nimet breadcrumb-navigoinnissa
Gymnosporangium clavariiforme és una espècie de fong fitopatògen de l'ordre dels Uredinals.[1] Infecta alternativament espècies de Juniperus i de Crataegus o altres espècies de rosàcies.[2]
Com altres fongs Uredinals presenta un cicle biològic complex. El fong té dos hostes, un de primari i un de secundari. Els hostes primaris del fong són generalment Juniperus communis i Juniperus oxycedrus, tot i que pot infectar altres espècies de Juniperus. En aquests arbres el fong produeix els corns telials, uns esporotubs amb forma de tentacle i de color taronja que s'encarreguen de la reproducció sexual del fong.[3] Les espores generades als telis (teliospores) són alliberades i transportades pel vent fins que infecten l'hoste secundari. En aquesta segona etapa, el fong produeix depressions groguenques en les fulles de l'hoste (generalment alguna espècie de Crataegus). També pot infectar el fruit, en els quals creixen esporotubs blanquinosos (aecis). Aquests esporotubs generen espores que infecten de nou l'hoste primari (Juniperus spp.), completant així el cicle.
En els hostes primaris (Juniperus spp.) el fong pot causar xancres en branques o inclús escombres de bruixa. En l'hoste secundari Crataegus monogyna provoca greus danys causant la malatia del rovell de l'arç blanc i una gran reducció de la producció de fruits. El fong també pot infectar i causar rovells en espècies del gènere Pyrus, Cydonia, Amelanchier, Sorbus, Aronia i Cotoneaster.[4]
Gymnosporangium clavariiforme és una espècie de fong fitopatògen de l'ordre dels Uredinals. Infecta alternativament espècies de Juniperus i de Crataegus o altres espècies de rosàcies.
Enebærrust (Gymnosporangium clavariiforme) er en svamp, som angriber almindelig ene (Juniperus communis). Angrebet ses som opsvulmede partier på grene og stammer. I forårstiden dannes orangerøde, bævrende tunger, som producerer de sporer, der spreder svampen til andre værtsplanter: engriflet hvidtjørn (Crataegus monogyna) eller andre arter af slægten hvidtjørn.
Hos hvidtjørn skaber rustsvampen kun misdannelser på de urteagtige dele, og den kan kun skæmme, men ikke dræbe disse værtsplanter. Her hedder sygdommen tjørnerust.
På grund af værtskiftet kaldes sygdommen ofte under ét for tjørne-enebærrust. Rustsvampe må kun bekæmpes på økonomisk betydningsfulde afgrøder, og man kan altså ikke stille andet op over for denne svamp end at fjerne de angrebne dele af planterne og eventuelt også nærtstående eksemplarer af den modsatte værtsplante.
Gymnosporangium clavariiforme (Tongues of Fire)[2] is a species of rust fungus which alternately infects Juniperus and hawthorns.[3]
In junipers, the primary hosts, G. clavariiforme produces a set of orange tentacle-like spore tubes called telial horns. These horns expand and have a jelly like consistency when wet.[4] The spores are released and travel on the wind until they infect a hawthorn tree.
On the secondary hosts, the fungus produces yellowish depressions on the leaves. It also infects the fruit, which grows whitish tubes like a Medusa head. These are the spore tubes. The spores must then infect a juniper to complete the life cycle.
The fungus does not cause serious damage to junipers, but hawthorns can suffer serious loss of haw production due to the effects of the fungus.
Close up of G. clavariiforme telia on Juniperus communis 
G. clavariforme aecial spore tubes on Hawthorn fruit Gymnosporangium clavariiforme (Tongues of Fire) is a species of rust fungus which alternately infects Juniperus and hawthorns.
In junipers, the primary hosts, G. clavariiforme produces a set of orange tentacle-like spore tubes called telial horns. These horns expand and have a jelly like consistency when wet. The spores are released and travel on the wind until they infect a hawthorn tree.
On the secondary hosts, the fungus produces yellowish depressions on the leaves. It also infects the fruit, which grows whitish tubes like a Medusa head. These are the spore tubes. The spores must then infect a juniper to complete the life cycle.
The fungus does not cause serious damage to junipers, but hawthorns can suffer serious loss of haw production due to the effects of the fungus.
