, w środku żółtawy, u nasady siwobrązowy. Czasami posiada w górnej części błoniasty pierścień, jednak z reguły szybko zanikający^[4].

Miąższ

Biały lub żółtawy, sprężysty, a u dojrzałych owocników sprężysto-skórzasty. Smak niewyraźny, zapach intensywny^[4].

Występowanie i siedlisko

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Na półkuli południowej notowany tylko w Urugwaju i na wyspie Zachodnia Karolina w Oceanii^[5]. W Europie Środkowej jest pospolity na niżu, gdzie indziej jednak rzadki^[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano wiele jego stanowisk, jednak jest rzadki^[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[7].

Saprotrof występujący na martwym drewnie w lasach, parkach, przy drogach. Rozwija się na opadłych gałęziach, pniakach i martwych pniach drzew liściastych, zwłaszcza olszy szarej, brzóz, [wiśnia|wiśni]], jabłoni domowej, topoli, wierzb, dębów i wiązów.Owocniki wytwarza od kwietnia do października^[3].

Przypisy

Lentinus tigrinus (Pierre Bulliard, 1782 ex Elias Magnus Fries, 1825), sin. Panus tigrinus (Pierre Bulliard, 1782 ex Rolf Singer, 1951), este o ciupercă comestibilă saprofită din încrengătura Basidiomycota, în familia Auriscalpiaceae și de genul Lentinus,^[1] cunoscută în popor sub numele burete pătat.^[2] Acest soi destul de răspândit crește în România, Basarabia și Bucovina de Nord de la câmpie până în regiuni submontane în zone mai călduroase, în grupuri de mai multe sau mai puține exemplare, deseori în tufe mici, pe cioturi și pe fragmentele lemnoase de foioase, aproape numai de sălcii și plopi. Când pare să crească pe sol, are în realitate miceliul pe rădăcini sau bucăți de lemn acoperite de pământ. Se găsește preponderent în împrejurime umedă, prin zăvoaie, dar și în păduri de foioase, margini de drum și parcuri. Începând la sfârșitul lui aprilie, sezonul apariției se trage până în octombrie (noiembrie).^[3][4]

Istoric

Deși specia a fost descrisă de mai mulți micologi cunoscuți sub diverse denumiri (vezi infocasetă), cu toate acceptate sinonim, numele binomial însă a rămas cel creat mai întâi de renumitul micolog Pierre Bulliard ca Agaricus capnoides și publicat în volumul 2 al operei sale Herbier de la France ou, Collection complette des plantes indigenes de ce royaume din 1782,^[5] apoi transferat de marele savant suedez Elias Magnus Fries la genul Lentinus, schimbând de acea numele generic, lăsând însă epitetul, de verificat în volumul 1 al lucrării sale Systema Orbis Vegetabilis din 1825.^[6] Acest taxon este valabil până în prezent (2018).

Descriere

Bres.: Lentinus tigrinus

• Pălăria: are un diametru de 4-9 (12) cm, este destul de subțire, cu vârsta din ce în ce mai elastică, inițial convexă cu marginea răsucită spre interior și ombilicală în centru, dezvoltând repede o pâlnie din ce în ce mai adâncă, la bătrânețe ondulată, lobată, cu marginea răsucită în sus și câteodată fâlfâită și fisurată. Cuticula este albicioasă până gălbuie, în sfârșit ocazional ca coajă de alună-deschis, fibroasă, catifelată, pătată cu solzi brun-negricioși zburliți, ceva păroși, la început mai deși în mijloc, apoi uniform dispersați pe toată suprafața.
• Lamelele: sunt înguste, apropiate între ele, nu prea înalte, evident decurente în lungul piciorului și cu muchii mai întâi fin zimțate, în vârstă deseori franjurate și cu rupturi. Coloritul este la început alb, devenind mai târziu crem-gălbui până ocru-portocaliu.
• Sporii: sunt mici cu o mărime de numai 6-7 x 2,5-3 microni, elipsoidali până ovali și curbați, cu membrane netede, hialini (translucizi) și neamiloidozi (nu se decolorează cu reactivi de iod). Pulberea lor este albă. Basidiile cu 2 sterigme măsoară 20-25 x 5-7 microni. După Giacomo Bresadola lipsesc cestoidele (celule de obicei izbitoare și sterile care pot apărea între basidii și himen, stratul fructifer).^[7]
• Piciorul: cu o înălțime de 3-9 cm și o lățime de 0,4-1 cm este tare, bine concrescut cu pălăria, poate fi amenajat central sau ușor excentric, cilindric nu rar îndoit, cu suprafața alb granuloasă, în partea de sus alburie, spre bază punctată brun până negricios sau fin brun-solzoasă. În partea inferioară tinde să se subțieze și capătă aspect de rădăcină. Nu are inel.
• Carnea: este albă, numai în stadiu foarte tânăr slab elastică și destul de moale, devenind repede rezistentă, tare elastică și fibroasă. Nu se decolorează după tăiere. Are un miros plăcut, slab de ciuperci și un gust asemănător care devine deja la maturitate amar și zgârcind.^[3][4]
• Reacții chimice: Carnea se colorează cu Hidroxid de potasiu gălbui și cu sulfovanilină^⁠(de)imediat fugitiv purpuriu.^[8][9]

• L. tigrinus, spori

• L. tigrinus , lamele și picior

• L. tigrinus, lamele și muchii din apropiere

• L. tigrinus mai tineri

• L. tigrinus bătrâni

Confuzii

Lentinus tigrinus poate fi confundat în primul rând cu surata lui mai mare și dezvoltată mai puternic: Neolentinus lepideus sin. Lentinus lepideus (valoare culinară foarte scăzută, miros între anason, balsam de Peru= asemănător vanilinei și fructe în stadiu de fermentare, repede tare fibros),^[10] dar de asemenea cu Crepidotus mollis (comestibil, dar nu foarte gustos),^[11] Lentinellus cochleatus (comestibil),^[12] Lentinula edodes sin. Lentinus edodes, Shiitake (pălăria comestibilă, preponderent cultivat, rar de găsit în natură),^[13] Lentinus cyathoformis (necomestibil, carne tare și elastică, gust amar),^[14] Panus conchatus (necomestibil, tare elastic precum amar),^[15] Polyporus ciliatus sin. Lentinus substrictus, Polyporus lepideus (fără valoare culinară, elastic, are pori și nu lamele, apare din aprilie până la mijlocul lui iulie)^[16] sau chiar și cu Tricholoma terreum (comestibil)^[17] ori Tricholoma tigrinum (otrăvitor).^[18]

Specii asemănătoare în imagini

• Crepidotus mollis

• Lentinellus cochleatus

• Lentinula edodes sin. Lentinus edodes

• Lentinus cyathoformis

• Neolentinus lepideus

• Panus conchatus

• Polyporus ciliatus

• Tricholoma terreum

• Tricholoma tigrinum

Valorificare

Această specie este discutată controversat privitor la comestibilitatea ei, dar de fapt este destul de gustoasă consumată foarte tânără. Cel puțin în Franța este apreciată ca ciupercă comestibilă foarte bună.^[19] Renumita ciupercă din bucătăria asiatică Shiitake poate fi înlocuită prin buretele pătat. De altfel poate fi folosită asemănător păstrăvului de nuc, de exemplu prăjită în unt cu usturoi și verdețuri pe o felie de franzelă^[20] sau adăugată la o ciorbă.

Note

Bibliografie

• Marcel Bon: “Pareys Buch der Pilze”, Editura Kosmos, Halberstadt 2012, ISBN 978-3-440-13447-4
• Giacomo Bresadola: „Iconographia Mycologica, vol. XI, Editura Società Botanica Italiana, Milano 1929, tab. 509
• Bruno Cetto, volumul 1-4, vezi note
• Rose Marie Dähncke: „1200 Pilze in Farbfotos”, Editura AT Verlag, Aarau 2004, ISBN 3-8289-1619-8
• Ewald Gerhard: „Der große BLV Pilzführer“ (cu 1200 de specii descrise și 1000 fotografii), Editura BLV Buchverlag GmbH & Co. KG, ediția a 9-a, München 2018, ISBN 978-3-8354-1839-4
• Jean-Louis Lamaison & Jean-Marie Polese: „Der große Pilzatlas“, Editura Tandem Verlag GmbH, Potsdam 2012, ISBN 978-3-8427-0483-1
• J. E. și M. Lange: „BLV Bestimmungsbuch - Pilze”, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna Viena 1977, ISBN 3-405-11568-2
• Hans E. Laux: „Der große Pilzführer, Editura Kosmos, Halberstadt 2001, ISBN 978-3-440-14530-2
• Till E. Lohmeyer & Ute Künkele: „Pilze – bestimmen und sammeln”, Editura Parragon Books Ltd., Bath 2014, ISBN 978-1-4454-8404-4
• Meinhard Michael Moser: „Röhrlinge und Blätterpilze - Kleine Kryptogamenflora Mitteleuropas”, ediția a 5-ea, vol. 2, Editura Gustav Fischer, Stuttgart 1983