Gymnosporangium clavariiforme est une espèce de champignons (Fungi) de l'ordre des Pucciniales et du genre Gymnosporangium. Ce microchampignon provoque la maladie cryptogamique de la rouille de l'aubépine[3] sur l'ensemble de l'hémisphère Nord. À l'instar de nombreux agents de la rouille, il se développe en plusieurs phases successives, deux phases sur les Rosacées arborescentes, principalement les Aubépines, puis une phase sur les Genévriers.
Dans sa phase estivale, Gymnosporangium clavariiforme produit des spermogonies ainsi que des écidies sur une partie renflée de la face inférieure de la feuille, parfois même sur un fruit. Leur péridium est cylindrique et ouvert en s'effilochant à l'extrémité. Il est composé de longues cellules en forme de prisme constituant un maillage. Leurs écidiospores sont irrégulièrement sphériques à polyédriques, tronquées, densément et grossièrement verruqueuses, présentent une paroi de 3 µm d'épaisseur et mesurent en moyenne 26 à 28 de long pour 18 à 21 µm de large[4],[5],[6].
Cette phase infecte principalement les Aubépines mais également les Amélanchiers, les Aronias, les Cotoneasters, le Cognassier, les Pommiers, le Néflier, le Poirier et les Sorbiers[4],[5].
Infection générale.
Écidie sur l'envers d'une feuille.
Écidies sur un fruit.
Paraphyses et écidiospores.
Dans sa phase printanière, G. clavariiforme produit des télies qui développent des renflements sur les branches, formant des galles et parfois des balais de sorcières . Elles sont ratatinées, cassantes et peu visibles lorsqu'elles sont sèches. En revanche, sous la pluie de printemps, elles gonflent très fortement et prennent un aspect gélatineux parfois fourchu et une couleur rouge orangé à brun jaunâtre. Ces télies mesurent 3 à 10 mm de haut pour 2 mm d'épais. Leur gonflement est le résultat de l'absorption d'eau par les pédicelles des spores. Elles produisent de longues téliospores, en forme de fuseau étroit mesurant de 50 à 120 µm de long pour 10 à 20 μm de large, chaque cellule ayant deux pores de germination près de la paroi de séparation[4],[5],[7].
Cette phase infecte uniquement des Genévriers, principalement le Genévrier commun et sa sous-espèce nana, mais aussi le Genévrier de Syrie, le Genévrier grec, le Cade, le Genévrier rigide et Juniperus foetidissima[4],[5].
Télies.
Téliospores.
Deux autres espèces de Gymnosporangium peuvent être présentes sur les Rosacées. Leurs écidies ne mesurent jamais plus de 1 à 2 mm de long. Gymnosporangium confusum a des écidies au péridium présentant des nervures obliques et longitudinales et Gymnosporangium gracile est une espèce méditerranéenne avec des écidies bosselées[4],[6].
Quant aux autres espèces de Gymnosporangium présentes sur les Genévriers, leurs télies sont plus larges que hautes. Gymnosporangium tremelloides se trouve surtout sur les renflements des grandes branches, et ses télies ressemblent à des Tremelles. Gymnosporangium cornutum présente des télies de 1 à 3 mm d'épais et Gymnosporangium amelanchieris des télies de 3 à 5 mm d'épais[4],[7].
Une espèce de diptères de la famille des Cécidomyies, Mycodiplosis gymnosporangii Kieffer, 1904, est un mycophage inféodé aux galles formées sur les Genévriers par G. clavariiforme et G. sabinae. Ses larves rouges couvertes de verrues se nourrissent en groupe du mycélium printanier. L'adulte, qui apparaît en automne, est une petite mouche aux longues pattes, son corps couleur chair mesurant 2,5 mm[8]. L'espèce décrite depuis la France[8] est présente en Espagne[9], en Bulgarie[10] et en Grèce[11],[12].
Gymnosporangium clavariiforme est une espèce de champignons (Fungi) de l'ordre des Pucciniales et du genre Gymnosporangium. Ce microchampignon provoque la maladie cryptogamique de la rouille de l'aubépine sur l'ensemble de l'hémisphère Nord. À l'instar de nombreux agents de la rouille, il se développe en plusieurs phases successives, deux phases sur les Rosacées arborescentes, principalement les Aubépines, puis une phase sur les Genévriers.
Nagoć goździeńcowata (Gymnosporangium clavariiforme (Wulfen) DC.) – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gymnosporangium, Pucciniaceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1791 r. Franz Xaver von Wulfen, nadając mu nazwę Tremella clavariformis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum, nazwę nadał mu Augustin Pyramus de Candolle w 1805 r.[1]
Jest rdzą niepełnocykliczną (nie wytwarza urediniospor) i pasożytem dwudomowym, czyli jego cykl życiowy odbywa się na dwóch żywicielach. Spermogonia i ecja (stadia haploidalne) rozwijają się na niektórych gatunkach roślin z rodziny różowatych, stadia telialne (dikariotyczne) na jałowcu pospolitym[3].
Najczęściej obserwowany jest na wiosnę na jałowcach. Na ich gałązkach wytwarza wrzecionowate i szydłowato zakończone telia o długości do 2 cm. Podczas wilgotnej pogody mają one barwę od żółtej przez pomarańczową do pomarańczowoczerwonej, konsystencję galaretowatą i swoim wyglądem i konsystencją bardzo przypominają owocnik pięknoroga szydłowatego. Podczas suchej pogody zmieniają barwę na brunatną i wskutek utraty wody kurczą się oraz stają się kruche i trudne do zauważenia. Występują pojedynczo lub w grupach[4]. Dwukomórkowe teliospory mają rozmiar 13–20 × 50–86 μm (w niektórych źródłach 10–22 × 40–120 μm). Każda komórka ma dwa pory rostkowe w pobliżu przegrody[3].
Raz zainfekowany przez Gymnosporangium clavariforme jałowiec ulega trwałemu porażeniu. Jego objawami są nie tylko jaskrawopomarańczowe telia (przy wilgotnej pogodzie), ale także gorszy wzrost, a czasami nawet staśmienie pędów[5].
Teliospory kiełkują od razu, bez okresu spoczynku. Powstające z nich bazydiospory infekują niektóre gatunki roślin różowatych[5]. W miejscu rozwoju grzybni na liściach (czasami także na owocach) tworzą się nabrzmienia i żółte plamy. W ich obrębie rozwijają się niewielkie spermogonia i pomarańczowe, cylindryczne ecja o średnicy 2–3 mm. Mają gęsto brodawkowane i na końcu postrzępione perydium[3]. Jesienią przenoszone przez wiatr ecjospory infekują jałowce[6].
W Ameryce Północnej i Europie jest szeroko rozprzestrzeniony. Podano jego występowanie także w Algierii, Turcji, Iraku, Indiach i Nowej Zelandii[7].
Spermogonia i ecja rozwijają się na następujących gatunkach roślin: Amelanchier ovalis, Aronia x prunifolia, Cotoneaster nummullarius, Crataegus azarolus, Crataegus laevigata, Crataegus macrocarpa, Crataegus microphylla, Crataegus monogyna, Crataegus nigra, Crataegus orientalis, Crataegus pentagya, Crataegus sanguinea, Crataegus x sorbifolia, Cydonia oblonga, Malus domestica, Malus sylvestris, Mespilus germanica, Pyrus communis, Pyrus syriaca, Sorbus aria, Sorbus arranensis, Sorbus aucuparia, Sorbus latifolia, Sorbus meinichii, Sorbus neglecta, Sorbus torminalis. W Polsce ecja obserwowano tylko na głogach i gruszy domowej[8].
Telia wyłącznie na jałowcu pospolitym (Juniperus communis)[3].
W Polsce występuje 5 gatunków nagoci Gymnosporangium. Na liściach gruszy znacznie częściej niż G. clavariiforme występuje nagoć sawinowa (G. sabinae) powodująca rdzę gruszy. Jej żywicielem telialnym jest jałowiec sabiński. Na liściach jarzębiny występuje nagoć rożkowata (G. cornutum) i nagoć trzęsakowata (G. tremelloides), a na liściach głogu G. confusum[8].
Nagoć goździeńcowata (Gymnosporangium clavariiforme (Wulfen) DC.) – gatunek grzybów z rodziny rdzowatych (Pucciniaceae).
_1.jpg)
_3.jpg)
.jpg)
.jpg)
_3.jpg)
_4.jpg)
.jpg){kind=spacer}
_(44489720891).jpg)
_2.jpg){kind=spacer}
_3.jpg){kind=spacer}