Legături externe

• Materiale media legate de burete pătat la Wikimedia Commons
• Lentinus tigrinus, film în limba croată

Tigermussling (Lentinus tigrinus) är en vit till gråvit svamp som växer på ved av olik lövträd, bland annat poppelsläktet och videsläktet, och som är känd från både Europa och Nordamerika. I Sverige har den endast hittats i Skåne och är rödlistad som starkt hotad.

Tigermusslingen växer ofta tuvad, även om fruktkropparna också kan uppträda ensamma. Dess hatt är mönstrad med mörkare fjäll, har vågig kant och är mer eller mindre tydligt navlad. Hattens bredd är 3-7 centimeter. Dess skivor är nedlöpande och har fint sågtandad kant. Unga exemplar har blekt vita skivor, men på äldre exemplar är de mer gulvita. Foten blir upp till 8 centimeter hög och en centimeter bred.

Svampen är inte ätlig.

Referenser

• Nylén, Bo. Svampar i Norden och Europa, 2000.
• Artdatabankens faktablad om tigermussling^{[död länk]}

Noter

1. ^ D. Krüger (2004) , In: Feddes Repert. 115(7–8):542
2. ^ Romagn. ex Bon (1985) , In: Docums Mycol. 15(no. 59):51
3. ^ Kühner (1980) , In: Bull. mens. Soc. linn. Lyon, Num. Spéc. 49:895
4. ^ Singer (1951) , In: Lilloa 22:275
5. ^ Rea (1922) , In: Brit. basidiomyc. (Cambridge):537
6. ^ [a b c] Kuntze (1891) , In: Revis. gen. pl. (Leipzig) 2:866
7. ^ P. Kumm. (1871) , In: Führ. Pilzk. (Zwickau):121
8. ^ Curr. (1863) , In: Trans. Linn. Soc. London 24:151
9. ^ [a b] Fr. (1825) , In: Syst. orb. veg. (Lundae) 1:78
10. ^ E.M. Fries (1825) , In: Syst. orb. veg. (Lundae) 1:78
11. ^ Gray (1821) , In: Nat. Arr. Brit. Pl. (London) 1:613
12. ^ [a b] de Candolle & Lamarck (1815) , In: Fl. franç., Edn 3 (Paris) 5/6:47
13. ^ [a b] Bull. (1782) , In: Herb. Fr. 2:tab. 70
14. ^ ”CABI databases”. http://www.speciesfungorum.org. Läst 24 januari 2013.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör tigermussling.
  Bilder & media

Lentinus tigrinus là một nấm thuộc họ Polyporaceae.

Chú thích

Tham khảo

• Lentinus tigrinus at Index Fungorum

Bài viết liên quan đến bộ nấm Agaricales này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Ботаническая иллюстрация из книги Яна Копса Flora Batava, 1800—1934

Шляпка гриба 4—10 см в диаметре, края тонкие. Изначально она выпуклая, позже образуется углубление в центре, возможно воронковидное.

Покровная ткань беловатая, покрытая черно-коричневыми щетинистыми чешуйками, которых больше всего у центра. Они расположены кругами: чем ближе к центру — тем больше чешуек.

Ножка тонкая (3-5см), возможна некоторая изогнутость и неправильность её формы. Ножка покрыта такими же чешуйками, как и шляпка. Сужаясь книзу, она становится корневидной.

Пластинки редкие, узкие, с мягкими зазубринками. Пластинки нисходят по ножке вниз. Мякоть беловатая, запах острый. Цвет шляпки изменяется от беловатого до орехового.

Съедобен в молодом возрасте.

Произрастание

Гриб произрастает колониями на древесине лиственных пород, в первую очередь на ивах и на тополях. Предпочитает долины рек.

Ссылки

• Справочник «Грибы». Перевод Ф.Двин. Издательство АСТ: Астрель.